Lwów.info. Katarzyna Łoza

How it started and how it's going 😂

Z cyklu "dużo pytań, mało odpowiedzi". Jest taka sytuacja: w Ługańsku mieszka pani X. Pani X właśnie skończyła 70 lat. Chciałaby wyjechać z okupowanego miasta do Ukrainy, ale jej paszport stracił ważność. Pytanie pani X: czy można jechać przez Rosję, Białoruś i Polskę do Ukrainy z przeterminowanym paszportem, a może jest inny sposób, żeby się wydostać z Ługańska. Pytania do pani X: dlaczego chce wyjechać dopiero teraz? Co robiła przez 10 lat w okupowanym mieście? Czy pracowała na okupantów, czy brała od nich emeryturę? Czy ma też inny paszport, który nie stracił ważności, ale nie jest uznawany nigdzie na świecie? Czy kiedy odnowi swoje ukraińskie dokumenty, zostanie tu, czy wyjedzie jako uchodźca wojenny? No i są jeszcze pytania do tych, którzy sami wyjechali jako uchodźcy, a teraz zadają takie pytania pani X.

Inne oblicze Rohatyna 😅 a właściwie wszystkich takich rejonowych miasteczek, w których niewiele się dzieje. Trasa przechodząca przez centrum sprawia, że miasto jest jakby pęknięte, a przez to pęknięcie wycieka z niego całe życie. Jedna pierzeja rynku odcięta od pozostałych trzyma się tylko na dwóch cienkich liniach przejść dla pieszych.
Długo szukaliśmy jakiejś kawiarni, bezskutecznie. Jest tylko sushi. I Bedryk - "towary z supermarketów Europy". Miejscowy Uniwermag może służyć za dekoracje do filmu o apokalipsie, zastąpił go dom handlowy Kalina i second hand Euro Trend.

Przejeżdżaliśmy przez Rohatyn i zatrzymaliśmy się na spacer. Byłam już kilka razy w tym miasteczku, które jest znane głównie z tego, że wydało na świat Roksolanę, późniejszą żonę sułtana Sulejmana. Jej pomnik stoi na centralnym placu, ale poza tym temat nie istnieje. W Rohatynie jest też piękny renesansowy kościół i cerkiew z tego czasu,a także druga, drewniana z zachowanym ikonostasem bodajże XVII w., perełka w swojej kategorii. Niedawno przy rynku odkryto kilka starych napisów z polskich czasów.
Ale to tylko ta lepsza strona Rohatyna, czekajcie na następny post 😅

Znowu w podróży 😅
Tak wyglądają pola po drodze do Iwano-Frankiwska.

Przyjechała moja koleżanka Żanna jeszcze z bardzo dawnych czasów, kiedy nie mieszkałam we Lwowie, a ona tak. Potem wyjechała do Krakowa i stała się sławna, bo napisała świetną powieść. Szukała kogoś, kto by z nią pojechał na Wołyń, do jej przyjaciela Oleha, który zaszył się na wsi i maluje. I ja się od razu zgłosiłam, bo dawno już nie byłam nigdzie za miastem.
Droga była fantastyczna. Po godzinie z trasy kijowskiej zjechałyśmy w stronę Beresteczka, a tam już było tylko to, co lubię: puste, dziurawe drogi po horyzont, zieleń i czerń pól, wyłożone mozaikami przystanki autobusowe, na których nikt na nic nie czeka.
Wieś leży 150 km od Lwowa ale jedzie się 3 godziny. Kiedyś był tu jeden z końców świata - w dwudziestoleciu międzywojennym ostatni punkt na mapie ZSRR, tuż nad graniczną rzeką Styr, na drugim brzegu była już Polska z okazałym pałacem Czackich, po którym dziś zostały tylko piwnice. Nie mogłyśmy trafić, więc Żanna zadzwoniła spytać o drogę. "- a wyjechałyście już w pole?" Z polem był jeszcze las, ale tam już po nas wyjechał Oleh na rowerze.
Cały dzień nam zszedł na rozmowach o sztuce, kulturze, dorastających dzieciach, które wyszły w świat, o Lwowie , Krakowie i Afryce, o wojnie i różnych ludzkich historiach z nią związanych. Jedliśmy szczupaki ze Styru i ziemniaki z ogródka Oleha, spacerowaliśmy nad zalewem.
Jeden dzień w innym świecie.

Spontaniczna jednodniowa wyprawa na Wołyń. Potem napiszę coś więcej, teraz tylko kilka zdjęć.
*to nie jest post o historii, komentarze na ten temat będą usuwane*

Jeszcze trudno mi w to uwierzyć, ale ponad dwuletnia epopeja z kupnem i remontem mieszkania niedługo dobiegnie końca i moja dziupla w sercu starego miasta będzie dostępna dla gości. Uwierzcie mi, miejsce jest cudowne- w samym centrum, a jednocześnie ciche,z wyjściem na zielone podwórko. Nic, tylko wypoczywać, gdyby tylko rakiety nie latały ad głowami.

W Kijowie w kilku miejscach można zobaczyć zniszczony яuski sprzęt шojskowy.

Muzeum Hołodomoru w Kijowie. W 1932-33 roku władze sowieckie sprowokowały klęskę głodu na Ukrainie aby zmusić "niepokornych" Ukraińców do kolektywizacji gospodarki rolnej. Zwiększono normy produkcji ziarna, jednocześnie konfiskując jego zapasy,w tym przeznaczone na przyszłe zasiewy. Specjalne grupy konfiskowały w chatach całą żywność. Za zbieranie pozostałych po żniwach kłosów na polach groziło rozstrzelanie (karę stosowano nawet wobec dzieci). Według różnych szacunków z głodu zginęło od 4 do 7-8 mln osób (w szczytowym okresie, latem 1933 roku umierało średnio 1000 osób w ciągu godziny). Teraz historia się powtarza: яosja niszczy ukraińskie plony, ostrzeliwuje pola i magazyny że zbożem.

Na zdjęciach:
2/ jeden z tomów Księgi Pamięci Ofiar Hołodomoru - z nazwiskami ofiar i świadectwami tych, którzy przeżyli
3/ mieszkańcy wsi wyprzedawali wszystko, co się dało, w zamian za jedzenie, stąd znikoma ilość pamiątek rodzinnych przetrwała ten okres
4/ sprzęty rolnicze
5/ spalone rogaliki po ataku rakietowym na supermarket w Odessie, 2022 r.
6-8/ symboliczny ołtarz
9/ dziewczynka z 5 kłosami zboża - symbol Hołodomoru

Nasz dzisiejszy półgodzinny spacer przedłużył się do ponad godziny i ostatecznie skończył wezwaniem taksówki. Było jeszcze wcześnie, więc postanowiliśmy przejść się kawałek, zamiast wracać do hotelu metrem. Spacerowaliśmy beztrosko, zanim nie zobaczyliśmy blokpostu (posterunku wojskowego) i jeży przeciwpancernych. Kiedy zaczęliśmy się na głos zastanawiać, czy da się przejść, jakaś uprzejma pani poinformowała nas (po polsku!), że tędy nie przejdziemy. Trudno, to następną ulicą. Ale i ta okazała się zamknięta, i następna. Zrobiliśmy spore koło i wróciliśmy do pierwszego posterunku, gdzie żołnierze poradzili drogę przez szklany mostek widokowy. Kiedy bez rezultatu szukaliśmy zejścia na mostek, postanowiliśmy kolejny raz zapytać o drogę wypoczywającego na ławce dziadka. Ten, oderwany od lektury gazety "Beton" odparł, że już chyba setny raz jest o to pytany, i że niestety, jesteśmy w pułapce. Widocznie codziennie czyta "Beton" na dawnej ścieżce do szklanego mostka. Jedynym wyjściem było objechać całą zamkniętą dzielnicę rządową. Chyba nie muszę wspominać, że google nic o tym nie nie wie. 🫤

Na zdjęciach zasieki i okopy w parku. Centrum Kijowa, 2024 r.

Jeśli kilka lat temu spytać przeciętnego dorosłego Ukraińca, w którym roku zaczęła się II wojna światowa, odpowiedziałby: w 1941 r. Ta data była przez dziesięciolecia wtłaczana do milionów głów w całym ZSRR, widniała na dziesiątkach, a może setkach tysięcy pomników poświęconych bohaterom "Wielkiej Wojny Ojczyźnianej", która, o czym umiejętnie milczano, nie była tym samym, co druga wojna światowa. Bo jak można było wytłumaczyć lata 1939-41, kiedy związek R. ręka w rękę z rzeszą N. dzieliły Europę na strefy wpływów, udzielały sobie wzajemnie pomocy wojskowej i gospodarczej i urządzały wspólne triumfalne parady zwycięstwa? No raczej nijak. I chociaż podręczniki przepisano na nowo, do data 1941 z ukraińskiej przestrzeni publicznej zaczyna znikać dopiero teraz. A rosjanie dziś nierzadko dowiadują się prawdy po raz pierwszy dopiero, kiedy znajdą się w ukraińskiej niewoli.

Więcej na temat:
https://lwow.info/kijow-1943/

Jest dobra wiadomość, mianowicie lwowskie archiwum obwodowe (to, w którym są wszystkie sprawy o architekturze i budownictwie) zaczęło skanowanie swoich zasobów i to, co jest już zeskanowane, jest też dostępne w internecie, między innymi kilka pierwszych liter alfabetu z legendarnego Fondu 2, czyli dokumentacja budynków powstałych przed 1939 r. Jest tylko jeden niuans - sprawy posortowane wg nazw radzieckich, więc jeśli szukacie konkretnego domu, to trzeba najpierw sprawdzić nazwę ulicy z tamtego okresu (póki co są zeskanowane do D-G). Mogę w tym pomóc, piszcie w komentarzach. Jest też wyszukiwarka, która uwzględnia nazwy polskie - jeśli sprawa się nie otwiera, tylko wymaga logowania, to znaczy, że nie ma jej jeszcze w wersji cyfrowej.
Zaraz wrzucę jeszcze ten link w stories. Miłego przeglądania ❤️, napiszcie, czy znaleźliście coś dla siebie!
https://e.archivelviv.gov.ua/inventories/1611/?Limit=10&Page=1

Jeśli myślicie, że jakaś prestiżową nagrodę, to nie. Prędzej wpie*dol na dzielnicy 😁 Ja prawie dostałam, bo jak chodzisz gdzieś opłotkami i robisz zdjęcia czegoś innego niż opera lwowska albo ratusz, to w przekonaniu miejscowych mieszkańców pracujesz na яuskich i ich gipsowe zające w ogródku staną się później celem nalotów. Albo jeszcze gorzej: gdzieś w okolicy jest sekretny obiekt, o czym ty oczywiście nie wiesz, bo jest sekretny, i wzywają do ciebie wojsko, policję i służbę bezpieczeństwa. To należy mieć na uwadze, wybierając się obecnie do Lwowa w celach turystycznych.

Zdjęcia z dzisiejszej wycieczki śladami lwowskiej secesji wokół pl. Prusa.
Organizator Jana Terlecka
Na Instagramie dostępna rolka:
https://www.instagram.com/reel/C43bHloIuAC/

Nowa rolka dostępna na Instagramie. Kojarzycie to miejsce?
https://www.instagram.com/reel/C4x_OG-Iaks/

Widzieliście kiedyś taki smutny, zimny i pusty Lwów, jak dziś?

Bilety na ukraińskie pociągi są sprawdzane przy wejściu do wagonu. I kilka dni temu we Lwowie miała miejsce taka sytuacja: mężczyzna (prowadnik) wpuszczający pasażerów nie chciał wpuścić oczekujących kobiet, bo żywił głębokie przekonanie, że pierwszym do wagonu zawsze powinien wejść mężczyzna, czego zresztą pilnował przez całe swoje zawodowe życie. Wynika to dawno zakorzenionych, jeszcze przedchrześcijańskich wierzeń, że za mężczyzną idzie dobro i powodzenie, a kobiety to zawsze jakiś czort się czepi. A tu ani jednego chłopa, a tłumek bab powiększa się z minuty na minutę. Dopiero kiedy jedna z nich okazała się wojskową, zgodził się puścić. I teraz jest pytanie, czy uznał ją za męską formę istnienia, czy uległ pod wpływem siły 😅

Kijów, Lesi Ukrainki 24

Jeszcze takie piękne mozaiki z Kijowa, nie mogę nie pokazać wszystkich, dlatego będzie jeszcze drugi post. Adres: ul. Lesi Ukrainki 24

Kijów, ul. Bulwarno-Kudriawska 34 (w podwórku). Między nowymi wieżowcami ostał się taki dom z końca XIX w. Krąży na jego temat wiele historii i nawet tabliczka z informacją o tym, że to obiekt zabytkowy, podaje błędne informacje, że mieściła się tu szkoła artystyczna. Według innych danych dom miał powstać w 1879 r. i był wielokrotnie przebudowywany. Do rewolucji bolszewickiej był własnością rodziny Rogalskich, prawdopodobnie Polaków, gdyż tymczasowo udostępniali go na dom modlitwy mariawitom. Po rewolucji odebrany właścicielom stał się przytułkiem to dla przyjezdnych komunistów, to dla artystów cyrku, a w końcu przekształcono go na mieszkania komunalne. Kręcono tu jeden z odcinków "Bitwy ekstrasensów" (show telewizyjne, w którym uczestnicy prezentują swoje paranormalne zdolności), stwierdzono wtedy, że dom ma "złą aurę" 🤔😅. Mimo tego, i mimo swojego opłakanego stanu wciąż mieszka w nim kilku lokatorów, a niedawno nawet można było kupić tam mieszkanie 😬😱

Kijów. Dom artystów cyrku, obecnie hotel. Cyrk był rozrywka bardzo promowaną z ZSRR, dlatego też w każdym większym mieście był okazały budynek cyrku. Kijowski był swego czasu największym w ZSRR, mógł pomieścić 2 tysiące osób. Dla wizytujących artystów wybudowano nieopodal hotel. Dziś może z niego skorzystać każdy, pod warunkiem, że lubi "tamte klimaty", bo, jeśli wierzyć komentarzom w internecie, to po pokojach biegają karaluchy, ciepłej wody nie ma od dwóch miesięcy, ręczniki i okna są brudne. Ale za to nocleg kosztuje 330 uah (33 zł). "Warunki jak w akademiku w 90-tych. Jeśli za własne pieniądze - super". Przy wejściu jest ciekawe panneau na tematy cyrkowe, tylko niestety ktoś wpadł na genialny pomysł, żeby pomalować szklane wstawki farbą 🫤

Nareszcie, doczekałam się :)
*To nie jest post sponsorowany 😂 *
Jedyne, czego brakowało na naszej poczcie koło domu, to przymierzalnia. Tak, przymierzalnia, nie przesłyszeliście się. W Ukrainie działa państwowa Ukrposzta, gdzie można opłacić rachunki, wysłać list czy paczkę, kupić prenumeratę gazetki z poradami dla ogrodników, wafelki w czekoladzie czy koszulkę z napisem "ruskij wajennyj karabl..." i dalej wiadomo, a także konkurencyjna Nowa Poszta (w Polsce znana jako Nova Post). Nie wiem jak w Polsce ale w Ukrainie jest to zupełnie inna jakość usług. Przy zamawianiu towaru wystarczy podać numer telefonu, nazwisko i numer oddziału pocztowego. Za dzień-dwa towar można odebrać, przy czym można go na poczcie przed odbiorem rozpakować, obejrzeć, przymierzyć (stąd ta przymierzalnia), sprawdzić czy działa, a dopiero wtedy uiścić opłatę za towar i za przesyłkę, lub odesłać bez żadnych kosztów. Przesyłka kosztuje średnio 100 hrywien (10 zł). Korzystaliście z ich usług w Polsce? Czy też wygląda to tak samo?

Jakby ktoś chciał kręcić horror we Lwowie, to są jeszcze takie miejsca 😱😂

Wczoraj w czasie spaceru zauważyłam taki element dekoracyjny. Na ścianie jakiejś komórki, ewidentnie nie w kontekście. Od razu skojarzyło mi się z kulturą żydowską. Parochet? Mam rację? Ktoś wie, co to jest i do czego oryginalnie służyło?

Za lwowskimi rogatkami jest wszystko, co lubię. Koty , stare samochody nie na chodzie, dekoracje ze starych opon, a przede wszystkim ten pierwotny porządek, który wynika na styku codziennych potrzeb i poczucia estetyki, które rosło samo, jak chwast pod płotem, nigdy nie nawożone wpływem jakichkolwiek kulturalnych trendów. Tu ładne jest to co się podoba. Tu nie obowiązują żadne reguły. Tu bezbożny brak szacunku dla dawnych epok idzie w parze z pobożnym mnożeniem na każdym rogu chałupniczych kapliczek. Tu inspekcje budowlane docierają tylko po łapówki.

Po dwóch latach wojny cały czas rozsyła reklamy zaczynające się od słów "potrzebujesz taksówki na lotnisko?".... 🫤

Tu jeden gość się skarży na tiktoku, że pogrzeb mamy mu wyszedł 12tys..$ Z tego 2 tysiące organizacja pochówku, a 10 tysięcy łapówka, żeby wyjechać z powrotem za granicę, gdzie mieszka od wybuchu wojny. I że wszystko przez tych, którzy sobie "super biznes wymyślili", i że nie po to przyjechał na pogrzeb, żeby i siebie pogrzebać. A drugi, też na tiktoku, dowodzi, że lepiej być barmenem w Rumunii, niż trupem w Ukrainie. I że on jest patriotą, bardzo, że chce, żeby Ukraina jak najszybciej wygrała tę woїnę, a on wtedy wróci, albo nie, zależy, czy mu Rumunia mocno wejdzie. Co sądzicie? Czy patriotyzm ma jeszcze rację bytu w takich okolicznościach, czy patrioci to ci, którzy wymrą naturalnie, bo sami idą dobrowolnie na śmierć?

Chyba mi za mocno weszła narkoza, bo śniło mi się, że Lwów był nad morzem i ukrywałam się w porcie w czasie nalotu 😅

Wyrwałam się z domu na chwilę. Na zdjęciach okolice szpitala i kilka po drodze do domu. I nie, nie trzęsą mi się ręce, to deszcz pada.