Mumlu Postmodern Meyhane

Atam, biz böylelerini hiç sevmedik, rahat uyu sen... ❤

SÜTÇÜ MUHİTTİN
Su ekliyor süte hiç çaktırmadan.
Bizim köyün ılık pınarlarından.
Geçinip gidiyor hep anafordan.
Helale darılmış Muhittin Emmi !

Kaynar sütü kaymağından, yağından,
Kevgir ile arındırır pattadan.
Üçe alır, yüze satar doğrudan.
Ayarı kaçırır Muhittin Emmi!

Alim gibi araştırır bıkmadan.
Kendisi can değil sanırsın kürdan.
Şuruplar üretip peynir suyundan,
Hastaya satıyor Muhittin Emmi !

İncir yaprağından, yonca sapından,
Eşek dikeninden, akça mısırdan.
Bir de sulanmamış kelek kavundan,
İğneyle süt çeker Muhittin Emmi !

Soğan cücüğünden, körpe arpadan,
Bahçede bulduğu yamuk hıyardan.
Gelin, siz de görün şöyle yakından,
Süt sağıyor yine Muhittin Emmi !

İki ayı geçgin küçük danadan,
Koyun barınmayan ıssız ağıldan.
Kısrak ile geçen her yabancıdan,
Süt soruyor yine Muhittin Emmi !

Yola düşer henüz gün ağarmadan.
Canı rahat etmez süt aşırmadan.
Yazıda koç güden garip çobandan,
Çıkartır hıncını Muhittin Emmi !

Feylini bozmuş ki onun yaradan,
Kazanmak istiyor tezden, cabadan.
Kurmak istiyorken sütten hanedan,
Bazen abartıyor Muhittin Emmi !

Ne yapılsa vazgeçmez kötü huyundan.
İnatçı ihtiyar huysuz soyundan.
Yağmur vermeyecek beyaz buluttan,
Tonla süt bekliyor Muhittin Emmi !
Remzi ÖZKAN/Nasibi

Ben zinciri severim!

Ama öyle, ayağa pranga olup insanı esir edenini değil!

Kolye olup boyna asılanını, künye olup kola takılanını, pantolona tutturulup olduğumuzu anlatanını severim.

En çok da elele tutuşarak yapılanını severim! Çünkü elele tutuşarak yapılan zincirler; saygıya, umuda, daha güzel bir dünyaya yol olurlar...

Ben işte öyle bir zincire halka olmaya gidiyorum; müsait olan gelsin buyursun...