Karolina Kluzik Psycholog

Do namysłu nie tylko dla kobiet

Tak dla smaczku w środku inflacji

Już w latach 20. XX wieku Max Scheler diagnozował sens autentycznej ascezy. Asceza jest po to, żeby intensywniej żyć, a my obecnie urządzamy sobie życie kosztem życia. Odwróciliśmy porządek wartości życiowych i technicznych. Nie używamy dóbr i narzędzi po to, by żyć, lecz żyjemy, by gromadzić.
prof. Tadeusz Gadacz

"We współczesnej psychoterapii psychodynamicznej zniesienie symptomów to tylko jeden z elementów leczenia. Oczywiście, że chcemy wyeliminować objawy, z powodu których cierpią pacjenci, ale chcemy też, żeby inaczej sobie radzili z trudnościami życia, których nie da się uniknąć. Porządna terapia wzmacnia i wyposaża człowieka w zasoby, które pomagają mu samodzielnie funkcjonować. Sprawia, że znacznie lepiej radzi sobie – już po zakończeniu terapii – z nieuniknionymi trudnościami w życiu. Jest w stanie czuć się dobrze we własnej skórze, być bardziej rozumiejący i dla samego siebie, i dla innych, czerpać satysfakcję, widzieć różne sytuacje i ludzi w sposób bardziej złożony i wielowymiarowy. Już bez pomocy terapeuty. Słynna psychoanalityczka Paula Heimann mawiała, że terapia jest po to, żeby pacjent ją skończył. Czyli, żeby pacjent już terapeuty nie potrzebował."

Anna Król-Kuczkowska, Psychoterapia dziś
fot Alec Krum

"Psychoterapia to proces: rozmawiania ze sobą i otwierania się jednego człowieka na drugiego, pacjenta na terapeutę, a terapeuty na pacjenta w coraz bardziej pogłębiającym się kontakcie.
To opowieści pacjentów o ważnych wydarzeniach ze swojego życia, o różnych, zwłaszcza tych dla nich trudnych, myślach i przeżyciach. Zazwyczaj rozmawiamy z pacjentami o zwykłych, codziennych sprawach, tej prozie życia, która najlepiej pokazuje trudności, ale też jest poligonem pracy nad zmianą. Często bieżące sprawy powodują skojarzenia prowadzące do przeszłości, często pojawiają się nowe wspomnienia. Wiele razy – w trakcie terapii - mówimy o tym samym, ale za każdym razem pojawia się coś nowego, jak w fotografii - nowe ujęcie. Droga nie jest linearna.
W pewnym momencie, czasem bardzo szybko, pojawia się zaangażowanie emocjonalne i tworzy się więź pacjenta z terapeutą. Procesy są dwa.
W jednym z nich jesteśmy przeżywani jako rozmaite postaci z życia pacjenta: tego teraz i tego z przeszłości. To w naszym języku nazywa się "przeniesieniem". Jest nieuchronne, obecne zresztą nie tylko w procesie psychoterapii, ale w ogóle w życiu i bardzo cenne, ponieważ daje kanwę do rozmowy o tym, czego pacjent doświadczył kiedyś i jak te przeszłe doświadczenia odtwarzają się dziś w gabinecie.
Drugi proces zaś to budowanie relacji tu i teraz; w wymianie - kiedy obie strony zastanawiają się nad tym, co zostało powiedziane i dlaczego tak, a nie inaczej. Pochylają się, jak krawcowe nad materiałem. Ta tkanina – opowieść pacjenta o sobie i swoim życiu zaczyna być wspólnie krojona w nowy kształt. Pojawiają się odkrycia, np. inne odczuwanie siebie, tego, kim się jest, wydobywają się nowe możliwości emocjonalne czy tworzy sieć nowych znaczeń; inne rozumienie siebie i swojej historii."

Monika Miller-Nadolska, Psychoterapia dziś
fot Michael Pierce

3 różne obszary w mózgu rządzące naszym związkiem. Hmm, to wiele wyjaśnia. Gdyby był jeszcze taki jeden nadrzędny obszar o nazwie szczęście, taki konsyliacyjny ludzik.

Dorota Krzemionka: Z czym dziś przychodzą pary, z jakimi problemami?
Rafał Bornus: - Często wspólnym mianownikiem jest frustracja. On czy ona mówi: nie czuję się ważna dla partnera. Tylko dzieci są ważne albo tylko praca. Życie intymne zanika, nawet już się o to nie kłócimy. To oznacza brak zaangażowania. Zgłaszają deficyt żywej, mocnej relacji i jednocześnie bezradność. Nie rozumieją, dlaczego tak się stało. Brak im też umiejętności jak z tego wyjść.
Zofia Milska-Wrzosińska: - Antropolog Helen Fisher mówi, że są trzy zupełnie oddzielne ośrodki w mózgu, które odpowiadają za bliskość w parze. Jeden kieruje pożądaniem seksualnym, drugi miłością romantyczną. Pożądanie nie ma preferencji co do osoby; to ewolucyjny, prokreacyjny impuls, by spłodzić dziecko. Miłość romantyczna zaś oznacza, że tylko jedna osoba wzbudza w nas ten stan o którym wspominałam, bliski psychozie. Trzeci ośrodek zarządza przywiązaniem do drugiej osoby. Ponieważ są to trzy odrębne ośrodki, stany przez nie wzbudzane nie wykluczają się. Czy można jednocześnie kochać kilka osób? Tak, twierdzi Fisher, przy założeniu, że są to różne relacje. Z kimś chcemy mieć dziecko i dbamy o nie, nawet, jeśli rozstaniemy się z jego ojcem czy matką, bo zakochamy się w kimś innym. Kolizja może się pojawić między zakochaniem i przywiązaniem. Czujemy się bardzo przywiązani do małżonka, i nawet po wielu latach na jego widok uruchamia się nam pewien obszar w mózgu... ale już inny niż gdyśmy się poznali. Może się jednak zdarzyć, że pojawi się ktoś inny, kto znów uruchomi ten pierwszy. Z perspektywy mózgu nie jest to kolizją, z perspektywy społecznej i emocjonalnej tak, i to dużą. Ale z tym przywiązaniem też bywa różnie, bo partnerzy mogą mieć różne wzorce przywiązania. Na początku wydaje się, że to się dopełnia. Ale po latach, gdy otwierają się głębsze potrzeby, wywodzące się z wczesnych, czasem trudnych relacji, okazuje się, że to zaczęło działać na zasadzie przewrotnego błędnego koła. Jedno z małżonków emocjonalnie atakuje, bo chce bliskości, a drugie się wycofuje. Wtedy to pierwsze tym bardziej atakuje, a drugie tym bardziej się wycofuje, czyli mamy komplementarność, tyle, że dość piekielną. Obie strony źle się w tym czują. Dziewięć na dziesięć par zgłasza się na terapią, bo uwikłali się w taką relację.

DK: I ciągle się kłócą…
Zofia Milska-Wrzosińska: - Albo czują obojętność, chłód. Ona mówi: nie mam poczucia, bym męża w ogóle interesowała. A on się żali: Moja żona ma do mnie tylko pretensje. Gdy jedno mówi: słuchaj, porozmawiajmy, to drugie wcale nie jest zaciekawione, co partner ma do powiedzenia, bo wie z doświadczenia, że rozmowa będzie okropnie nieprzyjemna i źle się skończy.
Rafał Bornus: Ujawniają się głębsze oczekiwania i lęki typu: obawiam się, że w naszej bliskości może być coś trudnego , mogę się poczuć skrzywdzona, niesprawiedliwie potraktowany, niezauważony. Oboje zgłaszają je w sposób często trudny do przyjęcia dla partnera, bo on też ma swoje lęki. I nie potrafią się dogadać. Czują, że skoro spotykają ich pretensje, muszą się bronić. Nie widzą, że pod tymi pretensjami kryją się ważne potrzeby, choć komunikowane niezgrabnie.
fragment z książki "Psychoterapia dziś"
fot Shaira Dela Peña

Zapraszam również do drugiego gabinetu na ul. Santockiej w Szczecinie.
Jest wygodny parking i winda. Spokojna okolica. Zapraszam serdecznie.

It's now easier to contact Karolina Kluzik Psycholog.

DO CZEGO PROWADZI TŁUMIENIE EMOCJI?

Od najmłodszych lat jesteśmy wychowywani, aby zachowywać się w określony, społecznie akceptowany sposób, a z wiekiem przyzwyczajamy się do faktu, że nie powinno się okazywać „słabości” w miejscu publicznym. Efektem tego jest pojawianie się sytuacji, w których zachowujemy neutralną postawę lub nawet uśmiech na twarzy, mimo że wewnątrz aż się w nas gotuje od natłoku emocji.

Czasem taka postawa potrafi działać na naszą korzyść lub dzięki niej unikamy nieprzyjemnych sytuacji. Jednak emocje są dla nas czymś naturalnym, są ważnym sygnałem — nawet te przykre. Więc problem pojawia się, gdy ukrywanie emocji staje się stylem życia. Bywa również, że tłumimy te emocje przed sobą, bo obawiamy się, że będą zbyt bolesne.

💡Jakie są negatywne konsekwencje tłumienia emocji?
👉bóle i pogorszenie zdrowia na tle psychosomatycznym
👉trudność w nawiązaniu autentycznych i bliskich relacji
👉nieustanny, wewnętrzny niepokój
👉poczucie, że nikt Cię tak naprawdę nie zna
👉wybuchy gniewu, gdy ukrywane emocje skumulują się do poziomu, którego nie można już znieść
👉przebywanie w towarzystwie innych ludzi jest męczące, bo trzeba nieustannie się pilnować
👉utrwalenie takiego wzorca funkcjonowania lub przekształcenie się go w dysocjację emocjonalną (mechanizm obronny, w którego efekcie tracimy zdolność do odczuwania)
👉uczucie napięcia w ciele

Praca nad emocjami nie należy do najłatwiejszych zadań, jednak wprowadzenie zdrowych wzorów ich przeżywania i wyrażania, znacznie poprawia jakość życia!
Najlepiej poszukać wsparcia u specjalisty, który dzięki swojemu doświadczeniu i wiedzy pokieruje Cię podczas całego procesu! 🙂

media1.tenor.co

„Niepokazywanie własnych uczuć może dawać człowiekowi poczucie siły w związkach, ale jednocześnie wyklucza możliwość zaufania. W ten sposób samokontrola, która wydaje się cechą godną podziwu, jest przejawem strachu przed miłością."

Alexander Lowen „Miłość, seks i serce"
Fot unsplash

Wizyty w gabinecie i on line można rezerwować również przez profil na portalu znany lekarz.

mgr Karolina Kluzik - Przeczytaj opinie i umów wizytę Umów wizytę u mgr Karolina Kluzik, psycholog w Szczecin - opinie, informacje kontaktowe, usługi i cennik.

"Niektórzy boją się bliskości, bo są przekonani, że mają w sobie coś zasadniczo nie do zaakceptowania, coś odrzucającego i niewybaczalnego. Przy takim założeniu fakt, że się w pełni odsłoniło przed innym człowiekiem i mimo to zostało zaakceptowanym, może być potężnym narzędziem pomocy terapeutycznej. Inni unikają bliskości ze strachu przed wykorzystaniem, podporządkowaniem lub odrzuceniem. Dla nich również bliska i troskliwa relacja terapeutyczna, która nie prowadzi do przewidywalnej katastrofy, staje się korygującym doświadczeniem emocjonalnym."

Irvin Yalom, Dar Terapii
fot Mehdi Sepehri

"To pacjent jest najlepszym superwizorem.

Co to znaczy?

Że nikt tak dobrze jak pacjent nie odzwierciedli tego, czy terapia idzie dobrze, czy źle."

Bezkrwawy rewolucjonista poszedł na terapię Rozmawiamy z psycholożką, psychoterapeutką i superwizorką Anną Król-Kuczkowską.

❗ Premiera ❗
„Beze mnie jesteś nikim. Przemoc w polskich domach” Jacka Hołuba to reportaż, który powinniśmy przeczytać wszyscy, choć nie każdy pewnie będzie miał siłę, żeby się z nim zmierzyć. Żeby lepiej zrozumieć, mniej oceniać, skuteczniej pomagać i przeciwdziałać przemocy. Od dziś w księgarniach!
Również w naszej internetowej księgarni:
➡ https://czarne.com.pl/katalog/ksiazki/beze-mnie-jestes-nikim

Od 28 marca dostępne są konsultacje on line.

"Ważne jest [dla straumatyzowanej osoby] odzyskanie możliwości narracji dotyczącej wydarzenia traumatycznego oraz integracja tej historii z opowieścią o innych doświadczeniach życiowych. Rekonstrukcja dotyczy nie tylko faktów, ale przede wszystkim ich znaczenia emocjonalnego.
Odzyskiwanie takiej narracji może być utrudnione u osób, u których występują objawy dysocjacyjne – mogą nie pamiętać wydarzenia, albo pamiętać je fragmentarycznie. Może to szczególnie dotyczyć osób, których życie było bezpośrednio zagrożone lub były świadkami zagrożenia życia innych osób. Przykładem takiej sytuacji jest relacja lekarza z Bergamo z wiosny tego roku:
„Sytuacja jest dramatyczna. Nie przychodzą mi do głowy żadne inne słowa. To dosłownie jakby wybuchła wojna, nasze bitwy trwają nieprzerwanie w dzień i w nocy (..) to katastrofa epidemiologiczna. I nie ma już chirurgów, urologów, ortopedów. Jesteśmy lekarzami, którzy nagle stają się częścią jednego zespołu, aby zmierzyć się z tym tsunami, które do nas przyszło” (Świadectwo Włoskiego lekarza, 2020).
Istotne jest pozwolenie pacjentowi na dochodzenie do prawdy w swoim tempie. Może to oznaczać wiele spotkań, a czasami danie przestrzeni podczas jednego spotkania. Doświadczenia zbierania świadectw od ocalałych z Holokaustu pokazały, że nawet jednorazowa rozmowa może prowadzić do poprawy stanu psychicznego, lepszej integracji wewnętrznej. W doświadczeniu terapii ocalałych z Holokaustu prowadzonych przez zespół terapeutyczny powołany przez prof. Marię Orwid pierwsze spotkania grupowe spontanicznie stawały się przestrzenią do „dawania świadectwa”. Ocalali często po jednorazowym opowiedzeniu, jak mówili „po raz pierwszy w całości” swojej historii byli w stanie opowiedzieć ją w swoich rodzinach."
prof Katarzyna Prot-Klinger
fot unsplash

Psychoterapia | Psycholog Karolina Kluzik | Szczecin psycholog sesje on line Szczecin Karolina Kluzik