Potęga Relacji. Psycholog Natalia Jabłońska

Drodzy Pacjenci,
Ze względów zdrowotnych gabinet będzie nieczynny do końca lipca.

Od czerwca cena psychoterapii indywidualnej
i konsultacji psychologicznej wynosi 180 zł :)

Z okazji Dnia Dziecka💝

Życzę Twojemu Wewnętrznemu, Wrażliwemu, Złoszczącemu się, Zranionemu Dziecku, by zawsze mogło liczyć na Twojego Wewnętrznego Obrońcę, który obroni, uratuje, zatroszczy się o Twoje potrzeby, przytuli i zapewni bezpieczeństwo.

Życzę Ci, byś zawsze mogła/mógł stać na "bramce" własnego dobra, bezpieczeństwa, akceptacji, szacunku i byś nigdy nie zwątpiła/zwątpił, że jesteś wystarczającym "bramkarzem"! 🥇⚽️🥇

Od 7 maja będą dostępne terminy online w środy o 14 i 15 na psychoterapię indywidualną lub konsultacje psychologiczne ✅️

W razie pytań, proszę o wiadomość sms.

Spokojnego weekendu 😍

W dniach 01-05.05 gabinet będzie nieczynny z powodu urlopu :)

https://www.facebook.com/share/NsciRRZt7xfRFvSr/

Światowy Dzień Autyzmu 🩵💛🧡💚🩷💜❤️

Wyjątkowość ❤️💜🩷🧡💛💚💙

ŚWIATOWY DZIEŃ ŚWIADOMOŚCI AUTYZMU - NASZE PRZEMYŚLENIA

Trzy osoby z naszego zespołu postanowiły podzielić się swoimi refleksjami na temat tego kontrowersyjnego w społeczności autystycznej dnia. Zapraszamy do czytania!

Toni Kania: Dzień Świadomości Autyzmu kojarzy mi się od zawsze z poczuciem wyalienowania. Jako ktoś, kto nie jest cispłciowym chłopcem z niepełnosprawnością intelektualną, czułm, że ten dzień nie jest o mnie, a wręcz że mi się nie należy. Wychowałm się w czasach, gdy bycie w spektrum było postrzegane wyłącznie w kategoriach niepełnosprawności i gdyby nie fakt, że moja mama pracuje w szkole specjalnej, zapewne byłxbym kolejnym przypadkiem dziecka, którego trzeba się wstydzić.
W Dniu Świadomości Autyzmu brakuje mi świadomości, że spektrum autyzmu wygląda różnie - że osoby w spektrum posiadają różnorodne tożsamości, które wpływają na ich doświadczenia. Jesteśmy osobami queerowymi i niequeerowymi, mamy różne kolory skóry, różny rozmiar ciała, część z nas jest osobami z niepełnosprawnościami, jesteśmy w każdym wieku, jesteśmy na całym świecie, część z nas potrzebuje asystentury lub opieki, a część nie.
Brakuje mi naszego głosu jako społeczności i marzy mi się, żeby zakończyć narrację, która uznaje nas za osoby niezdolne do wyrażenia wlasnej opinii.
Marzy mi się zakończenie paternalizmu i przemocowycych praktyk takich jak stosowana analiza zachowania.
Życzę nam samostanowienia i widoczności, a osobom sojuszniczym - wsłuchania się w różnorodne głosy i umieszczenia nieszczęsnego symbolu puzzla tam, gdzie jego miejsce, czyli na koszu historii.

Katarzyna Zwolska-Płusa: Ja i Dzień Świadomości Autyzmu mamy skomplikowaną historię. Kiedy jeszcze nie byłam mamą, a moja diagnoza miała pojawić się dopiero za parę lat, dzień ten kojarzył mi się z ikonografikami w socialmediach, na których widniał smutny chłopiec, za niebieską od deszczu szybą. Taki też obraz autyzmu wrył mi się w świadomość - że to straszna choroba i wielkie nieszczęście. Kiedy moja córka i ja okazałyśmy się autystyczne i temat "szyby" aktualny, zaczęłam zastanawiać się, czy za tą szybą naprawdę jest się zawsze smutnym. I czy szyba właściwie istnieje. Co ją ewentualnie tworzy? Nasza inność? Społeczeństwo? Stereotypy? Czasem zaczynałam się złościć na niebieską szybę, na uproszczenia, symbol puzzla, miasta świecące na niebiesko 2 kwietnia. Kiedy coraz lepiej zaczęłam nas poznawać - ludzi autystycznych - zobaczyłam, że ta szyba w niektórych miejscach rzeczywiście istnieje, w innych nie, w jeszcze innych wcale nie ma deszczu, za to na przykład wielkie stosy książek, map, figurek, szkiców... Jesteśmy tak różni! Niektórzy z nas potrzebują stałego wsparcia, inni ponoszą ogromne koszty maskowania, jeszcze inni robią coś fajnego dla świata, są szczęśliwi albo nie, mówią albo nie, są queerowi albo nie, lubią koty albo nie lubią. I wszystko pomiędzy! Obecnie Dzień Świadomości Autyzmu jest dla mnie świętem różnorodności, ludzkiej godności, potrzeby edukowania, otwartości i społecznych przemian. Do dzieła!

Marta Pawlikowska: W Dzień Świadomości Autyzmu warto uświadomić sobie, że wsparcie osób autystycznych - i, szerzej, nieneurotypowych - powinno mieć wymiar systemowy. Uważne wsłuchiwanie się w wypowiedzi atypowych osób jest oczywiście kluczowe, ale to dopiero początek drogi. Aby ich potrzeby mogły być respektowane, potrzebna jest edukacja psychologów, lekarzy, pedagogów. Wiele osób nieneurotypowych nie ma zaufania do specjalistów zdrowia psychicznego - i trudno im się dziwić, skoro rzetelna, aktualna wiedza o spektrum autyzmu czy ADHD stanowi rzadkość. Wielu z nas było zmuszanych do udziału w stosowanej analizie zachowania, podczas której uczono nas ukrywania swoich naturalnych cech. W gabinetach słyszałyśmy, że nie możemy być autystyczne, bo przecież patrzymy w oczy - lub odwrotnie, terapeuci nagradzali nas za powodujące ogromny dyskomfort utrzymywanie kontaktu wzrokowego.
Nie mniej istotne od edukacji specjalistów jest wspieranie środowiska rodzinnego. Bycie mamą/tatą, szczególnie nieneurotypowego dziecka, to zazwyczaj duże wyzwanie. Dlatego konieczny jest łatwy dostęp do opieki wytchnieniowej. Sądzę także, że rodzice atypowych dzieci powinni być przez specjalistów zachęcani do wzięcia udziału we własnym procesie diagnostycznym - spektrum autyzmu i ADHD są wysoce dziedziczne. Otrzymanie diagnozy mogłoby przynajmniej do pewnego stopnia ułatwić zrozumienie siebie i zaakceptowanie tych ograniczeń, których nie da się ominąć. Może pomogłoby nie zadawać sobie pytania: "Dlaczego wszyscy wokół radzą sobie z tyloma rzeczami, a ja jako jedyna jestem tak przemęczona?".
Póki co rzeczywistość nie napawa optymizmem. Stan psychiczny osób nieneurotypowych jest w opłakanym stanie. Cierpimy na stany lękowe, depresję, PTSD, większość ma problemy z samooceną. Ci z nas, którzy nie mówią lub którym mówienie sprawia dużą trudność, rzadko mają dostęp do adekwatnych form komunikacji. Choć liczba kompetentnych psychologów i psychiatrów, obeznanych w temacie spektrum autyzmu i ADHD, ciągle się zwiększa, wciąż jest ich zbyt mało. Jesteśmy upokarzani podczas komisji o przyznanie stopnia niepełnosprawności, słysząc, że "nie wyglądamy na autyzm", albo że "nie mamy prawdziwego autyzmu, bo przecież można z nami porozmawiać", a orzecznik "zna prawdziwych autystów, z którymi nie ma żadnego kontaktu".
Jedyne, co możemy zrobić, to działać solidarnie. Zjednoczyć siły i walczyć o lepszą przyszłość dla nas wszystkich. Walczyć w poszanowaniu dla potrzeb innych - nie mówić za kogoś, nie narzucać pozostałym własnej perspektywy. Jedno jest pewne: cała nasza społeczność skorzystałaby na większym zrozumieniu ze strony neurotypowej większości.

Z okazji Świąt Wielkanocnych życzę Wam odrodzenia sił do Bycia w Tu i Teraz, do korzystania z obfitości Wrzechświata oraz uważności na własne emocje i doświadczenia.

Zdrowych, spokojnych, magicznych chwil, nie tylko w najbliższym czasie 🧡

Terapia Poznawczo-Behawioralna u osób z autyzmem.

Terapia Poznawczo-Behawioralna jest jednym z najbardziej skutecznych podejść terapeutycznych w przypadku osób z autyzmem. Jest to strukturalna forma terapii, która koncentruje się na zmianie myśli, uczuć i zachowań poprzez identyfikację i modyfikację szkodliwych wzorców myślenia i zachowania. Opiera się na restrukturyzacji poznawczej.
Jedna ze zmian jaką można dokonać u osób z autyzmem jest modyfikacja negatywnych przekonań o sobie. Takie osoby mają również szansę nauki oraz identyfikacji własnych emocji, a także ich skalowania.
Na tej podstawie osoba z autyzmem uczy się potem o wpływie własnych zachowań na otoczenie, przez co rozwijana jest empatia.
Osoba z autyzmem ma również szansę poznać w trakcie trwania terapii kontroli impulsywnych zachowań, osoba w terapii uczy się analizować swoje impulsywne zachowania tak, aby zrozumieć przyczynę oraz poznać konsekwencje. Opracowywany jest również sposób radzenia sobie w takich sytuacjach.

Osoby z zaburzeniami ze spektrum autyzmu oprócz charakterystycznych trudności często borykają się również z innymi zaburzeniami min. epizody depresji, zaburzenia lękowe, zaburzenia snu, zaburzenia obsesyjno-kompulsywne.
W tych przypadkach również z powodzeniem stosowana jest terapia poznawczo-behawioralna.

Techniki Terapeutyczne:

Terapia poznawcza: Pomaga osobom z autyzmem zrozumieć swoje myśli i uczucia oraz ich wpływ na zachowanie. Pacjenci uczą się identyfikować negatywne lub nieprawdziwe myśli i zastępować je bardziej realistycznymi.

Terapia behawioralna: Koncentruje się na zmianie konkretnych zachowań poprzez wykorzystanie technik takich jak wzmocnienia pozytywne, planowanie działania oraz techniki relaksacyjne.

Korzyści:
Badania naukowe potwierdzają skuteczność terapii poznawczo-behawioralnej u osób z autyzmem. Dzięki terapii osoba z autyzmem ma szansę zyskać umiejętność radzenia sobie z trudnościami społecznymi, zyskuje lepszy obraz swojej osoby, uczy się nazywania oraz regulacji emocji, poznaje techniki kontrolowania impulsywnych zachowań. Terapia poznawczo-behawioralna może pomóc osobom z autyzmem w poprawie jakości swojego życia.

Dzień dobry,

Z powodu problemów zdrowotnych, w najbliższym czasie gabinet będzie nieczynny.

Kochani,

Niestety, ze względów zdrowotnych, jestem zmuszona przenieść obiecany live na kwiecień. Będę informować o wszystkim w postach.

Dbajcie o siebie 🙏

Czy organizując 6. edycję konferencji dotyczącej neuroróżnorodności ciągle będziemy mieli o czym mówić? 🤔

Zdecydowanie 𝗧𝗔𝗞! Bo każdy etap rozwoju osoby z ASD to cały szereg nowych wyzwań zarówno dla niej samej, jak i jej otoczenia.

Dlatego nasza konferencja to przestrzeń nie tylko dla naukowców i specjalistów, ale również dla rodziców, terapeutów i nauczycieli, którzy na co dzień wspierają osoby z ASD 🧠

Serdecznie zapraszamy do rejestracji na wydarzenie, które 1️⃣2️⃣ i 1️⃣3️⃣ kwietnia przybliży uczestnikom tematykę dojrzewania i dorosłości osób w spektrum autyzmu➡️ https://www.neuroroznorodni.eu/

—----------------
Organizatorzy Konferencji: Lucky Mind, Akademia Górnośląska w Katowicach,
Partnerzy strategiczni: Centrum Terapii Dialog, dialoteka.pl

Zaburzenia obsesyjno-kompulsyjne 🧐

Zaburzenie Obsesyjno-Kompulsyjne (OCD) jest jednym z najbardziej powszechnych zaburzeń lękowych, które dotyka zarówno dzieci, jak i dorosłych. Charakteryzuje się występowaniem niechcianych myśli, zwanych obsesjami, oraz działaniami powtarzanymi, zwanych kompulsjami. OCD może znacząco wpływać na jakość życia jednostki, prowadząc do trudności w wykonywaniu codziennych czynności oraz relacji społecznych.

Etiologia OCD jest wieloczynnikowa i obejmuje zarówno czynniki genetyczne, jak i środowiskowe. Badania wskazują na dziedziczność zaburzenia, co sugeruje istnienie genetycznego podłoża predyspozycji do rozwoju OCD. Ponadto, czynniki środowiskowe, takie jak stresujące wydarzenia życiowe czy traumatyczne doświadczenia, mogą również przyczyniać się do nasilenia objawów zaburzenia.

Obsesje występujące w OCD mogą być różnorodne, ale często dotyczą kategorii tematycznych, takich jak obawy o czystość, bezpieczeństwo, porządek, religia, czy seksualność. Osoby z OCD doświadczają natrętnych i niekontrolowanych myśli, które są niepożądane oraz powodują znaczący dyskomfort psychiczny. Kompulsje natomiast stanowią działania, których celem jest redukcja lęku związanego z obsesjami. Przykłady kompulsji to sprawdzanie, mycie, porządkowanie, liczenie, czy też powtarzanie rytualnych czynności.

Najskuteczniejszą metodą leczenia OCD jest terapia poznawczo-behawioralna. W ramach terapii, osoba z OCD uczy się identyfikować, zrozumieć i kontrolować swoje myśli oraz zachowania. Poprzez techniki eksponowania, pacjent stopniowo narażany jest na swoje obsesyjne myśli bez stosowania kompulsji. Celem terapii jest zmniejszenie wpływu obsesji i kompulsji na codzienne życie pacjenta.

Z okazji Dnia Mężczyzn, życzę Ci Drogi Mężczyzno, abyś zawsze umiał zauważać swoje potrzeby i potrafił doświadczać Miłości do siebie 💝

Źródło grafiki: 123RF

Z okazji Dnia Kobiet, życzę Ci Droga Kobieto, abyś zawsze zauważała siebie i była dla siebie ważna 💝

Dziękuję Wam, że jesteście! 😍

Jest Was już 1000! 🤩

Z tej okazji chciałabym zrobić w marcu live, podczas którego będziecie mogli zadawać pytania poprzez czat ❓️

Dodatkowo, chciałabym, żeby był to live tematyczny. Zachęcam do pisania w komentarzach jakie tematy byłyby dla Was ważne 🙂

Temat i termin podam niebawem ⚠️

Cudnego, pełnego uśmiechu tygodnia 💕

Kochani,

W czwartek zakończyłam staż kliniczny w Szpitalu im. Józefa Babińskiego. Dopiero dziś jestem w stanie coś napisać, bo towarzyszyło mi wiele emocji.

Chciałabym jeszcze raz podziękować za tak ciepłe, pełne wzruszeń pożegnanie. Za każde piękne słowa, które usłyszałam od Pacjentów i kadry oddziału 💝

Przez okres tych kilku miesięcy nauczyłam się bardzo dużo, nie tylko w kwestiach psychoterapii i psychiatrii, ale również o sobie jako człowieku, o moich emocjach. Dziękuję Pacjentom za to, że tak wiele mnie nauczyli 🙏
Dziś jestem mocniejsza i bogacę się o nowe, cenniejsze, niż myślałam, doświadczenia.

Wszyscy Pacjenci stali mi się naprawdę bliscy. Każdy z nich jest wyjątkowy i ma własną, trudną, ale niepowtarzalną historię.

To trudne uczestniczyć w ludzkim, emocjonalnym cierpieniu...
Ale to też cudne móc patrzeć, jak życie innych zmienia się na naszych oczach.

Dbajcie o siebie 🩷 🙏🩷

„Nie można przeskoczyć oceanu jednym skokiem, ale można zacząć od zbierania kamieni.” – Confucius

Ważne, by zacząć..., bo to, że czegoś nie widać, nie oznacza, że tego nie ma...

"Gdy człowiek do ciebie przychodzi i mówi: „Ja nie chcę żyć”, stoi za tym ogromny krzyk: „Ja chcę żyć!”

Tylko że on nie chce żyć dalej tak, jak żyje.

Często wtedy mówię klientowi: Gdy słyszę Twoje „chcę się zabić”, to dla mnie znaczy, że Ty chcesz zabić to życie, którym żyłeś do tej pory. Chętnie Ci w tym pomogę.

To pokazuje człowiekowi jakąś inną możliwość, możliwość twórczego spożytkowania swojej destrukcyjnej energii.”

Wojciech Eichelberger

"Cierpienie jest jak narkotyk. Czasami relacja z cierpieniem to jedyna bezpieczna relacja w naszym życiu. Pożegnanie cierpienia będzie kosztowne i może początkowo wydawać się szalone. " S.Sadecka

Jak rozumiesz ten tekst? Co on dla Ciebie oznacza?

Źródło grafiki: depositphotos

Jeśli widzisz kogoś bez uśmiechu, podaruj mu swój 💝🫂💝

„Uśmiech to moc, która może zdziałać cuda.” – Rosie Huntington-Whiteley

Pomyśl za co dziękujesz dziś sobie, innym i Wrzechświatowi.
Potem zapisz to wszystko na kartce i uśmiechnij się do siebie.
Uśmiech to również droga do Twojego serca.
Możesz tam dotrzeć jeszcze dziś... ❤️