Pracownia Gitar CB

Powstała nowa gitara. To coś zupełnie innego niż wcześniejsze- ma kratowe zbrojenie płyty rezonansowej, która jest baaaaaardzo cienka. To nadaje jej zupełnie nowe brzmienie - dźwięk jest bardzo silny, jasny, mocne są i wioliny i basy. Bardzo dobrze stroi i jest miękka na strunach Savareza normal tension. Chyba warto będzie wypróbować na niej jeszcze inne - o większym naciągu. Klucze marki DerJung - z łożyskowanymi rolkami, pracują płynnie. Zbudowałem ją wykorzystując świerk na płytę, orzech na dno, boki i szyjkę. Cały korpus jest dodatkowo usztywniony układem cienkich wklejek. jak zawsze nie mogę się powstrzymać przed dodaniem licznych "ozdobników" z wielu gatunków drewna włączając je w budowę szyjki, dna, boków, rozety itd. Jak nagram jej dźwięk, to go dodam do tego opisu, a na razie pokażę obrazki

Finis coronat opus - tak to chyba brzmi. Czyli powstała gitara której płytę uparłem się wykończyć w ciemnym kolorze, co okazało się dużo trudniejsze, niż oczekiwałem. I trochę to trwało. Ale efekt jest moim zdaniem świetny, mimo kilku drobnych potknięć. Co jeszcze ważniejsze - dźwięk jest znakomity. Płyta jest z litego rezonansowego świerku, w kolorze prawie czarnym, choć tak naprawdę jest to głęboki brąz uzyskany po odpowiednim zabarwieniu spirytusowego lutniczego lakieru. Dno, boki i szyjka to drewno sapelli, a ozdobne wykończenia rozety, główki ,końca boków, krawędzi itp to cała gama kolorowych gatunków drewna. Do kluczy Ortega dorobiłem własne uchwyty z drewna perukowca. Efekty widać na zdjęciach.
Zainteresowanych zapraszam do kontaktu.

Płyta gitary ze zbrojeniem kratowym jest w zasadzie gotowa. Skorzystałem tu z konstrukcji autorstwa Roya Courtnalla, w tym z pomysłu na dodatkowe usztywnienie kraty pasmami włókna węglowego - ale tylko w jednym kierunku. Ma to zapewnić optymalny balans wiolinów i basów. Jak wyjdzie, zobaczymy. Wklejanie tej kraty i węglowych wzmocnień - to dopiero było wezwanie, biorąc pod uwagę, że solera ma wgłębienie, nadające płycie niewielkie sferyczne ugięcie. Zastosowałem tu własny, "pneumatyczny"patent na docisk. Wyszło to ok., z tym, że w trakcie klejenia dostęp do części kraty był utrudniony, co nie pozwoliło na usunięcie wszystkich wycieków kleju póki był on miękki i dodało pracy później. Dodatkowe problemy tworzył krótki czas otwarty żywicy wykorzystanej do przyklejenie węglowych wzmocnień, ale dało się to opanować. Kolejne kroki to zamontowanie boków (są już gotowe), dna, (też czeka), wklejenie bindingu, wykończenie, lakierowanie, setup... Trochę to potrwa. Cdn.

Na warsztacie mam gitarę nowego dla mnie typu - z kratowym zbrojeniem płyty (lattice bracing). Ta delikatna kratka na zdjęciu, to te zbrojenie. A sama płyta w części poniżej belki harmonicznej jest niesamowicie cienka - 1,0 do 1.3 mm. Aby to uzyskać trzeba delikatnej ręki no i elektroniki do pomiaru grubości - tradycyjny miernik zegarowy tu nie wystarcza.

Pierwsza tegoroczna gitara "ugrzęzła" w warsztacie, bo eksperymentuję z ciemnym wykończeniem. Zobaczymy co wyjdzie, jeśli ładnie, to pokażę jeśli nie - cdn.
Za to zacząłem instrument nowej dla mnie konstrukcji - lattice bracing, czyli z płytą zbrojoną kratownicą belek a nie wachlarzem belek. Wymyślił to dość niedawno australijski lutnik Smallmen i stało się to przebojem, Płyta jest tu niezwykle cienka - jej grubość schodzi nawet do 1mm, ale kratownica dość gęsta i sztywna. Bardziej sztywne muszą też być boki i dno. Boki skleja się więc z 2 lub większej ilości warstw - u mnie z 2 - z zewnątrz orzech amerykański (średnio twardy), wewnątrz jesion - twardy i sprężysty. Zdecydowałem się na dno lite (też orzech), ale usztywnione dodatkowym zbrojeniem. Szyjka to również orzech, ze środkową wstawką z jesionu, ale dodałem 2 usztywniające wklejki pod podstrunnicą. Najtrudniejsza część dzieła - czyli wykonanie płyty, jeszcze przede mną.

Nigdy jeszcze nie zbudowałem dwóch identycznie wyglądających gitar - i taka zabawa mi się najbardziej podoba.

Pierwsza w tym roku gitara stopniowo się buduje. Na zdjęciach wygląda na dość ukończoną, ale to pozory. Lakier boków, dna i szyjki wymaga jeszcze szlifowania i polerowania, lakier na płycie to nadal tylko grunt - cały proces nakładania tamponem dopiero nastąpi, Potem będzie czas na wklejenie mostka i cały setup - od niego w dużej części zależy jakość dźwięku i wygoda gry. To precyzyjna, czasochłonna i trudna operacja. A więc - cdn.

Nowy Rok, nowe pomysły. Jakiś czas temu wykonałem gitarę dla muzyka, który koniecznie chciał, aby miała ona zamontowany szeroki podłokietnik. Okazał się bardzo dobrym pomysłem - znacznie poprawia komfort gry, osłania płytę i całkiem dobrze wygląda. Jedyna wada, to lekki wzrost wagi instrumentu. No to wypróbowałem to rozwiązanie na 2 wcześniej wykonanych gitarach.
Pierwsza, z korpusem z drewna orzecha (nr 6/23) otrzymała podłokietnik bliźniaczy do pierwszego, wykonany z drewna brzozy z przebarwieniami, olejowany na brąz, Sam w sobie jest dość ozdobny, więc uznałem, że nie wymaga żadnych dodatków. Drugi to eksperyment - wykonałem go z drewna dębu modyfikowanego termicznie. Technicznie jest ok. ale ciemny, dość jednolity kolor tego drewna (zwłaszcza pod olejem) nie bardzo mi się spodobał. Dodałem więc ornamenty - odcinek bindingu a pod nim 2 "strzałki" z drewna perukowca - bo podobna wklejka już była umieszczona na główce gryfu (gitara 3/22). Teraz mi się podoba ,

Koleiny instrument na warsztacie - na razie w formie tylko częściowo wykończonych elementów. Na zdjęciu gryf z główką oklejoną dwoma gatunkami drewna. Czarne drewno to czarny, kopalny dąb. Jasny gatunek to chyba doussie, ale nie dam głowy Mam w magazynku trochę różnych fryzów z tzw. egzotów, pochodzących z różnych źródeł, które nie zawsze są opisane. Sam gryf jest z sapelli, z usztywniającymi go wklejkami z jesionu. Boki i dno też będą z sapelli. Dno jak zwykle z szeroką wstawką środkową - środkowe czarne pasmo to drewno wenge, boczne paski z drewna które wygląda jak zebrano, ale to coś innego. Nie wiem co, bo w opisie miałem nazwę verdolonga, ale to roślina jednoroczna, a nie drzewo. Ale rysunek i twardość są ok.. Zabieram sie do montażu.

Sposób i schemat wklejenia żeber płyty gitary jest kluczowe dla jej dźwięku. Rozwiązań jest tu mnóstwo, ale z grubsza dzielą się na 2 systemy (pomijam tu płyty typy sandwich) : różne warianty klasycznego "wachlarza" i różne kratownice. Jak dotąd stosuję ten pierwszy wariant. Żebra płyty trzeba też wyprofilować w pewien łuk i wyostrzyć przekrój do zbliżonego do ostrej paraboli. Można to zrobić przed wklejeniem, ale dociskanie ostrych grzbietów delikatnych beleczek w czasie wklejania często kończy się ich uszkodzeniem. Więc wolę je profilować po wklejeniu. A to zabawa snycerska - fajna, ale niełatwa.

Budowa dobrej gitary nie kończy się na polakierowaniu instrumentu wyglądającego na gotowy. aby zagrał potrzeba jeszcze trochę "jubilerskiej" pracy. Pomijam tu wcześniejsze etapy - zwłaszcza bardzo dokładny montaż takich elementów jak podstrunnica, mostek i siodełko - najmniejszy błąd na tym etapie oznacza, że gitara nie będzie stroić. Kolejna sprawa, to ustawienie akcji strun, czyli ich wysokości nad progami - większej dla strun basowych, odpowiednio mniejszej dla wiolinowych. Struny powinny być możliwie nisko - ale nie mogą brzęczeć, obijając się o progi. Ten proces zaczyna się jeszcze przed nabiciem progów - od odpowiedniego wyprofilowania podstrunnicy. Ale tu mamy dylemat - przecież gra i gitara i gitarzysta, o którym zwykle jeszcze nic nie wiemy. Jeśli gra delikatnie trącając struny - można je ustawić bardzo nisko, uzyskując bardzo przyjazny, "miękki" instrument. Jeśli jednak gra agresywnie, używając technik wymagających mocnego uderzenia, albo gra kostką (to przy klasykach niekiedy też się zdarza) - struny muszą być znacznie wyżej, podstrunnica lekko pochylona w stronę basów a nawet czasem trzeba jej nadać kształt płytkiej łódki. Tyle, że to wiemy dopiero, gdy poznamy gitarzystę.
wcześniej coś z tego trzeba wybrać, a potem nabić progi. Właściwie w moim wypadku - wcisnąć, a nie nabić, bo uważam, że nie jest dobrym pomysłem walenie młotkiem (nawet plastikowym) w gitarę, choćby tylko w gryf. Ja używam więc praski mimośrodowej. gdy progi są na miejscu, zaczyna się dość żmudny proces ich wyrównywania i koronowania. Oczywiście, gdy podstrunnica jest dobrze wyprofilowana, a progi równo wciśnięte, pracy jest mało - ale zawsze jakiś próg trochę wystaje. Sprawdza się to specjalną płytką. Wystające punkty trzeba spiłować, a potem potem wykonać tzw koronowanie, czyli nadanie progom ich pierwotnego, okrągłego profilu. To znów wymaga specjalistycznych narzędzi a i lupa warsztatowa się przydaje. Potem pozostaje już "tylko" wyrównać i zaokrąglić końce progów. Uf... No i trzeba mieć nadzieję, że przyszły użytkownik nie stwierdzi, że coś mu brzęczy, bo zabawa może zacząć się od początku, nawet z wyrwaniem już założonych progów. Co dalej ? Oczywiście zakładamy struny, sprawdzamy akcję, regulujemy wysokość siodełka i podstawka na mostku, sprawdzamy strojenie, wykonujemy (jeśli trzeba) kompensację długości strun przez odpowiednie podpiłowanie podstawka w miejscu ich podparcia... to już temat na innego posta.

Budowa gitary, którą tu pokazuję była zaczęta już dawno, ale szła pechowo - upadek instrumentu ze stołu warsztatowego skończył się pęknięciem płyty i wymianą jej na nową. Potem powstawała równolegle z innymi więc to trochę trwało. Następnie przeszła przez ręce kilku gitarzystów którzy ją przetestowali - a ich uwagi dodały mi trochę pracy ze setupem. Ale jest gotowa i świetna. Ma piękny dźwięk - w tym szczególnie mocne i pełne basy, co powtarza się we wszystkich moich instrumentach. Znakomicie stroi. A wygląd można ocenić na zdjęciach. To pierwsza gitara którą wykonałem z drewna orzechowego (boki i dno) a szyjkę z toryfikowanego drewna jesionu. To ostatnie oznacza drewno poddane działaniu wysokiej temperatury, popularnie zwane też "termowoodem". Ten proces zmienia część właściwości mechanicznych drewna, stabilizuje je i uodparnia na tzw korozję biologiczną, (choć ta akurat tu nie grozi). No i zmienia jego kolor na brązowy, tym ciemniejszy, im drewno jest dłużej wygrzewane. Co istotne, boki korpusu są dwuwarstwowe. Takie rozwiązanie preferuje część lutników, jako zapewniające większą sztywność pudła. Ja zastosowałem je pierwszy raz, ale uważam że z dobrym skutkiem. Dnom jest z litego drewna, sklejone z 3 części. Płyta to lity europejski świerk rezonansowy. Zbrojona jest wachlarzowym układem belek. Mostek z palisandru, podstrunnica też. W ramach setupu wykonana jest na podstawku i siodełku kompensacja długości każdej ze strun indywidualnie. Same struny to Savarez, normal tension. Jak zawsze wprowadziłem szereg zdobień - główka oklejona jest dębem kopalnym, ze wstawką z hebanu, na dole gitary jest skomplikowana wstawka z kilku gatunków drewna, podobnie złożona jest rozeta. Klucze ma firmy Ortega. No i zapomniałem zacząć od tego, że jest to gitara klasyczna, w wymiarze 4/4, z menzurą 650mm. Oczywiście chętnie udostępnię ją zainteresowanym.

Pracownia Gitar CB updated their phone number.

Budowa nowej gitary zajęła mi trochę czasu, bo to nie do końca typowy instrument. Co w nim nowego ? Najbardziej rzuca się w oczy zamontowany na stałe podłokietnik, pozwalający na bardzo wygodną grę i osłaniający płytę przed dotknięciem prawej ręki. Wklejony jest tak, aby absolutnie nie ograniczać pracującej przy grze powierzchni tej płyty. Poza tym podstrunnica jest z brazylijskiego hebanu (drewno gombeira, ma zresztą kilka nazw) i 20-to progowa. Mostek ma 12 otworów do wiązania strun, po 2 na strunę. Klucze są firmy Scheller. Reszta jest bardziej typowa - płyta świerkowa, dno, boki i szyjka z drewna sapelli. Główka jest bogato zdobiona kilkoma gatunkami drewna. Ozdobione jest też pudło w miejscu połączenia boków, na dole gitary, oraz dno - z szeroką wklejką środkową. Gitara pięknie stroi i ma naprawdę znakomity i silny dźwięk.

niektóre fotki tej gitary są już na tej stronie, ale jej dźwięku jeszcze nie tu nie umieściłem, do teraz. Oto gitara klasyczna, lutnicza, która jako pierwsza z wykonanych w mojej pracowni doczekała się prezentacji w postaci obrazu i dźwięku łącznie. Ma wymiar 4/4, menzurę 650mm, szyjkę o szerokości 50mm przy siodełku, 59mm przy 12-tym progu. Płyta rezonansowa to świerk europejski. Jest lekko sferyczna i ma profilowaną grubość. Belkowanie to klasyczny wachlarz opracowany przez hiszpańskiego lutnika H. d`Aguado, ale z pewnymi modyfikacjami. Boki, dno i szyjka powstały z litego drewna sapelli pasiastej. Dno ma wstawkę z drewna zebrano i jesionu. Szyjka jest usztywniona środkową wstawką i warstwą drewna bilinga. Główka ma okładzinę z hebanu, z ozdobną intarsją. Podstrunnica i mostek powstały z palisandru indyjskiego. Klucze mają ręcznie wykonane główki z drewna zebrano. Akcja strun jest niska. Wykonana została kompensacja długości każdej z nich, przez odpowiednie podcięcia podstawka. Same struny to Savarez Cantiga, normal tension. Gitara jest wykończona jasnym lakierem lutniczym, na bazie szelaku. Reszta – i efekty dźwiękowe są do zobaczenia i usłyszenia na YouTube: https://youtu.be/ZWDzQ3K16lo
Cena tego instrumentu na pewno jest konkurencyjna: 3200 zł (bez futerału)
Bogdan C.

Lutnik to ciekawa profesja - trochę mistrz rzemiosła - bo tworzy rzeczy użytkowe, ale chyba głównie artysta, choć na Akademii Sztuk pięknych tego nie uczą. Ale za to w pracowniach lutniczych często powstają piękne dzieła - podziwiane za dźwięk ale też za wygląd. Czy czuję się więc artystą ? jeśli już to przez małe "a", bo widywałem instrumenty dużo doskonalsze od moich gitar, choć myślę że i tak moje są niezłe. Satysfakcję daje mi m. in. możliwość wymyślania ciągle nowego wzornictwa. Jeszcze nie powstały w mojej pracowni dwa identyczne instrumenty. Różnią się rodzajem drewna korpusu i gryfu, kształtem główki, bindingiem, rozetami itd. Pokażę to na przykładzie kilku główek, których zdjęcia zamieszczam.

Poproszono mnie o zrobienie gitary z zamocowanym na stałe podłokietnikiem. to rzecz dla mnie nowa - wcześniej tego elementu nie robiłem, choć to pożyteczny dodatek - poprawia komfort grającego, poprawia dźwięk przez odsunięcie ręki od płyty, chroni samą płytę przed uszkodzeniami. Pomijam tu tzw zintegrowane podłokietniki, polegające na silnym sfazowaniu fragmentu górnej krawędzi pudła - te są wygodne i ładnie się prezentują, ale zabierają fragment płyty rezonansowej, co mi się nie podoba. tytułem próby wykonałem dwa inne - oba przeznaczone do doklejenia na krawędzi pudła i boku, w tym jeden zachodzący na płytę (ale jej nie dotykający), a drugi - mocno osłaniający bok a płytę tylko przez silnie uwypukloną krawędź. Ten ostatni jest najwygodniejszy dla grającego i myślę, że dostatecznie chroni płytę odsuwając od niej rękę gitarzysty. Taki wykorzystam. Do testu wykorzystałem moją starą, zrobioną lata temu gitarę.

Ostatnia moja gitara (nr 8/2022) niedawno zaliczyła surowe testy u kilku wymagających muzyków - i zyskała piękne oceny, co oczywiście cieszy. Wkrótce zamieszczę nagranie jej dźwięku, i 2 innych też. Tymczasem zacząłem budować kolejną. Na razie to wstępny etap - powstały półfabrykaty gryfu, boków, dna. Tylko płyta jest dopracowana, czyli wyprofilowana, żeberka wklejone, rozeta też. Cdn.

Chyba najbardziej nie lubię szlifowania, a z tej gitary trzeba było zmyć i zeszlifować cały stary zniszczony lakier. . No i ją na nowo polakierować. Niestety smugi i przebarwienia na płycie wierzchniej były nie do usunięcia. Boki i dno pokryłem lakierem zabarwionym na brąz, więc bardziej maskującym, a szyjka została dodatkowo zabejcowana na czarno bo inaczej nie uzyskał bym oryginalnego koloru. Potem szlifowanie i przyklejenie podstrunnicy, nowe progi, klucze, struny... itd. Gitara gra i stroi. Odzyskała utracony blask.

zamknięcie pudła naprawianej gitary nie kończy dzieła. Teraz musiałem uzupełnić wyłamane fragmenty wklejki krawędziowej (bindingu), odbudować rozetę i małą gwiaździstą intarsję na dole płyty, wyrzeźbić i dokleić odłamany kawałek mostka. No i całkowicie zmyć i zeszlifować stary zniszczony lakier z całego instrumentu. W sumie to prawie tyle samo pracy i czasu, co naprawa główna, ale finał już prawie widać.

Krok po kroku stara gitara odzyskuje formę. Wkleiłem jej nowy kerfing, bo na resztkach starego już bym dna nie przykleił. Dno zyskało nowe belkowanie a potem zostało na nowo zamontowane.

Odrestaurowanie starej gitary opisanej poprzednio musiało zacząć się od demontażu dna. Oczywiście ujawniły się wtedy da;sze uszkodzenia - odklejona od płyty belka, oderwany kerfing, a po belkach dna zostały tylko ślady. No to zaczęło się klejenie i uzupełnianie.

Naprawy uszkodzonych instrumentów to nie to, co lubię najbardziej, ale trafiła do Pracowni bardzo ciekawa i bardzo zniszczona gitara. To mała gitara o konstrukcji spotykanej tylko w bardzo starych instrumentach - z belkowaniem typu "ladder", czyli drabinkowym, ograniczonym tylko do 2 poprzecznych belek, a za to z bardzo grubą 4- milimetrową płytą. Oceniam jej wiek na ok. 100 lat. Ten egzemplarz jest ładnie zdobiony, z ozdobnym mostkiem, ciekawą rozetą i intarsją na dole płyty. Boki stanowił dość cienki obłóg, a dno to lity materiał - na oko olcha. korpus pokryty był brązowym kryjącym lakierem. Szyjka pomalowana na czarno. Oczywiście całe pokrycie lakierowe było zupełnie zniszczone , podrapane i pościerane. Płyta rezonansowa poważnie uszkodzona w 2 miejscach, wygięta w dół im przemieszczona na złamaniu - zapewne w wyniku jakiegoś uderzenia. szyjka odklejona od boków i dna , trzymająca się tylko na płycie górnej. Dno odklejone od boków na większości obwodu, a boki oderwane od końcowego klocka. Również płyta częściowo oderwana od boków. Uszkodzony mostek, wykruszona ozdobna intarsja, itd. Zobaczy,my, co z tym da się zrobić, ale na pewno naprawa musi zacząć się od sporego demontażu - zacznę od odklejenia dna. Naprawę ułatwia fakt, że w starych instrumentach jedynym użytym klejem jest klej kostny - jak wiadomo odwracalny, umożliwiający rozklejanie.

Gitara zapowiadana poprzednim postem już powstała. Bardzo udana zarówno plastycznie jak i dźwiękowo. Parę szczegółów: płyta rezonansowa to lity świerk, profilowana grubość, lekko sferyczna . Boki, dno i szyjka - drewno sapelli. Dno wygięte wzdłużnie. Szyjka z usztywniającą wklejką jesionową. Ozdobna rozeta, binding, wklejka w dole. Główka z okładziną z kopalnego dębu, z ozdobnymi wstawkami. Podstrunnica i mostek to palisander. Zastosowałem pewną nowość - 12-to otworowy system mocowania strun na mostku. Uchwyty kluczy z drewna zebrano. Pewnie ją sprzedam, choć póki Pracownia Gitar CB nie jest zbyt znana, nie mogę oczekiwać ceny, jakiej jest warta. Więc wystawię ją za jakieś 3500zł.