Psikiyatrist Uzm. Dr. Nurcan Hancı

Çoğu zaman ihtiyacımız olan yargılanmadan olduğu gibi kabul edilmek.
Ama hep eksiklik, tamamlanmamışlık hissi bir şekilde bizi yakalıyor.

**liz

Film, ölen gebe bir kadının karnındaki bebeğinin beyninin alınıp kadının kafasına naklini konu ediyor. Film boyunca zihni bebek, fiziksel olarak yetişkin güzel bir kadının oral, a**l, ödipal, çocukluk, ergenlik ve yetişkinlik dönemlerinin sırayla gelişimine şahit oluyoruz.

Hangi kadın, çocuk beyinli yakışıklı bir erkek hayali kurar ya da ister? Hiçbir kadın istemez. Ama filmdeki erkeklerin hepsi bu çocuk zihinli güzel kadından çok etkileniyor. Bu bana günümüzde kadınların erkekleri tavlamak için aptal rolünü oynamasını hatırlattı.

Bir de bir genelev güzellemesi var ki evlere şenlik. Parayla cinsellik yaşayan kadın zevk almaz, alıyorsa bile ordan feminizm, özgürlük çıkmaz. Erkeksi bakışı burda da hissediyoruz. Parayla cinsellik yaşamak erkeğe hizmet eden, kadınsı olanı tarumar eden, yine ataerkil sisteme yarayan bir durum.

Bu film bize bir kadının özgürleşme hikayesi olarak sunuluyor. Film erkeksi olanı eleştirirken aslında erkeksi olanın fantezilerine hizmet ediyor. Çıplaklığın bolca olması, kadının güzelliği ve çocuk zihni, erkek seyirciye hitap etmiş. Eleştirdiği şeyin içine düşmesi tam da bu yüzden. Erkek zihninden feminizm çıkmaz, çıkamaz.

Film kitaptan uyarlama. Yönetmen ve yazar, her ikisi de erkek. Bu bana televizyonda erkeklerin, kadın meselelerini tartışmasını hatırlattı. Erkeklerin kadınlar hakkında kadınlardan daha çok şey bildiğini sanması bile neyin içinde olduğumuzu çok iyi anlatıyor.

Ne kadar bilimsel ne kadar entellektüel olursa olsun bi erkek kadınsı olanı anlamıyor. O nedenle dünya kötü bir yer olma meselesinden bir türlü kurtulamıyor. Halbuki kadınsı olan artıkça dünya daha iyi bir yer haline gelecek.



**liz

KALABALIKLARDA YALNIZ

Danışanımın, izledim ve izlediğimden beri çok huzursuz hissediyorum demesiyle uzun zaman sonra bana yazmak için ilham kaynağı oldu. Herkesin bugünlerde izlediği “Baby Reindeer” dizisinden bahsediyorum. Rahatsız edici olmasına rağmen kendimizi izlemekten alıkoyamadığımız diziye Donny’nin huzursuzluğuna gidiyoruz. Belki de ilk kendimizden bir şeyler bulma hali burda başlıyor hepimiz için.

Donny’nin yanızlığında sanırım herkes biraz kendi yalnızlığını da buldu. Belki de çok kalabalık görünenler de yalnız. Bir telefon kadar birbirimize yakınken bir o kadar da yalnız olduğumuzu anladık. Her şey zıtlıklarıyla var ve bizi hep başka bir yere savuruyor.

Donny’nin kendini sürekli yetersiz ve değersiz hissetmesi sürüklenmesine neden oluyor. Ünlü olursa ve ilgi görürse bu yarayı kapatabileceğini düşünüyor. Ama kapatmaya çalıştıkça o yarayı daha fazla kanatıyor. Her yaklaşan insanı memnun etmeye çalışması, histerik yanı, karşısındakine yeterse kendisinin de daha yeterli olacağı inancından geliyor. O kadar ki tecavüze uğraması, uğradığı yere tekrar gitmesi ve tekrar tekrar buna maruz kalması… Mazoşizm o acıdan kendini alamama, acı çekse de oraya gitmesinin nedeni. Belki de baştan kaybeden olarak girdiği yerden zaferle çıkabilme umudu. Ufacık bir iyi söze muhtaç. Travmasının daha derinleşmesine neden oluyor.

Donny’nin Martha’dan sürekli uzaklaşmaya çabalaması ama bir o kadar da yakınlaşmayı arzu etmesi, yalnızlığının derinliğini anlatıyor bize. Donny’nin arkadaş sohbetlerinde Martha ile alay ederek, maskelemeye çalıştığı acınacak bir yalnızlığı var. Bazılarımızın hayatlarında arkadaş sohbetlerinde alaya alınan takıntılı aşık kadınlar ve erkekler olmuştur. Belki de işte böyle yaparak “kim neleri maskeliyor” bize bunu düşündürdü. Donny kendini eksik, yetersiz hissettiğinde sadece Martha’nın gözünde biricik olduğu için Martha’ya tutunuyor. Martha’nın söylediği güzel şeyleri tekrar tekrar dinliyor.

Yazının devamını okumak için bio'daki linke tıklayabilirsiniz



**liz

"Çocuklar anne ve babalarının bilinçdışıdır."
Korku ve arzularıyla yüzleşemeyen anne ve babalar çocukları için hangi fedakarlığı yaparlarsa yapsınlar, o çocuklara o duygular miras kalacak.
"Kuvvetli Bir Alkış" dizisi benim için bunları anımsattı.

**liz

Mutlu aşk yoktur ama böyledir ikimizin aşkı da


Aşkta bakışı talep ettiğimde temelde tatmin etmeyen ve hep eksik olan şudur: Hiçbir zaman seni gördüğüm yerden bakmıyorsun bana.

Seviyor olmak, seviliyor olmaktan üstündür. “Neden üstündür?” diye sorduklarında…
Çünkü seven kişi sevdiğini bilir, bunun farkındadır; bir sevgiyle duygulanmış olduğunu bilir. Sevilen kişi ise bunu bilmek zorunda değildir, bilmediği bir şeye maruz kalmıştır, bu da kötü bir haldir.


Sevmenin kaybetmek olarak sunulduğu günümüzde sevmenin dönüştürdüğü insan olmanın vazgeçilmez olduğunu anlarız. Neyi nasıl sevdiğimiz aslında bir zamanlar annemiz ve babamız tarafından bizim nasıl sevildiğimizle de ilgilidir.

**liz

Bir şeyi yapmaya değiyorsa, kötü yapmaya da değer.


Denemekten vazgeçmediğiniz bir yıl olsun…

#2024

600 takipçiye ulaştım! Devam eden desteğiniz için teşekkür ederim. Sizler olmadan bunu asla başaramazdım. 🙏🤗🎉

Yasaklama arzuyu baskı altına alır. Bir şeyi tuhaf biçimde albenili hale getirir.

Bizi itaatkar yapar ama aynı zamanda bize hayaller kurdurur.

Bir kurala sadık kalmanız için ona karşı gelmenin ne demek olacağını akılda tutmanız gerekir.


Bazen hayat yasaklar üzerinden kurulur.

**liz

Neden yaşamadığımız olaylar hakkında yaşadıklarımızdan daha fazla şey biliyormuşuz gibi görünürüz? Çünkü çıkıp gitmeyi sadece bu mümkün kılar ve hayal etmemize yoksunluk sebep olur.


Hayatımızda yaşadıklarımız kadar yaşamak isteyipte yaşayamadıklarımız da belirleyicidir.
Onlar bizim hayallerimize, rüyalarımıza dönüşür.

**liz

Annesinin seçilmiş çocuğu Salvador Dalí, hayatının kadını Gala’nın biriciği olmak istedi.
Belki bunu bir türlü başaramadığından resimlerinde hep Gala’dan izler vardı.

Biriciği olmak istiyoruz sevdiğimizin.

Olamayacağımızı bile bile onarmaya çalışıyoruz geçmişi.


**liz

Anne babamızın çocukken bizi mahrum bıraktığı şeyi bir gün bize vereceklerine dair beklentimizden vazgeçmemiz gerekir.


Bu mahrum bırakıldığımızı bazen de başkalarından telafi etmeye çabalarız. Umudumuz çaresizliğimiz olur.


**liz

Kişinin suçlu olabileceği tek şey, arzusundan vazgeçmiş olmasıdır.


Tanımlayamadığımız ama ne olduğunu bildiğimiz eksikliğin tamamlanması umuduyla…

**liz

Sadece nesneyi yok etme riskini göze alabilirsek yaratıcı bir şekilde ve çoşku duyarak yaşayabiliriz.


Belki de bazen yeniden başlamak için herşeyi yıkmak gerekir.

**liz

Sahip olmadığımız şeyden daha iyisi yoktur dünyada, ancak ona sahip olduğumuz an başka bir şey isteriz.


İsteklerimize ulaştıktan sonra gelen bu muymuş hissi…






**liz

Erkeğin erilliğinin ve gücünün kalıcılığını kendine kanıtlama konusunda takıntılı olduğunu rahatlıkla söyleyebilirim.
Erkek özü gereği, sahip olduğunu sandığı kudreti kaybetme konusunda endişelidir.


Kadınsı olanı kontrol etmeye yönelik her söylem şiddetin önünü açar.

Yalanın hakikat gibi sunulmaya çalışıldığı bir dönemden geçiyoruz. Kadın hakları üzerinden yapılan pazarlıkları sıradanlaştırmaya yönelik bir söylem var.
Kadınsı olanı dışarda bırakan her zihniyet karanlığa mahkumdur.

Kadın doğulmaz kadın olunur.


Her başarılı kadının arkasında engelleyen bir erkek vardır.
Bütün engellere karşı kadınlar günümüz kutlu olsun.

Cinayetin işleneceğini herkesin bildiği, engel olmak için kimsenin bir şey yapmadığı bir öykü.

Bilime kulaklarımızı kapadığımız müddetçe kırmızı pazartesi olmaktan öteye gidemeyiz.

Uygarlığın ilerlemesinin bedeli suçluluk duygusunun artması nedeniyle mutluluğun azalmasıdır.

suçluluk duygusunun gelişmediği, insanın yıkıcılığının bedeli olmadığı bir toplum uygarlaşamaz.

Umudu yeniden inşa etmemiz lazım.
Bunu ancak hakikatle yüzleşme cesaretini göstererek işlenen suçlar cezasız kalmazsa yapabiliriz.

Yok olmuş güven duygumuz ancak burdan yeşerebilir.

Benden ne istiyor?
Onun için ben neyim?
Bende ne görüyor?
Soruları ötekiyle ilişkimizde kendimizi sevmenin çabası…






**liz

Bazıları için cinsellik, düşünülmesi beklenende değildir. Sadece bir ayakkabı etrafında dönebilir.







**liz

Kendinizi tekrar etmeyeceğiniz, ağırlıklarınızdan kurtulabileceğiniz bir yıl diliyorum.

Psika**lizin şüphe bırakmadığı meselelerden biri de düşüncelerimiz dahil hiçbir şeyin yanımıza kâr kalmayacağıdır; yanımıza kâr kalmamasının adına “suçluluk” deriz.

Daha adil bir yaşam için eylemlerimizin yanımıza kâr kalmamasına ihtiyacımız var.

Aşka düşmek fazlasıyla negatif sayılıyor.
Oysa aşk tam da bu negatiflikten oluşur: “Aşk bir imkan değildir, bizim inisiyatifimize bağlı değildir, bir temeli yoktur, bize aniden gelir ve bizi incitir.”
Her şeyin mümkün olduğu, her şeyin inisiyatif ve projeden ibaret olduğu, Becerebilme’nin egemenliğindeki başarı toplumunda ise incinme ve tutku olarak aşka geçit yoktur.

Mesafe yoksa gizem yoktur, gizem yoksa her şey eğlenilebilir ve tüketilebilir olur.


Ötekinin başkalığı ve mesafesi yakınlaşma arzusu doğurur.

Bireyin duygusal gelişiminde aynanın önbiçimi annenin yüzüdür.


Anlaşılmadığını, yeterince sevilmediğini düşündüren mevcut ilişki, duygusal karşılık veremeyen ve anlayamayan anneyle olan ilişkinin tekrarı olabilir mi?

**liz