Gabinet psychoterapii Gestalt

❤️❤️❤️

Jakie rady dałbym po 25 latach zajmowania się terapią i rozwojem?

1. Dbaj o ciało, sen, nawodnienie, ruch, dobre jedzenie. Żadne terapie ani cudowne metody nie pomogą jeśli masz zniszczone ciało. Natomiast zdrowe ciało wesprze każdą metodę rozwoju i terapię.

2. Ucz się regulować emocje. Ludzie wydają grube pieniądze na szamańskie ceremonie, ustawienia, psychodeliki licząc na oczyszczenie traum, połączenie z kosmiczną świadomością czy przodkami by to wreszcie dało im upragniony spokój i szczęście. Po 257 „oczyszczonych traumach” i 20 latach mozołu orientują się że prosta codzienna joga, proste oddychanie, proste techniki regulowania emocji dają dużo więcej, szybciej i skuteczniej.

3. Inwestuj w relacje. Świat rozwoju mami cię, że najważniejsze to praca nad sobą i swoimi „wibracjami”. Za prawdę powiadam ci: jedna dobra, bliska i wspierająca relacja jest ważniejsza dla twojego dobrostanu niż 10 lat praktyki duchowej czy różnych cudownych praktyk.

4. Uważaj na ideologie: Katolicyzm, Buddyzm, New Age, Szamanizm itd. Bywają piękne i pożyteczne ale mają też brzydką cechę składania obietnic bez pokrycia i wiary w swoją nieomylność.

5. Oglądaj dużo śmiesznych rzeczy. Po pierwsze spędzisz przyjemnie czas, po drugie może zrozumiesz, że zbyt wiele rzeczy traktujesz poważnie.

6. Zaadoptuj zwierzę. Nauczy cię więcej o miłości niż Jezus, Budda, Allach i reszta nadętej menażerii.

7. Podróżuj. Kontakt z tym co inne oprócz tego, że jest przyjemny, uczy, że twoje przekonania na temat rzeczywistości nie są jedynymi i najważniejszymi.

8. Ucz się od mądrzejszych od siebie. I pamiętaj, że bycie popularnym nie zawsze równa się byciem mądrym. Często nie.

9. Doceniaj trudności, straty i dyskomfort. Nie uciekaj od nich kompulsywnie. Nauczą cię tyle samo o życiu co sukcesy, a przy okazji zahartują.

10. Naucz się nudzić, marzyć na jawie i nic nie robić. „Co ci z całej twojej wiedzy i mądrości jeśli zapomniałeś jak trwonić czas?”.

„Pozostań nienasycony,
Pozostań nierozsądny!”

Mamo,

Ten konflikt, w którym się teraz znajdujemy, potrzebuję go. Potrzebuję tej walki. Nie potrafię tego wytłumaczyć, ponieważ nie mam słów, aby to wyrazić, a to, co powiem i tak nie miałoby sensu. Ale potrzebuję tej walki. Desperacko.

Muszę cię teraz nienawidzić i musisz to przetrwać. Musisz przetrwać fakt, że cię nienawidzę, a ty mnie.
Potrzebuję tego konfliktu, nawet jeśli go nienawidzę. Bez względu na to, o co się kłócimy: pora spać, praca domowa, brudne pranie, bałagan w pokoju,, zostać w domu, wyjść z domu, nie wychodzić, życie rodzinne, chłopak, brak przyjaciół, złe towarzystwo. Nieważne. Muszę walczyć z tobą o te rzeczy i chcę, żebyś mi się przeciwstawiała.

Desperacko potrzebuję, żebyś trzymała drugi koniec liny. Trzymaj go mocno, a ja będę Cię atakować. Próbuję znaleźć wsparcie w tym nowym świecie, do którego czuję, że należę.

Kiedyś wiedziałam kim jestem, kim ty jesteś, kim my jesteśmy. Ale teraz już nie wiem.
Obecnie szukam swoich granic i czasami mogę je znaleźć tylko przez naciskanie na ciebie i przesuwanie granic. Przekraczanie granic pozwala mi je odkryć. Czuję, że istnieję i przez chwilę mogę oddychać.

Wiem, że pamiętasz, jak byłem słodkim dzieckiem. Wiem to, bo też tęsknię za tym dzieckiem i czasami ta nostalgia jest dla mnie najbardziej bolesna.

Potrzebuję tej walki i przekonać się, że bez względu na to, jak okropne lub przesadne są moje uczucia, to nie zniszczą ani ciebie, ani mnie. Chcę, żebyś mnie kochała nawet wtedy, gdy wylewam z siebie wszystko co złe, nawet gdy wydaje się, że cię nie kocham. Teraz potrzebuję, żebyś pokochała siebie i mnie, dla nas obojga.

Wiem, że to do bani być nie lubianym i być naznaczonym jako ten zły. Czuję to samo w środku, ale musisz to tolerować i uzyskać pomoc dla siebie od innych dorosłych. Bo ja nie mogę ci teraz pomóc. Jeśli chcesz spotkać się ze swoimi dorosłymi przyjaciółmi i utworzyć „grupę wsparcia, aby przetrwać wściekłość swojego nastolatka”, to dla mnie w porządku. Albo mówić o mnie za moimi plecami, nie obchodzi mnie to. Tylko mnie nie opuszczaj. Nie poddawaj się bez walki. Potrzebuję tego.

Ten konflikt nauczy mnie, że mój cień nie jest większy niż moje światło. Ten konflikt nauczy mnie, że negatywne uczucia nie oznaczają końca relacji. Ten konflikt nauczy mnie słuchać samego siebie, nawet jeśli może rozczarować innych.

I ten konkretny konflikt się skończy. Jak każda burza, ucichnie. I zapomnę o nim ja i Ty też. A potem wróci. I będę potrzebował, żebyś znów złapała linę. Będę tego potrzebować przez lata.

Wiem, że w tej roli nie ma nic satysfakcjonującego. Wiem, że prawdopodobnie nigdy ci za to nie podziękuję, albo nigdy nie uznam roli, którą odegrałaś. Właściwie, za to wszystko prawdopodobnie będę cię krytykować. Może wydawać ci się, że nic, co robisz, nigdy nie jest wystarczające. A jednak całkowicie polegam na Twojej zdolności do pozostania w tym konflikcie. Nieważne, jak bardzo się sprzeciwiam, nie ważne jak bardzo się dąsam. Nieważne, jak bardzo zamknę się w ciszy.

Proszę, trzymaj się drugiego końca liny. I wiedz, że wykonujesz najważniejszą pracę, jaką ktoś może dla mnie teraz wykonać.

Z miłością, twój nastolatek

~Gretchen Schmelzer

https://gretchenschmelzer.com/blog-1/2016/7/4/parents-corner-the-letter-your-teenager-cant-write-you?fbclid=IwZXh0bgNhZW0CMTEAAR2oFzO_wGTweQDtX2v5kjpY4FqZ5eobCl7BSPlCsWlnnrqIUxR5HbhDSxQ_aem_8q0cjPNDzmT6UV5jFdKy6w

Polecam :

https://www.younity.one/pl/wisdom-of-trauma/plc-2/?NLS=1&fbclid=IwAR2D-4Fb66PAUGyxaxkZ0XOx8QtjEmrnAHiojwM9ks6TXtV9kf7wU9AFC74

Czym jest trauma? | Gabor Maté | younity PL Czym jest trauma? W tym filmie Gabor Maté szczegółowo wyjaśnia, czym jest traumai jak się objawia. Myślisz, że jego to ominęło? Ależ absolutnie! Gabor mówi u szczerze o tym, jak zrozumiał i przepracował własną traumę i przyznaje uczciwie, jak nieświadomie przekazał ją swoim dzieci...

Dopóki pacjenci trwają w przekonaniu, że ich podstawowe problemy wynikają z czegoś, nad czym nie mają kontroli – z działań innych ludzi, słabych nerwów, niesprawiedliwości społecznej, genów – my, terapeuci, mamy ograniczone możliwości pomocy. Możemy współczuć, sugerować bardziej adaptacyjne metody reagowania na ataki ze strony świata i niesprawiedliwości życia; możemy pomagać pacjentom osiągnąć spokój lub uczyć ich skuteczniej zmieniać otoczenie. Jeśli jednak mamy nadzieję na bardziej znaczącą zmianę terapeutyczną, musimy zachęcać naszych pacjentów, by podjęli odpowiedzialność – to znaczy, by uznali swój udział we własnym nieszczęściu.

Irvin Yalom

Zamknij szczura w klatce daj mu 2 butelki wody. Jedna to tylko woda, a druga to woda z heroiną lub kokainą.
Szczur prawie zawsze będzie wolał wodę z narkotykami i prawie zawsze sam się zabije w ciągu kilku tygodni.To jest nasza teoria uzależnienia.
Bruce pojawił się w latach 70. i powiedział: "zaraz zaraz. Wsadzamy szczura do pustej klatki. Nie ma nic do roboty. Spróbujmy trochę inaczej”. Zbudował park raj dla szczurow Rat Park. Wszystko, czego szczur może chcieć, znajduje się w Rat Park. Cudowne jedzenie. Dużo s@ksu. Inne szczury do zaprzyjaźnienia. Kolorowe kulki. Plus 2 butelki - jedna z wodą, druga z wodą z narkotykami.
Ale to, co zaobserwowano, jest fascynujące - w Rat Park szczury nie lubią wody z narkotykami, prawie jej nie używają. Żaden z nich nie przedawkował, nie używał w sposób przypominający przymus lub uzależnienie.
To, co zrobił Bruce, pokazuje, że zarówno prawicowe, jak i lewicowe teorie uzależnienia są błędne. Prawicowa teoria głosi, że to moralny upadek, jesteś hedonistą, imprezujesz za bardzo. Teoria lewicy mówi, że uzależnienie przejmie nad tobą kontrolę, twój mózg zostanie porwany.
Bruce mówi, że to nie twoja moralność, to nie twój mózg; to twoja klatka. Uzależnienie to w dużej mierze adaptacja do Twojego środowiska.
Stworzyliśmy społeczeństwo, w którym znaczna ilosc nas nie może znieść życia, nie będąc ''na czymś'' - piciu, narkotykach, s@ksie, zakupach... Stworzyliśmy hiperkonsumpcyjny, hiperindywidualistyczny, odizolowany świat, dla wielu z nas bardziej przypominajacy pierwszą klatkę niż połącz​enia, których potrzebujemy.

Przeciwieństwem uzależnienia nie jest trzeźwość, jest też połączenie.
Całe nasze społeczeństwo jest nastawione na łączenie nas z rzeczami, a nie ludźmi.
Nie jesteś dobrym konsumentem, jeśli spędzasz czas na więzi z ludźmi wokół ciebie, a nie na więzi z rzeczami. Od najmłodszych lat jesteśmy szkoleni aby skupiać nasze nadzieje, marzenia i ambicje na rzeczach, które należy kupować i konsumować.

Johann Hari
------------------------------------------------------
Za Szyszuchna

🙏❤️

"W warunkach idealnych pod koniec udanej terapii pacjent jest wdzięczny za profesjonalne kompetencje terapeuty, ale nie pada na kolana przed jego wiedza, zaletami czy władzą. Pewien stopień idealizacji może działać na korzyść procesu terapeutycznego, ale w miarę zbliżania się do jego końca tego rodzaju odczucia powinny się kurczyć i przybierać formę zwykłego uznania (przez obie strony) dla dobrze wykonanej pracy. Pacjent czuje się na tyle wzmocniony, by móc odejść, ale także powrócić, jeśli w przyszłości problem się powtórzy. Do chwili zakończenia terapii między nim a terapeutą wytwarza się najczęściej ciepłe poczucie równości (terapeuci żartują, że ich praca to raj dla masochisty: kiedy w końcu poczują, że z pacjentem dobrze się przebywa, miło się go słucha, że mógłby zostać ich przyjacielem, muszą pozwolić mu odejść i przyjąć na jego miejsce kolejnego pacjenta)."

Nancy McWilliams, Psychoterapia Psychoanalityczna

„Rozmowy, które nigdy się nie odbędą. Widzisz mnie, mamo?”

To nie jest pierwsza taka rozmowa, która się nigdy nie odbyła i nie odbędzie w tej rodzinie. Cierpienie jest przekazywane z pokolenia na pokolenie, aż wreszcie wydarzy się taki zbieg okoliczności, który w połączeniu z odwagą sprawi, że rana będzie mogła się zagoić. Ale to ogromna praca, bardzo trudna. I nie widzę nikogo, kto mógłby oceniać tych, którym się nie udało. Każdy sukces w tym wyzwaniu jest godzien laurowego wieńca i dumnego „widzę, jak wiele robisz”. Jeśli bierzesz na siebie tę walkę - usłysz, że widzę Twój ból i chcę Ci powiedzieć, że nie idziesz sama. Nawet jeśli nigdzie nie dojdziesz, ale idziesz pod wiatr, idziesz przeciw temu, co dostałaś od swojej rodziny, szkoły i otoczenia, jeśli idziesz przed siebie, chociaż droga jest niepewna i nieznana - widzę Cię.

Zapraszamy do naszej grupy Metoda Lowena - entuzjaści i praktycy:
https://www.facebook.com/groups/493977178023347/

Jeśli chcesz byśmy mieli Cię w bazie i poinformowali o następnych
warsztatach Metoda Lowena wypełnij
newsletter: https://forms.gle/cTRKLXFGxJtTwGXq9

Grafika: zwierciadło

www.szpital.wroc.pl

👉 https://psychoterapia.plus/psychiatra-kim-jest-co-robi/ -825

Aby scharakteryzować teorię o psychice człowieka, Zygmunt Freud – twórca psychoanalizy, posłużył się metaforą góry lodowej. ⛰❄

Przebiegające w nas procesy wykraczają poza naszą świadomość. Górna część góry lodowej to obszar świadomości człowieka – stosunkowo niewielki, jeśli spojrzymy na to, co jest pod powierzchnią wody. 🧠

👉 Uczony twierdził, że najważniejszą częścią psychiki człowieka jest ID, czyli „prawdziwa rzeczywistość psychiczna”, która reprezentuje podstawowe pragnienia, popędy i instynkt. SUPEREGO (nazywane też sumieniem) to pewne normy, społeczne nakazy i zakazy, do których dostosowujemy się żyjąc w określonej kulturze.

Najbardziej świadome jest EGO, które łączy nasz świat wewnętrzny z tym, co na zewnątrz – odpowiada za reagowanie na bodźce i kształtuje nasze zachowania i postawy.

Ten schemat jest jedynie wstępem do całej myśli Freuda. Jednakże, to dzięki freudowskiej psychoanalizie rozpoczęto szersze badania nad pojęciem nieświadomości. 👥

Dziś, podobną górą lodową możemy posłużyć się, by badać swoje reakcje i zachowania – dlaczego zachowujemy się w określony sposób? Czego brakuje nam „pod spodem”? Jakich zasobów, których na pierwszy rzut oka nie widać, potrzebujemy? 🤔

Weźmy na przykład złość: bywa widoczna na zewnątrz, ponieważ wyrażamy ją za pomocą określonego zachowania. A co jest pod spodem góry lodowej? Lęk, strach, poczucie winy, a może skumulowany stres? Zachęcamy do badania tego, co pod powierzchnią! ☺

Źródło: „Kolumb psychologii”, Charaktery

My rozumiemy kontrolowanie jako nauczenie się, jak konstruktywnie żyć ze wszystkimi swoimi doświadczeniami.... jak być w tym wszystkim w końcu dobrym/ą dla siebie.

Da się, można, warto.

Wiąże się to z akceptacją, że nasze życie idealnie nie było, nie jest, nie musi być.

Każda chwila zbliżająca Cię do siebie samego/j jest warta przeżycia.

Gestalt❤

"Największym obciążeniem,
które spada na barki dziecka jest nieprzeżyte życie jego rodziców."
Carl Gustaw Jung