Thee met Koekjes

Gisteren zag ik dit bericht van Samaya op mijn tijdlijn.
De datum valt precies in het weekend van onze Systemische retraite
Als iets zich dus zo mooi aandient, dan is het niet eens meer een twijfel. Dus Loes en ik trakteren onze deelnemers zaterdag na een dag diep werken op dit ligconcert. Liggend op een zacht m***e in een door kaarsen verlichte kapel zal Marsha Matton ons met haar pianospel begeleiden naar diepe ontspanning.
Na afloop hoeven wij dan alleen nog maar onze kamers op te zoeken voor een heerlijke slaap op die mooie plek die Samaya is.
We hebben nog een bedje dat wacht op beslaping.
Onze retraite duurt van vrijdagochtend tot zondagmiddag. Je slaapt op een eigen kamer en beschikt over eigen badkamer en toilet. Er wordt verrukkelijk vegetarisch voor ons gekookt. Loes en ik verheugen ons.

Einaudi bij kaarslicht
19 oktober 2024
Door: Marsha Matton

Geniet van de warme pianoklanken tijdens het ‘relax- concert’ van de pianiste Marsha Matton. Te midden van sfeervol kaarslicht en onder het genot van het minimalistische repertoire is ontspanning gegarandeerd.
Gun uzelf een moment van bezinning, en wees van harte welkom op zaterdag 19 oktober 2024.
Inloop met koffie en thee vanaf 20.15u
Start concert 20.30u
LET OP: Neem je eigen m***e/stoel, kussen en deken meenemen om optimaal te kunnen genieten van dit relax concert.
Aanmelden is mogelijk via de website van Marsemijn.
https://www.marsemijn.nl/einaudi

De Uitnodiging

Het interesseert me niet wat je doet voor de kost.
Ik wil weten waar je naar hunkert
en of je ervan durft te dromen
dat het verlangen van je hart
vervuld wordt.

Het interesseert me niet hoe oud je bent.
Ik wil weten of je het risico durft te nemen
jezelf voor gek te zetten voor liefde,
voor je dromen,
voor het avontuur van in leven zijn.

Het interesseert me niet
welke planeten er om je maan heen staan.
Ik wil weten of je de essentie van je eigen verdriet hebt aangeraakt,
of open bent gegaan door de teleurstellingen van het leven,
of dat je ineengeschrompeld en gesloten bent geraakt uit angst voor meer pijn.
Ik wil weten of je bij de pijn kunt verblijven, die van mij of van jou, zonder het te verbergen, of te verbloemen of het op te lossen.

Ik wil weten of je met vreugde kunt zijn,
die van mij of van jou,
of je wild kunt dansen
en je door extase kunt laten meevoeren tot in de toppen van je vingers en je tenen,
zonder te waarschuwen dat we voorzichtig moeten zijn
of realistisch, of dat we rekening moeten houden
met de beperkingen van het mens-zijn.

Het interesseert me niet of het verhaal dat je vertelt waar is.
Ik wil weten of je een ander teleur kunt stellen
en trouw kunt blijven aan jezelf
of je aantijgingen van verraad kunt verdragen
zonder je eigen ziel te verraden.
Ik wil weten of je ontrouw kunt zijn, indien nodig
en daardoor vertrouwenswaardig.

Ik wil weten of je schoonheid kunt zien,
zelfs als het niet elke dag mooi is,
en of je vandaar uit kunt leven.
Ik wil weten of je met mislukkingen kunt leven,
van jou of van mij,
en toch aan de rand van het meer kunt staan en tegen het zilver van de volle maan kunt schreeuwen: ‘Jaaaa!’

Het interesseert me niet te weten waar je woont
of hoeveel geld je hebt.
Ik wil weten of je na een nacht van verdriet en wanhoop, vermoeid en gebroken, weer op kunt staan
en doen wat gedaan moet worden
om de kinderen te voeden.

Het interesseert me niet wie je bent
of hoe je hier bent gekomen.
Ik wil weten of je met mij in het centrum van het vuur kunt staan zonder daarvoor terug te schrikken.

Het interesseert me niet wáár, wat of met wie je hebt gestudeerd.
Ik wil weten wat jou van binnenuit steun geeft
wanneer al het andere wegvalt.
Ik wil weten of je alleen kunt zijn met jezelf, of je tijdens eenzame momenten echt van je eigen gezelschap geniet.

– Oriah Mountain Dreamer –

Afgebeeld een werk van William Klein dat hij in 1958 maakte.

‘Thema 7.7 wilde maar niet komen toen ik Jij Natuurlijk schreef. Wat had ik nu te
schrijven rond missie en levensweg? Ik wist zelf helemaal niet wat mijn missie was.
Was het wel oké om al ruim 7 jaar* een onderneming te leiden wier missie in nevelen gehuld is?
Een onderneming dient een missie te hebben, dat is mij geleerd. Daar heb ik oefeningetjes voor gedaan, rituelen voor voltrokken en gesprekken over gevoerd.
Nooit tot mijn voldoening of vreugde. Hoe meer ik mij uiteen zette met missie, hoe
vager het werd.
En langzaamaan losten onlangs de nevelen op. Tijdens een half uurtje mijmeren tegen een boomstam wist ik ‘ f**k missie’ welke tegelijkertijd een ‘welkom missie’ was.
Ik had, geleund tegen de boom, uitzicht op een zandweg. Er scheen mooi licht op.
Ik kon de weg volgen met mijn ogen tot een bepaald punt. Daarna was het onbekend wat daar was. Als ik de weg zou gaan zou me steeds meer van de weg duidelijk worden. Zo gaat dat.
Ik realiseerde me dat ik in elk geval geen missie kon bedenken voor de hele weg,
want ik overzie maar een klein stukje.
Ik besefte toen, met enige ontroering omdat het zo kloppend voelde, dat ik eigenlijk niets anders kan en wil dan steeds in het moment het juiste doen.
Ik dacht, nog altijd geleund tegen die stam, terug aan een Peruaanse sjamaan die
ik eens ontmoette. Hij vertelde ons dat Cusco, de stad die als bakermat van de Inca's geldt, navel betekent. De heilige stad werd gezien als navel van de aarde.
Als middelpunt tussen hemel en aarde. Als krachtplek. Hij vertelde dat op het moment dat je in harmonie bent met de aarde en de hemel, jij zelf ook een cusco bent. Een heilige plek.
Geleund tegen de boom knikte ik langzaam. F**k missie. Ik wens steeds in het moment te zijn en te handelen. Steeds een cusco te zijn, een verbinding tussen hemel en aarde. Hé, formuleerde ik nu een levensmissie?
En zo kwam na de f**k missie toch ineens rap een hallo missie. Niet zoals uit de
boekjes, maar een waar ik iets mee kan. Ik
wil zelf, als mens, harmonie vinden tussen
hemel en aarde en vanuit dat punt anderen
inspireren tot harmonieuze verbinding.
Steeds verblijvend in het nu. Omdat ik weet
dat mijn nu van vandaag zal verschillen van
mijn nu van volgende maand. Het is een
groeimissie waarvan ik verwacht dat ie wel
een leven mee kan, welke paden ik ook zal
bewandelen.
Liever leven dan plannen maken hoe ik moet
leven.´
Fragment uit inspiratie 7.7 van het Jij Natuurlijk Jaar.

Inmiddels is mijn onderneming bijna 15 jaar oud en voel en leef ik bovenstaande woorden sterker dan ooit.
Vandaag stuurde ik de laatste inspiratie en zeg ik weer een Jij Natuurlijk jaar gedag.
Het nieuwe jaar start half september. Met een nieuwe ronde wekelijkse mailtjes en voor wie wil mooie buitendagen. Wie weet wat een beetje mijmertijd tegen een boom jou zal schenken🌳❤️

Gisteren stuurde ik de eerste ruwe schets naar mijn oud-deelnemers.
Naast de oerversie van Jij Natuurlijk, die een breed landschap landschap van persoonlijke ontwikkeling beschrijft in natuurlijk licht, krijgen mensen die deelnemen aan het Jij Natuurlijk Jaar nu ook iets nieuws. Iets waarvan ik een paar weken geleden nog niet wist dat ik het ging ontwikkelen 😂
Iedere maand stuur ik een document met achtergrond en inspiratie rondom de Natural Mindfulness, de natuur als spiegel en oefeningen die je kunt gebruiken in sessies of wandelingen. Steeds vanuit de verbinding met die maand en wat er in de natuur gebeurt. Zodat het nog makkelijker wordt samen te vallen met de ons omringende wereld.
Ik heb veel plezier aan het bedenken en schrijven en het gaat vanzelf. Dat is altijd een goed teken. Zo was het met Jij Natuurlijk in 2014 en Heel je Verhaal in 2010.
Hier twee van de 12 pagina’s van het document dat nog in de steigers staat.
Als je inschrijft kun je kiezen voor alleen het digitale deel. Dus een jaar lang de wekelijkse mailtjes en eens per maand een extra inspiratie.
En natuurlijk mag je altijd, al is het over een paar jaar, ook meedoen aan dagen in de buitenlicht. Bij mij rondom Den Haag of bij Gerdien Jansen rondom Arnhem. Dan heb je, zo je dat zou willen, ook de mogelijkheid gecertificeerd te worden tot het internationaal erkende Natural Mindfulness Guide.

‘Karma is de eeuwige bevestiging van de vrijheid van de mens... Onze
gedachten, onze woorden en onze daden zijn de draden van het net dat wij om onszelf heen gooien.’
Swami Vivekananda.

In simpele bewoording denk ik dat karma neerkomt op het bekende ‘je oogst wat je zaait.’ Weer zo een waarheid als een koe wanneer je denkt aan de natuur. Zaai je zonnebloemen, dan komen daar zonnebloemen uit. Zaai je bloemkool, dan zal een bloemkool groeien. Zaai je zaden van haat, dan groeit haat. Zaai je zaden van liefde,
dan groeit liefde.
Karma is actie én resultaat van de actie, omdat ze niet los van elkaar kunnen staan.
Karma gaat dus over bewust keuzes maken. Keuze maken in dat oneindige
veld van mogelijkheden waarin we leven en waarin we steeds kiezen. Soms bewust, soms onbewust. Om karma te begrijpen en te benutten is het belangrijk onze keuzes zo bewust mogelijk te krijgen.
Het punt waarop je nu bent is een resultaat van de keuzes die je maakte. Natuurlijk zijn je ook dingen overkomen. Maar daarin heb je eveneens keuzes gemaakt. Van hoe je er mee om ging, tot hoe je er vandaag nog over denkt.

Fragment uit inspiratie 7.6 van het Jij Natuurlijk Jaar.

She said yes to the dress!

Ik weet inmiddels dat als ik een haarscherp beeld krijg waar mijn hart ja op zegt, mijn verstand eigenlijk niet eens meer vragen gaat stellen. Want beeld en hart hebben dan alle antwoorden al klaar.
En zo zat ik ineens de app vol te praten bij Gerdien Jansen
Na 10 jaar mag Jij Natuurlijk ook wel eens uit logeren. Ze is er groot genoeg voor.
En als er ergens een plek is waarvan ik weet dat Jij Natuurlijk zich thuisvoelt, is dat bij Gerdien.
Dus naast de Natural Mindfulness dagen die ik hier in en rond Den Haag zal geven, bestaat er ook de mogelijkheid dagen te volgen bij Gerdien.
Zij was al bij de eerste Jij Natuurlijk dag ooit in februari 2014 en bleef altijd verbonden.
Ik voel dat zij de essentie van Jij Natuurlijk en Natural Mindfulness begrijpt en beleeft.
Ik weet dat ze met gemak groepen kan dragen. Ze ziet en weet. Durft in het donker te kijken en vindt steeds weer licht.
Toen ik de opnameknop indrukte wist ik wel een beetje dat ik dit ging vragen, maar wist eigenlijk niet eens wat ik nu wilde. Maar de vraag rolde er vanzelf uit.
De invulling van de dagen is helemaal aan haar. Dus in het oosten van het land beleef je altijd een andere dag dan in het westen. Maar je beleeft wel stilte, verbinding met de natuur, inzicht, uitzicht en een blij hart.
Wat fijn dat ze het ziet zitten, wat fijn dat ik na 10 jaren Jij Natuurlijk een stukje de wijde wereld in durf te sturen zonder handje-vast.
Wat fijn om met een glimlach in slaap te vallen.

Wandeling

Onze gesprekken werden langzaam
onze vragen beantwoordden we met kijken naar de langzame wereld om ons heen

de dorpen en landerijen in de diepte
de vogels bijna verdwijnend in de hemel

we gingen zitten kijken naar deze prachtige onverschilligheid van de wereld
naar de overbodigheid van onze vragen

Rutger Kopland

Jij Natuurlijk gaat voor het 10e jaar van start.
❤️❤️❤️❤️❤️❤️❤️❤️❤️❤️
Tien hartjes op een rij. Al tien jaar klopt mijn hart voor dit mooie jaar. En zoals een hart zich mettertijd vult en ontwikkelt, zo ontwikkelt dit inspiratiejaar ook.
Van een natuurcoachopleiding voor wie met kinderen werkt verwerd het tot een inspiratiejaar natuurcoaching.
En nu mag ik mij verheugen in de huidige vorm waarin de Natural Mindfulness centraal staat.

In september start het jaar weer aan een nieuw rondje om de zon.

📖Je kunt kiezen voor alleen lezen. Dan krijg je wekelijks een vers gestuurd mailtje. Dat doe ik nog handmatig en met aandacht. Het zijn volle en rijke PDF’jes die je kunt opslaan of printen. Natuurlijk ben je dan ook welkom in de Facebookgroep waarin uitgewisseld kan worden.
Dit kost 57 euro

🌳Je kunt ook lezen en beleven. Dan schrijf je in voor een inspiratiedag Natural Mindfulness. Deze vinden in hun geheel buiten plaats. Een dag kost 57 euro.
Iedereen die ooit Jij Natuurlijk volgde mag altijd meedoen aan deze dagen. Ze blijven interessant en fijn hoor ik van oud deelnemers.

📜Heb je het jaar afgerond* en een dag gevolgd, meer mag natuurlijk altijd, dan mag je een paar leuke opdrachten inleveren en kun je het door het IMMA internationaal erkende certificaat tot Natural Mindfulness Guide ontvangen.
*het jaar afronden kan ook na 59 jaar. Er staat geen tijd. Ben je eenmaal aan boord, dan mag je voor altijd meevaren.

Lees meer over Jij Natuurlijk via onderstaande link.
En wees welkom.

http://www.natuurlijkcoachen.com/wp/jij-natuurlijk-opleiding/

‘ Trouw als een hond. Sterk als een beer. Vrij als een vogel. Sluw als een vos. Moedig als een leeuw. Vlug als een haas. Wijs als een uil. Eigenzinnig als een kat. Brutaal als een aap. Lui als een varken.
Zo worden we soms vergeleken met dieren. Zo wordt er iets van het dier overgebracht op de mens.
Net als met spreekwoorden als 'stille wateren hebben diepe gronden' snapt iedereen direct van binnenuit wat het betekent. Vergeleken worden met dieren begrijpen we ook van binnenuit.
Dieren waren er vóór de mens. Of je nu aanhanger van de wetenschap bent of een religieus scheppingsverhaal gelooft, dieren waren er eerst.
Het was voor onze voorouders van belang om in harmonie met de natuur te leven. Er was een band van wederkerigheid en afhankelijkheid. Er was groot respect en zelfs ontzag voor de natuur. Voor haar cycli, haar schepselen en al wat leeft.
De mensen die sterk met de natuur leefden namen de natuur nauwkeurig waar. Ze observeerden de terugkerende bewegingen in de seizoenen en sterren, de groei van planten en het gedrag van dieren. Zo vergaarden zij kennis én wijsheid omtrent de ziel van de wereld die hen omringde.
Ze begrepen intuïtief welke plant behulpzaam was bij heling of andere doeleinden of keken af welke planten door dieren werden gegeten ter genezing. Ze maten aan de hand van de bewegingen van de hemellichamen af wat de geschikte tijd was om iets te planten of te oogsten. De maan gaf leiding aan hun handelen en dieren waren wegwijzers op hun pad. Onze voorouders probeerden dieren te begrijpen door te observeren, ze na te doen en figuurlijk óf letterlijk in hun huid te kruipen.
Ze 'dansten' hun dier om zich te verbinden met de ziel van het dier en daar wijsheid door te verkrijgen. Of via meditatie en ritueel werd contact gemaakt met het dier en boodschappen ontvangen.
Dieren werden vaak gezien als boodschapper uit de geestelijke wereld.
Zo konden stamleden misschien innerlijk bezig zijn rond een bepaald thema en daarmee naar buiten lopen. Kwam er dan een dier aan, dan gaf deze richting aan de vraag. Ze keken naar het wezen van het dier en wat het betekende voor hun stam, uit welke richting het kwam, of het alleen was, hoe het zich gedroeg. En al de gegevens optellend kon het antwoord gevonden
worden en het dier als orakel dienen.

In de coaching kunnen voorbijkomende dieren of diersporen ook meerwaarde hebben. Soms loop je samen (of alleen) met een vraag of thema en kan de verschijning van een dier een inzicht schenken. Of een richting geven. Zoals de coaching van 'sterke buizerd'.

Ik coachte een jongetje van 10. Hij voelde zich niet thuis in zijn klas. Hij voelde zich gepest. We zaten op het kleed vlakbij de watertoren. Boven ons hoorden we flink reuring. Een groepje kauwen was met groot lawaai een flinke buizerd aan het verjagen. En dat lukte. Zij drie als kleine, wendbare straaljagers omcirkelden hem en gaven hem stoten. Hij ging weg. Niet gehaast. Niet paniekerig. Hij vloog gewoon weg uit het territorium dat zij zo stevig bewaakten. Het jongetje keek ook op. Hij vergeleek de kauwen met de jongens en meisjes op school die 'altijd zo irritant' deden. Hij zei: "maar zo een zwarte vogel in zijn eentje zou niet winnen." Ik vroeg hem wat dan winnen was. "Nou dat die grote bruine vogel nu weg ging." Ik vroeg door. Wat hij nu eigenlijk echt gezien had. Als een journalist die het beschreef. Hij zei iets van: "er was een grote bruine vogel en die vloog gewoon. En ineens kwamen daar drie zwarte vogels die hem pestten. En toen vluchtte hij."
Ik vroeg hem wat maakte dat hij dacht dat de buizerd was gevlucht. "Hij vloog toch weg?" Ik vroeg hem te lopen, gewoon te lopen. Toen vroeg ik hem te doen of hij vluchtte. Hij begon paniekerig te rennen.
Ik vroeg hem zich voor te stellen dat hij een buizerd was en over de duinen vloog. Met grote vleugelslag bewoog hij rustig over het veldje. "Oké, nu ben je een buizerd in paniek". Hij begon te rennen en te klapwieken. Ik vroeg hem nog eens te denken over de buizerd na deze lichamelijke ervaring en of hij echt gevlucht was. Hij dacht even na. "Eigenlijk niet echt. Hij vloog gewoon door. Zonder echt op ze te letten"
Toen ging ik de kauwen zijn. En hij de buizerd. Ik stond bij een struik en zodra hij kwam ging ik krassend op hem af waarop hij gewoon relaxed doorvloog. Ook als ik hem een vleugelslag gaf. Bij de eerste keren was hij wat schrikkerig. Ik legde twee takken op afstand van elkaar neer om mijn territorium af te bakenen. Hij wist dan dat ik daar binnen zou blijven. Dat gaf hem precies de rust om zonder schrik te vliegen door mijn terrein. Bij de derde keer vloog hij mij waardig voorbij.
Hij had enorm plezier en tot ik ongeveer kapot neerviel van het vele rennen oefenden we door.
Ik vroeg hem wat de buizerds en de kauwen hem hadden laten zien over school. Hij concludeerde dat als hij gewoon rustig doorliep en ze links liet liggen hij dan de kracht van de buizerd had.
Thema 6 de Brug 6.6 dieren 2 van 14

Later, toen we een stukje hadden gelopen en bijna bij de uitgang van het terrein waren hoorden we de buizerd met zijn kenmerkende 'gemiauw'. Hij cirkelde boven ons. Bij wijze van groet.
Ik had gehoopt een buizerdveer te vinden, maar die vonden we niet. Ik zei hem dat als ik een indianen opperhoofd zou zijn ik
hem 'sterke buizerd' zou noemen. Nou! Hij glansde. 's Avonds stuurde ik naar zijn moeder een linkje met informatie over de buizerd. Ze mailde me terug dat hij al een uur bezig was geweest met plaatjes en informatie zoeken over de buizerd. Hij wilde er misschien zelfs zijn spreekbeurt over houden. Met zijn zusje hadden ze kauw en buizerd gespeeld.’

Fragment uit inspiratie 6.6 het van het Jij Natuurlijk Jaar

Ode aan mijn kleuters

Omdat zij mij leerden van niets iets te maken.
Omdat zij mij leerden geloven in de magie van het leven zelf.
Omdat zij me leerden zingen, tekenen en spelen. Want dat kan toch iedereen?
Omdat zij mij leerden dat leven met je hart open het leukst is.
Omdat zij mij leerden dat net alsof gewoon ook waar is.
Omdat zij mij leerden dat alles bezield is. Van steen tot ster.
Omdat zij mij leerden toveren.

De jaren dat ik kleuterjuf was hebben mij sterk gevormd en deels gemaakt tot wie ik vandaag ben.
Het is dankzij die jaren dat ik op mijn eigen wijze vorm kan geven aan mijn retraites en inspiratiedagen.
Die twee bomen daar? De een staat voor de lijn van mannen waaruit je voortkomt, de ander voor de vrouwenlijn. Wat zien we, wat voelen we, wat weten we, wat bedenken we.
Die wol die in mijn tas mee was voor misschien een vlaggenlijn? Het wordt een web met woorden die passen bij ‘familie’.
Nadat een steentje symbool stond voor onze tranen van verdriet mocht het symbool staan voor tranen van geluk. Maar hij moest wel even de lucht in worden gegooid om die verandering te kunnen dragen.
Dat verzin ik ter plekke. Omdat een kleuter dat ook zo zou doen.
Figuren en vormen zoeken in bomen en wolken. Omdat alles iets kan betekenen.
Steeds in het moment bepalen wat we doen en waar we heen zullen gaan.
Bij een religieus beeld staan en ons verplaatsen in hoe zij zich voelen.
Voor mij werkt deze kleuterenergie. Voor wie met mij meegaan werkt het ook denk ik want ik zie mensen terug ❤️
En ik leefde nog lang en gelukkig.
In elk geval gisteren met een groep heerlijkheden op de Hamert.

Vanmorgen stuurde ik deze oefening naar de deelnemers van de schrijfmala. ❤️✍🏼
Ik beleef aan dit schrijfjaar via whatsapp nog meer plezier dan ik dacht en ik krijg echt heel fijne reacties op de oefeningen.
Het is een reis die de deelnemers alleen kunnen ondernemen. En wie wel graag uitwisselt kan dat op Facebook doen.
Vanmorgen heb ik nog iemand toegelaten. En haar de eerste 8 kralen nagezonden.
Wat ik voor haar deed doe ik met liefde voor jou. Wil je alsnog meedoen, dan mag en kan dat omdat ik het betaalverzoek van 21 euro (voor 108 appjes verdeeld over een jaar) nog niet verzonden heb.
Voel je welkom.

Dat dertiende kaartje was de verzamelaar. Maar ik legde deze weg. Want ik had eigenlijk geen idee wat deze nu in mijn talentenboom zou moeten. Ja oké, ik verzamel wel dingen, maar is het een talent? Maar het kaartje liet zich gevoelsmatig niet wegzetten en belandde uiteindelijk toch op mijn bord.
Gisteren op de terugweg naar Den Haag in gesprek met stuurvrouw Sarah daagde het me.
Als ik een retraite ga geven, bereid ik deze in feite niet voor. Ik kan het niet. Nooit gekund. Als juf kon ik al geen lesvoorbereidingen maken. Ik moest het wel, voor de pabo, maar ik week er altijd vanaf. Omdat ik in het moment besloot wat ik ging doen.
Bij de retraites gaat dat ook zo. Voor ik wegga duik ik de kelder en kasten in, waarin ik veel heb verzameld, en pak willekeurig van alles. ‘Dit is leuk.’ ‘Dit is ook leuk’. ‘Dit is misschien handig.’
En zo ligt er een bergje aan spullen.
Deze dagen zat ik soms bij dat bergje. Ik kijk naar de materialen, voel eraan en wacht. Tot ik een idee krijg. Dan spin ik van niets iets.
Dan is het kinderlijk deel van mijn ziel totaal in haar element.
Dat gaat me gemakkelijk af, maar het is niet altijd makkelijk. Want er is soms een soort innerlijke hoofdonderwijzer die dat hoofdschuddend bekijkt met een zuinig mondje en iets zegt als ‘wat een geknoei.’ Als ik daar aandacht aan geef stoppen de ideeën gelijk. Als een stout, betrapt kind stokt mijn creatieve stroom.
En die komt altijd wel weer op gang, dat weet ik zo zeker als ik besta. Maar soms voelt het ineens spannend. Ik ken het wel, de verwarring. Het denken; ‘Ik moet dit gewoon nooit meer doen zo een retraite geven.’ Maar ik geef ze nu sinds 2016 op mijn blije winnie de pooh achtige manier. Aan haast vaste groepen. Dus ik wéét echt dat het oké is. En het voelt oké, maar afgelopen weekend kostte het me soms meer energie om het vertrouwen te voelen. Maar het vloeide steeds weer terug en ik heb zelf volop genoten!

Met trots kijk ik naar mijn talentenboom die we zaterdag allemaal hebben kunnen maken onder de bezielende leiding van Michèle Wattel. En zie dat ieder talent dat in mij leeft, inclusief de verzamelaar die ik later toevoegde, zijn moment in de groep heeft kunnen beleven. All is well. En zaterdag was het ook nog Bureau WonderWell all was well well.
❤️

Hemeltjelief. Krijg ik toch ineens van de oppergeluksjuf Klein Geluk zo een heerlijk bericht. Kim en ik, dat was herkenning op het eerste gezicht. Waar ik haar mocht inspireren, inspireerde zij mij. Met wie ze is, met hoe ze onderneemt. Vanuit haar eigen kracht en wijsheid. Ook haar eigen wijsheid niet te vergeten.
Dankjewel voor deze liefdevolle post. ❤️

ℕ𝕒𝕥𝕒𝕤𝕔𝕙𝕒 𝔹𝕣𝕦𝕥𝕚
𝑵𝒂𝒕𝒖𝒖𝒓𝒄𝒐𝒂𝒄𝒉, 𝒎𝒆𝒏𝒔𝒆𝒏𝒄𝒐𝒂𝒄𝒉, 𝒔𝒄𝒉𝒓𝒊𝒋𝒇𝒋𝒖𝒇, 𝒃𝒍𝒐𝒆𝒎𝒆𝒏𝒇𝒆𝒆, 𝒏𝒂𝒎𝒂𝒔𝒕𝒉𝒆𝒆, 𝒌𝒂𝒕𝒕𝒆𝒏𝒎𝒆𝒏𝒔, 𝒇𝒂𝒃𝒓𝒊𝒆𝒌𝒔𝒎𝒆𝒊𝒔𝒋𝒆, 𝒈𝒓𝒐𝒐𝒕𝒔𝒕𝒆 𝒊𝒏𝒔𝒑𝒊𝒓𝒂𝒕𝒐𝒓 𝒆𝒗𝒆𝒓, 𝒄𝒐𝒎𝒃𝒊 𝒕𝒖𝒔𝒔𝒆𝒏 𝑺𝒄𝒉𝒆𝒗𝒆𝒏𝒊𝒏𝒈𝒔𝒆 𝒉𝒖𝒎𝒐𝒓 𝒆𝒏 𝑰𝒕𝒂𝒍𝒊𝒂𝒂𝒏𝒔𝒆 𝒛𝒂𝒄𝒉𝒕𝒉𝒆𝒊𝒅.

Wat? Dat allemaal? En nog veeeel meeer. Lastig te omschrijven wat Natascha Bruti allemaal doet en brengt maar ze maakt iets los in mensen, ze plant zaadjes en is een soort pokon voor je persoonlijke groei.
Bij haar heb ik de kneepjes van het vak geleerd over coachen, schrijven, bloesemremedies, yoga, creativiteit en sfeer creëren. De naam Club Geluk komt ook uit haar koker.

Genoeg veren.
Wil je ook meer leren over jezelf en het coachvak? Op een creatieve, inspirerende, sfeervolle, ontspannen manier?
Dan is Natas echt de juiste persoon!

Www.theemetkoekjes.net
Thee met Koekjes

Op deze foto had een vlinder kunnen staan.

Ik liep vanmorgen na wat schoffelen in het voorouderlijk veld naar huis toen ik een prachtige vlinder zag. Ik wilde deze fotograferen, maar toen ik dichtbij kwam vloog ze weg. Iets verder streek ze weer neer. Ik bukte opnieuw voor een foto en ze fladderde vlug heen. Tot zeven maal toe herhaalde zich deze scène. Ik stopte mijn telefoon in mijn achterzak en glimlachte om de les.
De vlinder was overduidelijk geweest ‘leef en geniet in het moment. Het vliegt voorbij voor je het goed en wel kunt vastleggen.’
En hoewel het geweldig is dat we zo makkelijk altijd en overal beelden kunnen verzamelen op onze telefoons, is het ook van belang het apparaat soms in de zak te laten en te genieten van wat zich aandient zonder het te willen vastpakken.
Tijdens de laatste Natural Mindfulness dag in Clingendael hebben de deelnemers en ik nauwelijks een foto gemaakt. Niet omdat dit een afspraak was, maar omdat we opgingen in de wonderen van het moment.

Over fladderen en vliegen dit prachtige verhaal van Toon Tellegen:

‘Fladderen,’ vroeg de zwaan aan de vlinder, ‘hoe doe je dat toch? Dat probeer ik nou zo vaak.’
Hij steeg op van de grond aan de oever van de rivier en probeerde te fladderen, maar het leek nergens op.
‘Pas maar op,’ zei de vlinder. ‘Straks stort je nog neer.’
Mistroostig ging de zwaan weer zitten.
‘Ik begrijp er niets van,’ zei hij.
‘En toch is het heel eenvoudig,’ zei de vlinder. Hij fladderde even om de zwaan heen en ging op de top van een grasspriet zitten.
De zwaan liet zijn hoofd in zijn veren zakken en keek somber naar de grond.
‘Je moet eerst je gedachten laten fladderen, zwaan,’ zei de vlinder. ‘Dan pas jezelf.’
De zwaan zweeg. Hij wist niet of hij nu boos zou worden of verdrietig of onverschillig.
‘Kijk,’ zei de vlinder, ‘je denkt aan honing, hm lekkere honing, en dan meteen daarna denk je aan boomschors en dan aan het nijlpaard en dan aan kroos, aan een krukje, aan zand, aan een schaar, aan rozen, het geeft niet wat, als je maar meteen aan iets anders denkt als je ergens aan denkt...’
‘Dan kan ik niet,’ zei de zwaan, wiens gedachten altijd statig waren alsof zij langs lange lanen schreden en slechts met vaste tussenpozen minzaam knikten naar oude herinneringen.
‘Nee,’ zei de vlinder. ‘Maar je kunt het wel leren.’
En zo, op die warme, wolkeloze dag, aan de oever van de rivier, kreeg de zwaan les van de vlinder. Hij leerde van de hak op de tak te springen, rommelig te zijn, nooit iets zeker te willen weten, maar ook nooit iets over te slaan.
‘Iets is niets,’ zei de vlinder. ‘Dát wel. Maar alles is wel alles.’
‘En niets?’ vroeg de zwaan.
‘Dat zei ik net,’ zei de vlinder. ‘Dat is iets.’
Er vielen gaten in de gedachten van de zwaan, flarden raakten er los en woeien weg, en tegen het eind van de middag was niet een van zijn gedachten meer statig of recht. Met grote ogen keek hij om zich heen, zijn hart bonsde, en toen de vlinder hem opeens een duw gaf sprong hij op en fladderde hij rond, totdat hij op de grond viel.
‘Au,’ zei hij. Maar hij lachte.
‘Zie je wel!’ zei de vlinder. ‘Nu kun je misschien nooit meer over de horizon verdwijnen of boven de wolken opstijgen, en ook zul je misschien nooit meer urenlang kunnen doorvliegen. Maar je kunt fladderen!’
De zon ging juist onder en samen fladderden zij rond door de dunne avondnevels. Zij doken onder een paardebloem door, beschreven lussen tussen de takken van de wilg en wensten elkaar ten slotte geluk met alles.
‘Wat was alles ook maar weer?’ vroeg de zwaan, terwijl hij een scherpe bocht nam en rakelings langs een klaproos scheerde.
‘Alles,’ zei de vlinder.
‘O ja!’ zei de zwaan. ‘Hoe kon ik dat nou vergeten.’

‘ Waar begint je verhaal? Begint het bij het moment dat jouw biologische ouders nieuw leven creëerden? Begint het misschien bij het moment waarop je geboren werd? Wellicht begint jouw verhaal eerder in de tijd, bij die ene toevallige ontmoeting tussen jouw overgrootouders. Het kan zijn dat jouw verhaal nog gaat beginnen, omdat het nog verteld wil worden.

Vandaag beginnen we aan dit schrijfjaar met schrijven over onze naam. Want die is onlosmakelijk met ons en ons verhaal verbonden.

Elke naam
een licht

Elke naam
een belofte

Elke naam
een verbondenheid

Elke naam
een verhaal

Elke naam
een gezicht

Elke naam
een herinnering

Elke naam
noemenswaardig

Marinus van den Berg

We krijgen allemaal een naam. Soms bedacht door onze ouders, soms ingegeven door traditie, soms door een familielid of door heel iemand of iets anders. Zoals bij mijn Italiaanse vader het geval was. Hij was gewoon het kind of de baby wanneer er over hem gesproken werd. Pas toen de ouders zijn geboorte na een tijdje gingen aankondigen bij de kerk kreeg hij een naam. Ze lieten het aan de priester over wat het zou worden. Deze wierp een blik op de lijst pausen en zei ‘ we noemen hem Urbano’. Zo geschiedde.

Wat weet jij over de totstandkoming van jouw naam? Wie verzon het, ben je vernoemd, heb je ook een tweede en derde naam, wat betekent jouw naam, wat betekent jouw naam voor jou, heb je koosnaampjes of wordt jouw naam soms veranderd naar een andere naam, droomde je wel eens van een andere naam, zijn er anekdotes verbonden aan jouw naam?
Spreek jouw naam zo een vijf keer achter elkaar hardop uit. Hoe voelt jouw naam, hoe klinkt het als je het zo voor jou alleen zegt?
Je kunt ook jouw naam zingen. Experimenteer daar ook mee. De melodie komt vanzelf.

Korte tekst
Schrijf nu een tekst van 15 regels*, niet meer en niet minder dan 15 regels, over jouw naam. Nummer de regels van te voren, of markeer ze met een begin-en eindstreepje. Dan hoef je niet te tellen tijdens het schrijven.
Begin spontaan, bedenk niet wat je erover wilt gaan schrijven. Schrijf sneller dan je gewend bent en precies zoals het komt.
Lees de tekst hardop voor aan jezelf, of aan iemand of iets als je dat prettiger vindt.

*Een regel is iets anders dan een zin. Een zin loopt van hoofdletter tot punt en kan meerdere regels beslaan of er kunnen meerdere zinnen op een regel staan als het korte zinnen zijn. Een regel is als een enkel lijntje op gelinieerd papier. In Engels wordt een regel ook wel ‘ a line’ genoemd. ‘

Zo opent de eerste brief van het schrijfjaar Heel je Verhaal. Morgen start een nieuw jaar waarin iedere maandag een rijkgevulde brief jouw digitale brievenbus bereikt.
Lees er meer over op www.heeljouwverhaal.nl

Op de foto die ik gisteren maakte staat mijn vader in de kerk wier personeel hem zijn naam gaf.

Stap je dit jaar in bij Heel je Verhaal, dan krijg je de Schrijfmala die vandaag begint en waar ook deze ochtend nog mensen voor binnendruppelen als welkomstgeschenkje. De schrijfmala kan ook los van Heel je Verhaal worden gevolgd. Twee appjes per week. Iets langer dan een jaar. ❤️