Meva Kitap

1466-) Câbir b. Abdullah (r.a.) anlatır: "Hz. Peygamber (s.a.v.) ile birlikte gazaya Çıkmıştık. Bu gazaya Muhacirlerden pek çok kimse Peygamber (s.a.v.)'in yanına koşmuş hatta çoğunluk oluşturmuşlardı. Bu arada Muhacirlerden şakacı bir kimse vardı, Ensardan birisinin arkasına ayağıyla vurdu / eliyle vurdu. Bu nedenle Ensardan olan çok öfkelendi (aralarında şiddetli tartışmalar geçti,) sonunda birbirlerine karşı yardım için kabilelerini çağırmışlardı. Ensardan olan: "Ey Ensar yetişin!" dedi. Muhacirden olan da: "Ey Muhacirler yetişin!" dedi. Bunu duyan Rasûlüllah (s.a.v.) yanlarına çıktı ve: "Cahiliye devri halkının çağrısı ile birbirinizi çağırma da nedir? Size ne oluyor?" dedi. Muhacirden olan kimsenin Ensardan olana vurduğu kendisine bildirildi. Bunun üzerine Hz. Peygamber (s.a.v.): "Böyle vurmaları bırakın, çünkü bu çirkin bir şeydir" buyurdu. (Münafıkların başı) Abdullah b. Übey b. Selûl: "Demek bize karşı birbirlerini çağırdılar. Medine'ye dönersek, güçlü olan güçsüz olanı kesinlikle oradan çıkaracaktır." dedi. Bu nedenle Ömer (r.a.) Abdullah b. Übey hakkında: "Ey Allah'ın Rasûlü, şu p*s herifi öldürsek" dedi. Bunun üzerine Hz. Peygamber (s.a.v.): "Hayır, insanlar Muhammed ashabını öldürüyor, derler" buyurdu. (Hadisin değişik bir benzeri olan 1787. hadise bakınız.)

Sahihi Buhari

Bismillahirrahmanirrahim

“Allah hikmeti dilediğine verir. Kime hikmet verilirse, ona pek çok hayır verilmiş demektir. Ancak akıl sahipleri düşünüp ibret alırlar.” (Bakara, 269)

Rasûlullah (sav) efendimiz buyurdular:

“…Allah’ım! Faydasız ilimden, ürpermeyen gönülden, doyma bilmeyen nefisten ve kabul olunmayan duadan sana sığınırım.” (Müslim, Zikir 73. Nesâî, İstiâze 13, 65)