Leena's World

Hoe gaat het eigenlijk met me?🙄
Ik kreeg al meerdere keren de vraag in de DM “Leena, hoe gaat het met je?” , ik zal je zeggen… ik heb geen flauw idee. Dit is het eerlijke antwoord. Ik weet het even niet.

Ik vind de newborn fase pittig, je hebt een hele zwangerschap achter de rug, een bevalling en dan denk je dat je er bent maar dan begint het echte werk pas. En dan deze keer niet alleen een newborn, ook nog een peuter (die nog niet zelfstandig loopt). Mijn zwangerschap was intens, de keizersnede was intens, dus eigenlijk was ik al gesloopt (mentaal en fysiek) voor Kailani ter wereld kwam, dit breekt me icm borstvoeding geven best wel op.

Ik ben MEGA trots, maar ik ben nog steeds herstellende en dus nog steeds afhankelijk van Niels. Ik mag mijn peuter niet tillen, ik mag en kan nog niet te lang en te ver lopen. Mijn lijf fluit mij voortdurend terug en als Kailani dan 3x achter elkaar haar outfit onder poept, niet kan stoppen met huilen met omkleden (want koud) én buikkrampen krijgt … ja, dan breek ik. Zo kon ik gister gewoon echt even niet meer. Het hele weekend ben ik binnen geweest want ik voelde me heel slecht, dus gister moest ik wel even frisse lucht hebben… toen heel de planning overhoop ging door iets kleins tussendoor, al die outfit wisselingen door poepluiers tot over de rug, het feit dat ik mijn momentjes met mijn peuter mis en me een slechte moeder voel tegenover haar… BRAK ik.
En afgelopen vrijdagavond kon ik niets anders dan huilen, aan een stuk door. Ik heb mezelf in slaap gewiegd en gehuild. Alles kwam eruit.

Velen zeggen me “je bent zo sterk, je kan dit”… het gaat me er niet om dat ik denk dat ik het niet kan. Ik weet dat ik dit kan en ook doorheen kom. Het ding is, ik ben er klaar mee om sterk te zijn, ik bikkel al zolang ik me kan heugen en ik ben op. Ik wil niet meer vechten, strijden, sterk zijn… ik wil volledig kunnen overgeven aan verzachting en dit begint ook bij mezelf, door bijvoorbeeld hulp te vragen en vriendinnen zeggen “ik zit er doorheen, ik heb je even nodig”… oef wat vind ik dit moeilijk, maar gister voor het eerst gedaan 🥹 snel een appje eruit gegooid voor ik me weer zou bedenken.

Lees verder in comments

‼️LET OP‼️Ik ben geen arts of deskundige, dit zijn puur ingezonden tips. Raadpleeg bij twijfel altijd een arts oid en volg je gevoel!

In mijn stories gaf ik aan dat Kailani erg onrustig is/was na een voeding, dat het duidelijk buikkrampjes lijken te zijn maar dat ze ook erg onrustig sliep ’s nachts (ze maakte bijvoorbeeld veel geluid in haar slaap). Daarbij is het nog een zoektocht voor mij met de borstvoeding, mijn productie loopt erg goed en het schiet er letterlijk uit. Het komt er zo hard uit dat Kailani zich vaak verslikt en/of frustreert met aanleggen omdat het zo hard binnenkomt.

Ook met verschonen huilt ze al vanaf dag 1 en verstrekt ze haar lichaam compleet, er waren dus duidelijk meerdere ongemakken en we probeerden manieren te vinden om haar meer comfort te kunnen bieden en ongemakken te verminderen.

First of all, mijn zwangerschap was intens (met veel stress en meerdere ziekenhuisopnames). We hebben dus heel veel controles gehad en we hadden al het gevoel dat ze in de buik echt met rust gelaten wilde worden maar telkens uit haar rust werd gehaald door alle controles. Daarbij is ze ook bij 37+4 gehaald met een geplande keizersnede (en is ze gewoon een kleintje), ze heeft dus niet zelf kunnen komen wanneer zij er klaar voor was maar is er gewoon uitgerukt. De keizersnede verliep ook niet rustig, ze had moeite met op gang komen en heeft maar heel even bij mij gelegen toen ze aan de beademing moest en daarna mee werd genomen naar de NICU. Haar eerste 3 uur ter wereld heeft ze dus zonder mij doorgebracht (en ik zonder haar), daarna volgde een week ziekenhuisopname met meerdere hielprikken op een dag en continu verschillende verpleegsters die haar bij mij wegpakte voor verschoningen, lichttherapie en controles. Er zijn dus heel veel stressfactoren geweest en voor haar ook een pittige start waardoor ik ervan overtuigd ben dat deze achtergrondinfo ook een basis is voor haar ongemakken en gevoeligheden.

Het energetische en emotionele gedeelte van haar ongemakken komen hierna, ik wilde eerst graag fysiek meer comfort kunnen bieden. Ik heb echt zoveel tips van jullie mogen ontvangen, dank hiervoor! Swipe door de slide heen voor alle tips.

Hoe kan ik zoveel van een ander kind houden als ik van Jaya-Rose doe? 🙄 dit vroeg ik me oprecht af tijdens de zwangerschap, ondanks iedereen zei “dat gaat vanzelf”🤷🏻‍♀️ Ik vond het best spannend 🫣 Nou, jullie hadden gelijk… liefde overstroomt🥹♥️♥️♥️ ik ben ZO trots! Niet te doen haha

Een uitstapje naar Delft was echt een cadeautje vandaag🙏🏽♥️ ik ben gewoon mama van TWEE kinderen, hoe dan haha!
En ZO dankbaar dat ik dit allemaal met jou mag ervaren kan me geen betere en lievere papa voor onze meisjes wensen.

Op naar nog heel veel avonturen samen🥹

Ik ben de mega diepte ingetrokken deze afgelopen periode, voor mijn gevoel ben ik 5x binnenstebuiten gekeerd en meerdere keren tegen muren aangesmeten.

Al die weken in de zwangerschap die zo onzeker en uitzichtloos voelde, gevolgd door een complexe keizersnede die ervoor zorgde dat ik ben gaan dissociëren van mijn lijf en daarna weer gevolgd door een langere ziekenhuisopname vanwege de gezondheid van Kailani én na 1 nacht thuis een nieuwe ziekenhuisopname voor haar gezondheid…maken het bijna onwerkelijk dat nu alles oke is. Dat het nu echt allemaal achter de rug is en we nu eindelijk kunnen genieten van onze nieuwe gezinssamenstelling.

Onze veerkracht, weerbaarheid en flexibiliteit zijn mega op de proef gesteld… ik heb dagen alleen maar kunnen huilen in het ziekenhuis. Eindelijk is je newborn er en dan ben je als gezin wéér gescheiden, deze keer als kraamvrouw na een complexe keizersnede, ik kon echt niet meer.

En iets in me denkt dan (en jij misschien ook) “het is achter de rug, ga lekker genieten van je gezin”… eerlijk, het is heel verleidelijk om over alles wat er is gebeurd heen te stappen ‘wat gebeurd is is gebeurd’ en verder te gaan met het leven maar dat gaan we niet doen. Deze keer niet.

Er zijn zoveel lagen aangeraakt, lagen waarvan ik dacht dat ze geheeld waren en/of niet meer in de weg zaten… jammer joh😅 Nu eerst de tijd geven aan mijn fysieke herstel, en wanneer ik weer redelijk normaal mijn dingen kan doen is het tijd voor een diep helingsproces. En ik ben Leena niet als ik er niet over deel…

Niet omdat ik de verplichting voel om te delen, maar omdat het schrijven en delen erover juist helend voor mij werken.

Dus dank als je hier bent, meeleest/voelt, support en liefde geeft🙏🏽 zo kunnen we samen helen♥️

Jaya-Rose 🌹 het meisje dat mij mama heeft gemaakt, mijn hart heeft vergroot en mijn liefde heeft doen laten overlopen. Het meisje dat mijn bewustzijn heeft vergroot, mij een mooier mens heeft gemaakt en mij bewust(er) heeft gemaakt dat het leven niet maakbaar is. Het meisje dat mij laat zien dat door ‘gewoon’ te ZIJN je al zoveel teweeg kan brengen in de wereld en mij weer laat herinneren en herontdekken hoe ik ook ‘gewoon’ kan Zijn, dat ik goed ben zoals ik ben. En niet te vergeten, zij herinnert mij om onbevangen en vrij in het leven te staan, vol te genieten van alles in het leven en dat er geen kleine of grote stappen/mijlpalen zijn, alles draagt bij aan het geheel van je reis.
Jaya-Rose… mijn grote trots, ons grote meisje en bijna grote zus🥹♥️

Zo gek dat dit gewoon mijn laatste zwangere weken zijn.
Deze zwangerschap was vanaf het eerste moment niet onbezorgd, de geboortediagnose van onze oudste zorgde gelijk voor zenuwen. In een van onze eerste weken als kersvers gezinnetje (in 2022) zei ik huilend tegen Niels “ik weet niet of ik ooit nog een kind zou willen”. Toen we achter deze zwangerschap kwamen was een van de eerste dingen die we dachten “wat als dit kindje ook Downsyndroom heeft … of iets anders?”. Zo vrij en onbezorgd als in de zwangerschap van Jaya-Rose was ik deze keer totaal niet. Tranen rolde dan ook over mijn wangen toen we een positieve NIPT uitslag kregen. Don’t get me wrong, stel er zou nu weer iets zijn (of straks iets blijken te zijn)… houd ik nog steeds zielsveel van mijn kind, maar er komt toch een hoop bij kijken.
Ik begon eindelijk een beetje te genieten van het zwanger zijn toen ik tijdens een echo iets zag wat ik niet eerder had gezien “uh wat is dat grijze ding?” Dat bleek mijn placenta pal voor de uitgang.

Inmiddels zijn we zo’n 8 weken verder sinds de eerste grote bloeding en ziekenhuis opname, en is het verre van een onbezorgde zwangerschap. Ik ben zo dankbaar dat ons meisje nog steeds veilig in mijn buik zit, super goed groeit en gewoon de grootste gevarenzone qua vroeggeboorte uit is🥹 en ik kijk er ook ZO naar uit om haar fysiek te ontmoeten en vast te houden. Dan kunnen we dit hoofdstuk gaan helen, en het volgende hoofdstuk openen (het voelt nu echt alsof ik op de reservebank zit te timeren lol).

Laat ik er nog wel even aan toevoegen… ja, deze reis in ouderschap is er een met hoge pieken en diepe dalen, met gigantisch veel leerlessen en inzichten. Zowel Niels als ik zijn zo mega gegroeid in de afgelopen twee jaar. Maar waar iedereen wel mee mag stoppen met zeggen is “het zit jullie ook nooit mee” of “het kan ook nooit een keer normaal bij jullie” of “is het deze keer wel allemaal goed met het kindje?”🙃. Dit voelt allemaal héél zwaar en gek, vooral de laatste opmerking… want met Jaya-Rose is ook alles gewoon goed. ✌🏽

Iedereen bedankt voor jullie liefdevolle support en berichtjes♥️

Wat een periode is dit🥲 ja het is uitdagend, ja het is vermoeiend, maar het is vooral uitnodigend omdat er een hoop getriggerd wordt. En hoe ga je dan om met die triggers? Wat willen ze je zeggen?
Voor mij is een van die dingen nu die weerstand loslaten, toen ik eergisteravond hier in het ziekenhuis weer begon te vloeien voelde ik meteen alle spanning in mijn lijf schieten. Ik verkrampte en moest daarna echt weer de ruimte innemen om tot m’n centre te komen.

Ik wist het al van mezelf, maar deze periode legt het weer mega bloot, hoe goed ik ben geworden in overlevingsmodus. Het altijd door strijden, vechten en pushen. Die fight mode is niet alleen van mezelf, maar draag ik ook mee uit mijn vrouwenlijn aan powervrouwen. Het heeft me ver gebracht, maar het dient mij totaal niet meer, het zit juist in de weg dus…

I release all remaining resistance

I release all fear still stuck in my body, my cells, blood and bones

I release all need to control

I release those that want to control me

I release all outdated thinking, all belief systems, templates, programs, behavioral and thought patterns that keep me experiencing old Timelines and Experiences

- een stukje tekst uit de “declaration of Sovereignty” die ik van mijn mentor ontving en nu elke ochtend hardop uitspreek♥️

Wat is een van de levenslessen die zich tijdens jouw zwangerschap heeft aangediend?

My ride or die🥹♥️
7,5 jaar samen en never a dull moment😅
Van een eigen kledinglijn naar wonen op Bali, naar samen werken bij Vegan Junk Food Bar. Van klaar zijn weer met NL … de auto pakken en naar Zuid-Spanje en Portugal rijden, naar voor het eerst papa en mama worden en meteen het diepe in gegooid met een geboortediagnose. Ook nog samen opgezet en nu samen wachtend in spannende tijden van ons tweede meisje🥹♥️ wat een diepe dalen en hoge pieken hebben we al meegemaakt samen, maar hoe diep de dalen ook waren we zijn er altijd samen sterker uit gekomen.

En er staan ons nog zoveel mooie avonturen te wachten♥️

Dankjewel voor ALLES wat je voor ons doet, en al 7,5 jaar voor mij doet. Dat je ALTIJD voor ons bent blijven vechten en altijd aan mijn zijde staat. Aku cinta padamu ♥️♥️

Het enige zekere in het leven is het onzekere.

Ik schreef het laatst ook al in een post, wat er nu allemaal gaande is tijdens mijn zwangerschap is een mega les in overgave en vertrouwen. Het liefst wil je gewoon weten waar je aan toe bent, een lichtje aan het einde van de tunnel zien, concrete stappen / plannen horen vanuit de artsen… maar niks is nu concreet. Het raakt diepe lagen in mij, en dit zorgde gister voor de nodige frustratie, angst en misschien zelfs een stukje boosheid “waarom ik”. Mijn systeem werd weer hard.

Vanmorgen voelde ik weer de headspace om uit de situatie te stappen en er boven te helikopteren… welke thema’s dienen zich aan in deze situatie? Welke stukken willen naar boven komen? Wat zit er in mij dat nu aandacht vraagt?

Die controle en grip loslaten en overgeven aan die onzekerheden is dan toch wel een groot topic.
Zoals mijn mentor vanmorgen mooi zei “Als we de grip en controle loslaten is het onzekere niet eng, maar de flow of life. Niks is zeker we denken dat het wel zo is maar eigenlijk hebben we nog niet eens zekerheid over wat er over een minuut gebeurd”. True that. 

Het kan uitdagend zijn om kalmte en vertrouwen te vinden in het onzekere, het vraagt je om je los te maken van uitkomsten/resultaten, los te komen van programmeringen, los te laten van angsten, loslaten van grip en controle… maar het geeft uiteindelijk zoveel (hart)space, het brengt je terug in het moment en opent je ogen voor de kleinste en grootste bijzonderheden in het leven. Het kan zo bevrijdend zijn. 

Dus in deze situatie nodig ik mezelf ( en jou :) ) uit om op diepere lagen los te gaan laten, om je los te schudden van oude programmeringen, heel diep adem te halen zodat je grip en controle nog meer kan loslaten, jezelf kan bevrijden daar waar je de deur nog dichthoudt om het leven echt toe te laten en ons over te geven aan de flow of life.

Accepteer je de uitnodiging? ♥️

Een foto maken terwijl je VOL de zon in je bakkes hebt is niet heel charming, Jaya-Rose snapte ook niet helemaal waarom we zo een foto moesten maken😂 we begonnen de dag al vroeg in het park met een wandeling 🦽

Dit is gewoon sowieso de laatste maand met z’n 3tjes🥹 want mocht alles nu zo stilletjes blijven dan wordt ze midden september gehaald. Ik vind dit ZO’N gek idee! Ik kan me gewoon NIKS voorstellen hoe het is om 2 kinderen te hebben, hoe kan ik net zoveel houden van nog een ukkie?😂 ja ja, dit komt vast helemaal goed en hoor van iedereen dat het echt mogelijk is haha maar kan er met m’n rationele brein nog niet bij. En hoe zal JR het straks ervaren? Ineens niet meer enig kind🥹 we gaan het allemaal vanzelf meemaken.

We kunnen hoe dan ook niet wachten om le bebe fysiek te ontmoeten, het voelt alsof we dan compleet zijn. Alsof we nu met z’n 3en wachten op haar op een perron 🚉 wat een tussenstop is en we pas écht verder kunnen reizen wanneer zij er is😅

Extra bewust saampjes genieten nu want we zullen nooit meer een gezin van 3 zijn🥹♥️

Hoe ben ik aan mijn spirituele mentoren gekomen? hoe kies je iemand? En wie zou ik aanraden als mentor? ….

Ik heb zelf één “hoofd” mentor, we spreken elkaar vrijwel dagelijks en dit is heel organisch ontstaan. Ze is de moeder van mijn beste vriendinnetje van de basisschool en ze is ook sinds die tijd bevriend met mijn moeder. Ze kent mij dus al heeeel lang en ze komt ook gewoon op verjaardagen bij ons.

Zelf had ik in de periode dat we naar Portugal/ Spanje gingen ook heel erg de behoefte aan een (spirituele) mentor. Iemand die aan de zijlijn mee kijkt en voelt, aan wie ik vragen kan stellen als ik iets voel/zie, mij prikkelt in spirituele topics. Ik ging al snel dames online opzoeken die zichzelf ‘spirituele mentor’ noemen en voelen of ze bij me pastte. Ik heb mijn verlangen en behoefte toen uitgesproken, naar Niels, in mezelf, naar boven toe maar ook naar haar toe. Uiteindelijk is zij gewoon mijn mentor geworden♥️ Zij is dan ook degene die ons al heel veel kan vertellen over de zielen van onze meisjes🥹

En dan heb ik nog een dame waar ik ook terecht kan voor vragen/ondersteuning etc. Zij is de vriendin van mijn mentor, runt wel een eigen praktijk (ook hier in Zoetermeer) en heeft ook een mega zuivere verbinding en zoooveel kennis/wijsheden en kan ook zoveel invoelen. Met haar heb ik ook een hele leuke en fijne klik.

————-
Hoe kom je dan aan zo’n mentor? Uhh ja, mijn voorkeur is dat dit organisch ontstaat / op je pad komt. Het is naar mijn mening goed om zelf duidelijkheid te hebben waar je behoefte/verlangen ligt. Wat voor mentor verlang je? Wat zoek je in deze persoon? Maak dit helder voor jezelf en dompel jezelf desnoods meer onder in deze scene, zodat je ook meer mensen uit dit hoekje kunt ontmoeten.

Ik raad dus niemand per se aan, het is een ieders persoonlijk proces en reis. Belangrijkste is het dat deze persoon voor JOU kloppend en zuiver voelt.

En als je (nog) geen ‘vaste’ mentor hebt, zijn er genoeeeeg mensen met prachtig en zuiver aanbod… van ‘readings’/consults tot aan trainingen oid. Wat dient zich nu aan in je leven? Wat roept nu je interesse? En start daar mee.

Heb je nog meer vragen rondom spiritualiteit? Drop ze♥️

Jaya-Rose zou een tweeling zijn 😱

Story time over tekens/signs tijdens de zwangerschap van Jaya-Rose, en wat achteraf voor ons de betekenis is.

Dit is hoe wij het zelf voelen, dit betekent niet dat deze signs hetzelfde voor jou hoeven te betekenen of überhaupt de “waarheid” is, maar het voelt kloppend voor ons. Dat is het belangrijkste, in alles wat je leest/hoort… wat voelt voor JOU als waarheid?

Swipe ➡️ voor het verhaal

Foto door schoonzus

25-7 | JAYA-ROSE 2 JAAR🥹🎉♥️

Gister mocht ons meisje 2 kaarsjes uitblazen, 2(!!!) jaar jongens! Stop de tijd🥹
Onze grote trots, onze grote liefde en straks ook nog grote zus♥️

We zouden naar een kinderboerderij gaan met de familie, maar vanwege het vage weer werd het toch Monkeytown. Jaya blij en iedereen heeft zijn/haar innerlijk kind kunnen uitlaten🤣 in de middag thuis even rustig aan gedaan en de dag afgesloten (alsnog) op de kinderboerderij en met frietjes. JR is mega verwend en heeft een geslaagde dag gehad… ik zelf ben in slaap gevallen toen ik haar naar bed bracht en werd 22:30 wakker om te plassen en ben vervolgens verder gaan slapen tot 6.30🥲

Eerlijk gezegd ook wel blij dat we het weer achter de rug hebben, langzaamaan komt er meer en meer ruimte om mijn cocoon in te kruipen.

Vandaag ben ik 29 weken zwanger 🤰🏻 A WIN 🎉

1,5 week geleden lag ik ineens in het ziekenhuis met heftige bloedingen en werden we compleet voorbereid door de kinderartsen, zusters, gynaecologen en maatschappelijk werkster op een keizersnede binnen 24 uur en de complicaties/risico’s + heftige tijd die ons te wachten stond. Wat een rollercoaster was het!

Ik ben jullie zo ontzettend dankbaar voor alle liefdevolle berichtjes en het zelfs mee aftellen 🥹 jullie zijn TE lief♥️ Mocht ik je dm niet hebben beantwoord, sorry, ik heb mijn best gedaan maar er waren er zooooveel.

Het is complete overgave voor mij, soms nog wat frustrerend. Gelukkig heb ik echt de allerliefste man die ik me kan wensen die NOG harder rent dan hij normaal al doet voor ons. Dankjewel schatje♥️

‘Hoe zien de komende weken eruit?’ Kreeg ik al een paar keer als vraag in de DM… afwachtend. Op dit moment zijn de bloedingen sinds 2 dagen gestopt (FCK YES) maar kan ook elk moment weer omslaan. We zullen elke 2weken controles hebben om de groei en hartslag van de baby te checken (mocht de placenta minder gaan functioneren kunnen ze het hieraan merken) en als ik tussendoor bloedingen heb of andere klachten (of zelf twijfels) zijn we 24/7 welkom in het lumc🙏🏽

Maar het ‘normale’ leven gaat ook gewoon door. Zo is ons meisje aankomende week jarig 🥹🥹🥹 2 jaar alweer, houd op met me! En ben ik nog met design opdrachten bezig voor mijn oude opdrachtgever.

Eind vd maand eerste controle afspraak op de poli (sinds de opname) dus ik ben benieuwd of we dan ook al gelijk gewoon alvast een datum gaan prikken voor de keizersnede (mocht ze niet eerder gehaald moeten worden).

Spannende tijden, ik zeg je eerlijk… ik kijk uit naar het moment dat alles achter de rug is😮‍💨😅

[Lees vorige post voor het eerste deel]

Eenmaal in het ziekenhuis stond er een heel team klaar en werd ik meteen overgelegd van brancard naar ziekenhuis bed. Links had ik al een infuus gekregen in de ambu, rechts kreeg ik er nog een, links nog een naald, rechts bloedafname. Ik voelde aan alle kanten de naalden erin gaan (ik HAAT naalden :)… tenzij het om een tattoo gaat lol). Ondertussen werd ik heel snel bijgepraat door het personeel, de echo werd naast me gezet en daarna de CTG. Het was meteen duidelijk dat de baby - THANK GOD - meer dan in leven is, ze was meteen aanwezig en aan het bewegen. Ik was door hevige bloedverlies en stolsels ZO bang dat we ons meisje kwijt zouden raken. Ook haar hartslag was netjes en ze leek er geen last van te hebben. Daarna een inwendige check om alles na te gaan waar de bloedingen vandaan kwamen.

Ondertussen werd er medicatie in mijn infuus gespoten om de hersenen van de baby te beschermen en haar longen te openen. Met 24uur zou ik een keizersnede moeten. Terwijl de bijwerking van de medicatie inwerkt (een brandend poenie, en niet een beetje ook), arriveert Niels. Zo blij hem te zien en in mijn buurt te voelen, het geeft me een veiliger gevoel. Terwijl iedereen nog druk met mij bezig is zeg ik hem dat ik hoogstwaarschijnlijk met 24 uur een keizersnede moet en dat ze haar gaan halen. Ik zie Niels zijn gezicht wegtrekken…


Oorzaak van de bloedingen? Ze zagen bloed achter de placenta, wat erop duidde dat de placenta een stukje is losgekomen van de baarmoederwand.

Toen ik eenmaal alles toegediend had gekregen en alles steady was kregen we bezoeken van kinderartsen van de NICU afdeling, we werden volledig voorbereid op wat ons ongeveer te wachten stond. Ze zou niet zelfstandig kunnen ademen, ze zou aan de sondevoeding moeten, basically zou bijna niks nog echt goed zelfstandig werken en zou ze bij alles ondersteund moeten worden. Haar overlevingskans is 80-90%, maar er is een grote kans op complicaties en hoe ze zich verder zal ontwikkelen zal met de tijd moeten blijken.

[lees verder in de comments]

Met de Mini Guidance kun je op een easy manier kennismaken met mij en mijn begeleiding, hoef je niet een afspraak in te plannen en ontvang je jouw boodschappen gewoon via de mail (getypt én in een Voice memo).

𝗛𝗼𝗲 𝘄𝗲𝗿𝗸𝘁 𝗵𝗲𝘁?
Stuur me een DM bij interesse. Je ontvangt van mij een tikkie en een vragenlijst met betrekking tot waar je nu staat in je leven, waar je tegenaanloop en op welk vlak je guidance wilt ontvangen. Ook vraag ik je om een foto aan te leveren van jezelf, aan de hand van de antwoorden en je foto stem ik me af op jouw energie (met toestemming). Alles wat bij mij binnenstroomt aan sensaties (ik kan beelden doorkrijgen en bepaalde sensaties in mijn lichaam ervaren) vertaal ik in woorden, ook stel ik je vragen en leg ik orakelkaarten als extra boodschap, intentie of bevestiging.

Ik bundel alles voor je samen als Mini Guidance + neem een Voice memo op zodat je het ook kunt beluisteren. Je ontvangt alles binnen uiterlijk 2 weken.

𝟑𝟑
Het getal 33 is voor mij altijd mijn Lucky mystical number, het is voor mij persoonlijk een sign dat ik mijn pad bewandel, een soort bevestiging. Daarbij staat 33 voor spirituele begeleiding en bescherming.

————————

𝗢𝘃𝗲𝗿 𝗺𝗶𝗷𝗻 𝙜𝙪𝙞𝙙𝙖𝙣𝙘𝙚
Jij bepaalt de koers, ik wandel naast je.

Ik ga je geen antwoorden geven, ik geef je geen secret quick fix, ik ga je ook niet vertellen wat je moet doen en ik ga al helemaal niet mijn waarheid opleggen…
Ik kijk mee, ik voel mee, ik luister mee, ik vertaal waar nodig, geef terug wat ik bij je zie/voel/hoor en geef mogelijke richtingen en stel je vragen.

Wat ik aan jou teruggeef biedt voor jou weer de ruimte om:
- Zelf opnieuw te (leren) voelen
- Situaties vanuit nieuwe perspectieven te bekijken en in te voelen
- Je eigen kracht te (her)ontdekken
- Meer helderheid te ervaren
- Je eigen waarheid te (her)ontdekken
- Zelf weer de creator te worden over je eigen leven
- Meer verbinding te ervaren met jezelf en alles om je heen

🧚🏼‍♂️ Zodat je kunt losbreken van alles wat je denkt te moeten zijn en kunt worden wie je bent, een diep gevoel van vervulling kunt ervaren in je dagelijks leven en je eigen pad kunt bewandelen

Waar ik me gedurende mijn eerste zwangerschap mooi voelde, trots en blij rondfladderde over straat, wil ik in deze zwangerschap juist meer en meer naar binnen keren. Ik werd toen echt herinnert aan mijn vergeten talenten en gaven, zo begon ik tijdens mijn eerste zwangerschap ook met het geven van de energetische massage, werd mijn inner heks aangewakkerd (ik bleef maar heksen boeken kopen en mijn heksen altaar uitbreiden haha) en durfde ik steeds meer spiritualiteit ook echt in te zetten in het coachen.

In deze zwangerschap voelde ik juist al vroeg de behoefte om te cocoonen, te vertragen, te versimpelen en word ik uitgedaagd om op nog diepere lagen mezelf over te gaven aan vertrouwen.

Het leven dat ik verlang en ook de richting waar het leven mij op lijkt te sturen vraagt mij namelijk om op diep niveau te deconditioneren. Ik had bepaalde dromen voor bijvoorbeeld Rumah Zenang en een beeld bij het werk dat ik zou willen neerzetten, maar deze periode laat mij zoveel meer lagen zien die ik met mijn rationele brein niet eens had kunnen aanraken. Het is alsof het continu ook nog verschuift, en er extra’s bijkomen en dan weer aan mij om te voelen ‘wil ik dit?’.

Normaal gesproken zou ik al snel in actie over gaan, iets gelijk de wereld in gooien… maar deze zwangerschap en de huidige placenta situatie (ik ben officieel overgedragen aan het ziekenhuis) vragen me “stand your ground”, ik word gevraagd mijn wortels nog dieper de aarde in te laten zakken, de verbinding met Spirit te versterken. Stukken die ik me weer mag herinneren (andere levens, maar ook gaven) worden de laatste tijd naar me toe geworpen, het gaat snel.

Zwangerschap is voor mij echt een transitie periode geworden, waarin er ook nu weer stukken worden aangeraakt die mij uitdagen te zakken naar diepere lagen van mezelf, om daarna nog meer uit te kunnen bloeien. 

Dus, I’m standing my ground. Geef me nog meer over, en vertrouw op Spirit. 
Dit is dan ook de reden waarom ik misschien ‘stiller’ lijk over deze zwangerschap, het is zo’n eigen proces waarin ik zelf nog niet de woorden kan vinden voor mezelf, laat staan om erover te delen. 

Is zwangerschap voor jou ook zo’n voelbare transitie periode?

Wat als er geen diepere boodschap zit achter de placenta die voor de uitgang ligt?

Deze vragen stelde een dame mij de afgelopen week. Wat als we puur toeval zijn? Wat als onze levenspaden toevallig kruisen? Wat als we ‘gewoon’ leven en sterven, zonder diepere betekenis? Wat als fysieke klachten gewoon willekeurig zijn?

Ik denk hier anders over. Ik heb poort 61 (de poort van Mysterie) en poort 43 in mijn Human Design chart gedefinieerd, wat mij een natuurlijke nieuwsgierigheid en verlangen geeft om de mysteries van het leven te ontdekken. Poort 43 stelt me in staat om dieper te graven dan anderen en de wereld beter te begrijpen. Ik heb een holistische kijk op het leven; alles is met elkaar verbonden.

Mijn placenta ligt nu voor de “uitgang” en dat roept vragen op: Is er een blokkade voor de vrije stroom in mijn systeem? Welke thema’s raakt deze situatie aan? Wat wil ik hiermee? Kiest de ziel van mijn kind voor een keizersnede?

De thema’s die het sterkst aangewakkerd worden zijn: controle loslaten, overgave, en vertrouwen. Ik voel sterk dat dit iets is wat ik meedraag vanuit mijn vrouwenlijn, maar ik heb nog geen precieze antwoorden. Misschien zal ik die ook nooit vinden, maar het zoeken naar de lessen helpt me mezelf beter te begrijpen en te helen.

Diepgaandere vragen stellen is ook wat ik fijn vind in 1:1 coaching. Je kunt soms zo vastzitten in een situatie dat je het alleen vanuit één perspectief ziet. Door vragen te stellen, kun je afstand nemen en het vanuit een helikopterview opnieuw bekijken en voelen. Dit bevordert zelfinzicht en helpt je in je eigen kracht te komen. Het stelt je in staat om zelf tot antwoorden te komen en dieper in contact te komen met je eigen wijsheid, wat je zelfvertrouwen opbouwt.

Ben jij ook iemand die de diepere betekenis van gebeurtenissen en situaties bekijkt?