Karla Orban - Psycholog RB

To już ten czas... wakacje! A wraz z wakacjami mój ulubiony kawałek letniej pracy: towarzyszenie Wam w czasie adaptacji żłobkowej i przedszkolnej.

W tym roku wspieram tak jak w poprzednim, zapraszając Was na kurs ADAPTACJA do żłobka oraz ADAPTACJA do przedszkola. Dwa osobne kursy, dwie osobne grupy wsparcia na Facebooku, z których będziecie mogli korzystać już w drugiej połowie sierpnia do końca września, pytając na bieżąco o Wasze emocje, postępy dziecka albo komunikację z kadrą.
A gdy już o komunikacji mowa, jutro o 20:00 wraz z będziemy rozmawiały o tym "Jak się dogadać ze żłobkiem i przedszkolem?". Powiem m.in. jak zgłaszać swoje obserwacje kadrze, jak słuchać gdy to nauczyciele mają nam coś do przekazania i co bywa kością niezgody w okresie adaptacji. Zapisy w linku poniżej!

Miałam napisać Wam o tym szkoleniu już w zeszłym tygodniu, ale jak się okazuje, szpitalne perypetie moich dzieci nie chcą się jeszcze skończyć. Wybaczcie mi zatem duże opóźnienie, ale chciałabym spróbować choć na końcówce dotrzeć do tych z Was, którzy czekali:

Zaparcia nawykowe i moczenie - 8. edycja szkolenia ONLINE dla specjalistów pracujących z dziećmi ❤️
Skorzystało już ponad 600 wspaniałych specjalistów dziecięcych i z dużą radością czekam na poznanie kolejnych.

Poniżej kilka najważniejszych informacji o szkoleniu:

➡️Szkolenie składa się z 25 nagranych lekcji oraz 3 spotkań online. To NIE SĄ typowe internetowe szkolenia w stylu wykładowym tylko realne sesje ćwiczeniowe. Przychodzicie na spotkanie, witam Was dwoma fikcyjnymi case studies, dzielimy na grupy i powracamy stworzyć kompletny i obszerny opis rodzin: co może być przyczyną, o co pytać w wywiadzie*, jakich specjalistów zaangażować w proces terapeutyczny i jak planować dalszą pracę.
* Strukturę wywiadu z pytaniami otrzymujecie razem z innymi dodatkami do kursu, m.in. wzorem zaświadczenia do przedszkola czy szkoły, kwestionariuszem przesiewowym dla pediatrów czy materiałami do prowadzenia psychoedukacji rodziców.

➡️W szkoleniu mogą wziąć udział specjaliści pracujący z małymi dziećmi i ich rodzicami. Jeśli jesteś rodzicem dziecka z trudnościami, to szkolenie nie będzie Ci pomocne - zajrzyj do mojego BIO, znajdziesz tam szkolenie dla rodziców.

➡️Szkolenie kładzie duży nacisk na wyposażenie uczestników w praktyczną wiedzę - obecność na spotkaniach online, przynajmniej 2 z 3, jest konieczna, by uzyskać certyfikat. Bardzo pracujemy nad tym, żeby angażować uczestników w rzeczywiste zdobywanie wiedzy, bo wiemy, że praktyka jest podstawą uczenia się.

➡️Biorąc udział w szkoleniu, masz możliwość przedstawienia przypadku z własnej praktyki zawodowej - spotkanie trzecie jest prowadzone w formule superwizji.

❗️Liczba miejsc jest ograniczona - 30 osób - a lista cały czas się zapełnia!

➡️Cena szkolenia: 529 zł.

Więcej informacji (m in. dokładny program szkolenia, opinie uczestników z poprzednich edycji) znajdziesz na stronie:
👉 https://zaparcia.specjalisci06.pl/
(Link również w BIO)

Dla odmiany pokażę Wam dziś coś uroczego. Taki kamyczek znalazłam w Zamek Kliczków dzisiaj.
Zgodnie z ideą zabawy, zabieram go ze sobą (kod pocztowy pokazuje gdzie kamyczki zostały pomalowane) i zostawię... w swoim ulubionym miejscu we Wrocławiu. Jestem ciekawa, kto go znajdzie :) i czy ktoś zgadnie dokąd chodzę naładować baterie. Jeśli macie ochotę, napiszcie dokąd sami chodzicie, może odkryję jakieś miejsce, którego jeszcze nie znam ;)

z

Wiem, że rozmowa o stracie jest jedną z najtrudniejszych do przeprowadzenia. Dziś chciałabym dodać Wam otuchy i wzmocnić w tym, co widzę od lat: że jesteście wystarczający, żeby dać dzieciom oparcie i nawet jeśli nie będziecie mieć dokładnego planu rozmowy, poradzicie sobie z nią.

Nie będzie też pewnie zaskoczeniem jeśli powiem, że zajmowanie się dzieckiem, jego emocjami czy pytaniami warto zacząć od zadbania o siebie. To wydaje się truizm, ale im bardziej boimy się, że to co powiemy wywoła silną reakcję u dziecka, tym trudniej go zastosować w praktyce.
Niech w tym kojeniu układu nerwowego przyjdzie Wam z pomocą ciało. Cokolwiek robicie Wy lub dziecko w tej stresowej sytuacji - płacze, trzęsie się, drży, zaciska pięści, kołysze - pozwólmy mu na ten ruch.
Sięgajcie też po wcześniejsze doświadczenia. Nawet jeśli nie są bezpośrednio związane ze stratą, emocje, które czujecie nie są dla Was zupełnie nowe. Wiecie, co wspierało Was w przeszłości, by poczuć grunt pod nogami i to doświadczenie będzie sprzymierzeńcem teraz.

Trzymam kciuki za udane rozmowy ❤️

A jeśli chcecie posłuchać więcej o tym jak wspierać i rozmawiać z dziećmi o chorowaniu lub umi€raniu, tylko do północy można dołączyć do klubu dla rodziców . W tej edycji przygotowałam dla Was dwa webinary na ten temat oraz co miesiąc będę odpowiadała na pytania w trakcie dyżuru psychologicznego. Nie mogę się już doczekać nowych twarzy!
Korzystając z linków afiliacyjnych w komentarzu oraz stories wysyłacie mi przysłowiową kawę, którą na pewno docenię. Do zobaczenia!

z Parentflix
Maria Reimann napisała w swojej książce "Nie przywitam się z Państwem na ulicy" (Wydawnictwo Czarne): "Cho­ro­ba wro­dzo­na wy­da­je mi się ra­czej czymś, do czego do­ra­sta się po­wo­li i co od po­cząt­ku sta­no­wi ele­ment mapy. Mapę jako pierw­si oglą­da­ją ro­dzi­ce. To oni są coraz bar­dziej świa­do­mi in­no­ści, za­gro­żeń, od­po­wie­dzial­no­ści i ogra­ni­czeń. To oni za­czy­na­ją się bać."
Książka Marii idzie ze mną przez życie i jak żadna inna głęboko zapisała mi się w sercu. Dziś wychodzę od niej, żeby poruszyć temat pytań, które mogą zadawać Wam dzieci z doświadczeniem choroby przewlekłej lub niepełnosprawności.
Trochę inaczej niż w przypadku posta o pytaniach o umi€ranie, tu nie podaję Wam przykładowych odpowiedzi. Tu chcę skupić się na tym, co jest istotą pytania: dziecko, które pyta, często szuka porozumienia, zrozumienia, porządkuje swój świat i wyciąga do Was rękę, dzieląc się kawałkiem, którego może nie rozumieć, na który można się zezłościć i który czasem trudno jest zaakceptować. Odeszłam od gotowych odpowiedzi również dlatego, że bliska mi w niepełnosprawności i chorobie (swojej i innych) idea samorzecznictwa: tego, że dwie osoby chorujące na to samo mogą przeżywać siebie inaczej i nie tracą tej indywidualności w swojej chorobie.
Mam nadzieję, że ten wpis będzie Wam pomocny.

Choroby są tematem drugiego webinaru, który szykuję dla Was w nowej edycji klubu dla rodziców , do którego możecie dołączyć do 25 kwietnia. Jeśli chcecie zrobić to za pomocą linku afiliacyjnego, znajdziecie go w komentarzu.

P.S. Użyty w grafice zwrot "czuć się samotnym i niezrozumianym" jest zwrotem potocznym. W psychologii mówimy, że to emocja rzekoma - nie czujemy się tak, a tak o sobie myślimy i tym myślom towarzyszą emocje (np. smutek, złość czy wstyd).

z
Przyjęłam zaproszenie do kolejnej edycji klubu dla rodziców , tym razem mając przed sobą bardzo duży temat: jak rozmawiać z dziećmi o chorowaniu i umi€raniu. Jak duże i wrażliwe to tematy niech świadczy chociażby to, że słowo śmi€rć w postach trzeba czymś zasłonić i zmodyfikować. To również pierwsza ścieżka w klubie, która, mam nadzieję, że jeszcze długo Wam się nie przyda, a jednocześnie spróbuję pokazać, że to, co trudne możemy oswajać i wspierać w tym dzieci.

Jako że w rozmowach z dziećmi najczęściej słyszę, że obawiacie się pytań, jakie mogą Wam zadać, przygotowałam propozycje odpowiedzi na najczęstsze z nich. Dziś te o umi€raniu, a w środę te pomocne w chorobie. Oczywiście są to tylko propozycje, w których chciałabym, żebyście pozwalali sobie na elastyczność. Możecie mówić mniej, więcej lub po swojemu, pamiętając o tym, że najbardziej liczy się Wasza otwartość na emocje dziecka, a nie konkretne słowa.
Jeśli brakuje Wam jakiegoś ważnego pytania, możecie zasugerować je w komentarzu.

Przez najbliższych kilka dni (do 25.04) będę pokazywała Wam to, co przygotowałam i zapraszała do dołączenia. Poza ścieżką wiedzową, czyli dwoma webinarami, będę nadal odpowiadać na Wasze pytania w comiesięcznym dyżurze psychologicznym. Dochodzą mnie słuchy, że lubicie te dyżury ❤️ W komentarzu znajdziecie link, który pozwala Wam dołączyć do Parentflixa - korzystając z niego przekazujecie mi część dochodu z biletu. Nie jest to dla mnie najważniejsze, ale na pewno będzie przyjemnym gestem.

Gdy mnie nie ma w internecie to najpewniej dużo się dzieje poza 😀 Rzadko się dzielę tym, co robię, bo nim o tym pomyślę to upłynęły już dobre tygodnie od szkolenia, ale to jest dla mnie bardzo ważne i, a niech tam, powiem Wam o nim!

Dwa lata temu dzieliłam się z Wami radością z powodu zdanego egzaminu i uzyskanego certyfikatu specjalistki okołoporodowego zdrowia psychicznego (PMH-C). Zdawałam ten egzamin miesiąc po udarze i nauczenie się do niego było naprawdę dużym wyzwaniem.

Treści, z których przygotowywałam się wtedy pracują mi do dziś, bo nie ukrywam, że są aspekty, w których w Polsce dopiero raczkujemy (np. opieka okołoporodowa dla osób pochodzących z różnych kultur, osób LGBTQA+ czy po wcześniejszej traumie i stracie).

Certyfikat PMH-C zachowuje ważność pod warunkiem, że co dwa lata zdobędzie się min. 12 punktów CE z nowych szkoleń i tak oto w marcu znów zdawałam egzaminy, tym razem w Seleni Institute w Nowym Jorku. Kończę z ogromną wdzięcznością za konkret do pracy terapeutycznej, szczególnie z rodzicami po stracie. Bardzo bliskie mi jest odejście od klasycznego pojmowania faz żałoby w stronę orientacji na stratę i orientacji na powracanie oraz koncepcja kochania nieobecnej osoby (ang. loving in absence) zamiast odrywania się od straty. Strata nie jest czymś, na co robimy miejsce w kulturze, a gdy para traci dziecko, wokół nich robi się jeszcze ciszej. O tej żałobie mówimy, że jest "pozbawiona praw" (ang. disfranchised grief). A jednak jest. I warto o niej pamiętać.

O stracie będziecie mogli posłuchać już niebawem w klubie dla rodziców , bo właśnie kończę przygotowywać treści do nowej edycji.

Wracam!
Może nieprzypadkowo wypadło to tak, że zwlekałam z tym postem tak długo, że dobiliśmy Walentynek. Niech będzie, że symbolicznie: potrzebowałam trochę przegadać z bliskimi, co to dla mnie znaczy znów wychodzić w tę przestrzeń internetową gdzie przez swoją nieobecność przestałam czuć się pewnie (czy to wciąż dla mnie?) i w końcu wymagało to podarowania sobie wiele czułości, żeby wrócić we własnym tempie.

Czuję, że nie było mnie tak długo, a i wcześniej bywałam tylko gościem, że wypadałoby się rozejrzeć i zobaczyć, co się zmieniło. Trochę jak wtedy gdy wpadam do rodzinnego miasta, potrzebuję chwili, żeby się wsłuchać w "co u Was słychać". I teraz tego najbardziej mi brakuje:
Kto nowy się pojawił na tej stronie? A kto jest tu ze mną od lat? Na jakim etapie rodzicielstwa jesteście, o ile rodzicielstwo Was tutaj przyprowadziło: czekacie na dziecko, macie w domu wymagającego malucha, przedszkolaki, idącego w świat nastolatka? Jestem ogromnie ciekawa!

Właściwie czuję, że rzetelniej byłoby napisać: wróciłam (a nie wracam) do pracy, jako że z osobami w psychoterapii spotykam się już od miesiąca, a przez dwa ostatnie tygodnie nadrabiałam zaległości mailowe i zapraszałam wszystkie oczekujące od listopada osoby.
Teraz gdy wszyscy Ci niezwykle cierpliwi ludzie mają już swoje terminy, czuję że mogę dać znać o swojej dostępności.
Do czego zapraszam Was najbardziej?

Mam jeszcze miejsca dla dwóch par/rodzin, które chciałyby spotykać się terapeutycznie przed 15 (również w gabinecie przy ul. Dożynkowej we Wrocławiu). Jeśli więc myśleliście o tym, żeby zaopiekować się swoim związkiem, przyjrzeć różnicom w rozumieniu roli rodziców albo złapać wspólny front w rodzicielstwie, teraz mogę Was do tego zaprosić.
Mam również możliwość przyjęcia jednej osoby na popołudniową psychoterapię osoby dorosłej (w gabinecie przy ul. Dożynkowej) oraz dwóch na przedpołudniowe (w gabinecie lub online).
Edit 15.02: W tej chwili pozwolę sobie nie przyjmować już zgłoszeń na psychoterapię osób dorosłych i par, żeby na spokojnie skontaktować się z osobami, które zgłosiły się wczoraj. Prawdopodobnie nie dam rady zaopiekować wszystkich, ale na pewno odpowiem na Wasze maile.

W najbliższych dniach napiszę Wam nieco więcej o tym jak może wyglądać spotkanie psychoterapeutyczne i rodzicielskie, bo myślę, że pewnie wielu osobom nie miałam się okazji przedstawić i opowiedzieć co robię :)
Jeśli i Wy opowiecie mi cokolwiek o sobie, będzie mi z pewnością łatwiej. Dobrego dnia!

Od 2 tygodni w szpitalnym łóżku kibicuję kampanii na miarę swoich sił.

Dziś wrzucam Wam rozmowę z ekspertką zeszłotygodniowego spotkania o nastolatkach, Joanną Szulc (której to za każdym razem nie udaje mi się oznaczyć).

Przychodzę również z przypomnieniem, że już jutro odbywa się ostatnie w tym roku Nie jest łatwo być rodzicem: bezpłatne spotkanie o poczuciu własnej wartości i relacji rodzeństwa z udziałem Gosia Stańczyk, psycholożki, autorki książki "Rodzeństwo" oraz Przystanek Relacja Katarzyna Kalinowska, psycholożki, którą znacie z listopadowego spotkania :) Zapraszamy 20 grudnia na 18:00 do Kino Nowe Horyzonty , pamiętajcie o zapisach (szczegóły w wydarzeniu, kliknijcie w niebieski tekst) oraz koniecznie SPRAWDŹCIE SPAM, gdy już się zapiszecie. Dzielne Agnieszka Zaranek oraz Katarzyna Jurkowska odpisują na Wasze wiadomości z zapisami, ale niektóre z nich mogą wpadać do Waszych folderów spam. Jeśli nie otrzymacie potwierdzenia zapisu, niech Was to nie powstrzyma przed udziałem

"Nie jest łatwo być rodzicem". O trudach wychowania nastolatków opowiada psycholog Joanna Szulc  

Kampania również w tym roku wzrusza zaproszeniem do udziału dzieci i ich bliskich. W ubiegłym roku pomysłodawcy pytali dzieci, co lubią robić z rodzicami, co im pomaga i kiedy czują się dobrze.
Tej jesieni zaprosili rodziny trzypokoleniowe - dziecko, rodzica oraz babcię/dziadka. Najpierw do wspólnego spędzenia czasu, by z czułością popatrzeć na to, co lubią w sobie nawzajem, a później by nam o tym opowiedzieć. Teaser tej kampanii jest już dostępny i - jestem ciekawa jak Wy będziecie się z nim mieć - chwyta za serce

Zobacz we mnie dobro | making of | #WrocławBezPrzemocy 2023 Zobacz we mnie dobro. Jak powstała kampania 2023"Kolejna odsłona kampanii skupia się na tym, co dobre. Zaprosiliśmy w...

Moi Drodzy! Od jutra rozpoczynam przerwę w pracy konsultacyjnej i terapeutycznej w związku z wtorkową operacją.
Nie jestem do końca pewna, kiedy będę czuła się w pełni sił, żeby wrócić do pracy, stąd pozwoliłam sobie na nieco dłuższą przerwę.
Być może będę czuła się na tyle dobrze, by pierwsze konsultacje mogły odbyć się pod koniec stycznia, na razie jednak chciałabym dać sobie spokojne dwa miesiące, a także zastrzec, że z przyczyn niezależnych ode mnie może się okazać, że będę potrzebowała dodatkowych 2 czy 3 tygodni lub tyle czasu zajmie mi przyjęcie wszystkich osób z listy oczekującej. Pierwszeństwo będą miały rodziny, które były już wcześniej konsultowane, by zapewnić im kontynuację opieki. Jeśli zastanawiacie się nad konsultacją psychologiczną, rozważcie proszę czy możecie poczekać i nie będzie dokładało Wam to napięcia. ❤️

Po powrocie nadal będę prowadziła konsultacje rodzin oraz psychoterapię osób dorosłych i par. Spotkania będą możliwe online oraz stacjonarnie w nowym gabinecie - teraz będę gościć w przestrzeni gabinetów na Dożynkowej 62 (tuż obok Krzyckiej), które już dziś mogę Wam pokazać 🙂 Ta zmiana pozwoli mi spotykać się z większymi rodzinami 😀

W internecie będę obecna na tyle, na ile pozwoli mi zdrowie, myślę, że nie zniknę chociażby z powodu trwającej kampanii 🙂 Możecie mnie również zobaczyć w klubie .
Do zobaczenia niebawem! ❤️

Od początku była to dla mnie wyjątkowa kampania. W tym roku podwójnie wyjątkowa, bo mogłam przyglądać się jak powstaje, cieszyć gdy obecność potwierdzali nasi wspaniali goście (Bliskie Wsparcie - Paulina Kopeć-Turecka, Magdalena Boćko-Mysiorska - blog, Przystanek Relacja Katarzyna Kalinowska , Gosia Stańczyk , Szulc - której na FB nie udaje mi się oznaczyć oraz Dobra Relacja - Małgorzata Musiał), świętować, że zapełnia się sala w Kinie Kino Nowe Horyzonty na ponad 250 osób.

Wielkie emocje towarzyszyły nam z Pauliną Kopeć-Turecką, kiedy 24 października miałyśmy radość i przyjemność spotkać się z Wami na pierwszym spotkaniu "Nie jest łatwo być rodzicem". Mnie także duma, że mieszkam od 12 lat właśnie we Wrocławiu i że Wroclaw [Wroclove] inwestuje w tak przemyślane i fajnie zrobione kampanie (brawa również dla Wydział Zdrowia i Spraw Społecznych UM Wrocławia oraz Miejski Ośrodek Pomocy Społecznej we Wrocławiu).
Nie mniejsza frekwencja dopisała 23 listopada na spotkaniu z Kasią Kalinowską o rodzicielskim wypaleniu. Wiem, że to spotkanie także bardzo Was poruszyło ❤️ I wciąż dostajemy ciepłe słowa o obu.

Dziś mogę już rozgłaszać i zapraszać na dwa kolejne! 😀 12 grudnia zapraszamy rodziców nastolatków na spotkanie z Małgosią Musiał i Joanną Szulc Nie jest łatwo być rodzicem: bezpłatne spotkanie o zaufaniu, kontroli i motywacji u nastolatków. Małgosia opowie o zaufaniu i kontroli w relacji z nastolatkiem, a Joanna o rozmowach o szkole i motywacji.
20 grudnia zapraszamy zaś rodziców dzieci w wieku 6+ na spotkanie z Gosią Stańczyk (będzie mówiła o konfliktach i relacji między rodzeństwem, o które pytaliście mnie w październiku) i Kasią Kalinowską (tym razem skupi się na poczuciu własnej wartości dzieci szkolnych) - Nie jest łatwo być rodzicem: bezpłatne spotkanie o poczuciu własnej wartości i relacji rodzeństwa.

Dzieci, które weźmiecie ze sobą 12 lub 20.12 będą mogły obejrzeć film - bezpłatnie. Obowiązują zapisy (zobaczcie stories i podlinkowane wydarzenia).
Kto już był i chce podzielić się wrażeniami - zapraszamy do pozostawienia komentarza. Kto będzie na każdym spotkaniu? Dajcie znać!
A kto nie był lub nie może być, ale uważa projekt za fajny, bardzo prosimy o udostępnienia, by inni nie przegapili okazji na bezpłatne spotkanie i film dla dziecka 😀

Kiedy pisałam program tego szkolenia, moim celem było dokładnie to samo, co staje się naszym celem w spotkaniu z rodziną, która boryka się z trudnościami toaletowymi: obniżyć towarzyszące im napięcie.

Nagrywałam więc tak, żeby specjalista, również pracując w innym kawałku problemu moczenia czy zaparć nawykowych, poczuł, że rozumie jak to wszystko mogło się zacząć, jak zaostrzać, kiedy wyciszać i jak wpływać na pozostałych członków rodziny.
Napięcie, o którym pisałam na początku łączy rodziców i specjalistów, gdy temat nas przytłacza. Wydaje się być tak wielowątkowy, że nie wiadomo z której strony go oglądać, jak nadać mu sens, od którego wątku zacząć. Czy rzeczywiście kontynuować odpieluchowanie dziecka, które już na początku zaczęło mieć tak silne zaparcia, że od wielu dni nie załatwiło się wcale? Którą trudnością dziecka zająć się najpierw, jeśli poza moczeniem pojawia się jeszcze jakaś, a toaletowa zawsze wydaje się pierwszoplanowa?

Po raz ostatni w tym roku i przed moją planowaną przerwą w pracy, zapraszam specjalistów na 7. edycję szkolenia "Zaparcia nawykowe i moczenie". Ale uwaga! Jest to szkolenie bardzo praktyczne, na którym zależy mi przede wszystkim na rozwijaniu Waszych umiejętności analizy i syntezy. To nie jest wyłącznie forma podawcza. Macie dostęp do nagrań (na 4 miesiące) wysyconych solidnie opracowaną treścią i merytoryką, ale na 3 spotkaniach online na żywo zajmujemy się wyłącznie praktyką, czyli ćwiczeniami. Aktywny udział w dwóch z nich jest konieczny do uzyskania certyfikatu - bez udziału w sesjach ćwiczeniowych tracicie najcenniejszą część. W stories znajdziecie opinie, a w BIO link.
Do zobaczenia!

Gdy mija 1 listopada, temat straty i żałoby znów chowa się z widoku. Trudniej o nich rozmawiać i otwarcie dzielić się swoim przeżywaniem.

A rozmowa to dobry sposób na to, by te straty oswajać. W tym roku Sylwia Włodarska - Pani Swojego Szczęścia zaprosiła gości IX Konferencja online "Bliżej potrzeb, bliżej Szczęścia" O stracie bez tabu, z akceptacją i nadzieją właśnie do takich rozmów: o tym jak troszczyć się o siebie i bliskich w obliczu straty, włączać ciało w proces regulacji emocji, rozmawiać z dziećmi i radzić sobie w żałobie. To ważne tematy

W ostatnim webinarze na - Jak przygotować starszaka (i siebie) na pojawienie się rodzeństwa - dostałam taki feedback, że podoba Wam się koncepcja przygotowywania do zmian jako... kręcenia pokrętłem. I pomyślałam, że może pokażę ją też tutaj, to posłuży szerszej grupie odbiorców.
[Pomyślałam też sobie, że mało Wam pokazuję tego, co się dzieje za kulisami jakiejś pracy, którą wykonuję, a być może kogoś to ciekawi. I ponieważ - tu reklama i - do 26.10 można dołączać do Parentflixa, linki w komentarzu - teraz jest dobry czas na pokazywanie tego, co za zamkniętymi drzwiami, dziś mogę akurat ten fragment odsłonić.]

Słyszę często, że zmiany i trudności paraliżują (co zresztą znam, bo jako ludzie mamy ze sobą dużo wspólnych kawałków i to właśnie jeden z nich). "Nie wiem jak ją przygotować na przeprowadzkę/zmianę przedszkola...", "Chyba niedługo będziemy się rozstawać...", "Jestem w ciąży", "Ich niania wyjeżdża". Na trudne momenty trudno być naprawdę gotowym w znaczeniu "niewzruszonym" i "bez nieprzyjemnych emocji", ale rozumiem być gotowym jako "być wzmocnionym jak najlepiej się da".
A żeby być wzmocnionym, każdy z nas ma dwie możliwości: może robić więcej czegoś, co ładuje mu baterie albo mniej czegoś, co je rozładowuje.
To bardzo uproszczony model, nienaukowy do bólu, ale kto wie, może dziś komuś się przyda. 😀

Trzymam kciuki za Wasze moce i wzmacnianie. 😀

Rodzicielstwo kilkorga dzieci ucieka czasem wszelkim słowom, ale gdybym szukała bardzo mocno jednego, to przychodzi mi do głowy: NARAZ.
Wiele rzeczy dzieje się NARAZ.

Jedno i drugie dziecko wołają Cię w tym samym momencie.
Opowiadają swój dzień jedno przez drugie ;) Przy stole mieszają się wątki.
Chcą się bawić tylko TĄ JEDNĄ rzeczą, którą teraz trzyma siostra/brat.
A później, gdy są starsi Twoje myśli biegną jednocześnie do Dnia Nauczyciela w szkole starszego i do spaceru w przedszkolu młodszego (co tam było do spakowania?).

Nie zamieniłabym wielodzietności na nic innego. Wiele w niej lubię, na przykład różnorodność swoich dzieciaków i to, ile dzięki niej się nauczyłam, a czego nie mogłabym doświadczyć bez niej. Jednocześnie (NARAZ?) pamiętam jak wiele pytań rodzeństwo może wzbudzać w nas wtedy, gdy spodziewamy się drugiego i kolejnego dziecka albo gdy konfrontujemy sobie wyobrażenia o rodzeństwach z tym konkretnym rodzeństwem, które mamy w domu.

Dlatego z ciepłem i wyczekiwaniem zapraszam na 7. edycję klubu dla rodziców , w którym przez 6 miesięcy będę opowiadała i odkrywała razem z Wami właśnie te relacje: między naszymi dziećmi. Porozmawiamy o przygotowywaniu się na rozszerzaniu naszej uwagi, mieszczeniu potrzeb kilku osób naraz, godzeniu tych różnorodnych małych ludzi pod jednym dachem i przede wszystkim, jak to u mnie bywa, robieniu miejsca na swoje rodzicielskie potrzeby i granice. Zgodnie z parentflixową tradycją, będzie się to nazywało "ścieżką wiedzową", czyli webinarami i ćwiczeniami w społeczności rodziców w Parentflixie, a gdybyście potrzebowali odpowiedzi na konkretne pytania - jestem także dostępna na comiesięcznym dyżurze psychologicznym.

Do Parentflixa można dołączyć od dziś do 26 października, więc nie zastanawiajcie się długo. Oprócz moich treści znajdziecie tam inne wspierające webinary z zakresu psychologii, dietetyki, zdrowia, logopedii, fizjoterapii i rozwoju dzieci. Link, który umożliwi Wam dołączenie, a mnie przyniesie dodatkowy bonus - w sam raz na dzisiejsze urodziny - znajdziecie w BIO/stories. Do zobaczenia! :)

Rodzicielstwo kilkorga dzieci ucieka czasem wszelkim słowom, ale gdybym szukała bardzo mocno jednego, to przychodzi mi do głowy: NARAZ.
Wiele rzeczy dzieje się NARAZ.

Jedno i drugie dziecko wołają Cię w tym samym momencie.
Opowiadają swój dzień jedno przez drugie ;) Przy stole mieszają się wątki.
Chcą się bawić tylko TĄ JEDNĄ rzeczą, którą teraz trzyma siostra/brat.
A później, gdy są starsi Twoje myśli biegną jednocześnie do Dnia Nauczyciela w szkole starszego i do spaceru w przedszkolu młodszego (co tam było do spakowania?).

Nie zamieniłabym wielodzietności na nic innego. Wiele w niej lubię, na przykład różnorodność swoich dzieciaków i to, ile dzięki niej się nauczyłam, a czego nie mogłabym doświadczyć bez niej. Jednocześnie (NARAZ?) pamiętam jak wiele pytań rodzeństwo może wzbudzać w nas wtedy, gdy spodziewamy się drugiego i kolejnego dziecka albo gdy konfrontujemy sobie wyobrażenia o rodzeństwach z tym konkretnym rodzeństwem, które mamy w domu.

Dlatego z ciepłem i wyczekiwaniem zapraszam na 7. edycję klubu dla rodziców Parentflix, w którym przez 6 miesięcy będę opowiadała i odkrywała razem z Wami właśnie te relacje: między naszymi dziećmi. Porozmawiamy o przygotowywaniu się na rozszerzaniu naszej uwagi, mieszczeniu potrzeb kilku osób naraz, godzeniu tych różnorodnych małych ludzi pod jednym dachem i przede wszystkim, jak to u mnie bywa, robieniu miejsca na swoje rodzicielskie potrzeby i granice. Zgodnie z parentflixową tradycją, będzie się to nazywało "ścieżką wiedzową", czyli webinarami i ćwiczeniami w społeczności rodziców w Parentflixie, a gdybyście potrzebowali odpowiedzi na konkretne pytania - jestem także dostępna na comiesięcznym dyżurze psychologicznym.

Do Parentflixa można dołączyć od dziś do 26 października, więc nie zastanawiajcie się długo. Oprócz moich treści znajdziecie tam inne wspierające webinary z zakresu psychologii, dietetyki, zdrowia, logopedii, fizjoterapii i rozwoju dzieci. Link, który umożliwi Wam dołączenie, a mnie przyniesie dodatkowy bonus - w sam raz na dzisiejsze urodziny - znajdziecie w komentarzu. Do zobaczenia! :)