Novels - ហ្សាប៊ីក

មកវិញហើយយយយយ🎀 អេតមីនឲ្យ២ភាគ តែបូកចូលដាក់តែ១ភាគទេ រីករាយអាន🎀
រឿង #ស្នេហ៍ប្រុសផ្តាច់ការ #ភាគ១៣

ថេយ៉ុង ញាំបបររួច ម៊ែលីក៏យកចានទៅលាងសម្អាត។ គេឈរឪបដៃពិតខ្នងនឹងជញ្ជាំងសម្លឹងមើលនាងពីក្រោយ។ សម្លេងចានក្តុងក្តាំង បង្កដោយនារីតូចច្រឡឹងសក់ខ្លីត្រឹមកញ្ចឹងក ពាក់អាវយឺតដៃខ្លីនិងខោជើងខ្លី ឈរលាងចានទល់មុខបង្អួចដែលមានវាលភ្នំខៀវស្រងាត់។ ទស្សនីយភាពមួយនេះ ជាការចងចាំដ៏ល្អរបស់គេពិតមែន។ គេមិនដែលរំពឹងថាអាចមកឈរនៅកន្លែងផ្សេង ដែលខុសដាច់ពីកន្លែងដែលគេធ្លាប់រស់នៅ។
រវាងគេនឹងនាង ដូចនៅភពខុសគ្នា ហើយគេបានឆ្លងភពរបស់គេ ឆ្លងមករកនាង ដោយមិនខ្វល់ពីអ្វីទាំងអស់។

« ក្បាលផ្សិត! »
« ចាស? ចាំបន្តិចផ្កាប់ចានមួយសិន! » នាងតូចសម្អាតចានរួចយកផ្កាប់ក្នុងកញ្ច្រែងឲ្យខ្សោះទឹក រួចដើរកាត់មុខគេទៅយកកន្សែងមកជូតដៃ។ ប៉ុន្តែថេយ៉ុង ឈោងយកកន្សែងទុកមុន លូកដៃម្ខាងឱបចង្កេះនាងលើកដាក់តុបាយ ហើយយកកន្សែងជូតដៃនាងថ្នមៗ។
ម៊ែលី ផ្អៀងក សម្លឹងមុខគេយ៉ាងស្មឺកៗអត់ដឹងខ្យល់អី ធ្លោយមាត់សួរគេ។
« កើតអីបានធ្វើចឹងដាក់ម៊ែល? »
« ចង់ធ្វើ! »
« ក្តៅខ្លួនទេដឹង? »
« យើងជូតដៃឲ្យនាង នាងត្រូវឲ្យអីមកយើងមួយ! » គេសម្លឹងមុខនាងយ៉ាងមុតស្រួច។ ក្មេងតូចក្បាលផ្សិតក៏ចាប់ផ្តើមភ័យ។

« ថេយ៍ចង់បានអី? »
« នៅស្ងៀមឲ្យបាន5នាទី ហាមរើ ហាមសួរនាំ! »
« ហេតុអី? »
« ចង់ឱបនាង! »
« អ្ហឹក! » និយាយចប់ភ្លាម គេហក់មកឱបនាងភ្លែត។ គេលូកដៃក្រសោបព័ទ្ធចង្កេះរាងតូចយ៉ាងណែន។ យកក្បាលទៅដាក់កើយលើស្មានាងថ្នមៗ រួចបិទភ្នែកយ៉ាងយូរ ទាល់តែគ្រប់៥នាទី ទើបដកខ្លួនប្រលែងដៃមកវិញ។

« ហេតុ....»
« ចាត់ទុកថាជាកាដូដែលយើងទទួលពីនាង នៅថ្ងៃនេះ! » មិនបាច់ឲ្យនាងសួរគេទាន់ គេនិយាយប្រាប់តែម្តង រួចយកដៃញីសក់នាងថ្នមៗ ដែលខុសពីរាល់ដង គេញីសក់នាងឡើងកន្ត្រើង។

« ថ្ងៃនេះថ្ងៃខួបកំណើតថេយ៍ឬ ? »
« ទៅយកឥវ៉ាន់មក យើងទៅសេអ៊ូល! »
« ប្រាប់សិនមក! » ម៊ែលី មិនព្រមតាមគេ នាងសម្លឹងមុខគេរួចយកដៃឪបចូលគ្នា។

មេឃសុខៗក៏ភ្លៀងឈូ ស្រីតូចប្រញាប់ចុះពីតុ រត់ទៅបិទបង្អួច និងសារខោអាវមកទុក។ លោកស្រីអ៊ីន ក៏រត់ត្រលប់មកផ្ទះជាមួយបាវតូចមួយ។
« ម៉ាក់សើមអស់ហើយ!! អីយ៉ាចាំកូនទៅយកកន្សែងមកជូតឲ្យម៉ាក់! »
« មិនបាច់ទេម៊ែល! » គាត់ហាមកូនមិនទាន់ ព្រោះនាងត្បិតតែជើងខ្លីៗ តែរត់លឿនណាស់ដែរហ្នឹង។ មួយពព្រេចភ្នែកនាងក៏រត់មកវិញជាមួយកន្សែងជូតខ្លួនឪ្យម្តាយ។

ថេយ៉ុង ក៏ជួយលើកបាវ ដាក់ក្បែរធ្នើលាងចានឲ្យលោកស្រីអ៊ីន។
« ម៉ាក់ទៅចំការ យកបានផ្លែឈើនិងបន្លែស្រស់ៗល្អណាស់! មេឃភ្លៀងធ្លាក់ល្មម ចាំម៉ាក់ធ្វើស៊ុបសារ៉ាយឲ្យអ្នកទាំងពីរញាំណា៎! »
« ចាសម៉ាក់! » ម៊ែលី ក៏ដឹងភ្លាមថាថ្ងៃនេះ ជាថ្ងៃកំណើតថេយ៉ុង បើមិនមែនថ្ងៃកំណើតគេទេ ម៉ាក់នាងក៏មិនយកគ្រឿងផ្សំរួមទាំងបន្លែធ្វើស៊ុបសារ៉ាយមកពីចំការដែរ។

ថេយ៉ុង មិនមាត់ អង្គុយលើកៅអីនៅតុបាយ មើលម្តាយកូនទាំងពីរចម្អិនអាហារស្របពេលភ្លៀងធ្លាក់។
គេមិនដែលទទួលបានអារម្មណ៍បែបនេះឡើយ។

អ្នកស្រីអ៊ីន ចម្អិនស៊ុបសារ៉ាយសមុទ្រមួយឆ្នាំង មេឃភ្លៀងមិនព្រមរាំង រហូតមេឃងងឹត។ អាហារនៅលើតុបីបួនមុខដែលទើបចម្អិនរួចក្តៅៗ រួមទាំងស៊ុបសារ៉ាយសមុទ្រទៀត ធ្វើឲ្យផ្ទះតូចនេះកាន់តែកក់ក្តៅ ពោរពេញដោយក្តីស្រឡាញ់។

អារម្មណ៍ដែលនៅផ្ទះមានម្តាយធ្វើអាហារឲ្យញាំ មានម៉ាក់ដែលខ្វល់ខ្វាយ បារម្ភសុខទុក្ខ និងចងចាំថ្ងៃកំណើតគេ គេមិនដែលទទួលបានអារម្មណ៍មួយនេះឡើយ។
តែពេលនេះ ពេលគេបានស្គាល់នាង ស្គាល់គ្រួសារនាង គេក៏ទទួលបានអារម្មណ៍ថាកក់ក្តៅ មាននរណានៅរត់ចាំគេ មានអ្នកចាំថ្ងៃកំណើតគេនិងអបអរជាមួយគេ។

« ឆាប់ញាំស៊ុបសារ៉ាយសមុទ្រទៅក្មួយថេយ៍! ត្រូវញាំឲ្យច្រើនៗណា៎! » អ្នកស្រីអ៊ីន ដួសស៊ុបមួយកូនចានពេញដាក់ពីមុខគេដោយស្នាមញញឹម។ បន្ទាប់មកគាត់ក៏ទៅយកនំខេក ដែលលួចទិញយកមកលាក់មិនឲ្យពួកគេដឹងទាល់តែសោះ។ គាត់អុចទៀនហើយលើកចូលមកតុអាហារពីក្រោយខ្នងគេ។
« រីករាយថ្ងៃកំណើតណា៎ក្មួយថេយ៍! មីងសូមបួងសួងឲ្យក្មួយថេយ៍ មានសេចក្តីសុខច្រើនៗ ជួបតែមនុស្សល្អៗនៅក្នុងជីវិត ពិសេសជូនពរឲ្យមានសុខភាពល្អ ប្រាជ្ញាវាងវៃណា៎! »
ថេយ៉ុង ភាំងជាមួយទង្វើរបស់អ្នកស្រីអ៊ីន គេសម្លឹងមុខគាត់យ៉ាងរំភើបចិត្តជាទីបំផុត ព្រោះនេះជាលើកទីមួយហើយដែលគេត្រូវធ្វើខួបកំណើតលើសពីពីរនាក់។ រាល់ឆ្នាំមានតែ ជីមីន ប៉ុណ្ណោះដែលមកឆ្លងជាមួយគេ តែឆ្នាំនេះ វាពិសេសខ្លាំងណាស់។

« ឆាប់ផ្លុំទៀនទៅ! » ម៊ែលី កេះដៃគេទើបថេយ៉ុងភ្ងាក់ ទទួលនំខេក រួចផ្លុំទៀនទាំងកែបភ្នែករលីងរលោង។ អ្នកស្រីអ៊ីន អង្អែលក្បាលគេថ្នមៗ ដោយក្តីស្រឡាញ់ ព្រោះកែវភ្នែកគេបង្ហាញពីអ្វីគ្រប់យ៉ាង បង្ហាញថាគេកំពុងតែឯកា ខ្វះភាពកក់ក្តៅពីគ្រួសារ គាត់សង្ឈឹមថាគេនឹងរឹងមាំ ហើយមានសុភមង្គល។

« កុំទាន់ញាំបាយ! នៅមានអ្វីពិសេសទៀត! »
« អ្នកម៉ាក់មានអ្វីទៀតឬ? » ថេយ៉ុងសួរទាំងចម្ងល់។
« ហ្អែងប្រុងឆ្លងខួបចោលយើងផងអ្ហេះអាថេយ៍? » ជីមីន ស្រែកពីមាត់ទ្វារ ដោយដៃកាន់ថង់អាហារមកទាំងពេញដៃ។ គេខំស្កាត់មកពីសេអ៊ូល មកឆ្លងថ្ងៃកំណើតជាមួយមិត្តសម្លាញ់ដែលមានតែគ្នាពីរនាក់ ដូច្នេះគេមិនអាចខកខានបានឡើយ ទទោះនៅឆ្ងាយប៉ុណ្ណាក៏ដោយ។
ថេយ៉ុង ញញឹមញញែម ងើបពីកៅអី ដើរទៅរកជីមីន ទាំងសប្បាយចិត្ត។
« យើងគិតថាឯងភ្លេចវាហើយ! »
« អាណាភ្លេចឆ្កែសុទ្ធ! នេះកាដូយើងទិញឲ្យ! ហើយនេះរបស់អ្នកម៉ាក់ និងម៊ែល! » គេញញឹមបញ្ចេញមន្តស្នេហ៍ ហើយហុចកាដូទៅមនុស្សស្រីទាំងពីរ ។
« ថ្ងៃកំណើតឆ្នាំនេះ អ៊ូអរណាស់! »
« កាត់នំខេកមក យើងឃ្លានហើយ! »
« អានេះមកដល់ឃ្លានភ្លាម! »
« មនុស្សជិះឡានមកហត់! ឆាប់កាត់នំខេកមកបញ្ចុកយើងមកសម្លាញ់! »
« វេកកកក! ចង់ក្អូត! »
អ្នកស្រីអ៊ីន និងម៊ែលី សើចកក្អឹក ព្រោះពួកគេអាចឈ្លោះគ្នាបានសូម្បីតែរឿងកាត់នំខេក។ ចំជាកំពូលមិត្តមែន។
_________
ចង់ទៅឆ្លងខួបកំណើតជាមួយបងថេយ៍ដែរ😭

ថ្ងៃនេះសុំសម្រាកមួយថ្ងៃ អ្នកសរសេរដាច់លុយ ដាក់អារម្មណ៍អត់ចូល😔

រឿង #ស្នេហ៍ប្រុសផ្តាច់ការ #ភាគ១២

ម៊ែលី ក្រហមមុខងាំង រើបម្រះពីគេយ៉ាងលឿន។
« កុំឡប់ពេកទៅដេកទៅ! យប់នេះម៊ែលគេងជាមួយម៉ាក់! » នាងស្រែកបន្លប់ការអៀនហើយប្រុងដើរទៅបន្ទប់ម្តាយ។ តែគេចាប់ក្បាលនាងជាប់ រួចបង្វិលទៅមុខបន្ទប់នាង។
« ចូលទៅគេងនៅបន្ទប់នាងទៅក្បាលផ្សិត! »
« ហើយថេយ៍ គេងនៅទីណា? »
« លើគ្រែក្នុងបន្ទប់ទទួលភ្ញៀវ!! »
« តែមូសច្រើនណាស់! »
« ចឹងចង់ឲ្យយើងដេកក្នុងបន្ទប់នាងជាមួយគ្នា? »
« អត់ទេ! » នាងស្រែកវ៉ាស់ ហើយរត់ចូលបន្ទប់យ៉ាងលឿនស្លេវ។ គេអស់សំណើចឡើងមក រួចទម្លាក់ខ្លួនសម្រាកលើគករែឬស្សី ខុសពីពូកទន់ល្មើយដែលធ្លាប់គេងរាល់ដង។

// ព្រឹកឡើង //
កាលពីយប់មេឃធ្លាក់ភ្លៀង ដីសើមជោកជាំ អាកាសធាតុនៅជើងភ្នំក៏ត្រជាក់ដូចទឹកកក។ រាងក្រាស់គេងនៅលើគ្រែឬស្សី ជាមួយភួយដ៏កក់ក្តៅ។ ខ្យល់បក់មកបើងតិចៗនាំភាពត្រជាក់មកតាម។ គេបើកភ្នែកព្រឹមៗ ហើយក៏ក្រោកអង្គុយយកដៃញីភ្នែក។
« ម៉េចក៏មានភួយ? » គេចាប់អារម្មណ៍ពីភួយក្រណាត់ក្រាស់ឃ្មឹក ដែលគ្របលើគេ ដោយម្ចាស់រាងកាយមិនបានដឹងខ្លួន។
« ក្បាលផ្សិតយកឲ្យឬ? » ទឹកមុខគេស្រាប់តែញញឹមឡើងភ្លាមៗ បេះដូងមានអារម្មណ៍ថាកក់ក្តៅ ព្រោះមិនធ្លាប់មានអ្នកណាធ្វើបែបនេះដាក់។ ពេលកំពុងគិតនោះ ស្រមោលរាងតូចសក់ខ្លីក្រឡឹងក ក៏ដើរពីខាងក្រៅចូលមកខាងក្នុង។

« ថេយ៍ងើបហើយ? ឆាប់ងូតទឹកញាំបបរទៅ! ម៉ាក់ធ្វើទុកគ្របនៅក្នុងផ្ទះបាយហើយ! » ម៊ែលី ដើរចូលផ្ទះដោយមានផើងផ្កាឈូករត្ន័ក្នុងដៃ។ នាងទៅសួនរបស់លោកតា សាន់យ៉ុង ហើយលោកតា ឲ្យនាងមកដាំ ព្រោះជាគ្រាប់ពូជថ្មី។ ម៊ែលី ឃើញគេកាន់ភួយ មុខក៏មានស្នាមញញឹមឡើងមកភ្លាម។
យប់មិញមេឃភ្លៀងណាស់ គេគេងលក់ទាំងញ័រ នាងចេញពីបន្ទប់ឃើញហើយអាណិតទើបយកភួយមកដណ្តប់ឲ្យគេ និងអុចធូបមូសឲ្យគេទៀត។

« ចុះម៉ាក់ទៅណា?? »
« ម៉ាក់ទៅចំការ! ប្រហែលថ្ងៃត្រង់ទើបមកវិញ! ទៅងូតទឹកទៅ ចាំម៊ែលដួសបបរទុកឲ្យត្រជាក់!! » នាងទុកផើងផ្កាហើយទៅអូសដៃគេក្រោកពីគ្រែ។

ថេយ៉ុង ស្ថិតក្នុងឈុតខោអាវថ្មី អង្គុយលើតុ មើលរាងតូចច្រលឹងដួសបបរឲ្យ ហើយគេអង្គុយចាំដូចក្មេងប្រាំខួបចាំម្តាយមិនខុស។ អារម្មណ៍ពេលមាននរណាធ្វើអីឲ្យញាំ ហើយដួសអាហារឲ្យ ខ្វល់ពីគេពេលយប់ព្រលប់ វាពិសេសកក់ក្តៅបែបនេះឬ?? គេមិនធ្លាប់ទទួលបានវាឡើយ។ ព្រោះម៉ាក់ប៉ាគេចែកឋានតាំងពីគេនៅក្មេង។
« ឆាប់ញាំទៅ!! »
« ញាំហើយយើងទៅសេអ៊ូលជាមួយគ្នា! »
« ដឹងហើយ! »
« រៀបឥវ៉ាន់ឲ្យរួចផង! »
« រៀបរួចហើយ! »
« លែងប្រកែកហើយ? »
« ប្រកែកគ្មានប្រសិទ្ធភាព! ព្រោះថេយ៍នៅតែរកវិធីនាំគេទៅវិញដដែរ! »
« យល់ការណាស់ក្បាលផ្សិត! »
__________
ខ្ចិលប្រកែក ព្រោះប្រកែកក៏ចាប់ញាត់ឡានទៅដដែរ😭

« ឆាប់ញាំទៅ!! »
« ញាំហើយយើងទៅសេអ៊ូលជាមួយគ្នា! »
« ដឹងហើយ! »
« រៀបឥវ៉ាន់ឲ្យរួចផង! »
« រៀបរួចហើយ! »
« លែងប្រកែកហើយ? »
« ប្រកែកគ្មានប្រសិទ្ធភាព! ព្រោះថេយ៍នៅតែរកវិធីនាំគេទៅវិញដដែរ! »
« យល់ការណាស់ក្បាលផ្សិត! »

ប្រុសច្រលើមមកវិញហើយ
រឿង #ស្នេហ៍ប្រុសផ្តាច់ការ #ភាគ១១

ថេយ៉ុង សម្លឹងនាងយ៉ាងមុតស្រួច ព្រោះតែនាងពូកែនិយាយបិទផ្លូវគេពេក។ គិតថាគេព្រមចាកចេញងាយៗឬ? មនុស្សដូចគេចង់បានអ្វីមួយ ត្រូវការអ្វីមួយ គេត្រូវយកឲ្យបាន។ ហើយគេក៏ផ្តោតលើតែរបស់មួយនោះដែលគេចង់បានដែរ។

ថេយ៉ុងដើរសន្សឹមៗទៅរកនាង ហើយឈ្ងោកមុខបន្តិច ចាប់ចង្កានាងតូចផ្ញើយ សម្លឹងមករកគេរួចនិយាយយ៉ាងម៉ត់ចត់។
« នាងមិនមែនជាជម្រើស តែជាកម្មសិទ្ធិយើង! ចង់នាងប្រកែកមិនព្រមក៏យើងមិនខ្វល់ យើងនឹងញ៉ែនាងទាល់តែបានសម្រេច! »
« ថេយ៍ឆ្កួត! រៀនមិនទាន់ចប់ផង ចង់មានស្នេហ៍ធ្វើអី? » នាងវាសដៃគេចេញ និយាយទាំងថ្ពាល់ក្រហម សម្តីគេធ្វើឲ្យនាងអៀនជាខ្លាំង។

« សម្រាប់យើងស្នេហ៍និងការសិក្សា វាដើរទន្ទឹមគ្នា! »
« តែវាធ្វើឲ្យយើងរៀនមិនចូលពេលមានស្នេហា «
« អិច៊ឹងនាងស្រលាញ់យើងមក ទើបការសិក្សាមានប្រសិទ្ធភាព! » គេកាន់ដៃនាងជាប់ ទាំងស្នាមញញឹមចុងមាត់។ បើនិយាយប្រាប់នាងថាគេ ញ៉ែមនុស្សស្រីលើកដំបូង ហើយនាងជាស្រីដំបូងដែលគេញ៉ែ តើនាងជឿទេ? គេមិនខ្វល់ ព្រោះគេគិតនិងខ្វល់តែម្យ៉ាង ថាធ្វើយ៉ាងណាទើបនាងព្រមស្រលាញ់គេប៉ុណ្ណោះ។

« ថេយ៍ឆ្កួត! » ថ្ពាល់នាងតូចក្រហមងាំង មិនយល់ទេថាហរតុអីបេះដូងនាងលោតញាប់ តាំងពីកើតមក នេះជាលើកទីមួយហើយ។ វាជាអារម្មណ៍ស្អី? ចម្លែកម្ល៉េះ? ប្លែកៗ មានអារម្មណ៍ក្តៅមុខភាយៗ ចង្វាក់បេះដូងក៏លោតញាប់ខុសធម្មតា បបូរមាត់ចង់តែញញឹម តែប្រឹងទប់ណាស់។ ពេលទប់លែងជាប់ក៏តលាស់ដៃពីថេយ៉ុង ដើរចូលផ្ទះ។

« ម៊ែល! » សម្លេងស្រាលស្រទន់ពិរោះរបស់បុរសម្នាក់ស្រែកពីក្រៅរបងផ្ទះនាងតូចទាំងកណ្តាលយប់។ នាងងាកក្រោយ ឃើញមនុស្សប្រុសម្នាក់ ជិះកង់ហើយកាន់ផ្កាឈូករត្ន័ ជាមួយស្នាមញញឹម។ គេផាត់ជន្ទល់កង់ ដើរមករកនាងទាំងស្នាមញញឹមស្រទន់គួរឲ្យស្រលាញ់។

« ខ្ញុំឲ្យផ្កាការដែលនាងមកស្រុកវិញ! » គេកាច់ផ្កាពីចំការ ជិះយកទៅឲ្យនាង គ្រាន់តែឮដំណឹងថានាងមក ព្រោះអ្នកភូមិឃើញឡានទំនើបបើកកាត់ ក៏ដឹងតែម្តងថាម៊ែលីមកស្រុកវិញ។ គេហុចផ្កាឲ្យនាង ហើយនាងក៏ទទួលយកទាំងមុខញញឹម។
« អរគុណហើយសាន់យ៉ុង! »
« ខ្ញុំទៅវិញហើយណា៎ មិនបាននៅយូរទេខ្លាចលោកតាចៃ ហើយថ្ងៃស្អែកចាំខ្ញុំមកលេងទៀត! »
« អឹម! បាយៗណា៎! » ម៊ែលី ញញឹមហើយលើកដៃបាយៗដាក់គេ។ កម្លោះសង្ហារក៏ជិះកង់ទៅវិញ។

ថេយ៉ុង ឈរមើលដោយការសម្លក់សម្លឹង ក្នុងចិត្តម៉ួម៉ៅមិនស្ទើរឡើយ ពេលឃើញប្រុសផ្សេងធាក់កង់យកផ្កាឲ្យដល់ផ្ទះទាំងយប់។ នាងក្បាលផ្សិតនេះមានមន្តស្នេហ៍សំបើមណាស់។
ម៊ែលី ញញឹមញញែមសម្លឹងផ្កាទាំងសប្បាយចិត្ត ព្រោះតែនាងចូលចិត្តផ្កាឈូករត័្នណាស់ ក៏កាន់អង្អែល ថើបផងញញឹមផង។

« អ'ហ៊ែម! ល្មមៗទៅក្នុងផ្ទះទៅ តិចមូសស៊ីអស់! អាផ្កាហ្នឹងក៏ឪបជាប់ម្ល៉េះ? ឲ្យមកនេះ!!! » ថេយ៉ុង ដើរទៅកញ្ឆក់ផ្កាពីដៃនាងហើយដើរចូលក្នុងផ្ទះទាំងក្តៅទ្រូងណែន។
« ថេយ៉ុង!! » ម៊ែលី ដេញតាមពីក្រោយ។ តែតាមមិនទាន់ គេចូលគេងនៅក្នុងបន្ទប់នាង រួចដាក់គន្លឹះទៀត។ ម៊ែលី លើកដៃអេសក្បាលតិចៗ ដកដង្ហើមធំ។ ចរិតអ្នកប្រុសតូចចូលខ្លួនទៀតហើយ។ នាងក៏អង្គុយនៅគ្រែឬស្សីតែឯងរង់ចាំឲ្យគេស្ងប់ចិត្តឈប់ម៉ួម៉ៅហើយបើកទ្វារឲ្យនាង។

ថេយ៉ុង នៅក្នុងបន្ទប់ អង្គុយលើគ្រែ ក្តាប់ដៃម៉ួម៉ៅសាហាវ ម៉េចក៏នាងតែងតែមិនខ្វល់ពីអារម្មណ៍គេ? ហេតុអីតែងតែចង់រត់ចោលគេ? គេដាក់ច្រវ៉ាក់នាងល្អទេ?
« នាងក្បាលផ្សិតស្រីល្ងង់! » នាងមិនដឹងទេអីថាគេលង់ ងប់ជាមួយនាងប៉ុណ្ណា? អត់ខ្វល់ពីអារម្មណ៍គេហើយទៅទទួលផ្កាពីប្រុសផ្សេង ទាំងនិយាយជាមួយគេ ដើរចេញមិនបាន៥នាទី?
« អាមួយហ្នឹងជាអ្នកណា? »
« ជាសង្សារនាងឬ? » គេចាប់រូបថតនាងតាំងនៅលើតុ មកសួរដោយបើកភ្នែកធំៗ។
« ធុញណាស់! នាងមិនឆ្លើយ! បានទៅចាប់មនុស្សពិតមកសួរវិញ! » ថាហើយក៏ដើរតាំងៗធាក់ទ្វារទម្លុះចេញក្រៅតែម្តង។

« អាមួយជិះកង់យកផ្កាមកឲ្យនាងវាជាអ្នកណា? » គេនៅមិនសុខ ដើរទៅអូសដៃនាង មកអង្គុយលើគ្រែហើយឈរជ្រែងចង្កេះជម្រិតសួរទាំងមុខក្រម៉ូវ។
« ពួកម៉ាកខ្ញុំតាំងពីនៅក្តិបក្រូចឆ្មា! កើតអីបានមកសួរ? »
« ដូច្នេះក្រៅពីយើង ក៏មានអាមួយមុខស្វាហ្នឹងដែលស្និទ្ធជាមួយនាង?? »
« គេជាមិត្តតាំងពីក្មេងវាស្និទ្ធត្រូវហើយ តែថេយ៍ទើបតែស្គាល់....»
« សុំអាចម្លើយខ្លី! រវាងយើងនិងវា នាងថានរណាសង្ហារជាង? »
« គឺថេយ៍! » ចម្លើយនាងធ្វើឲ្យគេញញឹម។
« ហើយរវាងយើងនិងវា នាងចូលចិត្តនរណាជាង? »
« គេ! »
« នាងក្បាលផ្សិតមិនដឹងថាយើងកំពុងប្រចណ្ឌទេហ្អេស៎??» គេចាប់ស្មានាងទាញមកអឹប នឹងដងខ្លួនគេ រួចយកដៃម្ខាងចាប់មុខនាងឲ្យមើលភ្នែកគេ។

ឡប់ៗដូចនាងទាល់តែគេប្រាប់គ្រប់យ៉ាងទើបយល់សាច់ការ។
« សាន់យ៉ុង ជាមិត្ត ហេតុអីក៏ប្រចណ្ឌ?? »
« ព្រោះតែយើងមិនចង់ឲ្យនាងស្និទ្ធស្នាលជាមួយប្រុសណាក្រៅពីយើង!! »
« ផ្តាច់ការ! »
« មកពីងប់នឹងនាង! » គេញាក់ចិញ្ចើមហើយដៃម្ខាងទៀតឪបចង្កេះនាងជាប់។
« សាន់យ៉ុង មិនជាស្និទ្ធស្នាលអីទេ! ដូច្នេះថេយ៍ មិនបាច់ប្រចណ្ឌ! »
« សន្យាមកថាគ្រាន់តែជាមិត្តជាមួយវាធម្មតា?? »
« អឹម! សន្យា! » នាងញញឹម ដាក់គេគួរឲ្យស្រលាញ់។ ម្លឹងៗហើយគេក៏លែងខឹង រួចសួរនាងវិញ។

« ម៉េចក៏អង្គុយនៅត្រង់ហ្នឹង?? » ព្រោះគេនៅក្នុងបន្ទប់៣០នាទីហើយ នាងនៅត្រង់នេះដដែល ក្មេងនេះឡប់ហើយមិនដឹងខ្យល់អីទៀត។
« រង់ចាំឲ្យថេយ៍ បាត់ខឹងហើយបើកទ្វារឲ្យម៊ែល! »
« ក្មេងឆ្កួត! លើកក្រោយពេលយើងខឹងកុំធ្វើបែបនេះទៀត! »
« ចុះឲ្យធ្វើបែបណា? »
« ពេលយើងខឹង និយាយជាមួយយើង! មកឪបយើងលួងយើង! ហើយបើនាងខឹងឬក៏អន់ចិត្តជាមួយយើង ក៏និយាយប្រាប់យើង រួចឪបយើង! »
« និយាយប្រាប់បាន! តែឪបមិនបានទេ! »
« ហួងហែងស្អី? យើងដណ្តឹងនាងពីម៉ាក់នាងហើយ ចង់ឪបក៏បាន ថើបក៏បាន បើកគម្របប៊ិចនាងក៏បាន! » គេនិយាយចប់ បួញមាត់ដាក់នាងមួយ។
______
ច្រលើម😭😭😭

« អាមួយជិះកង់យកផ្កាមកឲ្យនាងវាជាអ្នកណា? » គេនៅមិនសុខ ដើរទៅអូសដៃនាង មកអង្គុយលើគ្រែហើយឈរជ្រែងចង្កេះជម្រិតសួរទាំងមុខក្រម៉ូវ។
« ពួកម៉ាកខ្ញុំតាំងពីនៅក្តិបក្រូចឆ្មា! កើតអីបានមកសួរ? »
« ដូច្នេះក្រៅពីយើង ក៏មានអាមួយមុខស្វាហ្នឹងដែលស្និទ្ធជាមួយនាង?? »
« គេជាមិត្តតាំងពីក្មេងវាស្និទ្ធត្រូវហើយ តែថេយ៍ទើបតែស្គាល់....»
« សុំអាចម្លើយខ្លី! រវាងយើងនិងវា នាងថានរណាសង្ហារជាង? »
« គឺថេយ៍! » ចម្លើយនាងធ្វើឲ្យគេញញឹម។
« ហើយរវាងយើងនិងវា នាងចូលចិត្តនរណាជាង? »
« គេ! »
______
ចម្លើយខ្លី ងាយយល់ ចប់!

កាលពីព្រេងនាយ អត់មានអ្នកទិញកាដូឲ្យ
ចប់....

សួស្តីមិត្តអ្នកអាន💜 ថ្ងៃនេះអត់មានរឿង #ស្នេហ៍ប្រុសផ្តាច់ការ ទេណា៎ ព្រោះអែតមីនជាប់ធ្វើកិច្ចការសាលា ថ្ងៃស្អែកចាំជួបគ្នាវិញ😘😘

ប្រុសឈ្លើយមកហើយ😭😭
រឿង #ស្នេហ៍ប្រុសផ្តាច់ការ #ភាគ១០

ម៊ែលី បើកភ្នែកធំៗពិនពងមាន់ ពេលឮថាគេនឹងគេងនៅទីនេះមួយយប់។ តើគេងយ៉ាងម៉េច? ផ្ទះនាងមានបន្ទប់តែពីរទេ នោះគឺបន្ទប់ម៉ាក់នាងនិងបន្ទប់នាង។ ហើយផ្ទះនាងតូចណាស់ គេប្រាកដជាគេងមិនបានឡើយ។ ចរិតគេជាកូនសេដ្ឋី ម៉េចនឹងអាចគេងក្នុងបន្ទប់ពិនរូងកណ្តុរបានទៅ??
« ថេយ៍ទៅគេងសណ្ឋាគារទៅល្អជាង! ផ្ទះខ្ញុំតូចណាស់មិនសាកសមនឹងថេយ៍ទេ! »
« ត្រឹមតែមួយយប់ យើងនៅបាន! »
« តែផ្ទះខ្ញុំមានបន្ទប់តែពីរ! មួយជារបស់ម៉ាក់ មួយជាបន្ទប់ខ្ញុំហើយ! »
« យើងទៅដេកបន្ទប់នាង! »
« មិនបានទេ! ខ្ញុំជាស្រីមិនអាចឲ្យប្រុសផ្សេងចូលបន្ទប់បានតាមចិត្តឡើយ ដូនតាប្រកាន់! »
« ដូនតានាងលែងប្រកាន់តាំងពីយើងខ្ទប់នាងទៅសេអ៊ូលម្ល៉េះ! ឈប់រកលេស ហើយទៅរៀបកន្លែងឲ្យយើងដេក! » ថេយ៉ុង និយាយចប់ លូកដៃកៀកកនាងបណ្តើរចូលក្នុងផ្ទះ។ គេដើរបានបន្តិចទើបងាកទៅនិយាយដាក់អង្គរក្សទាំងពីរ។

« ពួកឯងទៅរកសណ្ឋាគារដេកមួយយប់ទៅ! ចំណែកយើងដេកនៅទីនេះ! »
« បាទអ្នកប្រុសតូច! »
« អេពូៗ យកម្នាក់នេះទៅជាមួយផង!! » ម៊ែលី ស្រែកឡូឡ ពេលអង្គរក្សទាំងពីរបើកឡានចេញទៅ។ ននេះនាងត្រូវគេងជាមួយថេយ៉ុង ពិតមែនឬ?? មិនបានទេ ដូនតានាងខឹងកាច់ករនាងស្លាប់ឥឡូវហើយ។

« ឡូឡាស្អីណាស់ណាទៅ គ្រាន់តែយើងដែកបន្ទប់នាង? »
« ព្រោះជាបន្ទប់ផ្ទាល់ខ្លួនខ្ញុំ! »
« នាងកាន់តែហាម យើងកាន់តែចង់ទៅជិត! »
« បន្ទប់ខ្ញុំតូចពិនរូងកណ្តុរ ថេយ៍គេងមិនកើតទេ »
« ស្អីផ្សេងតូចជាងរូងកណ្តុរ នៅយើងត្បុលចូលបានយ៉ាងស្រួល! »
« វាតូចណាស់ ថេយ៍គេងមិនស្រួលឡើយ! »
« ស្រួលឬមិនស្រួលអាស្រ័យលើយើងអ្នកធ្វើមិនមែននាង! »
______
ឮនៅអាស្រ័យលើបងថាស្រួលឬមិនស្រួល

« ឡូឡាស្អីណាស់ណាទៅ គ្រាន់តែយើងដែកបន្ទប់នាង? »
« ព្រោះជាបន្ទប់ផ្ទាល់ខ្លួនខ្ញុំ! »
« នាងកាន់តែហាម យើងកាន់តែចង់ទៅជិត! »
« បន្ទប់ខ្ញុំតូចពិនរូងកណ្តុរ ថេយ៍គេងមិនកើតទេ »
« ស្អីផ្សេងតូចជាងរូងកណ្តុរ នៅយើងត្បុលចូលបានយ៉ាងស្រួល! »
« វាតូចណាស់ ថេយ៍គេងមិនស្រួលឡើយ! »
« ស្រួលឬមិនស្រួលអាស្រ័យលើយើងអ្នកធ្វើមិនមែននាង! »
_____
ស្រលាញ់ប្រុសច្រលើមហើយផ្តាច់ការដូចបង

រឿង #ស្នេហ៍ប្រុសផ្តាច់ការ #ភាគ៨ + ភាគ៩

ថេយ៉ុង ចាប់ម៊ែលី ញាត់ចូលឡានបើកចេញទៅដោយមុខមាំ។ គេមិនដឹងថាត្រូវនាំនាងទៅណាឡើយ ចេះតែបើកៗឲ្យបាត់ខឹងសិនប៉ុណ្ណោះ គេមិនយល់ថាគេខ្វះខាតត្រង់ណាទើបនាងហ៊ានរត់ចោលគេបែបនេះ?
ម៊ែលី លេបទឹកមាត់ក្អឹកៗ អង្គុយស្ងៀមកំព្រូនៗដូចកូនឆ្មា នាងខ្លាចគេដល់ញ័រខ្លួនតែម្តង ព្រោះមុខគេពេលនេះគួរឲ្យខ្លាចបំផុត។
« តើថេយ៍បើកឡានទៅណាហ្នឹង? » ស្ងាត់ជាយូរហើយ សួរបន្តិចប្រហែលគេមិនច្របាច់កនាងទេដឹង?? ម៊ែលី ងាកមើលមុខគេម៉ក់ៗ សួរថោយសម្លេងខ្សោយៗ មើលតាមផ្លូវដូចស្រដៀងៗ នាងងាកទៅខាងក្រោយឃើញឡានមួយទៀតកំពុងបើកតាមយ៉ាងប្រក្រិតៗ។

« ទៅផ្ទះ! » គេតបពីរម៉ាត់ បត់ឡានចូលផ្លូវតូចមួយ ធ្វើឲ្យនាងក្រមុំត្រេកអរជាពន់ពេក ព្រោះជាផ្លូវទៅផ្ទះនាងល្មម។ នេះគេជូននាងមកផ្ទះពិតមែនហ្អេស៎?? នាងយល់សប្តិទេដឹង? មុននេះខឹងនាងដាច់ក្បាលដាច់កន្ទុយ តែសុខៗព្រមបើកមកដល់ផ្ទះងាយៗ?
« ក្រែងថេយ៍ មិនចង់ឲ្យខ្ញុំទៅផ្ទះមែនទេ? »
« ទៅដល់ចាំនិយាយគ្នា! »
«....» នាងដឹងដល់ភាពមិនស្រួល តែមិនហ៊ានមាត់ទេ សុខចិត្តអង្គុយស្ងៀមៗរហូតមកដល់ផ្ទះ។

គេបើកគូថឡានយកវ៉ាលី ដើរចូលផ្ទះតូចមួយសង់នៅកណ្តាលសួនផ្កាក្បែរជើងភ្នំ ពោពេញដោយដើមឈើពណ៍បៃតងខៀវស្រងាត់។ ថេយ៉ុង ដើរពីក្រោយអ្នកស្រីអ៊ីន គាត់ញញឹមញញែមដាក់ថេយ៉ុង ដោយការក្រែងចិត្ត ប្រញាប់លូកដៃយកវ៉ាលីពីដៃគេមកកាន់។
« ក្មួយថេយ៍ ទៅនិយាយជាមួយកូនម៊ែលចុះ! ទុកឲ្យមីងរៀបចំឥវ៉ាន់បានហើយ! »
« បាទអ្នកម៉ាក់! » អ្នកស្រីអ៊ីន ទះស្មាគេតិចៗ ទើបកាន់ឥវ៉ាន់ដាក់លើគ្រែឬស្សី ឥវ៉ាន់ផ្សេងៗអង្គរក្សគេក៏ជួយយកមកទុកដែរ។

« ថេយ៍! ឲ្យខ្ញុំសុំទោសដែលមិនបានលាដោយផ្ទាល់! ហើយក៏អរគុណដែលជូនខ្ញុំនិងម៉ាក់មកផ្ទះវិញ! » នាងនិយាយដោយឈរពីក្រោយខ្នងគេ គេងាកមើលមុខនាង ចាប់ដៃនាងជាប់ឲ្យអង្គុយលើគ្រែក្បែរគេ ។ នៅមុខផ្ទះមានខ្យល់បក់តិចៗបើងមក ធ្វើឲ្យមានអារម្មណ៍ស្រស់ស្រាយ។

« យើងធ្វើស្អីឲ្យនាងទាស់ចិត្តទើបនាងចង់រត់ចេញពីយើងរហូតអិចឹង?? » គេសួរនាងត្រង់ៗដោយសម្លឹងមុខនាងមិនព្រិច។ ម៊ែលី លេបទឹកមាត់ក្អឹកៗ ត្រជាក់ចុងដៃចុងជើង ហើយភ័យខ្លាចថានិយាយចេញមកគេមិនសប្បាយចិត្ត ទោះដឹងថាចម្លើយរបស់ខ្លួនប៉ះពាល់អារម្មណ៍គេប៉ុណ្ណាក៏ដោយ។
« ឆ្លើយមក! និយាយតាមការយល់ឃើញរបស់នាង យើងទទួលចម្លើយគ្រប់យ៉ាងចេញពីមាត់នាង! »
« ខ្ញុំគ្រាន់តែមិនទម្លាប់រស់នៅទីក្រុង ទីក្រុងវាស្រស់ស្អាតណាស់ តែវាមិនសាកសមជាមួយក្មេងស្រុកស្រែដូចខ្ញុំទេ! ជីវិតខ្ញុំរស់នៅសាមញ្ញណាស់ ថេយ៍ក៏ដឹងដែរ ការដែលរស់នៅក្នុងសង្គមមានតែការប្រកួតប្រជែង ច្រណែនឈ្នានីសបញ្ហាមិនចេះចប់ ការស្អប់គុំគួនគ្នា បញ្ហាជាច្រើនដែលខ្ញុំតាមពួកលោកមិនទាន់ ខ្ញុំគិតថាខ្ញុំមិនសាកសម...»
« នាងមិនចង់មានជីវិតដែលល្អប្រសើរដូចដែលនាងស្រម៉ៃទេ?? »
« ការរស់នៅរបស់ពួកលោក គួរឲ្យខ្លាចណាស់ ខ្ញុំមិនមានសមត្ថភាពនឹងតទល់វាឡើយ! បើយើងរស់នៅធម្មតាៗកុំប្រកួតប្រជែងគ្នាមិនបានទេឬ? »
« យើងច្រណែននាងណាស់ដឹងទេម៊ែល? »
« ហេតុអីច្រណែន?? »
« ជីវិតយើងខុសពីនាង! ជីវិតយើងមិនដែលមាននរណាមកបារម្ភ គ្រប់គ្នាមកក្បែរយើងដើម្បីតែប្រយោជន៍ តែពេលនាងជួយយើង យើងគិតថានាងខុសពីពួកគេ ទើបយើងតាមផ្គាប់ចិត្តនាង ហើយចុងក្រោយនាងនៅតែជ្រើសរើសការចាកចេញពីយើង នាងមិនខុសពីគ្រួសារយើងទេ! »
« ថេយ៉ុង! »
« យើងមិនចូលចិត្តការចាកចេញ! ស្អប់ការបាត់បង់! បើនាងចចេសចង់រត់ចោលយើងទៀត យើងមានតែចាប់នាងដាក់ច្រវាក់ទុក! »
« និយាយស្តីកុំប្រើអំណាចម្តងបានអត់? »
« អត់! »
« ដូច្នេះថេយ៍ នៅចចេសចង់ឲ្យខ្ញុំត្រលប់ទៅវិញ? »
« អើ! យើងនឹងដេកទីនេះមួយយប់ ថ្ងៃស្អែកយើងនាំនាងទៅទីក្រុងវិញ! »
____
ហួចបងឯងក៏ផ្តាច់ការមាំម៉េះ???

យប់នេះអេតមីនអត់បានផុសរឿងទេណា៎ ស្អែកចាំឲ្យ២ភាគ🤭😘

រឿង #ស្នេហ៍ប្រុសផ្តាច់ការ #ភាគ៧

ថេយ៉ុង ដឹងដំណឹងភ្លាម ក្តៅទ្រូងងំ ឆេះឆួលចង់បែកអាកាស គេមិនដែលត្រូវស្រីណាទាត់ក្បាលចោលដូចនាងល្អិតក្បាលផ្សិតនេះឡើយ។ គិតស្អីសុខៗចង់រត់ចេញក៏ចេញងាយៗចឹង? គិតថាគេព្រមឬ? មិនបានទេ គេមិនអនុញ្ញាតជាដាច់ខាត។

រាងក្រាស់ខាំធ្មេញគ្រឺតៗ ដកទូរស័ព្ទខលទៅរកជំនួយរួចរត់ឡើងឡានបើកទៅង៉ោងៗចង់ដាច់ខ្សែរហ្វ្រាំងឡានទៅហើយ។ គេត្រូវទៅអូសកនាងមកវិញទាល់តែបាន កុំចង់សាកជាមួយគេឲ្យសោះ។

// នៅលើដងផ្លូវ //

ម៊ែលី អង្គុយលើឡានក្រុងក្បែរម្តាយដែលអង្គុយជាប់កញ្ជក់បង្អួច នាងញញឹមឪបដៃម្តាយសម្លឹងទៅជួរភ្នំទាបខ្ពស់ជាច្រើនទាំងសម្លេងសើចកក្អឹក។ ក្នុងចិត្តនាងគ្មានគិតអ្វីផ្សេងពី ត្រលប់ទៅដល់ស្រុកកំណើត ហើយរត់លេងលើស្មៅនៅជើងភ្នំ ដុតត្រីញាំជាមួយបាយពីរនាក់ម្តាយឡើយ។ ឃើញភ្នំខៀវៗ ដើមឈើពណ៌បៃតង នាងកាន់តែញ័រចង់ឲ្យដល់ស្រុកឆាប់ៗណាស់។
« ដូចជាសប្បាយចិត្តដល់ហើយកូននេះ! »
« គឺសប្បាយចិត្តពិតមែនណាម៉ាក់! កូននឹកផ្ទះយើងណាស់! »
« ក្មេងតូចរបស់ម៉ាក់នៅតែគួរឲ្យស្រលាញ់ដដែរ! » លោកស្រីអ៊ីន ញញឹមញញែមឪបកូនស្រី ភ្នែកមើលទេសភាពតាមផ្លូវបន្ត។ មិនយូរប៉ុន្មានឡានក្រុងក៏ស្រាប់តែឈប់ភ្លាមៗនៅកណ្តាលផ្លូវ ធ្វើឲ្យអ្នកធ្វើដំណើរចាប់ផ្តើមឆ្ងល់ជាខ្លាំង។

« តើមានរឿងអី? »
« មែនហើយមានរឿងអីម៉េចសុខៗឈប់ឡានចឹង? »
« ម៉េចក៏ឈប់ឡាន? » សម្លេងស្រែកសូរពីអ្នកធ្វើដំណើរលាន់រំកងពេញឡាន ម៊ែលី អង្គុយកាន់ដៃម្តាយជាប់លេបទឹកមាត់ក្អឹកៗ នាងគិតថាមិនមែនសុខៗឡានឈប់អិចឹងទេ ប្រាកដជាមានរឿងអ្វីមិនខាន។
« ម៉ាក់! កូនថាកូនមានអារម្មណ៍មិនស្រួលសោះ! » នាងងាកទៅនិយាយជាមួយម្តាយ គិតថារឿងនេះទាក់ទងនឹងមនុស្សតែម្នាក់គត់ដែលអាចធ្វើទៅរួច។
« កុំគិតច្រើនអីម៊ែល! ជិតដល់ផ្ទះយើងហើយកូន! »
ម៊ែលី មើលមុខម្តាយហើយបន្តទៅមើលមាត់ទ្វារឡានក្រុងដែលមានវត្តមានមនុស្សម្នាក់ថ្មី បើកទ្វារចូលមកដោយឬកពារច្រងេងច្រងោង។
« ថេ....ថេយ៍!!! » ម៊ែលី ញ័រមាត់ទទ្រើក បើកភ្នែកធំៗពិនពងមាន់ ព្រោះមិនគិតថាគេមករកនាងឃើញសោះឡើយ។ ជឿហើយថាគេអាចធ្វើអ្វីបានគ្រប់យ៉ាងពិតមែន។
« នាងជើងល្អចង់រត់ដោយមិនប្រាប់យើងឬ? » ថេយ៉ុង ញញឹមចុងមាត់ ជាមួយទឹកមុខកំហូចនឹងឃោរឃៅដាក់នាង គេមិនដឹងថាខ្លួនឯងកំពុងបំភ័យឲ្យនាងភ័យទេ ដឹងត្រឹមថាគេចង់ឲ្យនាងដឹងថាគេកំពុងតែខឹងនឹងនាងប៉ុណ្ណា។

រាងសង្ហារចូលទៅកៅអីរបស់ម៊ែលី លើកដៃសំពះលោកស្រីអ៊ីន និយាយរាក់ទាក់គាត់ឲ្យមានសុជីវធម៍បន្តិច ទើបខាំធ្មេញដាក់ម៊ែលី។
« ជម្រាបសួរអ្នកម៉ាក់! ខ្ញុំសុំនាំកូនស្រីអ្នកម៉ាក់ទៅប្រដៅបន្តិចណាបាទដែលសុខៗរត់ចោលខ្ញុំ! ធានាថានាំមកវិញគ្រប់កោសិកាប្រាកដណាស់! »
« អ្ហា៎....ម៉ាក់ជួយផងងងង! » ម៊ែលី ស្រែកចង់ដាច់បំពង់ក តែគ្មានប្រយោជន៍ទេ ថេយ៉ុង ចាប់បីនាងដើរចេញពីឡានក្រុងយកទៅយ៉ាងងាយ ចំណែកឯអង្គរក្សពីរនាក់ក៏ចូលមកកាន់ឥវ៉ាន់និងនាំអ្នកស្រីអ៊ីនចេញពីឡានក្រុងដូចគ្នា។

ស្អែកកក់រោងការ*

« ជីវិតយើងខុសពីនាង! ជីវិតយើងមិនដែលមាននរណាមកបារម្ភ គ្រប់គ្នាមកក្បែរយើងដើម្បីតែប្រយោជន៍ តែពេលនាងជួយយើង យើងគិតថានាងខុសពីពួកគេ ទើបយើងតាមផ្គាប់ចិត្តនាង ហើយចុងក្រោយនាងនៅតែជ្រើសរើសការចាកចេញពីយើង នាងមិនខុសពីគ្រួសារយើងទេ! »
« ថេយ៉ុង! »
« យើងមិនចូលចិត្តការចាកចេញ! ស្អប់ការបាត់បង់! បើនាងចចេសចង់រត់ចោលយើងទៀត យើងមានតែចាប់នាងដាក់ច្រវាក់ទុក! »
« និយាយស្តីកុំប្រើអំណាចម្តងបានអត់? »
« អត់! »
_______
ផ្តាច់ការប៉ុណ្ណឹងអូនអត់ស្រលាញ់ទៀត អន់ចិត្ត😔

មកហើយឈ្មោះអ្នកឈ្នះ🎉🎉🎉🎉
អ្នកឈ្នះទី១ និងទី២ សូមឆាតមកផេក ប្រាប់ពីទីតាំង និងលេខទូរស័ព្ទផងណា៎ ដើម្បីខាងអេតមីន វេចខ្ចប់ផ្ញើជូនហិហិ

សម្រាប់បងអូនដែលមិនទាន់ឈ្នះ សូមព្យាយាមនៅលើកក្រោយណា៎😘

រឿង #ស្នេហ៍ប្រុសផ្តាច់ការ #ភាគ៧

ថេយ៉ុង ដឹងដំណឹងភ្លាម ក្តៅទ្រូងងំ ឆេះឆួលចង់បែកអាកាស គេមិនដែលត្រូវស្រីណាទាត់ក្បាលចោលដូចនាងល្អិតក្បាលផ្សិតនេះឡើយ។ គិតស្អីសុខៗចង់រត់ចេញក៏ចេញងាយៗចឹង? គិតថាគេព្រមឬ? មិនបានទេ គេមិនអនុញ្ញាតជាដាច់ខាត។

រាងក្រាស់ខាំធ្មេញគ្រឺតៗ ដកទូរស័ព្ទខលទៅរកជំនួយរួចរត់ឡើងឡានបើកទៅង៉ោងៗចង់ដាច់ខ្សែរហ្វ្រាំងឡានទៅហើយ។ គេត្រូវទៅអូសកនាងមកវិញទាល់តែបាន កុំចង់សាកជាមួយគេឲ្យសោះ។

// នៅលើដងផ្លូវ //

ម៊ែលី អង្គុយលើឡានក្រុងក្បែរម្តាយដែលអង្គុយជាប់កញ្ជក់បង្អួច នាងញញឹមឪបដៃម្តាយសម្លឹងទៅជួរភ្នំទាបខ្ពស់ជាច្រើនទាំងសម្លេងសើចកក្អឹក។ ក្នុងចិត្តនាងគ្មានគិតអ្វីផ្សេងពី ត្រលប់ទៅដល់ស្រុកកំណើត ហើយរត់លេងលើស្មៅនៅជើងភ្នំ ដុតត្រីញាំជាមួយបាយពីរនាក់ម្តាយឡើយ។ ឃើញភ្នំខៀវៗ ដើមឈើពណ៌បៃតង នាងកាន់តែញ័រចង់ឲ្យដល់ស្រុកឆាប់ៗណាស់។
« ដូចជាសប្បាយចិត្តដល់ហើយកូននេះ! »
« គឺសប្បាយចិត្តពិតមែនណាម៉ាក់! កូននឹកផ្ទះយើងណាស់! »
« ក្មេងតូចរបស់ម៉ាក់នៅតែគួរឲ្យស្រលាញ់ដដែរ! » លោកស្រីអ៊ីន ញញឹមញញែមឪបកូនស្រី ភ្នែកមើលទេសភាពតាមផ្លូវបន្ត។ មិនយូរប៉ុន្មានឡានក្រុងក៏ស្រាប់តែឈប់ភ្លាមៗនៅកណ្តាលផ្លូវ ធ្វើឲ្យអ្នកធ្វើដំណើរចាប់ផ្តើមឆ្ងល់ជាខ្លាំង។

« តើមានរឿងអី? »
« មែនហើយមានរឿងអីម៉េចសុខៗឈប់ឡានចឹង? »
« ម៉េចក៏ឈប់ឡាន? » សម្លេងស្រែកសូរពីអ្នកធ្វើដំណើរលាន់រំកងពេញឡាន ម៊ែលី អង្គុយកាន់ដៃម្តាយជាប់លេបទឹកមាត់ក្អឹកៗ នាងគិតថាមិនមែនសុខៗឡានឈប់អិចឹងទេ ប្រាកដជាមានរឿងអ្វីមិនខាន។
« ម៉ាក់! កូនថាកូនមានអារម្មណ៍មិនស្រួលសោះ! » នាងងាកទៅនិយាយជាមួយម្តាយ គិតថារឿងនេះទាក់ទងនឹងមនុស្សតែម្នាក់គត់ដែលអាចធ្វើទៅរួច។
« កុំគិតច្រើនអីម៊ែល! ជិតដល់ផ្ទះយើងហើយកូន! »
ម៊ែលី មើលមុខម្តាយហើយបន្តទៅមើលមាត់ទ្វារឡានក្រុងដែលមានវត្តមានមនុស្សម្នាក់ថ្មី បើកទ្វារចូលមកដោយឬកពារច្រងេងច្រងោង។
« ថេ....ថេយ៍!!! » ម៊ែលី ញ័រមាត់ទទ្រើក បើកភ្នែកធំៗពិនពងមាន់ ព្រោះមិនគិតថាគេមករកនាងឃើញសោះឡើយ។ ជឿហើយថាគេអាចធ្វើអ្វីបានគ្រប់យ៉ាងពិតមែន។
« នាងជើងល្អចង់រត់ដោយមិនប្រាប់យើងឬ? » ថេយ៉ុង ញញឹមចុងមាត់ ជាមួយទឹកមុខកំហូចនឹងឃោរឃៅដាក់នាង គេមិនដឹងថាខ្លួនឯងកំពុងបំភ័យឲ្យនាងភ័យទេ ដឹងត្រឹមថាគេចង់ឲ្យនាងដឹងថាគេកំពុងតែខឹងនឹងនាងប៉ុណ្ណា។

រាងសង្ហារចូលទៅកៅអីរបស់ម៊ែលី លើកដៃសំពះលោកស្រីអ៊ីន និយាយរាក់ទាក់គាត់ឲ្យមានសុជីវធម៍បន្តិច ទើបខាំធ្មេញដាក់ម៊ែលី។
« ជម្រាបសួរអ្នកម៉ាក់! ខ្ញុំសុំនាំកូនស្រីអ្នកម៉ាក់ទៅប្រដៅបន្តិចណាបាទដែលសុខៗរត់ចោលខ្ញុំ! ធានាថានាំមកវិញគ្រប់កោសិកាប្រាកដណាស់! »
« អ្ហា៎....ម៉ាក់ជួយផងងងង! » ម៊ែលី ស្រែកចង់ដាច់បំពង់ក តែគ្មានប្រយោជន៍ទេ ថេយ៉ុង ចាប់បីនាងដើរចេញពីឡានក្រុងយកទៅយ៉ាងងាយ ចំណែកឯអង្គរក្សពីរនាក់ក៏ចូលមកកាន់ឥវ៉ាន់និងនាំអ្នកស្រីអ៊ីនចេញពីឡានក្រុងដូចគ្នា។

ជួបគ្នាម៉ោង១០យប់ ជាមួយអ្នកឈ្នះ២រូប🎉🎉

Giveaway February 🎉🎉
លក្ខខណ្ឌនៃការលេងហ្គេម

១. ឡាចផុសនេះ

២. ខមិនពីចំណាប់អារម្មណ៍ដែលចង់បានសៀវភៅមួយក្បាលនេះ

៣. ស៊ែរផុសនេះ ជាសាធារណៈ ( public )

អ្នកឈ្នះមាន២រូប 💜

ដោយអ្នកឈ្នះទី១ អេតមីននឹងរើសយកខមិនណាដែលត្រូវចិត្តអេតមីន

ចំណែកអ្នកឈ្នះទី២ អេតមីនជ្រើសរើសតាមរយ:ការចាប់ឈ្មោះ💜

លក្ខខណ្ឌផ្សេងៗត្រូវបានអនុវត្តន៌ បើសិនធ្វើខុសលក្ខខណ្ឌណាមួយ អេតមីនមានសិទ្ធផ្លាស់ប្តូរឈ្មោះអ្នកឈ្នះ។

បិទខមិននៅថ្ងៃទី៥ ខែកុម្ភៈ 💜
ប្រកាសអ្នកឈ្នះនៅយប់ថ្ងៃទី ៦ ខែកុម្ភៈ 💜

📌 សម្រាប់សៀវភៅក៏មានលក់ដូចគ្នា ប្រសិនបើចង់បាន អាចឆាតមកបាន💜
អរគុណ💜

#ស្នេហ៍ប្រុសផ្តាច់ការ #អ៊ីនម៊ែលី
ក្មេងស្រីស្រុកស្រែ មកពីស្រុកភ្នំ ធម្មតាជីវិតរស់នៅសាមញ្ញៗ មិនចូលចិត្តការប្រកួតប្រជែងទេ នាងចូលចិត្តសេរីភាព និងតុល្យភាពនៃទំនាក់ទំនង ការរស់នៅទីក្រុងដែលសម្បូរដោយមនុស្សឈ្នានីស ច្រណែន ធ្វើបាបគ្នា មិនមែនជាកន្លែងដែលនាងចង់រស់នៅឡើយ។ ពិសេសមនុស្សប្រុសដែលចូលចិត្តអាងអំណាចដូចថេយ៉ុង ម៊ែលី ក៏មិនចូលចិត្តដែរ។ ចឹងហើយមធ្យោបាយល្អ គឺរត់ទៅស្រុកវិញ🤭

រឿង #ស្នេហ៍ប្រុសផ្តាច់ការ #ភាគ៦

ម៊ែលី ញ័រមាត់តតាត់ ខឹងគេចង់ស្ទះសរសៃឈាមស្លាប់ នាងមិនដែលជួប មិនដែលប្រទះប្រុសណាចរិតក្បាលខូច ជម្នះយកតែចិត្តខ្លួនឯងដូចជាគេឡើយ។ គេចង់ធ្វើអីត្រូវតែធ្វើឲ្យបាន ដោយមិនខ្វល់ថានាងពេញចិត្តឬក៏មិនពេញចិត្តឡើយ គេមិនធ្លាប់សួរនាងសូម្បីម្តងថានាងពេញចិត្តនឹងទង្វើរបស់គេដែរទេ?
កុំថាឡើយធ្លាប់សួរពីមតិនាង សូម្បីតែឪកាសឲ្យនាងជេ ក៏មិនដែលមានផង។ ម៊ែលី ខ្ជឹបមាត់ខាំធ្មេញក្រឹតៗ ស្ពាយស្បែកជើងតម្លៃខ្ទង់សែន ត្រលប់ទៅផ្ទះវិញដោយអារម្មណ៍ច្របូកច្របល់ជាច្រើនក្នុងរាងកាយ។ ការពិតទៅ ទំនាក់ទំនងនាងរវាងគេ មិនមែនសុខៗកើតឡើងដោយល្អទេ គឺគេត្រូវកូនសិស្សសាលាផ្សេងព្រួតវ៉ៃ ហើយនាងទៅជួយគេ ដូច្នេះទើបគេនិយាយថានាង ជាផ្កាយសំណាងរបស់គេ។ នាងមិនបានទាមទារបុណ្យគុណអ្វីពីគេឡើយ គិតថាជួយរួចហើយក៏ចប់រឿង។ តែវាមិនបានបញ្ចប់ដោយងាយៗ គេបានផ្ទេរឈ្មោះនាងទៅរៀននៅសាលាល្បី ដែលជាសាលាសម្រាប់កូនអ្នកមាន ថែមទាំងមកតាមនាងរាល់ថ្ងៃ។

« អ្ហា៎ម៊ែល! មកផ្ទះវិញហើយឬកូន? » អ្នកស្រីអ៊ីន ជាម្តាយរបស់ម៊ែលី កាន់ចានម្ហូបដាក់លើតុ ហើយងាកទៅមាត់ទ្វារឃើញកូនស្រីដើរចូលផ្ទះទាំងមុខមិនសូវរីក។
« កើតអីមិនល្អនៅសាលាមែនទេម៊ែល? និយាយប្រាប់ម៉ាក់មក! »
« កូនចង់ដូរសាលាម៉ាក់! កូនមានអារម្មណ៍ថាសាលានោះមិនសាកសមជាមួយកូនទេ! ទីនេះក៏មិនសាកសមជាមួយយើងដែរម៉ាក់! »
ទាំងសាលារៀន ទាំងផ្ទះស្នាក់នៅរាល់ថ្ងៃ ថេយ៉ុង ជាអ្នកចំណាយទាំងអស់ គេជះលុយលើគ្រួសារនាងដើម្បីតែឲ្យនាងមកនៅក្បែរគេ នាងមិនយល់ថាគេកំពុងតែគិតអ្វី។
« ម៊ែលចង់ត្រលប់ទៅស្រុកវិញ ទៅលំបាកជាមួយម៉ាក់មែនទេ? »
« ហត់តែកាយ ប្រសើរជាងហត់ចិត្តណាម៉ាក់! កូនមិនចូលចិត្តការប្រកួតប្រជែងគ្នាទេ រឹតតែមិនចូលចិត្តការជិះជាន់ធ្វើបាបគ្នា រស់នៅបែបស្រុកស្រែដូចពីមុនកូនថាវាល្អបំផុតហើយម៉ាក់! »
« បើកូនចង់បានជីវិតធម្មតាបែបនេះ ម៉ាក់នឹងបំពេញបំណងរបស់ម៊ែល! ថ្ងៃស្អែកយើងទៅស្រុកវិញ! តែកូនច្បាស់ចិត្តហើយថាបោះបង់ថេយ៉ុង?? »
អ្នកស្រីអ៊ីន សួរកូនស្រីឲ្យច្បាស់ក្នុងចិត្ត ព្រោះប្រុសល្អ សង្ហារ មាន ភើហ្វិកគ្រប់យ៉ាងដូចថេយ៉ុង ដែលស្រីៗទូទាំងសាលាប្រាថ្នាចង់បាន ប៉ុន្តែកូនស្រីខ្លួនមិនជ្រួលជ្រើមជាមួយ តើគេមានចំណុចអ្វីធ្វើឲ្យនាងមិនចាប់អារម្មណ៍គេ?

« ជីវិតកូនមុនស្គាល់គេមានសេចក្តីសុខណាស់ទៅហើយ បើកាលដែលមានគេនៅក្នុងជីវិតធ្វើឲ្យម៉ាក់និងកូនលំបាក កូនសុំជីវិតដែលមានតែម៉ាក់តែម្នាក់!! »
« កូនមិនស្រលាញ់ថេយ៍ បន្តិចទេឬ? »
« កូនមិនចាប់អារម្មណ៍រឿងស្នេហាទេ! ចាប់អារម្មណ៍តែម៉ាក់ស្រលាញ់កូនឬអត់ប៉ុណ្ណោះ! » នាងតូចឈ្មោសឈ្មុលត្រសុលឱបម្តាយយ៉ាងណែន។

« ម៉ាក់មានអារម្មណ៍ថាអាណិតថេយ៍ណាស់ ព្រោះគេតាមចិត្តកូនម៉ាក់គ្រប់យ៉ាង តែកូនម៉ាក់មិនចេះស្រលាញ់មនុស្សប្រុស! »
« បើកូនស្រលាញ់មនុស្សប្រុស ក៏ជាបុរសដែលកក់ក្តៅ ពូកែគ្រប់យ៉ាងដូចម៉ាក់ដែរ! »
ម៊ែលី បណ្តើរម្តាយចូលផ្ទះ ចំណាយពេលញាំអាហារជាមួយគ្នា និងរៀបចំឥវ៉ាន់ដើម្បីទៅស្រុកជាមួយគ្នានៅព្រឹកស្អែក។

ម៊ែលី ទុកស្បែកជើងគូរស្នេហ៍និងសម្ភារ:ប្រើប្រាស់ទាំងអស់ដែលថេយ៉ុងធ្លាប់ទិញឲ្យ រួមទាំងផ្ទះមួយនេះ ប្រគល់ឲ្យគេតាមរយ:អ្នកមើលថែផ្ទះ។
« នាងក្បាលផ្សិត! ចាំមើលយើងរកនាងឃើញ វ៉ៃឲ្យហើមគូថថថថថង« ថេយ៉ុង ចឹងនាងច្រម៉ក់ម៊ែលី ចង់បែកទ្រូង ប្រគល់គ្រប់យ៉ាងឲ្យនាងហើយ នៅតែនាងចាកចេញទៀត គេយឺតមួយជំហានហើយ។
« អាឡូ! បិទផ្លូវទៅប៊ូសានឥឡូវនេះ! »
« ហេតុអី? »
« សង្សាររត់ចោល! ត្រូវនាំសង្សារមកវិញ! »

រឿង #ស្នេហ៍ប្រុសផ្តាច់ការ #ភាគ៥

// ម៉ោងទៅផ្ទះ //

ម៊ែលី ដើរមកមុខសាលា រង់ចាំឡានក្រុង ដើម្បីទៅផ្ទះ តែក៏មានមនុស្សមករំខាននាង ដែលគេនោះគ្មានអ្នកណាក្រៅពីឃីងប្រចាំសាលាទេ។
« តាមមកយើងជូនទៅផ្ទះ! »
« មិនបាច់ទេ! ខ្ញុំទៅខ្លួនឯងបាន! »
« ឬក៏ចង់ឲ្យពួកអស់នោះទៅរករឿងនៅលើឡានក្រុងម្តងទៀត? » ថេយ៉ុង ឈរសម្លឹងនាងមួយភ្លែត ឆក់ខ្សែរកាតាបពីស្មាម៊ែលី ដើរទៅរកឡានធ្វើឲ្យនាងរត់ដេញតាមពីក្រោយឡាក់ៗ។

« ថេយ៉ុងឲ្យកាតាបខ្ញុំមកវិញ! »
« ទៅយកនៅក្នុងឡានទៅ! » គេចាប់កដៃនាងជាប់ ណាត់នាងចូលក្នុងឡាន ដាក់ខ្សែរក្រវាត់ឲ្យ រួចនិយាយគំរាម។
« បើហ៊ានរត់ចុះពីឡាន យើងរំលោភនាងនៅមុខសាលាមិនខាន! »
« អ្ហឹកៗ » នាងតូចញ័រមាត់តតាត់ ភ័យចង់រាគនោម ហេតុអីគេធ្វើខ្លួនដូចពួកអន្តពាលបែបនេះ? ម៊ែលី ក្តាប់ខ្សែរក្រវ៉ាត់ឡើងណែន សម្លក់គេតាំងពីគេនៅក្នុងឡានរហូតដល់គេដើរវាងចូលដល់ក្នុងឡាននៅសម្លក់គេទាំងទឹកភ្នែកហូរជោគថ្ពាល់។

« បាត់យំ! យើងនាំទៅញាំភីហ្សា! »
« មិនឃ្លាន! »
« តែយើងឃ្លាន! ហើយនាងត្រូវញាំកំដរយើង! » គេនិយាយចប់ជាន់ហ្រ្គ៊ែឡានមួយទំហឹងតែម្តង។ នេះហើយចរិតព្រៃរបស់គេ មិនចេះស្តាប់នរណាឡើយ គិតអីចង់ធ្វើហ្នឹង ជាប្រុសផ្តាច់ការឃោឃៅបំផុតដែលនាងមិនដែលឃើញ។

« ថេយ៍បើកតិចៗអ្ហឹកៗ » ម៊ែលី ក្តាប់ខ្សែរក្រវ៉ាត់ជាប់ណែន ដៃសងខាងបែកញើសសស្រាក់។ គេវិញ ឃើញនាងភ័យកាន់តែជោ ជាន់រឹតតែលឿនៗ។
« ហ្អឹកៗមនុស្សឆ្កួត ខ្ញុំមិននិយាយជាមួយទៀតទេចាំមើលទៅ! »
« មិនដឹងជាភ័យអីទេឡើងសប្បាយ! »
« វួកកកក! » ម៊ែលី ច្រាលទឹកមាត់រកក្អួត នាងខ្ទប់មាត់ជាប់ យកដៃម្ខាងទះស្មាគេផាច់ៗ ទើបថេយ៉ុង ព្រមបង្អង់ល្បឿនឡាន។ គេជាន់ហ្វ្រាំងភ្លាមៗ ស្ទុះទាញនាងល្អិតមកដាក់លើភ្លៅ ដើម្បីមើលថានាងក្អួតមែនឬអត់។

« យ៉ាងម៉េចហើយ? » គេយកដៃវែកសក់នាងពិនិត្យមើល យ៉ាងយកចិត្តទូកដាក់ ដៃម្ខាងទៀតអង្អលក្បាលនាងនិងយកប្រេងខ្យល់ឲ្យនាងហឺត។
« ភ័យខ្លាំង?? » គេជ្រួញចិញ្ចើមសួរពេលឃើញមុខនាងស្លេកបែកស្វាយ មាត់ញ័រតតាត់ និយាតមិនចេញ។
« អ្ហឹកៗហ្អឹម.... កុំលេងឆ្កួតៗបែបនេះទៀតបានទេ? វាគ្រោះថ្នាក់ណាស់! »
« បារម្ភពីយើង? »
« ខ្ញុំមិនចង់ស្លាប់ជាមួយមនុស្សឆ្កួតនឹងអំណាចដូចថេយ៍! » ម៊ែលី ទាញជើងចេញពីភ្លៅគេ រុញទ្វារឡានដើរចេញយ៉ឆងលឿន តែយូរបន្តិចទៀត គេស៊ុតល្បឿនឡានគុណនឹងពីរឥឡូវហើយ។

តែផែនការណ៍ឆ្លាតៗរបស់នាងត្រូវគេតាមទាន់ ថេយ៉ុងចុះពីឡាន ដើរទៅឱបម៊ែលី ពីក្រោយ ធ្វើឲ្យនាងស្រែកចាច។ គេលើកពរនាងមកដាក់នៅក្រោយគូថឡាន ដែលមានប៉េងប៉ោងក្រហមៗជាច្រើនចងយ៉ាងស្អាត រួមទាំងបាច់ផ្កាកុលាបផងដែរ។
« អ្ហាយយយថេយ៍...» នាងរើបម្រះចង់ក្រឡកខួរ តែឈប់ភ្លាមៗពេលឃើញប៉េងប៉ោងនិងរបស់ញាំ មានទាំងផ្កាដែរ ។
« លែងស្រែកហើយ? » គេញញឹមក្របួចមាត់ ពេលឃើញនាងស្ងាត់ឈឹង។ ក៏ដឹងថាម៊ែលី ពេញចិត្តប៉ុណ្ណា ព្រោះនាងស្រលាញ់របស់ខ្យូតៗទាំងនេះជាដើម ហើយគេរៀបចំវាសម្រាប់តែនាងម្នាក់។

« យើងធ្វើដើម្បីអបអរថ្ងៃកំណើតរបស់នាង! »
« តែវាហួសថ្ងៃហើយ! »
« ព្រោះពេលនោះយើងមិនទាន់ស្គាល់គ្នា! » គេញាក់ចិញ្ចើមរួចយកមួក ពាក់ឲ្យម៊ែលី បន្តដោយដោយទៀននិងអ៊ុចទាន។

« ផ្លុំទានទៅស្រីក្បាលផ្សឹត! »
« ខ្ញុំមិនមែនក្បាលផ្សឹតទេ! » នាងសម្លក់គេ តែក៏បួងសួងហើយផ្លុំទានដដែរ។ ថេយ៉ុង ទះដៃអបអរហើយបៀកនំខេកប៉ាតថ្ពាល់នាងបន្តិច។
« យើងមានកាដូរឲ្យនាង! » គេញញឹមដើរទៅខាងមុខរួចត្រលប់មកជាមួយប្រអប់មួយពណ៍ខ្មៅធំ។
« ជាអ្វី?? »
« ស្បែកជើងគូរស្នេហ៍!! »
« ថេយ៍....»
« ស្អែកត្រូវតែពាក់មកសាលាជាមួយគ្នា! បើនាងមិនពាក់ទេ យើងនឹងឲ្យគេចាក់បីកង់តឺនឺនៅមុខផ្ទះនាងមិនខាន! » ស្តាប់ទៅជាការគម្រាមច្រើនជាង ព្រោះសម្ដីគេគ្រប់ម៉ាត់ អាចក្លាយជាការពិតបាន ត្រឹមតែមួយពព្រិចភ្នែក។
« ឆ្កួតនឹងអំណាច! »
« បើមិនគំរាមនាងមិនពាក់! »
« នេះហើយជាមូលហេតុដែលខ្ញុំមិនចង់និយាយជាមួយលោក! ផ្តាច់ការពិតមែន! »

« យើងមានកាដូរឲ្យនាង! » គេញញឹមដើរទៅខាងមុខរួចត្រលប់មកជាមួយប្រអប់មួយពណ៍ខ្មៅធំ។
« ជាអ្វី?? »
« ស្បែកជើងគូរស្នេហ៍!! »
« ថេយ៍....»
« ស្អែកត្រូវតែពាក់មកសាលាជាមួយគ្នា! បើនាងមិនពាក់ទេ យើងនឹងឲ្យគេចាក់បីកង់តឺនឺនៅមុខផ្ទះនាងមិនខាន! » ស្តាប់ទៅជាការគម្រាមច្រើនជាង ព្រោះសម្ដីគេគ្រប់ម៉ាត់ អាចក្លាយជាការពិតបាន ត្រឹមតែមួយពព្រិចភ្នែក។
« ឆ្កួតនឹងអំណាច! »

រឿង #ស្នេហ៍ប្រុសផ្តាច់ការ #ភាគ៤

« នាងមិនបានអាក្រក់ទេ! នាងស្រស់ស្អាតណាស់ កុំយំចាំយើងជូនទៅញាំភីហ្សាណា៎ » ថេយ៉ុង និយាយលួងលោមនាងរួច ប៉ាតទឹកភ្នែកព៏ថ្ពាល់ម៊ែលី ថ្នមៗយ៉ាងកក់ក្តៅ។ គេអង្អែលក្បាលនាងយកដៃម្យ៉ាងទៀត ចាប់អាវក្រៅទៅគ្របដណ្តប់លើស្មានាងតូច។
« នាងជានាងណាម៊ែលី មនុស្សមានសម្រស់ស្អាតបែបប្រភេទខុសៗគ្នា កុំយកសម្តីឆ្កែឆ្មាដាក់ត្រចៀកអី នាងសម្រាប់យើងគឺល្អគ្រប់យ៉ាងគ្មានចំណុចខ្វះខាតឡើយ! យើងទេដែលមិនសាកសមជាមួយនាង! »
« ថេយ៍ជាឃីងក្នុងសាលា មានកេរ្តិ៍ឈ្មោះល្បី ជាកូនអ្នកមាន...»
« ឈប់និយាយពីរឿងសំបកខាងក្រៅទៅម៊ែល ! » ថេយ៉ុង និយាយចប់យកដៃសងខាងខ្ទប់ត្រចៀកនាង ដើម្បីកុំឲ្យនាងឮសម្លេងពាក្យប្រមាថម៉ាកងាយពីពួកសិស្សមាត់ឆ្កែនោះទៀត។

ម៊ែលី ស្ងាត់មាត់ឈប់យំ សម្លឹងមុខគេភ្លឹះៗ រួចទាញដៃគេចេញពីត្រចៀកនាងតិចៗ ថែមទាំងរុញទ្រូងគេចេញទៅម្ខាង។
« ថេយ៍ក៏អ៊ិចឹងដែរ កុំសូវមករកខ្ញុំពេក បើមិនឲ្យសិស្សផ្សេងមករករឿងខ្ញុំ! »
« យើងមកការពារនាងណា៎! »
« មកការពារឬក៏មកដើម្បីឲ្យគេគ្រាន់តែធ្វើបាបថែម? » រាងតូចសម្លក់មុខគេរួច ងើបក្រោកឈរ ដើរចេញទៅបាត់។

// ម៉ោងរៀនចុងក្រោយ //
ថេយ៉ុង ដើរចូលថ្នាក់របស់ម៊ែលី ដោយសម្តៅទៅតុក្រុមសូយ៉ុន រួចមូលដៃអាវឡើងសម្លឹងសូយ៉ុននិងគ្នីគ្នា របស់នាង។ សូយ៉ុន ញញឹមញញែម ខំយកដៃវែកសក់ ដើម្បីទាក់ទាញចិត្ដថេយ៉ុង ប៉ុន្តែមិនដឹងថាគេមកដើម្បរករឿងនាងឡើយ។
« ចាប់ពីថ្ងៃនេះតទៅ ហាមគ្រប់គ្នា! ពិសេសពួកនាងទៅរករឿងធ្វើបាបម៊ែលី ទៀត! បើអ្នកណាហ៊ានធ្វើបាបនាង ខ្ញុំនឹងវ៉ៃម្នាក់នោះ ទោះជាស្រីក៏ដោយ! »
// ផាំងងងង //
គេគប់ទឹកដោះទៅជញ្ចាំងខ្ទាតប្រឡាក់ពេញឥដ្ឋ ទើបដើរទៅថ្នាក់រៀនរបស់គេ។ សូយ៉ុន និងគ្នីគ្នាញ័រដូចឆ្កែត្រូវទឹក។ សូយ៉ុន ក្តាប់ដៃចងគំនុំជាមួយម៊ែលីជាខ្លាំង ដែលទទួលបានការទទួលយកចិត្តទុកដាក់ពីថេយ៉ុង។

// ថ្នាក់រៀនរបស់ថេយ៉ុង //
« ហ្អើយយ... ឯងទើបមកពីណា?? » កម្លោះសង្ហារញញឹមមានមន្តស្នេហ៍ ដើរមកកៀកមិត្តសម្លាញ់ ដែលពាក់មុខយក្សចូលថ្នាក់រៀន។ ថេយ៉ុង ទម្លាក់កាតាបទៅលើតុ ដាក់គូថអង្គុយប៉ុក ដកដង្ហើមធំគឃូសដាក់ជីមីន។
« វាថីហ្អែងទៀតហើយ? »
« ធុញ! » គេតបមួយម៉ាត់ លូកដៃទាញវាំងននបើកមើល ឃើញនាងល្អិតដើររើសសំតាមដាននៅមាត់ទឹក ក៏ញញឹមឡើងភ្លាម។
« ឯងនៅតាមម៊ែលីទៀត? » ជីមីន ជ្រួញចិញ្ចើមឆ្ងល់។ បើសិនប្រៀបធៀបគ្នារវាងសូយ៉ុនជាមួយម៊ែលី សូយ៉ុន ឈ្នះតាំងពីមុខមាត់ម្ល៉េះ។ គេមិនយល់ថាអាម្សៀនេះ ត្រូវស្នេហ៍នាងអីងប់ដល់ម្លឹងឡើយ។

« នាងកាន់តែមិនខ្វល់ពីយើង! យើងរឹតតែចង់បាននាង! »
« នាងមានស្អីល្អ? »
« ដឹងថានាងល្អជាងសូយ៉ុន និងស្រីដទៃទៅបានហើយ! » ថេយ៉ុង សម្លឹងមើលនាងពីចម្ងាយ ទាញក្រដាសរ៉ាមមូលបត់ចេញតាមបង្អួច ដើម្បីធ្វើម៊ែលី ដើរមករករើស។ រួចក៏ងាកទៅនិយាយដាក់មិត្តសម្លាញ់បន្តិច ទើបញ៉ោះនាងតូចបន្ត។
« ពេលដែលឯងជួបមនុស្សដែលពេញចិត្ត ក្នុងកែវភ្នែកឯងទង្វើអ្វីក៏ល្អទាំងអស់! »

« អានេះឈ្លើយមែន! » ជីមីន ក្រវីក្បាលពេលឃើញអាមិត្តចោម្សៀត ទៅលោលេងជាមួយកូនក្រមុំគេ។
ប្រលែងបានបន្តិច គ្រូគណិតវិទ្យាល័យក៏ចូលមកដល់។ គាត់កត់លំហាត់ និងហៅសិស្សឲ្យធ្វើលំហាត់ ក្នុងនោះក៏មានថេយ៉ុងដែរ។
« ថេយ៉ុង ឡើងធ្វើលំហាត់! » លោកគ្រូគណិតវិទ្យាហៅឈ្មោះគេ។ នាយមុខក្រញ៉ូវខ្ងប់ ត្បិតមិនចូលចិត្តគណិតឡើយ ចុងក្រោយគ្រូហៅដដែរ។
« លោកគ្រូខ្ញុំឈឺដៃ ធ្វើលំហាត់មិនបានទេ! »
« អិចឹងប្រាប់ពីចម្លើយដែលត្រឹមត្រូវមក! »
« អឺគឺ ....» គេគាំងស្ងេញ។
« បើរកនឹកមិនឃើញទេ ឈរសិនទៅ! ចាំមានចម្លើយចាំលោកគ្រូឲ្យអង្គុយ! » គ្រូនិយាយចប់ក៏ហៅឈ្មោះសិស្សផ្សេងៗឡើងបន្តទៀត។

« អាមីន! អាមីន! «
« វាថីហែងអានេះ? »
« ដោះស្រាយលំហាត់ឲ្យមួយមក! »
« អត់! »
« អាមិត្តចោម្សៀត! » ថេយ៉ុង ក្តក់អណ្តាតយកជើងធាក់តុជីមីន រួចឈររង៉ូវៗតែឯងបន្ត។
« យើងដោះស្រាយលំហាត់គណិតមិនចេញទេ! ម៉េចក៏ពិបាកម្ល៉េះ? » គេរអ៊ូរង៉ូវៗ ភ្នែកក្រលែសទៅមាត់បង្អួចឃើញនាងតូចដើររើសសំរាមក៏ញញឹម លើកដៃឡើង។
« លោកគ្រូ ចាំខ្ញុំដោះស្រាយលំហាត់គណិតវិទ្យា! » គេនិយាយឮៗ ព្រោះមានបំណងឲ្យម៊ែលីស្តាប់ឮ។ ក៏បានដូចចិត្តព្រោះម៊ែលី ឈរមើលគេធ្វើលំហាត់គណិតវិទ្យាពីខាងក្រៅ ទាំងទឹកមុខញញឹមស្ងេញ។
« ថេយ៍ឆ្កួត! » ម៊ែលី មុខក្រហមផ្អេស នាងលើកដៃខ្ទប់មុខពេលគេធ្វើលំហាត់រួច លើកដៃបេះដូងដាក់នាង។ ទាំងគ្រូនិងសិស្សរួមថ្នាក់នាំគ្នាអើតមើលនាងនៅខាងក្រៅព្រាត។ ម៊ែលី ក្តាប់ថង់សំរាមរត់ចេញទាំងអាម៉ាស់និងអៀនជាខ្លាំង។
« អានេះវក់នឹងស្រីមែនទែនហើយ! »
« បិទមាត់ឯងទៅ! »
_______
ញ៉ោះគេទៀតហើយ😭