Tomasz Polanowski - Samoleczenie Przez Samoswiadomosc

Kryzys końca roku. Weź to na warsztat - franciszkanie Niektórym osobom każdy nadchodzący Nowy Rok i związany z tym Sylwester kojarzy się z wewnętrznym bólem, marazmem i przygnębieniem. Miejsce satysfakcji z tego, co udało się zrealizować, zajmuje melancholia spowodowana świadomością zaniedbanych planów. Każdy rok ucieka za szybko, a ten...

Zdrowie jest w głowie – zapewnia Deepak Chopra, propagator ajurwedy Nazywany jest najwybitniejszym amerykańskim rzecznikiem ajurwedy i mistrzem duchowym. Lekarz, pisarz i filozof, pochodzenia indyjskiego. Bywa krytykowany za swoje antynaukowe poglądy, które można znaleźć w jego książkach sprzedających się na całym świecie w milionowych nakładach. A prze...

Coraz więcej osób unika negatywnych informacji - Dobre Wiadomości W ostatnim czasie, jak wynika z najnowszego raportu Reuters Institute na Uniwersytecie Oksfordzkim, dostrzega się znaczący spadek liczby osób wykazujących

W teorii to każdy jest Bruce Lee 😎

Musisz pamiętać, że miłość to nie tylko świat w różowych okularach. To nie tylko pocałunki, randki czy seks. Kochając bierzesz za drugą osobę pełną odpowiedzialność. Musisz ją chronić. Być barierą, której nikt nie jest w stanie złamać. Masz być wsparciem, które pomaga we wszelakich momentach życia.

W momencie, gdy decydujecie się by być razem musicie być pewni swoich uczuć. To jak złożenie deklaracji. Ty jesteś dla mnie, a ja dla Ciebie.

To niezwykle ważne, ponieważ w każdym związku pojawiają się problemy. Gdy zniknie zasłonka pierwszego zauroczenia i na waszej drodze staną pierwsze kłopoty lub różnice zdań, wtedy musicie chcieć wspólnie stawić im czoła.

Miłość to esencja naszego życia. Coś co nas napędza, daje nam szczęście, emocje i piękne wspomnienia. Miłość to również masa poświęceń oraz umiejętność pójścia na kompromis. Gdy kochasz, przestajesz patrzeć na świat tylko przez pryzmat swoich myśli i potrzeb. Trzeba zawsze pamiętać o drugiej osobie, jej uczuciach i pragnieniach. Słowo „ja” na zawsze zastępuje słowo „MY”.

O związek zawsze muszą starać się dwie osoby. Pamiętać o codzienności. Małych drobiazgach, które każdego dnia wypełniają nasze życie. Rozmowy. Uśmiechy. Gesty. Zaufanie i wierność. Wsparcie i obecność….

— R. Wicijowski
— fot. PRDM
— tło. ul. Nowy Świat

If you are unhappy go out and serve. You will become happy. Do some service. Unhappiness comes when you sit and think about yourself and worry about yourself. - Gurudev Sri Sri Ravi Shankar

Your age is determined by you. Yes, chronological age exists, but that measure of time is an invention of humankind. Someone taught you about aging.

They taught you how to feel, how to move, how to act and to some degree…when to die.

Break free of the binds that hold you back and hold you down. ♾

ŚLADY ZRANIEŃ SERCA W CIELE: POSTRZAŁ.
(część II)

Być może część z nas pamięta to uczucie w klatce piersiowej, gdy ktoś lub coś uderzyło nas w mostek. Ból zabiera powietrze, lęk każe znieruchomieć, dźwięk grzęźnie w gardle, siła zaskoczenia sprawia, że nie możemy uwierzyć, że to dzieje się naprawdę. Jesteśmy oszołomieni, automatycznie próbujemy skulić się w sobie i wycofać do środka. Czekamy aż ból minie, oddychając jak najpłycej, próbując nie czuć. Ulga, która przychodzi sprawia, że dopiero wtedy możemy zaczerpnąć głębiej powietrza, rozprężyć mięśnie i zapłakać. Stan zdławienia rozpuszczany oddechem, dźwiękiem i ruchem pozwala wyjść z zatrzymania. Możemy odetchnąć. Zostaje siniak albo guz, który przez kolejne tygodnie przypomina o tym wydarzeniu przy głębszym oddechu.
Opisana reakcja na ból fizyczny przebiega analogicznie również przy bólu psychicznym. Dla ciała nie ma znaczenia, czy bodziec przeciążeniowy pochodzi ze strefy fizycznej czy psychicznej. Impuls jest odbierany, a to rozpoczyna łańcuch reakcji: skurczu, zatrzymania, wycofania, a w efekcie ograniczenia żywotności. Podstawową odpowiedzią organizmu na ból czy lęk jest właśnie skurcz, który ogranicza dopływ krwi, w efekcie zmniejszając czucie i pozwalając przetrwać moment bólu. Kurczenie się sprawia, że nie tylko ograniczamy siłę odczuć, ale też czujemy się mniejsi, dając sobie uspakajające wrażenie mnie tu wcale nie ma, tak dobrze znane dzieciom (i nie tylko). W ten sposób docieramy do jednego z najsilniejszych zapisów w ciele w odpowiedzi na zranienie:
TO NIE MOŻE BYĆ PRAWDA, TO NIE MOŻESZ BYĆ TY!

Kiedy doświadczamy zranienia od tych, których kochamy i którzy nas kochają, przeżywamy rodzaj szoku. W zależności od wrażliwości naszego układu nerwowego (tej osobniczej, i tej związanej z wiekiem) oraz od siły zadanego bodźca i jego powtarzalności nasze ciało zareaguje:
• ZAPADNIĘCIEM MOSTKA, które jest reakcją na ładunek bólu. Kiedy „boli serce” pierwsze, co robimy, to wycofujemy klatkę piersiową, spłycamy oddech i osuwamy się w siebie do środka, jak najbardziej wyłączając serce z kontaktu.
• UNIESIENIEM RAMION, które jest reakcją na przerażenie i stanowi część mechanizmu podwyższonej gotowości.
• ZATRZYMANIEM MIMIKI TWARZY w szoku, niedowierzaniu, znieruchomieniu i oczywiście cierpieniu w związku z doznaną krzywdą.
Powyższe reakcje pozwalają nam ochronić serce, być w gotowości na wypadek następnego ciosu, a zarazem nie wywołać kolejnych. Jeśli takie zdarzenie napotkało dziecko, które było nie dość „nakarmione” (chodzi tu nie tylko o karmienie jedzeniem, ale miłością, uwagą i odzwierciedlaniem), nosi ono w swoich tkankach wyjściowo wpisane doświadczenie DEFICYTU. W związku z tym jego pojemność na ból i lęk będzie znacznie mniejsza. Możemy spodziewać się wtedy, że wymienione reakcje, jak zapadnięcie mostka czy zatrzymanie mimiki, łatwiej przejdą w stan chroniczny, a równocześnie trudniej będzie powrócić do tak zwanej normy spoczynkowej. Inaczej mówiąc, na poziomie organizmu będziemy mieli osobę, która jest wyjściowo niedokarmiona, co na poziomie bioenergetycznym oznacza pomniejszenie żywotności, a za tym idący brak sił i odporności.
Zobaczymy to w ciele w postaci: obkurczenia klatki piersiowej, która wyda się jakby zatrzymana w czasie: mała i niewyrośnięta, zwłaszcza w stosunku do reszty ciała. W odpowiedzi na powyższe doświadczenia powstaje zapis w formie „POSTRZAŁU”, który miał ochronić serce przed utrzymującymi się w czasie sytuacjami wywołującymi ból i lęk przy niewystarczającym wsparciu emocjonalnym otoczenia. Intensywność obu wymienionych uczuć spowodowała ochronną reakcję wycofania zarówno na poziomie fizycznym, jak i w sposobie wiązania się i bycia w relacjach.
Część z nas bez trudu odnajdzie w sobie tę jakość zapadania się w klatce piersiowej, kiedy czujemy się zranieni. Inni będą w stanie znaleźć wręcz dołek, niczym niewytłumaczalny tak, jakby kiedyś ktoś zrobił tam odcisk, jakby został ślad po uderzeniu albo po kuli.

NIE BEZ POWODU SIĘ „GARBIMY”…
I nie bez powodu zapadamy się w klatce piersiowej, bo to nic innego, niż sposób organizmu na ochronienie serca. Jeśli obrona fizyczna przeszła w wadę postawy, należy zawsze sprawdzić ze sobą, na ile powyższa historia jest też moim doświadczeniem. „Pajączki” ściągające, które zakłada się dzieciom, klepanie w plecy w przypadku, kiedy ustawienie ciała stanowi część mechanizmu obronnego trenuje wyłącznie wolę i zbroję. Oznacza to dalsze wyczerpywanie żywotności i zaprzeczanie głębiej skrytemu wygłodzeniu emocjonalnemu. My, dorośli dobrze wiemy, że ból zadany przez osobę, którą kochamy, boli podwójnie. Dziecko z otwartym sercem, w swojej bezbronności przeżywa szok, w którym wykonuje wysiłek, by przetrwać, jednocześnie zachowując osobę, którą kocha w sercu.
Klatka piersiowa nosząca jakości „postrzału” będzie objawiać się znajomym odczuciem ciężkości, jakby ktoś cały czas nam na niej siedział. Każdy wdech będzie wymagał wielkiego wysiłku, zostawiając nas z poczuciem niewystarczającej ilości pobranego powietrza. Niektórzy mogą stale mieć wrażenie ciasnoty i stłoczenia w tym rejonie. Inni z kolei poczucie więzienia, z którego chce wyrwać się serce intensywnością swoich uderzeń. Temu wszystkiemu często towarzyszy poczucie słabości, jakbyśmy mieli złożyć się niczym domek z kart.
Szczęśliwie większość z nas jest dość dokarmiona, by nie wejść w pełne zapadnięcie, a niektórzy będą mieć siłę nawet je skompensować. Wypracowany rodzaj adaptacyjnej postawy wyglądający dokładnie, jak „zbroja podtrzymana balonem”, skrywa zablokowanie pierwotne, jakim był postrzał. Będzie ukazywać się on przy każdym rozluźnieniu wyuczonego trzymania. Niestety taki rodzaj kompensacji oznacza dodatkowe wydatkowanie energii na zaprzeczanie, a osoba nosząca taki zapis i tak ma jej niewiele. Dlatego zawsze konieczne jest zajęcie się warstwą wycofaną.
Kiedy tak konkretnie skupiamy się na kształcie i formie ciała, warto pamiętać o tym, że celem praktyki bioenergetycznej nie jest zmiana jego wyglądu. Dzięki ćwiczeniom wpływamy na przepływ energetyczny, przywracając miejscom zatrzymanym czy obkurczonym czucie, a wraz z nim napływającą żywotność. W ten sposób zmienia się funkcjonowanie zarówno w sferze fizycznej, jak i psychicznej. Nie sprawimy, by zapadnięcie zniknęło, ale możemy ponownie objąć je czuciem i włączyć do funkcjonalnej (co bioenergetycznie oznacza żywej) ciągłości organizmu. Jeśli klatka piersiowa zacznie się pełniej ruszać, reagować na wdech i wydech, zaczniemy głębiej oddychać i będziemy w pełniejszym kontakcie ze sobą.

Marzena Barszcz,
Psychoterapeutka w Analizie Bioenergetycznej.

PS. Więcej informacji znajdziecie Państwo w książce: https://www.instytutanalizybioenergetycznej.com/produkt/psychoterapia-przez-cialo/

♦️Hipnoza? Czym jest?
————————————————————————-
Niektórzy słysząc o hipnozie maja przed oczami obraz hipnotyzera wymachującemu przed oczami Klientowi wahadełkiem lub kieszonkowym zegarkiem. Innym może przypomnieć się scena z bajki Scooby Doo lub sceniczne show z zastosowaniem hipnozy. Chcielibysmy Wam pokazać, że hipnoza była wielokrotnie przebadaną formą terapii wykorzystywaną w przypadku walki z nałogami, redukcja wagi czy też redukcji bólu dając bardzo dobre rezultaty.

♦️Czym jest Hipnoterapia?
————————————————————————-
Jest to terapia w stanie hipnozy polegająca na dotarciu do podświadomości i zmiany w niej negatywnych emocji i stanów za pośrednictwem pozytywnych sugestii hipnoterapeuty.
Hipnoterapie powinien wykonywać tylko i wyłącznie wykwalifikowany i doświadczony hipnoterapeuta.

♦️Jaką skutecznością cechuje się Hipnoterapia?
————————————————————————-
Badania American Health Magazin Dr. A. Barrios, uznały hipnozę za najskuteczniejszą formę terapii dającą 93% skuteczności przy sześciu sesjach. Dla porównania psychoanaliza – 38% powrotu do zdrowia po średnio 600 sesjach a terapia behawioralna – 72% powrotu do zdrowia po średnio 22 sesjach.

♦️Czy Hipnoterapia jest bezpieczna?
————————————————————————-
Osoba będąca w stanie hipnozy bardzo dobrze zdaje sobie sprawę, gdzie jest i co się z nią dzieje. Wszystko słyszy i jest jakby w stanie głębokiej relaksacji podczas snu na jawie. Zanika prawie zupełnie jej świadomość własnego ciała i odczucia z nim związane.

Zapraszamy do kontaktu ☎️
Umów się już teraz.