Psyche czyli dusza

Na tym zdjęciu Anita doskonale uchwyciła nas z zaskoczenia. Bo życie czasem rzuca nam kłody pod nogi, ale zdecydowanie łatwiej pokonywać je razem.
Żeby jeszcze piękniej i owocniej współdziałać w trudnych chwilach w parze, zapraszamy na warsztaty dla par www.terapiaolejniczak.pl/warsztaty
____
Zbieramy już zapisy na najbliższe terminy lipcowe w Tczewie i Starogardzie. Można też zapisywać się na listę oczekującą i kiedy zbierze się kolejna grupa chętnych par, będziemy ustalać miejsce i czas ich realizacji.

Jak medytować, by wesprzeć mój układ nerwowy w samoregulacji? Z tym pytaniem (i z kilkoma innymi, bardziej egzystencjalnymi) pojechałam, by uczyć się medytacji neuroafektywnej od Marianne Bentzen. Marianne Bentzen to duńska psychoterapeutka somatyczna, nauczycielka psychoterapii (w tym Somatic Experiencing) i medytacji, przewodniczka duchowa. Wiele dobrego słyszałam od niej od znajomych z kursu SE i latami czekałam na możliwość uczenia się od niej.

Ale zanim o Marianne, najpierw kilka słów o samej medytacji i naszym dobrostanie: praktyka medytacyjna może być wyzwaniem nawet dla wyregulowanego, spokojnego układu nerwowego. Nie nawykliśmy przecież do tego, by siedzieć w bezruchu, w odpuszczeniu zadaniowości, mobilizacji, ocen, planów. Wyobraźmy sobie zatem, jak trudna może być ta praktyka dla układu nerwowego będącego w stanie chronicznego rozregulowania (szczególnie potraumatycznego).

💡 Układ nerwowy będący w stanie przytłoczenia/przeciążenia/przeładowania może zareagować na medytację odcięciem od czucia i bycia tu i teraz. I rzeczywiście - jedną z wskazówek, jakie otrzymaliśmy na naszym warsztacie od Marianne Bentzen było obserwowanie, czy nie mylimy stanu kontemplacji z dysocjacją. I czy pielęgnując świadomość siebie i otaczającego nas świata nie oddalamy się od tej świadomości w zawrotnym tempie.

💡 Zbytnie zrelaksowanie się w stanie medytacji może również skończyć się gwałtownym przytłoczeniem - uczuciem paniki, wściekłości, wewnętrznego zagubienia. Wejście zbyt głęboko w energię przywspółczulną może bowiem przynieść efekt odwrotny do zamierzonego i spowodować mocne wybicie energii współczulnej (układ nerwowy lubi stany, które zna i będzie dążył do odzyskania utraconej równowagi; zbytnie zrelaksowanie może być odczytywane przez układ nerwowy jako zagrażające).

🦋 Medytacja neuroafektywna stworzona przez Marianne Bentzen łączy praktyki medytacyjne wyabstrahowane z wielkich (i bardzo starych) tradycji duchowych z współczesną wiedzą o układzie nerwowym. Jest dla mnie dostosowaniem reguł medytacji do realiów XXI wieku, nie zabierając niczego z korzyści, jakie medytacja może nam przynieść na każdym z poziomów naszego funkcjonowania - poznawczym, emocjonalnym, somatycznym, relacyjnym i duchowym.

Oto kilka reguł/praktyk, jakie proponuje medytacja neuroafektywna:

🧠 W medytacji potrzebujemy dotknąć trzech poziomów naszego neurobiologicznego funkcjonowania: 1. poziomu „gadziego” mózgu, 2. mózgu limbicznego i 3. kory nowej. Potrzebujemy zatem do medytacji zaprosić język każdego z tych trzech poziomów (kolejno: 1: rytm, ruch i świadomość doznań, 2: możliwość utrzymania dwóch sprzecznych emocji równocześnie,doświadczanie różnych odcieni miłości, 3: eksplorowanie swoich przekonań, odpuszczenie treści niektórych naszych opowieści o sobie i świecie, poszerzanie pojemności na przyjemne i nieprzyjemne doświadczenia). Ruch i uważność w trakcie niego pozwalają na dobry początek zintegrować te trzy poziomy.

👣 Bezruch poprzedźmy w medytacji ruchem. Przeciągnijmy się, głęboko westchnijmy, ziewnijmy („ziewanie to klimatyzacja mózgu” jak pisze o niej Meg Arroll, autorka „Małych traum”), oklepmy całe ciało, strzepnijmy napięcie z ciała ZANIM usiądziemy do medytacji.

🐾 Powolne, precyzyjne i powtarzalne ruchy aktywują głębokie poziomy autonomicznego układu nerwowego.

🦵Jeśli w trakcie medytacji potrzebujemy się poruszyć lub zmienić pozycję medytowania, zróbmy to. Nawet mikroruchy mogą pozwolić wyregulować nasze ciało i układ nerwowy.

👀 Gdy w trakcie medytacji doświadczamy (hiper) pobudzenia szukajmy możliwości, by w silnym pobudzeniu współczulnym umożliwić równoczesne pobudzenie przywspółczulne (poprzez dotyk, oddech, delikatny ruch, kierowanie uwagi na części ciała neutralne/mniej pobudzone, gruntowanie i centrowanie).

🫀 W neuroafektywnej medytacji nie chodzi tylko o obserwowanie swoich myśli i wewnętrznych doznań bez oceny. Świadomość swoich wewnętrznych procesów bez uruchamiania postawy czułości/miłości/troski o siebie i świat to za mało, by w medytacji wzrastać i rozkwitać.

🏝️ Medytacja ma przywracać poczucie łączności ze światem wewnątrz nas i na zewnątrz nas. Ma nas ona wesprzeć w angażowaniu się w nasze życie, a nie odcinanie się od niego. Współczucie jest przeciwieństwem niezaangażowania.

🌈 Medytacja nie zastąpi psychoterapii, ale może uzupełniać psychoterapię lub stanowić jej ważną kontynuację. Jeśli regularnie siadamy badając nasz brak neutralności wobec różnych trudnych zjawisk w naszym życiu (skąd on pochodzi, jak można tę neutralność powoli budować), może to stanowić potężny nawyk autoterapeutyczny w naszym życiu. W tym celu - wg Marianne - najlepiej sprawdza się ćwiczenie medytacyjne „Mandala. Osobisty okrąg pozytywnych i negatywnych doświadczeń” (znajdziecie je w jej wspaniałej książce „Neuroaffective Meditation”). Uwaga! Neutralność nie oznacza obojętności, pozwala za to zaangażować się w nasze życie w sposób bardziej dojrzały.

⭐️ Medytacja uczyni nas lepszym w medytowaniu. Nie uczyni nas jednak automatycznie lepszym, np. w stawianiu granic, jeśli nie będziemy stawiania granic praktykowali.

Życzę Wam wielu pięknych odkryć w zgłębianiu swojego wewnętrznego świata
i angażowaniu się z miłością w ten świat!

Sabina Sadecka - terapia traumy, wiedza i miłość , członkini zespołu redakcyjnego PSSE

PS Zdjęcie zrobione na tegorocznym warsztacie z Marianne 💕.

Wyobraź sobie gabinet psychologa jako bezpieczną przystań, gdzie możesz zatrzymać się, odetchnąć i podzielić się swoimi najgłębszymi myślami i uczuciami...
Zapraszam na wpis o Poufności w zawodzie psychologa:
https://terapiaolejniczak.pl/poufnosc/

Justyna Dąbrowska: Często słyszę, że to, jak rodzimy, jest mocno powiązane z naszą seksualnością. Co to właściwie znaczy?
Stefania Kumor, położna i seksuolożka: Obie te sfery są związane z ciałem, dotyczą naszej intymności. I seks, i poród najlepiej się udają wtedy, kiedy nie usiłujemy ich za wszelką cenę kontrolować. Gdy potrafimy oddać się biologii i naszym pragnieniom, wytwarza się najwięcej oksytocyny i innych hormonów, które działają przeciwbólowo i rozluźniająco. Poród (podobnie jak seks) to może być naprawdę bardzo uwalniające i budujące do- świadczenie, po którym zostają wspaniałe wspomnienia.

JD: Dla większości kobiet to, co pani mówi, brzmi dość egzotycznie. Co to znaczy, że poród może być „uwalniającym i budującym doświadczeniem”?
SK: Chodzi o poczucie sprawczości i wewnętrznej siły, która sprawiła, że wydarzyło się coś wspaniałego. To poczucie siły wyzwala w kobiecie emocje i zachowania, o które nigdy by siebie przedtem nie posądziła. Przy czym, aby to mogło się wydarzyć, potrzebna była współpraca kilku osób. To nie jest tak, że tę pracę wykonuje tylko kobieta albo tylko lekarz czy położna. Dziecko też robi kawał roboty – dlatego rodzi się takie zmęczone. Z dobrego porodu można więc wyjść z budującym przeświadczeniem – zrobiliśmy to razem, jestem dzielna i moje dziecko jest dzielne!
Często w porodzie kobiety zachowują się w sposób dla siebie nietypowy. Nierzadko są sobą zaskoczone – dokładnie tak samo jak w seksie.

fragment rozmowy z książki "Przeprowadzę Cię na drugi brzeg"
fot Crystal Garcia

Czasami myślę, że jestem najbardziej samotnym człowiekiem ze wszystkich, którzy kiedykolwiek istnieli...nie ma to nic wspólnego z obecnością innych; w istocie nienawidzę tych innych, którzy ograbiają mnie z samotności, a zarazem nie oferują mi prawdziwego towarzystwa.

Irvin David Yalom,
__________czyli.dusza
bo psychologia to:
"psyche" czyli dusza
i "logos" czyli słowo.
__________

Zdarzają się nadużycia?
- Zdarzają się. A także sytuacje, gdy terapia jest prowadzona nieprawidłowo albo przez osoby do tego nieprzygotowane. Nie raz sama widzę opisy zamieszczane przez pacjentów - na przykład: "moja psychoterapeutka była miła, sympatyczna, opowiadała mi swoich problemach, czułam się z nią, jak z przyjaciółką".

To źle?
- Można pomyśleć, o, jaki to dobry specjalista, jaki empatyczny. Tyle że psychoterapeuta nie jest przyjacielem, nie na tym polega jego praca, nie on powinien być w centrum uwagi. Kodeks etyczny nie pozwala na budowanie z pacjentami relacji osobistych. Inny przykład: pacjenci opowiadają, że psychoterapeutka wzruszyła się, nawet rozpłakała.

Nie powinna?
- Zdarza się, że napływają nam do oczu łzy, ale nie płaczemy wspólnie nad losem pacjenta. To tak, jakby dziecko przyszło z rozbitym kolanem, a mama - zamiast wesprzeć, opatrzyć i utulić - szlochałaby razem z dzieckiem, że tak bardzo boli.

Zofia Milska-Wrzosińska
__________czyli.dusza
bo psychologia to:
"psyche" czyli dusza
i "logos" czyli słowo.
__________

Póki zawód (psychoterapeuty) nie jest chroniony, można twierdzić, że uprawia się psychoterapię lub pomoc psychologiczną, nie mając do tego żadnego przygotowania. Cierpią na tym pacjenci.

Zofia Milska-Wrzosińska
__________czyli.dusza
bo psychologia to:
"psyche" czyli dusza
i "logos" czyli słowo.
__________

Miłość ponad wszystko:
Nawet jeśli moje potrzeby są bardzo niezaspokojone, chcę nadal mieć otwarte serce. Jeśli zauważę, że osądzam, złoszczę się lub coś mnie po prostu wytrąca z równowagi, chcę szukać wsparcia, abym mogła przekształcić moje osądy i wyjść innym ludziom naprzeciw z miłością.

Miki Kashtan Commitmen
__________czyli.dusza
bo psychologia to "psyche" czyli dusza i "logos" - słowo.
__________

Równowaga:
Nawet jeśli czasem mam skłonność do nadwyrężania siebie (dotyczy to również realizacji tych postanowień), chcę pozostać uważna na ograniczenia moich zasobów w danym momencie. Jeśli zauważę, że wymuszam coś na sobie, pragnę poszukać wsparcia, które pozwoli mi docenić naturalną mądrość organizmu i zaufać, że uszanowanie jego obecnych możliwości przyczyni się z czasem do rozwoju mojego potencjału.

Miki Kashtan Commitmen
__________czyli.dusza
bo psychologia to "psyche" czyli dusza i "logos" - słowo.
__________

Dbanie o siebie:
Nawet jeśli czuję się zestresowana, przytłoczona lub bez kontaktu ze sobą, chcę mimo to pamiętać o trosce o swój dobrostan i podejmować działania, które karmią życie.
Jeśli zauważę, że rezygnuję ze strategii, o których wiem, że przyczyniają się do mojego dobra (takie jak ruch, jedzenie tego, co chcę, otrzymywanie wsparcia i empatii, kiedy ich potrzebuję, rzeczy dające mi radość czy cokolwiek innego, co mi służy), pragnę poszukiwać wsparcia, które umocni mnie w poczuciu tego, jakim darem jest moje życie i jak bardzo chcę o siebie dbać.

Miki Kashtan Commitmen
__________czyli.dusza
bo psychologia to "psyche" czyli dusza i "logos" - słowo.
__________

,,Kilku absolwentów prestiżowej uczelni, którzy zrobili błyskotliwą karierę, odwiedziło swojego starego profesora. Oczywiście, w oczekiwaniu na kawę, rozpoczęła się dyskusja o pracy.
Młodzi ludzie narzekali na problemy życiowe i piętrzące się trudności.

Profesor przyniósł kawę w dzbanku oraz tacę, na której stały przeróżne filiżanki i kubki – porcelanowe, szklane, fajansowe, plastikowe, kryształowe. Zwyczajne i bardzo drogie, wyszukane, wyszczerbione i takie, które na pewno kosztowały fortunę.

Kiedy goście wybrali sobie filiżankę, profesor powiedział:
- Jak pewnie zauważyliście, wszystkie drogie i piękne filiżanki zostały przez was zagospodarowane. Nikt z was nie wybrał zwykłego taniego kubka. Życzenie posiadania jedynie tego, co najlepsze jest źródłem wszystkich waszych problemów. Powinniście zrozumieć, że naczynie samo w sobie nie czyni kawy lepszej. Niekiedy jest ono po prostu droższe, a niekiedy nawet ukrywa to, co z niego pijemy. Przecież mieliście ochotę na kawę – nie na filiżankę. Jednak świadomie wybraliście najznakomitsze filiżanki. A potem jeszcze zerkaliście ukradkiem kto wziął jaką. Kochani, życie – to kawa.
A praca, pieniądze, stanowisko, status – to filiżanki.
To są jedynie naczynia, w których przechowujecie życie. Posiadane naczynie nie określa i nie zmienia jakości samego życia.

Czasami koncentrując się na filiżance, przestajemy rozkoszować się smakiem kawy. Pijcie z przyjemnością swoją kawę, doceńcie jej smak! Najbardziej szczęśliwi ludzie nie posiadają wszystkiego co najlepsze. Oni jedynie wydobywają wszystko, co najlepsze, z tego, co posiadają."

Znalezione w necie

Odpowiedzialność:
Nawet kiedy jestem przygnieciona przeciwnościami i trudnymi emocjami, chcę brać pełną odpowiedzialność za moje uczucia, moje zachowanie, moje życie. Jeśli zauważę, że oddaję swoją moc innym ludziom czy większym siłom albo postrzegam ją przez pryzmat mojej przeszłości lub etykiet, jakie sobie nadaję, chcę szukać wsparcia, by odnaleźć w sobie moc dokonywania wyborów i żyć w zgodzie z moimi pragnieniami, a także prosić o to, czego chcę.

Miki Kashtan Commitmen
__________
Psyche czyli dusza
bo psychologia to "psyche" czyli dusza i "logos" - słowo.
__________

Odwaga wnoszenia wkładu:
Nawet kiedy jestem pełna wątpliwości, pragnę całkowicie dawać siebie światu. Jeśli zauważę w sobie myśl, że nie jestem ważna lub że mój wkład nie ma znaczenia, chcę poszukiwać takiego wsparcia, które pozwoli mi wrócić do świadomości, że moja obecność i mój wkład mają znaczenie.

Miki Kashtan Commitmen
__________
Psyche czyli dusza
bo psychologia to "psyche" czyli dusza i "logos" - słowo.
__________

Otwartość na pełną skalę emocji:
Nawet jeśli nie jest mi wygodnie z moimi uczuciami, chcę być obecna w tym, co przeżywam, i mieć serce otwarte na pełnię moich emocji. Jeśli zauważę, że wycofuję się z całkowitego doświadczania, odcinam od niego lub znieczulam, pragnę poszukiwać takiego wsparcia, które pozwoli mi porzucić mechanizmy obronne i otworzyć się na to, co jest.

Miki Kashtan Commitmen
__________
Psyche czyli dusza
bo psychologia to "psyche" czyli dusza i "logos" - słowo.
__________

Otwartość na siebie:
Nawet jeśli działam w taki sposób, który mi się naprawdę nie podoba, pragnę nadal mieć serce otwarte na siebie. Jeśli zauważę, że się osądzam, chcę poszukiwać takiego wsparcia, które pozwoli mi na nowo wejść ze sobą w kontakt oraz z łagodną troską przyjrzeć się potrzebom przemawiającym przez moje działania.
Miki Kashtan Commitmen
__________
Psyche czyli dusza
bo psychologia to "psyche" czyli dusza i "logos" - słowo.
__________

Stawianie diagnozy traktuję także jako pewne zło konieczne, wyjaśniając, że nikt dokładnie nie pasuje do którejkolwiek z dostępnych kategorii i że jedynie w wielkim przybliżeniu oddają one bardzo złożone zaburzenia. Jak to już szczegółowo omówiłam, uważam, że opisowa diagnoza psychiatryczna typu DSM jest zarówno redukcjonistyczna, jak i niezbyt przydatna klinicznie, ale jeśli ktoś musi podać podmiotowi zewnętrznemu oficjalną etykietę, to DSM stanowi najlepszą i najbardziej uniwersalną taksonomię, jaką mamy. Podobnie jak większość terapeutów, przestaję myśleć za pomocą prefabrykowanych kategorii, gdy wyrobię sobie solidne pojęcie o niepowtarzalnej psychologii danego pacjenta. Chcę, aby ludzie, którzy zgłaszają się do mnie na leczenie, wiedzieli od samego początku, że takie jest moje podejście: chcę wiedzieć, kim są, a nie do jakich kategorii pasują ich objawy. Mimo to nie zatajam przed nimi wiedzy o formalnej diagnozie.

Nancy McWilliams, Opracowanie przypadku w psychoanalizie

Pewnego dnia pewien młodzieniec spytał swojego nauczyciela:
- Rabbi, co sądzisz na temat pieniędzy?
- Wyjrzyj przez okno -rzekł mistrz- i powiedz mi, co widzisz.
- Widzę kobietę z dzieckiem, wóz ciągnięty przez parę koni i wieśniaka idącego na targ.
- Dobrze. A teraz popatrz w lustro. Co widzisz?
- Co chcesz, żebym widział, Rabbi? Siebie samego, to oczywiste.
- A teraz zastanów się: szyba jest zrobiona ze szkła i lustro także jest zrobione ze szkła. Wystarczy cieniutka warstwa srebra na szkle i człowiek dostrzega jedynie samego siebie.
***
Otaczają nas osoby, które swoje okna zamieniły na lustra. Wierzą, że patrzą "na zewnątrz", a w rzeczywistości podziwiają same siebie. Nie pozwól, by okno Twego serca stało się lustrem.
(Bruno Ferrero)
__________
Psyche czyli dusza
bo psychologia to "psyche" czyli dusza i "logos" - słowo.
__________

…doradzam, abyśmy nie wychowywali grzecznych dzieci. Wychowujmy kochające dzieci. Grzecznym dzieciom wciska się ich agresywność wraz z żywotnością i seksualnością głęboko w podświadomość. To nie prowadzi do niczego dobrego, wcześniej czy później zaowocuje niekontrolowanym wybuchem. Z grzecznych dzieci często wyrastają agresywni dorośli, w dodatku nieświadomi własnej agresywności.

Wojciech Eichelberger

__________
Psyche czyli dusza
bo psychologia to "psyche" czyli dusza i "logos" - słowo.
__________

" Niedojrzali dorośli mają (…) pewne cechy specyficzne. Bardzo często utrzymują uwagę skierowaną przede wszystkim na siebie, nie akceptują upływu czasu i jego ciągłości, nie doświadczają strachu o innych ludzi (w tym najbliższych), nie są wrażliwi na potrzeby innych, często ujawniają tendencje hipochondryczne.. Sprawiają także niekiedy wrażenie młodszych fizycznie, niż sa w rzeczywistości. (…) w jakimś sensie biologicznie i psychicznie nie “zużywają się”. Zużywają się za to ich dzieci. O dzieciach takich osób (szczególnie matek) mówi się wielokrotnie, że wyglądają staro, starzej, niżby na to wskazywał ich wiek. "

* Katarzyna Schier, "Dorosłe Dzieci"

😅

🎨 Psychoanaliza i Sztuka. "Lawendowa mgła: numer 1", to obraz Jacksona Pollocka, przedstawiciela ekspresjonizmu abstrakcyjnego, z 1950 r. Ciąg pewnych skojarzeń pozwolił na uchwycenie nowej wymowy tego dzieła... 😉

Grafika: Michalina Włodarczyk

Wielki Leonardo da Vinci zgodził się namalować fresk w refektarzu klasztoru Santa Maria delle Grazie w Mediolanie. Miał on przedstawiać Ostatnią Wieczerzę Jezusa z Apostołami.
Artysta chciał, aby fresk był arcydziełem i dlatego pracował powoli i rozważnie. Pomimo zniecierpliwienia braci z klasztoru, praca postępowała bardzo powoli.
Aby namalować oblicze Jezusa, Leonardo szukał miesiącami modela który by posiadał cechy oblicza wyrażającego siłę i słodycz, duchowość i jaśniejącą moc.
Wreszcie znalazł i dał Jezusowi oblicze Agnella, młodzieńca, szczerego i czystego, przypadkowo spotkanego na ulicy.
Po roku Leonardo zaczął przemierzać dzielnice Mediolanu cieszące się złą sławą i zaglądać do najbardziej dwuznacznych i podejrzanych szynków. Chciał znaleźć model oblicza Judasza, apostoła zdrajcy. Szukał oblicza, które wyrażałoby niepokój i rozczarowanie, oblicza człowieka zdolnego do zdrady najlepszego przyjaciela. Po nocach spędzonych pośród łajdaków wszelakiego rodzaju, Leonardo znalazł mężczyznę, który był odpowiednim modelem Judasza.
Zaprowadził go do klasztoru i zaczął malować. W pewnym momencie zauważył w oczach mężczyzny łzy.
- Dlaczego płaczesz - spytał Leonardo, wpatrując się w to dzikie oblicze.
- Ja jestem Agnello - wyszeptał młodzieniec. – Ten sam, który posłużył panu za model dla oblicza Jezusa…

Nowa rewolucja w świecie kosmetyków: piękna dusza czyni twarz piękną.
Ferrero
__________
Psyche czyli dusza
bo psychologia to "psyche" czyli dusza i "logos" - słowo.
__________

"Jezus historyczny był synem cieśli, wędrownym nauczycielem, który z jednej strony przejął się nauczaniem proroków takich, jak Izajasz czy Jeremiasz, a z drugiej był niezwykle towarzyskim człowiekiem. Lubił towarzystwo, chętnie z ludźmi świętował. Lubił też towarzystwo kobiet, które chętnie się koło niego gromadziły, dbały o niego. Wdawał się w długie pogawędki nawet z kobietami z innych grup etnicznych. Zdaje się, że szczególnie ciekawiły go dzieci, ich bezpośredniość, brak ustalonych klisz poznawczych. Sam zresztą nie był zbyt grzecznym chłopakiem. Jako dwunastolatek uciekł z domu i wdał się w długie dysputy ze starszymi w świątyni jerozolimskiej. Zresztą również w dojrzałym wieku nie przejmował się opinią najbliższych. Wyraźnie był pochłonięty własną koncepcją życia, która odbiegała od oczekiwań społecznych. W tym sensie widziałbym w Jezusie wzór dla niezależnego stylu życia."
Prof. Stanisław Obirek, teolog i historyk
obraz: Georges de La Tour

Urok pracy terapeuty polega na tym, że nie jest jego zadaniem przewidywanie przyszłości. Są wprawdzie tacy terapeuci, którzy stawiają hipotezę (najlepiej kolistą), zastanawiają się, jak pomóc rodzinie wyjść z toksycznego tańca, uczą dobrej komunikacji i dyrektywnie „ustawiają pacjentów”. I jak dobrze pójdzie, to się uda. Ale mnie taki styl nie odpowiada ani mi się nie podoba emocjonalnie. Wprawdzie mogę takiej pokusie szybkiego wiedzenia ulegać i wpaść w pułapkę omnipotencji, ale wolę perspektywę Vattimo, który mówi o myśleniu słabym, czyli antydogmatycznym, antyortodoksyjnym, takim, które potrafi się zakwestionować. Ja wierzę, że terapeuta powinien móc tak właśnie myśleć. „Może to jest tak?”, „Może to jest inaczej?”, a nie: „Oto wiem: to jest tak a tak”. I myśląc niepewnie, dzielę się swoją hipotezą i uważnie sprawdzam, co osoby, których to dotyczy, myślą o tej hipotezie. Jeśli ją przyjęły, to świetnie, jeśli nie, to szukamy dalej.

Bogdan de Barbaro
__________
Psyche czyli dusza
bo psychologia to "psyche" czyli dusza i "logos" - słowo.
__________

Psyche czyli dusza updated their website address.

Psyche czyli dusza updated their business hours.

Czy psychoterapeuci – ludzie, którzy nas leczą – są zdrowsi, inteligentniejsi, zaradniejsi niż my? Czy może mają lepsze małżeństwa, mniej się kłócą i lepiej radzą sobie z wychowaniem dzieci? Może są lepszymi przyjaciółmi, solidniejszymi pracownikami i wierniejszymi partnerami?
Tak właśnie myślałam, kiedy studiowałam psychologię i marzyłam o tym, że kiedyś pójdę do szkoły psychoterapii. Teraz już wiem, że odpowiedź na te wszytskie powyższe pytania brzmi krótko: NIE!

Dlaczego uważam, że należy o tym powiedzieć? Wydaje mi się, że niektórzy mogą myśleć właśnie w taki sam sposób, jak ja kiedyś, a nie jest to dobre. Psychoterapeuci nie są żadnymi nadludźmi, którzy nie wydzierają się na swoje dzieci, nie kłamią, nie zdradzają i nie popełniają poważnych błędów życiowych. Właściwie niczym się nie różnią od reszty świata: nie potrafią czytać w myślach, nie posiadają wiedzy tajemnej i nie przewidują przyszłości.

W tej chwili jestem na III roku szkoły psychoterapii (w sumie trwa to 4 lata). Oficjalnie mogę przyjmować pacjentów i nazywać się psychoterapeutą. Z ręką na sercu mogę powiedzieć, że nie jestem dzięki temu ani zdrowsza, ani inteligentniejsza, ani zaradniejsza, ani pod żadnym innym kątem sprawniejsza. Generalnie jestem taka sama, jak kiedyś. Owszem, może starsza, może z większa ilością doświadczeń i z bardzo specjalistyczną wiedzą dotycząca psychiki, ale tak samo jak kiedyś mam problemy, boję się tych samych rzeczy, szybko się denerwuje (zawsze byłam impulsywna i emocjonalna) i, o zgrozo, doradzam przyjaciółkom 😛, a na dodatek bardzo potrzebuję wsparcia i miłości moich bliskich.

Czy biorąc pod uwagę to wszystko, uważam, że potrafię komuś pomóc w profesjonalny sposób? Tak, jak najbardziej. Psychoterapeuci muszą mieć podobne problemy i przeżycia, aby moc zrozumieć innych. Dzięki temu, że jestem zwykłym człowiekiem i tak samo doświadczam bólu, rozpaczy, smutku, złości, zazdrości, pogardy, wstrętu, zniechęcenia, przerażenia, ale też radości, miłości, ciekawości i podniecenia, mogę lepiej wyobrazić sobie, co się dzieje z drugim człowiekiem oraz co mogłoby mu pomoc. Bez tej zwykłości nie byłoby zawodu psychoterapeuty, gdyż takie leczenie nigdy nie byłoby skuteczne.

Obraz: Vincent Willem van Gogh

W psychologicznej literaturze kobiecej coraz częściej podkreśla się wagę doświadczenia, jakim jest kobieca przyjaźń. Kobiety potrzebują takiego okresu w swoim dorosłym życiu, w którym będą mogły pobyć wśród innych kobiet, wymienić się doświadczeniami, pomagać sobie w poszukiwaniu swojej indywidualnej ekspresji kobiecości. Młode kobiety, które wychodzą z domu i odłączają się od rodziców warto ostrzec przed pośpiesznym angażowaniem się w trwałe związki. Tak jak mężczyznom potrzebny jest im czas i sposobność, by mogły lepiej poznać i zrozumieć siebie, odkryć swoje potrzeby i autonomiczną wartość. Dzięki temu ich przyszłe relacje z mężczyznami będą lepsze i trwalsze, uwolnione od fałszywej nadziei zaspokojenia nieadekwatnych, neurotycznych potrzeb. Okres przyjaźni i współpracy ze zróżnicowaną wiekowo i „losowo” grupą kobiet może w tym bardzo pomóc.

Wojciech Eichelberger
__________
Psyche czyli dusza
bo psychologia to "psyche" czyli dusza i "logos" - słowo.
__________

Właśnie na tym polega umiejętność stresowania się. Nie chodzi więc o to, by pozostać obojętnym na przeciwności losu czy zachowywać niewzruszony spokój w obliczu jakichś kłopotów. Chodzi o to, by pozwolić stresowi obudzić w sobie fundamentalne mocne strony każdego człowieka: odwagę, pragnienie bliskości z innymi ludźmi oraz chęć rozwoju.

Bez względu na to, czy bada się odporność u przepracowanych dyrektorów, czy u członków społeczeństw niszczonych przez wojny, wyniki pozostają takie same. Ludzie, którzy dobrze radzą sobie ze stresem, pozwalają sobie zmieniać się pod wpływem doświadczanego napięcia. Zarazem wierzą we własne siły i mają w pamięci to, że nie są najważniejsi na świecie. Ponadto potrafią dostrzec sens doświadczanego cierpienia. Aby umieć się stresować, nie wolno unikać presji czy napięcia, ale należy brać czynny udział w tym, jak stres nas przemienia.

Kelly McGonigal
__________
Psyche czyli dusza
bo psychologia to "psyche" czyli dusza i "logos" - słowo.
__________

Rezyliencja (sprężystość, elastyczność)
Umiejętność lub proces dostosowywania się człowieka do zmieniających się warunków, adaptacja w stosunku do otoczenia, uodpornianie się, plastyczność umysłu, zdolność do odzyskiwania utraconych lub osłabionych sił i odporność na działanie szkodliwych czynników.
Zdolność do regeneracji po urazach psychicznych.

Co pozwala nam stawiać czoła wielu przeciwnościom?
Dzięki czemu możemy nie tylko się z nimi zmierzyć i je pokonać, ale także wyjść z trudnej sytuacji silniejsi niż wcześniej?
W jaki sposób kształtuje się nasza zdolność radzenia sobie z wyzwaniami i elastycznego przystosowywania się do zmiennych, nie zawsze sprzyjających okoliczności?

Nasza droga życiowa zależy od trzech czynników:
- tego, jak radzimy sobie z trudnościami,
- jak chronimy swoje słabości oraz
- jak zwiększamy swoje zasoby.

Nie zawsze mamy wpływ na innych ludzi i okoliczności zewnętrzne.
Możemy jednak polegać na swoich siłach wewnętrznych, wzmacniać je i rozwijać.

Nasze mentalne zasoby stanowią o naszej rezyliencji, czyli umiejętności radzenia sobie z przeciwnościami i stawiania czoła wyzwaniom na drodze do wykorzystania pojawiających się możliwości.
Rezyliencja sprzyja także dobrostanowi, kształtuje fundament spokoju, wewnętrznej siły i szczęścia.

12 kluczowych dla rezyliencji kompetencji psychicznych to:
współczucie, uważność, uczenie się, siłę charakteru, wdzięczność, wiarę w siebie, spokój, motywację, intymność, odwagę, dążenia i szczodrość.

F. Hanson i R. Hanson
__________
Psyche czyli dusza
bo psychologia to "psyche" czyli dusza i "logos" - słowo.
__________