WensenAmbulance Noord-Holland

Op een wat mistige vrijdag ochtend werden we verwacht in Zwanenburg bij Ingrid en haar man.

Ingrid is ernstig ziek en niet meer in staat om te lopen. Ze lag vanwege uitval van haar onderlichaam noodgedwongen op de bank van haar dochter en wilde graag samen met haar man naar haar mooi ingerichte nieuwe huis in Amsterdam Noord.

Ze had gehoopt daar zelf nog te kunnen wonen maar dat gaat helaas niet meer lukken. Daarom haalden wij Ingrid op met de WensenAmbulance, zodat ze samen met haar man en dochter toch nog een keer naar haar nieuwe huis kon.

De verhuizers hadden een week eerder alle spullen gebracht en het was prachtig ingericht.

Voordat we onderweg gingen naar de nieuwe woning van Ingrid hadden we nog een belangrijk bezoek af te leggen. Ingrid wilde ook graag naar het graf van haar andere dochter. Ze was daar al een aantal weken niet geweest en natuurlijk hebben we hier uitgebreid de tijd voor genomen.

Daarna ging de reis zo snel mogelijk verder naar het nieuwe huis, want ze kon niet wachten om het te zien!

Het bleek dat de brancard niet in de lift paste en dus hadden we opnieuw hulp van de brandweer nodig om Ingrid een spectaculaire ‘ rit naar boven’ te bezorgen. Waar ze uiteindelijk netjes op de galerij werd neergezet en eindelijk naar binnen kon in haar nieuwe woning.

Het was een prachtig moment om met haar man en dochter toch nog gezellig hier in de woonkamer te kunnen zijn met elkaar.
En zo bleek maar weer eens hoe belangrijk iets kan zijn dat zo vanzelfsprekend klinkt, wanneer je gezondheid je in de steek laat. ‘

Gewoon thuis’ kan heel bijzonder zijn en dat was het deze dag voor Ingrid en voor ons allemaal.

----------------------------------------------------------------------

Heeft u zelf een wens of kent u iemand die een laatste wens heeft?
U vraagt hier een wens aan: https://www.wensenambulance.nl/wensaanvraag/

Op 3 December mocht de WensenAmbulance Noord-Holland weer een mooie wens vervullen.

De ernstig zieke Wim wilde graag met zijn vrouw Gré en kleinzoon Noah met zijn moeder, het mooie verbouwde huis van zijn zoon en zijn vriendin bekijken in Norg.
Rond 10.00 haalde chauffeur Peter en medisch begeleidster Toos, de familie op uit het Hospice waar Wim sinds een paar weken verblijft.

Het was lekker fris buiten, en de eerste sneeuwbui van deze winter, was in de nacht gevallen.

In het hospice was het een " warme sfeer", en iedereen had er echt zin in om deze dag mooie herinneringen te maken. Kleinzoon Noah wilde graag achter in de WensenAmbulance, dichtbij Opa, meerijden.

Noah en Opa hebben een echt hechte band, evenals Noah dat heeft met zijn Oma, omdat Noah al van kinds af aan veel bij Opa en Oma was. Eenmaal op weg naar Norg, vertelde Wim dat hij al 53 jaar gelukkig getrouwd is, met zijn Gré.

Wim is vroeger vrachtwagenchauffeur geweest, en heeft heel Europa gezien daardoor. Al tijdens Militaire dienst, trouwde hij met Gré.
Toen er bij Wim op jonge leeftijd Diabetes Type 1 geconstateerd werd, heeft Wim zich om laten scholen naar automonteur, en heeft lang gewerkt als inbouwer van keukenblokken en trolleys in vliegtuigen. Wim is een man van " doorzetten ", dat kon je aan alles merken.

Af en toe vertrok hij zijn gezicht van de pijn, maar wilde zeker niet klagen erover.
Na ruim 1 1/2 uur rijden, kwamen we aan in Norg, waar iedereen met warm onthaal welkom werd geheten door de zoon van Wim en Gré, en zijn vriendin.

Binnen brandde de open haard, en de tafel stond al feestelijk gedekt. Natuurlijk kregen Wim en Gré meteen een rondleiding door het mooi opgeknapte huisje, op een idyllisch plekje midden in de bossen.

Na een lekker kopje koffie, was het tijd voor de lunch. Wat een verwennerij, zelfgemaakte soep, lekkere broodjes en Picolinies, met een lekker glaasje champagne erbij. (Natuurlijk niet voor Peter en Toos, want die moeten nuchter blijven😉)

Noah ging dicht bij Opa zitten, en beiden genoten oprecht van elkaar. Na de lunch werd er nog even een frisse neus gehaald om ook de buitenkant van het huisje te zien. Natuurlijk werden er ook mooie foto’s gemaakt, om herinneringen te kunnen maken.
Rond 15.00 vertelde Wim dat hij moe was, en werd er aan de terugreis begonnen.

Gré nam nu plaats achter in de WensenAmbulance om lekker dicht bij Wim te zijn.
Gré en Toos hebben een mooi gesprek gehad over geloof, en hoe je kracht daaruit kan halen, en Wim rustte wat uit. In het hospice aangekomen, namen we afscheid van elkaar, na een mooie, gedenkwaardige en dankbare dag!!

Heeft u zelf een wens of kent u iemand die een wens heeft ?

U vraagt hier een wens aan: https://www.wensenambulance.nl/wensaanvraag/

De Stichting WensenAmbulance Noord-Holland is door het CBF erkend.

De Erkenning is het keurmerk voor goede doelen dat door Toezichthouder CBF wordt uitgegeven. Met de Erkenning laten organisaties zien dat ze voldoen aan strenge kwaliteitseisen. Maar liefst 4,4 miljard euro aan donaties staat onder toezicht van het CBF. Aan een Erkend Goed Doel kun je gerust geven omdat je ervan uit kunt gaan dat de organisatie daadwerkelijk bijdraagt aan een betere wereld, zorgvuldig omgaat met elke euro, verantwoording aflegt en zich onafhankelijk laat controleren.

Met de groei van het aantal wensaanvragen – die allemaal gratis worden uitgevoerd – van terminale patiënten naar meer dan 400 in 2023, is de Stichting WensenAmbulance Noord-Holland sterk afhankelijk van donaties van particulieren en organisaties.

Daarom is de CBF erkenning van belang, zodat iedereen vertrouwd kan bijdragen aan het mogelijk maken van meer belangrijke laatste wensen, zoals het bezoeken van de bruiloft maar soms ook de begrafenis van je kind.

Laatste wensen die voor mensen die een beroep op ons doen, alleen mogelijk zijn wanneer iemand liggend vervoerd kan worden met goede medische begeleiding.

Wilt u ook meehelpen ? U vindt hier meer informatie: https://www.wensenambulance.nl/doneren-2/

Meer informatie over de CBF erkenning vindt u hier: https://cbf.nl/

Vandaag gaan we een leuke en ook wel romantische wens vervullen. Met z’n drieën Michael en Dick en Frank gaan we deze middag Rinus ophalen.

Hij wil graag nog een keer zijn vriendin Louise mee uit eten nemen. En “old fashioned” haar thuis ophalen en na afloop weer netjes thuisbrengen.

Als wij aankomen in het Reinaldahuis, zit Rinus keurig gekleed klaar. Hij vindt het best wel een beetje spannend of het allemaal goed zal gaan. Louise woont in Uithoorn en dat neemt een half uurtje in beslag.

Rinus was een fervent golfer, maar mocht ook graag klaverjassen en bridgen.

Rinus vertelt, dat hij Louise 23 jaar geleden heeft ontmoet op de golfbaan. Ze zijn sindsdien heel goed bevriend gebleven en hebben al diverse uitjes ondernomen. Om de dag bellen ze met elkaar.
Rijdend in Uithoorn, bellen we Louise dat we er bijna zijn. Bij aankomst staat ze al met haar nieuwe rollator klaar. Ze stapt vlot in, want het is wel koud buiten.

De rit naar het restaurant “De kop van IJmuiden” duurt wat langer dan verwacht door de vele werkzaamheden in Uithoorn en file op de A4. Maar Rinus geniet van de aanwezigheid van Louise en het gehobbel van de WensenAmbulance. Zo af en toe dommelt hij zelfs even weg.

In het restaurant krijgen ze een mooi plekje aan het raam. Ondanks dat het al donker is, geven de lichtjes van de haven, hijskranen en de glinstering op het water een feeëriek sfeertje.

Het zitten op de stoel geeft Rinus helaas de nodige pijnklachten, maar met wat extra pijnstilling weet hij het wel goed vol te houden. En hij staat erop dat wij, zijn begeleiders, lekker met hem mee eten. Wij zitten gedrieën aan een tafeltje verderop te genieten van deze 2 mensen en de omgeving.

Het blijkt uiteindelijk toch wel vermoeiend te zijn voor Rinus en halen we de brancard, zodat hij weer kan liggen. En als hij eenmaal ligt zakt de pijn weer af en kan Louise nog even rustig haar kopje koffie met en cognacje nuttigen.

Je ziet dat Rinus vermoeid is, dus stellen wij voor om voor hem de honneurs waar te nemen, om Louise netjes thuis te brengen. Dat vinden beiden een goed idee. Onderweg dommelt hij zo nu en dan weer lekker weg.

Bij terugkomst in het Reinaldahuis, waar ‘s middags nog grote drukte was, vanwege een modeshow, heerst er nu grote stilte. Terug op zijn kamer zien we een tevreden Rinus, die een mooie avond heeft beleefd.

Daarna brengen we Louise terug naar haar appartement. Onderweg vertelt ze, dat haar vorige rollator de “Ferrari” werd genoemd. Nu moest er nog een naam komen voor haar nieuwe, een luxe model. Gezamenlijk komen we op “Rolls Royce” en zo zal het zijn.
We zetten Louise netjes bij haar voordeur af en deze f***e dame zwaait ons hartelijk uit.
Al met al een mooie wens met 2 leuke mensen.

-----------------------------------------------------------------------

Heeft u zelf een wens of kent u iemand die een wensvraag heeft ?
U vraagt hier een wens aan: https://www.wensenambulance.nl/wensaanvraag/

Vandaag mochten verpleegkundige Tess en chauffeur Romy (een team van waarschijnlijk de jongste vrijwilligers) samen op pad! Zij hebben Rob opgehaald in Amsterdam Noord en zijn samen met dochter en kleindochter naar het huis van zijn kleinzoon Daniël in Voorburg.

Daniël is het eerste kleinkind van Rob met een eigen huis en heeft dat (met het gereedschap van opa) verbouwd. De wens was dan ook om daar nog 1 keer het verbouwde appartement te bezoeken!
Er was nog 1 probleem, het appartement bevond zich op de eerste verdieping dus met behulp van de Brandweer werd Rob met een hoogwerker met brancard en al naar de 1e verdieping omhoog gebracht.

Opa kon bij kleinzoon lekker op de bank liggen en grapjes maken. Ook was er speciaal makreel gehaald, want opa hield altijd zo van vissen. Verder heeft Rob nog kunnen genieten van een lekker appeltaartje en is er veel gelachen!

De rest van het gezelschap heeft genoten van een lekkere crompouce: die krijgt 4/5 sterren want hij is heel lekker maar niet persé makkelijker te eten dan de authentieke tompouce.

Toen het tijd was om te gaan is de brandweer weer langskomen en lag Rob snel weer op de brancard!
Wij willen Den Haag (Haaglanden) bedanken voor de hulp, zonder jullie hadden we deze wens niet mogelijk kunnen maken!

Eenmaal thuis was Rob blij om weer lekker op bed te liggen! Een leuke, gezellige maar ook zeker vermoeiende dag met veel indrukken!

-----------------------------------------------------------------------

Heeft u zelf een wens of wilt u een wens aanvragen voor iemand anders?
Dat kunt u hier doen: https://www.wensenambulance.nl/wensaanvraag/

Topresultaat - Wensenambulance Noord-Holland Op 12 november 2023 liep Martijn Stegge zijn 13e en laatste marathon. Dat deed hij op de best denkbare plaats, namelijk op het originele parcours van de allereerste marathon ooit, in Athene. Om het nog meer bijzonder te maken vroeg Martijn aan al zijn vrienden en relaties om donaties, omdat hij met....

Laurien was in het dagelijks leven beeldend kunstenares.
Genietend van haar zonen, schoondochters en kleinkinderen woont Laurien op een prachtige plek midden in de natuur.

Laurien heeft een hersentumor en door de ziekte zo beperkt geraakt dat er geen uitjes meer mogelijk waren.

Maar Laurien wilde nog 1 keer naar Artis, samen met haar kinderen en kleinkinderen. Op zondag 26 november was het zover. Iedereen was goed voorbereid, Ruud, Rosa en Christa van de Wensambulance zorgden ervoor dat Laurien van huis afgehaald werd. We werden met vreugde ontvangen.

Er was een gezonde spanning in huis. De kinderen en kleinkinderen hadden er enorm veel zin in en Laurien ook.
Vanuit Laurien haar huis reden we richting Artis m
et de kinderen die ons op de voet volgden. Eenmaal aangekomen bij Artis was de eerste gang naar de olifanten, via de apen kwamen we bij de grote olifanten. Wat een pracht was het om te zien hoe zo’n groot beest speelde met een bal, met zijn slurf duwde hij een enorme zware bal weg terwijl de andere olifant druk aan het takken breken was om deze op te eten.

Laurien genoot daar enorm van. Na de olifanten liepen we door naar de Leeuwen waar net een praatje over gehouden werd, 2 vrouwtjes en 1 mannetje zijn er in de groep en op dit moment druk bezig om de dames zwanger te krijgen. De leeuw en leeuwinnen zelf waren net bezig met stukken vlees van kettingen af te bijten, wat een prachtig gezicht vond Laurien dit. Ook de familie genoot. Met een paraplu boven het hoofd werd het allemaal aanschouwt want de regen wilde niet stoppen, maar dat mocht de pret niet drukken.

Na de leeuwen gingen we op weg naar de vlindertuin, over de vlondervloer met de brancard om in de warme ruimte naar de vlinders te mogen kijken. Wat een verschillende soorten vlogen er en de 1 nog mooier als de ander. Na de vlindertuin liepen we door naar de zeehonden, deze zwommen af en aan langs het raam waar Laurien en de familie stonden opgesteld.

Na al dit moois te hebben gezien merkten we dat Laurien erg moe begon te worden, van alle indrukken. Samen met het gezin gingen we richting de uitgang waar nog een patatje gehaald werd voor iedereen. Hier werd heerlijk van gesmuld.
Met het hele gezin nog bij de shop geweest waar oma de kleinkinderen trakteerde op wat ze zelf uitzochten, de 1 een knuffel en de ander iets voor het haar.

En toen werd er afscheid genomen, alle kleinkinderen en Laurien kregen een Brammetje, de knuffel van de Wensambulance.

Moe maar enorm vermaakt brachten we Laurien en haar schoondochter terug naar huis. De rest van de familie genoot nog van Artis om later aan te schuiven bij Laurien en haar schoondochter.

De familie bedankt ons voor de enorm mooie memorabele dag. Laurien was ook heel erg blij dat ze dit nog heeft mogen meemaken.

En wij zijn blij dat we deze familie zo’n mooie dag hebben mogen geven.

Bedankt namens Ruud, Rosa en Christa

-------------------------------------------------------------------------

Wilt u zelf een wens aanvragen? Dat doet u hier : https://www.wensenambulance.nl/wensaanvraag/

Zondag 19 november gingen chauffeurs Pedro en Cynthia en medische begeleider Manon, de wens van Anneke in vervulling brengen.

De creatieve en sportieve Anneke, die vorige week zaterdag nog samen met haar man Peter een lekker rondje gefietst had. En zondag naar de spoedeisende hulp ging door spontane blauwe plekken.

Acute leukemie, Anneke die nooit wat mankeert en juist haar man ondersteunt en zijn steun en toeverlaat is, opeens zijn nu de rollen onverwachts omgedraaid.

Anneke die graag nog 1 keer naar huis wil. Vrijdag had Anneke een slechte dag, zaterdag ging het weer iets beter, en vandaag, zondag, druk overleg of de wens kon doorgaan, want Anneke ging snel achteruit.

Wij zijn Anneke gaan ophalen in het ziekenhuis en vervolgens naar haar huis gereden. Net voor hun huis stond de brug open en toen zagen Anneke en Peter de boot van Sinterklaas, hun pleegzoon vertelde later dat Sinterklaas voor hun een speciale betekenis heeft.
Haar pleegdochter, pleegzoon en echtgenote stonden al te wachten bij het huis.

Vervolgens kwamen de buurtjes 1 voor 1 afscheid nemen. Wij mochten een kijkje nemen in Anneke en Peter hun leven. Anneke die met haar gouden handen vele borduurwerkjes heeft gemaakt, die te bewonderen waren aan de wand. En bekend staat om haar kantklossen, afgelopen 4 november waren haar kantklossen nog te bewonderen op een tentoonstelling.

En vandaag liggen haar gouden handen ineengevouwen in elkaar.
Peter laat ons een recente foto zien van hun samen, waar Anneke en Peter stralend op staan. Gemaakt op een 50-jarig huwelijksfeest, volgend jaar zouden Anneke en Peter 50 jaar getrouwd zijn en waren samen al aan het bedenken hoe ze dat zouden invullen, helaas gaat dat niet meer lukken.

Vandaag hebben Anneke, Peter en de pleegkinderen gezamenlijk haar kleding en sieraden uitgezocht die ze aantrekt op haar laatste reis. Anneke bezegelde de kledingkeuze met een kus.

Het was een intense en vermoeiende middag voor Anneke.
De dierbaren van Anneke zijn ons zeer dankbaar, dat de wens toch nog door kon gaan…..vandaag twee dagen voor Anneke haar verjaardag.

Als dank kregen we een donatie mee bestemd voor alle vrijwilligers van de WensenAmbulance.
En wij Pedro, Cynthia en Manon, zijn dankbaar dat wij een inkijkje kregen in het leven van Anneke.

Kent u iemand voor wie u een laatste wens in vervulling wilt laten gaan ? U vraagt hier een wens aan:
https://www.wensenambulance.nl/wensaanvraag/

Wat een schatten .....

WAT EEN SCHATTEN……. - Wensenambulance Noord-Holland Op een regenachtige zaterdag reden Pedro en Gé naar het appartementencomplex Westvoorne in het Zuid-Hollandse Goedereede.  Een aantal bewoners van dit complex zaten in de gemeenschappelijke ontmoetingsruimte al op ons te wachten. Onder hen een aantal dames die diverse, door hen zelfgebreide voorwe...

Op 16 november gingen chauffeurs Romy en Joffrey en medisch begeleidster Toos al erg vroeg op stap met de nog zelfstandig wonende zieke, bijna 80 jarige Jeanne, schoonzus José en vriendin Hannie.

Het supermooie doel was, om naar de Marinehaven in Zeebrugge (België) te gaan, om zoon Thierry te bezoeken op zijn werk aldaar. Jeanne sloeg nog even een kruisje om God te bedanken dat ze deze dag nog mee mocht maken, voordat ze in de WensenAmbulance stapte.

Het was een flink stuk rijden, en dit was ook meteen de vuurdoop voor chauffeur Romy, die prima de WensenAmbulance een flink stuk richting Zeebrugge stuurde. Achter in de WensenAmbulance was het ook gezellig, en José en Hannie hadden gezorgd voor een lekker bakkie koffie met gevulde speculaas.

Jeanne heeft 2 dochters en 1 zoon. Zoon Thierry is voor 3 jaar samen met zijn vrouw en zoon, gestationeerd bij de Nederlandse Marine in België, en door de grote afstand, kon Jeanne ook haar kleinzoon niet vaak zien en knuffelen. Daarom was het einddoel van vandaag ook kleinzoon Max even flink te knuffelen.

Rond 12.30 waren we eindelijk gearriveerd op de Marinebasis, waar we werden getrakteerd op een vorstelijke lunch. Daarna zijn we op een (Belgische) sleepboot “De Zeemeeuw" gestapt, die ons een flink stuk van de Marinehaven heeft laten zien.

We mochten ook even in de zeer luidruchtige machinekamer kijken, waar we een koptelefoon op moesten tegen gehoorschade. Je merkte aan Jeanne dat ze enorm genoot van alles, maar dat het haar ook veel energie kostte. Toch wilde ze echt de hele dag intens beleven, " liever een paar dagen hierna erg moe, maar ik geef niet op".
Vervolgens gingen we op weg naar het dok waar er gewerkt werd aan onderhoud van de Mijnenjager Zr. Ms. Schiedam.

We kregen een mooie rondleiding over het schip, en er was ook tijd voor koffie met lekkere koek, samen met een aantal collega’s van Thierry. Na deze tour, was het tijd om naar het huisadres van Thierry te gaan. Gelukkig kon Jeanne even een half uurtje uitrusten in de WensenAmbulance, voordat er een emotioneel weerzien was met haar kleinkind Max.

Wat was ze blij om hem een dikke kus te kunnen geven!!
Een half uurtje later opende Jeanne het buffet, wat Thierry even bij de Chinees in Nederland had opgehaald. Nadat iedereen zijn maag goed had gevuld, en nog wat gezellig kletsen en knuffelen, was het tijd weer richting "huis " te gaan. Het was namelijk nog wel een paar uurtjes terugrijden.

Iedereen werd verwend door Thierry met een doos Belgische bonbons, wat we natuurlijk niet konden weigeren 😉. Op de terugweg naar Bussum, werden er nog wat heerlijke slagroomtruffels gegeten.

Rond 22.00 u hebben we de ontzettend moe maar voldane, dankbare Jeanne thuis afgezet na een fantastische, emotionele, gezellige dag.

Kent u ook iemand die een laatste wens heeft ? U vraagt hier een wens aan: https://www.wensenambulance.nl/wensaanvraag/

Sinds 2 jaar kampt Marjan met ALS, wat tot een aantal weken geleden aardig stabiel verliep en genoot zij nog volop van mooie reisjes met de camper, samen met haar echtgenoot.

Toen er echter 2 weken geleden een Covid besmettig overheen kwam, heeft Marjan een flinke klap gekregen.
Inmiddels wordt Marjan 24 uur per dag beademd en is een uitje moeilijk te realiseren.

Daarom haalden onze vrijwilligers René en Yvonne, Marjan en haar echtgenoot vanmorgen op vanuit de Oostergouw om nog 1 keer de kleinkinderen te zien shinen tijdens de kinderdisco in Centerparcs.

Toen wij in Zandvoort arriveerden stonden de kleinkinderen al enthousiast zwaaiend oma op te wachten, samen met hun ouders.

De kleinkinderen reden in ware Rangerovers een safaritocht door het park, we maakten een tussenstop bij de kinderboerderij, waar de kleintjes zichtbaar genoten van de aanwezige geitjes.

Daarna nog even een pitstop om lekker te klauwteren bij een speeltuin, dat alles onder het toeziend oog van hun trotse oma.

Nadat we een hapje en drankje hadden gedaan op het binnenplein en oma haar sondevoeding had toegediend gekregen, was daar dan het moment waarop we hadden gewacht, de kinderdisco!

Terwijl oma en haar dochters een traantje wegpinkte, sprongen de kleinkinderen in het rond op de welbekende oorwurmen van het vakantiepark. Daarna werd er nog voorgelezen door Orry en maakten wij ons klaar om weer richting Zaandam te gaan.

We danken voor hun gastvrijheid en de aangeboden drankjes/hapjes. Moe maar voldaan brachten wij Marjan terug naar de Oostergouw. Een mooie, geslaagde dag!

----------------------------------------------------------------------

Wilt u zelf een wens aanvragen, dat kan hier :

https://www.wensenambulance.nl/wensaanvraag/

Wensen kunnen heel divers zijn maar één ding hebben ze altijd gemeen en dat is de intense beleving.
Zo ook vandaag.

Carolien een 89 jaar oude terminaal zieke vrouw wilde nog een keer naar het strand de zee zien, ruiken en voelen. Een jaar geleden woonde zij nog geheel zelfstandig met haar man in een serviceflat te Utrecht waar zij ook haar roots heeft.
Zij is daar ziek geworden en door de toenemende zorgvraag was een opname in een verpleeghuis noodzakelijk.
Het werd st Agnes te Heemskerk omdat zij dan in de buurt van hun dochter Petra konden wonen die enige tijd als mantelzorger pendelde tussen Heemskerk en Utrecht.

St. Agnes is een kleinschalig verpleeghuis met familiekamers en waar ook huisdieren welkom zijn.
We werden niet enkel door de familie enthousiast begroet maar al bij de receptie even spontaan door het personeel.
Carolien zag enorm uit naar deze dag en eenmaal op brancard konden we afreizen naar het Strandhuis te Wijk aan Zee waar we direct aan het strand konden parkeren.

Goed ingepakt in de rolstoel en met een glunderend gezicht samen met kinderen en kleinkinderen het strand op.
Echtgenoot bleef achter bij het strandhuis want zijn rolstoel kon het strand niet op maar toch genoot ook hij van het uitzicht en de zeelucht.

Na een halfuurtje sloeg de vermoeidheid zodanig toe dat Carolien de lunch niet meer aankon en terug naar huis wilde.

Hoe kort deze wens ook was de beleving was er niet minder om en Carolien en familie hebben enorm genoten. Bij het afscheid werden wij nog verrast met een doos speciale biertjes.

Ook wij genieten er telkens weer van. Dick, Bart en Gerard.

-------------------------------------------------------------------
Heeft u zelf een wens of kent u iemand die een wens heeft ?
U vraag hier een wens aan :

https://www.wensenambulance.nl/wensaanvraag/

Fred Teeven rijdt wensrit voor mishandelde Scheidsrechter

Fred Teeven rijdt WensenAmbulance voor mishandelde scheidsrechter REGIO - Indrukwekkend. Dat is hoe oud-staatssecretaris Fred Teeven zijn eerste rit voor de WensenAmbulance Noord-Holland omschrijft. Als buschauffeur is het besturen van een ambulance geen probleem, maar de dag heeft wel veel indruk gemaakt. “De emoties… dit betekent echt heel veel voor iemand.....

Nog even varen met de kinderen.

Voor de 84-jarige Lilian is er nog maar weinig tijd van leven beschikbaar. Ze is ernstig ziek en lichaam en geest zijn aan het einde.

Wat zou je op zo’n moment nog willen doen?
Lilian wilde nog graag een stukje varen met haar 4 kinderen. Niet dat ze zo’n waterfan is maar gewoon nog even gezellig met elkaar weg. Dat deed het gezin vroeger ook regelmatig. Lilian’s wens kwam terecht bij de stichting .

De WensenAmbulance Noord-Holland werd gevraagd voor het transport en de medische begeleiding.
Het WA-team Petra en Aaldert stonden daarom vandaag 14 november bij Lilian voor de deur om haar en haar man Peter op te halen. Ze zijn al bijna 64 jaar getrouwd.

Die deur bleek echter een blokkade te zijn. De brancard kon de draai naar binnen niet maken. Zeker niet als Lilian daar op lag.
Maar nee zeggen tegen een wens is voor ons geen optie! De oplossing werd geregeld door de @ brandweer Kennemerland post Heemstede. Na slechts 1 belletje kwam er een brandweerauto met 4 man en even later een grote hoogwerker. De straat werd even afgezet.

Heel voorzichtig werd Lilian op een brancard gelegd en naar buiten gebracht. Met de hoogwerker werd ze “afgehesen” en bij de WensenAmbulance gebracht. Haar man Peter en de kinderen stonden vol bewondering erbij te kijken.

De middag werd met veel plezier doorgebracht aan boord van het schip de Vaarwens. De Zaanse Schans werd bezocht en er werd heerlijk geluncht. Het stopte zelf even met regenen en het zonnetje liet zich even zien. Het moest zo zijn, voor Lilian.

“Bedankt jullie allemaal ”hoorden we Lilian zeggen toen we weer aan land kwamen. Zo lief.

Terug bij haar woning stonden de mannen van de Heemstede alweer te wachten om Lilian weer veilig naar haar bed te brengen.

Toen ze weer lekker in haar bed lag werden ook de brandweermannen hartelijk bedankt door haar. De mannen waren toch ook even onder de indruk. Wat weer een mooie samenwerking tussen Stichting Vaarwens, WensenAmbulance Noord-Holland WensenAmbulance Noord-Holland en Brandweer Kennemerland Post Heemstede.

We wensen Lilian, haar man Peter en hun kinderen heel veel sterkte de komende moeilijke tijd.

-----------------------------------------------------------------------

Heeft u zelf een wens of een wens voor een bekende? U vraagt hem hier aan: https://www.wensenambulance.nl/wensaanvraag/

Nico weet sinds 2 weken dat hij ongeneeslijk ziek is. Longkanker met uitzaaiingen in rug, lymfe en bijnieren.

Nico is net 2 jaar getrouwd, heeft zijn huisje met zijn 2e vrouw net op orde. Het leven lachte Nico weer toe na het overlijden van zijn eerste vrouw. Hij ligt nu in het hospice.Wat wil je nog doen na zo’n diagnose.

Nico wilde naar een pelgrims kapel in Wittem.

Dus gingen chauffeurs Rob en René en medisch begeleider Barbara met Nico en zijn zoon Yorick op weg naar Limburg. Onderweg sloot zoon Joost aan.

Nico vertelde waarom deze plek zo speciaal voor hem was. Nico kwam een keer langs het kapelletje met zijn 1e vrouw en ze staken toen een kaarsje aan voor hun doodgeboren dochtertje.
Sindsdien gingen ze elke keer als ze in Limburg kwamen ze naar dit kapelletje om een kaarsje aan te steken Het is de kapel van de Heilige Gerardus.

Het kapelletje is een drukbezochte plek maar vandaag is het 11 november de start van het carnaval en is het rustig. Nico kan in alle rust met zijn zonen een kaarsje aansteken.

Nico steekt ook een kaarsje voor zichzelf aan. Dat is een emotioneel moment. De realiteit komt even hard binnen.
Nico staat daar een poosje samen met zijn zoons als we aan de weg terug beginnen.

Na een tussenstop bij de Mc Donalds rijden we terug naar Hoorn. Nico heeft een brede glimlach op zijn gezicht.
Er zijn mooie herinneringen gemaakt

Heeft u zelf een wens ? U vraagt hem hier aan : https://www.wensenambulance.nl/wensaanvraag/

Cees kiest het ruime sop.
Onze chauffeur Aaldert en medisch begeleidster Toos moesten vanmorgen vroeg uit veren. De 82-jarige Cees had namelijk een vaarwens en moest van Enkhuizen eerst naar Amsterdam worden gebracht. Eenmaal in de Ambulance vertelde Cees ons dat hij, als 1emachinist, ruim 25 jaar alle wereldzeeën had getrotseerd.
Logisch dus dat de laatste wens van Cees een vaarwens was.
Toen we in Amsterdam aan kwamen rijden zagen we de vrouw van Cees, Reneke en zijn kleinkinderen als staan te wachten.
De Vaarwensboot lag klaar voor ons en met zijn allen gingen we aan boord.
Bert, onze kaptein, voer de boot richting de Zaanse Schans. Ondertussen werden we, door hostess Marjon, voorzien van koffie met wat lekkers. Zo mooi om te zien dat Cees onderweg elk huisje, molen en natuurlijk ook de Sluisbrug waar we onderdoor moesten varen herkende. Tijdens het varen vertelde Cees oude verhalen. De kleinkinderen hingen aan zijn lippen en hadden zelf ook foto’s meegenomen van vroeger. Tijdens het ophalen van al deze mooie herinneringen pinkte Cees af en toe een traantje weg. De warmte en liefde voor elkaar tijdens het ophalen van al die herinneringen was bijzonder om te zien.
Bij de Houtzagerijmolen op de Zaanse Schans serveerde hostess Marjon een heerlijke lunch.
Uiteindelijk was het tijd om weer terug naar Enkhuizen te gaan. Cees lag moe maar voldaan in onze Wensambulance. In Enkhuizen was Cees genoeg uitgerust om nog even een heerlijke portie kibbeling op te peuzelen. Uiteraard gebakken door zijn favoriete visboer.
Zo maakte Cees van 6 november 2023 nog een mooie herinnering…en door de vele foto’s die genomen zijn zal ook zijn familie nog lang kunnen nagenieten van deze laatste vaart met opa Cees.
Moe maar voldaan brachten we Cees terug naar het verzorgingstehuis.

Wij zijn blij en dankbaar dat wij ook deze wens weer in vervulling konden laten gaan dankzij onze donateurs en natuurlijk niet te vergeten de mooie samenwerking van Stichting Vaarwens.