Kris Stacha Photography

Pierwszy sierpnia. Gdzieś tam dymy, trąby – a tu taka sytuacja.
Na zdjęciach panowie Rafał i Gabriel, zażywający letniej kąpieli.

Butohpolis. IV Międzynarodowy Festiwal Sztuki ButohButohpolis, czyli w weekend się działo. Kto nie był, niech żałuje, kto był – wie czemu:)

Zrobiły się też i zdjęcia. W albumie poniżej – Marek Kowalski (performance) & Robert Jędrzejewski (muzyka) „Przyjdę jutro, choć nie znam godziny”. Teatr Akt, ul. Łaziebna 9.

Mrok się gęstwi po sadzie, ziemny powiał chłód,
Zda się, iż dal zbłąkana podchodzi do wrót…
Wiatr się zsunął ze strzechy na gałęzie drzew, —
Czy on we mnie tak śpiewa? Widzę poprzez śpiew,
Jak księżyc wschodzi nad borem!
W podwórzu, dokąd zajrzał z poza ciemnych brzóz,
Rozwidniła się studnia i samotny wóz,
Między szprychy znienacka oświetlonych kół
Duch, drogi nieznający, na nocleg się wsnuł
Wieczorem, późnym wieczorem.
Przez szyby moich okien, zapatrzonych w staw,
Blask spada i tli się wśród wilgotnych traw.
W dłoni mojej zerwany doumiera wrzos.
Jakże dziwno wymówić własne imię w głos
Wieczorem, późnym wieczorem!…
Cień mój, co we dnie kładł się na złocisty łan,
Nocą pragnie zapełnić pustkę moich ścian.
Do szyb, znikąd zjawione, lgną puszyste ćmy, —
Staw posrebrniał i widzi inaczej, niż my,
Jak księżyc wschodzi nad borem…

B. Leśmian, "Wieczorem"

Marek Kowalski (performance) & Robert Jędrzejewski (muzyka) w spektaklu "Przyjdę jutro, choć nie znam godziny". Butohpolis IV – Międzynarodowy Festiwal Sztuki Butoh, Teatr Akt, Łaziebna 9.

Marek Kowalski - aktor teatru fizycznego, współtwórca Teatru Akt. Uczestniczył w wielu treningach różnych technik pracy z ciałem. Od lat 90-tych wystąpił w kilkudziesięciu spektaklach teatru ruchu i teatru plenerowego. Tańczy butoh, tworzy działania własne i gościnnie z Teatrem Limen Butoh. Animator wydarzeń artystycznych w Warszawie, na Mazowszu i w Polsce.

Robert Jędrzejewski – zajmuje się działaniami spontanicznymi w interakcji z technologią multimedialną. Kreatywny improwizator, wiolonczelista, kompozytor, a także doktor sztuk muzycznych. Inicjator konferencji NOWY SENS MUZYKI. Ma na koncie liczne prezentacje i kooperacje artystyczne w kraju, a także w Europie, USA, Kanadzie i Singapurze.

Lody lody komu lody, looooody lody!

Zima. Prawdziwy rarytas.
Aż mi się ciepło zrobiło:)

Styczeń, Przemyśl.

Kto rano wstaje, dziwne ma zwyczaje.

Co tu gadać… Jesień idzie. Nie ma na to rady.

Michał Łagunionok prowadzi "Projekt Ruchy" – otwarty klub bokserski. Zgodnie z nowymi regulacjami, mają zakończyć treningi na sali – no, chyba żeby trenowali w celach religijnych. Wziął więc Łagu sutannę i poszedł wyznawać boks na Patelni.
Alleluja! ***** ***!

Kto robi zdjęcia ludziom którzy robią zdjęcia? W poszukiwaniu odpowiedzi, Monika udała się nad Wisłę, a ja dokumentowałem przebieg poczynionych kroków dochodzeniowo-śledczych.
Fotorelacja w załączeniu.

z Monika Bledowska

Zapraszam na herbatę:)

Więcej herbaty (i nie tylko) – https://www.facebook.com/media/set/?vanity=KrisStacha&set=a.199215658277425

Jeden tydzień – a tyle radości. A zaczęło się od koncertu Polpo Motel, ciemnej strony tęczy, której osią jest Daniel Pigoński i Olga Mysłowska, ale jest to duo które lubi być trio a nawet kwartetem. Jako że jest to ekipa z kręgu moich Top 5, Top 3, a bywają dni że Top 1 – wyobraźcie sobie, ile frajdy dało mi fotografowanie ich przy robocie.

Wydarzyło się to w przestrzeni teatru Komuna Warszawa, było mroczno i kolorowo, gorąco i lodowato, lirycznie i potężnie, a wszystkie to w tej samej chwili, która trwała nie wiadomo ile, bo czas się wtedy zatrzymał.

Więcej o bohaterach wydarzenia tutaj – www.facebook.com/events/655623382009038

…a ja zapraszam do oglądania. Najlepiej z dźwiękiem. Włączcie sobie Cadillac Hearse i będzie dobrze. Możecie zacząć od "Oblivion", jak na koncercie. Ale jak kto chce. Można od razu Cadillakiem do piekła.
https://polpomotelmusic.bandcamp.com/album/cadillac-hearse

Podobnie jak w zeszłym roku miałem przyjemność robić zdjęcia na uroczystości z okazji Międzynarodowego Dnia Pokoju.
*******
Moje zdjęcia opublikowane tutaj są bardziej subiektywną wersją wersji oficjalnej. Czarno-białe lub monochromatyczne, bywa, że inaczej skadrowane – takie rzeczy tylko teraz, tylko tutaj:)
*******
Międzynarodowego Dnia Pokoju ustanowiony przez ONZ, odbył się przy Dzwonie Pokoju podarowanym Warszawie przez Japonię. W wydarzeniu wziął udział m.in. ambasador Cesarstwa Japonii pan Tsukasa Kawada, Burmistrz dzielnicy Mokotów, w imieniu ONZ przesłanie odczytał pan Jacek Kozłowski z fundacji Heiwa – organizatora wydarzenia. Obecna była także delegacja ze Stowarzyszenia Dzwonów Pokoju w Berlinie.
*******
Program uroczystości jest głęboko zanurzony w tradycji japońskiej. Obejmuje symboliczne uderzenie w dzwon, ceremonię ofiarowania herbaty i wypuszczenia strzały z tradycyjnego japońskiego łuku. Atrakcjami kulturalnymi była wystawa fotografii japońskich Agnieszki Gutral i Jacka Kozłowskiego, ceremonie parzenia herbaty w wykonaniu Stowarzyszenia Drogi Herbaty Urasenke oraz spotkanie z mistrzem kyudo.
*******
Pełnia szczegółów tu – https://www.facebook.com/events/327974738650606/

Mówią o nas, mój sssskarbie.

https://www.facebook.com/113644565885575/posts/705614223355270/?extid=q0Vi9ATIQGLsO5vx&d=n

"Nikt nam nie zrobi nic", czyli Zbuntowana Orkiestra Podwórkowa kontratakuje. Ulegając regresji o 80 lat, odnajdujemy się w roku 1940, w którym dzieją się rzeczy ciekawe…
Kto ciekaw, niech posłucha.

======================
Nikt nam nie zrobił nic: https://youtu.be/4ZuBtoiNHNA
W tramwaju: https://youtu.be/vB4ruhM6k_g
Tromtadracja, albo stosunki międzynarodowe: https://youtu.be/fwRGCksMSiQ
======================

Odbyło się to w klubie Pogłos, w składzie: Andrzej Zamenhof( bandżo, śpiew), Ignacy Woland (tuba, sakshorn), Tadeusz Król (akordeon, klarnet, saksofon), Adam Sobolewski (baraban, śpiew, cymbały).

======================
Moim zdaniem, Hańba! to jeden z najważniejszych współczesnych zespołów muzycznych, mający pod okryciem retrospekcji więcej do powiedzenia o nas współcześnie niż ktokolwiek inny.

http://www.hanba1926.pl
https://www.polityka.pl/tygodnikpolityka/kultura/muzyka/1968436,1,recenzja-plyty-hanba-nikt-nam-nie-zrobil-nic.read

"Nikt nam nie zrobił nic", czyli Zbuntowana Orkiestra Podwórkowa kontratakuje. Ulegając regresji o 80 lat, odnajdujemy się w roku 1940, w którym dzieją się rzeczy ciekawe…
Kto ciekaw, niech posłucha.

======================
Nikt nam nie zrobił nic: https://youtu.be/4ZuBtoiNHNA
W tramwaju: https://youtu.be/vB4ruhM6k_g
Tromtadracja, albo stosunki międzynarodowe: https://youtu.be/fwRGCksMSiQ
======================

Odbyło się to w klubie Pogłos, w składzie: Andrzej Zamenhof( bandżo, śpiew), Ignacy Woland (tuba, sakshorn), Tadeusz Król (akordeon, klarnet, saksofon), Adam Sobolewski (baraban, śpiew, cymbały).

======================
Moim zdaniem, Hańba! to jeden z najważniejszych współczesnych zespołów muzycznych, mający pod okryciem retrospekcji więcej do powiedzenia o nas współcześnie niż ktokolwiek inny.

http://www.hanba1926.pl
https://www.polityka.pl/tygodnikpolityka/kultura/muzyka/1968436,1,recenzja-plyty-hanba-nikt-nam-nie-zrobil-nic.read

Próbowaliście kiedyś iść bardzo powoli? "Bardzo powoli" – znaczy naprawdę bardzo powoli. Na przykład metr na minutę. Używając wszystkich mięśni, nie drobiąc stópkami, krokiem normalnej długości, tylko rozciągniętym w czasie. Taki był właśnie ten flash mob. Grupa Teatru Limen Butoh z sympatykami przeszła tak Chmielną. Nie, nie całą Chmielną, raptem kilkadziesiąt początkowych metrów Chmielnej, odległość którą zwykle przebywam w pół minuty, oni pokonali w pół godziny. Powodowało to przeciekawe interakcje. Większość ignorowała, pędząc gdzieś w swoich sprawach. Niektóre osoby dołączały się jak do Forresta Gumpa. Kierowcy nie rozumiejąc kontekstu, wściekli na to że nawet na chodniku stoją w korku – trąbili, próbowali wywierać presję podjeżdżając na grubość gazety i dysząc wściekle silnikowym chuchem w nogi żywej przeszkody. Albo, metodą siłową, roztrącając ludzi na chodniku, który jak przecież sama nazwa wskazuje służy do jazdy.
• • •
„Kwiat jest tu, ale kiedy się zbliżymy, znika. Pewnie jest gdzieś blisko. Pójść tam, jeżeli był tu, to akt rozsądku. To nie jest szaleństwo. Kiedy się zbliżamy, nie wiedzieć kiedy, kwiat znika, momentalnie. Mimo to ciągle go widzę. Gdzie jest kwiat? Nie wiem, pewnie w sercu. Tkwi we mnie, w sercu. Tak?” Kazuo Ohno

Magdalena Jakubów

Początek sierpnia to butoh w dużej dawce. Zapraszam na pierwszą pigułkę.

Teatr Limen Butoh „Zmierzch opuszczonych miast”. Performance site-specific. Koncepcja: Sylwia Hanff, wykonanie: Sylwia Hanff, Magdalena Jakubów, Marek Kowalski, muzyka: Pierre Boeswillwald, realizacja dźwięku: Jakub Iwiński

https://www.facebook.com/events/326872825339430/

"Noc, która płonie dzień"

Performans uczestników projektu
„Nie wiem kim był Grotowski. Laboratorium kultury czynnej”.

Opieka artystyczna: Sylwia Hanff, Roman Woźniak.

14 czerwca 2020, niedziela, godz. 17.00.

Miejsce: teren wokół Teatr Akt, ul Łaziebna 9, Warszawa

Opieka artystyczna: Sylwia Hanff, Roman Woźniak.

Muzyka: India Czajkowska

Performerzy: Agata Sokół, Agnieszka Jaglarska, Ana Gomez, Anita Angowska, Beata Tyrcha, Łukasz Kamiński, Magdalena Jakubów, Magdalena Krawczyk, Maja Radecka

Asystentka: Marzena Brzezińska

Organizator: Stowarzyszenie „Akademia Umiejętności Społecznych”

Partnerzy:
Warszawski program Edukacji Kulturalnej
• Teatr Limen Butoh
• Mazowiecki Instytut Kultury
• Teatr Akt

Projekt współfinansowany przez m.st.Warszawa

https://www.facebook.com/events/700121807440116/

Do połowy ok, druga część to nudy panie, nic sie nie dzieje, smęty, generalnie… się panie nie dzieje, zapali papierosa, spojrzy w lewo, spojrzy w prawo i nic, nuda. Na nudę dobre jest czarne pudełko, tu się wciśnie, tam wyciśnie, coś wyskoczy albo papierek kolorowy wyjedzie. No i tak. Tak było, wysoki sądzie, wcale tego nie chciałem, starsze chłopaki mnie namówiły.

Olga Mysłowska, wokalistka Polpo Motel, zespołu który uwielbiam wieczorem, rano i w dzień, szczególnie gdy pada deszcz albo świeci słońce. Także – wykształcona klasycznie wykonawczyni muzyki barokowej, tłumaczka z francuskiego i osoba tylu talentów, że opis ten wykracza poza alfabet kanji, nie mówiąc już o łacińskich 24 literach. Nawet z diakrytykami.
Zapraszam na spotkanie z zamaskowaną Olgą. I na stream koncertu – już wkrótce.
Bądźcie czujni!

Po deszczu, którego ponad miesiąc pragnęła utęskniona przyroda. O godzinie, która nie istnieje, godzinie w której łatwiej spotkać Leszego, topielicę niż człowieka.

W piątek glob zawirował, a osią obrotu był Nowy Świat Muzyki. Do muzyki granej przez Emiko Hasegawa 長谷川恵美子 tańczyła Takako Matsuda 松田孝子 i pani Momo Czaplińska, pomimo młodego wieku, wcale nie debiutantka:)
Więcej informacji – https://www.facebook.com/events/597725271074738/, a ja zapraszam do obejrzenia relacji.

A teraz coś zupełnie z innej beczki.

"Nie rozumiem tych dzisiaj, dupy tylko wożą tymi samochodami, niszczą wszystko, oddychać nie ma czym, słabi są, takich jak oni to kiedyś by na rekonwalescencję brali od ręki…" – usłyszałem podczas kontemplacji stylówki i detali roweru (lampa!). Pogadaliśmy. Nie ze wszystkim się zgodziliśmy, ale na portret spontaniczny – tak.

Nie chciał mój model być znany z imienia i nazwiska, i tak niech zostanie. Daj mu, Opatrzności, dużo zdrowia, i nam wszystkim tyle co jemu:)

Tego dnia zdjęcia tematy same się prosiły. Czwórkami szły, jak żołnierze z Wersterplatte.