Palamut Gayrimenkul

Eğer geçmişteki tuğlaları taşımaya devam edersen inşa edeceğin ev, geçmişteki ile aynı ev olacaktır...

23 Nisan Ulusal Egemenlik ve Çocuk Bayramı kutlu olsun! 🇹🇷

Şömineli sarayında, dünyaya söven gördüm. Aslanla savaşıp, yılanı seven gördüm. Bu dünya kötülerin dememişmiydim, yağız atın üstünde eşeği öven gördüm…

Hz.Ömer’in adaletini ruhunda taşıyan, güçlünün değil, haklının yanında olan tüm avukatlarımızın ve avukat adaylarımızın 5 Nisan Avukatlar gününü kutlar, meslek hayatlarında başarılar dilerim.⚖️

21 Mart Dünya down sendromu farkındalık günü.

14 Mart Tıp Bayramı Kutlu Olsun.

Biraz fazla şirin, biraz fazla ferah ve çokça mutluluk...

Hayatta tıpkı böyle değil midir işte!.
Bir siyah beyaz, kareler içinde, hepsi hepsi bir hatıra işte…

Günaydın henüz elveda demeyen bitmişlik...

“ah benim örselenmiş, incinmiş karanfilim bir sessiz çığlık gibi kırmızı, masum, narin bu ürkek bu al duruş söyle neden bu vazgeçiş”

..Sonra o merdiveni gördüm, renkli çinilerle örülmüş saksılı merdiveni... Burasıydı. Bu Hayat’ın kapısıydı. Yavaşça eğildim ve ne yapacağımın bilinçsizliğiyle merdivene çöktüm. Kalbim dayanmayacaktı. Onu görmeye, onun yanında olmaya, onunla aynı havayı solumaya. 852 kilometreyi aştım, ona geldim. Ama kapısında kaldım, bir adım daha atıp yanına gidemiyorum. Aşkın tanımı zaten bu değil mi, yılları yolları dağları denizleri aşıp gelirsin, bir adım ötesinde kalakalırsın…

“Kimsenin içinden gelmeyeni talep edemem. Çok isterim belki ama bir kapıda kendimden taviz verecek kadar ısrarcı olamam bu yüzden boyun bükerek de olsa kabullenirim. Olacak olan benim ittirmemle olacaksa olmasın. Kendimi hatırlattığım sürece var olacaksam zaten unutulayım.” diye söyleyen bir evimiz…

Aynı hikayenin yüzünü yıkamak her sabah…

Geriden gelen zaman; geleceğe giden merdivenlere tırmanırken, geçmişini geride bırakmadığı için, koca bir boşluğa düştü. Bir an durdu ve düşündü…
Bu; belki gerçek belki de düş'tü!

İnsanlar, kalplerinin içindeki taşları ayıklamadıkları sürece güzelleşemiyorlar. ..

Günaydın…
Sizi sevmeyenlerden korkmayın asıl sizi seviyormuş gibi davranıp arada bir canı istediğinde verdiği ilgisiyle sizi cepte tutan, size “sevmiyor olsaydı bunları yapmazdı ama" dedirtecek kadarlık hayatınıza dokunan ama asla hayatında net bir yeriniz olmayan insanlardan korkun.

Işıklar içinde uyu…

Düşünsene; bir dağ evinin verandasında, omzumuzda şal elimizde limonlu çay, ağzımızdan buhar çıkıyor içimiz sımsıcak…

Arkadaşlar üzülmeyin bu villamızda çok yalnız ama ışıl ışıl parlıyor…

Güzelliğin idrak edilebilmesinin bir yolu da sâdeliktir…

Bir insan mutfağa dikkatli baksa nerede nasıl davranması gerektiğini öğrenebilir.
Mesela süte bakınca
"herkesin bir sınırı olduğunu, insanları o noktaya getirirse sabrının taşacağını" bilir ve ona göre temkinli davranır…

.

Herkesin gördüğü taraf dikkatimi çekmedi hiç. Manzaram deniz bile olsa dikkatimi çeken denizi gören evler oldu, kumsal oldu, çatı katları oldu. İnsanların sokakta yürüdüğü balkonlu ön cepheler değil, çamaşır astıkları ipler, diğer binaların arka cephelerini gören balkonlar, yangın merdivenleri ; daha tenhaydı, daha sakindi, daha uğraktı. Sigaramı ön cephede değil arka cephede içmek daha çok haz verdi mesela bana. İnsanlar gibi. Görmelerini istedikleri ön cepheleri değil herkesten sakladıkları arka cepheleri gibi, içleri gibi, belki de acıları gibi…

Hiçbir zaman içinde bulunamayacağımız fotoğraflar, asla önünde durmayacağımız binalar, adım atma ihtimalimizin dahi olmadığı merdivenler, binemeyeceğimiz uçaklar, alamayacağımız biletler, gidemeyeceğimiz şehirler, sokakta yürürken karşılaşma ihtimalimizin olmadığı insanlar, asla duyamayacağımız cümleler, gelmeyecek günler, geçmeyecek yıllar...

Hayvanlar yarına kalabilmek için içgüdüleriyle vücutlarını kullanıp güçlü ve caydırıcı görünmeye çabalarlar. İnsan ise hemcinslerine gücünü, kıyafetiyle, atıyla, arabasıyla, yaşadığı evle göstermeye, en azından hissettirmeye çalışır.
İnsanın erkeği karşısındakini sindirmek için dikleşir, tepeden bakmaya çalışır, insanın kadını ise öfkelendiğinde ellerini yumruk yapıp beline dayar, hem hacmini büyütür hem de gerektiğinde saldırabileceğini ima eder.
Afrika’da, Asya’da, Amerika’da eskinin kabile reisleri güçlü ve saygınlık kazanmak amacıyla başlıklarına kartal veya hindi tüyleri taktılar, kabaran bir hindi veya tavus kuşu gibi görünmeye çalıştılar. (...) Bugün müdürler, amirler, patronlar başlarına tüy takamazlar ancak kasıntılı davranışlarla, asık suratlarla ve çevre düzenlemesiyle güçlü oldukları izlenimini vermeye çalışırlar (...) insanların rütbeleri büyüdükçe imzaları, masaları ve makam koltukları da büyümektedir.
Hi**er, Mussolini benzeri diktatörler, abartılı el-kol hareketleriyle, bağırarak, hakaret ederek ve kasıntılı bir şekilde gruba tepeden bakarak otorite kurmaya çalışmış, kabadayılık sergilemişlerdir.
Çok korkan çok korkutur. Gerçek otorite sahipleri ise sadelik içindedirler, bilgileriyle, bilgelikleriyle, yöneticilik becerileriyle insanları etkilerler.
Sadelik her zaman kazanacaktır…

Bazen bir çiçek için ağlarız,
Allah’ın bizim için bir bahçe hazırladığını bilmeden…

Haberin var mı taş duvar?
Demir kapı, kör pencere,
Yastığım, ranzam, zincirim,
Uğruna ölümlere gidip geldiğim,
Zulamdaki mahzun resim,
Haberin var mı?
Görüşmecim yeşil soğan göndermiş,
Karanfil kokuyor cigaram
Dağlarına bahar gelmiş
memleketimin…

Ahmed Arif

Kendini yeniden inşa eden bir insandan daha güçlü bir şey yoktur…

Gözler kalbin aynasıdır, yalan nedir bilmez onlar. Siyah, mavi, yeşil olsun aşkı; inkar etmez onlar…

Sonra bir ev yaptım sana
Fayansı mavi, zili deniz…