Γαστρεντερολογικό Ηπατολογικό Iατρείο Κων/νος Δημακόπουλος

Χρόνια Πολλά και καλό Πάσχα!

Κόκκινο κρέας και επεξεργασμένα τρόφιμα αυξάνουν τον κίνδυνο εμφάνισης καρκίνου του παχέος εντέρου
Harvard Men's Health Watch


Ορισμένα τρόφιμα μπορεί να προκαλέσουν φλεγμονή στο σώμα, που μπορεί να αυξήσει τον κίνδυνο ενός ατόμου για καρκίνο του παχέος εντέρου, σύμφωνα με μελέτη που δημοσιεύθηκε ηλεκτρονικά στις 18 Ιανουαρίου 2018 από την JAMA Oncology.

Οι ερευνητές ακολούθησαν τη διατροφή περισσότερων από 121.000 ανθρώπων (46.800 από τους οποίους ήταν άντρες) για 26 χρόνια. Οι συμμετέχοντες κατέγραψαν αυτό που έτρωγαν και η διατροφή τους βαθμολογήθηκε βάσει της ποσότητας των καταναλωμένων τροφών που συνδέονται με τη φλεγμονή, όπως τα κόκκινα και μεταποιημένα κρέατα, τα ζαχαρούχα ποτά και τα ραφιναρισμένα έλαια

Οι άνθρωποι των οποίων η διατροφή ήταν πιο ανθυγιεινή (inflammatory) είχαν 44% μεγαλύτερο κίνδυνο να αναπτύξουν καρκίνο του παχέος εντέρου σε σύγκριση με εκείνους που ακολούθούσαν υγιεινή διατροφή , η οποία συχνά περιλάμβανε μεγάλες ποσότητες λαχανικών και σπόρων ολικής αλέσεως.

Ακόμη και μετά την εξάλειψη άλλων παραγόντων που προκαλούν καρκίνο, όπως ο υψηλός δείκτης μάζας σώματος και η μικρότερη σωματική δραστηριότητα, ο κίνδυνος για την ανάπτυξη καρκίνου του παχέος εντέρου εξακολουθούσε να είναι σημαντικά αυξημένος μεταξύ εκείνων που είχαν ανθυγιεινή διατροφή.

Ευχομαι ολόψυχα ένα τυχερό 2019 γεμάτο υγεία !!!

Ένα σχόλιο για την παχυσαρκία.

Λέγοντας ότι η παχυσαρκία οφείλεται αποκλειστικά στην υπερφαγία είναι σαν υποστηρίζεις ότι η αλλεργία οφείλεται στο ότι αναπνέεις πολύ
Jonathan Bailor

Η παχυσαρκία είναι Νοσος και σαν νόσος θα πρέπει να αντιμετωπιζεται. Μάλιστα δεν μπορούμε να πούμε ότι την έχουμε θεραπεύσει σαν νόσο , ακόμη και καταφέρουμε να επαναφέρουμε τον δείκτη μάζας σώματος στα φυσιολογικά επίπεδα. Όσο και αν ακούγεται παράξενο η νόσος παραμένει , όσο και αν ο ασθενής δεν πληρεί τα κριτήρια της παχυσαρκίας πλέον. Ο σακχαρώδης διαβήτης , η υπέρταση, η δυσλιπιδαιμία , η άπνοια στον ύπνο, η λιπώδης διήθηση του ήπατος ,η οστεοαρθρίτιδα και η χρόνια νεφρική ανεπάρκεια είναι μερικές μόνο από τις επιπλοκες της. Δυστυχώς το σώμα μας αντιστέκεται στην απώλεια λίπους όπως αντιστέκεται και στην απώλεια για παράδειγμα του αίματος. Αν δώσουμε αίμα , το σώμα μας θα επαναφέρει τον αιματοκρίτη μας εκεί που ήταν πριν την αιμοδοσία σε λίγο χρόνο. Το ίδιο θα γίνει και αν κάποιος χάσει λίπος με λιποαναρρόφηση , το λίπος θα επανέλθει σταδιακά όπως πριν. Για να μπορέσει κάποιος να χάσει βάρος θα πρέπει αρχικά να κατανοήσει το μέγεθος του προβλήματος , να έχει υπομονή και να αποκτήσει τις γνώσεις εκείνες που θα του επιτρέψουν να το επιτύχει. Έχει σημασία να γνωρίζει την δράση των μικροβίων του εντέρου του με τρισεκατομμύρια εχθρούς (Firmicutes ) και φίλους ( Bacteroidetes) , με μηχανισμούς όπως αυξημένη εντερική διαπερατότητα ,μεταβολική ενδοτοξιναιμια, καθώς και την παραγωγή λιπαρών οξέων βραχείας αλυσου. Έχει σημασία να ξέρει την δράση των γλυκαντικών στην χλωρίδα του εντέρου του . Έχει σημασία να ξέρει την δράση συγκεκριμένων θρεπτικών συστατικών στην δράση των μιτοχονδρίων ( υγειή μιτοχόνδρια είναι το κλειδί για αδύνατο φαινοτυπο) . Έχει σημασία να γνωρίζει ότι η αύξηση της παραγωγής ουρικού οξέως από τρόφιμα που συμβάλουν στην παραγωγή του όπως η φρουκτόζη και τα τρόφιμα πλούσια σε πουρινες οδηγούν σε ινσουλινοαντίσταση και συσσώρευση λίπους, ενώ αλλα συστατικά των τροφών όπως αντιοξειδωτικά, φυτικές τροφές,προβιοτικά και πρεβιοτικά , καρύδια και ω3 λιπαρά οξέα μάχονται τα αρνητικά αποτελέσματα της πλούσιας σε θερμίδες διατροφής μέσω θετικών δράσεων στα μιτοχόνδρια . Έχει σημασία να γνωρίζει ότι στην Σουηδία για παράδειγμα η κατανάλωση αναψυκτικών με φρουκτόζη έχει ανέλθει από 20 λίτρα σε 90 λίτρα τον χρόνο από το 1960 μέχρι το 2006 και μόνο το 16% της συνολικής θερμιδικές πρόσληψης είναι από τροφές που συμβάλλουν στην υγεία όπως λαχανικά , βατόκαρπους ,καρύδια και σιτηρά ολικής άλεσης . Σωστή διατροφή λοιπόν , άσκηση καθημερινά , αποφυγή του στρες , καλός ύπνος και καλή διάθεση. (Αναδημοσίευση από Γ Κοντιζά)

Obesity—A Disease With Many Aetiologies Disguised in the Same Oversized Phenotype

Has the Overeating Theory Failed?

Peter Stenvinkel

Nephrol Dial Transplant. 2015;30(10):1656-1664

Abstract

Evolution has led to metabolic thrift in humans—a genetic heritage that, when exposed to the modern 'obesogenic' milieu with energy-dense food and a sedentary lifestyle, predisposes to obesity. The current paradigm that overeating of easily digestible carbohydrates and the resulting imbalance between energy in and out as the cause of overweight has recently been challenged. Indeed, studies suggest that the host response to various nutrients contributes to overeating and fat accumulation. Alterations in neurotransmitter functions, changes in the epigenome, dysbiosis of gut microbiota and effects of specific nutrients (or lack of such nutrients) on mitochondrial function and signalling pathways may promote fat accumulation independent of calories. Whereas nutrients that stimulate generation of uric acid (such as fructose and purine-rich food) cause insulin resistance and fat accumulation, other nutrients (such as antioxidants, plant food, probiotics, nuts, soy and omega-3) counteract the negative effects of a calorie-rich diet by salutary effects on mitochondrial biogenesis. Thus, the specific metabolic effects of different nutrients may be more important than its total energy content. By studying the impact of nutrients on mitochondrial health, as well as the trans-generational impact of nutrients during fetal life, and how specific bacterial species correlate with fat mass accumulation, new dietary targets for obesity management may emerge. Overeating and overshooting of calories could to a large extent represent a symptom rather than a cause of obesity; therefore, hypocaloric diets should probably not be the main, and certainly not the only, focus for treatment of the obese patient.

Saying that obesity is caused by eating too much is like saying that allergies are caused by breathing too much.—Jonathan Bailor

Νέα μελέτη δείχνει ότι η βιταμίνη D συχνά ελαττώνει τον κίνδυνο για τον καρκίνο του παχέος εντέρου , περισσότερο στις γυναίκες και λιγότερο στους άνδρες . Βέβαια τα επίπεδα που θεωρούνται βέλτιστα ειναι 75 -100 nmol/L.Η σύσταση είναι να λαμβάνεται από την έκθεση στον ήλιο , αλλά και από τροφές όπως ο σολομός , ο τόνος , οι σαρδέλες ( τα υπόλοιπα τρόφιμα που αναφέρει είναι με πρόσθετη συνθετική βιταμίνη D ). (Αναδημοσίευση από Γιώργο Κοντιζά)

Higher Vitamin D Levels Tied to Lower Colorectal Cancer Risk Higher vitamin D levels in the blood may protect against colorectal cancer, especially in women, but optimal concentrations may be higher than levels currently recommended for bone health.

Στο 70% η πενταετής επιβίωση αν διαγνωσθεί έγκαιρα ο καρκίνος του στομάχου - Iatronea.gr Εικοσιπέντε περιστατικά καρκίνου του στομάχου ανά 100.000 άνδρες και περίπου τα μισά ανά 100.000 γυναίκες, είναι η συχνότητα του καρκίνου του στομάχου, ενός από τους πιο σ...

Συμβολή του υπερηχογραφήματος στη διάγνωση φλεγμονώδους νόσο του εντέρου.
Deike Strobel, Ruediger S Goertz και Thomas Bernatik

Η διάγνωση χρόνιων φλεγμονωδών παθήσεων του εντέρου (IBD) βασίζεται σε συνδυασμό κλινικών συμπτωμάτων, εργαστηριακών εξετάσεων και δεδομένων απεικόνισης. Η απεικόνιση των μορφολογικών χαρακτηριστικών της (IBD) περιλαμβάνει την εκτίμηση των μεταβολών του βλεννογόνου, της διατοιχωματικής φλεγμονής και των εξω-εντερικών εκδηλώσεων.
Καμία τεχνική απεικόνισης δεν χρησιμεύει ως «gold standard» για τη διάγνωση της ασθένειας. Ο υπερηχογράφος, η αξονική τομογραφία (CT) ή η μαγνητική τομογραφία (MRI) επιτρέπουν την απεικόνιση σε εγκάρσια τομή των διατοιχωματικών αλλοιώσεων και των εξω-εντερικών εκδηλώσεων.
Ενώ στις ΗΠΑ η πρώτη επιλογή είναι η CT, στην Ευρώπη η εστίαση είναι περισσότερο στη μαγνητική τομογραφία και στον υπέρηχο .
Οι περισσότεροι ασθενείς με χρόνια IBD διαγιγνώσκονται σε νεαρή ηλικία. Μετά τη διάγνωση της νόσου πολλοί από αυτούς τους νέους ασθενείς πρέπει να υποβληθούν σε επαναλαμβανόμενες εξετάσεις απεικόνισης της κλινική πορείας της νόσου, που χαρακτηρίζεται από εναλλασσόμενες περιόδους ύφεσης και ενεργότητας και στην παρακολούθηση της απόκρισης στη θεραπεία.
Ο υπέρηχος έχει το πλεονέκτημα να είναι μη επεμβατικός , λιγότερο δαπανηρός και εύκολα επαναλαμβανόμενος και έτσι μπορεί να είναι πολύ χρήσιμος στην παρακολούθηση ασθενών με IBD.
Επιπλέον, η αυξανόμενη ανησυχία σχετικά με την έκθεση σε ακτινοβολία σε νέους ενήλικες δείχνει τη ζήτηση για τεχνικές εξοικονόμησης ακτινοβολίας όπως ουπέρηχος και η μαγνητική τομογραφία.

Οι μεταβολές του εμμηνορροϊκού κύκλου σε γυναίκες με φλεγμονώδη νόσο του εντέρου

Sumona Saha, M.D., M.S., Yingqi Zhao, Ph.D., Samir A. Shah, M.D., Silvia Degli Esposti, M.D., Sheldon Lidofsky, M.D., Sana Salih, M.D., M.S., Renee Bright, M.S., Meaghan Law, Heather Moniz, Nicole Flowers, M.D., M.P.H., Marjorie Merrick, M.A., and Bruce E. Sands, M.D., M.S.

Η επίδραση των φλεγμονωδών ασθενειών του εντέρου (IBD) στην εμμηνορροϊκή λειτουργία είναι σε μεγάλο βαθμό άγνωστη. Οι στόχοι αυτής της μελέτης ήταν να προσδιοριστεί κατά πόσο οι αλλαγές στον έμμηνο κύκλο εμφανίζονται κατά το έτος πριν από τη διάγνωση της IBD ή κατά τα αρχικά έτη μετά τη διάγνωση.

Γυναίκες ηλικίας 18 ετών και άνω με τουλάχιστον 2 χρόνια παρακολούθησης ήταν επιλέξιμες για τη μελέτη αυτή.

Μελετήθηκαν 121 άτομα. Είκοσι πέντε τοις εκατό των ατόμων παρουσίασαν αλλαγή στο διάστημα του κύκλου κατά το έτος πριν από τη διάγνωση της IBD και το 21% παρουσίασε μια αλλαγή στη διάρκεια της περιόδου. Μεταξύ των γυναικών με δυσμηνόρροια, το 40% παρουσίασε μια αλλαγή στην ένταση του εμμηνορροϊκού τους πόνου και το 31% παρουσίασε μια αλλαγή στη διάρκεια της. Η συνολική κανονικότητα του κύκλου αυξήθηκε με την πάροδο του χρόνου. Η ποιότητα ζωής (QOL) ήταν σημαντικά χαμηλότερη στις γυναίκες χωρίς κανονικούς κύκλους σε όλα τα χρονικά σημεία.

Οι αλλαγές στην εμμηνορροϊκή λειτουργία εμφανίζονται συχνά στο έτος πριν από τη διάγνωση της IBD. Συνεπώς, θα πρέπει να εξετάζεται το ενδεχόμενο ανίχνευσης ανωμαλιών της εμμηνόρροιας σε γυναίκες με νέο διαγνωσθείσα IBD. Οι ασθενείς μπορούν να διαβεβαιωθούν ότι οι κύκλοι συνήθως γίνονται πιο κανονικοί με την πάροδο του χρόνου.

Δίαιτα χαμηλή σε υδρογονάνθρακες (FODMAP) και ευερέθιστο έντερο.

Υπάρχoυν περιορισμένες ενδείξεις για να στηρίξει κάποιος μια δίαιτα χαμηλή σε υδατάνθρακες βραχείας αλύσου, επίσης γνωστή ως FODMAP (ολιγοσακχαρίτες , δισακχαρίτες, μονοσακχαρίτες, και πολυόλες), σε ασθενείς με σύνδρομο ευερέθιστου εντέρου (IBS) σύμφωνα με το άρθρο του επιστημονικού περιοδικού Drug and Therapeutics Bulletin.

Αποδείξεις για την αποτελεσματικότητα της δίαιτας αυτής βασίζεται σε λίγες σχετικά μικρές, βραχυπρόθεσμες μελέτες και τονίζεται ότι η μακρόχρονη εφαρμογή ενέχει τον κίνδυνο διατροφικής ανεπάρκειας ή επιβλαβών αλλαγών της χλωρίδας του εντέρου. Μια μελέτη διαπίστωσε μείωση σε ευεργετικά προβιοτικά του παχέος εντέρου σε άτομα που εφάρμοσαν τη δίαιτα σε μακροχρόνια βάση.

Η δίαιτα FODMAP αναπτύχθηκε στην Αυστραλία και βασίζεται στην παραδοχή ότι οι ασθενείς με ευερέθιστο έντερο έχουν περιορισμένη ικανότητα για την επεξεργασία των υδατανθράκων βραχείας αλύσου που βρίσκονται στο σιτάρι, κρεμμύδια, τα όσπρια, το γάλα, το σιρόπι αραβοσίτου υψηλής περιεκτικότητας σε φρουκτόζη, και τεχνητά γλυκαντικά. Η ζύμωση των συστατικών αυτών στο παχύ έντερο οδηγεί σε διάταση του αυλού, προκαλώντας πόνο, φούσκωμα, και οι αλλαγές στην κινητικότητα.

ΓΑΣΤΡΟΟΙΣΟΦΑΓΙΚΗ ΠΑΛΙΝΔΡΟΜΙΚΗ ΝΟΣΟΣ

Απλό κάψιμο στο στήθος ή κάτι περισσότερο;
Τι είναι και πως εκδηλώνεται η Γαστρο ΟισοφαγικήΠαλινδρομική Νόσος (ΓΟΠΝ);

ΓΟΠΝ, όπως λέει και η λέξη, είναι η νόσος που προκαλείται από τη συχνή παλινδρόμηση (μετακίνηση προς τα πάνω) υγρών του στομάχου στον οισοφάγο, που είναι ο σωλήνας που μεταφέρει τις τροφές από το στόμα στο στομάχι.Όσοι πάσχουν από ΓΟΠΝ συνήθως αισθάνονται κάψιμο πίσω από το στήθος ή ψηλά στο στομάχι,ίσως ξυνά υγρά να ανεβαίνουν από το στομάχι προς τα πάνω ή σπανιότερα νοιώθουν μία τάση για εμετό.

Τα συμπτώματα αυτά χαρακτηρίζονται σαν “συμπτώματα παλινδρόμησης”,συχνά εμφανίζονται ή χειροτερεύουν μετά το φαγητό και μπορεί να διαρκέσουν αρκετές ώρες. Μερικές φορές εμφανίζονται στην κατάκλιση ή στη διάρκεια του ύπνου.Κάψιμο στο στήθος ή ξυνά υγρά στο στόμα μπορεί βέβαια να έχουμε όλοι μας μερικές φορές,συνήθως μετά από μεγάλα γεύματα ή κατανάλωση αρκετών αλκοολούχων ποτών.Όταν όμως τα συμπτώματα αυτά εμφανίζονται δύο ή περισσότερες ημέρες την εβδομάδα,τότε η διάγνωση της ΓΟΠΝ είναι πολύ πιθανή και τα άτομα αυτά θα πρέπει να συμβουλεύονται το γιατρό τους
Μπορεί όσοι πάσχουν από ΓΟΠΝ να έχουν σοβαρότερα ή άλλα περίεργα συμπτώματα;

Εκτός από κάψιμο στο στήθος, ξυνά υγρά ή άλλα συμπτώματα παλινδρόμησης, όσοι πάσχουν από ΓΟΠΝ μπορεί επίσης να έχουν:

• πόνο πίσω από το στήθος που δεν οφείλεται σε καρδιακή πάθηση, η οποία πρέπει πάντοτε να αποκλείεται άμεσα από καρδιολόγο

• εμετό με ή χωρίς αίμα• δυσκολία στη δίοδο της τροφής από τον οισοφάγο στο στομάχι

• αίσθημα πνιγμού που διακόπτει τον ύπνο

• απώλεια βάρους

• βραχνάδα

• κρίσεις με έντονο ξηρό βήχα και δυσκολία στην αναπνοή

Τα περίεργα αυτά συμπτώματα, που μπορεί να χαρακτηρισθούν ως “συμπτώματα αυξημένου κινδύνου”, κατά κανόνα δείχνουν σοβαρότερη μορφή ΓΟΠΝ και τα άτομα αυτά θα πρέπει να συμβουλεύονται αμέσως το γιατρό τους.
Πόσο συχνή είναι η ΓΟΠΝ;

H ΓΟΠΝ είναι ένα πολύ συχνό πρόβλημα. Σε πρόσφατη Ελληνική μελέτη (2002) βρέθηκε ότι συμπτώματα καψίματος ή ξυνών υγρών έχουν περισσότεροι από έναν στους τρεις Έλληνες ενήλικες και πολλοί από αυτούς έχουν τυπική ΓΟΠΝ. Η πιθανότητα να αναπτύξουμε παλινδρόμηση υγρών από το στομάχι στον οισοφάγο αυξάνει όσο μεγαλώνει η ηλικία μας και γι’αυτό η συχνότητα της ΓΟΠΝ είναι πολύ υψηλή μετά τα 40-45 χρόνια.Διεθνείς μελέτες έχουν δείξει ότι το πρόβλημα της ΓΟΠΝ είναι υπαρκτό ακόμη και σε παιδιά.
Τι προκαλεί ΓΟΠΝ;

ΓΟΠΝ προκαλείται σε περίπτωση που δεν λειτουργεί ικανοποιητικά (χαλαρώνει συχνά) ο σφιγκτήρας, που βρίσκεται στο κατώτερο σημείο του οισοφάγου και φυσιολογικά επιτρέπει τη δίοδο τροφής ή υγρών μόνον από τον οισοφάγο προς το στομάχι. Τότε, συχνά περιεχόμενο του στομάχου γυρίζει πίσω στον οισοφάγο.Τα υγρά του στομάχου συνήθως είναι πολύ καυστικά γιατί περιέχουν ένα ισχυρό οξύ, το υδροχλωρικό. Το εσωτερικό τοίχωμα του οισοφάγου (ο βλεννογόνος) είναι ευαίσθητο στο οξύ και γι’ αυτό παλινδρόμηση υγρών του στομάχου στον οισοφάγο έχει σαν αποτέλεσμα την εμφάνιση καψίματος ή ξυνών υγρώνή άλλων συμπτωμάτων της ΓΟΠΝ.

Εκτός από τα συμπτώματα, η παλινδρόμηση υγρών του στομάχου στον οισοφάγο συχνά προκαλεί ερεθισμό και φλεγμονή (κοκκινίλα) και ίσως εξελκώσεις(πληγές) του βλεννογόνου του οισοφάγου,που χαρακτηρίζονται σαν “οισοφαγίτιδα”.Οισοφαγίτιδα δεν υπάρχει σε όλους τους ασθενείς με ΓΟΠΝ.
Ποιες είναι οι πιθανές επιπλοκές της ΓΟΠΝ;

Η πλειοψηφία των ατόμων με ΓΟΠΝ δεν θα έχει επιπλοκές που να επηρεάσουν τη διάρκεια της ζωής τους, μολονότι σχεδόν σε όλους η ποιότητα της ζωής επηρεάζεται αρνητικά σε λιγότερο ή περισσότερο βαθμό. Έτσι, η παρουσία της ΓΟΠΝ συχνά επηρεάζει τις διατροφικές συνήθειες, τη διάθεση,τον ύπνο, τις κοινωνικές και φυσικές δραστηριότητες,ή την επαγγελματική απόδοση όσων έχουν το πρόβλημα.Σε ένα ποσοστό των ατόμων με ΓΟΠΝ, που δεν λαμβάνουν θεραπεία, μπορεί να εμφανισθούν και σοβαρές επιπλοκές, όπως:

• Πόνος πίσω από το στήθος. Δεν είναι πάντοτε ανησυχητικό σημάδι, αλλά θέλει διερεύνηση κυρίως γιατί πρέπει να αποκλεισθεί ότι είναι πόνος που προέρχεται από την καρδιά.

• Αιμορραγία. Εμφανίζεται σε ασθενείς με οισοφαγίτιδα είτε απότομα σαν εμετός με αίμα, είτελίγο-λίγο σαν αναιμία.

• Δυσφαγία, δηλαδή δυσκολία στην κατάποση της τροφής από τον οισοφάγο στο στομάχι.Στα πολύ προχωρημένα στάδια οισοφαγίτιδας,δημιουργείται στένωση του αυλού του οισοφάγου,που εμποδίζει τη δίοδο της τροφής προς το στομάχι.

• Οισοφάγος Barrett. Ο συνεχής ερεθισμός απότο οξύ και η συνεχής καταστροφή των κυττάρωντου βλεννογόνου του κατώτερου οισοφάγου μπορεί να έχουν αποτέλεσμα την αντικατάσταση αυτών των κυττάρων από κύτταρα που αντέχουν στο οξύ, δηλαδή τη δημιουργία οισοφάγου Barrett. Η ιδιαίτερη σημασία του οισοφάγου Barrett είναι ότι έχει αυξημένο κίνδυνο για ανάπτυξη καρκίνου. Σε πρόσφατη μάλιστα μεγάλη μελέτη από τις ΗΠΑ φάνηκε ότι άτομα με χρόνια, μη θεραπευόμενη ΓΟΠΝ (ανεξάρτητα από ανάπτυξη οισοφάγου Barrett) είχαν αυξημένο κίνδυνο ανάπτυξης καρκίνου του οισοφάγου.

• Εξω-οισοφαγικές βλάβες. Ο ερεθισμός των οργάνων της αναπνευστικής οδού μπορεί σπανίως να είναι και η κύρια εκδήλωση της ΓΟΠΝ με τους ασθενείς αυτούς να αναπτύσσουν λαρυγγίτιδα(βραχνάδα) ή κρίσεις βρογχικού άσθματος(δύσπνοια, ξηρό βήχα). γαστρικό οξύ που παλινδρομεί Δωδεκαδάκτυλο Στομάχι τροφή στο στομάχι Οισοφάγος Φυσιολογικός οισοφάγος οισοφάγος που φλεγμαίνει λόγω της παλινδρόμησης
Ποια απλά μέτρα μπορεί ναβοηθήσουν στην πρόληψηκαι αντιμετώπιση της ΓΟΠΝ;

Τα άτομα που έχουν μόνον κάψιμο πίσω από το στήθος ή άλλα συνηθισμένα συμπτώματα παλινδρόμησης και κανένα από τα συμπτώματα αυξημένου κινδύνου, μπορεί να εφαρμόζουν αρκετά απλά, καθημερινά μέτρα τροποποίησης του τρόπου ζωής και διατροφής, ώστε να αποφεύγουν ή να μειώνουν την ένταση των συμπτωμάτων αυτών, όπως:

• Η αποφυγή της κατάκλισης για δύο ώρες τουλάχιστον μετά το γεύμα.

• Η ανύψωση του πάνω μέρους του κρεβατιού περίπου 20-30 εκατοστά. Η προσθήκη περισσότερων μαξιλαριών δεν βοηθά

• Η απόλυτη αποφυγή καπνίσματος.

Η απώλεια βάρους εάν είμαστε υπέρβαροι.

• Η αποφυγή ένδυσης με ρούχα στενά ή σφικτά δεμένα

• Η αποφυγή μεγάλων ποσοτήτων φαγητού και υγρών και η λήψη μικρότερων και συχνότερων γευμάτων.

• Η αποφυγή τροφών ή ποτών που ευνοούν την παλινδρόμηση, όπως: λιπαρές ή πικάντικες τροφές, ντομάτα, κρεμμύδια,σοκολάτα, καφές, ποτά με ανθρακικό,οινοπνευματώδη, ξηροί καρποί.
Τι γίνεται όταν τα απλά μέτρα δεν επαρκούν για ανακούφιση από τα συμπτώματα της ΓΟΠΝ;

Συχνά τα απλά μέτρα τροποποίησης του τρόπουζωής και διατροφής δεν μπορούν εύκολα να εφαρμοσθούν ή ακόμη και αν εφαρμοσθούν δεν έχουν αποτέλεσμα.

Τα άτομα που έχουν συνήθη συμπτώματα παλινδρόμησης,που εμφανίζονται περιστασιακά και δεν ανακουφίζονται εφαρμόζοντας όσο καλλίτερα μπορούν τα αρχικά απλά μέτρα αντιμετώπισης,

έχουν από την αρχή συχνά (δύο ή περισσότερες ημέρες την εβδομάδα) συνήθη συμπτώματα παλινδρόμησης,

έχουν συμπτώματα αυξημένου κινδύνου (πόνοπίσω από το στήθος, αιμορραγία ή αναιμία, δυσφαγία,απώλεια βάρους, αίσθημα πνιγμού στον ύπνο) θα πρέπει να επισκέπτονται αμέσως το γιατρό τους.
Ποιες εξετάσεις πρέπει να γίνουν πριν ξεκινήσει η θεραπεία της ΓΟΠΝ;

Ο γιατρός που εξετάζει ένα άτομο με συμπτώματα ΓΟΠΝ κρίνει ποιες εξετάσεις είναι απαραίτητες να γίνουν πριν αρχίσει η θεραπεία. Συχνά η διάγνωση της ΓΟΠΝ στηρίζεται μόνο στα συμπτώματα και η θεραπεία ξεκινά χωρίς καμμία πρόσθετη εξέταση.Εφόσον υπάρχουν συμπτώματα αυξημένου κινδύνου ή άλλα άτυπα συμπτώματα, ο γιατρός μπορεί να ζητήσει εξετάσεις.Η συνηθέστερη εξέταση που γίνεται σε άτομα με συμπτώματα ΓΟΠΝ είναι η ενδοσκόπηση. Σε αυτή την εξέταση, ένας πολύ λεπτός και εύκαμπτος σωλήνας κατεβαίνει από το στόμα στον οισοφάγο και στη συνέχεια στο στομάχι και το δωδεκαδάκτυλο του εξεταζόμενου. Ο γιατρός παρατηρεί τυχόν βλάβες που υπάρχουν στον οισοφάγο ή το στομάχι και έχει τη δυνατότητα να πάρει και βιοψίες. Η ενδοσκόπηση είναι μία πολύ απλή και ιδιαίτερα ασφαλής εξέταση που διαρκεί συνήθως 5 λεπτά.Στους ασθενείς που δεν ανταποκρίνονται στη συνήθη θεραπεία μπορεί να χρειασθεί να γίνουν και άλλες εξετάσεις, όπως μέτρηση της οξύτητας του γαστρικού υγρού (pH μετρία στομάχου) και μελέτη της κινητικότητας του οισοφάγου (μανομετρία).
Τι θεραπεία χορηγείται σε άτομα με ΓΟΠΝ;

Σήμερα υπάρχουν αρκετές θεραπευτικές επιλογές που αντιμετωπίζουν πολύ αποτελεσματικά όλο το φάσμα βαρύτητας της ΓΟΠΝ. Οι θεραπευτικές επιλογές είναι συνήθως φάρμακα (χάπια ή κάψουλες),που ελαττώνουν την παραγωγή οξέος από το στομάχι.Σπάνια, για κάποιες πολύ σοβαρές ή ανθεκτικές στη φαρμακευτική θεραπεία περιπτώσεις, χρησιμοποιούνται και ενδοσκοπικές παρεμβατικές μέθοδοι ή χειρουργικές επεμβάσεις.Η θεραπεία της ΓΟΠΝ θεωρείται επιτυχημένη όταν ανακουφίζει πλήρως τον ασθενή από τα συμπτώματα,βελτιώνει την ποιότητα ζωής του και επουλώνει τυχόν οισοφαγίτιδα. Μακροχρόνιος στόχος της θεραπείας είναι η πρόληψη των επιπλοκών.
Πόσο καιρό πρέπει να κάνουν θεραπεία όσοι πάσχουν από ΓΟΠΝ;

Η συντριπτική πλειοψηφία των ατόμων που έχουν ΓΟΠΝ παρουσιάζει υποτροπή των συμπτωμάτων πολύ γρήγορα μετά τη διακοπή της αρχικής φαρμακευτικής θεραπείας. Αυτό είναι αναμενόμενο, γιατί τα φάρμακα που χρησιμοποιούνται ελαττώνουν την παραγωγή οξέος από το στομάχι, αλλά δεν διορθώνουν την αιτία της παλινδρόμησης υγρών του στομάχου στον οισοφάγο.Επομένως, οι περισσότεροι ασθενείς έχουν ανάγκη από μακροχρόνια, συνεχή ή περιοδική, αντιμετώπιση.Η μακροχρόνια αντιμετώπιση της ΓΟΠΝ μπορεί να ποικίλλει από τα απλά μέτρα περιορισμού της παλινδρόμησης,την περιστασιακή λήψη φαρμάκων,ή την καθημερινή λήψη διαφόρων σκευασμάτων,ανάλογα με την περίπτωση του κάθε ασθενή.
Μήπως έχετε ΓΟΠΝ;

Αξιολογήστε μόνοι σας τα συμπτώματά σας απαντώντας με ΝΑΙ ή ΟΧΙ στις παρακάτω ερωτήσεις.

1. Αισθάνεστε συχνά ένα ή περισσότερα απότα παρακάτω συμπτώματα:α) αίσθημα δυσφορίας ή πόνου πίσω απότο στήθος που μοιάζει να ανεβαίνειαπό το στομάχι προς τα πάνω;β) κάψιμο πίσω από το στήθοςή στο λαιμό;γ) ξυνά υγρά στο στόμα;

2. Έχετε συχνά τα παραπάνω συμπτώματαμετά το φαγητό ή την κατανάλωσηοινοπνεύματος;

3. Aισθάνεστε τα παραπάνω συμπτώματα δύοή περισσότερες ημέρες την εβδομάδα;

4. Σας προσφέρουν προσωρινή ανακούφισηαπό αυτά τα συμπτώματα τα αντιόξινα;

5. Παίρνετε συχνά φάρμακα για το κάψιμο,αλλά εξακολουθείτε να έχετε ενόχληση;

Aν απαντήσετε ΝΑΙ σε δύο ή περισσότερεςαπό τις παραπάνω ερωτήσεις,τότε είναι πιθανόν ότι έχετε ΓΟΠΝ καιπρέπει να επισκεφθείτε το γιατρό σας.
ΘΥΜΗΘΕΙΤΕ

• Η ΓΟΠΝ είναι ένα πολύ συχνό πρόβλημα.

• Κάψιμο πίσω από το στήθος ή ξυνά υγράστο στόμα είναι τα συνήθη συμπτώματα της.

• Αν έχετε συνήθη συμπτώματα περιστασιακά,εφαρμόστε πρώτα τα απλά μέτρα περιορισμούτης παλινδρόμησης.

• Αν έχετε συνήθη συμπτώματα συχνά ή συμπτώματααυξημένου κινδύνου, επισκεφθείτε το γιατρό σας
Αν έχετε ΓΟΠΝ, θα πρέπει να θυμάστεότι είναι μία χρόνια υποτροπιάζουσα νόσος για την οποία θα πρέπει να εφαρμόζετε πάντοτε τα απλά μέτρα περιορισμού της παλινδρόμησης. Υπάρχει αποτελεσματική θεραπεία που, αν τη χρειάζεστε, θα σας απαλλάξει πλήρως από τα ενοχλήματα.

Homeopathy not effective for treating any condition, Australian report finds Report by top medical research body says ‘people who choose homeopathy may put their health at risk if they reject or delay treatments’

A Future Without Hepatitis C? It can be hard to keep up with the latest hepatitis C drugs, but for millions of patients, it's extremely important.

Καρκίνος Παχέος Εντέρου

Τι είναι ο καρκίνος του παχέος εντέρου;

Ο καρκίνος του παχέος εντέρου είναι ένας κακοήθης όγκος που αναπτύσσεται στην εσωτερική επιφάνεια του παχέος εντέρου.

Πόσο συχνός είναι ο καρκίνος του παχέος εντέρου;

Κάθε χρόνο ο καρκίνος του παχέος εντέρου διαγιγνώσκεται σε 1.000.000 ανθρώπους, ενώ το 2002 αναφέρθηκαν 500.000 θάνατοι απο αυτή την αιτία σε παγκόσµια κλίµακα. Στις ∆υτικές κοινωνίες, αποτελεί τον τρίτο σε συχνότητα καρκίνο για άντρες και γυναίκες και τη δεύτερη σε σειρά αιτία θανάτου από καρκίνο. Στην Ευρώπη η υψηλότερη θνησιµότητα παρατηρείται σε άνδρες και γυναίκες των ανατολικών και βο- ρειοδυτικών χωρών. Χαµηλότερη είναι η θνησιµότητα στις χώρες της νότιας Ευρώπης.
Παρά το ότι η Ελλάδα καταλαµβάνει τη χαµηλότερη θέση ανάµεσα στις χώρες της Ευρωπαικής Ένωσης, ο καρκίνος του παχέος εντέρου είναι σηµαντική αιτία θνησιµότη- τας (8,7 θάνατοι ανά 100.000 πληθυσµού) και αποτελεί την τρίτη σε σειρά αιτία θανάτου από κακοήθη νεοπλάσµατα. Η συχνότητα στα δύο φύλα είναι παρόµοια, µε τη διαφορά, ότι στους άνδρες είναι αυξηµένη η συχνότητα του καρκίνου του ορθού. Η πιθανότητα ενός ατόµου, χωρίς συµπτώµατα, να αναπτύξει στη διάρκεια της ζωής του τη νόσο πλησιάζει το 6% και για τα δύο φύλα, ενώ περίπου οι µισοί από αυτούς θα πεθάνουν από τη νόσο.

Που οφείλεται ο καρκίνος του παχέος εντέρου;

Τα αίτια του καρκίνου του παχέος εντέρου παραµένουν άγνωστα. Πιστεύεται ότι στη δηµιουργία του συµµετέχουν γενετικοί και περιβαλλοντικοί παράγοντες. Οι γενετικοί παράγοντες µπορεί να καθορίσουν ποια άτοµα έχουν την προδιάθεση να αναπτύξουν τη νόσο, ενώ οι διαιτητικοί και περιβαλλοντικοί παράγοντες µπορεί να καθορίσουν ποιά από τα παραπάνω άτοµα σε κίνδυνο, τελικά θα εµφανίσουν τον καρκίνο.

Πως προκαλείται ο καρκίνος του παχέος εντέρου;

Το παχύ έντερο αποτελεί το τελευταίο τµήµα του πεπτικού µας σωλήνα. Οι τροφές µετά την είσοδό τους στο στοµάχι οδηγούνται στο λεπτό έντερο, όπου απορροφούνται τα θρεπτικά συστατικά και ότι αποµένει καταλήγει στο παχύ έντερο και αποβάλλεται µετά από µία ή δύο ηµέρες. Φυσιολογικά τα κύτταρα που καλύπτουν το εσωτερικό του παχέος εντέρου (βλεννογόνο) σταµατούν να πολλαπλασιάζονται, πεθαίνουν, αποµακρύνονται µε τα κόπρανα µετά από λίγες µέρες και αντικαθίστανται από καινούργια. Οταν συµβούν, για άγνωστο λόγο, βλάβες στα γονίδια των κυττάρων αυτών, τα κύτταρα οδηγούνται σε συνεχή πολλαπλασιασµό µε αποτέλεσµα την δηµι ουργία ενός διαφοροποιηµένου ιστού που προβάλλει µέσα στο έντερο και ονοµάζεται πολύποδας. Ο πολύποδας είναι καλοήθης όγκος και δεν δηµιουργεί συνήθως συµπτώµατα . Εάν συµβούν και άλλες βλάβες στα γονίδια των κυττάρων του πολύποδα τότε αναπτύσσεται ο καρκίνος του παχέος εντέρου. Σχεδόν όλοι οι καρκίνοι του παχέος εντέρου αναπτύσσονται πάνω σε πολύποδα και για το λόγο αυτό η αφαίρεση των πολυπόδων µπορεί να προλάβει την ανάπτυξη του καρκίνου. Ευτυχώς, όλοι οι πολύποδες δεν εξελίσσονται σε καρκίνο.

Ποια είναι η επίδραση της διατροφής στην καρκινογένεση του παχέος εντέρου;

Οι διατροφικές συνήθειες αποτελούν έναν από τους σηµαντικότερους περιβαλλοντικούς παράγοντες, που έχουν µελετηθεί σχετικά µε τον καρκίνο του παχέος εντέρου. Επιδηµιολογικές µελέτες δείχνουν ότι ο κίνδυνος ανάπτυξης είναι χαµηλότερος στους πληθυσµούς µε αυξηµένη πρόσληψη φρούτων και λαχανικών και ότι ο κίνδυνος αυτός µεταβάλλεται µε την αλλαγή της δίαιτας. Παραµένει, ωστόσο αδιευκρίνιστο αν ένα συγκεκριµένο στοιχείο της τροφής, ή ο τρόπος µαγειρέµατος ή κάποια φυτοχηµική παρέμβαση ευθύνεται για αυτή την σχέση. Πιθανόν, όχι µόνο η ποσότητα, αλλά και ο τύπος των φυτικών ινών να έχει σηµασία στην πρόληψη του καρκίνου. Συσχέτιση µε την εµφάνιση της νόσου φαίνεται να υπάρχει και µε την κατανάλωση του κόκκινου κρέατος και ενδεχοµένως του ποσοστού ζωικού λίπους στο σύνολο των ηµερήσιων θερµίδων. Αντίθετα, τα πλούσια σε ω-3 λιπαρά οξέα έλαια (ιχθυέλαια) και το ελαιόλαδο, που περιέχει κυρίως µονοακόρεστα λίπη, πιστέυεται ότι ασκούν προστατευτική δράση στην εµ- φάνιση της νόσου.

Αλλα συµπληρώµατα της διατροφής όπως οι βιταµίνες A, C και E, η β-καροτίνη και το σελήνιο, που δρουν ως αντιοξειδωτικοί παράγοντες, καθώς και η βιταµίνη D, έχουν µελετηθεί χωρίς όµως να τεκ µηριώνεται η αποτελεσµατικότητά τους στην πρόληψη των πολυπόδων και του καρκίνου του παχέος εντέρου. Η λήψη ασβεστίου φαίνεται κάπως πιο αποτελεσµατική στην ελάττωση της επίπτωσης των πολυπόδων, ενώ υπάρχουν ενδείξεις από προοπτικές µελέτες και για τη χρησιµότητα του φυλλικού οξέος. Κλινικές µελέτες και επιδηµιολογικές παρατηρήσεις επιβεβαιώνουν τον προστατευτικό ρόλο της ασπιρίνης και των µη στεροειδών αντιφλεγµονωδών φαρµάκων (ΜΣΑΦ), χρειάζεται όµως περαιτέρω διερεύνηση για την ασφαλή χρήση τους στην πρόληψη του καρκίνου του παχέος εντέρου, λόγω των σοβαρών παρενεργειών που µπορεί να προκαλέσει η χρόνια λήψη τους. Τέλος, η απουσία άσκησης και η παχυσαρκία έχουν επίσης σχετιστεί µε αυξηµένο κίνδυνο εµφάνισης καρκίνου του παχέος εντέρου.

Το κάπνισµα σχετίζεται µε τον καρκίνο του παχέος εντέρου;

Οι καπνιστές φαίνεται να έχουν µεγαλύτερο κίνδυνο εµφάνισης καρκίνου του παχέος εντέρου και κυρίως καρκίνου του ορθού (του τελικού τµήµατος του παχέος εντέρου). Ο κίνδυνος αυτός εξαρτάται από τη διάρκεια και την ποσότητα του καπνίσµατος και γίνεται ορατός µετά από 30-40 χρόνια χρήσης, ενώ φαίνεται να ελαττώνεται µε την διακοπή του καπνίσµατος. Την ίδια επιβάρυνση φαίνεται να έχει και το κάπνισµα καπνού µε τη µορφή πούρου ή µε πίπα. Μελέτες υποστηρίζουν ότι το κάπνισµα µπορεί να λειτουργεί σαν παράγοντας έναρξης της νεοπλασµατικής εκτροπής στον καρκίνο του παχέος εντέρου. ∆εδοµένων δε και των άλλων βλαβερών συνεπειών του καπνίσµατος, η διακοπή του θεωρείται ούτως ή άλλως ωφέλιµη.

Με ποια συµπτώµατα εµφανίζεται η νόσος;

Αίµα µέσα ή πάνω στα κόπρανα
Αναιµία
Αλλαγή της σύστασης των κοπράνων.
Εµφάνιση διάρροιας ή δυσκοιλιότητας ή εναλλαγή διάρροιας - δυσκοιλιότητας.
Φούσκωµα, κοιλιακός πόνος.
Αίσθηµα ότι το έντερο δεν αδειάζει πλήρως µετά την κένωση.
Απώλεια βάρους χωρίς εµφανή αιτία (δίαιτα κλπ)
Επίµονη κόπωση.
Συχνά ο καρκίνος του παχέος εντέρου δεν εµφανίζει συµπτώµατα, όταν είναι σε αρχικό στάδιο. Πρέπει όµως ο ασθενής να συµβουλευτεί τον γιατρό του, αν εµφανιστεί κάποια από τις παρακάτω εκδηλώσεις:

Αυτές οι εκδηλώσεις µπορεί να υποδηλώνουν ότι υπάρχει κάποιο πρόβληµα στο παχύ έντερο, που δεν είναι κατ’ ανάγκη καρκίνος. Χρειάζεται όµως να ελεγχθούν από το γιατρό ιδιαίτερα αν επιµένουν πάνω από δύο εβδοµάδες.

Πως γίνεται η διάγνωση;

Η διάγνωση µπορεί να γίνει µε την κολονοσκόπηση ή µε την ακτινογραφία του παχέος εντέρου. Η κολονοσκόπηση γίνεται από ειδικό γιατρό, µε την εισαγωγή ενός εύκαµπτου σωλήνα από την έξοδο του εντέρου. Προηγείται βέβαια καθαρισµός µε λήψη καθαρτικού, που συστήνει ο γιατρός. Με το όργανο αυτό, εάν βρεθεί µία ύποπτη βλάβη στο έντερο κατά τη διάρκεια της εξέτασης υπάρχει η δυνατότητα να ληφθεί ανώδυνα βιοψία και να σταλεί για εξέταση. Επίσης, αν βρεθεί ένας πολύποδας µε συγκεκριµένα χαρακτηριστικά που να τον κάνουν εξαιρέσιµο, τότε µπορεί να αφαιρεθεί την ίδια στιγµή ή σε δεύτερο χρόνο από τον γιατρό, που κάνει την εξέταση. Εάν ο καρκίνος εντοπίζεται χαµηλά στο έντερο η διάγνωση µπορεί να γίνει µε την σιγµοειδοσκόπηση που µοιάζει µε την κολονοσκόπηση αλλά εξετάζει µόνο το τελευταίο τµήµα του εντέρου.
Η ακτινογραφία του παχέος εντέρου (ή αλλιώς βαριούχος υποκλυσµός µε διπλή αντίθεση) γίνεται σε ακτινολογικό εργαστήριο. Προηγείται και εδώ καθαρισµός του εντέρου. Εισάγεται από την έξοδο του εντέρου ένας µικρός σωλήνας από όπου διοχετεύεται σκιαγραφική ουσία (βάριο) µέσα στο έντερο και κατόπιν εµφυσάται αέρας. Στη συνέχεια λαµβάνονται ακτινογραφίες του. ∆εν υπάρχει δυνατότητα να ληφθούν βιοψίες από µια ύποπτη βλάβη, κατά τη διάρκεια της εξέτασης. Μετά τη διάγνωση του καρκίνου του παχέος εντέρου, συνιστάται αξονική τοµογραφία κοιλίας για τον έλεγχο της επέκτασης της νόσου και την επιλογή της κατάλληλης θεραπείας.

Ο καρκίνος του παχέος εντέρου µπορεί να διαγνωσθεί νωρίς, ώστε να είναι θεραπεύσιµος ή µπορεί ακόµα και να προληφθεί;

Η πρώιµη διάγνωση αντιστοιχεί πρακτικά σε πλήρη ίαση. Ο καρκίνος του παχέος εντέρου στη µεγάλη πλειοψηφία των περιπτώσεων αναπτύσσεται πάνω σε πολύποδες. Επίσης ο καρκίνος αυτός παραµένει σε πρώιµο στάδιο, µέσα σε πολύποδα, για πολλά χρόνια. Εποµένως η ανεύρεση νωρίς και η αφαίρεση ενός πολύποδα προλαµβάνει την ανάπτυξη καρκίνου στον πολύποδα αυτό.

Πως γίνεται ο έλεγχος του ασυµπτωµατικού πληθυσµού για
την ανεύρεση πολυπόδων ή του καρκίνου του παχέος εντέρου σε πρώιµο στάδιο;

Σήµερα υπάρχουν εύχρηστες εξετάσεις που µπορούν ανιχνεύσουν έγκαιρα τον καρκίνο ή τους πολύποδες του παχέος εντέρου, σε άτοµα που δεν εµφανίζουν συµπτώµατα. Η δοκιµασία ανίχνευσης αιµοσφαιρίνης στα κόπρανα να είναι µία εύκολη εξέταση που µπορεί να γίνει στο σπίτι και ανιχνεύει µη ορατή ποσότητα αίµατος στα κόπρανα. Για τη σωστή αξιολόγησή της πρέπει υποχρεωτικά να προηγηθεί αποφυγή κάποιων συνηθειών (βούρτσισµα δοντιών κλπ) καθώς και τριήµερη ειδική δίαιτα σύµφωνα µε τις οδηγίες του θεράποντος ιατρού. Αν η δοκιµασία είναι θετική βάζει την υποψία για περαιτέρω έλεγχο. Η εύκαµπτη σιγµοειδοσκόπηση εξετάζει εσωτερικά το τελευταίο τµήµα του παχέος εντέρου (60 εκατοστά), όπου συνήθως βρίσκονται τα 2/3 των πολυπόδων ή των καρκίνων. Εισάγεται ένας λεπτός, εύκαµπτος σωλήνας µε µία πηγή φωτισµού στο ένα άκρο του που βοηθά τον γιατρό να αναγνωρίζει τις βλάβες. Η εξέταση είναι ανώδυνη, δεν χρειάζεται αναισθησία και µπορεί να γίνει στο ιατρείο. Η ακτινογραφία του παχέος εντέρου (ή αλλιώς βαριούχος υποκλυσµός µε διπλή αντίθεση) γίνεται σε ακτινολογικό εργαστήριο και έχει αναφερθεί παραπάνω.

Τι πρέπει να κάνουν όσοι έχουν θετική κάποια δοκιµασία ελέγχου;

Στους ανθρώπους αυτούς συνιστάται κολονοσκόπηση για τον έλεγχο όλου του παχέος εντέρου, τη λήψη βιοψίας και την αφαίρεση πολυπόδων, αν υπάρχουν, σε µία συνεδρία. Στην εξέταση αυτή µπορεί να χρειαστεί να χορηγηθεί κάποιο κατασταλτικό φάρµακο για την ανακούφιση του ασθενούς.

Απο τί κινδυνεύουµε περισσότερο να εµφανίσουµε καρκίνο του
παχέος εντέρου, και τι πρέπει να κάνουµε;

• Η ηλικία αποτελεί σηµαντικό παράγοντα κινδύνου εµφάνισης της νόσου. Όλα τα άτοµα, ανεξαρτήτως φύλου, και χωρίς κάποιο ιστορικό κινδυνεύουν να εµφανίσουν καρκίνο του παχέος εντέρου µετά την ηλικία των 50 ετών. Αν και ο κίνδυνος αυτός υπάρχει και πριν τα 50 έτη, οι περισσότεροι από το 90% των ανθρώπων που εµφανίζουν καρκίνο του παχέος εντέρου είναι µεγαλύτεροι των 50 ετών. Παράγοντες που αυξάνουν τον κίνδυνο είναι:
• η παρουσία ενός ή περισσοτέρων συγγενών α’ βαθµού µε καρκίνο ή πολύποδες του παχέος εντέρου
• η παρουσία αδενωµατώδων πολυπόδων ή καρκίνου του παχέος εντέρου στο παρελθόν
• η Οικογενής πολυποδίαση του παχέος εντέρου και το σύνδροµο µη Πολυποδιασικού καρκίνου του παχέος εντέρου
• το ιστορικό µακροχρόνιας και εκτεταµένης Ιδιοπαθούς Φλεγµονώδους νόσου του παχέος εντέρου (Ελκώδης κολίτιδα, ν. Crohn).
• Η έλλειψη φυσικής άσκησης
• Η παχυσαρκία
• Το κάπνισμα

Σήµερα διαχωρίζονται δύο βασικές κατηγορίες κινδύνου, η οµάδα µέσου κινδύνου και η οµάδα υψηλού κινδύνου.

Οµάδα µέσου κινδύνου: Τα άτοµα ηλικίας µεγαλύτερης των 50 ετών θεωρούνται µέσου κινδύνου για την εµφάνιση καρκίνου του παχέος εντέρου. Μετά την ηλικία αυτή η συχνότητα της νόσου διπλασιάζεται για κάθε δεκαετία ζωής. Σύµφωνα µε τις διεθνείς οδηγίες, τα άτοµα που δεν έχουν κανένα σύµπτωµα αλλά ανήκουν στην οµάδα µέσου κινδύνου, δηλαδή όταν η ηλικία τους είναι µεγαλύτερη από 50 έτη, πρέπει να υποβάλλονται σε δοκιµασία ανίχνευσης αιµοσφαιρίνης στα κόπρανα κάθε χρόνο και σε εύκαµπτη σιγµοειδοσκόπηση κάθε 3 µε 5 χρόνια, η σε ολική κολονοσκόπηση ανά 10ετία, αν δεν υπάρξουν ευρήµατα. Όταν δεν είναι δυνατή η ολική κολονοσκόπηση πρέπει να γίνεται βαριούχος υποκλυσµός µε διπλή αντίθεση.

Οµάδα υψηλού κινδύνου:
Σε αυτή την οµάδα ανήκουν:
• τα άτοµα µε ατοµικό ιστορικό πολυπόδων ή καρκίνου του παχέος εντέρου
• τα άτοµα µε οικογενειακό ιστορικό πολυπόδων ή καρκίνου του παχέος εντέρου
• οι ασθενείς µε µακροχρόνια Ελκώδη κολίτιδα ή νόσο του Crohn.
Το οικογενειακό ιστορικό µπορεί να µας βοηθήσει να ξεχωρίσουµε τις οικογένειες που έχουν βλάβες στα γονίδιά τους, που κληρονοµούνται και προδιαθέτουν στην εµφάνιση του καρκίνου του παχέος εντέρου. Ορισµένα άτοµα που ανήκουν σε αυτές τις οικογένειες µπορεί να εµφανίσουν καρκίνο σε ποσοστό που φτάνει το 100%. Τα άτοµα που ανήκουν στην οµάδα αυτή µπορεί να εµφανίσουν καρκίνο σε µικρότερη ηλικία

Τα άτοµα που ανήκουν στην οµάδα υψηλού κινδύνου πρέπει να υποβάλλονται περιοδικά σε κολονοσκόπηση, ανάλογα µε το ιστορικό τους και ανεξάρτητα από την ηλικία τους. Ειδικότερα όσοι έχουν έναν ή περισσοτέρους συγγενείς α’ βαθµού µε καρκίνο ή πολύποδες του παχέος εντέρου διαγνωσθέντων σε ηλικία µικρότερη των 60 ετών, πρέπει να ελέγχονται από την ηλικία των 40 ετών. Επίσης όσοι έχουν ιστορικό αδενωµατώδων πολυπόδων ή καρκίνου του παχέος εντέρου στο παρελθόν, ιστορικό Οικογενούς πολυποδίασης του παχέος εντέρου ή συνδρόµου µη Πολυποδιασικού καρκίνου του παχέος εντέρου στην οικογένεια ή ιστορικό µακροχρόνιας και εκτεταµένης Ιδιοπαθούς Φλεγµονώδους νόσου του εντέρου (Ελκώδης κολίτιδα, ν. Crohn) πρέπει να ελέγχονται πιο τακτικά στα διαστήµατα που ορίζονται από τον ια- τρό τους.

Πως θεραπεύεται ο καρκίνος του παχέος εντέρου;

Οι περισσότεροι πολύποδες µπορούν συνήθως να αφαιρεθούν κατά τη διάρκεια της κολονοσκόπησης, χωρίς να χρειαστεί εγχείρηση. Η επέµβαση αυτή είναι ανώδυνη και γίνεται µέσα από το κολονοσκόπιο. Ο πολύποδας που αφαιρείται στέλνεται για ιστολογική εξέταση (εξέταση στο µικροσκόπιο). Συνήθως οι πολύποδες είναι καλοήθεις και η αφαίρεσή τους θεωρείται θεραπευτική. Εάν όµως βρεθεί µία εστία καρκίνου µέσα στον πολύποδα αλλά περιορίζεται µόνο εκεί, τότε η αφαίρεση θεωρείται πλήρης και δεν χρειάζεται άλλου είδους παρέµβαση. Εάν η εξέταση στο
µικροσκόπιο δείχνει ότι πιθανά δεν έχουν αφαιρεθεί όλα τα καρκινικά κύτταρα µαζί µε τον πολύποδα τότε µπορεί να χρειαστεί µια δεύτερη κολονοσκόπηση ή χειρουργική αφαίρεση του τµήµατος του εντέρου, όπου υπήρχε αυτός ο πολύποδας.
Η ανεύρεση καρκίνου που έχει καταλάβει όλο τον πολύποδα ή έχει προχωρήσει στο τοίχωµα του εντέρου χρειάζεται χειρουργική αφαίρεση. Το είδος της χειρουργικής επέµβασης ποικίλλει και εξαρτάται από τη θέση του καρκίνου. Σε µερικές περιπτώσεις, που σήµερα όµως είναι σπάνιες, αν ο όγκος είναι πολύ κοντά στην έξοδο του εντέρου, µπορεί να χρειαστεί να δηµιουργηθεί ένα άνοιγµα του εντέρου στο τοίχωµα της κοιλιάς, από όπου θα ενεργείται ο ασθενής. Το άνοιγµα αυτό λέγεται κολοστοµία και είναι έτσι φτιαγµένο ώστε να προσαρµόζεται σ΄ αυτό ένα σα- κουλάκι, που θα µαζεύει τα κόπρανα και θα αλλάζεται συχνά από τον ασθενή. Μετά την χειρουργική αφαίρεση του καρκίνου, εκτιµάται αν θα χρειαστεί συµπληρωµατική θεραπεία.

Τι χρειάζεται µετά την χειρουργική επέµβαση;

Οσοι έχουν εµφανίσει στο παρελθόν πολύποδα(ες) µπορεί να εµφανίσουν και άλλους αργότερα. Επίσης οι ασθενείς που είχαν καρκίνο του παχέος εντέρου έχουν αυξηµένο κίνδυνο να ξαναεµφανίσουν στο µέλλον καρκίνο ή πολύποδες. Γι’ αυτό το λόγο συνιστάται περιοδική παρακολούθηση των ασθενών αυτών µε κολονοσκόπηση.

Τι σηµαίνει για τα άλλα µέλη της οικογένειας η εµφάνιση καρκίνου
του παχέος εντέρου σε κάποιο µέλος της;

Εάν το µέλος της οικογένειας που παρουσίασε τον καρκίνο είναι ηλικίας