Oriental chic mania

Nearby arts & entertainment

Arttk
Ελληνικη Δημοκρατια

Enydreio Gaming
Πάτρα

ΛΕΠΑ - Λαϊκοί Ενόργανοι Πάλι

Art.e.fictial
Ελληνικη Δημοκρατια

Stratos Tzovenos Official
54630

AlexS. Clay Art Studio

Oscar Tattoo Thessaloniki
Ελληνικη Δημοκρατια

Theo Mos
57300

Handmade LaVell
Πάτρα

Umlando Theatre Group
Πάτρα

To Whom It May Concern
Warehouse B1 Thessaloniki Port

Boho.kobo

Agjensia Spektakleve Selanik
Agjensia Spektakleve Selanik Juli

Stereo : The Old School Radio
Θεσσαλονικη

Χριστίνα Φωτίου Θεατροπαιδαγωγός/Εκπαιδευτικά Προγράμματα/Ηθοποιος

Η Αγγελική Τριαρίδου με μια παρέα καλλιτεχνών στα μονο

Στον δυτικό πολιτισμό των νεώτερων χρόνων και της βιομηχανικής επανάστασης, χρειάστηκε να έρθει ο 19ος αιώνας για να συναιστανθεί η αστική τάξη το χωροχρονικό της πλαίσιο – και αμέσως, ως αντανακλαστική αντίδραση να αναζητήσει το όνειρό της, το όνειρο στον τόπο και στον χρόνο. Οι συνθήκες ήταν ώριμες για την μορφοποίηση του καινούριου: όπως γράφει και ο Τζίλμπερτ Χάιετ «ο 19ος αιώνας ήταν άσχημος

από υλική άποψη». Πράγματι: οι καταπράσινες κοιλάδες γίναν μέσα σε δύο δεκαετίες βιομηχανικές ζώνες, εμφανίστηκαν οι πρώτες άθλιες αισθητικά πολυκατοικίες (οι οποίες ήσαν κατά κύριο λόγο κατοικίες των φτωχών και των εξαθλιωμένων), οι ποταμοί γέμισαν λύματα από τις ακαθαρσίες των υπονόμων, ο αέρας γέμισε από τους καπνούς των εργοστασίων. Μέσα σε αυτό το κλίμα ο ρομαντισμός έδειχνε να πνέει τα λύσθια και ο συμβολισμός να περιχαρακώνεται μέσα σε διανοουμενίστηκα παιχνίδια. Είχε έρθει η ώρα για τον εξωτισμό.
Ο 19ος αιώνας ήταν ο αιώνας που ο ρομαντισμός μετεξελίχτηκε σε εξωτισμό. Εξάλλου για πολλούς (και όχι άδικα) οι δύο άμεσοι πρόγονοι του εξωτισμού ήταν οι δύο στυλοβάτες του ρομαντισμού σε λογοτεχνία και ζωγραφική: ο λόρδος Μπάιρον και ο Ευγένιος Ντελακρουά. Δεν χωρά αμφιβολία: τάση φυγής εξέφρασε ο Μπάιρον όταν έφτασε στην επαναστατημένη Ελλάδα, τάση φυγής εξέφρασε ο Ευγένιος Ντελακρουά ζωγραφίζοντας βεδουίνους και φελλάχες στην Ταγγέρη. Τάση φυγής προς τον κόσμο του τρόμου του εξέφρασε και ο τελευταίος του ρομαντισμού και εισηγητής του εξπρεσιονισμού: ο Έντγκαρ Άλαν Πόε. Έτσι ο Κάρολος Μποντλέρ εισήγαγε στο ήδη διαμορφωμένο μεταρομαντικό πλαίσιο, το κύριο χαρακτηριστικό του ρομαντισμού: τη μελαγχολία (δηλαδή: τη μελανή χολή), το κλίμα του spleen (ρεύμα που γεννήθηκε από τον τίτλο του βιβλίου του Μποντλέρ Η μελαγχολία του Παρισιού). Η μελαγχολία στάθηκε ένα συστατικό που σημάδεψε την ποίηση μέχρι σήμερα: διαβάζοντας τους καταραμένους ποιητές, τον Μποντλέρ, τον Ρεμπό, τον Βερλέν, τον Μαλαρμέ, αλλά (για να φτάσουμε και στα ελληνικά γράμματα) και τον Καρυωτάκη και τον Ουράνη και τον Καββαδία και τον πρώτο Σεφέρη νιώθουμε πως η άρνηση του κόσμου είναι κάτι περισσότερο απο δυσθυμία ή απελπισία. Είναι μια στάση ζωής, σωστότερα μια στάση αναμονής. Ο στίχος του Γιώργου Σεφέρη από τον «Ερωτικό Λόγο» (δημοσιευμένο στην πρώτη του συλλογή, την Στροφή του 1931) είναι χαρακτηριστικός ετούτου του αιτήματος: δεν θα βρεθεί ένας ποταμός να είναι για εμάς πλωτός;
Ετούτη η αναμονή γέννησε τον νέο κόσμο που σε αντίθεση με τις παλιές ουτοπίες (του Πλάτωνα ή του Τόμας Μουρ) ήταν μια ουτοπία των αισθήσεων. Τον κόσμο του οριενταλισμού...

Claim ownership or report listing

Want your establishment to be the top-listed Arts & Entertainment in Thessaloníki?
Click here to claim your Sponsored Listing.

«Για το Μαδράς, τη Σιγκαπούρ το Αλγέρι και το Σφαξ...»

Η Αγγελική Τριαρίδου με μια παρέα καλλιτεχνών στα μονοπάτια του οριενταλισμού, αναζητά τον εξωτισμό, ως πνευματικό κίνημα και ως καλλιτεχνικό ρεύμα.

Οριενταλισμός ονομάζεται το κίνημα του 18ου - 19ου αιώνα που ξεκίνησε από τη Γαλλία και εξαπλώθηκε σ όλη την Ευρώπη, όπου όλοι αυτοί οι Ευρωπαίοι, στοχαστές, περιηγητές, καλλιτέχνες, ζωγράφοι και άνθρωποι του πνέυματος ανακάλυπταν τον πολιτισμό, την παράδοση, την κουλτούρα και την τέχνη της Ελλάδας (μέρος τότε της Οθωμανικής αυτοκρατορίας), μαγεύονταν από αυτήν και την αποτύπωναν στα έργα τους. Και επειδή το ταξίδι στην Ελλάδα ήταν γι αυτούς ένα ταξίδι προς Ανατολάς, το ονόμασαν Orientalisme, δηλαδή η έλξη προς την ανατολή που ήταν γι αυτούς η Ελλάδα. Ας μην ξεχνάμε ότι μέσα στην αχανή Οθωμανική αυτοκρατορία μπορεί πολλές να ήταν οι κουλτούρες που συγχρωτίζονταν αλλά κυρίαρχη πάντα ήταν η μεταβυζαντινή και η νεώτερη ελληνική παράδοση.

Την περίοδο λοιπόν αυτή που η Βόρεια και Δυτική Ευρώπη φέρει ήδη τις πληγές της εκβιομηχάνισης, την καταστροφή κάθε ρομαντικής εικόνας και έμπνευσης που θα έθρεφε τα πνέοντα τα λοίσθια κινήματα του ρομαντισμού, η επίδραση του πολιτισμού των λαών της Ανατολής στη δυτική τέχνη και λογοτεχνία και επίσης η υιοθέτηση γραφικών πλευρών του τρόπου ζωής τους από το δυτικό άνθρωπο (oriental = ανατολικός) είναι η μόνη λύση για τα ρομαντικά πνεύματα. Η τάση αυτή εκφράστηκε ιδιαίτερα στα έργα του 19ου αιώνα με την ωραιοποιημένη συνήθως απεικόνιση προσώπων και τοπίων της Ανατολής (κυρίως της Τουρκίας, του Ιράκ, του Ιράν, της Αραβικής χερσονήσου, της Αιγύπτου και της βόρειας Αφρικής) και καλλιέργησε στους Ευρωπαίους την εικόνα μιας φανταστικής και εξωτικής Ανατολής. Γνωστότερα είδη της τέχνης αυτής είναι πίνακες διαφόρων ζωγράφων, όπως είναι ο Ζαν Ωγκύστ Ντομινίκ Ενγκρ (Η μεγάλη οδαλίσκη, Τουρκικό λουτρό), ο Ευγένιος Ντελακρουά (Η οδαλίσκη, Γυναίκες από το Αλγέρι), ο Ζαν-Λεόν Ζερόμ (Χαρέμι, Σκλαβοπάζαρο, Μετά το λουτρό, Μαυριτανικό Λουτρό).