Zaburzony_dietetyk

Makaronom nigdy nie mówię NIE! Makaron się kocha ❤️
Ale NIE mowie:
-pomijaniu posiłków!
-zapijaniu głodu!
-restrykcjom!
-katorżniczym ćwiczeniom!
Co byś jeszcze dodała do tej listy?

Mam nadzieję że nie tylko dziś dajesz sobie mnóstwo miłości na którą zasługujesz każdego dnia ❤️

Dawno nie jadłam racuchów a Ty? Kiedyś zakazane bo przecież biała mąka 😱 a dziś? talerz wylizany tak że można było do szafki schowac😅 to jest prawdą że do pewnych decyzji trzeba dojrzeć, widzę to po sobie, kiedyś te same informacje odbijały się echem a teraz robią jedne wielkie WOW! Jak to możliwe! Także nie wywieraj na sobie presji, wszystko w swoim czasie, ale otwórz się na zmianę i zaufaj sobie ❤️❤️❤️

Mam nadzieję że ten rok będzie początkiem lepszego ,,zdrowszego,, myślenia na temat swój, jedzenia a także innych ludzi. Uzdrowienie tego obszaru pozwoli Ci uwolnić się od wiecznego objadania czy głodzenia bo w końcu nie będziesz musiała nic udowadniać sobie a przede wszystkim innym. Kiedyś myślałam że to tylko i włącznie kwestia jedzenia jednak dziś patrzę na to z zupełnie innej perspektywy i tego samego życzę Tobie ❤️❤️❤️

Kochana, mimo że ten czas nie zawsze był, jest czy będzie łatwy, wiedz że masz na to ogromny wpływ ❤️ dlatego z całego serca życzę Ci otwartości serca i umysłu, częstrzego bycia ze sobą w ,,tu i teraz,, a także mnóstwa akceptacji i wyrozumiałości dla samej Siebie ❤️ Zdrowych i spokojnych Świąt ❤️

Zostały niecałe 2 tygodnie do Świąt... jak się z tym czujesz? Jesteś na etapie: ,,o matko nie będę nic jeść bo przytyję!,, a może ,, w dupie najem się przez te kilka dni... no może do Nowego Roku i od stycznia już dieta!,, albo i czego też Ci życzę ,, ooo pierogi jak dawno ich nie jadłam zjem je z przyjemnością!,, Ten ale i nie tylko ten okres jest wyjątkowo trudny dla osób chorujących na zaburzenia odżywiania, z jednej strony tak bardzo chcą a z drugiej ten ogarniający paraliż, lęk powodujący jeszcze gorsze samopoczucie sprawia że znaczna część osób chciałby żeby jedzenie najzwyczajniej nie istniało bo wtedy nie byłoby problemu. Niestety tak się nie da. Jedzenie zawsze będzie nam towarzyć, ale relacje z nim naprawdę można naprawić.
❤🩷❤🩷

Co mówić a czego nie osobie która choruje na zaburzenia odżywiania? Jest to nielada wyzwanie aby być i dawać wsparcie a jednocześnie nie wpędzać w poczucie winy i nie zawstydzać. Niestety rodzice i bliscy często przeświadczeni tym że robią dobrze, powodują że np dziecko czuje się znacznie gorzej i ma poczucie że zawodzi oraz nie spełnia czyichś oczekiwań. To co warto zapamiętać to aby nie używać pytań zaczynających się od Dlaczego!? oraz to aby nie komentować jedzenia, wagi czy wyglądu. Większe wsparcie okażesz wtedy kiedy nie będziesz patrzeć na osobę przez pryzmat jej wagi a spojrzysz na nią jak na równego człowieka który nie jest tylko cyferką ❤️

Może nie wygląda ale za to jak smakuje 🤤 ziemniaki + smietanka + ser = ❤️ niestety w dalszym ciągu spotykam się ze stwierdzeniami: ,,ziemniaki tuczą,, ; ,,białe pieczywo złe,, ; ,,od tłuszczy będę tyć,, prawda jednak jest taka, że na wszystko znajdzie się miejsce, trzeba tylko - albo aż sobie na to pozwolić i przestać kategoryzować produkty na zakazane i dozwolone. Daj sobie czas na wprowadzanie zmian a zobaczysz jak zyska Twoja relacja z jedzeniem ❤️

Cosmopłatki nie tylko dla dzieci 😅
Pamiętaj brak owoców czy warzyw w posiłku nie oznacza że jest on zły ❤️

Czy można dostać lepszą wiadomość w niedzielę?! Chyba nie ❤️ poraz kolejny pokazujecie że dzięki waszemu zaangażowaniu jesteście w stanie zrobić tak wiele❤️ kochana jestem z Ciebie tak dumna że nawet sobie nie wyobrażasz😍

Pamiętaj że wychodzenie z zaburzeń odżywiania to nie sprint, nie wpadłaś w nie wczoraj i nie wyjdziesz z nich jutro - jak na wszystko potrzeba czasu i dużo wyrozumiałości dla samej siebie❤️

Daj sobie czasu❤️
zaufaj
a zobaczysz efekty ❤️

#

Zadbaj o siebie i daj sobie pomóc ❤️

,,Karmi się tylko Twoim strachem. Dopóki w nią wierzysz, dopóty istnieje. Im silniejszy lęk, tym złuda ma większą moc."

Wczoraj był Światowy Dzień Zapobiegania Samobójstwom. Czy wiesz ze prawie 1/3 dotyczy osób chorujących na zaburzenia odżywiania? Mnie to nie dziwi - sama kiedyś chciałam zakończyć wszystkie swoje problemy w ten sposób a choroba no cóż tylko do tego zachęcała. Wiele osób chorujących nie widzi problemu, traktuje to bardziej jako: ,,rodzina się na mnie uwzięła,, albo ,,oni chcą żebym była gruba i nieszczęśliwa,, Ciężko jest przekonac osobę aby zaczęła więcej jeść jeśli sama tego nie chce. Pogłębiające się niedożywienie, do którego często dołącza depresja jest bardzo niebezpiecznym połączeniem.
Co możemy zrobić?
❤️ Napewno udać się do specjalisty - psychoterapia jest nieodłącznym elementem, który pomoże uporządkować chaos emocjonalny.
❤️ czasami pomoc farmakologiczna jest niezbędna
❤️ pomoc specjalisty z zakresu odżywiania, który wspólnie z podopiecznym ustali bezpieczny sposób wychodzenia z niedożywienia
❤️ bliskość i jeszcze raz bliskość 🤗 wiem że często dla rodziców jest to najtrudniejszy element bo myślą że karą, krzykiem czy groźbami więcej zdziałają. Niestety nie zawsze. Warto skupić się na rozmowie, angażować dziecko w inne aktywności, wspólnie spędzać czas i przede wszystkim słuchać ❤️

Pamiętaj że to przejściowy stan który mija i mimo trudność warto z kimś porozmawiać niż dusić to w sobie ❤️
jeśli potrzebujesz wsparcia napisz ❤️

Jeśli jesteś w dole to przestań kopać głębiej...
Myśli i emocje są jak chmury- płyną ...
I mimo tego że niebo przez jakiś czas nad Twoją głową jest bardzo zachmurzone to przeczekaj... daj sobie czas, zatrzymaj się i spróbuj złapać dystans i oddech. Jeden krok do tyłu to nie przegrana to rozbieg do czegoś lepszego na co zasługujesz
❤️❤️❤️

Zaburzony_dietetyk updated their address.

Jestem ogromnie dumna a serce rozpiera radość ❤️ To jest Twój sukces i nigdy w Ciebie nie wątpiłam! Zrobiłaś tyle że ciężko to ubrać słowami, nie zawsze było łatwo ale zawsze dawałaś z siebie 100% i pokazałaś sobie że chcieć to móc 💪 Cieszę się że mi zaufałaś i że mogę w dalszym ciągu towarzyszyć Tobie w Twojej drodze i wspierać na tyle na ile się da ❤️

Lęk przed przytyciem w trakcie trzymania restrykcji a lęk przed przytyciem w trakcie napadu co je łączy? -emocja. Niby to samo a jednak w obu sytuacjach dziwnym trafem działa inaczej.🤔😉 W trakcie trzymania swoich postanowień lęk jest nie do przejścia, powstrzymuje nas przed dokonaniem jakichkolwiek zmian dotyczących racjonalnego zwiększenia ilości jedzenia, jest to zwyczajnie niewyobrażalne dla nas i nie możliwe- rzecz jasna w głowie. Natomiast w trakcie napadu, kiedy schemat zostanie przerwany lęk jest dalej, myśli podobne a jednak jesteśmy w stanie jeść, mimo niechęci przytycia -jemy. Fakt, mogą dojść dodatkowe odczucia: poczucie obrzydzenia do samego siebie, poczucie słabości i poniesienie porażki. Pamiętaj że uczucie lęku będzie nam zawsze towarzyszyć, ale to co się zmieni to jego natężenie. Dlaczego więc łatwiej popadać nam ze skrajnosci w skrajność? Bo może nikt nam nigdy nie pokazał jak to jest jeść normalnie, bo albo: brak wiedzy i świadomości sprawiał że jedliśmy bezmyślnie albo już tylko ograniczaliśmy jedzenie a pętla restrykcji się zaciskała. A emocje? No tak właśnie o nie głównie chodzi żeby zacząć je rozumieć i w nich być. Na szczęście świadomość jest coraz wieksza, ale pamiętaj że zaburzenia odżywiania to nie tylko jedzenie, a właśnie odpowiednia praca z terapeutą i dietetykiem. ❤️ Jeśli masz jakieś pytania lub potrzebujesz pomocy pisz śmiało ❤️

Anoreksja - autodestrukcyjna choroba, z którą ciężko wygrać

Życie zaczyna się wtedy, gdy człowiek przestaje się bać. Nie zastanawia się dłużej nad tym, „co ludzie powiedzą”. Przestaje myśleć o tym, „czy coś wypada” i jak inni na to zareagują.

Odrzucenie strachu to najważniejszy krok do odnalezienia szczęścia. To właśnie on nas paraliżuje i nie pozwala korzystać z wszystkich możliwości. Jest jak kotwica, która trzyma mocno Cię w miejscu i nie pozwala wypłynąć.

A człowiek, żeby był szczęśliwy, musi wypłynąć na szersze wody. Potrzebuje możliwości. Powinien móc wybierać, nawet jeśli te wybory nie zawsze są idealne. Chce doświadczać. Chce czuć. Chce żyć po swojemu. Na swój własny rachunek.

Z dala od ciągłego strachu, który nie pozwala rozwinąć skrzydeł. Bo życie powinno być ciekawe, żeby było dobre.

- R. Wicijowski, fragment z książki PROSTO W SEDNO ❤