Psikoterapist Feyzullah Alpman

Kadim Mısır uygarlığının izinde…

Üzerine en fazla destanlar, şiirler yazılan, şarkılar söylenen aşk ve sevgidir kuşkusuz. Yaşamın en çok haz veren iksiri olduğu içindir belkide. 

Hiç bir duygu sevgi kadar birleştirici ve bağlayıcı değildir.
Aşk bir kişiye, sevgi kişilere, canlılara, doğaya, değerlere, bir çok şeye dairdir.

Aşkın gözü kördür der eskiler. Sevgiyi ise kanı kaynamak olarak ne güzel tarif etmişler.

Aşk bilinçsizce yaşanan, geçici salt bir duygudur. Bittiğinde hayalkırıklığı yaratır. 
Sevgi derin ve köklü mantığında eşlik ettiği bitmeyen beslendikçe çoğalan, huzurun, güvenin eşlik ettiği bir duygudur. 

Ne güzel söylemiş Yunus Emre;
Maharet güzeli görebilmektir. Sevmenin sırrına erebilmektir. Cihan alem herkes bilsin ki en büyük ibadet sevebilmektir. 

Sevgi için emek verilmesi gerektiğini en güzel Mevlana anlatır. “Uğruna fedakarlık yapmadığın sevgiyi, yüreğinde taşıyıpta kendine yük etme” diyerek.

Aşkta hiçbir zaman huzur olamaz. Çünkü elde edilen her şey daima daha fazlasını istemek için hareket noktasıdır der Marcel Proust bir romanında.

Aşk, bedensel hazların, duygusal yansımasıdır. Aşık aşkını, kurdun kuzuyu arzulaması gibi arzular der Platon. Balzac ise; sevgi, sevdiğin kişilerin mutlu olduğunu gördükçe , onların mutluluğu ile mutlu olabilme sanatıdır der.

Kendini sevmeyeni sevsende karşılık bekleme. Bilmediğini gösteremez, hissettirmez insan. 

Sevgi bir yoldaşlıktır sevgiliyle aynı yolda yürürken. Keyifli olduğu kadar da meşakkatlidir bazen. Yolların ayrılması elzemse bunu da metanetle karşılamalı, hayata sevmeye küsmemeli insan. Çünkü ayrılıklar da sevdaya dahildir. Atilla İlhan’ın dediği gibi. Hayat yoluna devam etmeli yolda yine sevmeli, yine emek vermeli. En büyük haz olan sevgiyi iliklerine kadar hissetmeli. Hayat yalnız yürünecek bir yol değildir.

Sevgiyle kalın….

Daha anlamlı bir hayat için öneriler...

Şair ne güzel anlatmış dışsallaştırmayı. İnsanlar yada toplumlar kendilerinde varolan olumsuz özellikleri “dışsallaştırma” ilkel savunma mekanizmasıyla başkalarına atar ve kendini iyi de tutar. Başkaları kötüdür kendisi iyi. Sağlıksız olan bu tutum toplumlarda kendi gibi düşünenleri birleştirirken, ayrışmayı ve düşmanlığı da kolaylaştırır. Oysa bazen en çok kendi gibi zannettiğinden görür zararı. Hemde yok edici bir şekilde… İyi de kötü de her insanda, her ırkta, her dinden olanda vardır. Bütün mesela hangi milletten, hangi dinden, hangi ideolojiden olduğun değil, İYİ yada KÖTÜ olup olmadığındır. Kendini iyi ve kötü özelliklerle bir bütün olarak kabullenebilmektir. Bu dünyada varoluşunu anlamlı ve değerli kılacak olan bütün insanlara, canlılara, doğaya saygı duyabilmendir…

Her geçen gün dehasına ve vatanperverliğine bir kez daha hayran bırakan Ulu Önder’i sevgiyle anıyorum…

Vedalar kaçınılmazdır, ölüm gibi, ayrılık gibi, gençlik gibi…

Bazı vedalar aniden gelir sorgusuzca, insafsızca. Kabullenmekten başka çaren yoktur; ölüm gibi… “Elvada” deme fırsatı bile bulamazsın. Bütün söylenmesi gerekenler mezarın başında tek taraflı ifadelerden ibarettir sadece. Anılardan başka tutunacak bir şeyin yoktur. Hatırladıkça hüznün dağ olur büyür, bulut olup ağlar.

Bazı vedalar çaresizliktendir, sevgisizlikten değil. En değerlinle, en yakınınla vedalaşmak zorunda hissedersin başka seçenek kalmadığını anladığında. Sancılar çekersin uzun uzun. Zihnin bulanıklaşır, darmadağın olursun. Seçenekler tükenmiş veda vakti gelmiştir. Kurduğun onca hayallere de veda etmek zorundasındır. Bir anda her şeyini kaybettiğin gerçekliğiyle yüzleşirsin. Gelecek fulu bir hal alır, anlamsızlaşır.

Geçmişi düşündükçe pişmanlıkların üşüşür üstüne. “Keşkeler” sinek gibi vızıldadıkça zihninde acımasızca suçlar, yargılarsın kendini. Dünyadan adalet beklerken kendinedir en büyük adaletsizliğin. Ne yaman çelişki.

Sonra “Dünle beraber gitti cancağızım/ Ne kadar söz varsa düne ait/ Şimdi yeni şeyler söylemek lazım... “ dizesi gelir aklına. Hafiflersin biraz, rahatlarsın.

Sessiz bir gece, ıssız bir orman, sakin bir deniz, yalnız bir fener gibisindir artık.

Mutlu olmak için gerekenlere sahip olmanız dileğiyle…

Hayata dair harika tespitler…

Bu akşam vakti deniz O bütün hasretimiz Sanki gelmiş de dile Nedametin sesiyle Çarparak kayalara. Yetmez mi, diyor deniz Karada çektiğiniz?

Sevgi, saygı, güven… bunlardan biri sosyal ilişki için yeterli olabilir ama evlilikte üçü de elzemdir. Değerin yapıtaşları sevgi, saygı, güvendir. Değerli olan tutulur, değersiz olan atılır. Sevgi; bir çok etkene bağlı olarak direk hissedilir. Saygı; karekter, zeka, akıl, davranışlar, yetkinlik, statü gibi etkenlere bağlı olarak oluşur. Güven; kişilik yapısı, sadakat, davranışlar, istikrara bağlı olarak hissedilir. Evliliklerde biri eksikse onarılmalı, hepsi eksikse oyalanmamalıdır. Birine tutunarak arkadaş kalabilirsiniz ama hayat arkadaşı olamazsınız…

“Ders sen öğrenene kadar devam eder.” Az tekrarla hayattan almamız gereken dersleri almamız dileğiyle…

Kendi iç dünyalarını keşfetme çabasında olanların okuması gereken güzel bir eser…