famon_tourism

به گمونم تقریبا دوره ما از اخرین دوره هایی بود که دانشجویی و خوابگاه رو به معنای واقعی تجربه کرد.
ماها نه واتس اپ داشتیم نه اینستاگرام نه ایمو نه گوگل دو حتی اینترنت هم با سرعت درست درمون فقط تو سایت داشنگامون بود. فقط يه فيس بوك بود.
تقریبا همه مثل هم بودیم. ما بودیم و جمع های شبونه خوابگاهی و میس کال ها. یه رسمی بود که اخر شب ها دوستای صمیمی یا دلداده ها به هم میس کال مینداختن که یعنی فلاني به یادتم تو هم بايد با يه میس کال جواب ميدادي كه دمت گرم منم بیادتم.
خوابگاهامون ساختمونهای معمولا سه طبقه بود که تو هر طبقه حدود ۷/ ۸ تا اتاق بود، یه تلفن ثابت تو راهرو هر طبقه داشتيم كه خانواده هامون بتونن بهمون زنگ بزنن، يه سرويس بهداشتي كه واسه كل طبقه بود و یه اشپزخونه که جمعه ها باید نوبت میگرفتیم واسه اشپزی چون سلف تعطیل بود.
یه حموم سه تا چهار دوشی هم طبقه هم کف هر ساختمون بود با یه نمازخونه که یه دونه تلویزیون داشت. اون روزا عزیز مصر باب بود و شبا همه ساختمون جمع میشدیم نمازخونه و با هم نگاه میکردیم. تایم های امتحان هم کیپ تا کیپ مینشستیم و درس میخوندیم تا صبح، از رشته های مختلف و شهرهای مختلف.
اتاق هامون پنج یا شیش نفره بود و وقتی ترمت میرفت بالاتر میتونستی درخواست اتاق چهارنفره یا سه نفره بدی که باید از یکی دو ترم قبل درخواست میدادی چون معمولا تو هر ساختمون یکی دوتا بیشتر نبود.
اون روزا ما یه بوفه دوستی داشتیم که قلب تپنده دانشگاه بود. پیش سلف دانشکده مهندسی بود و پاتوق درجه یک دانشگاه.

اون زمانا دانشگاه رفتن به اين آسوني نبود كه پاشي بري بگي اومدم دانشگاه ثبت نام كنم انگار ميخواي بري كلاس ژيمناستيك شهريه بدي و بشي دانشجو. فقط دوتا گزينه بود دولتي و آزاد.

بنظر من ورودی های هشتاد تا هشتاد و هفت زاهدان یه سبک خاصی بودن. ماها دهه شصتی هایی بودیم که نه اون بچه درس خونه اي بودیم که بریم دانشگاه های طراز اول نه اونقدر درس نخون بوديم که دانشگاه دولتی قبول نشیم،
بنظرم این بهترین حالت ممکنه واسه یه جوون. مثله نمره ۱۵ تا ۱۷ که نه طرف درسخونه نه درس نخون فقط معلومه درس تنها الویتش نیست و از زندگی هم لذت میبره.
خلاصه كه دوران خوبی داشتیم هنوز غذای سلفمون کوپنی بود، هنوز رفت و امدهامون با اتوبوس بود چون پروازی نبود، هنوز ارتباطات واقعی بود و مجازی نبود. چون رفقات دم دستت نبودن که هی تکست بدی یا تو اینستا عکس هاشون رو ببینی و حس کنی همین کافیه دیگه. ملزم بودی وقت بزاری واسشون که ببینیشون که بشنویشون. ماها یه جور دیگه چفت بودیم اون روزا. همه غریب بودیم و آشناي هم.

Surround yourself with people that push you to do and be better, no drama or negativity; just higher goals and higher motivation.
Simply brining the out the absolute best in each other.

Yalda night, 1402
21.12.2023

Thanks to for the nice shot

❗️*مردان آویخته، زنان فرهیخته*

در بانک نشسته‌ام و منتظرم شماره‌ام اعلام شود. در مقابل يك باجه، زن و مردی تقریباً سی‌ساله نشسته‌اند. هر بار که کارمند بانک چیزی می‌گوید چشم‌های مرد گرد می‌شود، به‌صورت زن نگاه می‌کند و به‌آرامی می‌پرسد: چی میگه؟ گوش‌های او سنگین نیست. او اعتماد به نفس ندارد و از زن می‌خواهد که صحبت‌های کارمند بانک را برایش توضیح دهد. زن اعتماد بنفس دارد و خوب حرف می‌زند.
□
این روزها در فروشگاه‌ها زنان در حال حرف زدن با فروشندگان هستند و شوهرانشان حدود نیم متر عقب‌تر از آن‌ها ایستاده‌اند فقط سرشان را تکان می‌دهند. زنان از فروشگاه‌ها کاتالوگ می‌گیرند و با دقّت آن‌ها را می‌خوانند. ظاهراً این روزها این زنان هستند که می‌دانند کابینت آشپزخانه چگونه باشد بهتر است، خرید کدام خودرو با صرفه‌تر است، آداب رفتار در رستوران چگونه است و با گارسون چگونه باید حرف زد.
اساساً گویی زنان قواعد زندگی در جامعه جدید را یاد گرفته‌اند و تلاش می‌کنند بیشتر هم یاد بگیرند و در مقابل، مردان در این خصوص روزبه‌روز اعتماد به نفس خود را از دست می‌دهند و به حاشیه می‌روند.
مطالعه در بین زنان، در مقایسه با مردان بیشتر است. به فعالان اجتماعی مختلف فکر می‌کنم و می‌بینم که تعداد زنان در بین این فعالان روزبه‌روز بیشتر می‌شود. در انجمن‌های خیریه زنان نقش پررنگي دارند. به اعتراضات مدنیِ سال‌های اخیر فکر می‌کنم و مي بينم صف اول بیشتر تجمعات را زنان تشکیل داده‌اند. شاید آرایشگاه‌ها مملو از زنان باشد ولی هم‌زمان کلاس‌های آموزشی مختلف از زبان انگلیسی تا آموزش برنامه‌نویسی اندروید و مولاناشناسی مملو از زنانی است که انگیزه فراوانی برای پیشرفت دارند.

زمانی زنان در مهمانی‌ها فقط از مانیکور ناخن و مشِ کرم کاراملی حرف می‌زدند و مردان از سیاست، اقتصاد و زندگی روزمره. اما بتدريج زنان علاوه بر حرف زدن درباره هایلات شکلاتی مو و ماسک‌های میوه‌ای صورت، درباره آخرین کتاب‌هایی که خوانده‌اند، محیط‌زیست، حقوق شهروندی و سياست صحبت می کنند. در مقابل مردان عموماً از بهترین زمان برای خرید خانه، مغازه‌های فروش لاستیک‌های دورسفید و در نهایت  نشان دادن کلیپ‌ها و گیف های سکسی به همدیگر.

___________________________🍀
یکی از اصلی‌ترین پایه‌های شخصیت سالم، داشتن "اصالت" است

این که تن به انجام هركاری نميدي
به این معنی نیست كه نميتوني!

بهش میگن "چهارچوب"!
چهارچوبی كه خودت برای خودت تعریف میكنی.
كسی كه چهارچوب داره، "اصالت" داره.
اصالت رو نه میشه خرید، نه میشه اداش و درآورد و نه میشه با بزك و دوزك بهش رسید!

اصالت یعنی
دلت نمیاد دل بشكنی،
دورو باشی،
دروغ بگي
نقش بازي كني
آدما رو بازي بدي
این بی‌عرضگی نیست!
اسمش "اصالته"

خواستن توانستن است.
و چه بار سنگینی داره این سه لغت.
به معنای واقعی تو استدلال این سه واژه عاجزم.
لغت ها از جهات مختلف تو ذهنم معنی میشن و قبل از رسیدن به نتیجه یهو محو میشن. فقط یه عبارتهایی تو ذهنم زنگ میزنه. میگن باید کش ببندم به دستم، گویا واسه پرت شدن حواس جواب میده.
می دونی خواستن رو که همه بلدن مهم نخواستنه.
یاد گرفتن اینکه چی رو نمی خوای ، وقتی بشه ذهن رو تفکیک کرد و نخواسته ها رو مرتب نشوند تو هرگوشه، اونموقع خواسته ها دسته به دسته خودشون منظم میشینن کنار هم.
میگن بعضی مخدرها هستن که چند وجهی ميكنن گستره ديد رو،
الان ایده ای ندارم از مخدری که در ذهنم رخنه کرده که واژه ها رو برام چند وجهی می کنه.
نمیدونم زاده انسان گريزي چند ماهه امه ، سكوت و انزوايي كه انتخاب كردم براي حال حاضرم، مسيري كه دارم طي ميكنم، يا نا امیدی از اينكه ايا هستن هنوز واقعا آدم هايي كه دغدغه خويي دارن و به قول دكتر صاحبي رسم بدي رو جا نميندازنن.
يه روز سركلاس بهمون گفت، وقتي وارد شد انگار دلش رو يه چيزي يا كسي به درد اورده بود، تقريبا ٧٠ نفر سر كلاس بوديم، رو به روي همه وسط كلاس وايساد ، گفت شماها قرار سفيرهاي فرهنگي، تاريخي و هويت ايران باشيد فقط يه چيزي ازتون ميخوام توي زندگيتون، هيچ وقت هيچ وقت هيچ وقت رسم خوبي رو از بين نبريد و به از بين رفتنش كمك نكنيد، بدي نكنيد بدي نكنيد بدي نكنيد اما اگر بدي كرديد در خفاي خودتون باشه چون اگر جايي بگيد يا حتي يك نفر ببينه، به همون يك نفر رسم بدي رو ياد داديد و شما كمك كرديد كه دنيا جاي نا امن تري شه و زنجيره رو تشكيل داديد. بدي رو جا نندازيد.
شروع کردم به نوشتن بعد از مدتها، بنظرم 'نوشتن' زاده ي انزواي فردی و درونیه وقتی که مغزت پر از حرفِ و در قالب واژه ها و با تولید آوا بیان نمی شن. این میشه که دستت به جای زبونت به یاری ذهنت میاد و واگویه هات رو مکتوب میکنه.

خواستن توانستن است.
و چه بار سنگینی داره این سه لغت.
به معنای واقعی تو استدلال این سه واژه عاجزم.
لغت ها از جهات مختلف تو ذهنم معنی میشن و قبل از رسیدن به نتیجه یهو محو میشن. فقط یه عبارتهایی تو ذهنم زنگ میزنه. میگن باید کش ببندم به دستم، گویا واسه پرت شدن حواس جواب میده.
می دونی خواستن رو که همه بلدن مهم نخواستنه.
یاد گرفتن اینکه چی رو نمی خوای ، وقتی بشه ذهن رو تفکیک کرد و نخواسته ها رو مرتب نشوند تو هرگوشه، اونموقع خواسته ها دسته به دسته خودشون منظم میشینن کنار هم.
میگن بعضی مخدرها هستن که چند وجهی ميكنن گستره ديد رو،
الان ایده ای ندارم از مخدری که در ذهنم رخنه کرده که واژه ها رو برام چند وجهی می کنه.
نمیدونم زاده انسان گريزي چند ماهه امه ، سكوت و انزوايي كه انتخاب كردم براي حال حاضرم، مسيري كه دارم طي ميكنم، يا نا امیدی از اينكه ايا هستن هنوز واقعا آدم هايي كه دغدغه خويي دارن و به قول دكتر صاحبي رسم بدي رو جا نميندازنن.
يه روز سركلاس بهمون گفت، وقتي وارد شد انگار دلش رو يه چيزي يا كسي به درد اورده بود، تقريبا ٧٠ نفر سر كلاس بوديم، رو به روي همه وسط كلاس وايساد ، گفت شماها قرار سفيرهاي فرهنگي، تاريخي و هويت ايران باشيد فقط يه چيزي ازتون ميخوام توي زندگيتون، هيچ وقت هيچ وقت هيچ وقت رسم خوبي رو از بين نبريد و به از بين رفتنش كمك نكنيد، بدي نكنيد بدي نكنيد بدي نكنيد اما اگر بدي كرديد در خفاي خودتون باشه چون اگر جايي بگيد يا حتي يك نفر ببينه، به همون يك نفر رسم بدي رو ياد داديد و شما كمك كرديد كه دنيا جاي نا امن تري شه و زنجيره رو تشكيل داديد. بدي رو جا نندازيد.
شروع کردم به نوشتن بعد از مدتها، بنظرم 'نوشتن' زاده ي انزواي فردی و درونیه وقتی که مغزت پر از حرفِ و در قالب واژه ها و با تولید آوا بیان نمی شن. این میشه که دستت به جای زبونت به یاری ذهنت میاد و واگویه هات رو مکتوب میکنه.

#کاردرعمان -2-

🔵 اشخاصی که دارای حرفه و مهارت شغلی خاصی هستند اگر صبور باشن می تونن اینجا کار پیدا کنن، شاید یکم زمانش متفاوت باشه برای فرد به فرد، سخت هست اما محال نیست. برای ما ایرانی ها یکم سخت تره چون معمولا سابقه زندگی و کار خارج از کشور رو نداریم.

🔴 یکی از نکاتی که من رو واقعا به تعجب وا میداره اینه که گاهی ازم سوال میشه توی عمان چه کاری هست که بیاییم، یا برامون کار پیدا میکنید بعد وقتی میپرسم خوب تو چه حیطه ای، جواب اینه که هرچی. خوب در جواب این بخش از افراد بگم که اگر قصد مهاجرت دارید لاقل در مورد عمان، اگر اینجوریه که نمیدونید تو چه بخشی میخواید کار کنید یا چندتا کار بلدید و با این فرض که حالا میرم تو یکیش مشغول میشم؛ اره تو یه یکیش مشغول میشید اما اصلا زندگی قشنگی رو تجربه نمیکنید. عمان جایی نیست که بشه زیاد توش تفریحات کرد که بشه گفت با اون جبران میشه صرفا باید با هدف و مشخص بیاید تا رشد کنید که توی اون مسیرم سختی های زیادی خواهید کشید. پس لطفا به چندتا نکته زیر دقت کنید
🔵 تخصص
توی یه چیز متبحر باشید و روی اون تمرکز کنیدبرای پیدا کردن کار. برای مثال اگر سه تا کار بلدید با تمرکز روی یکی بیاید بعد حالا اگر از دو مورد بعد کاری پیدا شد به اون کار وارد شید. اینی که حالا هرچی یعنی از ابتدا، انتهای مهاجرتتون مشخصه. یا می مونید چند سال یه زندگی که تو ایران آوازه مهاجرتتون میاد و اینجا صرفا بیگاریه محضه.

🔵 زبان
اولین و مهمترین مولفه کار در اینجا تسلط به زبان عربی یا انگلیسی هست که بسته به تخصصتون باید ببینید کدوم براتون اولویت داره. از اونجا که عموما تحصیل کرده هستن تقریبا نود درصد مردم انگلیسی رو بلد هستن مگر قشر قدیمی و برای مثال ماهیگیر، پس با توجه به این موضوع کسی که انگلیسی رو مسلطه تقریبا تو تمام بخش ها می تونه فعالیت کنه حالا اگر شما کارتون خدماتیه برای مثال آرایشگر، عربی رو هم بلد باشید کافیه اما اگر حرفه و مهارتتون به صورتیه که با ملیت های مختلف قرار هست سروکار داشته باشید مثل کار تو هتل زبان انگلیسی لازم و ضروریه. پس اولین و مهمترین نکته اینه که بدون تسلط روی یکی از این زبونها کلا فکر اومدن به اینجا و دنبال کار گشتن رو از سرتون بیرون کنید و تمرکزتون رو فعلا بزارید روی یادگیری زبان حالا چه عربی چه انگلیسی.
من باهوشم، زود یاد میگیرم، تو محیطم و و و رو کلا منتفی بدونید اگر میخواید درست و حسابی مهاجرت کنید و از چاله به چاه نیافتید.

🔶کار در عمان
▫️قسمت اول
طی دو ساله اخیر تعداد مهاجرین ایرانی در عمان رشد قابل ملاحظه ای کرده، جوری که یه سری از مناطق داره تقریبا مملو از ایرانی های ساکن عمان میشه. از وارد کننده های مواد غذایی، خشکبار، سبزیجات تا رستوران و مغازه های صنوف مختلف ایرانی.
▫️عمان بین کشورهای حوزه خلیج فارس بر اساس شنیده هام و نه تجربه فردی رشد کمتری در زمینه مدرنیته داره. بافت سنتی خودش رو هنوز حفظ کرده و بشدت هم سعی در حفظش داره. از معماری و ساخت و ساز که سعی در مسطح نگه داشتن بافت شهریش داره تا ازادی هایه که با محدودیت در جریانه. برای مثال سال گذشته قانونی راجب پوشش افراد اومد که در مکان های عمومی و اداری یعنی از فروشگاه ها تا بانک ها باید رعایت بشه وگرنه اجازه ورود نمیدن. برای مثال برای خانم ها لباس بالای زانو، رکابی و یا بدن نما و برای اقایون شلوارک و یا لباس های بدون استین. البته برای اقایون کمی منعطف تره و مثلا با شلوارک یا تی شرت بدون استین اجازه ورود به ادارات رو ندارن اما توی سطح شهر مشکلی نداره ولی برای خانم ها حتی در فضاهای عمومی هم مجاز نیست.
یا اواسط آگوست قانونی اومد که ذکر اسم یا تصویر مشروبات الکلی بطور کامل ممنوع شد. توی بارها و هتل ها بصورت عادی و بدون محدودیت سرو میشه اما برای خریدش باید حتما کارت خرید داشت که بشه از فروشگاه ها خرید کرد که این کارت به ما ایرانی ها تعلق نمیگیره.

▫️بصورت کلی عمان کشور ارزونی برای زندگی نیست اما معمولا میشه تا حدی هزینه رو با درآمد پوشش داد البته تا حد بسیار بسیار زیادی به سبک زندگی بر می گرده. اگر از ایرانی هایی هستید که تفریح حتی در شرایط معمولی جزو لاینفک زندگیه هزینه زندگیتون بالا خواهد بود چون تفریحات معمولی اینجا هم زیاد ارزون نیست و باز بر اساس تجربه دیگرانی که سابقه زندگی توی کشورای دیگه رو داشتن حتی دبی، هزینه زندگی در عمان به نسبت درآمد بالاس. البته سوا از ایران که درآمد و هزینه هیچ سنخیتی با هم ندارن.

▫️داشتن خودروی شخصی یکی از واجبات اینجاس. چون مسقط بصورت طولی وسعت پیدا کرده مسافت ها دوره از هم و برای هرکاری نیاز به رانندگی هست. سیستم حمل و نقل عمومی بسیار بسیار ضعیفی داره به جز یه Otaxi که شبیه اسنپ خودمون هست.

کار در عمان
طی دو ساله اخیر تعداد مهاجرین ایرانی در عمان رشد قابل ملاحظه ای کرده، جوری که یه سری از مناطق داره تقریبا مملو از ایرانی های ساکن عمان میشه. از وارد کننده های مواد غذایی، خشکبار، سبزیجات تا رستوران و مغازه های صنوف مختلف ایرانی.
عمان بین کشورهای حوزه خلیج فارس بر اساس شنیده هام و نه تجربه فردی رشد کمتری در زمینه مدرنیته داره. بافت سنتی خودش رو هنوز حفظ کرده و بشدت هم سعی در حفظش داره. از معماری و ساخت و ساز که سعی در مسطح نگه داشتن بافت شهریش داره تا ازادی هایه که با محدودیت در جریانه. برای مثال سال گذشته قانونی راجب پوشش افراد اومد که در مکان های عمومی و اداری یعنی از فروشگاه ها تا بانک ها باید رعایت بشه وگرنه اجازه ورود نمیدن. برای مثال برای خانم ها لباس بالای زانو، رکابی و یا بدن نما و برای اقایون شلوارک و یا لباس های بدون استین. البته برای اقایون کمی منعطف تره و مثلا با شلوارک یا تی شرت بدون استین اجازه ورود به ادارات رو ندارن اما توی سطح شهر مشکلی نداره ولی برای خانم ها حتی در فضاهای عمومی هم مجاز نیست.
یا اواسط آگوست قانونی اومد که ذکر اسم یا تصویر مشروبات الکلی بطور کامل ممنوع شد. توی بارها و هتل ها بصورت عادی و بدون محدودیت سرو میشه اما برای خریدش باید حتما کارت خرید داشت که بشه از فروشگاه ها خرید کرد که این کارت به ما ایرانی ها تعلق نمیگیره.
بصورت کلی عمان کشور ارزونی برای زندگی نیست اما معمولا میشه تا حدی هزینه رو با درآمد پوشش داد البته تا حد بسیار بسیار زیادی به سبک زندگی بر می گرده. اگر از ایرانی هایی هستید که تفریح حتی در شرایط معمولی جزو لاینفک زندگیه هزینه زندگیتون بالا خواهد بود چون تفریحات معمولی اینجا هم زیاد ارزون نیست و باز بر اساس تجربه دیگرانی که سابقه زندگی توی کشورای دیگه رو داشتن حتی دبی، هزینه زندگی در عمان به نسبت درآمد بالاس. البته سوا از ایران که درآمد و هزینه هیچ سنخیتی با هم ندارن.
داشتن خودروی شخصی یکی از واجبات اینجاس. چون مسقط بصورت طولی وسعت پیدا کرده مسافت ها دوره از هم و برای هرکاری نیاز به رانندگی هست. سیستم حمل و نقل عمومی بسیار بسیار ضعیفی داره به جز یه Otaxi که شبیه اسنپ خودمون هست.

🔶شرایط حال حاضر سفر به عمان

🔺اول بگم که مواردی که ذکر میشه صرفا برای کسایی هست که اقامت عمان رو ندارن و میخوان وارد کشور شن.

از اول سپتامبرعمان پروازهاشو باز کرد و اجازه ورود از تمامی کشورها رو با یه سری شرایط داد؛

🔸 اولین شرط اینه که افراد باید دو دوز واکسن رو زده باشن و گواهی واکسن هاشون باید QR کد داشته باشه
واکسن هایی که مورد قبول عمان هست
• فایزر
• آسترازانکا
• اسپوتنیک
• سینوواک
• مدرنا
• جانسون اند جانسون
• سینو فارم
• کووی شیلد آسترازنکا
🔺افرادی که از ایران و عراق وارد میشن باید یک هفته توی هتل قرنطینه بشن. توی این مدت اجازه خروج از هتل رو ندارن و سه وعده غذایی براشون توی اتاق سرو میشه. بدو ورود یه تست پی سی آر گرفته میشه، و یه دست بند به مچ بسته میشه. بعد از کامل شدن هفت روز تست دوم گرفته میشه و اگر منفی باشه دستبند رو باز میکنن و شما میتونید وارد کشور شید .
ثبت نام هتل و تست پی سی آر از طریق پلت فرم sahala انجام میشه، که بعد از گرفتن بلیط با وارد کردن اطلاعات پرواز میتونید رزرو کنید.

◾️هزینه هر تست پی سی آر بین نوزده تا بیست و پنج ریال عمانی
◾️هزینه اقامت یک هفته قرنطینه با سه وعده غذا ازحدود صد و بیست ریال عمانی شروع میشه
🔺برای تمامی کسایی که وارد عمان میشن بیمه درمانی بین المللی اجباریه در حال حاضر که باید هزینه های درمان بیماری کرونا رو برای حداقل یک ماه پوشش بده.

🌱 این از فاز اول که اصلا بدونید اگر قصد سفر به عمان رو در چند ماه اینده دارید واجد شرایط ورود هستید یا نه
توی پست بعد میریم سراغ یه کلیتی از عمان وجزییاتی که هرکسی قصد مهاجرت به اینجارو داره بدونه براش خالی از لطف نیست.

هر آدمي تشكيل شده از قطعات و تكه هايي مختلف كه از كودكي آجر به آجر چيده ميشه كه غالبا بعد روحي و معنوي اش رو تشكيل ميده و شاخصه مهميه در تعيين فرديت و خلقيات بزرگساليش. از زمان كودكي پازل هر فردي شروع به تكميل شدن ميكنه و جوري كه روانشناسا ميگن ٧ يا ٨ سال ابتدائي هر فرد شاكله رواني و شخصيتيش شكل ميگيره كه خانواده نقش مستقيم داره در اين شكل گيري، كه آينده هر كدوم از مارو تحت شعاع قرار ميده.
سوا از تمام اينها از زمان كودكي كه تكه هاي ما داره شكل ميگيره اگر تكه اي كم بشه از جامعه نزديك اطرافمون يا همون خانواده تا اخر عمر فقدانش حس ميشه، گاهي شايد حتي خودمون هم از كمبودش باخبر نباشيم اما ناخودآگاهمون اون رو حس ميكنه.
بنظرم اكثر ماها پر از گره هايي هستيم كه نتيجه كودكي و نوجوانيمونه، نه اينكه خانواده هاي بدي داشتيم، بهتر هست كه بگم خانواده هايي با آگاهي كم در مورد فرزند پروري و جدي گرفتن تاثير كوچكترين رفتار و گفتارها در ناخودآگاه فرزندشون. و بار باز كردن گره ها و ترميمشون در بزرگسالي به دوش خودمون هست كه راهي خيلي سخت و طاقت فرساس.
تولد كورش و بيستمين سال نبودش

‎گاهي ما آدم ها در حالي كه ميدونيم داريم اشتباه ميكنيم، در اشتباه ميمونيم. نكته جالب اينه كه ميشينيم با خودمون و به اشتباهمون فكر ميكنيم ولي باز تغييري نميديم. ترس شايد دليلشه، ترسي با منشا هاي مختلف و فردي.
‎امروز استوري پيج .afaridand به فكر فرو بردم.
‎ده سال ديگه چه جمله اي به خودت ميگي.
‎من عاقلانه ترين تصميم زندگيم مهاجرتم بود.
‎اين تصميم بزرگترين دليل حسرت و شماتت هاي ده سال ديگه خودمه، حسرت رها كردن مامان و بابا و برادرم و مهاجرت.
‎من و امثال من دو تكه ايم.
‎دو تكه با فاصله جغرافيايي كه اين وسط روحمون متلاشي و پاره ميشه
و اين دليل سكوت و تغيير ادمهاي عاطفي نسبت به خانواده و عزيزانشون هست كه به هر دليلي مهاجرت ميكنن و وقتي بعد از چندسال ميبينينشون حس ميكنيد اينا اون ادمهاي سابق نيستن و برچسب هاي مختلف بهشون زده ميشه.

زن زیبایی نیستم که چشمان را خیره کنم
موهایی دارم تيره که فقط تا زیر گردنم می آید
نه شب را به یادت می آورد
نه ابریشم،
پوستِ گندمی دارم
که نه به گندم میماند
نه کویر،
و چشم هایی
که گاهی سیاه میزند
گاهی قهوه ای
و گاه که به یاد مادرم می افتم عسلی میشوند و کمی خیس.
دست هایم...
دست هایم اما مهربانند
و هر از گاهی
برایِ تو
به یادِ تو
به عشقِ تو
می نویسند

مرا همینطور ساده دوست داشته باش
با موهایی که نوازش میخواهند
و دست هایی که نوازشت می کنند
و چشم هایی که
به شرقیِ صورتِ من می آیند.

نه حال استبداد داریم و نه هوای آزادی
چرب شده است سبیل دمکراسی
و بوی استقلال تا حیاط خلوت همسایه رفته است
بگو که هوس نکند، آهِ یتیم در کار است
اینجا همان خراب شده تاریخ است.
بگو که بسازند تندیسی از آزادی
طلوع مان اینجاست و در غروبی جعلی، گذرنامه هایمان مهر خورد.
تا که یاد آوریم، نه خانه به دوش غربتیم و نه ساکن آبادی
کسی ز خجالت نخواهد مرد
آنجا که پرنده از پرنده می رمد
انگار خدا خواب است و فاز می دهد لالایی شبانه.