Taksim Çiçek Pasajı

Çiçek pasajı, namı diğer Hristaki Pasajı, Naum Tiyatrosu'nun yanmasından sonra onun yerine kurulmuştu. Naum Tiyatrosu deyip geçmeyin, bir zamanlar Avrupa'nın en ünlü operacılarının, tiyatrocularının, şarkıcılarının sahne aldığı, dönemin padişahlarının temsilleri izlemeye geldiği bir tiyatro.

Padişah geleceği zaman, Beyoğlu'na, yani o zamanın Grande Rue de Pera'sına kırmızı halılar serilirmiş. O sahneyi bugün gözümün önüne bile getiremiyorun. 1870 yangınında pek çok binayla birlikte Naum Tiyatrosu da kül olunca, dönemin ünlü bankerlerinden Hristaki Zagrafos Efendi, boş arsayı satın almış, mimar Cleanthe Zanno'yu görevlendirerek, 1876 yılında tamamlanan, orijinal adı Cité de Péra olan çarşıyı yaptırmış.

1930'larda çiçek mezatlarının burada yapılmasıyla Çiçek Pasajı adını alan bu bina, Beyoğlu henüz bu kadar kirlenmemişken, henüz bu kadar karışmamışken, henüz eski İstanbul'un aykırı bir parçası iken sanatçıların, şairlerin uğrak yeriymiş.

"Beyoğlu Rapsodisi - Ahmet Ümit"

Taksim Çiçek Pasajı updated their website address.

Taksim Çiçek Pasajı updated their phone number.

Taksim Çiçek Pasajı adını, 1918 yıllarında İstanbul'a gelen Beyaz Rus kadınlarının Beyoğlu'nda çiçek satarken İngiliz ve Fransız askerler tarafından rahatsız edilince çiçeklerini şuan ki Çiçek Pajanın olduğu yerde satmaya başlamalarından almıştır.

Çiçek Pasajı’nın bahçesinde kendinize bir masa seçin. Gözlerinizi kapayın ve ruhunuzu arıtan bir senfoni gibi Beyoğlu’nun dinmek bilmeyen uğultusunu dinleyin. Hiç kuşkunuz olmasın Çiçek Pasajı’na gelmiş, burada bir iki kadeh parlatmış yazarların ruhları da size eşlik edecektir.
Eğer yeterince dikkat kesilebilirseniz, Sait Faik’lerin, Orhan Kemal’lerin, Oktay Rifat’ların, Edip Cansever’lerin geçmiş günlerin içinden gelen, şimdi birer fısıltıya dönüşmüş tartışmalarını bile duyabilirsiniz.

Taksim Çiçek Pasajı adını, 1918 yıllarında İstanbul'a gelen Beyaz Rus kadınlarının Beyoğlu'nda çiçek satarken İngiliz ve Fransız askerler tarafından rahatsız edilince çiçeklerini şuan ki Çiçek Pajanın olduğu yerde satmaya başlamalarından almıştır.

Çiçek Pasajı’nın bahçesinde kendinize bir masa seçin. Gözlerinizi kapayın ve ruhunuzu arıtan bir senfoni gibi Beyoğlu’nun dinmek bilmeyen uğultusunu dinleyin. Hiç kuşkunuz olmasın Çiçek Pasajı’na gelmiş, burada bir iki kadeh parlatmış yazarların ruhları da size eşlik edecektir.
Eğer yeterince dikkat kesilebilirseniz, Sait Faik’lerin, Orhan Kemal’lerin, Oktay Rifat’ların, Edip Cansever’lerin geçmiş günlerin içinden gelen, şimdi birer fısıltıya dönüşmüş tartışmalarını bile duyabilirsiniz.

Çiçek Pasajı, gül ve karanfil satan çiçekçileri, falcıları, aylakları, ayyaşları, külhanbeyleri, buzlu bademcileri, aktörvari dilencileri, hüneri müphem artistleri, anlaşılmış ya da anlaşılması “bilâ mümkün” sanatçıları… Şimendifer saatli eski İstanbulluları, laternacıları, akordeoncuları, viyolonistleri, seyyar tansiyoncuları, milli piyangocuları, ağırbaşlısı ve uçarısı, beş dil bilen kulağı kesik güngörmüş garsonları ve Balıkpazarı’nın cümbüşüne açılan kapısıyla dünyada eşi bulunmaz bir âlemdi.

“Yakama hiçbir zaman çiçek takmadım. Ama çiçek pasajı'nın bizleri takındığı yeni koparılmış çiçekler gibiydik.” diyor Edip CANSEVER.

ÇİÇEK PASAJI - MADAM ANAHİT / 1970

Çiçek Pasajı ...İstanbul.

Pasajın renkli kişiliği idi... Madam Anahit ve müşteriler..

Taksim Çiçek Pasajı adını, 1918 yıllarında İstanbul'a gelen Beyaz Rus kadınlarının Beyoğlu'nda çiçek satarken İngiliz ve Fransız askerler tarafından rahatsız edilince çiçeklerini şuan ki Çiçek Pajanın olduğu yerde satmaya başlamalarından almıştır.

1870 yılındaki büyük Beyoğlu yangınında yanarak yıkılan Naum Tiyatrosu'nun arsası dönemin en zengin insanlarından biri olan Hristaki Zografos Efendi tarafından satın alındı. Rum Cleanthy Zanno`nun mimarlığında yeni bir tip çarşı binası olarak Cité de Péra adıyla yaptırıldı. Hem İstiklal Caddesi'ne hem de Tiyatro Sokağı'na açıldığı için pasaj niteliğinde olan yapı 24 dükkân, 18 lüks daireden oluşuyordu. Maison Parret ve Vallaury'nin pastanesi, Nakumara'nın Japon mağazası, Dulas'ın Natürel çiçekçisi, Schumacher'in hamur işleriyle ünlü fırını, Yorgo'nun meyhanesi, Keserciyan'ın terzihanesi, Acemyan'ın tütüncü dükkânı, Hristo'nun kafesi... pasajın ilk 30 yılı içerisinde faaliyete geçen önemli dükkânlarından sayılabilir.

Cité de Péra ya da Hristaki Pasajı denilen binanın mülkiyeti 1908 yılında Sadrazam Küçük Said Paşa'ya geçti. Mütareke yıllarında birçok çiçek dükkânı açıldı, o güne kadar daha çok Hristaki Pasajı olarak anılan yer Çiçek Pasajı adını aldı. Asıl olarak 1940'lı yıllarda açılan meyhaneler (özellikle Nektar Birahanesi) büyük bir müşteri kalabalığı çekmeye başladı. 1950'lerde çiçekçiler başka sokaklara doğru kaymaya başlayınca boşalan yerlere yeni yeni meyhaneler açılmaya devam etti. 1950'lilerin sonunda "Çiçek" adı daha çok bir hatıra olarak kalmıştı, pasaj tümüyle bugünkü meyhane kimliğine büründü.

10 Mayıs 1978'de bir gecede aniden çöken bakımsız bina, 1988'e kadar yıkık ve dağılmış biçimde kaldı. Belediyenin ve pasajı kurtarmak için kurulan "Çiçek Pasajını Yaşatma ve Güzelleştirme Derneği" nin girişimiyle onarılıp, eski haline sadık kalarak hizmete sokuldu.

Çiçek Pasajı Güzelleştirme ve Yaşatma Derneği, Beyoğlu Belediyesi ve Mey İçki arasında yapılan anlaşmayla dış cephe bakımı, cephe yenilemesi, çiçeklendirme ve aydınlatma gibi sorunlu kısımları yenileme çalışmaları için kısa bir süre kapalı kalan Çiçek Pasajı Aralık 2005'te tekrar hizmete girdi. 1970'li yıllarda Kayserili bir işadamı satın almış fakat sonra anlaşmazlık nedeniye satmıştır.