Βάλλυ Χατζημπούγια-Συμβουλευτική Ψυχολογία-Ψυχοθεραπεία Gestalt

Από Δευτέρα 2 Σεπτεμβρίου πάλι μαζί 🩷

Remember that!

Καλημέρα 🩷

"Η πεταλούδα δε θα κοιτάξει τον εαυτό της ως κάμπια στο παρελθόν με ντροπή, όπως δε θα έπρεπε να κοιτάξεις κι εσύ τον εαυτό σου στο παρελθόν με ντροπή. Το παρελθόν σου ήταν μέρος της μεταμόρφωσης σου."

Διαδικτυακή ομάδα ενσυνειδητότητας από μια πολύ καλή συνάδελφο!Για περισσότερες πληροφορίες επικοινωνήστε στο inbox ή στο [email protected] !

«Είμαστε μια πολύ δεμένη οικογένεια…».

Εννοώντας έχουμε μια «πολύ καλή» οικογένεια. Η υπενθύμιση: «Είμαστε πολύ δεμένη οικογένεια» κρύβει την διευκρίνιση-απειλή:«Κανένας από αυτή την οικογένεια δεν είναι έτοιμος – ώριμος να αποχωριστεί κανέναν». Όσο πιο αδύναμα καθιστούν οι γονείς τα μικρότερα ηλικιακά μέλη της οικογένειας, τόσο πιο «δεμένη» και «καλή», την αντιλαμβάνονται.
Στην σημερινή Ελλάδα, οι γονείς της «καλής» οικογένειας διατηρούν τρόπους εκπαίδευσης και συμπεριφοράς που ευνουχίζουν την συναισθηματική ωριμότητα των παιδιών. Μέσα στο πλαίσιο της υπερβολικής προστασίας και προσφοράς, αρνούνται να τα αφήσουν να εξελιχθούν και να αναλάβουν τον εαυτό τους.

Η αυτονόμηση αποκλείεται ως δυνατότητα.

Γεμάτη η Ελλάδα από «δεμένες» οικογένειες, από “παιδιά” 20, 30, 40, 50 και άνω χρονών που συμβιώνουν συναισθηματικά και κυριολεκτικά -σε κάποιο διαμέρισμα της ίδιας, ιδιόκτητης πολυκατοικίας, με κάτοχο την οικογένεια καταγωγής τους.

“Παιδιά” που αρνούνται να σχετισθούν αυθεντικά με τους γονείς τους, επιλέγοντας την υποκριτική δοσοληψία υλικών αγαθών, ως προκάλυμμα της σιωπηλής & άρρητης συμφωνίας του αμοιβαίου ψυχικού βολέματος που αφορά την ψυχοπαθολογία.
Νέοι που αρνούνται να γίνουν υγιείς ενήλικες, προτάσσοντας την ενοχή -μήπως με την διεκδίκηση της ελευθερίας τους βλάψουν τους «καλούς» τους γονείς- ως άλλοθι και προκάλυμμα φόβου.
Επιλέγουν μια από τις δύο εκδοχές του δίπολου της συναισθηματικής ανωριμότητας –την υποταγή ή την αναρχία- διστάζοντας ψυχικά να αυτενεργήσουν μπρος τον κίνδυνο της υπαρξιακής μοναξιάς.

Συνήθως, προέχουν αξιολογικά οι ανάγκες της ελληνίδας μητέρας, που δεν καλύπτονται από την συναισθηματική παρουσία του πατέρα – συζύγου.

Το σύνδρομο της "ελληνικής οικογενειακής πολυκατοικίας":

Οι μητέρες αρνούμενες να εγκαταλειφθούν από το παιδί, επειδή το επιλέγουν ως συναισθηματικό σύντροφο, προβάλλουν σε κείνο την δική τους υποσυνείδητη –ή ενσυνείδητη- επιθυμία ως ανάγκη του παιδιού, ενώ το δικό τους αίτημα το βαφτίζουν «αγάπη»:

«Μας έχει ανάγκη βλέπεις, μας λατρεύει το παιδί .Δεν θέλει να φύγει από κοντά μας».

Πώς όμως ένα παιδί που έμαθε να επιλέγει ως «φίλο» τον πατέρα ή την μητέρα του μπορεί να αποφασίσει να αποχτήσει εραστή και σύντροφο όταν έρθει η εποχή γι’ αυτό;…

Έτσι, τα παιδιά επιλέγουν να συμβιώνουν με τους γονείς, κυριολεκτικά ή συναισθηματικά, μέχρι ιδιαίτερα μεγάλες ηλικίες. Ακόμα κι όταν αποκτούν σύζυγο, σχεδόν ποτέ δεν απεκδύονται της συναισθηματικής τους εξάρτησης από την οικογένεια της καταγωγής τους, ώστε να επενδύσουν στην καινούργια.

Μέσα από την ανεπίγνωστή τους προσπάθεια να βιώσουν συναισθηματικά την ασφάλεια της αγάπης, οι γονείς διεκδικούν από τα παιδιά τους να γίνουν «σύντροφοι» του πατέρα ή της μητέρας, «θεραπευτές» της οικογένειας, «αποδιοπομπαίοι τράγοι» της, ή καλούνται να βάλουν σε τάξη την «οικογενειακή αταξία». Ανώριμοι δηλαδή συναισθηματικά γονείς που ταλαιπωρούνται από την ψυχοπαθολογία, ψάχνουν ενήλικους – αλλά συναισθηματικά παιδιά- για να τους «νταντέψουν».

Με τον παραπάνω τρόπο, δυστυχισμένοι και ανώριμοι γονείς κατασκευάζουν δυστυχισμένα και ανώριμα παιδιά, που, με την σειρά τους, -αν δεν σπάσουν την αλυσίδα- αναπαράγουν με τα δικά τους παιδιά τον κύκλο του εγκλεισμού στην ανωριμότητα.

Υπάρχει βλέπετε ο κίνδυνος να ωριμάσουν ψυχικά –αμφότεροι- όταν οι νέοι αποφασίσουν να αποκαθηλώσουν τους εξιδανικευμένους γονείς τους -και μαζί με τους «απυρόβλητους» γονείς τους, την αντίστοιχη θέση που έχει μέσα τους η παιδική τους ηλικία ως άπαρτο φρούριο αέναης και ακατάρριπτης ανεμελιάς – ανωριμότητας.

Αμφισβητώντας την αδηφάγα -καταλυτική της ελευθερίας και ψυχικής ισορροπίας τους- σχέση που έχουν με τους «καημένους» τους γονείς τους.

Γονείς που πνιγμένοι, από πάντα, πριν καν γίνουν γονείς, μέσα στην ανεπίγνωστή τους υπαρξιακή ραθυμία και αδιέξοδο, αδυνατούν να τοποθετηθούν αυτόνομα στην προσωπική τους ζωή αναλαμβάνοντας την ευθύνη της ψυχικής τους τεμπελιάς κι απραξίας, της φοβικής τους στάσης απέναντι στην ατομική τους ζωή κι ελευθερία.

Μεταθέτουν ασυνείδητα την –πολύ πιο επώδυνη- διαδικασία αναζήτησης προσωπικού νοήματος στην υποκατάστατη ανάγκη για υπερ-έλεγχο των δεκτικών παιδιών τους.

Γονείς –και παιδιά- που αρνούμενοι να μεγαλώσουν, τελικά αποποιούνται το δυναμικό τους που η ψυχή τους, στην υγιή της κατάσταση, τους επιτάσσει:

Οι γονείς, πληρωμένοι υγιώς από τον γονεϊκό τους ρόλο να τον εναλλάσσουν λειτουργικά με αυτό των συζύγων, και τα παιδιά, χορτασμένα από την υγιή –όχι καταναγκαστική- γονεϊκή φροντίδα, να αναγνωρίζουν το δικαίωμά τους να επιλέγουν την αυτονόμησή τους ως δυνατότητα ενηλικίωσης και προόδου, αντιμετωπίζοντας την ψυχοπαθολογία.

Dr. Γρηγόρης Βασιλειάδης

Εικόνα από Angelos Konstantinou

🥁Ελάτε να ζήσουμε πρωτόγνωρες εμπειρίες, να απελευθερώσουμε το δυναμικό μας και να εκφράσουμε ό,τι είναι δύσκολο να ειπωθεί με λέξεις!
🥁Με μεγάλη χαρά η ΧΕΝ Θεσσαλονίκης σας προσκαλεί σε μια νέα Βιωματική Ομάδα, Μουσικής Έκφρασης & Επικοινωνίας, όπου θα έχουμε την ευκαιρία να ανακαλύψουμε παρέα μουσικά μονοπάτια έκφρασης και επικοινωνίας και να αλληλεπιδράσουμε με δημιουργικούς τρόπους.

🎺Με τη βοήθεια των μουσικοθεραπευτικών παρεμβάσεων και της εμψύχωσης θα έχουμε την ευκαιρία να παίξουμε μουσική, να αυτοσχεδιάσουμε, να οραματιστούμε, να χαλαρώσουμε, να ανακαλύψουμε καινούριους τρόπους αυτοέκφρασης, να αφήσουμε ελεύθερη τη φαντασία και τη δημιουργικότητα μας, αλλά και να συζητήσουμε για όσα ανακινούν και συν-κινούν τον εσωτερικό μας κόσμο, να λάβουμε υποστήριξη, κατανόηση και να εμψυχωθούμε!

🎹 Η ομάδα θα ξεκινήσει στις 13 Μαρτίου και θα έχει διάρκεια 2 μήνες. Οι συναντήσεις θα πραγματοποιούνται κάθε Δευτέρα 3-5μμ στα γραφεία της Κοινωνικής Υπηρεσίας της ΧΕΝ, Μητροπόλεως 18, 2ος όροφος.
Συντονιστές Ομάδας:
Ελένη Πάχου: Ψυχολόγος-Ψυχοθεραπεύτρια
Ανδρέας Ασημακόπουλος: Μουσικοθεραπευτής- Σύμβουλος Ψυχικής Υγείας.

Κόστος συμμετοχής 70 ευρώ
Το ποσό καλύπτει τα λειτουργικά έξοδα του προγράμματος και την εγγραφή μέλους 10 ευρώ στο σωματείο την ΧΕΝΘ.

Δήλωση συμμετοχής

☎️ 2310-279792 Δευτέρα έως Παρασκευή 9.00-15.00
📧[email protected]

περισσότερες πληροφορίες 👇
https://xen-thessalonikis.gr/%ce%b2%ce%b9%cf%89%ce%bc%ce%b1%cf%84%ce%b9%ce%ba%ce%ae-%ce%bf%ce%bc%ce%ac%ce%b4%ce%b1-%ce%bc%ce%bf%cf%85%cf%83%ce%b9%ce%ba%ce%ae%cf%82-%ce%ad%ce%ba%cf%86%cf%81%ce%b1%cf%83%ce%b7%cf%82-%ce%b5%cf%80/

Ενημερωθείτε:
https://xen.gr/femina-support-lab/

"Όταν δε σε έχουν ταΐσει αγάπη με το κουτάλι, μαθαίνεις να τη γλύφεις από μαχαίρια..."

Παγκόσμια ημέρα ψυχικής υγείας σήμερα... είμαστε οι σωματικές μας αισθήσεις, οι σκέψεις και τα συναισθήματά μας... πόσο χώρο δίνουμε στη φροντίδα τους; ❤️‍🩹

👇Παγκόσμια Ημέρα Ψυχικής Υγείας

Ο μύθος του τέλειου θεραπευτή.
"Μα καλά, είσαι ψυχολόγος και αγχώνεσαι;".
Κάποτε θα ένιωθα ενοχές που δεν διαχειριζόμουν όλα μου τα συναισθήματα τέλεια, που δεν είχα τις τέλειες σχέσεις, την τέλεια δουλειά και καθημερινότητα.
Πλέον σκέφτομαι πόσο υψηλές προσδοκίες έχουν κάποιοι άνθρωποι από τους άλλους, αλλά και από τον ίδιο τους τον εαυτό. Τόσο που με κάνει να σκέφτομαι ότι φοβούνται να νιώσουν, να σπάσουν, να χαλάσουν κάτι από την τέλεια πραγματικότητα τους.
Οι θεραπευτές δεν είμαστε τέλειοι, και είμαστε εντάξει με αυτό. Για αυτό μπορούμε και είμαστε θεραπευτές. Γιατί αν δεν αγκαλιάσεις τα ευάλωτα κομμάτια σου, πως θα αγκαλιάσεις των άλλων;
Ο Γιουνγκ έλεγε, μόνο ο πληγωμένος θεραπευτής θεραπεύει.
Οι θεραπευτές είμαστε άνθρωποι πρώτα από όλα, με την δική μας ιστορία, τις πληγές και τις χαρές. Απλά φροντίζουμε τις πληγές μας να τις αναγνωρίζουμε και να τις επουλώνουμε. Με πολλές ώρες θεραπείας. Για να μην μολύνουμε τους ανθρώπους που κάθονται απέναντί μας.
Είμαστε όμως άνθρωποι, που συναντάνε ανθρώπους.
Πηγή :Διαδίκτυο

«Οι γονείς μου με χτυπούσαν όταν ήμουν παιδί και δεν είμαι τραυματισμένος», είπε ο άντρας τον οποίον η πρώην σύντροφός του τον κατήγγειλε για σωματική βία.
«Όταν ήμουν παιδί με άφηναν να κλαίω μόνος μου μέχρι να κοιμηθώ και ήταν τόσο άσχημο που δεν έβγαινα πια από το δωμάτιο μου», είπε ο άντρας που περνά πολλές ώρες στα κοινωνικά δίκτυα, επηρεάζοντας έτσι τον ύπνο του.
"Με τιμωρούσαν ως παιδί και είμαι καλά", είπε ο άντρας που, κάθε φορά που κάνει λάθος, λέει στον εαυτό του λόγια περιφρόνησης, ως μια μορφή αυτό-τιμωρίας.
«Ως παιδί, με χτυπούσαν και υποφέρω από ένα τραύμα που ονομάζεται «εκπαίδευση», είπε η γυναίκα που ακόμα δεν καταλαβαίνει γιατί όλοι οι σύντροφοι που επιλέγει καταλήγουν να είναι επιθετικοί.
«Όταν γινόμουν ''ιδιότροπη'' ως παιδί, ο πατέρας μου με κλείδωνε σε ένα δωμάτιο μόνη μου, για ''να μάθω" και σήμερα το εκτιμώ που το έκανε», είπε η γυναίκα που παθαίνει κρίση άγχους και δεν μπορεί να εξηγήσει γιατί φοβάται τόσο πολύ να βρίσκεται σε μικρούς χώρους.
"Οι γονείς μου, μου έλεγαν ότι θα με αφήσουν μόνο μου ή ότι θα με έδιναν σε κανέναν ξένο, όταν είχα ξεσπάσματα και δεν έχω τραύματα από την παιδική μου ηλικία", είπε η γυναίκα που προσεύχεται να βρει την αγάπη και έχει συγχωρήσει τις επαναλαμβανόμενες απιστίες του συντρόφου της, ώστε να μην νιώσει εγκαταλειμμένη.
«Οι γονείς μου με έλεγχαν μόνο με το βλέμμα τους και να΄μαι .Δείτε! Μια χαρά βγήκα!», είπε η γυναίκα που δεν μπορεί να διατηρήσει βλεμματική επαφή με όποιον έχει «εξουσία» χωρίς να νιώθει φόβο.
«Ως παιδί, με χτυπούσαν ακόμη και με σιδερένιο καλώδιο και σήμερα είμαι καλός άνθρωπος και σωστός επαγγελματίας», είπε ο άντρας που οι γείτονες του τον κατήγγειλαν στην αστυνομία ότι μεθυσμένος κλωτσούσε /πετούσε /χτυπούσε πράγματα και φώναζε στη γυναίκα του.
«Οι γονείς μου με ανάγκαζαν να μελετώ και να ακολουθήσω μια καριέρα που θα μου απέφερε χρήματα και ορίστε! Είμαι μια χαρά!», είπε ο άντρας που ονειρεύεται την Παρασκευή κάθε μέρα επειδή είναι απελπισμένος με τη δουλειά του κάνοντας κάθε μέρα κάτι που δεν είναι αυτό που πάντα αναζητούσε/ονειρευόταν.
«Όταν ήμουν μικρή, με ανάγκαζαν να κάθομαι στο τραπέζι μέχρι να τελειώσω όλο το φαγητό και μάλιστα με έβαζαν με δύναμη, όχι όπως αυτοί οι επιτρεπτικοί σημερινοί γονείς» επιβεβαίωσε η γυναίκα που δεν καταλαβαίνει γιατί δεν μπορεί να έχει μια υγιή σχέση με το φαγητό και η εφηβεία της ήρθε μαζί με την διατροφική διαταραχή.
"Η μητέρα μου με δίδαξε να σέβομαι! Με την βοήθεια της παντόφλας της αλλά η πρόθεση και το αποτέλεσμα ήταν σωστά'', είπε η γυναίκα που καπνίζει 5 πακέτα τσιγάρα την ημέρα για να ελέγξει το άγχος της.
«Ευχαριστώ τη μαμά και τον μπαμπά μου για κάθε χτύπημα και κάθε τιμωρία, γιατί αν δεν το έκαναν, ποιος ξέρει που θα είχα καταλήξει», είπε ο άντρας που δεν μπόρεσε ποτέ να έχει μια υγιή σχέση στη ζωή του και του οποίου ο γιος του, του κρύβεται λέγοντας ψέματα συνεχώς γιατί τον φοβάται.
Και κάπως έτσι περνάμε όλοι οι υπόλοιποι τη ζωή μας, ακούγοντας ανθρώπους να ισχυρίζονται ότι είναι καλοί άνθρωποι χωρίς τραύματα, αλλά παραδόξως σε μια κοινωνία γεμάτη βία και τραυματισμένους ανθρώπους!

Πηγή: The Fellow Empath
Μετάφραση/επιμέλεια: Διαπροσωπικές Σχέσεις

Λίγο φως για τις σκοτεινές στιγμές ❤

"Απελευθερώνω τους γονείς μου από το αίσθημα ότι με έχουν απογοητεύσει.
Απελευθερώνω τα παιδιά μου από την ανάγκη να με κάνουν περήφανη/ο -είθε να μπορούν να ακολουθήσουν το δικό τους τρόπο σύμφωνα με κείνα που συνεχώς ψιθυρίζει η δική τους καρδιά στα αυτιά τους.
Απελευθερώνω τον/την σύντροφό μου από την υποχρέωση να με συμπληρώσει. Δεν υπολείπομαι σε κάτι. Μαθαίνω μαζί με όλα τα πλάσματα συνεχώς.
Ευχαριστώ τους παππούδες μου και τους προγόνους μου που είχαν ενωθεί έτσι ώστε εγώ να αναπνέω ζωή, σήμερα. Τους απελευθερώνω από περασμένες αποτυχίες και απραγματοποίητες επιθυμίες, γνωρίζοντας ότι έχουν κάνει το καλύτερο για να επιλύσουν την κατάσταση στην οποία βρίσκονταν μέσα από τη συνειδητότητα που διέθεταν την δεδομένη στιγμή.
Σας τιμώ, σας αγαπώ και σας αναγνωρίζω ως αθώους.
Είμαι διάφανη/ος μπροστά στα μάτια σας ωστε να γνωρίζετε ότι δεν κρύβω ή οφείλω κάτι άλλο από το να είμαι αληθινή/ος με τον εαυτό μου με την ίδια την ύπαρξη μου και ότι πορεύομαι με την σοφία της καρδιάς μου.
Γνωρίζω ότι εκπληρώνω το σχέδιο της δικής μου ζωής, ελεύθερης από αόρατους και ορατούς οικογενειακούς δεσμούς πίστης που μπορεί να ταράξουν την Ειρήνη και την Ευτυχία μου, που είναι και η μόνη μου ευθύνη.
Αποποιούμαι το ρόλο του σωτήρα, εκείνου που ενώνει και εκπληρώνει τις προσδοκίες των άλλων.
Μαθαίνοντας διαμέσου -και μόνο διαμέσου- της ΑΓΑΠΗΣ, ευλογώ την ουσία μου, τον δικό μου τρόπο έκφρασης παρόλο που κάποιοι μπορεί να μην με καταλάβουν.
Εγώ καταλαβαίνω τον εαυτό μου, γιατί εγώ μόνο έχω ζήσει και έχω βιώσει την ιστορία μου' επειδή γνωρίζω τον εαυτό μου, γνωρίζω ποια/ος είμαι, τι αισθάνομαι, τι κάνω και γιατί το κάνω.
Σέβομαι κι εγκρίνω τον εαυτό μου.
Τιμώ το Θείο μέσα μου και μέσα σου.
Είμαστε ελεύθεροι."

(Αρχαία ευλογία, που δόθηκε στη γλώσσα Νάουατλ των Ατζέκων-Μεξικό. Ανοίγει δρόμο για συγχώρεση, στοργή, μη-προσκόλληση και απελευθέρωση)

Καλή ,γλυκιά και πιο φωτεινή χρονιά με αγάπη και συμπόνοια ❤

Μείνε με αυτό... Μείνε με αυτό... Μείνε με αυτό... Παρόλο που θέλεις να φύγεις μακρυά... Ακόμα κι όταν είναι βαρύ και δύσκολο... Ακόμα κι αν δεν είσαι αρκετά σίγουρος πως θα βγεις... Η θεραπεία έρχεται νιωθωντας... ❤️

Συναισθηματική ανάκαμψη μετά από μια μεγάλη καταστροφή

Οι μεγάλες καταστροφές όπως οι πυρκαγιές που βιώσαμε πρόσφατα είναι συνήθως απρόσμενες και δυσβάσταχτες εμπειρίες. Σε πολλές περιπτώσεις παρόλο που δεν αφήνουν φανερά σημάδια σωματικής βλάβης, υπάρχει όμως σοβαρός συναισθηματικός αντίκτυπος λόγω της απώλειας όχι μόνο υλικών αγαθών, αλλά και της αίσθησης της ασφαλείας μας. Είναι σύνηθες, λοιπόν, για ανθρώπους που έχουν βιώσει καταστροφές να παρουσιάζουν έντονες συναισθηματικές αντιδράσεις. Η κατανοηση αυτών των αντιδράσεων μπορεί να σας βοηθήσει να διαχειριστείτε τα συναισθήματα, τις σκέψεις, και τις συμπεριφορές σας, ώστε να μπορέσετε σταδιακά να ανακάμψετε.

Ποιες είναι οι συνήθεις αντιδράσεις σε καταστροφές;
Μετά από μια μεγάλη καταστροφή οι άνθρωποι συχνά νιώθουν σοκ και σύγχυση. Μόλις αυτά υποχωρήσουν, τότε εμφανίζονται ποικίλες αντιδράσεις, όπως:

• Έντονα ή απρόβλεπτα συναισθήματα: Μπορεί να νιώθετε, άγχος, σύγχυση, θλίψη ή ακόμη έντονο εκνευρισμό και θυμό
• Αλλαγή στα μοτίβα σκέψεων και συμπεριφορών: Μπορεί να έχετε επαναλαμβανόμενες και «ζωντανές» αναμνήσεις των γεγονότων. Αυτές οι αναμνήσεις μπορεί να εμφανίζονται χωρίς προφανή λόγο και να οδηγούν σε σωματικές αντιδράσεις, όπως ταχυκαρδία ή εφίδρωση. Επίσης, αρκετοί άνθρωποι βιώνουν διαταραχές στον ύπνο και στη διατροφή τους.
• Ευαισθησία σε περιβαλλοντικούς παράγοντες: Ερεθίσματα, όπως η μυρωδιά καπνού, μπορεί να πυροδοτήσουν αναμνήσεις και τον φόβο ότι η καταστροφή θα επαναληφθεί
• Δυσκολία στις διαπροσωπικές σχέσεις: Μπορεί να παρατηρήσετε αυξημένες συγκρούσεις με την οικογένεια, τους φίλους ή και τους συναδέλφους σας. Επίσης, μπορεί να απομονωθείτε και να αποφεύγετε τις συνηθισμένες σας δραστηριότητες
• Ψυχοσωματικά συμπτώματα: Μπορεί να εμφανίσετε πονοκεφάλους, ζαλάδες, πόνους στο στήθος, που προέρχονται από το στρες, τα οποία όμως χρήζουν ιατρικής φροντίδας

Πώς να το διαχειριστώ;
Εν μέσω κρίσης, όπως αυτής που προκαλεί μια πυρκαγιά, μπορεί να είναι πραγματικά δύσκολο να σκεφτείτε τον εαυτό σας, ενώ ταυτόχρονα έχετε τόσα άλλα θέματα να τακτοποιήσετε. Ωστόσο, αυτή είναι μια καλή στιγμή να αρχίσετε να φροντίζετε για την προσωπική σας ανθεκτικότητα, ίαση και αίσθηση κανονικότητας. Μερικές στρατηγικές αυτοφροντίδας, που μπορείτε να δοκιμάσετε είναι:
Δώστε στον εαυτό σας χρόνο να προσαρμοστεί. Αυτή θα είναι μια δύσκολη στιγμή στη ζωή σας. Επιτρέψτε στον εαυτό σας να νιώσει θλίψη, να κλάψει και να απελευθερώσει όποια δύσκολα συναισθήματα με υγιή τρόπο. Χαμηλώσετε τις προσδοκίες σας σχετικά με τι «θα έπρεπε» να κάνετε και πώς «θα έπρεπε» να νιώθετε.
Ζητήστε υποστήριξη από ανθρώπους που νοιάζονται για εσάς και που θα ακούσουν και θα κατανοήσουν την κατάσταση σας. Η επαφή με ανθρώπους συμβάλει ουσιαστικά στην ανάκαμψη από καταστροφές. Βρείτε κατανόηση σε ανθρώπους που έχουν βιώσει το ίδιο και στήριξη σε ανθρώπους που είναι διαθέσιμοι για εσάς
Επικοινωνήστε την εμπειρία σας. Εκφράστε τα συναισθήματα σας όπως εσείς νιώθετε πιο άνετα (π.χ. μιλήστε για αυτό που σας συνέβη με φίλους και συγγενείς, κρατήστε ημερολόγιο, βρείτε μια δραστηριότητα).
Ξαναβρείτε τη ρουτίνα σας ή βρείτε νέες ρουτίνες. Μπείτε σε ένα πρόγραμμα χρήσιμων και ευχάριστων δραστηριοτήτων (π.χ. συχνά γεύματα, άσκηση, μια βόλτα στη θάλασσα), που θα σας βοηθήσει να βρείτε την κανονικότητα σας.
Αν μπορείτε, αναβάλετε μεγάλες αποφάσεις που θα επηρεάσουν σημαντικά τη ζωή σας. Αποφάσεις, όπως η αλλαγή εργασίας, αποτελούν επιπλέον πίεση και είναι δυσκολότερο να επιτευχθούν στη φάση ανάκαμψης από μια κρίση
Υιοθετήστε υγιείς συμπεριφορές για να ενδυναμώσετε την ικανότητα σας να διαχειριστείτε το στρες. Τραφείτε ισορροπημένα και ξεκουραστείτε όσο μπορείτε. Αν έχετε δυσκολίες στον ύπνο χρησιμοποιήστε τεχνικές χαλάρωσης. Αποφύγετε καταχρήσεις και φάρμακα χωρίς ιατρική καθοδήγηση καθώς μπορεί να καθυστερήσουν τη υγιή διαχείριση της κατάστασης.
Εστιάστε σε αυτά για τα οποία είστε ευγνώμονες παρά την απώλεια σας. Δώστε στον εαυτό σας την άδεια να νιώσει καλά. Μπορείτε να έχετε στιγμές χαράς ακόμα και σε περιόδους πένθους

Αν αυτοί οι τρόποι δεν είναι αρκετοί και παρατηρήσετε δυσφορικά συναισθήματα που εμμένουν, αν νιώθετε ότι με μεγάλη δυσκολία μπορείτε να ανταπεξέλθετε στις καθημερινές σας λειτουργίες, τότε συμβουλευτείτε έναν πιστοποιημένο και εξειδικευμένο επαγγελματία ψυχικής υγείας. Οι ψυχοθεραπευτές είναι εκπαιδευμένοι να σας βοηθήσουν να διαχειριστείτε τις συναισθηματικές αντιδράσεις που πυροδοτούν οι δυσκολίες της ζωής και να διαμορφώσετε ένα σχέδιο για να προχωρήσετε σε ένα καλύτερο μέλλον.

Επιμέλεια κειμένου - προσαρμογή στα ελληνικά για την Ελληνική Εταιρεία Ψυχοθεραπείας Gestalt: Ιωάννα Κουτσοπούλου

Πηγή: American Psychological Association https://www.apa.org/topics/disasters-response/residential-fire
https://www.apa.org/topics/disasters-response/recovering