නිර්වාණය / Nirvanaya

අම්මා ❤️

අසාරේ සාරමතිනෝ, සාරේ චාසාරදස්‌සිනෝ; Yamaka Vagga
තේ සාරං නාධිගච්‌ඡන්‌ති, මිච්‌ඡාසඞ්‌කප්‌පගෝචරා

● අසාරවත් දෙය සාරවත් යන මතය ඇති, සාරවත් දෙය අසාරවත් යැයි දකින, මිත්‍යා සංකල්ප ගොදුරු කරගෙන සිටින ඔහුවු සාරවත් දෙය කරා නො පැමිණෙත්.

- Yamaka Vagga - දොළොස්වන ගාථාව

න හි වේරේන වේරානි සම්මන්තීධ කුදාචනං;
අවේරේන ච සම්මන්ති ඒස ධම්මෝ සනන්තනෝ..

● මේ ලෝකයේ කිසි කලෙක වෛරයෙන් වෛරය නො සංසිඳෙයි. අවෛරයෙන් ම වෛරය සංසිඳෙයි. මෙය සනාතන ධර්මයකි..

හයවන ගාථාව - Yamaka Vagga | යමක වර්ගය

“Those who mistake the unessential to be essential and the essential to be unessential, dwelling in wrong thoughts, never arrive at the essential.”
- Yamakawagga -

Do not give way to heedlessness. Do not indulge in sensual pleasures. Only the heedful and meditative attain great happiness.
- Appamadavagga -

“ Sabba päpassa akaranan,
Kusalassa upasampadä,
Sachitta pariyö dapanan,
Etan Buddhänasäsanan. ”

🔹️ One should eliminate all sins
Should accumilate high merits
Should purify his mind
This is the teaching of all Buddhas -

Have a Blessed day !!!

May the merits from this Dhamma-dāna be to the welfare and happiness of all beings..

🙏🙏🙏🙏🙏🙏🙏🙏

සුභ උදෑසනක් වේවා!!!

🙏🙏🙏 🙏🙏🙏

" සබ්බ පාපස්ස අකරණං
කුසලස්ස උපසම්පදා
සචිත්ත පරියෝදපනං
ඒතං බුද්ධානුසාසනං "

🔹️ සියළු පව් දුරැ කළ යුතුයි
කුසල් රැස් කර ගත යුතුයි
තම සිත පිරිසිදු කර ගත යුතුයි
මේ සියළු බුදුවරැන්ගේ දේශනාවයි!



නිර්වාණය / Nirvana

▪️Pancasata Agantukabhikkhu Vatthu
(Dhammapada Verses 87, 88 and 89)

“Kanham dhammam vippahaya
sukkam bhavetha pandito
oka anokamagamma1
viveke2 yattha duramam.”

“Tatrabhiratimiccheyya
hitva kame akincano3
pariyodapeyya attanam
cittaklesehi4 pandito.”

“Yesam sambodhiyangesu5
samma cittam subhavitam
adanapatinissagge
anupadaya ye rata
khinasava6 jutimanto7
te loke parinibbuta.8”

Verses 87 & 88: The man of wisdom, leaving the home of craving and having Nibbana as his goal, should give up dark, evil ways and cultivate pure, good ones. He should seek great delight in solitude, detachment and Nibbana, which an ordinary man finds so difficult to enjoy. He should also give up sensual pleasures, and clinging to nothing, should cleanse himself of all impurities of the mind.

Verse 89: Those, with mind well-developed in the seven Factors of Enlightenment (bojjhanga), having rid themselves of all craving, rejoice in their abandonment of attachment. Such men, with all moral intoxicants eradicated, and powerful (with the light of Arahatta Magganana), have realized Nibbana in this world (i.e., with Khandha aggregates remaining).

1. oka anakamagamma; lit., having gone from home to the homeless. In this context interpreted as leaving the seat of craving and having Nibbana as a goal.

2. viveke: solitude, detachment, Nibbana.

3. akincano: lit., having nothing; clinging to nothing. (The term kincana may include any of the kilesas or defilements such as passion, ill will, ignorance, etc; it also means clinging or attachment to the world.)

4. cittaklesehi: citta kilesa: impurities of the mind.

5. sambodhiyangesu: sambojjhanga: the Factors of Enlightenment or requisites for attaining Magga Insight.

6. khinasava: one in whom human passions are extinguished; an arahat.

7. jutimanta: one endowed with the power of Arahatta Magganana.

8. te loke parinibbuta: the realization of Nibbana in the realm of the five aggregates (khandhas), or in other words, in this world. But according to the Commentary, in this context, both Sa-upadisesa and Anupadisesa Nibbana are meant. Sa-upadisesa or Kilesa Nibbana is Nibbana with groups of existence or khandhas remaining; it is realized by an arahat on the attainment of arahatship. Anupadisesa or Khandha Nibbana is Nibbana without groups of existence or khandhas remaining. It takes place on the death of an arahat.

▫️The Story of Five Hundred Visiting Bhikkhus.

While residing at the Jetavana monastery, the Buddha uttered Verses (87), (88) and (89), with reference to five hundred visiting bhikkhus.

Five hundred bhikkhus who had spent the vassa in Kosala came to pay homage to the Buddha at the Jetavana monastery, at the end of the vassa.

The Buddha uttered the following three verses to suit their various temperaments:

Verses 87 & 88: The man of wisdom, leaving the home of craving and having Nibbana as his goal, should give up dark, evil ways and cultivate pure, good ones. He should seek great delight in solitude, detachment and Nibbana, which an ordinary man finds so difficult to enjoy. He should also give up sensual pleasures, and clinging to nothing, should cleanse himself of all impurities of the mind.

Verse 89: Those, with mind well-developed in the seven Factors of Enlightenment (bojjhanga), having rid themselves of all craving, rejoice in their abandonment of attachment. Such men, with all moral intoxicants eradicated, and powerful (with the light of Arahatta Magganana), have realized Nibbana in this world (i.e., with Khandha aggregates remaining).

End of Chapter Six: The Wise (Panditavagga)

May Triple gems bless you all!!! 🙏🙏🙏

Namo Buddhaya 🙏🙏🙏

"You, yourself, as much as anybody in the entire universe, deserve your love and affection."
~ Buddha ~

Good Morning!!!🌹🌹🌹

May Triple gems bless you 🙏🙏🙏

(Ruwanweli Maha seya Stupa, the foremost of the supremely glorious ancient living monuments of Sinhalese Buddhist Heritage at the city of Anuradhapura Sri Lanka)

▪️Dhammassavana Vatthu
(Dhammapada Verses 85 and 86)

“Appaka te manussesu
ye jana paragamino
athayam itara paja
tiramevanudhavati1”

“Ye ca kho sammadakkhate
dhamme dhammanuvattino
te jana paramessanti2
maccudheyyam3 suduttaram.”

Verse 85: Few among men reach the other shore (Nibbana); all the others only run up and down on this shore.

Verse 86: But those who practise according to the well-expounded Dhamma will reach the other shore (Nibbana), having passed the realm of Death (i.e., samsara), very difficult as it is to cross.

1. tiramevanudhavati: tiram + eva + anudhavati: shore + only this + run up and down: according to the Commentary 'only this shore' in this context means sakkayaditthi (ego belief).

2. paramessanti: param + essanti: the other shore + will reach. The other or opposite shore is metaphorically used for Nibbana.

3. maccudheyyam: the realm of Death (or samsara, round of rebirths).

▫️The Story of Dhamma Listeners

While residing at the Jetavana monastery, the Buddha uttered Verses (85) and (86), with reference to a congregation of people who had come to listen to a religious discourse in Savatthi.

On one occasion, a group of people from Savatthi made special offerings to the bhikkhus collectively and they arranged for some bhikkhus to deliver discourses throughout the night, in their locality. Many in the audience could not sit up the whole night and they returned to their homes early; some sat through the night, but most of the time they were drowsy and half-asleep. There were only a few who listened attentively to the discourses.

At dawn, when the bhikkhus told the Buddha about what happened the previous night, he replied, "Most people are attached to this world; only a very few reach the other shore (Nibbana)."

Then the Buddha spoke in verse as follows:

Verse 85: Few among men reach the other shore (Nibbana); all the others only run up and down on this shore.

Verse 86: But those who practise according to the well-expounded Dhamma will reach the other shore (Nibbana), having passed the realm of Death (i.e., samsara), very difficult as it is to cross.

Good morning!!!🌹🌹🌹

May triple gems bless you all!!!🙏🙏🙏

▪️දිව්‍ය ලෝකෙ සැපයි. ඒත්?

අවිද්‍යාව පැත්තට ලෝකය බර වෙන්නට බර වෙන්නට ලෝකයා බර වෙන්නේ තන්හාව දෙසටයි. අවිද්‍යාවේ දරුවා තමයි තන්හාව. අවිද්‍යාවේ බර නිසා තන්හාවේ ගොඩ සැප ලෙසයි සත්වයා දකින්නේ. ඒ නිසා සත්වයා නිරතුරුවම පිංකම් කරමින් ප්‍රාර්ථනා කරන්නේ දිව්‍ය ලෝක, මනුෂ්‍ය ලෝක සැපමයි. මොකද සැපයට ඇති තන්හාව නිසා අවිද්‍යාව විසින් ඔබව නිරතුරුවම දැනුවත් කරනවා, ලෝකය තුළ සැප තිබෙනවා කියලා. ඔබව ඉදිරියට පදවනවා සැප ස්‌පර්ශ කරන්න.

මනුෂ්‍ය ලෝකයේ සැප ගැන ඔබට අත්දැකීම් තිබෙනවානේ. දුක්‌ කන්දක්‌ විසිතුරු දවටනයක ඔතා, විසිතුරු ඇඳුම් ආයිත්තම්, සුවඳ විලවුන්, යාන වාහන, ගෙවල් දොරවල්, පවා දරුවන් සමඟ සැපයැයි සිනාසෙමින් කරගසාගෙන යන මනුෂ්‍ය ලෝකයේ සැප, ඔබ අත්දකිනවා බොහොම කැමැත්තෙන්.

මේ කියන්න යන්නේ දිව්‍ය ලෝක සැප ගැනයි. ලොව්තුරා බුදුරජාණන් වහන්සේ දේශනා කරනවා එක දුප්පත් මනුෂ්‍යයෙක්‌ සිටිනවා, ඔහුට තිබෙන්නේ දිරාගිය පැල්පතක්‌. එහි වහළයෙන් අහස පෙනෙනවා. බිරිඳ හරියට දර ඉපලක්‌ වගේ. අහේනිය නිසාම විරූපි වෙලා. ධාන්‍ය මල්ලේ අඩියේ ධාන්‍ය ටිකක්‌ තිබෙනවා. මේ මනුෂ්‍යයාට තිබෙන්නේ ඔය ටික පමණයි. මේ මනුෂ්‍යයාට පැවිදිවෙන්න සිතක්‌ ආවත්, මේ දිරාගිය පැලත්, විරූපී බිරිඳත්, හිස්‌ ධාන්‍ය මල්ලත් අතහැරීමට ඔහුට නොහැකිය කියලා. බලන්නකෝ තන්හාවේ ස්‌වභාවය.

අනවබෝධය නිසාම, කෑදර සිත් ඇතිව පිළුණු වී යන ආහාර බුදින, දෙතිස්‌ කුණපයකින් යුතු කයක්‌ දරන, දූවිලි අවු වැසි වලින් පීඩා විඳිමින් සැප සොයන අපි, ආහාර නිදි විවේකය නොලබා සැප සොයන අපි, සිතූ සිතූ සම්පත් පහළවන දිව්‍ය ලෝකයට ගියහොත් කුමකින් කුමක්‌ වෙයිද?

දිව්‍ය ලෝකය කියන්නේ කාම පුරයක්‌. එහිදී සිතූ සිතූ සම්පත් ඔබට ලැබෙනවා. ඒ සියල්ල ඔබට ලැබෙන්නේ දිව්‍ය ඕජාව වශයෙන්. ඔබ කළ පිං වල ප්‍රමාණයට ඔබ ඉපදෙන දිව්‍ය තල වල පංති භේදයක්‌, පංති පරතරයක්‌ තිබෙනවා. මේ භේදය නිසා දෙවියනුත් ගැටෙමින් අකුසල් කරගන්නවා. අතීතයේ කළ කුසල් අනුව තමයි ඔබට සැප ලැබෙන්නේ. ඔබ මෙහෙම හිතන්න. මනුෂ්‍යයෙක්‌ ඉන්නවා… ඔහු දුප්පත්, උදේ සිට රාත්‍රිය වනතුරු ඔහු කුලී වැඩක්‌ කරලා කීයක්‌ හරි සොයාගෙන ගොස්‌ බතුයි පරිප්පුයි කාලා ජීවත්වෙනවා. තව මනුෂ්‍යයෙක්‌ ඉන්නවා, ඔහු හොඳ රජයේ රැකියාවක්‌ කරලා හොඳ වැටුපක්‌ අරගෙන අරකෙනාට වඩා හොඳ ජීවිතයක්‌ ගතකරනවා. තව මනුෂ්‍යයෙක්‌ ඉන්නවා ඔහු කෝටිපතියෙක්‌. ඔහු තරුපහේ හෝටලයකට ගොස්‌ අවන්හලේ වාඩිවී වේටර්වරයෙක්‌ පිළිගන්වන ආහාර වට්‌ටෝරුවට ඇඟිල්ල තබනවා. මොහොතකින් ලෝකයේ රසවත්ම ආහාර වේලක්‌ ඔහුගේ මේසයට එනවා. බලන්න මේ තුන්දෙනාම මනුෂ්‍ය ලෝකයේ ඉපැදුණ මනුෂ්‍යයෝ. නමුත් සංසාරයේ කළ කුසල් අකුසල් නිසා සැප ලැබීමේ පරතරයක්‌, සීමාවක්‌ තිබෙනවා. මිනිසුන් දස දෙනෙක්‌ ගතහොත් එම දසදෙනාට ලැබීමේ ස්‌වභාවයන් දස ආකාරයක්‌ වෙනවා. දිව්‍ය ලෝකයෙත් මේ වගේමයි. අර කෝටිපති ව්‍යාපාරිකයා ආහාර වට්‌ටෝරුවේ ඇති තමා කැමැති ආහාර වර්ගයට ඇඟිල්ල තැබූ සැනින් තමන් කැමතිම ආහාරය ලැබෙනවා වගේ දෙවියන්ට යම් සැපක්‌ අවශ්‍ය යැයි සිතූ සැනින් එම සැපයෙන් දෙවියාව තෘප්තිමත් වෙනවා.

සුපිරි වෙළඳසලකට ගොස්‌ කෙනෙක්‌ රුපියල් දෙසීයක්‌ ගෙවලා අයිස්‌ක්‍රීම් එකක්‌ කනවා. තව දුප්පත් අයෙක්‌ ගමේ කඩේට ගිහින් රුපියල් දහයේ අයිස්‌පලම් එකක්‌ කනවා. දෙදෙනාම මනුෂ්‍යයෝ. දෙදෙනාම කන්නෙත් අයිස්‌ ක්‍රීම්. නමුත් දෙදෙනා ලබනා රසයේ ස්‌වභාවයන් වෙනස්‌. ඒ දෙදෙනාගේ ලැබීමේ විවිධත්වයයි. පිංකර ඇති ස්‌වභාවයන්ට අනුව දෙවියන් දිව්‍ය ඕජාවෙන් තෘප්තිමත් වෙනවා. දෙවියන්ට තිබෙන්නේ ඕලාරික කයක්‌. එම ඕලාරික කය ඝන භාවයට පත්කරගැනීමට දිව්‍ය ලෝකවල දෙවියන්ට පුළුවන් වගේම, සමාධියෙන් පරිපූර්ණ, ප්‍රඥාව වඩන භික්‍ෂුවටද ඕලාරික භාවයෙන් මුදවා ඝන ස්‌වභාවයෙන් දෙවියන් දර්ශනය වෙයි. ඕලාරික කයක්‌ තිබුණද දෙවියන්ට ආයතන හයක්‌ (සලායතන) මනුෂ්‍යයාට සේම ඕලාරික කය ඇසුරුකොටගෙන පිහිටා ඇත. එහෙයින් මනුෂ්‍යයාට සේම නිරතුරුවම ඇතිවෙමින් නැතිවෙන සිත් දෙවියාටද හටගනී. කාම ලෝකයක සැප විහරණය කරන දෙවියාද සතර මහා ධාතූන්ගෙන් නිර්මානය වූ, අනිත්‍ය ඕලාරික කයක්‌ද, නිරතුරුවම ඇතිවෙමින් නැතිවී යන සිතක්‌ද ඇති සත්වයෙකි. දෙවියන් තුළද සත්වයෙක්‌ පුද්ගලයෙක්‌ නැත්තේය. දෙවියන් සැප විඳිනවා යනු, ක්‍රියාත්මක වෙනවා යනු ස්‌පර්ශය නිසා ඇතිවන වේදනාවක්‌ පමණක්‌මය. මනුෂ්‍යයින් වශයෙන් මහා පිංකම් කරමින් ඔබ යන්නට ප්‍රාර්ථනා කරනා සුරපුරය ඔතැනය. දිව්‍ය ලෝක වල දිව්‍ය සැපය ලැබෙන්නේ දිව්‍ය ඕජාව ලෙසින්ය. දිව්‍ය ඕජාව යනු සුන්දර අත්දැකීමකි. දෙවියන් මෙම දිව්‍ය ඕජාව අතහැරීම උපරිමයෙන් පූර්ණ කළ භික්‍ෂුවටද, නිවන් අවබෝධය ලබාගත් භික්‍ෂුවටද අත්‍යවශ්‍යම අවස්‌ථාවලදී ලබාදෙයි.

ඔබ මෙහෙම සිතන්න. භික්‍ෂුවක්‌ හුදෙකලා වනයේ කුටියක වැඩ සිටින විට ආහාර මද බව නිසා ලේ වල සීනි අඩුවී අසනීප වෙනවා. මෙය සිදුවන්නේ රාත්‍රියේදී. භික්‍ෂුව දැඩි වේදනාවට පත්වෙනවා. කුටිය තුළ ගිලන්පසක්‌ සාදා ගැනීමට සීනි තේකොලවත් නැහැ. අත්හැරීමේ උපරිමය නිසා. භික්‍ෂුව මොකද කරන්නේ. රිදුම් දෙන, කලන්තයෙන් අප්‍රාණික වන කයත් සිතත් මගේ නොවෙයි. මට අයත් දෙයක්‌ නොවේ කියලා අතහරිනවා. ලෝකයේ ශ්‍රේෂ්ඨම අතහැරීම ප්‍රතිපදාවේ යෙදෙන භික්‍ෂුවක්‌ සිත කය අතහරින මොහොතේ ලෝකය කම්පා වෙනවා. ලෝකය නිරුද්ධ වෙනවා. එය දිව්‍ය ලෝක වලට දැනෙනවා. දෙවියන් සොයනවා මොකක්‌ද වුණේa කියලා. දෙවියන් දකිනවා අසවල් තැන වැඩසිටින භික්‍ෂුවගේ අතහැරීමයි මේ දැනුනේ කියලා. ඒ මොහොතේම දිව්‍ය ඕජාව දෙවියන් එම භික්‍ෂුවට සමාධිය තුළින් ලබාදෙනවා. දිව්‍ය ඕජාව භික්‍ෂුව විඳින්නේ මනසින්. සීනි අවශ්‍ය නම් භික්‍ෂුවගේ දෝතට රන්වන් පාට සීනි අහුරක්‌ ලැබෙනවා. අත රන් වගේ දිලිsසෙන භික්‍ෂුව මනසින් එය විඳිනවා. වළඳනවා. පියෙවි සිහියෙන් අවධියේදී නොවෙයි මෙය වෙන්නේ. සමාධිගත නින්දේදියි. භික්‍ෂුව පැය කිහිපයකින් අවධිවන්නේ ශරීරයේ තිබූ රෝගී බව දුරුවී පූර්ණ සුවය ලැබීමෙන්. මොකද ශරීරයට අවශ්‍යව තිබූ සීනි ප්‍රමාණය දිව්‍ය ඕජාව වශයෙන් භික්‍ෂුවගේ ශරීරයට ලැබුණු නිසා. හැබැයි දෙවියන් ඕජාව දෙන්නේ සිත කය අතහැරියොත් පමණයි කියලයි භික්‍ෂුව සිතන්නේ. ප්‍රඥාව හොඳින් වැඩීමෙන් පමණයි, අවංකවම කය, සිත අතහැරිය හැක්‌කේ. එහෙම වුණොත් තමයි එම කම්පනය දිව්‍ය ලෝකයට දැනෙන්නේ.

දිව්‍ය ලෝකයේ නිරතුරුවම සඡ්ජායනා කරන හඬ, විටෙක පිරිත් හඩේ ස්‌වභාවයෙන්ද තවත් වේලාවන්ට කෝවිල් වල පූජාව තබනකොට ශබ්ද පූජාවේදී ලොකු නලාවකින් නැගෙන හඩේ ස්‌වභාවයෙන්ද ඇසෙනවා. වනයෙ හුදෙකලා කුටි වලදී මෙම හඬ රාත්‍රී යාමයේදී හොඳින් ඇසිය හැකිය. මුහුද ගංගා දිය ඇලි අසල අපි වාඩිවී සිටියදී මොනතරම් මිහිරි රිද්මයන් අපට ඇසෙනවාද. කැලයක රාත්‍රියට සුළඟ ඇති වෙලාවට අපූරු සංගීතයන් මැවෙනවා. මේවා කවුරුවත් කරන, වයන දේවල් නොවේ. පස්‌සය නිසා ඇතිවන වේදනාවන්. කාම ලෝකයක්‌ වුවද පිනැති දෙවියන් ජීවත්වන නිසා එම පිං මහිමය නිසාම මෙවැනි සඡ්ජායනා, සංගීත රිද්ම ස්‌වභාවයන් දිව්‍යතලවල රැව්දෙනවා. අර ගඟේa මුහුදේ දිය ඇල්ලේ රිද්aමය වගේ. පිනේ ආශ්චර්යය නිසාම දෙවියන් ආස කරන හඬ රිද්මය, ඒ මොහොතේම ඇතිවෙලා දෙවියන් තෘප්තිමත් වෙනවා. දැන් ඔබ සිතන්නකෝ මෙවැනි කාම ලෝකයක ඔබ උපත ලැබුවොත් මෙම කාමයෙන් ඔබට අත්මිදෙන්න පුළුවන් වෙයිද?

ඔබ මනුෂ්‍ය ලෝකයේ පිංකම් කර ලැබූ දිව්‍ය කාම සම්පත නිසාම පිරිහීමට පත්වී නැවත සතර අපායට වැටීමේ ඉඩකඩ ඉතාමත් වැඩිය. දිව්‍ය ලෝකවල බුද්ධ රත්නයද, සංඝ රත්නයද වැඩ සිටින්නේ නැත. නමුත් ධර්මරත්නය වැඩ සිටියි. එහෙත් ධර්මය මතුකර පෙන්වීමට බුද්ධ රත්නයද, සංඝ රත්නයද වැඩ නොසිටින නිසා දෙවියෝ අනාථයෝය. එහෙත් දෙවියන් දක්‍ෂ නම් සංඝ රත්නය වැඩසිටින මනුෂ්‍ය ලෝකයට පැමිණ සද්ධර්මය ශ්‍රවණය කර අවබෝධය ලැබිය හැකිය.

භික්‍ෂුවක්‌ කැලයේ හුදෙකලා කුටියක වැඩ සිටින විට රාත්‍රියේ පැමිණි දිව්‍යාංගනාවක්‌ ගැන ඔබට කියන්නම්. එක්‌ රාත්‍රියක භික්‍ෂුවක්‌ සමාධියෙන් පසුවන විට දිව්‍යාංගනාවක්‌ දර්ශනය විය. ඇය සිටියේ පාවෙමින්ය. වැඩි ඉහළක නොවේ. ඇයගේ ස්‌වභාවය අති සුන්දරය. ඇය සිහින්ය. දිගැටිය. දිග කේශ කලාපයකින් යුක්‌තය. එය පාදාන්තය දක්‌වා දිගය. ඇය ප්‍රභාශ්වර සුදු පැහැතිය. පැහැදිලි සුදු වලාකුළක පාටය. ඇයගේ සියුම් ඝන කය ප්‍රභාෂ්වර සුදු පැහැයෙන් යුක්‌ත විය. හරියට ශරීරයට හිරවෙන සුදු දිග ගවුමක්‌ ඇඳසිටියා සේය. ඇයගේ ශරීරයේ දෙපා ප්‍රදේශය සිහින් වී ගොස්‌ තිබිණි. ඇය භික්‍ෂුව ඉදිරියේ තරමක ඉහළින් සරුංගලයක්‌ පාවෙනවා සේ පාවෙමින් සිටියාය. මෙවැනි රූප දර්ශනය වීමේදී භික්‍ෂුවගේ ස්‌වභාවය මේ ආකාරයට පිං දීමය. “මෙම භික්‍ෂුවගෙන් ඔබට යම් කුසලයක්‌, පිනක්‌ ගතහැකි නම් එය භික්‍ෂුවගේ යැයි නොසිතා ඔබේ යැයි සිතා ඔබ අනුමෝදන් වී සුවපත් වෙන්න” භික්‍ෂුව මෙසේ සිතූවිට ඇය නැතිව ගියා.

දෙවැනි දවසේ රාත්‍රියේත් ඇය පෙර දින සේම දර්ශනය වුණා පෙරදින සිටි ස්‌වරූපයෙන්ම. එදාද භික්‍ෂුව පෙරසේම පිං දුන්නා. ඇය නැවතත් නොපෙනී ගියා. මැය මෙසේ දර්ශනය වුවද භික්‍ෂුවට ඇය ගැන කුතුහලයක්‌, ඇය දැකීමේ කැමැත්තක්‌ නොතිබිණි. ඇය ගැන මතකයද, අවධානයක්‌ද නොතිබිණි. නොසිතූ මොහොතක ඇය දර්ශනය වනවා පමණි. මේ වන විට භික්‍ෂුව සිටියේ දිව්‍ය ලෝක සංඥාවලින් මිදීය. දිව්‍ය ලෝකයත්, එහි ජීවත්වන දෙවියනුත් අසූචිගොඩක්‌ මත ජීවත්වන පණුකැළක්‌ ලෙස භික්‍ෂුව අවබෝධයෙන් දැනසිටියේය. එනිසා දිව්‍යාංගනාව භික්‍ෂුවට තවත් අනිත්‍යභාවයට පත්වන රූපයක්‌ පමණක්‌ විය. මෙසේ පසුවෙද්දී තුන්වැනි දින රාත්‍රියේ ඇය පෙරසේම දර්ශනය විය. තුන්වැනි දිනයේදී භික්‍ෂුව ඇයට පෙරසේම පිං දුන්නේය. ඇය නොපෙනී ගියාය. ඇය පැමිණි විට විනාඩි දහයක පමණ කාලයක්‌ භික්‍ෂුව ඉදිරියේ පාවෙමින් සිටින්නීය. හතරවැනි දිනයේදී ඇය පෙර ස්‌වභාවයෙන්ම භික්‍ෂුවට දර්ශනය විය. භික්‍ෂුව දැන් ඇය ගැන අවබෝධය ලබා අවසන්ය. ඇයට දින තුනක්‌ පිං දුන්නද ඇයට පිං අනුමෝදන් වූයේ නැත. ඇයට භික්‍ෂුව දුන් පිං අනුමෝදන් වූවානම් පළවෙනි දිනයට වඩා දෙවැනි දිනයේදී ප්‍රභාශ්වර විය යුතුය. ඇයගේ දිව්‍යශ්‍රීය ධනාත්මක බවක්‌ විද්‍යාමාන විය යුතුය. එහෙත් එය එසේ නොවිණ. ඇය මුල් දිනයේ දර්ශනය වූ ස්‌වරූපයෙන්ම හතරවැනි දිනයේදීද දර්ශනය විය. මෙයින් පැහැදිලිවන්නේ ඇයට පිං අනුමෝදන් නොවූ බවයි. මෙම දිව්‍යාංගනාව අනුන්ගේ පිං අවශ්‍ය නැති, පිනෙන් පිරුණු සශ්‍රීක දිව්‍ය ලෝකයේ වැඩ වසන දිව්‍යාංගනාවක්‌ බවයි. ඇයට භික්‍ෂුව දුන් පිං අවශ්‍ය නැත. ඇයට අවශ්‍ය භික්‍ෂුව දකිමින් සතුටු වීමටය. නැතහොත් භික්‍ෂුවට ගරු කිරීමට, නමස්‌කාර කිරීමටද විය හැකිය. මේ දෙකින් කුමක්‌ සඳහාද යන්න භික්‍ෂුවට ඇයගේ ඉරියව් වලින් දැනගත නොහැකි විය. ඇය සතුටින් ප්‍රමෝදයෙන් සිටින බව පමණක්‌ භික්‍ෂුව හඳුනාගත්තේය. හතරවැනි දිනයේදී භික්‍ෂුව ඇයට මෙසේ අවවාද කළේය. “ඔබ මොකක්‌ද මේ කරන්නේ. ඔබ විහිළුවක්‌ කරනවාද? ඔබ කව්ද? සමහර විට ඔබ භික්‍ෂුවගේ මිය ගිය මවුද දන්නේ නැහැ. වෙන දිව්‍යාංගනාවක්‌ද දන්නෙත් නැහැ. මේ භික්‍ෂුව හෙට අපවත් වෙන්න පුළුවන්. එහෙම වුණොත් ඔබට භික්‍ෂුව දැකලා සතුටුවෙන්න පුළුවන් කමක්‌ නැහැ. ඔබට පිං අවශ්‍ය වුවද දෙන්න කෙනෙකුත් නැහැ. ඔබ ඔය දිව්‍ය සැප අවසන් වුණාම අසරණ වේවි. නැවත සතර අපායට වැටේවි. එදාට ඔබව බේරාගන්න කවුරුවත් නැහැ. ඒ නිසා ඔබ මේ පිං අනුමෝදන් වෙලා සැපවත් වෙන්න. සතර අපායෙන් මිදෙන්න. මේ භික්‍ෂුව සේම අනිත්‍ය වඩන්න” කියලා භික්‍ෂුව අනුමෝදනාවක්‌ කළා. මෙසේ අවවාද කළ ද ඇය පස්‌වැනි දිනයේ රාත්‍රියේද පෙර ස්‌වභාවයෙන්ම භික්‍ෂුව ඉදිරියේ පාවෙමින් සිටියාය. ඇයට පිං අනවශ්‍ය බව දැන් ස්‌ථිරය. ඇයට දිය යුත්තේ පිං නොව, ප්‍රඥාව වැඩීමට සංඥාවක්‌ බව භික්‍ෂුවට අවබෝධ විය. මන්ද අනුන්ගේ පිං අනවශ්‍ය, මහා පිනැති දිව්‍යාංගනාවක්‌ නිසාය. ඇය සසර ප්‍රඥාව වඩා ඇත. එහෙත් දිව්‍ය ලෝකයේ කාම සම්පත් මැද කෙළිලොල් දිවියක්‌ ගතකරන නිසා ප්‍රඥාව යටපත්වී සැඟවී ගොස්‌ තිබේ. භික්‍ෂුව දිව්‍යාංගනාවගේ සැඟවී තිබූ ප්‍රඥාව මතුකර දීමට ඇයව මෙසේ දැනුවත් කළේය.

“පුතේ ඔබට මේ භික්‍ෂුව කථාකරන අවසාන අවස්‌ථාව. ඔබට දෙන අවසාන අවවාදය. දින හතරක්‌ම භික්‍ෂුව ඔබට පිං දුන්නා. ඔබ ඒවා අනුමෝදන් වූයේ නැහැ. ඔබ භාග්‍යවන්තියක්‌. ඔබ මේ භික්‍ෂුව දෙස හොඳින් බලන්න. භික්‍ෂුව පරිහරණය කරන තුන් සිවුර දෙස හොඳින් බලන්න. එක වේලෙන් පමණක්‌ පිණ්‌ඩපාතයෙන් යැපෙන මේ පාත්‍රය දෙස හොඳින් බලන්න. මේ සයනය, මේ කුටිය දෙස බලන්න. භික්‍ෂුවගේ ප්‍රතිපදාව දෙස බලන්න. භික්‍ෂුවගේ අතහැරීම දෙස බලන්න. මේ භික්‍ෂුව අනිත්‍ය වඩන්නේ යම් සේද ඔබද ඔය දිව්‍ය සැප, දිව්‍ය ඕජාව, දිව්‍ය ශරීරය, ඔය රූපය අනිත්‍ය බව දකින්න. ඔය ඇස, කන, නාසය, දිව, ඕලාරික ශරීරය, සිත අනිත්‍ය බව දකින්න. කවදාහරි දිනයක ඔය දිව්‍ය සැප අනිත්‍යභාවයට පත්වී ඔබ දිව්‍ය ලෝකයෙන් චුතවේවි. දිව්‍ය සැප අහිමි වන බව දැකලා ඔබ එදාට හඬාවැටේවී. ඔබ ඔය සැපෙන් මිදිලා සතර අපායට වැටේවී. පුතේ ඔබ ඔය විඳින සිත ඔබේ නොවෙයි කියලා අතහරින්න. ඔය ස්‌වර්¨ණහංසියක්‌ බඳු කය ඔබට අයිති නැති අනිත්‍යයට අයත් දෙයක්‌ යැයි කියලා අතහරින්න. සියල්ල අනිත්‍ය බව දකින්න. මේ භික්‍ෂුව ඔබව දකින අනිත්‍ය සංඥාවෙන්ම ඔබ භික්‍ෂුව දෙස බලන්න. මේ භික්‍ෂුවද මැරෙන, ලෙඩ වෙන, වයසට යන ස්‌වභාවයෙන් යුක්‌ත බව දකින්න. මේ භික්‍ෂුව දෙස නැවැත නැවත බලන්න. ඔබ අවබෝධය ලබන්න. ධර්මය දැක්‌ක කෙනෙක්‌ වෙන්න. ඔබ සෝවාන් ඵලයට පත්වෙන්න. දිව්‍ය ලෝකයෙන්, සතර අපායෙන් මිදෙන්න. බ්‍රහ්ම ලෝකයට ගොස්‌ කල්ප ගණනක්‌ වුවද ගතකරන්න. ඒකට ප්‍රශ්නයක්‌ නැහැ. මොකද කවදාවත් ඔබ නැවත සතර අපායට වැටෙන්නේ නැහැ. භික්‍ෂුවට අවශ්‍ය ඔබව සතර අපායෙන් මුදවන්න පුතේ. මගෙ පුතේ භික්‍ෂුව කියන දෙය ඔබ අසන්න” භික්‍ෂුව රාත්‍රියේ පැය කාලක්‌ පමණ ඉහත බණ ශබ්ද නගලා දේශනා කළා. එදායින් පසු නැවත එම දිව්‍යාංගනාව නොපැමිණියාය. නොදුටුවේය. ඇයට කුමක්‌ වූයේ දැයි භික්‍ෂුව නොදනී. එහෙත් ඇය සසර ප්‍රඥාව වඩා පුරුෂ දිව්‍යාංගනාවක්‌ නිසා භික්‍ෂුව විසින් දේශනා කරන ලද අනිත්‍ය සංඥාව ඒ මොහොතේම අවබෝධ වීමෙන් ඇය දිව්‍ය ආත්මභාවයෙන් මිදී බ්‍රහ්ම ලෝකයේ උපතක්‌ ලබන්නට ඇතැයි භික්‍ෂුව අනුමාන කරයි. එහෙත් එය නිවැරදිව නොදනිමි.

භික්‍ෂුවට දිව්‍යාංගනාව දර්ශනය වන්නේ සමාධිය තුළ සිටියදීය. එහෙත් ඇයට බණ කියන විට ඇය සමඟ කථා කරන විට සමාධිය නැතිවන නිසා ඇයව දර්ශනය නොවේ. එහෙත් ඇය එහි සිටින බව භික්‍ෂුව දනී. එම දිව්‍යාංගනාවගේ සුකුමාල බව, සැහැල්ලුව, ලාලිත්‍යය, රිද්මය කොතෙක්‌ද කිවහොත් ඇය පෘතග්ජන ස්‌වභාවයේ කෙනෙකුට කාමයේ පාරාදීසයකි. දිව්‍ය ලෝකය යනු එවැනි කාම පාරාදීසයකි. මෙවැනි කාම ලෝකයක්‌ ඔබ නිරතුරුවම ප්‍රාර්ථනා කරන්නේ නම් එය මහා මුලාවකි. දිව්‍ය සැප නිරතුරුවම ඔබට අකුසල් රැස්‌කර දෙන්නකි. මන්ද ඔබ තුළ භවයට ඇති කැමැත්ත නිසා නිරතුරුවම තන්හාවෙන් සිත පිsරී පවතී. දිව්‍ය සැප විඳීම යනු මෙම කාම ලෝකය තන්හාවෙන් බදාගැනීමයි. රස විඳීමයි. ඒ තන්හාව නිසා ඇතිවන අකුසල් වලින් ඔබව නැවත සතර අපායට ගාල් කරයි. එහෙත් මෙම දිව්‍යාංගනාව මිනිස්‌ ආත්ම වල ඉපිද ප්‍රඥාව වඩා තිබුණු නිසා ලැබුණු අවස්‌ථාවෙන් ප්‍රයෝජනය ගැනීමට ඇයට සමහරවිට හැකිවිය. ඔබද කුමන පිංකම කළද එම පිංකම්වල අනිත්‍ය ස්‌වභාවය, අනිත්‍ය සංඥාව වැඩීමට සරළව හෝ පුරුදුවෙන්න. දිනකට ඔබ පැය කාලක්‌ අනිත්‍ය සංඥාව වැඩුවොත් එය ඔබේ ආධ්‍යාත්මය තුළ තැන්පත් වෙලා කවදාහරි දවසක ඔබට සසර දුකින් ගැලවෙන්න උපකාර වෙනවා.

ඉහත දිව්‍යාංගනාවත් අතීත බව වල පිංකම් කරලා අනිත්‍ය සංඥාව සරළව හෝ වඩා තිබූ නිසයි පිංකම් නිසා දිව්‍ය සැපත්, අනිත්‍ය සංඥාව වැඩීම නිසා (ලැබුණා නම්) බ්‍රහ්ම සැපත් ලැබුණේ. දිව්‍ය ලෝකවල වැඩ සිටින දෙවිවරු තුළ මනුෂ්‍ය ලෝකයේදී වඩන ලද ප්‍රඥාව ඇත. එහෙත් දිව්‍ය ලෝකයේ කාම සම්පත් නිසා ප්‍රඥාව යටපත් වේ. මෙම දිව්‍යාංගනාවද භික්‍ෂුව ඉදිරියට පැමිණියේ සතුටුවීම සඳහාය. එහෙත් භික්‍ෂුව ඇයට සුදුසුම කමටහනින් යටපත්ව තිබූ ප්‍රඥාව මතුකර දුන්නායැයි අනුමාන කරමි. මේ සෑම දෙයක්‌ම ධර්මයේ ආශ්චර්යයන්ය. භික්‍ෂුවගේ ආශ්චර්යයක්‌ නොවේ. ඔබත් සියල්ල අතහරින්න. එවිට ඔබට සියල්ල ලැබේවී. සියල්ලම ඔබට ලැබෙන විට ඒ කිසිවක්‌ ඔබට අවශ්‍ය නොවේ. මන්ද ඔබ සියල්ලම අනිත්‍ය වශයෙන් අවබෝධකර ඇති නිසාය.

ඔබ ලක්‍ෂ ගණන් ධනය කාලය වියදම් කර පිංකම් සිදුකරමින් ප්‍රාර්ථනා කරන ලෙස ස්‌ථිරවම ඔබ මහා සැප සහිත දෙවියෙක්‌, දිව්‍යාංගනාවක්‌ වුනොත් මෙවැනි සුකුමාල දිව්‍ය කුමාරයන්, කුමරියන් ඔබව කුල්මත් කරාවී. ඔබව පිස්‌සු වට්‌ටාවී. අවසානයේ ඔබට හිමිවන්නේ භවයේ පිස්‌සන්කොටුව වන සතර අපායමය. වර්තමානයේද භවයේ පිස්‌සන් කොටුවේ දුක්‌විඳින්නේ අතීතයේ අනන්ත අප්‍රමාණ දිව්‍ය මනුෂ්‍ය සැප විඳි කෙළිලොල් දිව්‍ය දිව්‍යාංගනාවන්ය. එදා දිව්‍ය ඕජාව, රාජ භෝජන වැළ» ඔවුන් අද සතර අපායේ සෙම්, සොටු, මළමුත්‍රා, ගින්දර, පුන්නක්‌කු, තණකොල අනුබව කරයි. මෙය නිමා නොවන චක්‍රයකි. පටන් ගැන්මක්‌, අවසානයක්‌ නොමැත. ඔබට ඇත්තේ වටේ යැම පමණකි. ඔබට මින් ගැලවීමට නම් චක්‍රයම නිවා දැමිය යුතුය. ඔබම අවුලුවාගන්නා ගින්න කවදාහෝ දිනයක ඔබම නිවාගත යුතුය. එය වෙන අයකුට කළ නොහැක්‌කකි. මන්ද ගිණි අවුලුවන්නේ ඔබම නිසාය. ඔබම අවුලුවාගන්නා ගින්නකින් ඔබම දැවෙන අංක එකේ මෝහබරිත සත්වයා පෘතග්ජන සත්වයාය.

ඔබට ඉහත කථාව කියවන විට හිතෙන්නට ඇති අනේ මටත් මේ අත්දැකීම ලබන්නට ඇත්නම් කියලා. ඔබ එහෙම සිතුවොත් ඔබට මෙම අත්දැකීම කවදාවත් ලබන්න බැහැ. ඔබට එම අත්දැකීම ලබන්න නම් ඇතිවූ එම කෙලෙස්‌ සිත අනිත්‍ය වශයෙන් දැකලා අතහරින්නට ඕනේ. එවිට ඔබට දිව්‍යාංගනාවක්‌ නොව දිව්‍යලෝකයම දැකිය හැකිය. එහෙත් ඔබ ජයග්‍රාහකයෙක්‌ වන්නේ දිව්‍යාංගනාවක්‌, දිව්‍ය ලෝකය දැකීමෙන් නොව දිව්‍ය ලෝකයම අතහැරීමෙන්ය. දිව්‍ය සැප දකින, පතන සිත තිබෙනතාක්‌ ඔබට දිව්‍ය ලෝකය අත්හල නොහැක. ඔබ එහි පදිංචිකරුවෙකි, සාමාජිකයෙකි. කුළිය, සාමාජිකත්වය ඉවරවුනු තැන, වෙන තැනක්‌ සොයා යා යුතුය. අලුත් තැන සොයාගන්නේද ඔබ විසින්මය. මේ මොහොතේ ඔබ ඉන්නා තැන තෝරාගන්නේද ඔබමය. ඔබම තෝරාගන්නා ජිවිතයට මොනතරම් ප්‍රශ්න තිබුණද ඔබ නොගැටෙන්න. ඔබ ගැටුණොත් ඔබේම තෝරාගැනීමට ඔබ කරන ද්‍රෝහිකමකි.

මිනිසුන්ගෙන් සියයට සියයක්‌ම රෝගී වන්නේ ඉන්ද්‍රියන් හය පිනවීමට යැම නිසාය. දිවට, කයට රස පහස සොයන්නට යැම නිසාය. දියවැඩියාව, අංශභාගය, කොලෙස්‌ටරෝල්, ලිංගික රෝග, සමේ රෝග…..

රිය අනතුරකින් අංගවිකල වන රෝගියාට එසේ වූයේ රියදුරා මත්වතුර බීම නිසාය, නැතිනම් අධික වේගය නිසාය. එසේත් නැතිනම් පදිකයාගේ නොසැලකිල්ල නිසාය. මේ සියල්ල තුළ තිබෙන්නේ තන්හාවය. අපි වේගයෙන් යන්නේ යමක්‌ ඉක්‌මනින් ස්‌පර්ශ කිරීමටය. වැඩිපුර අයිතිකර ගැනීමටය. පළවෙනියා වීමටය. සියල්ල තුළ තන්හාවයි තිබෙන්නේ. සැප සෙවීමේ මෙහෙයුම නිසා මිනිසා දුකට පත්වී රෝගීභාවයට පත්වී අසරණවනවා සේම, දිව්‍ය ලෝකයේ දෙවියන්ද දිව්‍යාංගනාවන්ද සැප පසුපස හඹා යැම නිසා මනුෂ්‍යයන් සේම පිරිහීමට පත්වී දුකට ඇද වැටේ. ඔබ පතන ආශ්චර්යමත් දිව්‍ය සැප ගැන ඔබ විවේකීව නැවත සිතාබලන්න. දිව්‍ය ලෝක යනු ගොම පිඩකි. දෙවියන් යනු එය අනුභව කරමින් පෘෂ්ටිමත් වන පණු කැළයි. ගොම කමින් සතුටුවෙමින් පනුවා හොඳින් වැඩුනු පසු ගොම තලිය ඉවරවේ. පනුවන්ට සිදුවන්නේ තවත් සතෙකුගේ ගොදුරක්‌ වීමට පමණි. දිව්‍ය සැපත ඉහත ස්‌වභාවයමය. එහෙත් දිව්‍ය ලෝකයේද ශීලයෙන් පරිපූර්ණ, මතු පාරමී ධර්මයන් වඩන මහේශාඛ්‍ය දෙවිවරු සිටිති. ඒ අය තමන් පුහුණු කරන ලද ශීලයේ ආනුභාවයෙන් සිත, කය, වචනය හික්‌මවාගෙන සුදුසු කාලය පැමිණෙන තුරු හික්‌මීමෙන් යුතුව දිව්‍ය ලෝකයේ දිව්‍ය සැප අනුභව කරති. මෙම දෙවිවරු තුළ තිබෙන හික්‌මීමද තන්හාවකි. එම තන්හාව නම් මතු සසර බලාපොරොත්තු වන ප්‍රාර්ථනාවයි. කැමැත්තයි. පාරමී අරමුණයි.

උපුටා ගැනීම:. මහරහතුන් වැඩි මග ඔස්සේ...

▪️ Dhammikatthera Vatthu
(Dhammapada Verse 84)

“Na attahetu na parassa hetu
na puttamicche na dhanam na rattham
na iccheyya adhammena samiddhimattano
sa silava pannava dhammiko siya.”

Verse 84: For his own sake or for the sake of others, he does no evil; nor does he wish for sons and daughters or for wealth or for a kingdom by doing evil; nor does he wish for success by unfair means; such a one is indeed virtuous, wise and just.

▫️The Story of Thera Dhammika

While residing at the Jetavana monastery, the Buddha uttered Verse (84), with reference to Thera Dhammika.

Dhammika lived in Savatthi with his wife. One day, he told his pregnant wife that he wished to become a bhikkhu; his wife pleaded with him to wait until after the birth of their child. When the child was born, he again requested his wife to let him go; again, she pleaded with him to wait until the child could walk. Then Dhammika thought to himself, "It will be useless for me to ask my wife for her approval to join the Order; I shall work for my own liberation." Having made a firm decision, he left his house to become a bhikkhu. He took a subject of meditation from the Buddha and practised meditation ardently and diligently and soon became an arahat.

Some years later, he visited his house in order to teach the Dhamma to his son and his wife. His son entered the Order and he too attained arahatship. The wife then thought, "Now that both my husband and my son have left the house, I'd better leave it, too." With this thought she left the house and became a bhikkhuni; eventually, she too attained arahatship.

At the congregation of the bhikkhus, the Buddha was told how Dhammika became a bhikkhu and attained arahatship, and how through him his son and his wife also attained arahatship. To them the Buddha said, "Bhikkhus, a wise man does not wish for wealth and prosperity by doing evil, whether it is for his own sake or for the sake of others. He only works for his own liberation from the round of rebirths (samsara) by comprehending the Dhamma and living according to the Dhamma."

Then the Buddha spoke in verse as follows:

Verse 84: For his own sake or for the sake of others, he does no evil; nor does he wish for sons and daughters or for wealth or for a kingdom by doing evil; nor does he wish for success by unfair means; such a one is indeed virtuous, wise and just.

Work out your own salvation. Do not depend on others.
– Buddha -

Teach this triple truth to all: A generous heart, kind speech, and a life of service and compassion are the things which renew humanity.
– Buddha -

Good Morning!!!! 🌹🌹🌹

සුභ උදෑසනක් වේවා!!! 🌹🌹🌹

Happiness will never come to those who fail to appreciate what they already have.
– Buddha -

Health is the greatest gift, contentment the greatest wealth, faithfulness the best relationship.
– Buddha -

9. You can search throughout the entire universe for someone who is more deserving of your love and affection than you are yourself, and that person is not to be found anywhere. You yourself, as much as anybody in the entire universe deserve your love and affection. – Buddha -

▪️Facts and History of the Discovery of Borobudur Temple that You May Not Know

Borobudur Temple is one of the oldest temples in Indonesia. Its beauty and splendor had even been crowned as a wonder of the world. Until now, Borobudur Temple has always been a historical tourist destination that is hunted by local and foreign tourists. But did you know that before it was as solid as it is now, Borobudur Temple was only the ruins of old stone ruins.

Enjoying the beauty of Borobudur Temple tourism is not enough just to look at it. Borobudur holds a million mysteries and very rich memories of the past. So that your vacation to Borobudur Temple is more meaningful, please first read the information below.

▫️When and who was the founder of Borobudur Temple built?

It took a very long time to build such a magnificent temple. The construction of the Borobudur Temple itself is estimated to take hundreds of years and was only completed during the reign of King Samaratungga around the year 825.

Borobudur Temple was built by whom? This is a bit difficult to answer because until now there has been no historical record that clearly explains who built this magnificent temple. However, if examined, at that time around the Borobudur Temple lived the Syailendra Dynasty who adhered to Buddhism, therefore Borobudur Temple was often associated with this dynasty.

However, at the same time there were also adherents of Hinduism living around the Borobudur Temple, so who built the Borobudur Temple still needs to be investigated further.

▫️How was Borobudur Temple discovered?

The history of Borobudur Temple began to echo in 1811 when Thomas Stamford Raffles, a Dutch Governor-General heard the news of an old building buried in the ground so that it resembled a hill. The building is located near Bumisegoro Village. Then Raffles ordered a Dutch engineer named Christian Cornelius to examine it, finally the Borobudur Temple was found.

▫️Why can Borobudur Temple be buried in the ground?

Until now it is not known for certain why the Borobudur Temple could be left by residents to be buried in the ground for centuries. So long abandoned, this temple is covered with soil and volcanic ash until it is overgrown with trees, just like a hill. Researchers estimate the cause of Borobudur Temple being abandoned by the community due to the eruption of the volcano and the shift of the population's belief from Buddhism to Islam.

▫️The current function of Borobudur Temple

Indeed, we are more familiar with Borobudur Temple as a tourist spot, but actually, Borobudur Temple has other functions that are more sacred. Currently, Borobudur Temple serves as a place of pilgrimage for Buddhists around the world. Borobudur Temple teaches Buddhists to leave worldly desires and achieve enlightenment by becoming wise human beings.

During a pilgrimage at Borobudur Temple, Buddhists must go through the halls and stairs in the temple area. During the trip, they will also see 1,460 reliefs beautifully carved on the walls of the temple.

Well, that's the facts about the history and discovery of Borobudur Temple. So that you don't want to be curious, you'd better just see its splendor.

"Someone who has set out in the vehicle of a Bodhisattva should decide that ‘I must lead all the beings to nirvana, into that realm of nirvana which leaves nothing behind’. "
- Buddha -

▪️9 Buddha Quotes to Refresh Your Perspective On Life

No matter what your knowledge or experience with Buddhism, there is much insight that can be gained from the words of the Buddha. We’ve collected our favorite Buddha quotes here for you.

You do not need to practice Buddhism, meditate, or even believe in any religion to benefit from his words. I do not consider myself a Buddhist, but I find myself fascinated by his teachings because they are simply about life. And regardless of your own personal beliefs, life is one thing we all have in common.

▫️The Words of the Buddha
The following Buddha quotes can be very powerful in how we view ourselves, but also think about how they impact your view of others.

You may have different takeaways than the ones I offer below for each Buddha quote and that’s great. In fact, that is the beauty and the power in analyzing quotes – the interpretations are as individualized as we are. I offer my thoughts not to convince you to agree, but simply to get you thinking.

Ultimately, the greatest gift we can give ourselves is to open our minds and allow ourselves to think new thoughts and question old ones. Oftentimes, the easiest way to do that is to really listen to the thoughts of another . . .
Here Are 9 Buddha Quotes to Refresh Your Perspective:
Read on for nine inspirational quotes from Buddha that have the potential to shift your perspective, open your mind, and change your life.


1. “No one saves us but ourselves. No one can and no one may. We ourselves must walk the path.”
– Buddha -

On the surface, this Buddha quote is fairly simple – no one can live your life except for you. Only you can walk your own path.

But really think about the first part and the word “save.” Think about all the external forces we look to in life to save us – to heal us, make us happy, even complete us.

We are the only ones who can give ourselves what we are constantly looking outside to find.

We place our hearts in the hands of another and expect them to fill it. We look to roles, job titles, and bank accounts to classify our worth. And we often look to a pulpit to define our souls.

But we will not find love and happiness in another, success in numbers, or salvation in doctrine. We are the only ones who can give ourselves what we are constantly looking outside to find. The saving always happens from within.

2. “Purity or impurity depends on oneself. No one can purify another.” – Buddha -

Judgment can be very sneaky. So often it hides behind thoughts of “wanting what’s best for someone” or “looking out for them.”

But stripped down, those wishes are merely a desire to change someone or the way they currently live their life. We want to change it because we think it is wrong or not as good as another way.

That, right there, is judgment. The entire concept that a “best” option even exists is judgment.

The only thing that exists is the present – the present moment and every one of us as we currently are. Non-judgment is when we accept the moment and each other as we are without wishing it to be different; loving each other without wanting to change each.

We cannot save each other. We cannot walk the path of another. Nor should we, for we have our own to walk. We can only save and purify ourselves. And it starts with our intentions – are they from a place of love and acceptance or did judgment sneak its way in?

3. “True love is born from understanding.” – Buddha

To truly love someone is to see them for exactly who they are in that moment and – here’s the tricky part – accept them for who they are in that moment.

Love understands that everyone is always doing the best they can within their current level of awareness and consciousness. That is the understanding we must find to truly love another as well as ourselves.

Shift Your Perspective With These Buddha Quotes
A consistent theme within the Buddha’s quotes is to focus on ourselves – to understand that answers, change, guidance, and peace all come from within.

In a world that constantly tells us to look outward, the words of the Buddha challenges us to look inward.

While it can be an uncomfortable practice, it is also empowering. Because within ourselves is the only place we can actually control.

Once we accept control, we understand that we always (always!) have a choice. We can choose to stay open or closed. We can choose to understand or to judge. We can choose acceptance or anger.

Basically, in every moment, we are choosing whether or not to live from love. Love understands that everyone is always doing the best they can within their current level of awareness and consciousness.

Life is a journey of learning. Some lessons live in happiness and others in pain, but we all travel the journey at different speeds.

We truly love someone when we see them as on that journey, understand their path is different than ours, and allow them to walk it at their own pace.


4. “The root of suffering is attachment.” – Buddha -

The Second Noble Truth in Buddhism looks at the cause of suffering and points to attachment as the root of all suffering.

We are attached to our desires and that is why we suffer. Our desires take many forms like power, money, fame, and beauty.

But we also have a desire for life in general. We want our days to go a certain way, people to act a certain way, and various aspects of life to make us feel certain ways.

That is the suffering – continuing to see the disparity between how things are and how we wish they were, rather than simply seeing and embracing what is.

These desires are commonly referred to as expectations. Suffering enters the picture when life and everyone in it does not meet our expectations.

When reality shows up in a different form, rather than accept it and let go of the unmet expectations, we hold tightly onto the way things “should” be.

That is the attachment. That is the suffering – continuing to see the disparity between how things are and how we wish they were, rather than simply seeing and embracing what is.

5. “What you are is what you have been. What you’ll be is what you do now.” – Buddha -

We are all the sum of every single experience that exists in our past. It is what has shaped us, made us grow, or even gotten us stuck.

We all got to be where and who we are today based on where and who we used to be. However, we are not our past. Yes, it has shaped us, but at any given moment we are different than how we used to be.

Here, the words of the Buddha suggest that with every new encounter, every new experience, and every new reaction, we are changing and growing – for better or worse.

We are ever evolving. And since decisions are only ever made in the present, change also only happens in the present. At any given moment, we have the power to choose how we change.

6. “The Way is not in the sky; the Way is in the heart.” – Buddha -

Remember, only we can save ourselves and we do that not by looking outward but by looking inward.

This Buddha quote reminds us that behind everything we say and everything we do is first a thought. And behind that thought is a reason, or a why. That is our intention – it is what we hope to come from what we say or what we do.

The way we save ourselves is moving every intention out of the ego and into the heart.

Our intentions either come from a place of love (the heart) or a place of fear (the ego). The ego always wants to look important, be right, and be the best. The ego lives off judgment. The heart, on the other hand, knows only love and lives in nothing but acceptance and compassion.

The way we save ourselves is moving every intention out of the ego and into the heart. So that everything we say and everything we do comes from a place of pure love.

7. “If you propose to speak, always ask yourself: is it true, is it necessary, is it kind.” – Buddha -

In this Buddha quote, we examine where intention really comes into play. Why are we actually saying the things we say?

Is it to sound smart because deep down we are afraid we aren’t? Is it to belittle another so we feel better about ourselves? Is it to point out where another is wrong (aka judgment)?

When we really start to pay attention to what we are saying and why, we realize how much of it is gossip instead of truth, judgment instead of kindness, or something merely to ease our own insecurities.

Everything we say has an intention behind it. Once we become aware of that intention, we can silence the thoughts not stemming from love before they become words.

The Power of Words Is Real! That’s Why You Need to Cut These 8 Words Out of Your Vocab ASAP

8. “Holding on to anger is like grasping a hot coal with the intent of throwing it at someone else. You are the one who gets burned.” – Buddha -

We tend to view anger as a justified emotion. One that we have a right to feel. One that is deserved and deserving of action. But when you think about it, what is the point of feeling angry?

The value in anger lies in the light it shines on a need for change. But we cannot change anyone else, and we cannot change what has already happened. We cannot actually throw the hot coal.

This Buddha quote helps us see that we can only change ourselves – our thoughts, our decisions, our reactions.

Our choice is always simple – put down the coal or continue to get burned. Putting it down does not mean that change can’t still occur. Rather, it clears the smoke so change can be made from a place of clarity.

9. “Hatred never ceases by hatred but by love alone is healed.” – Buddha -

We live in a culture that is very reactionary. When someone judges us, we respond with judgment of them. When someone hurts us, we aim to hurt them back.

We do this because we think it is what’s right. It is what they deserve. It is in defense of ourselves and our feelings.

But ultimately, we aren’t helping the cause; we’re merely perpetuating the cycle of hatred, hurt, and fear. It’s a cycle that only ends when someone finally realizes you don’t extinguish fire with flames.

Change comes from within and in every moment we can choose change. To quote another great spiritual thought-leader, Gandhi, “Be the change you want to see in the world.”

Shift Your Perspective With These Buddha Quotes
A consistent theme within the Buddha’s quotes is to focus on ourselves – to understand that answers, change, guidance, and peace all come from within.

In a world that constantly tells us to look outward, the words of the Buddha challenges us to look inward.

While it can be an uncomfortable practice, it is also empowering. Because within ourselves is the only place we can actually control.

Once we accept control, we understand that we always (always!) have a choice. We can choose to stay open or closed. We can choose to understand or to judge. We can choose acceptance or anger.

Basically, in every moment, we are choosing whether or not to live from love.