Neurokognitywistyka

My po Dniach Mózgu nie zwalniamy tempa.🚴🏼

W ten piątek od 12 nasza reprezentacja wystąpi w Biblioteka Publiczna im. Zygmunta Jana Rumla w Dzielnicy Praga-Południe w ramach światowego tygodnia wiedzy o mózgu!🧠

W planach mamy pokazać wam Eye-Tarckery i pokazać wam proste badanie z ich użyciem. Poruszymy temat ADHD i autyzmu w miejscach pracy i co możemy dla osób z taką diagnozą zrobić. Poopowiadamy wam o chorobach neurodegeneracyjnych i co obecna nauka może nam powiedzieć na ich temat. Postaramy się zaspokoić wasz głód wiedzy na temat m.in choroby alzheimera czy choroby Parkinsona. Jeżeli przed piątkowym wyjściem na miasto macie chwilę wolnego, to koniecznie bądźcie z nami!📅

‼️Na wykład obowiązują zapisy — informację znajdują się na dole grafiki.

Do zobaczenia!

Kolejny Dzień Mózgu już za chwil kilka🧠
Zaczynamy za niecałe 30 minut!
Rozpoczynamy wykładem prof Skup, która wyruszy na poszukiwanie utraconych funkcji i postara się przedstawić nam różne spojrzenia na naprawę rdzenia kręgowego!
Dziś w planach mamy jeszcze przedstawić Wam problem amuzji i poszukamy wspólnie neuronu Jeniffer Aniston🤨
Zapraszamy🧠

Drodzy Miłośnicy Neuronauki!
My właśnie zaczęliśmy Dni Mózgu🧠
Wykłady odbywają się w sali S306!
Stoiska Naukowe mają miejsce w S305, a tam miedzy innymi Centrum Nauki Kopernik z …
Przyjdźcie sami i sprawdźcie🧠

Dni Mózgu odbywają się na Uniwersytecie SWPS w Warszawie!

Kolejnym naszym prelegentem na Dniach Mózgu będzie dr Bartłomiej Swebodziński👨‍⚕️

Działalność badawcza skupia się na kilku obszarach funkcjonowania psychicznego człowieka. Jednym z nich jest perspektywa neuropsychologiczna na różnice indywidualne i jej mechanizmy, szczególnie w obszarze zdolnościowym, przede wszystkim muzycznym, ale i temperamentalnym, z nastawieniem na poszukiwanie temperamentalnego czynnika ryzyka w różnych obszarach aktywności człowieka. Aktualnie prowadzi badania nad adaptacją i właściwościami narzędzia do diagnozy amuzji - Montreal Battery of Examination of Amusia.🎼

Amuzja jest specyficznym zaburzeniem neurorozwojowym lub nabytym wskutek
uszkodzenia mózgowia. Z jednej strony może mieć charakter agnozji, a z drugiej – wykonawczy. Objawia się dysfunkcjami w zakresie takich domen poznawczych jak: percepcja, pamięć oraz emitowanie, czytanie i pisanie muzyki. Podłożem amuzji nie jest uszkodzenie słuchu ani deficyty intelektualne czy motoryczne. 🧠

The Montreal Battery of Evaluation of Amusia (MBEA), autorstwa
Isabelle Peretz, jest baterią składającą się z sześciu testów pozwalających na przeanalizowanie każdego komponentu z osobna: rozpoznawania konturu melodii, interwałów i tonalności oraz rytmu i metrum, a także mimowolnej pamięci melodycznej. Testy dotyczą organizacji melodycznej, czasowej materiału dźwiękowego oraz sprawności pamięciowej. 🎼

Pierwsze badania z użyciem MBEA w Polsce zostały przeprowadzone w 2023 na studentach kierunków muzycznych (N=103). Badani uzyskali wysokie wyniki ogólne, jak również na poszczególnych skalach, nie wykazując przy tym różnic międzygrupowych ze względu na grę na instrumencie danego rodzaju lub śpiew. W kontekście MBEA i dalszych badań porównawczych z innymi grupami badanych wyniki pozwalają traktować grupę osób aktywnych muzycznie jako grupę homogeniczną oraz kryterialną. Do niej właśnie zostaną odniesione wyniki najnowszych badań przeprowadzonych na studentach psychologii (N=159). 👨‍⚕️

Wiemy, jak temat psychodelików potrafi rozgrzewać temperaturę wielu dyskusji. Jednocześnie każdego roku co raz więcej osób wydaje się być zainteresowanych potencjalnym użyciem psychodelików w terapii.🧪

Wiele kontrowersji wzbudza taka forma terapii zaburzeń. Wydaje się to być niczym gaszenie ognia benzyną. Ale czy na pewno? Nie wątpliwie psychodeliki, jak każda substancja, w jakiś sposób wpływa na nasz mózg. Czy zastosowanie psychodelików może dać osobom uzależnionym lepsze perspektywy na zerwanie z nałogiem? 🧠

Na tak postawione pytanie, postara się Wam odpowiedzieć profesor Mateusz Gola, na tegorocznych dniach mózgu. Poniżej znajdziecie, krótkie streszczenie wykładu profesora, które mamy nadzieję, że jeszcze bardziej was przekona do wzięcia udziału w naszym wydarzeniu!📆

W ciągu ostatniej dekady rośnie zainteresowanie zastosowaniem psychodelików w terapii różnych zaburzeń psychicznych w tym również uzależnień od substancji (np. nikotyny, alkoholu, stymulantów) i zachowań (np. nałogowego grania w gry komputerowe lub hazardowe, czy nałogowego korzystania z pornografii). Uzależnienia charakteryzują się konkretnymi zmianami funkcjonowania wielu obszarów mózgu, co sprawia, że są niezwykle uporczywe oraz trudne do terapii. Badania Instytutu Zdrowia Psychicznego w USA pokazują, że skuteczność tradycyjnej terapii uzależnień mierzona zdolnością do utrzymania abstynencji przez jeden tylko rok wynosi zaledwie od 15% (w przypadku uzależnienia od heroiny) do 40% (w przypadku marihuany). W kolejnych latach po terapii jest jeszcze niższa. Dodatkowo praktyka kliniczna pokazuje, że większość osób uzależnionych rozpoczynających klasyczne metody terapii nie utrzymuje się w nich do końca.

Czy zastosowanie psychodelików może dać osobom uzależnionym lepsze perspektywy na zerwanie z nałogiem? Czy jest to tylko chwilowy hipe podtrzymywany złudną nadzieją na niewymagającą wysiłku i pracy magiczną metodę, która w ciągu kilku dni wyciągnie nas ze szponów uzależnienia? Wiele doniesień anegdotycznych osób, które próbowały przy pomocy kilku sesji z psylocybiną, czy tygodniowego obozu w Amazonii z ayahuascą zdaje się potwierdzać potencjał psychodelików w terapii uzależnień. Jednak jaka jest trwałość takich interwencji oraz jeśli rzeczywiście one działają, to w jaki sposób możliwe jest to, aby w tak krótkim czasie odwrócić zmiany w mózgu utrwalane latami poprzez nałóg? Podczas wystąpienia zaprezentuję aktualny stan badań naukowych nad efektywnością psychodelików w terapii uzależnień oraz przedstawię modele, próbujące wyjaśnić co dzieje się w mózgu osoby uzależnionej podczas takiej terapii.

Drodzy Miłośnicy Neuronauki!🧠

XIX Edycja Dni Mózgu już w ten weekend😍
My nie możemy już się doczekać i w pocie czoła dokonujemy ostatnich szlifów abyście mogli ten weekend spędzi razem z nami. W między czasie łapcie rozkład jazdy na 9 i 10 marca. Pamiętajcie, że oprócz wykładów będą stoiska naukowe! Link do wydarzenia znajdziecie w komentarzu.📅
Koniecznie dołączajcie aby dostać powiadomienie 📣
Do zobaczenia🧠

𝟎𝟗.𝟎𝟑.𝟐𝟎𝟐𝟒 (𝐒𝐨𝐛𝐨𝐭𝐚)

10:30 dr Ewa Malinowska „Funkcjonowanie poznawcze u osób po przejściu lekkiej infekcji SARS-CoV-2”
12:30 prof dr hab Włodzisław Duch „Na ile wielkie sieci neuronowe działają podobnie jak nasze mózgi?”
15:30 dr hab. Mateusz Gola „Psychodeliki w terapii uzależnień – efekty oraz mechanizmy oddziaływania na mózg”
17:00 dr hab Łukasz Okruszek”Czy samotność wpływa na przetwarzanie informacji społecznych?”

𝟏𝟎.𝟎𝟑.𝟐𝟎𝟐𝟒 (𝐍𝐢𝐞𝐝𝐳𝐢𝐞𝐥𝐚)

10:30 Prof. dr hab. Małgorzata Skup „W poszukiwaniu utraconych funkcji: jak rozwiązać tajemnicę naprawy rdzenia kręgowego?”
12:30 dr Bartłomiej Swebodziński „Słyszę? Nie słyszę? Czym jest amuzja i jak ją można badać? W stronę polskiej adaptacji MBEA”
15:30 dr Jan Kamiński „W poszukiwaniu neuronu Jennifer Aniston: rejestracje aktywności neuronów u ludzi”

Zapewne każdy z nas kiedyś miał sytuację, gdy będąc w tłumie osób, byliśmy absolutnie przekonani, że widzimy naszego znajomego czy znajomą. Gdy jednak podeszliśmy od tej osoby bliżej, spotykał nas niemały zawód wymieszany wespół z zawstydzeniem. 😳

Być może zastanawialiście się wtedy jak to możliwe, że mogliśmy pomylić tak dwie, wydawałoby się zupełnie różne osoby? Czy nasze mózgi posiadają neurony, które są aktywowane, kiedy widzimy konkretne osoby? 🤔

Na tak postawione pytanie, postara odpowiedzieć się dr Jan Kamiński z Instytutu Nenckiego. Podczas wykładu przedstawi On hipotezę tzw. komórek babcinych oraz badania, które przyczyniły się do jej sformułowania. Omówi również unikatowe badania, podczas których rejestrowano aktywność neuronów u ludzi, i jakie wnioski przyniosły one dla zrozumienia hipotezy komórki babcinej.🧠

📅XIX Edycja Dni Mózgu już za tydzień na Uniwersytecie SWPS! Koniecznie bądźcie z nami podczas tego naszego małego neuro święta! Link do wydarzenia znajdziecie w komentarzu.

Nawet po przejściu COVID-19 walka z chorobą nie zawsze się kończy. Zróżnicowane, długofalowe konsekwencje zakażenia SARS-CoV2 nazywane są zbiorczo long- COVID lub post -COVID.🧬

Jednym z częściej zgłaszanych problemów są zaburzenia funkcji poznawczych. Obejmują one: pamięć, uwagę, funkcje wykonawcze, szybkość przetwarzania informacji, a także różne aspekty funkcji językowych.🧠

Jednym z zespołów badawczych, zbierających dane na temat funkcjonowania poznawczego u osób po przebyciu COVID-19 w Polsce, był zespół NeuroCOVID, powstały przy Wydziale Psychologii Uniwersytetu Warszawskiego (UW) pod kierownictwem prof. Emilii Łojek.

O działaniach tego zespołu, trudnościach w diagnozowaniu neuropsychologicznym w dobie sanitarnych obostrzeń oraz o zaobserwowanych zjawiskach opowie dr Ewa Malinowska z Uniwersytetu Warszawskiego, już podczas tegorocznych Dni Mózgu.🥰

Link do wydarzenia znajdziecie w komentarzu!

Sztuczna inteligencja potrafi już naprawdę wiele. Od rozwiązywania prostych zagadek logicznych do tworzenia całych prac naukowych. Rozwój tej dziedziny nauki przebiega w sposób nie wyobrażalnie szybki. A czy zastanawialiście się kiedyś, jak bardzo nasz mózg jest podobny sztucznej inteligencji?💻

Wielkie sieci neuronowe prowadzą konwersację w ponad tysiącu językach, mają wyobraźnię pozwalającą tworzyć niesamowite obrazy, nieporównywalnie większą pamięć niż ludzie, sterują samochodami i robotami, programują, opracowują strategię dla firm i rozwiązują problemy naukowe w matematyce, fizyce, biomedycynie. 👩‍🔬

Jakie są relacje neuronauk i sztucznej inteligencji? Jeśli procesy zachodzące w sztucznych sieciach neuronowych realizują podobne funkcje jak sieci w organizmach żywych, czy możemy mówić o stanach mentalnych, odczuwaniu cierpienia, czy samoświadomości? 🪬

Na te i wiele innych pytań odpowie prof. Duch z Uniwersytetu Mikołaja Kopernika w Toruniu, podczas tegorocznych Dni Mózgu! Koniecznie dołączajcie do wydarzenia. Do zobaczenia 9 - 10 Marca🧠

𝐉𝐚𝐤 𝐜́𝐰𝐢𝐜𝐳𝐞𝐧𝐢𝐚 𝐟𝐢𝐳𝐲𝐜𝐳𝐧𝐞 𝐰𝐩ł𝐲𝐰𝐚𝐣𝐚̨ 𝐧𝐚 𝐧𝐚𝐬𝐳 𝐦𝐨́𝐳𝐠

Wiele mówi się o tym jak ważne dla człowieka są różnego rodzaju aktywności sportowe. Dzieci powinny ćwiczyć, by zapewnić sobie odpowiedni rozwój, dorośli, aby utrzymać zdrową sylwetkę, a starsze osoby po to, by zachować zdolności poznawcze. Statystyki pokazują, że ponad połowa osób, które posiada postanowienia noworoczne, wymienia zwiększenie swojej aktywność fizycznej jako jedno z celów na nowy rok. Dla blisko połowy z nas będzie to również zrzucenie kilku zbędnych kilogramów. Zapewne z takich statystyk cieszą się właściciele siłowni i klubów fitness, którzy przez najbliższe kilka tygodni będą notować spory dochód. Nas te statystyki również cieszą, ale z innego powodu. 💪
W badaniach już od dłuższego czasu mówi się o tym, że choroby neurodegeneracyjne dotykają coraz większą część naszej populacji. A przecież nie od dziś naukowcy mówią o ogromnym wpływie wszelkiej maści aktywności na nasz mózg. Już w 2002 roku badacze wskazywali, że ćwiczenia fizyczne u myszy wpływają na neuroplastyczność ich mózgów. U tych zwierząt w wyniku biegania, wydzielało się białko, o dosyć długiej w języku polskim nazwie „Neurotroficzny czynnik pochodzenia mózgowego” w skrócie BDNF. Czynnik ten odgrywa niezwykle ważną rolę w regulacji wzrostu i przeżycia neuronów w mózgu naszych i innych zwierząt. Białko to jest również ważne w procesach, które towarzyszą tworzeniu nowych połączeń synaptycznych oraz regulują plastyczność obszarów istotnych dla procesów pamięciowych.🧠
Procesów, które u osób starszych są szczególnie narażone na różnego rodzaju deficyty związane z procesem starzenia. Dlatego tak ważna jest aktywność fizyczna szczególnie w kontekście choroby Alzheimera. Jak wskazuje meta-analiza (analiza wielu opublikowanych już badań w danym temacie), jakakolwiek aktywność fizyczna, zmniejsza ryzyko zapadnięcia na demencję oraz chorobę Alzheimera. Badania wskazują również, że wśród osób cierpiących na tę chorobę, można w pewnym stopniu, poprzez ćwiczenia spowolnić jej rozwój. Nie jest jeszcze do końca jasne, dlaczego tak się dzieje, choć wielu badaczy wskazuje na ważną rolę m.in. BDNF w przeciwdziałaniu tej chorobie. Warto również wspomnieć o innych wynikach badań: pozytywnym wpływie aktywności fizycznej na wielkość hipokampa (miejsce konsolidacji pamięci oraz ważny ośrodek neurogenezy), na redukcję jego zmniejszanie się wraz z upływem czasu oraz na zmniejszaniu czynników ryzyka chorób układu sercowo-naczyniowego. ❤️
Choć wysiłek fizyczny ma ogromny wpływ na sferę poznawczą, należy zauważyć, że jest on również ważny dla naszej sfery emocjonalnej. Badania pokazują, że osoby cierpiące na depresje czy zaburzenia lękowe mają zmniejszony poziom BDNF szczególnie w obszarze hipokampa oraz kory przedczołowej. Wyniki różnych artykułów naukowych, doprowadziły do powstania hipotezy, że spadek BDNF w mózgu jest jednym z czynników, które biorą udział w psychopatologii depresji. Dlatego w jej skutecznym leczeniu oprócz antydepresantów, ważna jest psychoterapia, w której często jednym z elementów jest zwiększenie aktywności nie tylko codziennej, ale również tej fizycznej pacjentów. Wśród wielu uzasadnień na stosowanie takiego zalecenia, są właśnie wyniki badań, które pokazują jasno: osoby regularnie ćwiczące deklarują poprawę samopoczucia. Co ciekawe, efekty tej poprawy są istotnie wyższe u osób, które doświadczają obecnie zaburzeń takich jak:depresja, lęk czy stres. 😣
Od kilku dni coraz częściej natrafiamy na różnego rodzaju memy czy tikotki pokazujące tłum osób na siłowniach. Niektóre z nich pokazują, innowacyjne i oryginalne sposoby korzystania z różnego rodzaju maszyn. I choć często rzeczy te wywołują w nas uśmiech, warto pomyśleć jak nawet te kilka dni „aktywności” może pozytywnie wpłynąć na samopoczucie tych osób, a nawet na ich mózgi. Być może po takiej refleksji sami dołączymy do tych tłumów w ramach noworocznych postanowień i wytrwamy w nich na znacznie dłużej.🏋️‍♂️



Bilbiografia:
Cass, Shane P. DO. Alzheimer's Disease and Exercise: A Literature Review. Current Sports Medicine Reports 16(1):p 19-22, 1/2 2017. | DOI: 10.1249/JSR.0000000000000332
Valenzuela, P. L., Castillo-García, A., Morales, J. S., de la Villa, P., Hampel, H., Emanuele, E., ... & Lucia, A. (2020). Exercise benefits on Alzheimer’s disease: State-of-the-science. Ageing research reviews, 62, 101108.
Gómez-Pinilla, F., Ying, Z., Roy, R. R., Molteni, R., & Edgerton, V. R. (2002). Voluntary exercise induces a BDNF-mediated mechanism that promotes neuroplasticity. Journal of neurophysiology, 88(5), 2187-2195.
Mikkelsen, K., Stojanovska, L., Polenakovic, M., Bosevski, M., & Apostolopoulos, V. (2017). Exercise and mental health. Maturitas, 106, 48-56.
Yu, H., Chen, Zy. The role of BDNF in depression on the basis of its location in the neural circuitry. Acta Pharmacol Sin 32, 3–11 (2011)
https://www.ipsos.com/pl-pl/cele-noworoczne-polakow

Chronotyp i jego plastyczność

W społeczności internetowej (Instagram, TikTok, Facebook) znaleźć możemy tysiące, a nawet setki tysięcy porad, najczęściej w postaci filmów bądź ilustracji odnoszących się do prowadzenia zdrowego stylu życia. W ostatnim czas wiele mówi się o rytmie dobowym i zaletach jego synchronizacji z codziennymi obowiązkami, spożywanymi posiłkami, a co najważniejsze ze snem!😴

Każdy z nas chciałby bez problemu wstawać o 5:30 jak Bill Gates czy inni ludzie sukcesu, by w ciągu dnia zmieścić wszystkie rzeczy z listy, które należałoby odhaczyć. Jak się okazuje, bycie porannym ptaszkiem lub nocny markiem to nie „wyrok” i można zmienić swoje przyzwyczajenia. Zamiast siedzenia do późnych godzin nocnych i fatalnych poranków zakończonych kawą bądź energetykiem - budzić się pełnym energii i gotowym do działania tuż o świcie, by udać się na spacer jogging czy zajęcia z jogi.🤸‍♀️

Chronotyp - bo tak brzmi naukowa nazwa naszych zachowań i preferencji związanych ze snem, jest w dużej mierze zasługą genów, jednak zależy też od różnych wyborów, które podejmujemy, co czyni go elastycznym i podatnym modyfikacje Osoby preferujące późniejsze pójście spać i określające się mianem ”nocnych marków” równocześnie prezentują takie zachowania jak długie, wieczorne korzystanie z urządzeń elektronicznych czy spożywanie kofeiny zwłaszcza w godzinach popołudniowych. ☕

Te wybory podtrzymują naturalną tendencję danej osoby do odczuwania braku potrzeby snu. Z kolei grupa “rannych ptaszków” to osoby, które unikają powyższych zachowań ułatwiając sobie tym samym swobodne zasypianie. Badanie prowadzone między 2018 i 2019 na grupie prawie 900 amerykańskich studentów, testowało i analizowało nawyki związane ze snem, aby sprawdzić jak zachowania i wybory dokonywane na przestrzeni semestru wpływają na sen, samopoczucie oraz poziom odczuwanego stresu.😤

Wśród obu grup odnotowany poziom stresu był podobny, jednak grupa nocnych marków znacznie częściej narzekała na deficyt snu lub jego złą jakość. Ponadto studentom było bardzo ciężko wstawać wcześnie rano, jeśli tego wymagał grafik na uczelni. W trakcie semestru studentom raportowano naturalne zmiany w kwestii wyboru pory pójścia spać i wstawania. Jak można się domyślać wynikały one m in. z egzaminów i okresu wzmożonych przygotowań do ich zaliczenia.📝

Obserwacja osób badanych i analiza ich rutyny pozwoliła wysnuć hipotezę, że rezygnacja z niekorzystnych przyzwyczajeń, oraz skupienie się na aktywnościach promujących higienę snu, zwiększa szanse na tranzycję między chronotypami, a nawet lepsze osiągnięcia akademickie. 📈

Jak dodają badacze (Barley i Scullin), nie każdy powinien dążyć do zmiany swojego naturalnego „trybu”, jednak wszyscy powinniśmy dostarczać swojemu organizmowi odpowiednią dawkę nocnej regeneracji. Dlatego wymieniają kilka praktycznych zaleceń, które wdrożone do codziennej rutyny wpływają pozytywnie na sen, niezależnie od tego do jakiej grupy się zaliczamy:

🟢przed snem unikaj korzystania z telefonu oraz innych urządzeń elektronicznych
🟢co najmniej 6 godzin przed snem unikaj kofeiny oraz pozostałych używek (nikotyna, alkohol, napoje energetyczne)
🟢zminimalizuj ilość drzemek w ciągu dnia.
🟢staraj się wykonywać trening w pierwszej części dnia i unikaj treningów wieczornych

Spostrzeżenia i obserwacje z badania są interesujące i z pewnością istotne skoro tyle osób ma problem z zasypianiem i porannym wstawaniem. Czy faktycznie można na stałe zmienić swój chronotyp, a nocne marki pokochają zasypianie o 22 i pobudki o 6 rano? Tego możemy dowiedzieć się w najbliższej przyszłości dzięki kolejnym, bardziej szczegółowym badaniom, prowadzonym na większych i bardziej zróżnicowanych grupach ludzi, a nie tylko na podstawie niewielkiej próbki Amerykańskich studentów.🧑‍🎓👩‍🎓

Na podstawie artykułu: Barley, B. K., Gao, C., Luster, T., Porro, A., Parizi-Robinson, M., Quigley, D., ... & Scullin, M. K. (2023). Chronotype in college science students is associated with behavioral choices and can fluctuate across a semester. Chronobiology International, 1-15.

🔬🧠 Zapraszamy na niezwykły wykład! 🔬🧠
Mamy przyjemność przekazać Wam zaproszenie na wydarzenie organizowane przez Centrum Neuronauki Behawioralnej Uniwersytetu SWPS.
Przygotujcie się na inspirujące spotkanie ze specjalnym gościem - absolwentem neurokognitywistyki SWPS i obecnym członkiem Center for Brain Science, RIKEN, Wako w Japonii: Dr. Wojciechem Zajkowskim!

📅 Temat wykładu: "Forget and Forgive: a Memory-Based Mechanism for Increased Cooperation During Group Formation."
🕑 Data i godzina: 14.07, godz. 14:00
🏢 Miejsce: Sala S107 hyflex na warszawskim kampusie Uniwersytetu SWPS i online
💻 Transmisja online: meet.google.com/jnn-wvai-gmi

Zarezerwujcie sobie czas i dołączcie do nas na tym fascynującym wydarzeniu. Zapraszamy serdecznie i do zobaczenia!

Meet Real-time meetings by Google. Using your browser, share your video, desktop, and presentations with teammates and customers.

Jako koło naukowe skupiamy wielu członków, którzy w przyszłości chcieli by pozostać na uniwersytetach i prowadzi własne badania👨🏻‍🔬👩🏽‍🔬
Jeżeli jesteście ciekawi co interesuje młodych naukowców, jaki zapał i entuzjazm mają do tego czym się zajmują, to serdecznie polecamy wam to wydarzenie👋

🇬🇧eng below🇬🇧

Spragnieni kolejnej edycji Sympozjum Młodych Naukowców? 🤓 My również, dlatego ruszamy z rejestracją uczestników!

Tegoroczny termin wydarzenia to 🗓 18 - 20 września 2023 🗓, a lokalizacja bez zmian - Wydział Fizyki UW przy ulicy Pasteura 5 w Warszawie.

Zapiszcie się już dziś! 🥳🤩🥳

Uczestnicy czynni:
https://forms.gle/NpioahRK59wfZH6P6

Uczestnicy bierni:
https://forms.gle/CTdz1A2KA4s6PCWN7
🇬🇧🇬🇧🇬🇧

Eager for another edition of the Young Scientists Symposium? 🤓 We are too, which is why we're starting participant registration!

This year's event will take place from 🗓 September 18th to 20th, 2023 🗓, at the Faculty of Physics, University of Warsaw, located at Pasteura 5 Street in Warsaw.

Sign up today! 🥳🤩🥳

Active participants:
https://forms.gle/NpioahRK59wfZH6P6

Passive participants:
https://forms.gle/CTdz1A2KA4s6PCWN7

𝐂𝐡𝐫𝐨𝐧𝐢𝐜𝐳𝐧𝐲 𝐬𝐭𝐫𝐞𝐬 𝐢 𝐤𝐫𝐲𝐳𝐲𝐬 𝐩𝐬𝐲𝐜𝐡𝐢𝐜𝐳𝐧𝐲... 𝐬𝐭𝐲𝐦𝐮𝐥𝐮𝐣𝐚̨ 𝐧𝐞𝐮𝐫𝐨𝐩𝐥𝐚𝐬𝐭𝐲𝐜𝐳𝐧𝐨𝐬́𝐜́ 𝐦𝐨́𝐳𝐠𝐮?

Każdy z nas posiada typowe dla siebie okno tolerancji fizjologicznej i emocjonalnej, które daje nam możliwość powrotu do równowagi w sytuacji stresu. Jeśli jednak doświadczamy długotrwałego stresu lub kryzysu to tracimy równowagę i zaczynamy inaczej funkcjonować. Może uwidocznić się to w obszarze: fizjologii, poznawczym, emocjonalnym czy behawioralnym. Manifestuje się to m.in. problemami ze snem, zaburzeniami jedzenia, rozchwianiem emocjonalnym, dość dużą intensywnością doświadczanych emocji, trudnościami w skupieniu uwagi, podejmowaniem decyzji, skłonnością do konfliktów itp. Jak to możliwe? 🤔

Mózg jest centralnym organem stresu i adaptacji do zmian, ale gdy często doświadczamy trudnych sytuacji dochodzi do wyeksploatowania fizjologicznego i emocjonalnego organizmu, co grozi poważnymi konsekwencjami zdrowotnymi. Pod wpływem stresu mózg się zmienia strukturalnie i funkcjonalnie w odpowiedzi na bodziec stresowy (Mateos-Aparicio P, Rodriguez-Moreno A., 2019). Badania naukowe wskazują, ze nagły stres zwykle stymuluje neuroplastyczność, zwiększa ilość synaps i rozgałęzień neuronalnych. Natomiast stres przewlekły, dystres i trauma działają odwrotnie (Chocyk A. i in., 2013). Obserwuje się pod ich wpływem redukcję gęstości synaps i atrofię dendrytów, co może przyczynić się do redukcji istoty szarej. 🧠

Najbardziej wrażliwymi strukturami na stres jest kora przedczołowa, hipokamp i ciało migdałowate. Hipokamp zawiera receptory dla steroidów nadnerczowych (głównie kortyzol) oraz hormonów metabolicznych, które wzmacniają procesy poznawcze, nastrój i motywację. Jednak te same biomediatory mogą wywierać szkodliwy wpływ na hipokamp w warunkach przewlekłego stresu (McEwen Bruce S., 2011). 🧬

W badaniach na zwierzętach zauważono plastyczną przebudowę obwodów hipokampa: skrócenie dendrytów, utratę synaps rdzeniowych i supresję neurogenezy (2011). Hipokamp odgrywa zasadniczą rolę we wspieraniu pamięci i regulowaniu aktywności HPA, co może przyczyniać się do upośledzenia jego udziału w pamięci epizodycznej, deklaratywnej, kontekstowej i przestrzennej. Może to prawdopodobnie osłabiać zdolność jednostki do przetwarzania informacji w nowych sytuacjach i podejmowania decyzji jak sobie z nimi radzić. Natomiast upośledzenie regulacji aktywności HPA tzw. „hipoteza kaskady glukokortykoidowej” prowadzić może do starzenia się hipokampa. 👴

W badaniach neuroobrazowych u ludzi chorujących na tzw. dużą depresję, czy Zespół Stresu Pourazowego zauważono również zmniejszenie się objętości hipokampa (Sheline YI, 2003; McEwen BS, Gianaros PJ, 2010). Dodatkową rolę w tym procesie odgrywają również cytokiny prozapalne, takie jak interleukina, które mogą przenikać barierę krew-mózg poprzez transmisję wzdłuż nerwu błędnego (Rosell DR i in., 2003). W procesy allostatyczne (adaptacja poprzez zmianę) zaangażowana jest również amygdala (ciało migdałowate), ale przewlekły stres powoduje w tej strukturze wzrost dendrytów, co wzmacnia procesy emocjonalne i nadaktywność tej struktury (2010).😱

Ciało migdałowate jest powiązane funkcjonalnie z korą przedczołową, dlatego związane jest to z ryzykiem wystąpienia zaburzeń afektywnych (depresja, zaburzenia lękowe). Przedłużająca się depresja wiąże się z kurczeniem się hipokampa i kory przedczołowej. Nie wydaje się, by dochodziło do utraty neuronów, ale istnieją dowody na utratę komórek glejowych i mniejsze jądra komórek neuronalnych (Stockmeier CA i in. 2004; Rajkowska G., 2000). W badaniach na zwierzętach jak i na ludziach przewlekły stres wpływał na upośledzenie elastyczności poznawczej i podejmowanie decyzji (Dias-Ferreira E. i in., 2009; Liston C. i in., 2009). 🧠

📌Warto zaznaczyć, że nie jesteśmy zupełnie bezradni wobec oddziaływań chronicznego stresu. Plastyczność mózgu umożliwia nam wypracowanie nowych, adaptacyjnych strategii, które pomogą nam w konstruktywnym poradzeniu sobie z trudnościami. W zależności od sytuacji możemy sięgnąć po różne interwencje, które pomogą nam zniwelować skutki przewlekłego stresu czy kryzysu. Obejmują one m.in. aktywność fizyczną, pomoc psychologiczną, wsparcie społeczne lub środki farmakologiczne.

Autorka tekstu: Edyta Mierzwa

Bibliografia:
Chocyk A., Bobula B., Dudys D. i wsp. (2013) Early-life stress affects the structural and functional plas ticity of the medial prefrontal cortex in adolescent rats. Eur. J. Neurosci., 38, 2089–2107.
Dias-Ferreira E, Sousa JC, Melo I, et al. 2009. Chronic stress causes frontostriatal reorganization and affects decision-making. Science 325:621–25
Liston C, McEwen BS, Casey BJ (2009) Psychosocial stress reversibly disrupts pre frontal processing and attentional control. Proc Natl Acad Sci USA 106:912–917.
Mateos-Aparicio P., Rodríguez-Moreno A. (2019) The Impact of Studying Brain Plasticity. Front Cell Neurosci., 13, 66.
McEwen BS, Gianaros PJ. 2010. Central role of the brain in stress and adaptation: links to socioeconomic status, health, and disease. Ann. NY Acad. Sci. 1186:190–222.
Rajkowska G (2000) Postmortem studies in mood disorders indicate altered numbers of neurons and glial cells. Biol Psychiatry 48:766–777.
Rosell DR, Akama KT, Nacher J, et al. 2003. Differential expression of suppressors of cytokine signaling 1, -2, and -3 in the rat hippocampus after seizure: implications for neuromodulation by GP130 cytokines. Neuroscience 122:349–58.
Sheline YI. 2003. Neuroimaging studies of mood disorder effects on the brain. Biol. Psychiatry 54:338–52 12.
Stockmeier CA, et al. (2004) Cellular changes in the postmortem hippocampus in major depression. Biol Psychiatry 56:640–650.

𝐍𝐢𝐞𝐳𝐧𝐚𝐧𝐢 𝐛𝐨𝐡𝐚𝐭𝐞𝐫𝐨𝐰𝐢𝐞 𝐮𝐤ł𝐚𝐝𝐮 𝐧𝐞𝐫𝐰𝐨𝐰𝐞𝐠𝐨

W ogromnej sieci naszego układu nerwowego dwoje nieznanych bohaterów odgrywa kluczową rolę w zapewnieniu szybkiej i efektywnej komunikacji między neuronami: oligodendrocyty i komórki Schwanna. Te specjalistyczne komórki glejowe może nie otrzymują takiej samej uwagi jak ich aktywne elektrycznie odpowiedniki, ale są niezwykle istotne dla funkcjonowania i integralności naszego układu nerwowego. Przeanalizujmy fascynujący świat oligodendrocytów i komórek Schwanna i zbadajmy ich istotny wkład.🦠

Oligodendrocyty to komórki glejowe występujące w ośrodkowym układzie nerwowym (OUN), który obejmuje mózg i rdzeń kręgowy. Ich główną funkcją jest zapewnienie wsparcia i izolacji dla włókien nerwowych, zwanych aksonami, poprzez tworzenie ochronnej osłony zwanej otoczką mielinową. Ta specjalistyczna warstwa ochronna umożliwia sprawne przewodnictwo impulsów elektrycznych wzdłuż aksonów, podobnie jak izolacja na przewodzie elektrycznym. Poprzez izolację wielu aksonów jednocześnie oligodendrocyty zwiększają szybkość i koordynację sygnałów nerwowych. Mielina także pomaga zachować integralność aksonów, wspierając ich przetrwanie i zapobiegając niepotrzebnym zakłóceniom ze strony sąsiednich włókien. Choroby takie jak stwardnienie rozsiane, charakteryzujące się degeneracją mieliny, podkreślają kluczową rolę oligodendrocytów w utrzymaniu zdrowego układu nerwowego.🧠

Z kolei komórki Schwanna to komórki glejowe występujące w obwodowym układzie nerwowym (OPN), który rozciąga się poza OUN, unerwiając resztę ciała. Oprócz funkcji mielinizacyjnej komórki Schwanna odgrywają istotną rolę w regeneracji nerwów. Gdy akson zostaje uszkodzony lub przecięty, komórki Schwanna tworzą szlak prowadzący odrastanie aksonu i ułatwiają przywrócenie połączeń nerwowych. Ta niezwykła zdolność regeneracyjna wyróżnia OPN od OUN i podkreśla znaczenie komórek Schwanna w naprawianiu i odbudowywaniu uszkodzonych nerwów.🔧

Podczas gdy neurony często przyciągają uwagę w dyskusjach na temat układu nerwowego, niezbędne jest uznanie niezastąpionego wkładu oligodendrocytów i komórek Schwanna. Ci nieznani bohaterowie, poprzez zdolność do wytwarzania mieliny i wspierania regeneracji nerwów, zapewniają płynne i szybkie przekazywanie informacji w całym naszym ciele. Poprzez pogłębianie naszej wiedzy na temat tych niezwykłych komórek glejowych, możemy odkryć nowe ścieżki leczenia zaburzeń neurologicznych i promować ogólną zdrowotność naszego układu nerwowego.💪

Autorka Tekstu: Martyna Rypina

Na podstawie:

Anastasiadou, S., Meyer zu Reckendorf, Ch., Beck, H. (2022) Fascynujący mózg. Wydawnictwo Naukowe PWN.

Kalat, J. W. (2021). Biologiczne podstawy psychologii. Wydawnictwo Naukowe PWN.

Z wielką radością informujemy Was, że właśnie ukazał się najnowszy numer czasopisma "Newsweek Psychologia" w którym po raz kolejny znalazły się teksty napisane przez członków i członkinie naszego koła! 📰🧠

W tym numerze nasza niezwykle utalentowana grupa osób studenckich napisała krótkie artykuły na temat odporności psychicznej, niezwykle przydatne w dzisiejszych czasach. Jest to zbiór wiedzy, który nie tylko wzbogaci Wasze rozumienie psychiki, ale także pomoże Wam w budowaniu zdrowia psychicznego 🌱💪

Przedstawiamy Wam tekst, który jest zapowiedzią tego, co możecie znaleźć w najnowszym Newsweeku. Jego autorka – Kinga Otrębska, szczególnie przyjrzała się znaczeniu emocji dla wzmocnienia odporności psychicznej:

W czasach, gdy żyjemy coraz szybciej i bierzemy na siebie coraz więcej obowiązków, kluczowa jest znajomość pojęcia odporności psychicznej. Jest to mechanizm prewencyjny w trudnych sytuacjach życiowych i pozwala na pozytywną adaptację w świetle niesprzyjających warunków środowiskowych, źródeł stresu, przeciwności losu, traumy, czy tragedii (A. Franczok – Kumowska, 2022). Opisując sprawę prościej: jeśli dryfujesz na tratwie przez nieokiełznane wody, a na mapie zauważasz, że czekają Cię nieuniknione przeszkody, w jaki sposób upewnisz się, że stawisz im czoło? Być może zapewnisz sobie pomoc bardziej doświadczonych osób lub przyjaciół? Albo spakujesz dodatkową kamizelkę ratunkową? Jedno jest pewne – posiadając odpowiednie narzędzia, będziesz w stanie pokonać każdą trudność na swojej drodze, jednocześnie zyskując doświadczenie i pewność siebie na przyszłe dryfowania.
Warto zacząć przyglądać się odporności psychicznej z poziomu emocji. Według badań, jednostki o wyższej odporności łatwiej dostrzegają i generują pozytywne emocje, podczas gdy jednostki o niższej odporności łatwiej dostrzegają te negatywne (Anthony, Jensen, 2006). Jak zatem nad tym pracować? Amerykańskie Towarzystwo Psychologiczne (APA) sugeruje, aby wystrzegać się unikowego sposobu radzenia sobie z emocjami – ucieczka w alkohol, hazard czy narkotyki może okazać się jedynie małym plastrem położonym na dużą ranę. Warto skupić się na dawaniu organizmowi zasobów do zarządzania stresem, a nie na dążeniu do całkowitego wyeliminowania uczucia stresu. Ponadto, mindfullnes, journaling, joga i inne praktyki duchowe, takie jak modlitwa czy medytacja, mogą pomóc w budowaniu więzi z samym sobą i przywracaniu nadziei, co może przygotować Cię do radzenia sobie z sytuacjami wymagającymi odporności.

Gratulujemy naszym utalentowanym osobom studenckim i życzymy Wam wspaniałego czytania! 📚🔍

Bibliografia:
American Psychological Association (2012). Building your resilience. https://www.apa.org/topics/resilience/building-your-resilience (dostęp: 2.03.2023).
Franczok-Kuczmowska, A. (2022). The meaning of resilience in adulthood. Kwartalnik Naukowy Fides et Ratio, 3(51), 133-140.
Anthony, E., Jenson, J. (2006). Patterns of risk and resilience among urban youth: An ecological perspective. Ph D. dissertation. Berlin: Springer.