Dr. Mohammad Nasir Halimi

کمخونی فقر آهن
کمخونی فقر آهن به انگلیسی: ( iron deficiency anemia ) شایعترین گونه کمخونی بوده و ناشی از کمبود آهن در تغذیه، دفع بیش از حد خون در بلندمدت مانند خونریزی گوارشی( ویا سوءجذب آهن رخ) میدهد.

علایم بالینی:

شایعترین مشکل علائم عمومی مانند احساس سستی، خستگی همیشگی یا هنگام فعالیت و احساس کسالت عمومی است. سایر علائم سرگیجه کاذب، ابتلای مکرر به بیماریهای ویروسی مانند سرماخوردگی، ناخنهای قاشقی شکل (گود شدن روی ناخن)، هرزه‌خواری و خواب رفتن و سوزن سوزن شدن دست و پاها است. کمبود آهن گاهی سبب رنگ پریدگی و زخم غیرطبیعی گوشه لب می‌شود.

شیوع و علل:

کمخونی کمبود آهن شایعترین گونه کم خونی بوده و بعلت مقدار ناچیز آهن در غذا یا نبود جذب گوارشی آن برای جبران آهن ازدست رفته در عادت ماهانه یا بیماری است. آهن یک قسمت اصلی در ترکیب هموگلوبین است و کمبود آن سبب کاهش ورود هموگلوبین بداخل گلبول قرمز می‌شود. در ایالات متحده، ۲۰٪ زنان در سنین باروری در مقایسه با ۲٪ مردان بالغ، به کمخونی کمبود آهن دچار هستند. علت اصلی کمخونی کمبود آهن در زنان هدر رفتن خون در زمان عادت ماهانه می‌باشد. کمبود آهن بدون کم خونی در دختران نوجوان سبب پائین افتادن کیفیت تحصیلی و ضریب هوشی می‌شود. کمبود آهن شایعترین حالت کمبود یک عنصر بایسته در سراسر جهان می‌باشد.

کمخونی کمبود آهن همچنین می‌تواند بعلت زخمهای خونریزی دهنده دستگاه گوارش باشد. آزمایش خون پنهان در مدفوع(Fecal occult blood test)، آندوسکوپی قسمت فوقانی دستگاه گوارش و کولونوسکوپی قسمت انتهایی دستگاه گوارش باید برای تشخیص زخمهای خونریزی دهنده صورت گیرد. در زنان یائسه و مردان، احتمال اینکه مشکل خونریزی دستگاه گوارش بعللی مانند اولسرپپتیک، پولیپ کولون ویا سرطان کولورکتال باشد، خیلی بیشتر از سایر علل است. از علل شایع کم خونی کمبود آهن، آلودگی با انگل کرم قلابدار، آمیب، شیستوزومیاز و تریکوریس تریکیورا (کرم شلاقی) است.

یافته‌های آزمایشگاهی:

کاهش هماتوکریت و هموگلوبین که با کوچک شدن حجم گلبولهای قرمز (میکروسیتیک شدن) همراه است. سطح سرمی فریتین و آهن خون نیز کاهش یافته و سطح ظرفیت پیوند برای آهن (TIBC) افزایش یافته‌است. گلبولهای قرمز در زیر میکروسکوپ، بیشتر هیپوکروم (رنگ پریده) و میکروسیت (کوچک) هستند.

تشخیص و درمان:

با یافته‌های غیرطبیعی در آزمایش خون و علائم بالینی در بدن حاصل می‌شود.ترکیبات دارای آهن مانند فروس سولفات در درمان و پیشگیری از کم خونی فقر آهن به کار می‌رود. مصرف گوشت و جگر، مغزها مانند پسته، ماهی، زرده تخم‌مرغ، سبزیهای دارای برگ سبز تیره مانند جعفری، اسفناج و حبوبات مثل عدس و لوبیا همچنین میوه‌های خشک (مانند برگه‌ها) و دانه‌های روغنی مفید است. مصرف ویتامین ث بعد از غذا (مانند آب لیمو) موجب افزایش جذب آهن و مصرف چای و قهوه موجب کاهش جذب آهن می‌شود. در حقیقت تانن موجود در چای و آهن دو عنصری هستند که به هم می‌چسبند و دفع می‌شوند، بنابراین آهن جذب بدن نمی‌شود. به همین دلیل همه افراد (خصوصاً کسانی که به کم خونی مبتلا هستند)، بهتر است نوشیدن چای را به دو ساعت بعد از غذا موکول کنند. قهوه، دمنوش‌های گیاهی و شکلات داغ هم از جمله نوشیدنی‌هایی هستند که می‌توانند مانع جذب آهن شوند

میزان نیاز به آهن:

نیاز روزانه به این ماده بسیار اندک و در حد یک میلی‌گرم است البته میزان نیاز به آهن براساس سن، جنس و وضعیت فیزیولوژیکی افراد متفاوت می‌باشد؛ مثلاً زنان باردار به علت افزایش حجم خون، رشد جنین و جفت و سایر بافت‌ها به آهن بیشتری نیاز دارند. در شیرخوارانی که شیرمادر می‌خورند در صورت سلامت مادران، میزان آهن موجود در شیر مادر برای ۶–۴ ماه اول زندگی کافی است ولی از شش ماهگی به بعد استفاده از قطره آهن توصیه می‌شود. در کودکانی که از شیرخشک استفاده می‌کنند معمولاً کمبود آهن وجود ندارد. در نوزادانی که با وزن کم متولد می‌شوند، ذخایر آهن اغلب اندک بوده و باید از ۳ ماهگی آهن اضافی به صورت قطره خوراکی خورانده شود. همچنین بستن پیش از موقع بند ناف نیز به این دلیل که نوزاد را از یک سوم کل خونش محروم می‌کند، خطر فقر آهن را افزایش می‌دهد.
Dr Mohammad Nasir Halimi

تب خونریزی‌دهنده کریمه-کنگو (به انگلیسی: Crimean Congo Hemorrhagic Fever(CCHF)) یک بیماری حاد تب دار و خونریزی دهنده است که از طریق گزش کنه یا تماس با خون یا ترشحات یا لاشه دام و انسان آلوده منتقل می‌شود. این بیماری برای اولین بار در سال ۱۹۴۴ در کریمه اوکراین شرح داده شد و نام تب خون‌ریزی دهنده برای آن اعلام شد. در سال ۱۹۶۹ معلوم شد بیماری‌زای ایجادکننده تب خون‌ریزی دهنده در کریمه مشابه همان بیماری است که در سال ۱۹۵۶ در جمهوری دموکراتیک کنگو مشاهده شده‌است. از این رو با توجه به مشابهت نشانه‌ها در هر دو مکان، به بیماری، نام کنونی داده شد. تب خونریزی‌دهنده کریمه-کنگو در انسان، بیماری شدیدی همراه با مرگ و میر حدود ۳۰ ٪ ایجاد می‌کند و شیوع بیمارستانی آن نیز بسیار بالا است.

عامل این بیماری ویروسی از خانواده Bunyaviridae و جنس Nairovirus است. این ویروس دارای پوشش پروتئینی است و قطر ساختمان آن ۸۵ تا ۱۰۰ نانومتر است و از گروه آران‌ای‌های تک رشته‌ای است. مقاومت ویروس در برابر گرما کم است و در دمای ۵۶ درجه سلسیوس به مدت ۳۰ دقیقه از بین می‌رود؛ بنابراین پختن گوشت یا پاستوریزه کردن شیر باعث از بین رفتن ویروس می‌شود. ضمناً ویروس می‌تواند در خون به مدت ۱۰ روز در دمای ۴۰ درجه سلسیوس مقاومت کند. ویروس در محیط اسیدی مثلاً اسید استیک دو درصد (و یا محیط اسیدی ایجادشده پس از جمود نعشی) از بین می‌رود و همچنین در برابر سدیم هیپوکلریت یک درصد و محلول دو درصد گلوتار آلدئید یا ضدعفونی‌کننده‌های فنول ۳ تا ۵ درصد، حساس است. با اینکه مواد شوینده مانند صابون ویروس را از بین نمی‌برند ولی تا حدی ویروس را غیرفعال می‌کنند. اسیدوزی که پس از چند ساعت از ذبح دام در جسد حیوان پیدا می‌شود موجب از بین رفتن ویروس می‌شود. در کشتارگاه‌های صنعتی، لاشه دام به مدت ۲۴ ساعت در دمای ۴ درجه سلسیوس نگهداری می‌شود تا ویروس از بین برود. نگهداری گوشت در یخچال منزل در دمای ۱+تا ۴+ درجه سلسیوس به مدت حداقل ۲۴ ساعت نیز ویروس را از بین می‌برد.

عامل بیماری تب خونریزی‌دهنده کریمه-کنگو، ویروسی از خانواده بونیاویریده، جنس نایروویروس است که تحت عنوان ویروس‌های بَندپابُرد (آربوویروس)(به انگلیسی: Arthropod-Borne Virus) شناخته می‌شود و شایع‌ترین ناقل آن کنه ای به نام هیالوما (به انگلیسی: Hyalomma) است.

ویروس تب خونریزی‌دهنده کریمه-کنگو اصولاً در طبیعت به وسیله کنه‌های سخت گونه هیالوما منتقل می‌شود؛ ولی به وسیله گونه‌های دیگر نیز منتقل می‌شود. ویروس تب خونریزی‌دهنده کریمه-کنگو توانائی انتقال از طریق تخم (به انگلیسی: Transovarial Transmission) و نیز انتقال در مراحل مختلف بلوغ کنه (به انگلیسی: Transstadial Survival) را دارد.

مهم‌ترین راه آلودگی کنه هیالوما، خونخواری کنه هیالومای نابالغ از مهره‌داران کوچک است. تنها یک بار آلودگی موجب می‌شود که کنه هیالوما در تمام طول مراحل رشد خود آلوده باقی بماند و کنه بالغ ممکن است عفونت را به مهره‌داران بزرگ، مانند دام‌ها منتقل کند. ویروس یا پادتن آن، در کنه هیالوما در مناطق وسیع دنیا پیدا شده‌است. ایجاد عفونت در انسان پس از گزیدن کنه آلوده یا له کردن آن روی پوست نیز ممکن است.

این بیماری بیشتر در مناطق صحرایی آفریقا، اروپای شرقی، خاورمیانه (عراق، افغانستان، پاکستان، ایران)، هند و غرب چین مشاهده می‌شود. شیوع بالایی از بیماری در بین دامداران،دامپزشکان و کارکنان دامپزشکی،سلاخان ،قصابان و کارکنان کشتارگاه ،پزشکان ،پرستاران و کارکنان بیمارستان‌ها، کشاورزان و اشخاصی که با دام سر و کار دارند مشاهده می‌شود.

این بیماری در فصل‌های گرم سال از اواخر فروردین تا اواخر شهریور (زمان رشد و تکثیر کنه‌ها) شیوع پیدا می‌کند.در بسیاری از موارد تا اوایل یا نیمه‌های پاییز کم‌کم پایان می‌یابد. اما در کشورهایی که تعداد دام‌های مبتلا و افراد مبتلا بالا است ممکن است به خاطر شیوع به پایان نرسد.

راه‌های انتقال بیماری
مخزن و ناقل ویروس در طبیعت، اصولاً کنه‌ها هستند و گاو، گوسفند، بز، خرگوش، خرگوش صحرایی و جوجه‌تیغی و حتی جوندگان مثل موش نیز به عنوان ناقل شناخته می‌شوند. اما انواع پرندگان به جز شتر مرغ در برابر این بیماری مقاوم هستند. این ویروس از طریق تماس مستقیم با خون یا ترشحات بیمار، لاشه حیوان آلوده (انتقال به قصاب یا پوست‌کن) سبب ایجاد همه‌گیری‌های ناگهانی می‌شود.در جنوب آفریقا، پادتن ویروس تب خونریزی‌دهنده کریمه-کنگو از سرم خون زرافه، کرگدن، گاو کوهی، بوفالوی آمریکایی، گورخر، یا سگ جدا شده‌است. ویرمی در نشخوارکنندگان اهلی مانند گاو، گوسفند و بز به مدت یک هفته پس از آلودگی باقی می‌ماند.

بیماری در حیوانات اهلی هیچ گونه علائم مشخصی ندارد و خطر انتقال بیماری در انسان در هنگام ذبح یا یک دوره کوتاه پس از ذبح حیوان آلوده (به دنبال تماس با پوست یا لاشه حیوان) وجود دارد. با وجود اینکه پرندگان (به غیر از شترمرغ) به این بیماری مقاومند اما می‌توانند با پخش کنه‌های آلوده باعث ایجاد شیوع بیماری شوند.

همچنین تماس با خون و بافت بیماران به‌خصوص در مرحله خون‌ریزی یا انجام هرگونه عملی که منجر به تماس انسان با خون، بزاق، ادرار، مدفوع و استفراغ آن‌ها شود باعث انتقال بیماری می‌شود. به همین دلیل، مواردی در بین اعضای خانواده بیمار و پرسنل پزشکی بعد از آلودگی با خون یا ترشحات بیمار رخ داده است. به همین خاطر توصیه می‌شود پس از درمان یاا فوت تمام وسایل و لباس‌های فرد بیمار آتش زده یا نابود گردد.

بیمار در طی مدتی که در بیمارستان بستری است می‌تواند به لحاظ انتقال بیمارستانی به شدت دیگران را دچار آلودگی کند، عفونت‌های بیمارستانی بعد از آلودگی با خون یا ترشحات بیماران شایع می‌باشند.

علائم بالینی چهار مرحله دارد

دوره کمون: بستگی به راه ورود ویروس دارد. پس از گزش کنه، دوره کمون معمولاً یک تا سه روز است و حداکثر به ۹ روز می‌رسد. دوره کمون به دنبال تماس با بافت‌ها یا خون‌آلوده معمولاً پنج تا شش روز است و حداکثر زمان ثابت شده ۱۳ روز بوده‌است.
قبل از خونریزی: شروع علائم ناگهانی حدود ۱ تا ۷ روز طول می‌کشد (متوسط ۳روز)، بیمار دچار سردرد شدید، تب، لرز، درد عضله، (بخصوص در پشت و پاها)، گیجی، درد و سفتی گردن، درد چشم، ترس از نور (حساسیت به نور) می‌شود. ممکن است حالت تهوع، استفراغ بدون ارتباط با غذاخوردن و گلودرد و احتقان ملتحمه در اوایل بیماری وجود داشته باشد که گاهی با اسهال و درد شکم و کاهش اشتها همراه می‌شود. تب معمولاً بین ۳ تا ۱۶ روز طول می‌کشد. تورم و قرمزی صورت، گردن و قفسه سینه، پرخونی خفیف حلق و ضایعات نقطه‌ای در کام نرم و سخت شایع هستند. تغییرات قلبی عروقی شامل کاهش ضربان قلب و کاهش فشارخون مشاهده می‌شود. لکوپنی، ترمبوسیتوپنی (کاهش پلاکت به کمتر از ۱۵۰٫۰۰۰ در میلی‌متر مکعب) و بخصوص ترمبوسیتوپنی شدید نیز در این مرحله معمولاً مشاهده می‌شود.
مرحله خونریزی‌دهنده: مرحله کوتاهی است که به سرعت ایجاد می‌شود و معمولاً در روز ۳ تا ۵ بیماری شروع می‌شود و ۱ تا ۱۰ روز (به‌طور متوسط ۴ روز) طول می‌کشد. خون‌ریزی در مخاطها و پتشی (خون ریزی زیرجلدی که قطری در حدود ۱–۲ میلی‌متر دارد) در پوست بخصوص در قسمت بالای بدن و در طول خط زیربغلی و زیر پستان در خانم‌ها دیده می‌شود و در محل‌های تزریق و تحت فشار (محل بستن رگ‌بند و غیره) ممکن است ایجاد شود. بدنبال پتشی ممکن است هماتوم (تجمع خون یا خون مردگی) در همان محل‌ها و سایر پدیده‌های خونریزی‌دهنده مانند ملنا (مدفوع قیری شکل ناشی از خون ریزی دستگاه گوارش)، خون‌ادراری و خون‌دماغ، خون‌ریزی لثه و خونریزی غیرطبیعی رحم ایجاد شود و گاهی خلط خونی، خون‌ریزی در ملتحمه و گوشها نیز دیده می‌شود. برخی موارد خون‌ریزی از بینی، استفراغ خونی، ملنا و خون‌ریزی غیرطبیعی رحم آن قدر شدید است که بیمار نیاز به تزریق خون دارد. در حدود ۱۵٪ بیماران فقط پتشی ظاهر می‌شود. مشکل‌های دستگاه تنفس به دلیل سینه‌پهلو خونریزی‌دهنده در حدود ۱۰٪ بیماران ایجاد می‌شود. به دلیل درگیری دستگاه فاگوسیت تک‌هسته‌ای با ویروس، احتمال ابتلا به سلول‌های کبدی شایع است که موجب هپاتیت ایکتریک می‌شود. معمولاً بین روزهای ۶ تا ۱۴ بیماری در یک سوم بیماران کبد و طحال بزرگ می‌شوند. در این مرحله، نتایج آزمایش‌های اعمال کبدی، غیرطبیعی هستند، مانند مقدار آنزیم آسپارتات ترانس آمیناز و سرم بیلی‌روبین که اغلب در مرحله پایانی بیماری بالا می‌رود. در مواردی که منجر به مرگ بیمار می‌شود معمولاً علائم بیماری به‌طور سریع حتی در روزهای اول بیماری تغییر می‌کند و هم چنین لکوسیتوز (افزایش تعداد گلبول‌های سفید به بالاتر از ۹۰۰۰ در میلی‌متر مکعب) بیشتر از لکوپنی وجود دارد. ترومبوسیتوپنی در مراحل اولیه بیماری نشان‌دهنده پیش آگاهی بدی است. مرگ به دلیل از دست‌دادن خون، خونریزی مغزی، کمبود مایعات به دلیل اسهال، یا خیز ریوی ممکن است ایجاد شود. در کالبد گشایی بیماران فوت‌شده، معمولاً خون‌ریزی به شدت‌های مختلف در همه اعضا و بافت‌ها و داخل معده و روده‌ها دیده می‌شود.
دوره نقاهت: با کمرنگ شدن ضایعه‌های پوستی از روز دهم، به تدریج روند بهبودی آغاز می‌شود. بیشتر بیماران در هفته‌های سوم تا ششم بعد از شروع بیماری وقتی شاخص‌های خونی و آزمایش ادرار آنان طبیعی شد از بیمارستان مرخص می‌شوند. مشخصه دوره نقاهت، طولانی بودن آن به همراه ضعف است که ممکن است برای یک ماه یا بیشتر باقی بماند. گاهی موهای بدن کامل می‌ریزند که البته پس از ۴ تا ۵ ماه ترمیم می‌شود. بهبودی معمولاً بدون عارضه است. اگرچه التهاب عصبی یک یا چند عصب ممکن است برای چندین ماه باقی بماند.

روش تشخیص

در هفته اول بیماری و در مرحله تب می‌توان با نمونه‌گیری از خون، ویروس را جدا کرد. همچنین می‌توان ویروس را از نمونه‌های بافتی مانند بافت کبد، طحال، کلیه، غدد لنفاوی جدا کرد.

ویروس را می‌توان در کشت یاخته تهیه شده از بافت کلیه میمون کشت داد یا توسط آزمایش واکنش زنجیره‌ای پلیمراز اثر ویروس را در آنزیم رونوشت بردار معکوس مشاهده کرد.
به وسیله آزمایش‌های سرمی نیز می‌توان به جستجوی پادتن پرداخت از جمله می‌توان از آزمایش‌هایی مانند ایمونوفلورسانس، خنثی سازی، تست فیکساسیون کمپلمان، تست الیزا، ثبوت عناصر مکمل استفاده کرد. معمولاً پس از شش روز مقدار پادتن ام قابل اندازه‌گیری است و تا چهار ماه در خون باقی می‌ماند؛ ولی پادتن جی را تا پنج سال می‌توان در خون بررسی کرد. در حالت‌های فوق حاد و مرگ‌آور، در ابتدای بیماری معمولاً هیچگونه پادتنی در خون (قبل از شش روز) قابل اندازه‌گیری نیست؛ بنابراین تشخیص بر پایه جداسازی ویروس از خون و بافت‌ها به روش کشت سلولی یا تشخیص پادگن ویروس به روش‌های ایمونوفلورسانس، تست الایزا و واکنش زنجیره‌ای پلیمراز است.
همچنین با اندازه‌گیری SGOT و SGPT می‌توان به عفونت ویروس در کبد، پی برد معمولاً در مبتلایان، SGOT بالاتر از SGPT است.

پیشگیری
روش‌ها
بیمار مشکوک به تب خونریزی‌دهنده کریمه-کنگو باید قرنطینه شود و با افراد خانواده و پرسنل بیمارستانی در تماس نباشد. کلیه وسایل بیمارستانی مانند ماسک، دستکش، روپوش، پیش بند، لوله‌های خون، سرنگ‌های استفاده شده و هر وسیله‌ای که با ترشحات بیمار در تماس بوده باید سوزانده شود.
آفت‌کشی خانه و اصطبل جهت کاهش کنه‌ها
مصرف مواد گندزداینده برای توالت‌ها، محیط آلوده به خون و ترشحات بیمار
چون این بیماری در دام، بدون علامت است، باید از مصرف گوشت تازه خودداری شود و دام پس از ذبح تا ۲۴ ساعت در دمای صفر تا مثبت چهار درجه سانتی گراد قرار گیرد تا ویروس‌های آن کشته شوند و پس از آن مصرف شود.
در هنگامی که پرسنل مراقب بیمار در معرض تماس پوستی یا پوستی مخاطی با خون، مایعات بدن یا فضولات بیمار قرار می‌گیرند بایستی فوراً سطح آلوده را با آب و صابون بشویند.
از خرید گوشت‌های بازرسی نشده بدون مهر دامپزشکی (کشتار غیرمجاز) خودداری شود.
کارکنان بهداشتی و درمانی و افرادی که با خون، ترشحات بدن بیمار یا بافت‌های آلوده بیماران تماس داشته‌اند باید مرتب و حداقل تا چهارده روز پس از تماس، تحت نظر بوده و درجه حرارت بدن آن‌ها هر روز کنترل شود و در صورت ظهور علائم بالینی، مطابق با تعریف مورد محتمل بلافاصله درمان برای آنان شروع شده و اقدامات بعدی به عمل آید.

واکسن
هیچ نوع واکسن معتبری برای پیشگیری در انسان و دام وجود ندارد.اما چنانچه فرد، به موقع جهت درمان اقدام کند می‌توان بیماری را درمان کرد.

از سال ۱۹۷۰ میلادی تلاش‌هایی برای دستیابی به واکسن این بیماری انجام شده که بیشتر آن‌ها بی‌نتیجه بوده‌اند. تنها واکسن موجود که گمان می‌رود کارامد باشد در بلغارستان مورد استفاده قرار می‌گیرد.

در سال ۲۰۱۱ تیمی از محققان کشور ترکیه به واکسنی غیر سمی دست‌یافتند که در آزمایش‌های اولیه ۸۰ درصد مصونیت ایجاد کرده که در حال طی مراحل آزمایش سازمان غذا و دارو آمریکا برای دریافت تأییدیه است.

Dr Mohammad Nasir Halimi

Dr. Mohammad Nasir Halimi updated their phone number.

سکته مغزی یا Stroke چیست؟

درباره سکته مغزی بیشتر بدانید
سکته مغزی شایعترین بیماری ناتوان کننده نورولوژیکی است که سالانه باعث مرگ میلیون‌ها نفر در سراسر جهان شده و در خوشبینانه ترین حالت، در صورت ادامه زندگی، توانایی انجام فعالیت‌های مستقل را از فرد مبتلا سلب می‌کند.

حمله مغزی هم اکنون دومین عامل مرگ انسان‌ها در دنیا و اولین علت از کار افتادگی است. اگرچه در کشورهای توسعه یافته و پیشرفته در حال حاضر به عنوان سومین علت مرگ شناخته می‌شود اما درآینده ای نه چندان دور با افزایش سن، در آن کشورها نیز در جایگاه بالاتری به عنوان عامل مرگ شناسایی خواهد شد.

خبرخوب این است که درمان‌هایی در دسترس است که می‌تواند آسیب های ناشی از حمله مغزی را تا حد زیادی کاهش دهند. با این حال آشنایی شما با علائم و آگاهی از نحوه برخورد با بیماران می‌تواند تاثیر به سزایی در کیفیت زندگی آنها داشته باشد و حتی جان آنها را از مرگ حتمی و ناتوانی‌های جدی و طولانی مدت نجات دهید.

سکته مغزی یا حمله مغزی چرا و چگونه اتفاق می افتد؟
سکته مغزی که گاهاً حمله مغزی نیز نامیده می‌شود هنگام کاهش یا قطع جریان خون به مغز رخ می‌دهد. هنگامی که این اتفاق می‌افتد، سلول‌های مغزی شما نمی‌توانند اکسیژن و مواد مغذی مورد نیاز خود را از خون دریافت کنند و عملکرد آنها متوقف می‌شود و به علت حساسیت فراوان آنها به کمبود اکسیژن در طی چند دقیقه می‌میرد.

مرگ سلول‌ها در مغز منجر به آسیب‌دیدگی مغزی می‌شود و با توجه به این که کدام قسمت مغز آسیب دیده باشد عوارض بالینی فرد پدیدار می‌شود.

اگر سکته مغزی کرده باشید، ممکن است توانایی انجام کاری را که توسط قسمت آسیب دیده مغز کنترل می‌شده را از دست بدهید، به عنوان مثال امکان دارد توانایی حرکت دادن بازو یا پا را از دست دهید یا حتی ممکن است توانایی صحبت کردن را نیز از دست دهید.

اگرچه آسیب می‌تواند موقت یا دائمی باشد، با این حال هرچه زودتر از شروع علائم سکته مغزی، درمان شروع شود، شانس بیشتری برای خونرسانی به مغز شما وجود دارد که این از آسیب بیشتر جلوگیری می‌کند.

درمان سکته مغزی درمان شانه درد شانه یخ زده شاک ویو تراپی لیزرتراپی مگنت تراپی
فیزیوتراپی نورامقالات علمیمغز و اعصابسکته مغزی یا STROKE چیست؟
مغز و اعصاب
سکته مغزی یا Stroke چیست؟
در مقالات گذشته در مورد درمان سکته مغزی صحبت کردیم. در این مقاله ابتدا به این سوال پاسخ می‌دهیم که سکته مغزی چیست و سپس انواع و علت اصلی سکته مغزی و علائم و عوارض آن را مورد بررسی قرار می‌دهیم.

علت اصلی سکته مغزی و انواع آن دو علت اصلی سکته مغزی وجود دارد که شامل موارد زیر است:
مسدود شدن شریان که با عنوان سکته مغزی ایسکمیک شناخته می‌شود.
نشت یا ترکیدن رگ خونی که سکته مغزی هموراژیک نام دارد.
ممکن است برخی از افراد فقط اختلال موقتی در جریان خون به مغز داشته باشند، معروف به حمله ایسکمیک گذرا (TIA)، که باعث علائم پایدار نمی‌شود.

سکته مغزی ایسکمیک (ناشی از کاهش خونرسانی)
سکته مغزی ایسکمیک شایع ترین نوع حمله مغزی است و زمانی اتفاق می‌افتد که رگ‌های خونی مغز تنگ یا مسدود شوند و باعث کاهش شدید جریان خون (ایسکمی) شوند. عروق خونی تنگ یا مسدود شده به علت رسوبات چربی تشکیل شده در رگ های خونی یا توسط لخته‌های خون یا دیگر ذراتی که در جریان خون حمل می‌شوند و در عروق خونی مغز شما قرار می‌گیرند، تشکیل می‌شوند.

سکته مغزی هموراژیک (ناشی از خونریزی)
سکته مغزی هموراژیک زمانی اتفاق می‌افتد که یک رگ خونی در مغز شما دچار نشتی یا پارگی شود. خونریزی مغزی می‌تواند از شرایط مختلفی که عروق خونی شما را تحت تاثیر قرار می‌دهند، ناشی شود. عوامل مرتبط با حمله مغزی هموراژیک شامل موارد زیراست:

فشار خون بالای کنترل نشده
درمان بیش از حد با رقیق کننده‌ های خون (ضد انعقادها)
بیرون زدگی در نقاط ضعیف دیواره عروق خونی (آنوریسم)
ضربه (مانند تصادف رانندگی)
ذرات پروتئینی در دیواره عروق خونی که باعث ضعف دیواره رگ می‌شود (آنژیوپاتی آمیلوییدی مغزی)
حمله مغزی یا سکته مغزی گذرا (TIA) ناشی از کاهش خونرسانی
یک سکته مغزی ایسکمیک گذرا که گاها به عنوان سکته مغزی کوچک شناخته می‌شود، یک دوره موقت از علایم مشابه با آن چه که در حمله مغزی رخ می‌دهد تجربه می‌کنید. این حمله باعث آسیب دائمی نمی‌شود و در اثر کاهش موقت خونرسانی به قسمتی از مغز بوجود می‌آید که ممکن است کمتر از پنج دقیقه طول بکشد.

مشابه سکته مغزی ایسکمیک این حمله هنگامی اتفاق می‌افتد که یک لخته یا ذره، جریان خون به قسمتی از سیستم عصبی شما را کاهش دهد یا مسدود نماید.

حتی اگر فکر می‌کنید دچار یک حمله گذرا ایسکمیک شده‌اید باز هم نیازمند بررسی و مراقبت‌های اورژانسی هستید، و تنها به این علت که علایم شما بهتر شده‌اند نباید از بررسی آن صرف نظر کنید، به این دلیل که صرفا بر اساس علایم نمی‌توانید تشخیص دهید که دچار سکته مغزی شده‌اید یا حمله گذرای ایسکمیک.

اگر دچار حمله شده‌اید این بدان معنی است که شما ممکن است یک شریان تنگ یا تقریبا مسدود در مغز خود داشته باشید. داشتن یک حمله گذرای ایسکمیک شانس ابتلا به یک سکته مغزی کامل را افزایش می دهد.

علت اصلی سکته مغزی چیست؟

دلایل و علت سکته مغزی چیست؟
عوامل زیادی می‌توانند احتمال وقوع حمله مغزی را در شما افزایش دهند. عوامل خطر قابل درمان و علت سکته مغزی شامل موارد زیر هستند:

عوامل خطر مرتبط با سبک زندگی
عوامل خطر بالینی
سایر عوامل مانند سن، جنسیت، نژاد و هورمون‌ها
کرونا (کووید ۱۹)
علت سکته مغزی مرتبط با سبک زندگی
علت سکته مغزی مرتبط با سبک زندگی شامل موارد زیر است:

اضافه وزن یا چاقی
عدم فعالیت فیزیکی
مصرف بیش ازحد مشروبات الکلی
استفاده از مواد غیرمجاز همچون کوکایین و متامفتامین‌ها
دلایل سکته مغزی بالینی
دلایل سکته مغزی بالینی شامل موارد زیر است:

فشار خون بالا
مصرف سیگار یا در معرض دود سیگار بودن
کلسترول بالا
دیابت
آپنه انسدادی هنگام خواب
بیماری‌های قلبی عروقی شامل نارسایی قلبی، نقص‌های قلبی، عفونت قلب یا ریتم غیرطبیعی قلبی همچون فیبریلاسیون دهلیزی
سابقه شخصی یا خانوادگی سکته مغزی، سکته قلبی یا حمله گذرای ایسکمیک
سایر عوامل مرتبط با خطر بالای حمله مغزی
سایر علل و عوامل سکته مغزی شامل موارد زیر است:

سن: افراد ۵۵ سال و بالاتر ریسک بیشتری برای حمله مغزی نسبت به افراد جوان دارند.
نژاد: آمریکایی‌های آفریقایی تبار ریسک بالاتری برای حمله مغزی نسبت به سایر نژادها دارند.
جنس: مردان احتمال ابتلا به حمله مغزی بالاتری نسبت به زنان دارند. زنان معمولا در سنین بالاتر دچار حمله مغزی می‌شوند و احتمال مرگ در اثر سکته مغزی در آنها بالاتر از مردان است.
هورمون‌ها: استفاده از قرص‌های ضدبارداری یا هورمون درمانی که شامل استروژن باشد ریسک حمله مغزی را بالا می‌برد.
سکته مغزی و کرونا
سکته مغزی در افرادی که دچار بیماری کووید ۱۹ شده‌اند بسیار دیده شده است. بررسی‌های مختلف و تحقیقات بی‌شماری در حال انجام می‌باشد تا دلایل مختلف دچار شدن بیماران کرونا به سکته مغزی کشف شوند و تئوری‌های مختلفی برای این مشکل ارائه شده است.

پس از اتفاقات بی شمار سکته مغزی در بیماران کووید ۱۹، پزشکان از روش‌ها و داروهای مختلف پیشگیری از حمله مغزی در همان ابتدای تشخیص بیماری کرونا استفاده می‌کنند تا فرد مبتلا به مشکلات دیگر و دردسرهای دیگر دچار نشود.

عوارض سکته مغزی چیست؟
عوارض سکته مغزی بسته به اینکه چه مدت مغز کمبود جریان خون داشته و چه قسمتی از مغز تحت تاثیر قرار گرفته، می‌تواند باعث ناتوانی‌های موقت یا دائمی شود. عوارض بعد از سکته مغزی ممکن است شامل موارد زیر باشد:

فلج یا از دست رفتن حرکت عضلات
سختی در تکلم یا بلع
از دست رفتن حافظه یا مشکل در تفکر
مشکلات احساسی
درد
تغییر در رفتار و توانایی مراقبت از خود
فلج یا از دست رفتن حرکت عضلات
شما ممکن است دچار فلج یک سمت بدن خود یا از دست رفتن کنترل برخی عضلات مانند عضلات یک سمت صورتتان یا یک دستتان شوید.

سختی و مشکل تکلم در سکته مغزی و بلع
سکته مغزی می‌تواند کنترل عضلات دهان و گلوی شما را تحت تاثیر قرار دهد و سخن گفتن واضح، بلع یا خوردن شما را دچار مشکل کند. همچنین شما ممکن است دچار اشکال در زبان شامل سخن گفتن، فهمیدن سخن، خواندن یا نوشتن شوید.

از دست رفتن حافظه یا مشکل در تفکر
بسیاری از افراد که دچار حمله مغزی شده اند، درجاتی از فراموشی را تجربه کرده اند. دیگران ممکن است دچار اشکال در تفکر، استدلال، قضاوت و درک مفاهیم شوند.

مشکلات احساسی
اشخاصی که سکته مغزی داشته‌اند ممکن است بیشتر دچار اشکال در کنترل احساسات خود شوند یا افسردگی در آنها پیشرفت بیشتری داشته باشد.

درد یا بی حسی در دست و پا
درد، بی حسی یا دیگر احساسات غیرمعمول ممکن است در قسمت‌هایی از بدن که توسط سکته تحت تاثیر قرار گرفته‌اند اتفاق بیافتد. برای مثال اگر حمله مغزی باعث از دست رفتن حس دست چپتان شود، شما ممکن است دچار یک حس سوزش ناخوشایند در آن دست شوید.

تغییر در رفتار و توانایی مراقبت از خود
افرادی که دچار حمله مغزی شده اند ممکن است بیشتر دچار پس‌زدگی شوند. احتمال دارد آنها نیاز به کمک برای امور بهداشتی و کارهای روزانه خود پیدا کنند.
Dr Mohammad Nasir Halimi

آنژین صدری Angina pectoris چیست؟
آنژین صدری نوعی درد قفسه سینه است که علت آن نرسیدن جریان خون کافی به قلب می شود. آنژین نشانه ای از بیماری عروق کرونر است. آنژین، که به طور کامل آنژِین صدری نامیده می شود، اغلب به عنوان فشرده شدن، افزایش فشار، سنگینی یا درد در قفسه سینه توصیف می شود. بعضی از افراد مبتلا به آنژین صدری، آنژین را به این صورت توضیح می دهند که قفسه سینه آنها در حال پرس شدن است یا احساس می کنند وزن سنگینی روی قفسه سینه آنها قرار دارد..

آنژین ممکن است درد جدیدی باشد که نیاز به ارزیابی توسط پزشک دارد یا دردی تکراری و عود شونده که با درمان از بین می رود. اگرچه آنژین نسبتا رایج است اما هنوز افتراق آن از سایر درد های قفسه سینه مانند درد گوارشی دشوار است. اگر درد قفسه سینه ناشناخته دارید، سریعا باید به پزشک مراجعه کنید. همراه کافه پزشکی باشید
علائم آنژین صدری
علائم آنژین عبارتند از :

فشرده شدن، افزایش فشار، سنگینی یا درد در قفسه سینه
درد راجعه گردن، فک، شانه یا کمر
حالت تهوع
خستگی
تنگی نفس
تعریق
سرگیجه
این علائم باید بلافاصله توسط پزشک بررسی شود تا تعیین کند که آنژین شما پایدار است یا ناپایدار. آنژین ناپایدار می تواند از یک حمله قلبی محتمل خبر دهد.

آنژین پایدار شایعترین نوع آنژین است و معمولا زمانی اتفاق می افتد که فعالیت دارید و با استراحت از بین می رود. به عنوان مثال، دردی که در هنگام قدم زدن در قله یا در هوای سرد رخ می دهد اغلب آنژین پایدار است.

مشخصات آنژین پایدار
هنگامی که قلب شما به سختی کار می کند مانند زمانی که ورزش می کنید یا از پله ها بالا می روید، ایجاد می شود.
معمولا می تواند پیش بینی شود و درد آن شبیه به انواع قبلی درد قفسه سینه شما است
زمان آن کوتاه است، شاید پنج دقیقه یا کمتر
با استراحت و دارو بهبود می یابد
شدت، مدت زمان و نوع آنژین می تواند متفاوت باشد. علائم جدید یا متفاوت ممکن است فرم خطرناک آنژین (آنژین ناپایدار) یا یک حمله قلبی را نشان دهند.

ویژگی های آنژین ناپایدار (یک اورژانس پزشکی)
حتی در حالت استراحت هم اتفاق می افتد
با الگوی معمول آنژین شما متفاوت است
غیر منتظره است
معمولا شدیدتر و طولانی تر از آنژین پایدار است، شاید ۳۰ دقیقه یا بیشتر
ممکن است با استراحت یا استفاده از دارو بهبود نیابد
ممکن است از وقوع حمله قلبی اطلاع دهد
نوع دیگری از آنژین وجود دارد که آنژین واریانت یا آنژین پرینزمتال نام دارد. این نوع آنژین نادر است و ناشی از اسپاسم در شریان هایی است که به طور موقت جریان خون را کاهش می دهند.

ویژگی های آنژین واریانت (آنژین پرینزمتال)
معمولا وقتی استراحت می کنید اتفاق می افتداغلب شدید است
ممکن است با داروها رفع شودآنژین صدری در زنان
علائم آنژین صدری در زنان می تواند متفاوت از علائم کلاسیک آنژین باشد. این تفاوت ها ممکن است منجر به تاخیر در شروع درمان شود. به عنوان مثال، درد قفسه سینه یک علامت رایج در زنان مبتلا به آنژین است اما ممکن است تنها علامت و یا شایع ترین نشانه برای زنان نباشد. زنان همچنین ممکن است علائم زیر را داشته باشند :

حالت تهوع
تنگی نفس
درد شکم
ناراحتی در گردن، فک و کمر
درد پایدار به جای فشار قفسه سینه
علل آنژین صدری
آنژین ناشی از کاهش رسیدن جریان خون به عضله قلب شما است. هنگامی که عضله قلب شما اکسیژن کافی دریافت نکند، باعث ایجاد یک بیماری به نام ایسکمی می شود.

شایع ترین علت کاهش رسیدن جریان خون به عضله قلب شما، بیماری عروق کرونر (CAD) است. سرخرگ های کرونر می توانند توسط رسوبات چربی به نام پلاک تنگ شوند که شرایطی به نام آترواسکلروزیس به وجود می آید.

ممکن است تعجب کنید که چرا شما به علت تجمع چربی در سرخرگ های قلبتان دچار آنژین همیشگی نیستید. این به این دلیل است که در زمان های مصرف کم اکسیژن توسط قلب – برای مثال وقتی استراحت می کنید – ممکن است عضله قلب شما بدون ایجاد نشانه های آنژین به عملکرد خود ادامه دهد اما وقتی تقاضای اکسیژن افزایش یابد – مانند زمانی که ورزش می کنید – این امر می تواند موجب ایجاد آنژین گردد.

آنژین پایدار : آنژین پایدار معمولا توسط اعمال فیزیکی ایجاد می شود. وقتی که از پله ها بالا می روید، ورزش می کنید و یا راه می روید، قلب شما نیاز به خون بیشتری دارد اما جریان خون برای عضله قلب محدود است. علاوه بر فعالیت بدنی، عوامل دیگر مانند استرس، دمای سرد، وعده های غذایی سنگین و سیگار کشیدن نیز می توانند موجب آنژین پایدار شوند.
آنژین ناپایدار : اگر رسوبات چربی (پلاک) در رگ های خونی بشکند یا لخته خون ایجاد شود، می تواند به صورت ناگهانی و شدید رسیدن جریان خون به عضله قلب شما را متوقف کند. آنژین ناپایدار شدید است و با استراحت و یا داروهای معمول تسکین نمی یابد. اگر رسیدن جریان خون همینطور محدود بماند، قلب از اکسیژن محروم می شود و حمله قلبی رخ می دهد. آنژین ناپایدار خطرناک است و نیاز به درمان اضطراری دارد.
آنژین پرینزمتال : این نوع آنژین ناشی از اسپاسم در عروق کرونری است که در آن شریان موقتا تنگ می شود. این تنگی رسیدن جریان خون به قلب شما را کاهش می دهد و باعث درد قفسه سینه می شود. استرس، سیگار کشیدن و مصرف کوکائین ممکن است این نوع آنژین را تحریک کند.
عوامل خطر ابتلا به آنژین صدری
عوامل زیر خطر ابتلا به بیماری عروق کرونر و آنژین را افزایش می دهد :

استفاده از تنباکو : جویدن تنباکو، سیگار کشیدن و قرار گرفتن در معرض دود دوم، باعث آسیب به دیواره های داخلی شریان ها می شود و اجازه می دهد کلسترول تجمع یابد و جریان خون کاهش یابد.

دیابت : دیابت، ناتوانی بدن برای تولید کافی یا پاسخ به انسولین است. دیابت خطر ابتلا به بیماری عروق کرونر را افزایش می دهد که با سرعت بخشیدن به آترواسکلروزیس و افزایش سطح کلسترول خون منجر به آنژین و حملات قلبی می شود.

فشار خون بالا : با گذشت زمان، فشار خون بالا باعث صدمه به شریان ها می شود.

سطح کلسترول خون یا سطح تری گلیسرید : سطح بالای کلسترول بد یا LDL، خطر ابتلا به آنژین و حمله قلبی را افزایش می دهد. سطح بالای تری گلیسیرید نیز نامطلوب است.

سابقه خانوادگی : اگر یک عضو خانواده دارای بیماری عروق کرونر باشد، شما در معرض خطر ابتلا به آنژین هستید.

سن : مردان بالای ۴۵ سال و زنان بالای ۵۵ سال خطر بیشتری نسبت به جوان تر ها دارند.

کمبود ورزش : شیوه زندگی غیر فعال باعث افزایش کلسترول، فشار خون بالا، دیابت نوع ۲ و چاقی می شود. با این وجود، قبل از شروع برنامه تمرینی، با پزشک خود صحبت کنید.

چاقی : چاقی خطر ابتلا به آنژین و بیماری های قلبی را افزایش می دهد، زیرا با میزان بالای کلسترول خون، فشار خون و دیابت همراه است. همچنین قلب شما برای تامین خون بافت ها باید بیش از حد سخت کار کند.

استرس : استرس می تواند خطر ابتلا به آنژین صدری و حملات قلبی را افزایش دهد.

عوارض جانبی آنژین صدری
درد قفسه سینه ناشی از آنژین می تواند فعالیت های عادی مانند راه رفتن را مختل کند. با این حال خطرناک ترین عارضه، حمله قلبی است.

علائم مشترک حمله قلبی عبارتند از :

درد فشاری در مرکز قفسه سینه شما که بیش از چند دقیقه طول بکشد
درد به شانه، بازو، کمر و یا حتی به دندان ها و فک شما می رسد
افزایش اپیزود های درد قفسه سینه
درد طولانی مدت در قسمت فوقانی شکم
تنگی نفس
تعریق
احساس سرگیجه
غش کردن و بی حالی
تهوع و استفراغ
جلوگیری از ابتلا به آنژین صدری
شما می توانید با ایجاد تغییراتی در شیوه زندگی به بهبود علائم کمک کنید :

ترک سیگار
نظارت و کنترل سایر شرایط مانند فشار خون بالا، کلسترول بالا و دیابت
رژیم غذایی سالم و حفظ وزن سالم ( از رژیم غذایی آنلاین کافه پزشکی استفاده کنید)
افزایش فعالیت بدنی ؛ هدف ۱۵۰ دقیقه فعالیت متوسط در هفته است. به علاوه، توصیه می شود که شما ۱۰ دقیقه تمرینات قدرتی را دو بار در هفته انجام دهید.
کاهش سطح استرس
محدود کردن مصرف الکل
دریافت واکسن آنفولانزا سالانه برای جلوگیری از عوارض ویروسی
تشخیص آنژین صدری
برای تشخیص آنژین، پزشک با انجام یک معاینه فیزیکی و بررسی علائم شروع خواهد کرد.

چندین آزمایش وجود دارد که ممکن است پزشک شما برای تأیید تشخیص تجویز کند :

الکتروکاردیوگرام (ECG یا EKG) : الکتروکاردیوگرام سیگنال های الکتریکی قلب شما را ثبت می کند. پزشک می تواند الگوهای ضربان قلب شما را برای بررسی تعداد ضربان قلب یا آریتمی ها مشاهده کند.

تست ورزش : در طیتست ورزش، روی یک تردمیل یا دوچرخه ثابت حرکت می کنید و فشار خون و ECG شما بررسی می شود. اگر قادر به ورزش نباشید، پزشک از داروهایی استفاده می کند تا شرایط تمرین را برای قلب شما شبیه سازی کند.

اکوکاردیوگرام : اکوکاردیوگرام از امواج صوتی برای تولید تصاویری از قلب استفاده می کند. پزشک شما می تواند از این تصاویر برای شناسایی مشکلات مرتبط با آنژین استفاده کند. اکوکاردیوگرام گاهی همزمان با تست ورزش انجام می شود و می تواند نشان دهد که کدام مناطق قلب شما خون کافی دریافت نمی کند.

تست ورزش هسته ای : تست ورزش هسته ای می تواند رسیدن جریان خون به عضله قلب شما در استراحت و در طول تمرین را ارزیابی کند. این تست مشابه یک تست ورزش ساده است اما در طی تست ورزش هسته ای یک ماده رادیواکتیو به درون خون شما تزریق می شود.

این ماده همراه با جریان خون به قلب شما می رود. یک اسکنر ویژه – که ماده رادیواکتیو را در قلب تشخیص می دهد – تصاویری از عضله قلب را ایجاد می کند. جریان خون ناکافی هر بخش از قلب شما به صورت کمبود ماده رادیواکتیو در آن نقطه از تصویر نشان داده می شود.

اشعه ایکس قفسه سینه : تصویری از قلب و ریه شما را می دهد.

آزمایش خون : اگر قلب شما توسط حمله قلبی آسیب دیده باشد، در رنج نرمال برخی آنزیم های قلبی تغییراتی ایجاد می شود.

آنژیوگرافی کرونر : آنژیوگرافی عروق کرونر با استفاده از تصویر برداری اشعه ایکس برای بررسی رگ های خونی قلب شما انجام می شود.

در طی آنژیوگرافی کرونری، یک نوع ماده ای که توسط دستگاه اشعه ایکس قابل مشاهده باشد درون رگ های خونی قلب شما تزریق می شود. دستگاه اشعه ایکس به سرعت مجموعه ای از تصاویر را از داخل رگ های خونی شما ارائه می دهد.

توموگرافی کامپیوتری قلب یا سی تی اسکن (CT) : در طی CT اسکن قلبی، شما روی یک تخت دراز می کشید. یک لوله اشعه ایکس داخل دستگاه در اطراف بدن شما چرخش می کند و تصاویری از قلب و قفسه سینه شما ثبت می کند.

MRI قلبی : در طی MRI قلبی، روی یک تخت قرار می گیرید و تصاویر دقیقی از ساختار قلب و رگ های خونی آن ثبت می شود.

درمان آنژین صدری
گزینه های زیادی برای درمان آنژین وجود دارد از جمله تغییر شیوه زندگی، داروها، آنژیوپلاستی و استنت گذاری و یا عمل جراحی بای پس عروق کرونر. اهداف درمان شامل کاهش شدت علائم و کاهش خطر ابتلا به حمله قلبی و مرگ است.

تغییر سبک زندگی
اگر آنژین ملایم باشد، تغییرات شیوه زندگی ممکن است به بهبود علائم کمک کند. حتی اگر آنژین صدری شما شدید باشد، هنوز هم تغییرات شیوه زندگی می تواند کمک کند. تغییرات عبارتند از :

ترک سیگار و قرار نگرفتن در معرض دود دوم
کاهش وزن زیر نظر پزشک
رژیم سالم با با مصرف مقادیر محدود چربی اشباع شده و مقادیر زیاد غلات و میوه ها و سبزیجات
در مورد شروع یک برنامه ورزشی مطمئن با پزشک خود صحبت کنید.
درمان بیماری ها یا شرایطی که می تواند خطر ابتلا به آنژین را افزایش دهد مانند دیابت، فشار خون بالا و کلسترول بالا.
اجتناب از مصرف وعده های غذایی سنگین.
اجتناب از استرس
ترک و یا محدود کردن مصرف الکل
دارو درمانی
اگر تغییر سبک زندگی به تنهایی به بهبود آنژین صدری کمک نمی کند، ممکن است لازم باشد دارو مصرف کنید که شامل موارد زیر است :

نیترات ها : نیترات اغلب برای درمان آنژین نیاز است. نیترات عروق خونی شما را گشاد می کند و اجازه می دهد خون بیشتری به عضله قلب برسد. شایع ترین نوع نیترات مورد استفاده برای درمان آنژین، قرص زیر زبانی نیتروگلیسیرین TNG است.

آسپرین : آسپیرین، توانایی خون برای لخته شدن را کاهش می دهد و باعث می شود جریان خون راحت تر از سرخرگ تنگ شده عبور کند.

داروهای جلوگیری از ایجاد لخته : بعضی از داروها مانند کلوپیدوگرل، پرازوگرل و تیکاگلرول می توانند از ایجاد لخته خون جلوگیری کنند زیرا سبب کاهش توانایی چسبیدن پلاکت ها به هم می شود. اگر نمی توانید آسپرین را مصرف کنید، یکی از این داروها توصیه می شود.

بتابلاکر ها : بتابلاکر ها با جلوگیری از اثرات اپی نفرین، باعث می شوند قلب به آرامی و با نیروی کمتری کار کند در نتیجه فشار خون کاهش می یابد. مسدود کننده های بتا همچنین به بهبود جریان خون کمک می کنند بنابراین باعث کاهش یا جلوگیری از آنژین صدری می شود.

استاتین ها : استاتین ها داروهایی هستند که برای کاهش کلسترول خون استفاده می شوند. استاتین ها همچنین دارای اثرات مفیدی بر روی شریان های قلب نیز می باشند.

مسدود کننده های کانال کلسیم : مسدود کننده های کانال کلسیم، عروق خونی را با تاثیر بر سلول های عضلانی دیواره، گشاد می کنند و باعث افزایش جریان خون به قلب شما می شوند

داروهای کاهش فشار خون : اگر فشار خون بالا، دیابت، علائم نارسایی قلبی یا بیماری مزمن کلیه دارید، پزشک شما احتمالا یک دارو برای کاهش فشار خون شما تجویز می کند. دو نوع اصلی دارو برای درمان فشار خون وجود دارد : مهارکننده های آنژیوتانسین تبدیل آنزیم (ACEIs) یا مسدود کننده های گیرنده آنژیوتانسین (ARBs).

رانولازین : می توان به تنهایی یا با سایر داروها مانند مسدود کننده های کانال کلسیم، بتابلاکر ها یا نیتروگلیسیرین استفاده کرد.

روش های پزشکی و جراحی
تغییرات شیوه زندگی و داروها اغلب برای درمان آنژین پایدار استفاده می شود اما روش های پزشکی مانند آنژیوپلاستی و عمل جراحی بای پس عروق کرونر نیز ممکن است برای درمان آنژین استفاده شود.

آنژیوپلاستی و استنت گذاری : در طی یک آنژیوپلاستی – همچنین به عنوان مداخله عروق کرونر (PCI) شناخته می شود – یک بالون کوچک به شریان مسدود شده وارد می شود. بالون باز می شود و شریان را باز می کند. سپس یک استنت برای باز نگه داشتن شریان قرار می گیرد. این روش موجب افزایش جریان خون در قلب شما و کاهش یا از بین رفتن آنژین می شود.ا گر شما آنژین ناپایدار باشد یا تغییر سبک زندگی و داروها به طور موثر نتوانند آنژین مزمن و پایدار شما را درمان کنند، آنژیوپلاستی و استنت گذاری یک گزینه خوب برای درمان است.

جراحی بای پس عروق کرونر : در طول عمل جراحی بای پس عروق کرونر، یک رگ یا شریان از جایی دیگر در بدن شما برای جایگزینی عروق مسدود شده یا تنگ شده استفاده می شود. این گزینه درمان برای هر دو آنژین پایدار و ناپایداری که به درمان های دیگر پاسخ نداده اند مناسب است.
Dr Mohammad Nasir Halimi