Met Verlies Niet Verloren

Ik had dit zelf op te lossen... [nieuwe blog online]

Het verlies van een dierbare die je aan de dood bent kwijtgeraakt gaat gepaard met intens verdriet. Voor mij leek het vaak wel een bodemloze put. Ik hield zielsveel van mijn man, maar hij kan mijn liefde niet meer beantwoorden, hij kan zijn liefde niet meer tonen.

Alles wat gezegd is en alles wat niet gezegd is, bijvoorbeeld tijdens de ziekte die voorafging aan zijn dood, weegt zwaarder na zijn dood. Gevoel van tekortgeschoten zijn, gefaald hebben in zijn laatste uren, schuldgevoelens, egoïsme soms zelfs, dat ik ben blijven rennen in de ratrace van ons dagelijks bestaan (overleven soms), de confrontatie soms niet aandurven, het uitzichtloze van zijn ziekte niet durven delen, zijn naderende dood niet echt benoemen.

Wroeging ontstond later, over dingen die we samen hebben doorgemaakt. Ik was ermee omgegaan op de voor mij, toen beste manier en met de mogelijkheden die wij...

Deze nieuwe blog verder lezen? Klik op de onderstaande foto.

Foto: wandelen door de duinen van Texel

Over hoe verlies, verdriet en rouw mij heeft getransformeerd Het verlies van een dierbare die je aan de dood bent kwijtgeraakt gaat gepaard met intens verdriet en rouw.

"Hoe doe je het?" vroeg het konijn.

"Doe wat?" antwoordde de zonnebloem.

“Sterk blijven na alles wat je hebt meegemaakt.”

"Ik weet niet wat je bedoelt!" riep de bloem. “Wil je het uitleggen?”

‘Nou, je hebt het verdragen dat de vogels in je zaden pikten en je werd vertrapt toen je klein was. Je hebt allerlei dingen bestreden die je bladeren zouden verwoesten en de zwaarste stormen hebben doorstaan. Maar hier ben je, lang en sterk en mooi. Ik bewonder je. Wat is jouw geheim?"

“Aha, nu begrijp ik het! Draai gewoon je gezicht naar het licht dat hoop en liefde uitstraalt, dan kun je alles aan wat het leven je te bieden heeft.”

“Hoe vaak moet ik dat doen?” vroeg het konijn.

‘Elke dag,’ antwoordde de bloem, en hij hief zijn hoofd naar de zon.

Originele kunst en kort verhaal - Lizzie Jayne

Alle weekend bestellingen weer de deur uit! 🙏 🌻

Het is vandaag 1 oktober. De sterfdag van Jos. Hoewel de scherpste kantjes er na 22 jaar wel af zijn, ben ik in deze tijd van het jaar toch een tikkeltje weemoedig. Ik voel het aan de lucht, ik ruik het aan de bladeren, ik zie het in de zon. Het is de atmosfeer van dit seizoen, die me terugbrengt in de tijd.

Nog altijd wordt hij gemist als vader, als man en als maatje, als broer, als oom, als vriend. Nu onze dochter Renee haar eerste kindje - ons eerste kleinkind - verwacht, missen we hem ook als opa. Die weemoed. We rouwen om die dingen die we niet meer met hem kunnen delen.

Nog in iedere kerk tijdens onze vakanties in het buitenland, branden wij een kaarsje voor hem, nog altijd draag ik zijn ring.

We zijn het hem verschuldigd om het leven voorwaarts te leven en dat doen we ook. We hebben het lef het leven weer te leven. We hebben lief en genieten weer.

Je wordt nog elke dag gemist lieve Jos.

Voor altijd in ons hart 💖
01-10-2001 🤍 01-10-2023

'𝘋𝘦 𝘭𝘢𝘢𝘵𝘴𝘵𝘦 𝘧𝘢𝘴𝘦 𝘷𝘢𝘯 𝘩𝘢𝘢𝘳 𝘭𝘦𝘷𝘦𝘯 𝘸𝘢𝘴 𝘻𝘪𝘫 𝘢𝘢𝘯 𝘣𝘦𝘥 𝘨𝘦𝘬𝘭𝘶𝘪𝘴𝘵𝘦𝘳𝘥'' vertelt Joop mij met geknepen keel. Hij hapt naar lucht en vervolgt '𝘪𝘬 𝘩𝘦𝘣 𝘥𝘦 𝘢𝘳𝘵𝘴 𝘨𝘦𝘷𝘳𝘢𝘢𝘨𝘥 𝘮𝘪𝘫 𝘵𝘦 𝘩𝘦𝘭𝘱𝘦𝘯 𝘮𝘦𝘵 𝘩𝘦𝘵 𝘢𝘧𝘳𝘰𝘯𝘥𝘦𝘯 𝘷𝘢𝘯 𝘮𝘪𝘫𝘯 𝘦𝘪𝘨𝘦𝘯 𝘭𝘦𝘷𝘦𝘯. 𝘐𝘬 𝘻𝘪𝘦 𝘮𝘪𝘫𝘯 𝘭𝘦𝘷𝘦𝘯 𝘢𝘭𝘴 𝘨𝘦𝘭𝘦𝘦𝘧𝘥 𝘦𝘯 𝘷𝘰𝘭𝘵𝘰𝘰𝘪𝘥. 𝘐𝘬 𝘩𝘦𝘣 𝘦𝘦𝘯 𝘱𝘳𝘢𝘤𝘩𝘵𝘪𝘨 𝘭𝘦𝘷𝘦𝘯 𝘨𝘦𝘩𝘢𝘥 𝘮𝘦𝘵 𝘌𝘭𝘭𝘦𝘯'.

𝗪𝗮𝘁 𝗶𝘀 𝗵𝗲𝘁 𝘄𝗮𝗮𝗿𝗼𝗺 𝘃𝗮𝗻 𝗿𝗼𝘂𝘄?

Ik spreek Joop, die heel recent zijn vrouw Ellen verloor. Intens verdrietig, ontredderd en een enigszins wanhopig, ziet hij de zin van het leven niet meer. Het is een chaos in zijn hoofd. Hij weet de weg niet meer. Hij rouwt.

Neurowetenschapper en psycholoog Mary-Frances O'Connor deed onderzoek naar het effect van rouw op ons brein. Ik las haar boek 'het rouwende brein', waarin zij uitlegt hoe wij proberen iets ongrijpbaars en ingewikkelds als rouw te verklaren. Ze legt uit hoe ons brein moet leren accepteren dat onze geliefde er niet meer is. Dat het brein een probleem op te lossen heeft, dat verre van gemakkelijk is.

'𝘐𝘬 𝘩𝘦𝘣 𝘩𝘦𝘦𝘭 𝘷𝘦𝘦𝘭 𝘩𝘰𝘣𝘣𝘺'𝘴' zegt Joop. '𝘐𝘬 𝘬𝘢𝘯 𝘦𝘳 𝘯𝘪𝘦𝘵 𝘮𝘦𝘦𝘳 𝘷𝘢𝘯 𝘨𝘦𝘯𝘪𝘦𝘵𝘦𝘯. 𝘔𝘪𝘫𝘯 𝘭𝘪𝘦𝘧 𝘨𝘢𝘢𝘵 𝘦𝘭𝘬𝘦 𝘴𝘦𝘤𝘰𝘯𝘥𝘦 𝘥𝘰𝘰𝘳 𝘮𝘪𝘫𝘯 𝘩𝘰𝘰𝘧𝘥. 𝘐𝘯 𝘦𝘭𝘬𝘦 𝘬𝘢𝘮𝘦𝘳 𝘸𝘢𝘢𝘳 𝘪𝘬 𝘬𝘰𝘮, 𝘷𝘰𝘦𝘭 𝘪𝘬 𝘥𝘦 𝘢𝘢𝘯𝘸𝘦𝘻𝘪𝘨𝘩𝘦𝘪𝘥 𝘷𝘢𝘯 𝘌𝘭𝘭𝘦𝘯'. '𝘓𝘪𝘦𝘷𝘦 𝘷𝘳𝘰𝘶𝘸, 𝘸𝘢𝘢𝘳 𝘣𝘦𝘯 𝘫𝘦 𝘵𝘰𝘤𝘩?'

In het boek schrijft O'Connor dat ons brein constant bezig is om te lokaliseren waar onze levende geliefden zijn. Zo kunnen we ze vinden, als we ze nodig hebben. Ons brein houdt er van als dingen zich herhalen, gewoonten worden of hetzelfde blijven. Patronen geven ons brein rust.

𝗪𝗲𝗲𝘁 𝗷𝗶𝗷 𝘄𝗮𝗮𝗿 𝗷𝗼𝘂𝘄 𝗱𝗶𝗲𝗿𝗯𝗮𝗿𝗲 𝘇𝗶𝗰𝗵 𝗼𝗽 𝗱𝗶𝘁 𝗺𝗼𝗺𝗲𝗻𝘁 𝗯𝗲𝘃𝗶𝗻𝗱𝘁?
Je kunt dat waarschijnlijk met een volmondig 'ja' beantwoorden.

Het boek zegt ook dat ons brein moeite heeft met het eigen maken van nieuwe informatie, die zich heeft aangediend. Namelijk: de hartverscheurende afwezigheid van die ander. Je was zo gewend om sámen door het leven te navigeren, zonder kaart, zonder plan. Alles ging zo vanzelf. Rouw dwingt je om je relatie met de overledene te transformeren. Je brein moet leren dat er geen samen meer is.

Joop zijn rouwpad is als een kronkelpad in de jungle. Hij is verward, ongerust en zoekende. Niet wetende waar het pad toe leidt. Hij wil dit pad ook eigenlijk helemaal niet op. Hij zoekt nog steeds naar Ellen. Hij had toch altijd precies geweten waar en hoelang ze ergens was.

Het leven dat hij samen met Ellen had, was voor hem vertrouwd en geplaveid. Nu voelt hij paniek omdat hij geen idee heeft waar hij Ellen kan vinden.
Het niet te bevatten gevoel van '𝗻𝗼𝗼𝗶𝘁 𝗺𝗲𝗲𝗿' is een van de redenen ........ - verder lezen?- Klik op de afbeelding

Wat is het waarom van rouw? Mijn nieuwste blog over wat rouw en verlies met ons brein doet. Joop is recent zijn vrouw verloren en is in diepe rouw. Hij vraagt zich af waarom hij zijn vrouw Ellen moet missen. Hij kan zich een leven zonder haar niet voorstellen.

Overvallen door de fatale aardschokken in Turkije en Syrië begin februari 2023, werden de inwoners geconfronteerd met diep verlies. Familieleden zijn vermist, dierbaren zijn omgekomen en velen zijn hun thuis kwijt. Mensen in diepe rouw.

Rouw is onlosmakelijk verbonden met het verlies van iets of iemand waarvan we houden. De gevolgen van een natuurramp, het overlijden van een dierbare, verlies van een huwelijk door scheiding, het verlies van een baan, een team dat door reorganisatie uiteenvalt, een thuis waar je niet meer terechtkunt of het uit elkaar spatten van een droom door faillissement.

Je voelt je beroofd van wat van jou was, waarmee je je soms tot in het diepst van je ziel had verbonden. Rouw is een weerspiegeling van die verloren verbinding en uit zich in gevoelens van ontreddering, spijt, angst, verdriet of boosheid.

Het ergste verlies

‘‘Als ik had geweten dat dat de laatste keer was dat ik mijn vader zou zien, dan had ik …’, zijn woorden die ik in mijn coachpraktijk hoor. ‘We konden als team met elkaar lezen en schrijven, waarom moet het ineens anders?’, van een teamlid dat zich ontredderd voelt na een reorganisatie. ‘Zijn vader, dát was pas een directeur, die kwam elke dag persoonlijk goedemorgen zeggen’, van een oudgediende die zich vastklampt aan tradities.

Geen verlies en geen verdriet is hetzelfde

Vaak wordt gedacht dat ander verlies dan de dood minder zwaar weegt, dat dat niet telt. Maar nee, elk verliest telt, jouw verlies telt. En jouw rouw is altijd uniek. Zo uniek als je vingerafdruk. Niemand anders zal jouw verdriet ervaren. Iedereen rouwt op zijn eigen manier. Geen verlies en geen verdriet is hetzelfde. Je kunt ook niet denken in termen als ‘mijn verlies is erger dan het jouwe’. Als mensen mij zouden vragen wat het ergste verlies is, dan zou ik antwoorden: ‘Jouw verlies is altijd het ergste verlies.’

Masker afzetten

Als rouw in de privésituatie speelt, dan lukt het ons vaak om onze situatie slim te verstoppen achter ons professionele masker. Herkenbaar. Je kunt je verschuilen achter een uniform, cultuur, humor of …….

Mijn hele artikel vind je op blz58 van het Coachlink Magazine dat deze keer in het teken van rouw staat.

Volg de link naar het artikel en het hele

Annette Koevermans - Wat kan rouw je opleveren? – Issuu Annette Koevermans

Quit, don't quit... noodles... don't noodles Kung fu panda scene

Iedereen voelt zich wel eens verloren. Hou vol en onthoud dat er van je gehouden wordt en dat jij deze wereld 🌍 iets unieks brengt. Jij doet er toe ❤️ Dit filmpje vind ik zo pakkend en mooi.

Blijf die wereld aankijken en blijf in contact met jezelf én met anderen.

Wij hebben zelf de antwoorden. Wij hebben verdriet en gemis te rouwen. Niemand kan dat van ons overnemen. We hebben onszelf daarin aan te kijken. Dwars door de pijn inzien dat het leven geleefd moet worden , met de wereld om ons heen. De toekomst recht in de ogen kijkend. Terugkeer naar het leven van nu wordt van ons verlangd.

Rouw nodigt ons uit om moed te tonen en verder te kijken dan de dag van vandaag.

Ons verdriet heeft ons gevormd tot wie wij zijn. Met onszelf mét ons gemis mét onze dierbare in ons hart, kijken wij het leven weer aan.

Rouwen is ook kiezen om je eigen pijn niet belangrijkere maken dan de omgeving waar wij deel van uit maken.

Het is ook kiezen om je rouw niet te koesteren en je er achter te verschuilen.

Hoe hard het ook is, geef jezelf én je dierbaren een groot cadeau. Heb oog voor de toekomst, ondanks het verleden. Reken er maar op dat jouw overleden Lief zich vereerd voelt met jouw krachtige keuze om dóor te leven….. 🤍🤍🤍

The Boy, the Mole, the Fox and the Horse - remember that you are loved and important The Boy, the Mole, the Fox and the Horse is a 2019 illustrated book by Charlie Mackesy. ...

“Verlies vormt je, maar verloren ben je zeker niet!”

[Recensie E. van der Veen]

‘Een vrouw blikt terug op het verlies van haar man na een periode van drie jaar ziekte; het is inmiddels 20 jaar geleden. Zij bleef achter met twee kinderen van vier en zeven jaar.

In een proces van verdriet en eenzaamheid ontdekt zij dat de enige weg naar de toekomst is jezelf zijn en blijven: “…toen ik mijn kwetsbaarheid durfde te laten zien, wist ik dat ik niet was verloren” (p. 9). Dat is haar boodschap aan de lezer(es): wees mens zoals je je voelt en verberg je gevoelens niet.

Zij beschrijft het proces van ziekte in eenvoudige maar rake bewoordingen en in een enkel zinnetje als “Zijn ziekte overheerste steeds meer ons dagelijks leven (p. 29) ligt veel levenspijn opgesloten.

Het is de ervaring van veel mensen die soms van de ene op de andere dag van de arts te horen te krijgen dat het er ernstig uit ziet en dat zij een beperkte tijd van leven hebben. Mensen voelen zich machteloos, hebben intensieve en mooie momenten met elkaar want het leven krijgt een bijzondere diepgang in het aangezicht van de dood. Er zijn ook dagen van wanhoop, boosheid en intens verdriet omdat het afscheid zich onherroepelijk opdringt.

Na het afscheid volgen er ‘zwarte dagen’ waarin het leven een dagelijkse opgave is. Mensen zeggen vaak – bij gebrek aan beter – tegen een nabestaande: je moet verder. Zonder dat ze het in de gaten hebben, ís dat op een andere manier ook waar: het leven is een moéten geworden waarin de gewone dingen zwaar vallen. Zeker in het begin is er weinig of niets waar iemand vreugde aan beleeft want alles is bedekt door een grauwsluier van gemis.

Mensen kúnnen heel onverwacht en warm reageren maar er is ook het voorbeeld van een tandarts die op uiterst pijnlijke wijze het tegenovergestelde laat zien.

Het verhaal van weduwe Annette Koevermans speelt de hoofdrol in dit boek maar daar tussendoor zijn er kortere verhalen van andere mensen in andere situaties die ook iemand hebben verloren.

Bijzonder is het verhaal van een vader die zijn zoon verliest en daarover zegt: “Het verlies van David heeft meer gebracht dan wat er is weggehaald” (p. 92).

Een ingrijpend verlies zet het leven van nabestaanden op z’n kop en kan mensen ingrijpend veranderen, ten goede en ten kwade. Dikwijls zie je dat mensen daarna bewuster en relativerender leven, met een dieper oog voor wat er echt toe doet in ons menselijk bestaan.

Annette eindigt haar verhaal dan ook met deze woorden: “Verlies vormt je, maar verloren ben je zeker niet!” (p. 141).

Dit boek zal veel herkenning oproepen bij iedereen die een verlies van dichtbij heeft meegemaakt, met name de partner.’

*Ik ben trots op deze mooie recensie van - E. van der Veen.

Ben je nieuwsgierig naar mijn boek?*
Je vindt hem hier
https://metverliesnietverloren.nl/boek/

Liefs ^Annette

Recensie: Met verlies niet verloren - Nathalie Lans 📖 Bazarow - Alles over boeken Veen, Evert van der - Lans, Nathalie - Verhalen van rouw [Recensie] Een vrouw blikt terug op het verlies van haar man na een periode van drie jaar ziekte; het is inmiddels 20 jaar geleden. Zij bleef achter met twee kinderen van vier en zeven jaar. In een proces van verdriet en eenzaamheid ontdekt zi...

Muziek kan voor veel van ons een belangrijke rol spelen in ons rouwproces.
Ik weet nog goed hoe ik het nummer ‘Hart ❤️van mijn gevoel’ van De Kast ‘grijsgedraaid’ heb in die tijd. Keihard in de auto….. de kinderen naar school gebracht en onderweg naar mijn werk.

Even lekker luidkeels meezingen terwijl ik mijn tranen de vrije loop liet. De tekst zo pakkend en troostend tegelijk 🤍. Heb jij ook een nummer wat jou helpt om je hart even lekker te ‘luchten’?

De Kast - Hart Van Mijn Gevoel (Officiële Videoclip) Luister nu gratis naar de ArcadeNL afspeellijsten! Van Hollandse Hits tot Dance Classics….Download of stream hier: ArcadeNL Spotify ➭ http://spoti.fi/2gSizHB...

Erik Scherder: 'Waarom doet rouwen pijn in je lichaam?' Erik Scherder beantwoordt in deze serie reels vragen over wat rouw in je hersenen. Vandaag gaat hij in op het pijnsysteem in je brein.

Rouw op het werk. Het blijft een actueel onderwerp. Lees in dit bericht hoe anderen hun terugkeer naar werk ervaarden.

Rouw vraagt om tijd en ruimte die er op de werkvloer niet is. Daarom: een pleidooi voor rouwverlof Rouwen en werken is voor veel mensen geen goede combinatie. Een op de tien rouwende werkenden belandt erdoor in een burn-out. Een wettelijk rouwverlof kan soelaas bieden. Maar hoe moet dat eruitzien als rouw voor iedereen anders is?

Een moeilijke tijd voor jou in rouw. De eerste kerst zonder of de zoveelste kerst zonder… Koester de mooie herinneringen en niks moet deze dagen. Zin in een diepvriespizza? Ook goed. Zin in een film met een dekentje op de bank …. ook goed. Aanschuiven bij familie? Alleen als het goed voelt voor jou. Fijne kerst lieve mensen 🍀🎄❤️

*********************

Me: Hey God.

God: Hey John.

Me: Can you end my grief?

God: I could - but why?

Me: So I can stop being overwhelmed by my sadness.

God: There is something worse than grief.

Me: What's that?

God: Feeling nothing. Let grief come. Let it stay as long as it needs to. Let it go. Let it come back. It's all a process. It's all a slow boil.

Me: So my grief will never end?

God: Not as long as you love the one who is gone. But that doesn't mean that your grief won't take 1000 different forms. Sometimes your grief will look like clouds in the sky or tears on your pillow or memories in your mind. Grief is formless. It will come and go like the tide. Don't fight it. Don't race through it. Don't let other people tell you how to grieve. Your grief is your own. Honor your grief.

Me: How do I honor my grief?

God: Grab a pen and write down what I'm about to tell you.

*****

when somebody else tries
to tell you how you should grieve

smile and forgive them
through your watering eyes

and then imagine
how lonely it must be
to be the person who
audits the tears
of other people

the well-intended
will tell you how
long you should miss
your beloved

but

you take your time

grief is a hedge maze
and being lost inside of it

is more than okay

don't race through
your heartache

because you might
just miss a miracle
or two

in the teardrops rolling
down your face

don't grieve quickly
just to make somebody
else feel better

if you need to,
let your grief
become a coral reef

let the algae of your hurt
slowly form over the years
into the softest violet hue of heaven

it can take two lifetimes to recover

when our beloved becomes
an empty chair

it's okay

take as much time
as you need

your healing is your healing

and the scars of absence
will itch longer than you can imagine

but that is because you
risked to love so deeply

and that is far better than
the alternative

I am proud of you

and the courage it
takes for you to grieve
so fearlessly

don't listen to those
who want you to go back
to normal

normal will never exist again
for those of us who have
lost a part of our heart

if the moon broke in half
would it feel normal?

to hell with normal

normal was their scent on your collar
normal was their voice resting in your ear
normal was their touch on your skin

you have a new normal

it's looking at the shape of clouds
for messages from the great beyond
that your beloved is fine

you have a new normal

it's building a cabin in
the woods of your memory
where you and your beloved
can meet for lunch

you have a new normal

it's crying and laughing
at the same time
whenever their favorite
song plays on the radio

grief isn't the enemy
of life

numbness is

don't become numb to your suffering

welcome it in
and let it wrap you
up like a blanket

whenever it shows up
at your door

it's okay

I swear

it's okay

your beloved misses you just
as much as you miss them

and someday
you two will
get all tangled up
together again

someday
you two will
push each on a
swing again under
a shower of falling blooms

and someday
you two will ride
comets together
on the edge of everything

and someday
you two will giggle
at all of the people
who tried to tell you

how to grieve

~ john roedel (johnroedel.com)

In de wolken zie ik jou ,
De lucht oogt blauw.

Meeuwen ,
Schreeuwen,
je naam.
Jij in je huis met open raam.

In de wolken , zie ik je weer leven.
Zweven.
Tussen niemandsland en hier .
De deur op een kier .

Hoor ik je stem.
Al zit je klem.
Ik laat je bestaan .
Kan je niet laten gaan.

Liefde is wat ons verbond .
Jij die het leven verstond .
Na al die jaren nog altijd in mijn gedachten.
Dagen maar ook nachten.

In de wolken ben jij.
Onbekommerd ,vrij.

Iris Niedenzu ⚘

Na een intens verdrietig verlies, gaat er van alles door je hoofd, je bent in rouw. Je kan er gewoon niet bij. Wat is er nou eigenlijk allemaal gebeurd? Bewustwording. Je brein heeft het nodig om de feiten op een rijtje te krijgen.

Als je terugdenkt aan wat jou is overkomen, vind het dan niet vreemd dat je je verdrietig, angstig of misschien somber voelt. Geef daarentegen aandacht aan je brein dat in de war is. Focus op jouw rouw, op jouw leven en daarmee op je eigen ‘ik’. Wees een beetje mild voor jezelf en laat het toe. Heb compassie voor je eigen menselijkheid.

Je voelt je misschien beroofd van wat van jou was. Beroofd van je toekomst, je geluk. Je wereld staat op zijn kop, maar laat rouw daardoor niet nog meer van je afnemen. De dood heeft niet de kracht om de verbinding, de liefde tussen jou en je dierbare te verbreken.

Rouw is liefde die zijn uitweg niet meer vindt. Rouw is ook het prijskaartje dat bungelt aan 'je aan iemand hechten'. We hebben van iemand gehouden en doen dat nog steeds. Liefde stopt niet met de dood.

Je dierbare is op één dag gestorven. Laat dat niet elke dag opnieuw gebeuren. Laat hem of haar niet elke dag opnieuw sterven. Probeer zo veel mogelijk te denken aan al die andere dagen, die er ook waren met elkaar.

Gun jezelf een groot cadeau: luchtiger leven. Laat ook je dierbare niet achter in dat misschien traumatische moment van die éne sterfdag. Switch naar een ander beeld van je geliefde en jullie samen en probeer daarmee je gedachten te vullen.

De feiten blijven onveranderd, maar de manier waarop jij er mee omgaat verandert met het verstrijken van de tijd.

Sta open voor rouw en sta het jezelf daarom toe om de wond, die het verlies heeft veroorzaakt, te verzorgen. Sta het jezelf toe om, als oude wonden zich aandienen, ook die liefdevol te verzorgen.

De impact van een verlies op jouw leven kan heftig en stressvol zijn. Chronische stress kan zelfs ten koste gaan van je eigen gezondheid. Zorg dus goed voor jezelf. Zoek ontspanning en neem je rust. Vertraag.

Wil je deze blog helemaal lezen? volg dan deze link https://metverliesnietverloren.nl/rouw-en-verlies/