Fotomuseum Den Haag

Happy

📸: Eénoogkat op het dak © Eddy Posthuma de Boer

Verwacht: I’m So Happy You Are Here – Japanse vrouwelijke fotografen
Te zien vanaf 18 januari

‘Schandalig onderschat is de vrouwelijke invloed op de fameuze Japanse fotografie, een geringschatting die wordt gecorrigeerd met deze indrukwekkende tentoonstelling.’
- de Volkskrant

I'm So Happy You Are Here biedt een nieuw perspectief op Japanse fotografie. Waar het werk van Japanse mannelijke fotografen de afgelopen decennia is toegetreden tot het (Westerse) culturele blikveld, zijn de Japanse vrouwelijke fotografen tot nu toe onder de radar gebleven. Met deze tentoonstelling wordt voor het eerst een groot podium geboden aan het fotografische werk van Japanse vrouwen.

📸
1️⃣: Kawauchi Rinko, Untitled, 2004; from the series the eyes, the ears .
Courtesy the artist and Aperture
2️⃣: Nishimura Tamiko, Mitaka, Tokyo, 1978; from the series Zoku
(My Journey II). Courtesy Zen Foto Gallery, Tokyo, and Aperture
3️⃣: Okabe Momo, Untitled, 2020; from the series Ilmatar.Courtesy the artist
and Aperture

‘Deze mensen zullen nooit in geschiedenisboeken verschijnen. Omdat gewone mensen dat niet doen. Geschiedenis wordt hun aangedaan.’

In een afscheidsfilm in 2019, vlak voor zijn overlijden, vertelt Chris Killip over wat hem dreef als fotograaf: ‘Ik ben vooral bekend doordat ik mensen uit de arbeidersklasse fotografeer. Vaak mensen zonder werk, en kleine gemeenschappen. Ik ben er trots op dat ik ze fotografeer, dat ik hun levens vastleg, dat ik hun levens op waarde schat.’

Ontdek het werk van Chris Killip nu in Fotomuseum Den Haag.

📸
1️⃣:Helen and her Hula-hoop, Seacoal Camp, Lynemouth, Northumbria, 1984 © Chris Killip Photography Trust/Magnum Photos
2️⃣: Alison and two carts, Seacoal Beach, Lynemouth, Northumbria, 1983 © Chris Killip Photography Trust/Magnum Photos

Chris Killips eerste pogingen in 1976 om het strand van Lynemouth in Northumberland te fotograferen, eindigden met weggejaagd worden door mannen op paardenkarren, die op hun hoede waren voor vreemden. Hij had gehoopt foto's te kunnen maken van het wintertij dat koolresten binnenbracht die in zee waren gestort door de steenkoolmijn van verderop.

Killip besloot een caravan te kopen en deze op het strand te installeren. Ondanks de stormen en de sneeuw kon hij nu fotograferen wanneer hij wilde, naar het ritme van het leven op het kamp van de koolverzamelaars. Killip verzacht de extreme omstandigheden van het werk met de intimiteit, verwantschap en de ingetogen waardigheid van het gezinsleven. Op zodanige wijze zelfs, dat er nauwelijks sprake lijkt te zijn van een 'fotografieproject'. Misschien is dat wel wat Killip zo aansprak toen hij jaren later terugdacht aan de woorden van koolverzamelaar Brian Laidler: "... het gebod: heb elkaar lief. Dat is geen slecht idee, toch Chris?"

Bekijk de serie ‘Seacoal’ in de tentoonstelling ‘Chris Killip – Retrospectief’

📸
1️⃣:Gordon in the water, Seacoal Beach, Lynemouth, 1983 © Chris Killip Photography Trust/Magnum Photos
2️⃣: Unidentified man and Brian Laidler, Seacoal Beach, Lynemouth, January, 1984 © Chris Killip Photography Trust/Magnum Photos
3️⃣:Rocker and Rosie going home, Seacoal Beach, Lynemouth, Northumbria, 1984 © Chris Killip Photography Trust/Magnum Photos

In de Atacama-woestijn in het midden van Peru ligt een van de eerste fairtrade-mijnen van de wereld, SOTRAMI. Aan de oppervlakte van de mijnen zoeken vrouwelijke arbeiders, die pallaqueras worden genoemd, met een kleine hamer naar stukjes gesteente die goud bevatten. Vrouwen mogen niet afdalen in de mijn: men gelooft dat het goud zich door hun aanwezigheid zal terugtrekken in de aderen van het onderaardse gesteente.

In 2016 reisde fotograaf Lisa Barnard af naar SOTRAMI. De portretten die zij heeft gemaakt van deze vrouwen belichamen zo de eerste fase in het naar de wereldmarkt brengen van het edelmetaal, wat gepaard gaat met zware arbeidsomstandigheden en sociale uitbuiting.

Ontdek in de tentoonstelling ‘The Canary and the Hammer’ de schaduwzijde van goud. Te zien t/m 1 december.

📸: Pallaqueras SOTRAMI, Andes, Peru. 2016. © Lisa Barnard

Chris Killip ontdekte de kustplaats Skinningrove in Noordoost Engeland tijdens een autorit in 1974. Hij keerde terug om er te fotograferen tussen 1982 en 1984. Het dorp, gedomineerd door een staalfabriek, was een harde plek, letterlijk en figuurlijk. De gemeenschap was vrij gesloten. Killip werd uiteindelijk geaccepteerd dankzij Leso, een lokale jongeman die iedereen die nerveus werd van Killips camera op zijn gemak wist te stellen. Leso's leven kwam op tragische wijze ten einde toen de vissersboot waarin hij en enkele vrienden zaten, omsloeg op zee. Leso en zijn vriend David verdronken, Bever spoelde levend aan. Killip maakte voor hun families een fotoalbum van de jongens, als eerbetoon aan hun korte levens.

📸: Bever, Skinningrove, N. Yorkshire, 1983 © Chris Killip Photography Trust/Magnum Photos

🔔Winactie🔔

Wil jij kans maken op het winnen van de catalogus ‘Chris Killip 1946-2020’? Beschrijf dan in één of slechts enkele woorden wat je zo raakt aan de foto’s van Chris Killip.

Chris Killip wordt geroemd om zijn empathische blik. Altijd zocht hij verbinding met de mensen voor zijn camera, waaruit niet zelden lange vriendschappen ontstonden. Hij schatte ieder leven op waarde, zoals hij zelf zei. Vanuit dit vertrouwen mocht hij de meest intieme momenten fotograferen.

Heb jij één woord of korte zin paraat dat het werk van Chris Killip perfect typeert? Plaats het als een opmerking onder deze post. Uit alle opmerkingen wordt een winnaar gekozen.

📸
1️⃣: Bever, Skinningrove, N. Yorkshire, 1983 © Chris Killip Photography Trust/Magnum Photos
2️⃣: Youth on wall, Jarrow, Tyneside, 1975 © Chris Killip Photography Trust/Magnum Photos
3️⃣: ‘Boo’ on a horse, Seacoal Camp, Lynemouth, Northumbria, 1984 © Chris Killip Photography Trust/Magnum Photos

‘I went to my father and said: Dad, I’m going to become a photographer’
- Chris Killip

Chris Killip en school dat paste niet zo goed, aldus Chris zelf. Op zijn 16e verjaardag werd hij van school gestuurd, waarna hij in een hotel gaat werken. Daar ziet hij in een tijdschrift een foto van een jongetje met twee flessen in zijn hand. ‘I thought it was amazing, but I didn’t knew what it was. I knew it wasn’t a snapshot. But if it wasn’t a snapshot what was it?’

Het was een foto gemaakt door de wereldberoemde fotograaf Henri Cartier Bresson. En het was deze foto die Killip deed besluiten fotograaf te worden en dat zonder ooit een camera in zijn handen te hebben gehad.

Ontdek het verpletterende werk van Chris Killip nu in Fotomuseum Den Haag.

📸: Alison and two carts, Seacoal Beach, Lynemouth, Northumbria, 1983 © Chris Killip Photography Trust/Magnum Photos

Now on view! Lisa Barnard – The Canary and the Hammer

Zoals een kanarie in een mijnschacht het giftige CO2 kan ‘meten’ voordat de mijnwerkers afdalen, zo fungeert de goudprijs als een barometer voor de toestand van de financiële markten. Deze stijgt vaak in financieel onzekere tijden.

Fotograaf Lisa Barnard raakte door de wereldwijde financiële crisis in 2008 geïnteresseerd in de manier waarop het blinkende edelmetaal een essentiële rol speelt in het westerse kapitalisme. Over een periode van vier jaar reisde Bernard naar vier continenten om verhalen te maken over mensen die met goud werken.

📸: Ultraviolet Spectrograph (UVC). Invented by George Robert Carruthers. Photographed at NASA, Johnson Space Centre, Houston. 2015. © Lisa Barnard

Nu te zien: Man – Portretten uit de collectie

Waar vrouwelijke fotografen vaak worden getypeerd door hun vrouwzijn, lijkt het werk van mannelijke fotografen vaak los te staan van hun gender. Bij Fotomuseum Den Haag presenteren we nu een bijzondere tentoonstelling uit onze eigen collectie, die het idee van mannelijkheid onderzoekt.

'Man – Portretten uit de collectie' laat op speelse wijze zien hoe mannelijke fotografen, al dan niet bewust, opvattingen over mannelijkheid vormgeven, in stand houden of juist ter discussie stellen. Ontdek werk van onder anderen Thorsten Brinkmann, Paul Blanca, Hans Eijkelboom, Samuel Fosso, Yasumasa Morimura, Erwin Olaf en Prins de Vos.

📸: McKeul, 2007 © Thorsten Brinkmann

Naar aanleiding van de opening van de twee tentoonstellingen Chris Killip - Retrospectief en Lisa Barnard - The Canary an the Hammer gaan we in gesprek met Ken Grant (Chris Killip kenner en samensteller van de tentoonstelling) en Lisa Barnard.

Toegang is gratis, wel aanmelden via:
www.eventbrite.nl/e/artist-talk-ken-grant-lisa-barnard-tickets-955285333147?aff=oddtdtcreator

Voertaal is Engels

Nog maar 1 week te zien: Boris Mikhailov – Oekraïens dagboek

Mis het niet! Het grootste retrospectief in Nederland gewijd aan de wereldberoemde Oekraïense fotograaf Boris Mikhailov loopt nog maar tot 18 augustus. Ontdek zijn kritische en geestige werk dat sinds de jaren 1960 de tumultueuze veranderingen in Oekraïne vastlegt. Een must-see voor elke kunst- en fotografieliefhebber. Bezoek de tentoonstelling nu, voordat het te laat is!

Nog twee weken te zien: Boris Mikhailov – Oekraïens dagboek

Oekraïens dagboek is het grootse retrospectief in Nederland gewijd aan de Oekraïense Boris Mikhailov, fotograaf van wereldfaam. Als een van de weinigen toont hij sinds de jaren 1960 op indringende wijze de tumultueuze veranderingen in zijn land. Zijn werk is kritisch, geestig en pijnlijk actueel. Een must see voor iedere kunst- en fotografieliefhebber. Nog te zien t/m 18 augustus.

Vier met ons de opening van onze twee nieuwe tentoonstelling: Chris Killip – Retrospectief en Lisa Barnard – The Canary and the Hammer

Vrijdag 30 Augustus, 18:00 uur

Registreer via: https://2i2vso9.momice.events/

---

Join us in celebrating the opening of two new shows: Chris Killip – Retrospective and Lisa Barnard – The Canary and the Hammer

Friday 30 August, 6 pm

Register via: https://2i2vso9.momice.events/

‘Het Russische woord voor rood heeft dezelfde herkomst als het woord voor schoonheid. Het betekent ook revolutie en roept associaties op met bloed en de rode vlag. Iedereen bracht rood in verband met het communisme. Maar weinig mensen realiseerden zich dat onze levens van rood doordrongen waren.’ – Boris Mikhailov

In zijn serie ‘Red’ (1965 – 1978) brengt Mikhailov talloze foto’s samen waarin de kleur rood te zien is: van vlaggen tot zwembroeken, van rozen tot trams. Rood was overal in het Sovjet straatbeeld.

De tentoonstelling Oekraïens dagboek is nog te zien t/m 18 augustus.

📸: Uit de serie "Red", 1968-75. © Boris Mikhailov, VG Bild-Kunst, Bonn. Courtesy Boris and Vita Mikhailov.

Nu te zien: Alex Blanco - Meat, Fish & Aubergine Caviar. Een intieme vertelling over eten en familiebanden binnen de Oekraïense cultuur.

Meat, Fish & Aubergine Caviar is te zien in onze ‘lounge’ en gratis te bezoeken.

📸: Uit de serie Meat, Fish and Aubergine Caviar © Alex Blanco

Laatste maand: Skin Ego – Laura Hospes

Kunstenaar Laura Hospes ziet de huid als het buitenste laagje van de mentale gezondheid. In de tentoonstelling Skin Ego onderzoekt ze haar gecompliceerde relatie met haar lichaam. Ze boetseert en manipuleert haar lijf door verwrongen houdingen aan te nemen, maar ook door materialen als gips, siliconen en verf op zich aan te brengen. De bijna obsessieve manier waarop ze haar lichaam documenteert is onderdeel van haar mentale genezingsproces. Skin Ego is nog te zien t/m 11 aug.

📸: Zaalfoto's Skin Ego – Laura Hospes

Binnenkort te zien: Lisa Barnard

Goud is een eeuwenoud krachtig symbool van waarde, schoonheid en zuiverheid. En zonder het te beseffen worden we er dagelijks mee omringd: in computers, telefoons en in testen voor zwangerschap of het Covid-19 virus. Dat er ook schaduwkanten kleven aan dit edelmetaal laat fotograaf Lisa Barnard (VK, 1967) zien in haar fotografieproject The Canary and the Hammer. In vier jaar en op vier continenten fotografeerde zij mensen die zich bezighouden met goud. Duidelijk wordt dat dit edelmetaal nauw is verweven met kolonialisme, klimaatproblematiek, uitbuiting, arbeid, gender, migratie, esthetiek en innovatie.

📸: Foto’s uit de serie The Canary and the Hammer © Lisa Barnard

Hoe definieer je jezelf? Laat je inspireren door Laura Hospes’ verkenning van de huid als grens tussen jou en de rest van de wereld. Skin Ego is nog te zien t/m 11 augustus.

📸: Rolls, 2022 © Laura Hospes / LangART

Dit portret van de iconische activist Anton de Kom uit 1934 is uitgegroeid tot een symbool voor de antikoloniale strijd tegen onrecht en voor gelijkwaardigheid en vrijheid.

Vandaag herdenken en vieren we de afschaffing van de slavernij. De Surinaamse schrijver en activist Anton de Kom bracht met zijn boek ‘Wij slaven van Suriname’ voor het eerst de slavernij vanuit Surinaams perspectief onder de aandacht. Het portret op de cover, gemaakt door fotograaf Piet Zwart, inspireert vandaag de dag nog steeds kunstenaars en streetwear labels.

📸
1️⃣: Portret Anton de Kom, fotograaf Piet Zwart.
2️⃣: Piet Zwart, ontwerp voor het omslag van het boek Wij slaven van Suriname, 1933, collectie Kunstmuseum Den Haag.