Kancelaria Adwokacka Adw. Dorota Wypusz - Kuch

Szymaniak: Co gorsze, areszt dla 74-latki czy entuzjazm opinii publicznej? Jeśli uznamy, że mataczyć może 74-letnia staruszka, to mataczyć może każdy. A wtedy w ogóle dajmy sobie spokój z określaniem ustawowo przesłanek tymczasowego ar

Zasady orzekania o roszczeniu głównym i ewentualnym w postępowaniu apelacyjnym. Komunikat dotyczący uchwały składu 7 sędziów SN z 3 lipca 2024 r. w sprawie III CZP 61/23
https://www.sn.pl/aktualnosci/SitePages/Komunikaty_o_sprawach.aspx?ItemSID=656-b6b3e804-2752-4c7d-bcb4-7586782a1315&ListName=Komunikaty_o_sprawach

Podziękowania od klientki 💛 cenniejsze dla nas niż tysiąc dolarsów 😉 Dziękujemy!

Negatywna opinia w internecie? SN: można domagać się zadośćuczynienia Osoba prawna może domagać się finansowego zadośćuczynienia za naruszenie dóbr osobistych od osoby prywatnej, która zamieściła opinię w internecie – wynika dzisiejszej uchwały Sądu Najwyższego.

Dnia 1 lutego 2023 r. Sąd Najwyższy w Izbie Kontroli Nadzwyczajnej i Spraw Publicznych, uwzględniając skargę nadzwyczajną Prokuratora Generalnego, ze względu na naruszenie art. 76 Konstytucji RP, w celu zapewnienia zgodności z art. 2 Konstytucji RP, uchylił w całości wyrok z 2015 r. wydany przez Sąd Okręgowy, przekazując mu sprawę do ponownego rozpoznania.

W 2009 r. powodowie jako konsumenci, zawarli z pozwanym bankiem umowę o kredyt denominowany do franka szwajcarskiego. Na mocy późniejszego porozumienia kredytobiorcy mogli dokonywać spłat rat kredytowych bezpośrednio w CHF i tak też były spłacane raty kredytu. Powodowie wystąpili do sądu z powództwem o ustalenie, że udzielony im na mocy umowy kredyt był kredytem złotówkowym, a w dalszej kolejności domagali się ewentualnie ustalenia nieważności umowy w całości oraz ewentualnie ustalenia nieważności jej poszczególnych postanowień tożsamych treściowo z klauzulami uznanymi za niedozwolone.

Sąd Okręgowy oddalił żądanie ustalenia, że kredyt miał od początku charakter złotówkowy i nie znalazł również podstaw do uznania zawartej umowy za nieważną na podstawie art. 58 § 1 i 2 k.c. Z kolei odnosząc się do żądania uznania za bezskuteczne wskazanych w pozwie klauzul umownych, Sąd Okręgowy uznał, że powodowie nie mają interesu prawnego co do ustalenia abuzywności postanowień umownych, pomimo tego, że uznał ich treść za tożsamą z postanowieniami wzorców umownych uznawanych już uprzednio za klauzule niedozwolone.

Sąd Najwyższy wskazał, że Sąd Okręgowy, pomimo stwierdzenia obecności w umowie klauzuli tożsamej z klauzulami uznawanymi za abuzywne w orzecznictwie, nie dokonał, wbrew wymogom wynikającym z Dyrektywy 93/13, oceny abuzywności tej klauzuli i nie określił skutków prawnych wynikających ze stwierdzenia abuzywnego charakteru takiej klauzuli w umowie kredytu. Wydając zaskarżone orzeczenie Sąd Okręgowy nie uwzględnił zatem zasady ochrony konsumentów, wyrażonej w art. 76 Konstytucji RP, podobnie jak nie wziął pod uwagę wynikającej z art. 9 Konstytucji RP konieczności respektowania zobowiązań międzynarodowych Rzeczpospolitej oraz wynikającej z art. 91 ust. 3 Konstytucji RP zasady pierwszeństwa prawa europejskiego przed ustawami krajowymi.

Sąd Najwyższy zaznaczył, że w okolicznościach rozpoznawanej sprawy, żądanie ustalenia za niedozwolone i tym samym bezskuteczne, postanowień umowy, powinno być rozpoznane przez Sąd co do meritum, bez konieczności ustalania istnienia po stronie powodów istnienia w tym zakresie interesu prawnego w rozumieniu art. 189 k.p.c.

Sąd Najwyższy wskazał, że nie tylko nie istniały przeszkody do zbadania abuzywności postanowień umowy kredytu, ale w świetle przepisów Dyrektywy 93/13 Sąd Okręgowy był do tego zobowiązany. Zaniechawszy tego badania, Sąd Okręgowy naruszył zasadę ochrony konsumentów wynikającą z art. 76 Konstytucji RP nie zapewniając konsumentowi ochrony przed nieuczciwymi praktykami rynkowymi w sposób, jaki wymagany jest w świetle Dyrektywy 93/13, a jednocześnie nie zapewnił ochrony zaufania, jakie konsument ma prawo w nim pokładać i naruszył w ten sposób art. 2 Konstytucji RP.

http://www.sn.pl/aktualnosci/SitePages/Komunikaty_o_sprawach.aspx?ItemSID=554-b6b3e804-2752-4c7d-bcb4-7586782a1315&ListName=Komunikaty_o_sprawach&rok=2023

Dla takich chwil warto wykonywać ten zawód ☺️ reszta prezentu wypita 😉

Świętujemy!!! Podwójne zwycięstwo - oddalone powództwo o zapłatę jednego z wiodących banków przeciwko Klientowi - w oparciu o zarzut nieważności umowy CHF. Kancelarii udało się, pomimo wielu chwil zwątpienia, przekonać Sąd do wydania orzeczenia, które nie mogło być bardziej korzystne. Na uwagę zasługuje fakt, że w rzeczonej sprawie kapitał nie został w pełni spłacony.

Sąd Najwyższy: nie można zatrzymać sędziego, który nie popełnił przestępstwa

II ZIZ 4/22

​Sąd Najwyższy uchwałą z dnia 29 listopada 2022 r. utrzymał w mocy uchwałę SN odmawiającą zezwolenia na zatrzymanie i przymusowe doprowadzenie sędziego Sądu Okręgowego w Warszawie.

W niniejszej sprawie wniosek prokuratury dotyczył sędziego, który rozpoznając dnia 18 grudnia 2017 r. zażalenie na postanowienie prokuratura o umorzeniu śledztwa zdecydował o jawnym prowadzeniu posiedzenia, a za zgodą stron o dopuszczeniu mediów do udziału w tym posiedzeniu, zaś w jego trakcie przedstawił uzasadnienie wydanego rozstrzygnięcia odwołujące się do materiałów zgromadzonych w śledztwie znajdujących się w aktach sprawy.

Sąd Najwyższy rozpoznawał zażalenie prokuratury na uchwałę z dnia 22 kwietnia 2021 r. (sygn. akt I DI 18/21) odmawiającą uwzględnienia wniosku o zatrzymanie i przymusowe doprowadzenie sędziego w celu ogłoszenia mu postanowienia o przedstawieniu zarzutów o przestępstwo z art. 241 § 1 k.k. i przesłuchania w charakterze podejrzanego.

Jak zwrócił uwagę Sąd Najwyższy, sędzia poprzez takie zachowania nie mógł popełnić przestępstwa, gdyż działał w granicach posiadanych uprawnień. Art. 95b § 1 k.p.k. stanowi, iż „posiedzenie odbywa się z wyłączeniem jawności, chyba że ustawa stanowi inaczej albo prezes sądu lub sąd zarządzi inaczej”, co wyraźnie wskazuje na kompetencję sądu do zdecydowania o jawnym prowadzeniu posiedzenia. Stanowisko to znajduje potwierdzenie także w dotychczasowym orzecznictwie Sądu Najwyższego (zob. uchwała z dnia 28 marca 2012 r., sygn. akt I KZP 26/11). W tym stanie rzeczy nie zachodzi dostatecznie uzasadnione podejrzenie popełnienia przestępstwa z art. 241 § 1 k.k., zaś żądanie prokuratury jest oczywiście bezzasadne.

W powyższej sprawie Sąd Najwyższy rozpoznawał już wniosek prokuratury o zezwolenie na pociągnięcie sędziego do odpowiedzialności karnej (uchylenie immunitetu) za przestępstwo m.in. z art. 241 § 1 k.k. w związku z tym samym zdarzeniem, przy czym w pierwszej instancji uchwałą z dnia 9 czerwca 2020 r. (sygn. akt I DO 8/20) wniosku nie uwzględniono, natomiast w drugiej instancji uchwała powyższa została zmieniona uchwałą z dnia 18 listopada 2020 r. (sygn. akt II DO 74/20) i prawomocnie zezwolono na pociągnięcie sędziego do odpowiedzialności karnej, przy czym orzeczenie to zapadło większością głosów.

W ocenie Sądu Najwyższego nie jest trafny pogląd wnioskodawcy, iż sąd dyscyplinarny rozpoznający wniosek o zezwolenie na zatrzymanie i przymusowe doprowadzenie osoby podejrzanej ogranicza się jedynie do kontroli formalnych przesłanek zastosowania tego środka przewidzianych w art. 247 § 1 pkt 1 k.p.k., lecz jest zobowiązany zbadać także materialne podstawy pozbawienia sędziego wolności.

Ponadto Sąd Najwyższy z urzędu zdecydował o uchyleniu wskazanej powyżej uchwały Sądu Najwyższego z dnia 18 listopada 2020 r. w części obejmującej zawieszenie sędziego w czynnościach służbowych i obniżenie wysokości jego wynagrodzenia na czas zawieszenia o 25%.

Rozstrzygnięcie to zapadło na mocy art. 9 ustawy z dnia 9 czerwca 2022 r. o zmianie ustawy o Sądzie Najwyższym oraz niektórych innych ustaw (Dz.U. z 2022 r., poz. 1259). Przepis ten Sąd Najwyższy zastosował po raz pierwszy. Dostrzegając niejasność wskazanej normy Sąd Najwyższy uznaje, iż należy wziąć pod uwagę funkcjonalną nierozerwalność obecnego postępowania w przedmiocie zezwolenia na zatrzymanie i przymusowe doprowadzenie oraz postępowania w przedmiocie zezwolenia na pociągnięcie do odpowiedzialności karnej, a także charakter zastosowanego środka analogiczny do środków zapobiegawczych przewidzianych w art. 276 k.p.k.

Sąd Najwyższy podejmując powyższe decyzje brał pod uwagę także orzecznictwo Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej i Europejskiego Trybunału Praw Człowieka dotyczące Izby Dyscyplinarnej Sądu Najwyższego (zniesionej z dniem 15 lipca br.), w szczególności postanowienie TSUE z dnia 14 lipca 2021 r. (sygn. C-204/21 R).

Uchwała jest prawomocna. Sędzia pozostaje jednak objęty zezwoleniem na pociągnięcie do odpowiedzialności karnej na mocy uchwały z dnia 18 listopada 2020 r., które to orzeczenie może zostać wzruszone w trybie przewidzianym przez art. 18 cytowanej ustawy z dnia 9 czerwca 2022 r. na wniosek sędziego.

http://www.sn.pl/aktualnosci/SitePages/Komunikaty_o_sprawach.aspx?ItemSID=538-b6b3e804-2752-4c7d-bcb4-7586782a1315&ListName=Komunikaty_o_sprawach

Sprawa o sygnaturze III CZP 40/22 ​Czy w świetle art. 3531 k.c. w zw. z art. 69 ust. 1 i 2 ustawy z 29.08.1997 r. - Prawo bankowe - w wersji sprzed nowelizacji ustawą z dn. 29.07.2011 r. o zmianie ustawy - Prawo bankowe oraz niektórych innych ustaw, zgodne z naturą stosunku prawnego kredytu indeksowanego do waluty obcej są za...

Warszawa da się lubić! Szczególnie zawodowo… bitwa wygrana 💪 czekamy na wynik wojny 🍀

❤️🤦‍♀️

Warszawa, Warszawa… ostra walka trwa 💪

Taki prezent od wdzięcznej Klientki 🙂 i jeszcze piękne kwiaty… dla takich chwil warto się pomęczyć 😉

Taka sytuacja pod Sądem Okręgowym w Warszawie… niezależnie od poglądów wolne sądy to bezpieczeństwo dla każdego z nas…

Działamy dalej… zorganizowana przestępczość gospodarcza. Ciekawy, choć trudny temat. Trzymamy kciuki i dokładamy wszelkich starań, aby sprawa zakończyła się sukcesem. 💪

Dzisiaj działamy w Warszawie… i mijamy się na korytarzu sądowym z Mec. Kaliszem ☺️

Wczorajszy sukces naszej Kancelarii w sprawie "frankowiczów" przed Sądem Okręgowym w Katowicach! Unieważnienie umowy. Dla takich chwil warto ciężko pracować 💪