tots ng aking mga alter

It's not the visible scars of illness or injury that haunt me, but the unseen torment of my own thoughts. Each day feels like a battle against invisible demons, and if I should falter, they won't see me as brave—they'll only see weakness. So I wander through this messy landscape of my mind, where every step feels like walking on shards of broken glass, searching for a sliver of light amidst the darkness that threatens to swallow me whole.

it's been a while,
d.m.

I'm crying at the thought that someday I'll forget his voice. 'Cause I don't ever wanna forget...how he laughs and how he tells jokes. But without records, all that remains of his melody was my memory. But memories fade... and now I'm crying.

minsan napapaisip nalang ako
sino nga ba ako noon at
gaano ba kalaki ang kasalanang
hanggang ngayon ay pinagbabayaran ko?

Their absence a whisper...hard to conceal,
Leaving us yearning for what we can't feel.

longing,
d.m

my roman empire is the stories and novels i wrote that are left unfinished... the fictional places i created and the characters i built that are now forgotten because i lost my passion for writing.Remembering the ease of simpler days, when a name and a plot sparked stories effortlessly. Yearning for that uncomplicated creativity now lost in the...drafts.

d.m

He was a friend to me
I was a lover to him
I couldn't step up
And he couldn't step down
Where should we meet
In this absence of even ground

At midair,
y.k.

i am pretty. i have pretty eyes. i have cute smile.

it was the first day of 2024 and everytime i look at the mirror, echoes of your compliments ring in my ears.

to the person who made me feel prettiest, hope you make your girl feel prettiest again this year

like what i've felt on last

You'll always be my favorite almost.
In the quiet corners of my heart, you linger as my favorite almost. The fleeting moments we shared painted the canvas of my soul with hues of joy, even as the shadows of unspoken words loomed. In the symphony of our time together, I embraced the bittersweet melody of knowing you were never truly mine. Because having you for a little while was better than never having you at all..I knew the beginning and the end, yet I dared.For us..love whispered but fate spoke louder.

d.m

lahat ng pagsisisi
sa desisyong pinili
ay ikukubli
sa lilib ng aking sarili

dahil sa dinami rami ng tinig
isa sa mga salitang
ayokong marinig
ay ang katagang

"sabi ko naman sa'yo, e"

y.k.

kasing bilis ng pagdapo
ng pagod at inis
ang pagsilay ng ngiti
sa mga salitang
hindi ko hiningi
pero kusang binigay
tulad ng

"pahinga ka muna"

y.k.

no one notices when the funny one is tired of being funny, strong one tired of being strong..and me, tired of being weak.

d.m

isa sa ra*on kung ba't pinagkakaitan ko ang sariling makita ka ay dahil alam kong mangungulila lang ako pagkatapos

y.k.

there's something about these pile of pillows and these sheets that never fails to drift me to sleep. it wasn't our house that makes me go back on weekends; my bed is enough to be called home.

y.k.

kung iniisip mo na
iniisip kita
pwes tama ka,
tinamaan nga ako.

- d.m

hindi na 'ako'
kaya makakahinga na rin
ng maluwag
sa wakas

y.k.

𝑴𝒈𝒂 𝑫𝒂𝒊𝒏𝒈 𝒂𝒕 𝑯𝒊𝒏𝒂𝒊𝒏𝒈 𝒏𝒈 𝑰𝒔𝒂𝒏𝒈 𝑷𝒊𝒏𝒕𝒐𝒓

𝑻𝒊𝒚𝒆𝒎𝒑𝒐. Ang hirap humanap ng tamang tiyempo. Tulad ng apoy, hindi pumipirmi ang lagablab ng aking talento. Minsan humihina at minsan lumalakas. Sa madaling salita, minsan tinatamad at minsan sinisipag. At alam nating lahat na walang magandang idudulot ang kulang, maging ang sobra.

𝑷𝒆𝒓𝒂. Kasing mahal ng gastusin ang pagmamahal ko sa pagpinta. Ilang beses ko nang narinig na hindi sa gamit nasusukat ang galing subali't 'di pa rin maikakaila na ro'n nakasalalay ang kalidad. Bukod pa sa kailangan ng puhunan, wala ring kasiguraduhan kung makakaipon ba mula sa bunga ng tubo. O kung tutubo nga bang tunay ang punla.

𝑵𝒈𝒂𝒍𝒂𝒚. Akala niyo ba ang tinutukoy ko'y simpleng kamay? Hindi. Mula sa dulo ng daliri, palad, pulsuhan, bra*o, balikat, likod, balakang, tuhod hanggang paa, ngimay. Bonus pa ang matang nakaliligtaan nang kumurap sa tagal ng pagtitig. Wala na 'kong ibang eksplanasyon. Subukan ninyong maupo at gumuhit, maiintindihan ninyo ang sakit.

𝑳𝒊𝒈𝒐. Dugyot na kung dugyot nguni't totoong nakalilimutan kong maligo dangan na lamang kung haharap sa iba. Sige, lagyan naman natin ng matinong dahilan ang pagliban kahit papa'no; nanaisin mo bang maligo sa kabila ng kirot ng katawan? 'Wag na nating ipaabot sa regular na hilot. Matuto tayong matakot sa pasma.

𝑲𝒂𝒍𝒂𝒕. Tutal narito na rin naman tayo, itodo na ang kadugyutan. Maniwala ka sa 'kin 'pag sinabi kong pagkatapos mong makalikha ng isang obra'y ang una mong nanaisin ay mahiga. Liban na lang kung masipag ka. Ako kasi'y hindi. Mabilis akong mapagod at ang tanging gamot lamang ay pahinga. At base sa aking bokabularyo, hindi kasingkahulugan ng salitang 'pahinga' ang 'pagliligpit'.

𝑨𝒕𝒃𝒑. Marami pang iba, sa totoo lang. Gaya ng opinyon ng mga nakikiusyoso na nakapansisising hingan ng kritika pagka't masyado pala silang mahusay sa panlalait. Gaya ng 'di hinangad na utos sa kalagitnaan ng pag-adhika. Gaya ng 'di inasahang pagkaubos ng materyales sa gitna ng paglikha. At higit sa lahat...

𝑹𝒆𝒌𝒍𝒂𝒎𝒐. Sa dinami-rami ng daing at hinaing batid kong kaya ko namang lampasan ang lahat. 'Di rin lingid sa 'king kaalaman na ang lahat ng 'yon ay kailangan sa paglago. Pagka't walang lupa ang yayabong kung wala ang natural na dumi. Nguni't sa kabila ng kabatiran ay 'di ko maiwasang bumoses. Sadyang mekanismo na siguro ng pagkatao ko ang magreklamo.

𝑷𝒂𝒍𝒂𝒂𝒏𝒈𝒊𝒍,
𝒚.𝒌.

I used to wish I could grow up fast..but now that I'm here, I find myself longing for the quiet simplicity of the past.

d.m

mahigpit na yakap
para sa kapwa ko
lumalakad taliwas
sa pangarap

- d.m

di mawari kung anong nais
pero alam kung alin ang ayaw
at batid kong
kasalukuyang naliligaw
ngunit di ko na alam
kung pa'no bumalik
kung bibigyan ako
ng isa pang pagkakataon,
pwede pa bang umulit?

Nothing can beat the anxiousness I'm feeling
That unusual breathing I'm trying to rhythm
That unsteady and fast pulse of my heavy heart
That constant loud voices clouding my head

You don't need to tell me to calm myself down
I know I need to, but the problem is I don't know how

Stomach sinking,
y.k.

She enjoys the colors around her. The sky's shade reminds her of calming sea waves, which, in turn, reflect her own passion and curiosity. The trees and lush greens soothe her as she drifts toward sleep. Nature's sounds, the night's whispers, and the warm sunset envelop her world. She's drawn to these colors, hoping they'll infuse her once-dull personality with vibrancy, breathing life into the unknown within her.

- d.m

Sumuko ako sa tayo.
Kasi hindi ako mapilit.
Kung hindi magkaigi, edi hindi.

Pero hindi ako sumuko sa 'yo.
Kasi hindi ako mapilit.
Kung ikaw pa rin, edi ikaw.

y.k.

𝘛𝘢𝘱𝘢𝘵 𝘢𝘬𝘰 𝘱𝘦𝘳𝘰 𝘩𝘪𝘯𝘥𝘪 𝘴𝘢 '𝘺𝘰, dahil hindi mo ako a*o. Hindi ko ugaling bantayan ka sa peligro o iwagayway ang buntot ko sa bawat pag-uwi mo. Ang daya na maging masaya sa kakaunting oras na aaliwin tapos hindi babalikan kung hindi ko pa pipiliting magpapapansin. At lalong hindi ako marunong maghabol dahil nakakapagod tumakbo sa likuran at umantabay kung kailan ka ba lilingon.

𝘛𝘢𝘱𝘢𝘵 𝘢𝘬𝘰 𝘱𝘦𝘳𝘰 𝘩𝘪𝘯𝘥𝘪 𝘴𝘢 '𝘺𝘰, ngunit tapat ako sa damdamin ko. At kahit hindi iwagayway ang buntot, nag-aabang pa rin ako; kung ligtas ka bang nakauwi o kung masaya ba ang araw mo. Natutunan kong huwag magpapansin, pero hindi talaga maiwasang isipin ka paminsan minsan. Nakakapagod tumakbo kaya hindi ko ginagawa. Nakatigil lang ako tuwina sa malayong distansya, hindi ka man lumingon ay tuloy pa rin ang pagtanaw; 𝘱𝘢𝘨𝘬𝘢'𝘵 𝘵𝘢𝘱𝘢𝘵 𝘢𝘬𝘰 𝘴𝘢 𝘥𝘢𝘮𝘥𝘢𝘮𝘪𝘯 𝘬𝘰.

Makailang beses ko nang sinabi sa sarili ko na hindi ako a*o; pero 𝘯𝘢𝘬𝘢𝘬𝘢𝘶𝘭𝘰𝘭 𝘱𝘢𝘭𝘢 𝘮𝘢𝘨𝘪𝘯𝘨 𝘵𝘢𝘱𝘢𝘵.

y.k.

hindi sa'kin ka*o kung sakaling dumating ang pagkakataong sarili ko nalang ang kakampi ko. Bakit? dahil sa tinagal na panahong sarili ko mismo ang nagsilbing kaaway at tagahusga sa sarili kong kilos ay isang pabuya ang ideyang kinakampihan ko na ang sarili ko.

- d.m

Naranasan mo na bang mawalan ng gana? Sa mga simpleng bagay na pang araw-araw mong ginagawa tulad ng 𝒑𝒂𝒈𝒃𝒂𝒏𝒈𝒐𝒏. Ang hirap hirap bumangon.

Ayaw nang magising,
y.k.

𝙃𝙞𝙣𝙙𝙞 𝙖𝙠𝙤 𝙜𝙖𝙡𝙞𝙩.

Hindi ako galit. Hindi ako galit. Paulit-ulit. Hanggang mawala na ang pait. Masyadong komplikado pero hanggang kaya ko, ayokong magtanim ng p**t dahil sa takot. Takot na baka kapag hinayaan kong mamunga pa ay ako rin ang unti-unting maupos pagdating sa dulo.

- d.m

"Okay ka pa ba?"

Tatanggapin mo bang sagot ang hindi ko alam? Hindi ko kasi alam kung okay ba ako o nila*on ko lang ang utak ko na okay dapat ako.

Saklolo,
d.m

sometimes I wonder how my name sounds like in the whispers of secret conversations

pondering,
y.k.

paano nga ba kumawala sa mataas na ekspektasyon? paano ko nga ba isasaboses na masyado ng nakakasakal ang maging sentro ng atensyon? hindi ko mawari kung paanong ang dating labis na tuwang nararamdaman ko tuwing magkakamit ng parangal ay nagbago sa anyo ng kaba sa dahilang baka hindi nila ako tanggapin kapag humina ako o kung aamin mang mahina naman talaga ako.

- d.m

When you say my name, it's as if time itself stands still. The world around me suddenly sharpens, becoming remarkably clear. In that moment, you are the sole object of my attention, the center of my universe.

Yet, as soon as your voice utters my name, chaos erupts within the recesses of my mind too. You unleash a tempest of "what ifs," shaking the foundations of uncertainty. What if there are no more "what ifs" left to ponder?

wondering,
d.m