Regie op Koers, Praktijk voor MatriXcoaching en Hypnotherapie

Dat ik maar al tegoed weet waar mijn cliënten tegenaan lopen is zeker.
Al mijn hele leven bewandel ik zelf al dit pad waarbij een maand geleden de / gecombineerd beeld officieel is vastgesteld. Ofwel kort samengevat .

Maar dat ik hierdoor ook weleens fouten maak evenzo.
Zoals ik altijd zeg tegen cliënten en familie die in mijn komen:
"Al zit ik aan deze kant van de tafel, ook ik stap gerust weleens in de bekende valkuilen."
Iets dat ik prima vind om te vertellen. Ik ben mens en maak ook om er vervolgens weer van te .

En nu ook.
Hier mijn blunder van de dag:

Terwijl ik bezig ben met herinneringen op te halen van mijn tijd als klein meisje toen mijn moeder jam maakte, staat hier ondertussen voor de 3e keer een grote soepterrine vol met pruimen en geleisuiker te koken om heerlijke jam van te maken.

Volgens de verpakking van Gilse geleisuiker staat dat je maximaal 2kg fruit per keer tot jam moet maken.
Dat is zeker de eerste 2x gelukt.
Want de autist in mij houdt zich aan de .
Bij de derde ronde gaat het mis. Mijn ADHD neemt het over. Het kan echt wel sneller. Er is nog ruimte genoeg in de pan om 3kg fruit tot moes te maken om daarna de suiker ook nog ruimte te geven.

Pas wanneer ik de derde zak met 1kg geleisuiker in de pan doe komt het besef.
Misschien toch niet het beste idee.
Bijna tot de rand vol.
Ai. Toch niet goed genoeg over nagedacht.
Maar ja. De pruimenjam moet gemaakt. Dus nu even doorbijten.
Als ik straks maar niet de hele keuken hoef schoon te maken.

Want het uitlikken van de pan staat toch echt voor vanavond op het programma en niks kan me daarin weerhouden.

Gister zag ik deze foto langskomen op de Insta van een dierbare vriend.

Het deed veel met me terwijl mijn blik direct op punt 3 bleef plakken. Mogelijk zoals zovelen onder ons met ASS en/of ADHD.

Nu ben ik zojuist eens heel bewust het rijtje nogmaals afgegaan.
Zeker nu ik sinds kort officieel ook de dubbeldiagnose ASS/ADHD gecombineerd beeld heb.

1. Tijd. Net als ieder ander heb ik 24/7. Maar vaak voelt het anders. En toch geniet ik van de kleine dingen. Dat ene momentje op de dag waardoor ik nog eens extra geniet, straal, overloop van liefde en geluk of in lachen uit barst.

2. Gezondheid. Het is maar wat je ervan maakt. Mijn diagnoses. Het is wie ik ben. Mijn armfunctiebeperking door een ongeval best eens b***n als de pijn weer eens niet te harden is of spullen kapot vallen. Maar tegelijk ook een groot geluk omdat ik hierdoor mijn partner heb leren kennen en samen 3 mooie kids heb. Het is dus maar hoe je ernaar kijkt.

3. Een stil hoofd. Hoppa. Als iemand mij kan vertellen hoe dat is... Ik houd me aanbevolen om het te ervaren. En toch. Ik heb in de afgelopen paar jaren wel technieken geleerd om het stiller te krijgen in mijn hoofd. Wat een verademing was dat. Nog steeds dankbaar voor deze techniek.

4. Een rustige ochtend. Eens even denken wanneer ik die voor het laatst heb gehad. Denk, denk, denk. Geen idee. Maar ik ga er vanuit dat ik het ervaren heb, want een idee heb ik er wel bij. Want ik maar denken dat ik aan rustige ochtenden doe. Zodra ik vertel hoe die eruit zien vallen er toch wel monden open van verbazing. Zo druk is het toch niet op mijn doordeweekse ochtend?
Opstaan, kleding pakken, rondje badkamer, aangekleed beneden staan, Nala verzorgen, ontbijten, konijnen aaien en worteltjes geven, even tijd hebben voor mijn gezin, was uitzoeken en draaien (soms zelfs al voor het rondje badkamer), was opvouwen en opbergen, weer tijd voor mijn gezin, spullen pakken voor mijn werk, kids uitzwaaien, spelen met Nala, was ophangen en daarna op mijn gemak aan het werk of naar mijn praktijk gaan. En dat binnen 1,5 uur tijd met momenten van even op de bank zitten niks doen. Want dat heb ik ondertussen wel geleerd.

5. De mogelijkheid om te reizen.
Dat is me zeker gelukt. Reizen tijdens de vakanties, maar ook een reisje naar school of mijn werk. Want kijk om je heen. De hazen en konijnen, de herten, het hoge water van de IJssel, de stralende zon of de paraplu's die het verkeer opvrolijken. Er valt altijd wat te beleven.

6. Een huis vol liefde.
Dat zeker. Soms achter het behang. Maar altijd aanwezig. Zelfs hoe chaotisch of gestructureerd het bij mij ook is, de liefde is altijd aanwezig. Gevuld met een nimmer saai huishouden is dat mijn stabiele factor. Mijn rustpunt in mijn wervelende brein.

Met al deze 6 punten besef ik me des te meer welke weg ik aan afgelegd heb. Hoe obstakels zijn overwonnen, de balans soms nog weleens lastig is, maar ik mijn weg hierin heb gevonden.
Simpel door het ontwikkelen van mijn eigen traject.
Gericht op vrouwen en vooral ook voor vrouwen en moeders met zelf een (vermoeden van) ASS en/of ADHD.

Meer weten... Neem dan vrijblijvend contact met me op.

Vandaag 5 jaar geleden is Regie op Koers, Praktijk voor MatriXcoaching en Hypnotherapie officieel gestart.
De inschrijving bij de Kamer van Koophandel had ik even daarvoor al geregeld. De sleutel van mijn praktijkruimte al ontvangen en mijn ruimte al geverfd en ingericht.

Wat heb ik al veel meegemaakt;
- Veel mogen zien bij mijn .
- , en verdiepingen gevolgd.
- en al lang niet meer het enige is wat ik in mijn rugzak aan kennis heb.
- Mijn steeds duidelijker geworden en daarmee ook veranderd.
- Mijn doelgroep / is geworden.
- Ik zowel vanuit mijn eigen praktijk als ook vanuit de geef en biedt.
- Mijn praktijkruimte .
- Mijn eigen traject / ®
heb en uitgerold.
- Door mijn eigen (daarover later meer) ik de van mijn traject vrouwen met ASS/ADHD, ofwel heb.

En vandaag?
Nu ben ik even Chef grime voor de voorstelling morgen van LINK musical in Deventer.
Mijn ontwerpen controleren, de belichting hierop nakijken, checken of de verschillende karakters tot hun recht komen en de planning afmaken.
Totaal iets anders, maar net als mijn werk iets waarin ik mijn creativiteit, out of the box denken en energie kwijt kan.
Al met al een feestje voor mij.

Hoe ik verder de toekomst zie...
Met fluiten naar mijn werk gaan omdat ik mijn passie volg.
Omdat geen dag hetzelfde is en ik creatief uitgedaagd wordt terwijl er ook structuur is. De uitersten, de extremen en tegenovergestelden.
Iets wat helemaal bij mij past en precies is wie ik ook ben.

Wat kan ik enorm genieten van
in de vroege ochtend.
Gelukkig heb ik Nala die me graag wil vergezellen. De en
van de terwijl de rest van de wereld nog op een oor ligt. Hier kan ik enorm van .
Want in alle van de dag is heb ik dat gewoon nodig.
Zo kan ik op momenten waarop ik even geen oplaadmoment heb putten uit de al opgedane .

Het is wel iets wat ik met vallen en opstaan heb geleerd. Mijn leren en er wat mee gaan doen door ze te .

Ik heb hiervoor gehad met hulpverleners, praktijkondersteuners en coaches, trajecten gevolgd, standaard adviezen aangenomen, protocollen gevolgd, opleidingen genoten en cursussen verslonden.
Veel werkte niet omdat ik, net als als die andere moeders zoals ik die moeten houden om het gezin en zichzelf overeind te moeten houden, niet de passende dingen leerden.
De grote rode draad bleek vaak te zijn aan de ander. Want die heeft dat nodig. Dat ging best een tijd goed, maar de , en kwamen niet zomaar. Mijn batterij liep letterlijk leeg omdat ik dingen deed die niet bij me pasten.

Daarom ben ik gaan kijken naar wat ik nodig had. En eigenlijk naar wat elke en nodig heeft. Want hoe krom ook. Ons vriendin werkt anders dan die van mannen en toch is de gelijk.
Bovendien is alles altijd op mannen getest. Iets met wat bij vrouwen toch wel lastig is.
Maar juist daardoor slaat het meestal niet aan. We zitten nog eenmaal anders in elkaar en ook onze hormonen horen bij ons.

Daarom ben ik dingen over een andere boeg gaan gooien.
Want ik was en ben het waard. Een jij ook.

Wil je weten hoe?
Houd dan mijn posts in de gaten om ben vrijblijvend contact met me op.

Een jaar vol herinneringen.
Hoogtepunten en dieptepunten.

Hoe de gezondheid van mijn dochter voor radicale keuzes zorgden binnen mijn werk.
Hoe heftig die periode ook was, hoe hierdoor ook ruimte kwam voor de ontwikkeling van mijn eigen traject.

Hoe steeds helderder werd wie ik wilde ondersteunen en waarom.
Moeders die door de diagnoses binnen het gezin teveel ballen in de lucht houden en daardoor in de overlevingsstand staan.
Hoe leven overleden is.
Hoe het leven meer een strijd is van gevecht naar gevecht dan in balans vooral met jezelf.

Ik weet zelf als geen ander hoe het is.
Vooral omdat ik ook in de schoenen van mijn klant heb gestaan.

Daarom ga ik vanaf het nieuwe jaar hier flink mee aan de slag zodat al die moeders ook meer rust ervaren.
Ondanks dat de situatie nog steeds heftig is ze blijven staan.
Wat jij ja, je bent het waard.

Hoe mooi zou het zijn als jij weet de energie hebt, de verbinding aan kunt gaan en kunt genieten van wat er altijd was maar onzichtbaar geworden was.

Van vechten en overleven naar weer kunnen genieten gaan.
Van grenzen leren bewaken en andere keuzes maken zodat jij jezelf weer terug vindt en echt kunt leven.

Ik ga ervoor.
En jij? Welk doel heb jij voor jezelf?

Ik wens iedereen liefdevolle kerstdagen.
Dat je ze mag vieren o de manier die bij je past.

Vanwege de feestdagen ben ik de komende 2 weken minder goed bereikbaar zodat ik ook kan genieten van deze dagen.

Das pech
Erica haar stem is weg

Sinterklaas die weet wel raad
Ook bellen is een verkeerde daad

Dus uitzieken voor Erica en wel rap
Dan zie je haar volgende week weer zonder grap.

Maar heb je een vraag via app of mail
Geef dan gerust een zachte gil

Gister schreef ik al over het traject Spiegels der Veranderingen/Mirrors of Chance ® dat ik heb ontwikkeld achter de schermen.

2 weken geleden had ik weer een traject / ® weer bij een cliënte afgerond. Die, zoals ze zelf zei: "Hiervoor leefde ik in de schemering, nu is mijn pad weer helder."

Gistermiddag, tijdens mijn quality time momentje met mijn jongste, zag ik een familielid van die cliënte.
Zij vertelde me wat een mega verschil het voor mijn cliënte en haar familie had gemaakt.
Tranen stonden in haar ogen toen ze het mij vertelde.
Dit was zo'n groot cadeau.
Hoe dankbaar ze is dat haar familielid dit traject bij mij had gedaan.
Want al weet ze lang niet alles wat we hebben gedaan, de veranderingen zijn immens groot.
Zo groot dat niet alleen mijn cliënte de veranderingen heeft gemaakt, maar ook haar gezin hierdoor weer sterk staat en ook anderen om hun heen de hebben opgemerkt.

Ik wist echt even niet hoe te reageren.
Ik geloof dat ik alleen maar heb gestameld dat ik blij ben dat ik hiermee het verschil heb kunnen maken.
Nog steeds als ik aan gister terugdenk voel ik de warmte van mijn hart door mijn lichaam heen stromen.
Hoe ik niet alleen mijn cliënte, maar haar hele heb mogen in liefde en geluk.
Wauw. Ik ben er nog steeds sprakeloos door.

Het heeft langer geduurd dan verwacht voor er weer een bericht van mij over mijn praktijk Regie op Koers, Praktijk voor MatriXcoaching en Hypnotherapie hier staat.

Achter de schermen heb ik een nieuw traject ontwikkeld, dit veel getest bij uiteenlopende vrouwelijke cliënten en veranderingen doorgevoerd om het te perfectioneren.
Dit omdat ik merkte dat en anders in elkaar steken dan mannen.
Het werkt nou eenmaal niet hetzelfde als die van mannen.
Hormonen spelen hierin een grote factor. Ook de van onze , en die ons zijn opgelegd en dingen die tegen ons zijn gezegd en die we zijn gaan geloven. Maar ook al die ballen die we in de lucht proberen te houden spelen hierin een rol.

Ik merkte dat het keer op keer de vrouwen waren die steeds terugkwamen in mijn stoel.
Elke keer met nieuwe punten waar ze tegenaan liepen.
Zowel de gewone vrouw, maar ook vrouwen met / en/of / . Of moeders die hier binnen het gezin mee te maken hebben en daarom nog zoveel meer zorgen te dragen hebben en moeite hebben om overeind te blijven staan.

Het zette mij aan het denken.
Wat is de gemene deler en hoe kan ik hun nog beter helpen met alle kennis die ik in huis heb?
Het bleek voor mij eenvoudiger dan gedacht, maar wel door het van iets wat nog niet bestond.
Want het merendeel wat ik had geleerd betrof steeds het oplossen van 1 probleem per keer terwijl mijn vond dat dit ook anders kon.
Echter stond snel (binnen 3 maanden) wel hoog op mijn lijstje.
Want als je met een , of gillend met je handen in het haar rondloopt wil je niet jaren bezig zijn om je weer blij, gelukkig, zelfverzekerd en stevig in je schoenen te voelen. Er moet direct actie zijn waarbij je bij elke sessie al vooruitgang opmerkt.
Iets waarvan ik het belangrijk vind dat het ook direct te meten valt.

Daarom heb ik maanden geleden mijn traject Spiegels der Veranderingen/Mirrors of Chance® officieel laten vastleggen.
In de zomervakantie kreeg ik bericht dat dit is gelukt.
Super blij en dolgelukkig dat ik hiermee straks niet alleen vrouwen kan helpen, maar ook dat anderen dit mij kunnen gaan worden zodat ik samen met anderen veel meer vrouwen en meiden kan helpen weer stevig in hun schoenen te staan en het leven te leiden wat ze graag willen en mogelijk nooit voor mogelijk hadden gehouden.

En wat word ik er blij van elke keer dat ik in korte tijd zoveel voor mijn ogen mag aanschouwen.
Hoe in mogelijk zijn.
Ik geniet.

Dus de komende tijd komen er weer meer berichtjes.

Kan je niet wachten of wil je meer weten?
Neem gerust vrijblijvend contact met me op.
Dan kan ik samen met jou bekijken wat jij nodig hebt om weer stralend jouw leven te leven die jij voor ogen hebt.

De afgelopen periode is het erg stil geweest van mijn kant.
Dit had zowel te maken met mijn persoonlijke situatie, studies en ook / om nu voor eens en altijd uit mijn en te raken.

Wat heb ik in die periode veel geleerd.
Niet alleen de kennis die ik in mijn studies heb opgegaan, maar ook over mijn , mijn en ook zeker mijn .

Uit dit alles is ook iets heel moois ontstaan.
Want dat mijn doelgroep helder was, wat voor mij al heel lang duidelijk; / en .
Maar hoe meer ik me in mezelf heb verdiept en mijn cliënten, de meer het me op viel dat ik nog blijer wordt om en met ASS en/of ADHD verder kan helpen.

Ik wist al heel lang dat ik mijn eigen wilde maken speciaal voor deze meiden en vrouwen.
Maar dan gaan mijn radartjes overuren maken.
Duizend en 1 ideeën die maar door mijn hoofd blijven malen.
Om vervolgens van het 1 in het ander te rollen.

Maar hoe ga je vanuit ideeën dan ook starten.
Dat is wel een dingetje voor een ADHD-er.
Het bleek simpeler dan gedacht:
Gewoon doen!

Terwijl ik mijn idee aan een aantal vrouwen heb voorgelegd met ASS en/of ADHD en ook wat coaches mijn idee vertelde bleek iedereen enthousiast.
Zelfs zo erg dat er een aantal coaches al hebben gevraagd of ik hier een cursus of opleiding voor ga geven en de vrouwen gelijk hebben aangemeld om te starten.
De cursus of opleiding is nog een ding voor later.

En de rest? Het gaan doen en al die mooie meiden en vrouwen vooruit helpen door hun krachten in te zetten, op te lossen en hun de weer terug te geven?
Nou, dat is vanmorgen officieel gestart.
En wat een start!!!
Wat dankbaar om die te mogen meemaken.

Hoe mooi is het om dan begin van deze avond deze reactie te ontvangen:
"Dank je wel! Ik voel me tot nu toe heel erg goed, bijzonder om te ervaren!"

Dan wordt je toch wel even stil.
Dankbaar dat ik mijn kennis en kunde nog verder heb kunnen ontwikkelen om zo nog grotere transformaties te kunnen bewerkstelligen.

Meer weten?
De komende tijd zal ik vaker stukjes posten.
Mocht je liever eerder al wat willen weten, neem dan vrijblijvend contact met me op.

Ik wens iedereen liefdevolle kerstdagen toe vol verwondering en schitterende herinneringen.

Voor iedereen op de manier die het best passend is.
In het klein of juist in een bruisende menigte.
In stilte of in bulderend gelach.
Prikkelarm of juist in felle sprankeling.
Maar wat je ook doet of kiest, geniet ervan zodat je later terug kunt kijken op mooie momenten vol pareltjes.

Vandaag is de verhuizing van mijn praktijk een feit.
Voor de laatste keer de deur van mijn "oude" praktijkruimte achter me dicht getrokken om morgen op mijn nieuwe plek te starten.

Het is al even geleden dat ik wat heb bericht.
Maar soms is het nodig om even wat mogelijk te maken door op te gaan.

En in de tussentijd ook prive het mogelijk te laten worden om veranderingen te maken.

Zo heb ik al bijna een jaar geleden de keuze gemaakt om me te gaan specialiseren op / en / omdat dit binnen mijn gezin aan de orde van de dag is.
Deze keuze is me erg goed bevallen, maar heeft ook weer tot verdere geleid.

Ik heb daardoor ook heel hard aan mezelf gewerkt om ervoor te zorgen dat ik niet steeds met een bleef rondlopen.
Want mijn energie was ver te zoeken.

En nu bruist hij weer.
Wat ik hiervoor allemaal heb gedaan en gelaten kom ik later op terug.

Nu wil ik het eerst over onze gezinsuitbreiding hebben.
Mede mogelijk gemaakt omdat ik ook weer de energie heb.
Hier is Nala.

Nala wordt de / voor mijn dochter die bovenop de ASS/ADHD ook een heeft.
Zo kan haar wereld weer groter worden.
Ik ben er super blij mee.
Dus mogelijk worden jullie vaker in het avontuur genaamd Nala meegenomen.

Dus stay tuned!

Zo meteen dag 2 van mijn opleiding .

Wat heb ik gister mooie AHA-momenten gehad.
Daarom zijn dingen gebeurd.
Daarom heb ik bepaalde dingen doorleefd.
Maar ook wetende dat ik hier sterker uit ben gekomen omdat ik aan mezelf heb gewerkt.
Daarmee verandering heb gemaakt niet alleen voor mij, maar ook voor mijn schatten thuis.
Hoe zwaar het ook is geweest.

Waar eerst nog de focus lag op de kids met ASS/AD(H)D en PTSS en wat zij nodig waren ben ik mijn grenzen als eerste gaan bewaken om daarna weer voor hun te zijn.
Niet uit egoïsme, maar omdat je er niet voor een ander kunt zijn als je niet in de eerste plaats voor jezelf zorgt.
Want we zijn niet alleen maar ouder van, we zijn meer dan dat.
En als jij jezelf verliest, wie hebben je kinderen dan om op terug te vallen?

Nu er in korte tijd zoveel is gebeurd en veranderd heb ik ook mijn dromen weer helemaal helder neergezet.
En hoe mooi is het om dan tijdens een sessie ineens je droom al te mogen beleven.
Zien hoe je er staat, waar je bent en hoe jij je dan voelt. Wat een energie geeft het.
Wetende dat het gaat lukken dit te behalen want alles wat ik tot nu toe wilde is al uitgekomen.

Mijn droom om naar Australië te gaan.
Mijn partner en lekker ding waarmee ik al ruim 17,5 jaar lief en leed deel.
Onze liefde die samen tot onze 3 kids hebben gezorgd.
Mijn eigen praktijk starten.
Mijn kinderen letterlijk en figuurlijk te zien groeien.
De keuze om mijn praktijk verder te specialiseren in ASS/AD(H)D.
Kunnen leren en groeien door te mogen werken aan mezelf.

Ik heb zoveel zin om straks te beginnen met dag 2 waarin Milan Somers en Roy Martina mij en zo'n 800 anderen weer gaan meenemen in dankbaarheid en dromen.
Weer een dag waarin ik aan mezelf mag werken en mijn dromen waarheid mag laten worden.
Wat ben ik dankbaar.
Gewoon omdat ik het mag en niet moet.

En voor iedereen:
The SECRET of your FUTURE
is HIDDEN in your daily ROUTINE

Het einde van het schooljaar. De overgang naar het voortgezet.
Niet voor elk kind is het een feestje.
Die laatste loodjes wegen dan echt vaak te zwaar.

Ook bij onze jongste is deze laatste periode niet fijn geweest.
Steeds meer vastlopen.
De en het gevecht met zichzelf.
Het niet begrepen worden.
De zorgondersteuning binnen school dat niet toereikend was.

Met veel moeite heeft hij de eindstreep gehaald op het regulier.
Niet vanwege zijn IQ. Dat zit wel goed.
Maar sociaal emotioneel wel vanwege het steeds meer vastlopen die zijn / en .

Gelukkig na veel strijden hebben we 4 weken geleden het bericht gekregen dat de TLV was afgegeven.
De toelatingsverklaring waarmee jij toestemming hebt gekregen om naar het Gentiaan te kunnen.
De school voor speciaal voortgezet onderwijs.

En dat maakte dat hij de laatste weken zelfs nog een extra dag in de week naar school ging.
Van 1,5 dag school met verder thuisonderwijs werd het ineens 50/50 met school en .

Maar ja. Die laatste meters op school. Die laatste weken waarin er nog zoveel op de agenda staat wat geeft.
Steeds moesten we om duidelijkere vragen om nog zoveel mogelijk de te bewaren.

Want zoals een moeder van een klasgenoot al mooi zei:
"Mijn kind heeft geen stempel, maar ook hier is de spanning, en onduidelijkheid eigenlijk al teveel.
Laat staan voor jullie kind."

Al die planningen met grote gaten, de onduidelijkheid, de verrassingen omdat die zo leuk zijn.
Het geeft bij veel gezinnen onnodige en .

Ben jij zo'n ouder die dit ook in je gezin hierdoor krijgt... Berg je maar.
Het is zwaar.

Steeds opnieuw duidelijkheid vragen.
Steeds opnieuw duidelijkheid geven.
Steeds opnieuw tot 200 tellen zodat je niet nog extra brandstof geeft bij die ontploffing.

Voor al die kinderen, voor al die moeders en/of vaders, voor al die gezinnen.
Ik hoop dat jullie de rust ook krijgen door te krijgen.
En dan eindelijk .

2 april
wereld autisme dag

Autisme heb je meegekregen.
Het is niet iets wat je oploopt zoals de griep.
Het is net als je haarkleur, je lengte en lichaamsbouw of kleur van je ogen.

Autisme zorgt ervoor dat je de wereld anders beleefd.
Dingen als waarneming, je emoties en gedachten, hoe je reageert op prikkels.
Zintuigen die extreem reageren, maar de hersenen die het vervolgens niet allemaal kunnen verwerken.

Voor iedereen met autisme is het anders.
Iedereen is uniek.

Vanmorgen maakte mijn jongste zoon deze foto van de opkomende zon.
Direct moest ik hem bewonderen.
Want, zoals hij zei:
Het is de opkomende zon met 2 muntjes.

Zijn trotse gezicht dat hij deze wonderlijke foto heeft gemaakt.
De rijkdom om dit samen te mogen meemaken.

Alle zorgen die hij heeft kunnen vergeten.
Gewoon genieten van simpele dingen.

Het zijn de kleine dingen die de pareltjes in je dag geven.
De wondertjes die je samen mag beleven.

En ik geniet optimaal van dit soort momenten.
Niet alleen op dat moment, maar ook dat als het even zwaar wordt ik kan terugkijken en denken aan mijn pareltjes.

Ik ben wel benieuwd wat jij doet om door te kunnen wanneer het zwaar wordt.
Laat jij het me weten zodat we anderen kunnen inspireren?

ARFID. Voor veel mensen nog een onbekend begrip.
Denk maar eens aan anorexia of boulimia. De meesten weten gelijk wat het is.

Helaas komt ARFID meer voor dan we denken.
Daarom deel ik dit bericht in de hoop dat er meer kennis over komt en mensen eerder geholpen kunnen worden.

‘Ik ga steeds verder achteruit en weet dat ik niet oud zal worden!’

Julia (41) heeft haar hele leven al moeite met eten. Het lukt haar niet om meer dan een paar hapjes per dag te eten. Als gevolg van de jarenlange minimale voedselinname heeft zij een maagverlamming en kan zij geen eten meer binnenhouden. Jarenlang begreep zij niet waarom zij niet kon eten, tot zij enkele weken geleden een artikel over de eetstoornis ARFID las. Alle puzzelstukjes vielen op zijn plek, al lijkt het voor Julia te laat te zijn.

Lees het hele verhaal via onderstaande link:

⬇️⬇️⬇️

https://lnkd.in/e7u7QyC9

⬆️⬆️⬆️

Als ARFID ambassadeur bij WEET, Nederlandse patiëntenvereniging voor eetstoornissen en moeder van twee kinderen met de diagnose ARFID, sterkt dit trieste levensverhaal mij in mijn voornemen ARFID onder de aandacht te blijven brengen! Ik citeer Julia:

"Had ik maar eerder geweten dat het niet tussen mijn oren zit en ik niet gek ben. Ik geloof vast dat als mijn ouders toen ik nog jong was hadden geweten dat ik een eetstoornis heb en hulp hadden gezocht, mijn leven er heel anders had uitgezien. Door mijn verhaal te delen hoop ik andere kinderen dit leed te kunnen besparen.”

Met een simpele reactie of het delen van dit bericht kun jij al verschil maken voor de volgende generatie, zodat geen kind met ARFID dit meer hoeft mee te maken! Help jij mee ARFID onder de aandacht te brengen?

Ik ga de komende 3 weken genieten van mijn vakantie.

Vanaf 16 augustus reageer ik als vanouds op mail, app en telefoon.
Zie ik je dan (weer) in mijn praktijk voor een sessie?

Voor een ieder die ook (binnenkort) vakantie heeft, geniet ervan en een fijne vakantie gewenst!