Expecto Patrona - Doula Dagmara Strzemieczna

-Nie.
powiedziała położna neonatologiczna, a Kasia poczuła, że Zalewa ją fala gorąca, policzki robią się czerwone, a nogi jakby zmiękły. Znowu go nie dotknie, znowu będzie mogła patrzeć na to małe ciałko z daleka, znowu jedyne co może zrobić to oprzeć czoło o tę cholerną szybę inkubatora. Wczoraj miała nadzieję, przedwczoraj była prawie pewna, że się uda, tydzień temu nie sądziła że może usłyszeć, że nie wolno jej wziąć na ręce swojego dziecka.
Przez zaciśnięte gardło Udało jej się tylko wydukać ciche
-Dlaczego?
No niech Pani sama zobaczy, ma wspomaganie oddechu, centralne wkłucie, wenflon, sondę. Jeszcze się coś wyrwie, a teraz przecież najważniejsze jest jego dobro. Jego zdrowie.
Położna uznała rozmowę za skończoną. Odwróciła się i odeszła do innych zadań. Kasia została przy inkubatorze czując jak rozpada się w środku będąc dzielną na zewnątrz. Tak, jego zdrowie… codziennie, odkąd urodziła swojego niespełna 2 kilogramowego wcześniaka słyszy, że najważniejsze jest jego zdrowie. Wczoraj czytała badania z lat 80’ które twierdzą, że dzieci najbardziej leczy stałą obecność matki w kontakcie skóra do skóry. Z lat OSIEMDZIESIĄTYCH! Mamy XXI wiek, a w Warszawie dalej nie wiedzą, że matka leczy dziecko samą obecnością pomyślała zrozpaczona wychodząc na korytarz. W końcu Ile można stać i patrzeć na swoje dziecko nie mogąc go dotknąć? Obkurczającą się macica dała jej znać, że nie za długo.
Usiadła na krześle w korytarzu, wyjęła telefon. Popatrzyła chwilę na listę kontaktów w ulubionych:
1.Kamil
2.Mama
3.Babcia
4.Julka

Julka. Jak dobrze mieć Julkę! Julka nie zadaje kolejny raz pytania o to kiedy ich wypuszczą, a Kasia ma ochotę zwymiotować słysząc to pytanie. Jej dziecko walczy o życie pod respiratorem, a wszyscy pytają kiedy wyjdą jakby oczywiste było, że już jutro. Julka nie mówi, że będzie dobrze bo wie, że może być różnie i to nie pomaga. Julka pyta jak czuje się Kasia. Ona, matka bez dziecka. Kasia czuje ulgę kiedy może wyrzucić z siebie wszystko co myśli do kogoś kto to udźwignie, nie rzuci szybko „och, na pewno się ułoży” i szybko znajdzie powód żeby się rozłączyć.
- Jezu, jak dobrze, że miałam rodzić z doulą (Julka-doulka miała w bio na insta i bardzo to Kasię rozbawiło więc zaczęła o niej czytać) !Powiedziała do siebie na głos i wcisnęła czwarty kontakt z listy ulubionych.
- Hej Jula… zaczęła i rozpłakała się w słuchawkę.

Płakała i płakała a ona czekała, pozwoliła by łzy płynęły, a napięcie zeszło, szybko też domyśliła się co się przed chwilą stało. Była 12:00 a o tej porze kończą się odwiedziny na oion w szpitalu, w którym jest Kasia. Po chwili wyczuła, że już może się odezwać.
- Znowu nie dali Ci go kangurować?
- Mhm…
- Czego potrzebujesz? Przeklinamy świat, klniemy na złych, złych medyków czy gadamy? A może szukamy strategii?
- Dobrze, że jesteś! Nienawidzę tego pieprzonego szpitala! Dzisiaj ich wszystkich nienawidzę!
- Ok, jestem przy Tobie…

————

Zdaje się, że to już czas.

Jesteśmy rodziną wielodzietną od półtora roku, ale jak ktoś mówi do mnie o rodzinach wielodzietnych to często podkreśla, że mówi o tych SERIO wielodzietnych 😂

No więc mówimy „sprawdzam” i w 2024 roku powitamy na pokładzie rodziny Strzemiecznych nasze czwarte dziecko, trzeciego syna, chłopca którego imienia wciąż szukamy.

Zdaje się, że świetna okazja by wzbogacić to miejsce o tematy bieżąco - ciążowo - wyprawkowo - porodowo - dzieciowe.

A tymczasem po prostu daje Wam znać, że osiągamy kolejne cele i już za chwilę będziemy mieli własną szóstkę (harcery wiedzą o co cho) ❤️

A ja w tym całym rodzinnym bałaganie próbuje przeżyć ciążę, poród i połóg jakoś bardziej ze sobą i w skupieniu na sobie a nie całkiem na dzieciach. To nie jest proste ale efekty daje takie, że i dzieci mają fajniej.

Kto w ciąży do spółki? :) 🤰🏻

Ps. Z uwagi na na obłożenie i mój stan nie mam już więcej przestrzeni na towarzyszenie przy porodzie do końca 2024 roku najprawdopodobniej. Nadal prowadzę indywidualną szkołę rodzenia, konsultacje ciążowe i połogowe oraz konsultacje chustowe.

Już jest! Nowy sezon podcastu „jak to jest” a w nim 5 wspaniałych, mądrych, zabawnych, pięknie opowiadających o porodach, macierzyństwie, rozwoju, przygotowaniach, relacjach, fotografii, tęsknotach…

To były wspaniale godziny rozmów, dziękuje Wam Kobiety❤️

A Was wszystkich zapraszam do wysłuchania, oceniania, komentowania, bycia z nami w wiosce kobiet ❤️

https://pod.link/1650740764

Maminiec
Obiektywnie najpiękniejsze
Matka w Centrum
Helena Bielawska
Rebozodoula Gosia Borecka
Instytut Dobrej Śmierci

Czyli się da ❤️💪

Siedziałam na izbie przyjęć z dzieckiem i patrzyłam na wiszącą kartkę z mottem szpitala, które podkreślało istotę jakości. Nie skłamie. Śmiałam się z tego wiedząc jak w obecnych czasach wyglądają realia. Czekał nas kolejny pobyt na oddziale tym razem poza Wrocławiem. Dlaczego akurat ten chcę opisać? Bo jestem zdumiona organizacją i chciałabym Wam pokazać, że się da! Nie wiem, który to był nasz raz…7…może nawet i bliżej 10. Z tylu miejsc nigdy nie spotkaliśmy się z takim podejściem, więc przechodzę do rzeczy. Zostaliśmy przyjęci w fatalnym momencie zmiany zespołu dniówkowego na nocny. Pielęgniarka jeszcze z dniówki poinformowała mnie o tym fakcie i poprosiła bym chwile zaczekała. Pierwsze zaskoczenie? To naprawdę trwało chwile! Tuż po 19 przyszła pielęgniarka, która poinformowała mnie jakie procedury przyjęcia nas czekają. Byłam zaskoczona, bo spodziewałam się mało zadowolonej osoby, która swój dyżur rozpoczyna od przyjęcia. Przy wszystkim w pełni poszanowano prawa małego pacjenta za co byłam ogromnie wdzięczna, bo ostatnie szpitalne wojaże pokazały mi, że nie zawsze jest to przestrzegane co jako pielęgniarkę i mamę małego pacjenta bolało bardzo. Zaprowadzono nas na sale i przekazano, że gdy tylko będą wyniki przyjdzie lekarz i przekaże nam plan leczenia. Tak było. Udzielano nam informacji o bieżących wynikach i kolejnych zleconych badaniach, które miały nas przybliżyć do diagnozy. Pielęgniarki objaśniały planowane czynności i ewentualne kwestie niepożądane, do których mogłam się przygotować. Nic mnie nie zaskoczyło dzięki pięknie działającej komunikacji pacjent- zespół i to należy podkreślić. Kolejna kwestia mało oczywista w standardach szpitali to PUKANIE do sal przed wejściem- tu nie ukrywam, byłam zdumiona. Poczułam ogromną wdzięczność, że można uzyskać taki rodzaj prywatności w publicznej placówce. Diagnoza nie była pozytywna i wiedziałam, że w szpitalu spędzimy trochę czasu, ale pierwszy raz czułam się w nim bezpiecznie. Jeszcze przed położeniem się spać przyszedł do nas lekarz i poinformował mnie o jutrzejszym dniu: wskazał godzinę porannego badania, porannej wizyty i porannych możliwych czynnościach pielęgniarskich. Dodał, że kładą szczególny nacisk na terminowość bym ja mogła sobie zaplanować dzień- tego początkowo nie zrozumiałam, bo co ja mogłam planować w czterech ścianach? Rano przeszliśmy przez wszystko tak jak zostało wcześniej powiedziane. Potwierdziła się wysunięta diagnoza i na obchodzie poinformowano mnie o leczeniu i godzinach, w których mam być dostępna na sali z dzieckiem tak bym resztę dnia mogła zaplanować jak chce z naciskiem bym nie opuszczała terenu szpitala. Poinstruowano mnie o drodze na szpitalny plac zabaw i dodano, że mogę spędzać czas na świeżym powietrzu z dzieckiem zawsze gdy będę chciała a ono nie będzie miało temperatury. W późniejszym czasie przekazano mi również, że mogę mieć także swój wózek, a godziny odwiedzin mogę dostosować do swojego dnia wolnego. Przeżyłam szok. Biegaliśmy po placu zabaw z wenflonem w ręku, robiliśmy babki z piasku i podróżowaliśmy wózkiem w poszukiwaniu szpitalnych kotów. Zaliczaliśmy z odwiedzającym tatą pikniki i w pełni cieszyliśmy się z prywatności na zewnątrz. Brzmi mało realnie jak na polski publiczny szpital? Mi też było ciężko uwierzyć. Zapragnęłam dowiedzieć się jak zaczęło to funkcjonować? Kto wpadł na pomysł tej organizacji i czym się kierowano? Badania naukowe, wyjazdy na kongresy, konferencje, przebyte rozmowy i wizyty w zagranicznych placówkach sprawiły, że były już ordynator postanowił działać w oparciu o zdobytą wiedzę. Oczywiście zmiana dotyczyła podejścia wszystkich pracowników, dla których obecna organizacja jest czymś normalnym, wręcz oczywistym. Pierwszy raz nie czułam się więźniem w szpitalu i uwierzyłam, że są miejsca gdzie choćby medycyna oparta na faktach (EBM) jest praktykowana. Me zawodowe serce urosło!
Z tego miejsca chciałabym serdecznie podziękować wszystkim pracownikom Oddziału Pediatrycznego z Pododdziałem Niemowlęcym w Trzebnicy. Dzięki Wam na nowo uwierzyłam w dobre pielęgniarstwo i jeszcze lepszą medycynę. Chapeau bas! Jesteście wzorem dla innych.

PS: Personel początkowo nie wiedział, że jestem pielęgniarką. Na koniec jedna z pielęgniarek zapytała, dlaczego w momencie gdy pokazywała mi jak mam trzymać rękę syna przy podawaniu antybiotyku w kroplówce nie zwróciłam jej uwagi, że to wiem? Dlatego, że pierwszy raz czułam się w pełni rodzicem i to było równie piękne!

Dziękuję

Udało się! Prezentuje Państwu moją stronę www 💪

Znajdziecie tam więcej informacji o mnie, ofertę, formularze kontaktowe, stronę podcastu oraz bloga 🙂

Link w komentarzu oczywiście

Dajcie koniecznie znać jak Wam się podoba ❤️

Jakie prawa masz w szpitalu? Ważne żeby wiedzieć!

PODAJ DALEJ!
Krótkie przypomnienie praw przysługujących Ci na szpitalnym oddziale - ich rozpowszechnianie i egzekwowanie może uratować życie.

Dzisiaj czekają na nas laurki, szkolne występy, prezenty, bukiet i dużo tulenia, ale…

Jeśli jesteś matką to czeka na Ciebie też dokładnie to co codziennie. Dzisiaj, jak każdego innego dnia od kiedy pierwszy raz poczułaś się mamą będziesz czuła niepokój o własne dziecko, o poziom swojego macierzyństwa, o to czy wszystko jest wystarczające.

Dzisiaj także będziesz lekiem na łzy, będziesz czytała po raz dwudziesty Pucia i po raz setny przygody Jadzi Pętelki, dzisiaj też przykleisz plasterek na stłuczone kolano, podasz zbilansowane posiłki albo mleko z płatkami zamiast obiadu, dzisiaj też wstawisz setną pralkę małych ubrań w tym tygodniu, będziesz nosić, bujać, słuchać krzyków, budować dom z klocków, jeździć godzinami autkami, udawać rycerza z mieczem z patyka i biegać za rowerkiem.

Dzisiaj jak każdego innego dnia możesz czuć się przytłoczona i mimo że nie masz 5 minut bez ludzi koło siebie możesz czuć się samotna jak nigdy dotąd.

Ta samotność matek płynie z rozmów z kobietami na każdym etapie ich macierzyństwa. Zostaje we wspomnieniach z ciąży, porodu i połogu. Przebija się w historiach opowiadanych przy kawie czy winie, na świeżo czy po latach, bez względu na to czy jest ktoś do pomocy czy zupełnie nikt.

Nie mamy wiosek, brakuje nam kobiet, brakuje nam wsparcia bez oczekiwań, ocen i naginania nas do siebie.

Czy wiesz co jest lekiem na samotność? Wsparcie jakiego potrzebujesz. Nie to na które jesteś skazana tylko dokładnie takie jakie jest teraz dla Ciebie najlepsze. Nie bój się o nie prosić. Masz do tego prawo.

Czasami to przygotowany dla Ciebie obiad, czasami wysłuchanie i przyjęcie twoich emocji, czasami wspólny spacer a czasami zabranie twojego dziecka na spacer tak żebyś mogła być chwile sama ze sobą.

Są społeczności takke jak grupy mam, grupy wsparcia, kręgi kobiet i są tez Doule! Dbając o swoją wioskę jeszcze w ciąży możesz zadbać o siebie w macierzyństwie.

Z okazji dnia mamy życzę nam - wszystkim mamom dbania o siebie i jak najmniejszej samotności wśród tłumu ludzi.

Czy ciąża przychodzi znienacka czy jest długo wyczekiwana zawsze wyzwala w nas ogrom emocji.

I bardzo dobrze. Tak właśnie może być kiedy dzieje się coś przełomowego w naszym życiu.

Wśród wielu uczuć, które towarzyszą nam jako matkom pojawia się też niepewność, zagubienie, lęk. To także normalne, jednak natłok informacji (często sprzecznych), oczekiwania innych względem nas, własne leki nie ułatwiają podejmowania decyzji o tym jak chcemy by wyglądały nasze ciąża, poród, połóg i rodzicielstwo.

Doula to taka baba, która nie oczekuje, nie zarzuca Cię własna historią, nie napiera na któreś z rozwiązań. Doula będzie przy Tobie bez względu na decyzje, które podejmiesz bo wie, że to właśnie o to podejmowanie decyzji chodzi najbardziej.

Doula pokaże Ci różne drzwi, opowie jakie ścieżki się za nimi kryją, opisze co może być za nimi dobrego a co trudnego, wyjaśni kogo możesz tam spotkać i kogo możesz chcieć wziąć ze sobą w podróż, a kiedy dotkniesz klamki nie zatrzyma Cię a lekko ruszy za Tobą. Tak by złapać Cię za rękę w najtrudniejszym momencie wybranej drogi.

Doula wie, że jest elementem w układance, która to Ty układasz, ale wie też, że jest tym elementem który potrafi zmienić cała układankę,

A czy Ty masz już swoją doulę?

Gdzieś mi mignęła ta grafika w innej wersji. No cóż… nie mogłam jej zostawić bez doulowej odpowiedzi 😂

EUropejski Tydzień Bliskości dzień 2

Od kiedy mogę nosić swoje dziecko?

To zależy. Od czego?

👶 Tydzień ciąży w którym urodziłaś i waga urodzeniowa. Wcześniaki są pod specjalną ochroną z różnych wzgledow, jednak wcześniak wcześniaków nie równy. Jeśli twój wczesniaczek urodził się w 36 tygodniu ciąży z wagą 3,5 kg i bez zaburzeń adaptacyjnych to nosić możesz w zasadzie od razu (patrząc z punktu widzenia dziecka). Jeśli natomiast twoje dziecko jest skrajnym wcześniakiem, waży mniej niż 2,5 kg lub ma zaburzenia adaptacyjne to decyzja o noszeniu będzie wymagała prawdopodobnie czasu, nabrania ciałka i wyczucia. Co do zasady najlepiej będzie nosić takiego maluszka w wiązaniu które nazywa się „kangurek”, są specjalne chusty które są odrobinę węższe od standardowych, chusta kółkowa wymaga dużej wprawy żeby wczesniak nam się ładnie ułożył i może wzmagać napięcie mięśniowe przez asymetryczność wiązania.

🤯 Połóg. Po porodzie cięciem cesarskim łatwiej odpuścić noszenie bo świeżo zszyta rana przypomina nam, że warto odpoczywać i nie należy nosić (chociaż być może będziesz się czuła na tyle dobrze żeby czasami nosić swoje dziecko, jeśli tak to prawdopodobnie znowu wygra kangurek który stosunkowo najmniej obciąży okolice pooperacyjne). A co z pologiem po porodzie naturalnym? Możliwe ze będziesz się czuła na siłach już pare godzin po porodzie, zwłaszcza jeśli twoje krocze nie będzie szyte, aaaale… Pamietajmy o tym że macica potrzebuje czasu na regenerację i obkurczenie, a nasz kręgosłup i stawy wracają do siebie po okresie ciąży (u kobiet po cc także!). Warto więc polegiwać w okresie połogu a bliskość z dzieckiem zapewnić sobie przez kangurowanie skóra do skory (tak! Nie tylko w czasie dwóch godzin po porodzie) oraz wspólne leżenie, karmienie się, przytulanie i głaskanie. Jeśli jednak musisz lub bardzo chcesz - wybierz kangurka, który nie tylko dobrze podtrzyma dziecko ale także nie obciąży tak bardzo twoich mięśni dna miednicy. Po zdjęciu chusty możesz zauważyć bardziej obfite krwawienie z dróg rodnych - wiąże się to z uciskiem macicy i jeśli nie przedłuża się a jest chwilowe to jest to naturalne.

Czy masz jakieś pytania? Chętnie pomogę!

Dzisiaj bierzemy na warsztat szale rebozo.

Brzmi szamańsko? Może to dobrze bo one potrafią zrobić naprawdę magiczne rzeczy…

Rebozo podtrzymujemy, masujemy, otulamy, potrząsamy, bujamy, otwieramy, zamykamy.

Dla mnie praca tymi szalami to czysta magia. A jeszcze jak dołączymy do nich afirmacje, muzykę, świeczki, olejki, relaksacje, zioła, kwiaty, coś smacznego, coś ciepłego i bliskie kobiety to w ogóle robi się totalny odlot.

Miałaś już jakieś doświadczenia z rebozami? A może używałaś ich w porodzie?

Jeśli jesteście rodzicami maluchów to Pamietajcie dzisiaj o tym, że nie dla każdego płynne żółtko jest bezpieczne…

Przy okazji tych Świąt wypełnionych po brzegi jajkami, postanowiłam spontanicznie przypomnieć, że niemowlakom i małym dzieciom (nawet do 2. lub 5. roku życia!) nie powinniśmy podawać jajka z płynnym żółtkiem 🍳

Przy pierwszych próbach podania jajka na początku rozszerzania diety najlepiej jajka gotować długi (10-15) minut, potem mogą być gotowane krócej ale żółtko powinno być w pełni ścięte.

Chodzi oczywiście o ryzyko zatrucia Salmonellą. Wbrew obiegowej opinii bakterie te mogą znajdować się nie tylko na skorupce jajka ale również wewnątrz (choć jest ich tam znacznie mniej). Młody organizm jest w znacznie większym stopniu narażony na niebezpieczne dla życia konsekwencje ewentualnego zatrucia. Dlatego jesteśmy tu wyjątkowo ostrożni.

Dodam na wszelki wypadek, bo wiem, że to się zdarzyć może, jeśli podawałas/łeś dziecku j***o na miękko i nic się nie stało - to ok! Nie ma się co biczować :) ale jeśli nadal masz małe dziecko, lepiej z tego zrezygnować.

Dlaczego 2-5 rok życia? Tu naukowcy nie są zgodni, te 2 latka to takie minimum ale ktoś bardziej ostrożny może czekać pewnie do 5. roku życia. Chodzi o szacowaną zdolność organizmu do radzenia sobie z założeniem.

Także miękkie warzywa - twarde jaja 😃😃

Smacznego ❤️🍳

❤️❤️❤️

Tak było! :)

Kolejny weekend szkoleniowy za mną

Wspominałam o zmianach prawda? Oto i są…

Od dzisiaj cała działalność związana z okołoporodowym wsparciem oraz wsparciem rodzicielskim widoczna będzie na instagramie i Facebooku w nowej odsłonie. Zapraszam Was do obserwowania profili pod nazwą…

Expecto Patrona!

Co tu znajdziecie? Będzie dużo o ciąży, porodzie, rodzicielstwie ale i o tym jak mogę Was wesprzeć w przygotowaniach do tych etapów w Waszym życiu. O organizowanych przeze mnie spotkaniach, kręgach kobiet, kursach.

Już za chwilę zobaczycie tez moja stronę z oficjalną ofertą, tekstami i podcastem. A tymczasem…

Niech dzieje się magia :)