Gabinet psychoterapii Izabela Malarek

"Dzieci nie potrzebują idealnych rodziców
Przyjmując dziecko z całym jego „jestestwem” stajemy przed kolejnym wyzwaniem, jakim jest nasz wkład w ową relację. Wertujemy poradniki, kursy i warsztaty albo stawiamy na autorytety. Chcemy idealnie, chcemy bez błędów, chcemy perfekcyjnie. Mówimy o akceptacji, jednocześnie rzadko dając ją sobie. A przecież nikt z nas nie rodzi się rodzicem, a już tym bardziej tym „idealnym”. Jakże uwalniająca może być myśl i przekonanie, że nasze dzieci wcale takich rodziców nie potrzebują. Tak, jak my nie musimy stawiać im warunków w byciu w relacji, tak i one nie stawiają ich nam. Dając dzieciom prawo do wolności i autentyczności, dajmy je też sobie. Oczywiście nie oznacza to przyzwolenia na przemoc i zaniedbanie, ale dopuszcza gorsze chwile, leniwe dni a przede wszystkim błędy, na których uczymy się każdego dnia. Donald Woods Winnicott, brytyjski psychoanalityk i pediatra, stworzył wiele lat temu termin „wystarczająco dobra matka”. To matka, która nie jest idealna i wcale do tego nie dąży. Zaspokaja potrzeby dziecka, jednocześnie mając świadomość, że oprócz tego, co przyjemne, w relacji tej może pojawić się też to, co trudne. Jej rolą nie jest osiąganie stanu zen i wiecznego szczęścia w macierzyństwie, ale otwartość na dziecko przy jednoczesnej ochronie go przed własną frustracją, która może się pojawić i jest to zupełnie normalne.
Do relacji trzeba przynajmniej dwojga, a do bezwarunkowej relacji trzeba akceptacji dla każdej ze stron – nie tylko dla dziecka, ale również dla siebie. Oczywiście nie oznacza to, że pozwalamy sobie na totalny luz, brak własnych granic i szacunku dla granic innych. To raczej przyjęcie postawy, w której bierzemy w ręce to, co mamy i razem budujemy z tego więź, jednocześnie wzrastając w niej i ucząc się każdego dnia."
źródło: Dzieci są ważne; "Miłość bezwarunkowa – przyjęcie dziecka takim, jakie jest"
Anita Janeczek-Romanowska
fot ameenfahmy

Aby wyrazić złość, nie używając przemocy, musimy być świadomi tego, że nigdy przyczyną złości nie jest drugi człowiek. Przyczyną złości jest myślenie. To bardzo ważne, aby rozróżnić wyzwalacz złości od przyczyny złości.

Marshall B. Rosenberg
📚 Rozwiązywanie konfliktów poprzez porozumienie bez przemocy
tłumaczenie Barbara Wyczesany

fot. tugay aydın

Zapraszam do wysłuchania nowego odcinka Drogowskazów już dziś o 18 w EskaROCK ☀🔥📻🏝

Regularnie trafiają do nas wyniki badań poświęconych seksualności: mówią o preferencjach, przyzwyczajeniach a także naszych oczekiwaniach. Perspektyw z jakich można analizować tę sferę naszego życia jest naprawdę wiele, ale warto też zwrócić uwagę na to... że niektóre pary świadomie decydują się z niej zrezygnować. To tzw. "białe związki" lub "białe małżeństwa". Powodów takiej decyzji może być wiele, jednak najważniejsze by była uzgodniona przez obie strony i wspólnie podjęta. Kiedy jedna z nich forsuje tę opcję lub zmusza do niego partnera/ partnerkę - moźe to doprowadzić do konfliktu oraz kryzysu w związku. Wbrew obiegowej opinii, "białe związki" nie są uboższe od klasycznych, a może być wręcz przeciwnie. Między partnerami może wytworzyć się silne uczucie bliskości, pozbawione zabarwienia erotycznego❤️ Na pytania dotyczące "białych związków" szukam odpowiedzi razem z Patrycją Wonatowską, psycholożką, seksuolożką, współtwórczynią Instytutu Pozytywnej Seksualności.



Instytut Pozytywnej Seksualności Patrycja Wonatowska - psycholożka, seksuolożka

Rozmowa na naszej antenie już dziś o 18⏰, a kolejna szansa by jej wysłuchać we wtorek i w piątek o 22 🌜

A całość czeka już na Was w sieci 🕸:
⭐️na YouTube https://www.youtube.com/channel/UC3d4UyADKX3r-s724DF6nyw
⭐️na Spotify https://open.spotify.com/show/5kLE1jlPeZKM4aApxYnTAM

Do usłyszenia, Aleksandra Galant ❤️🎙

"Dobry związek to taki, w którym chroni się słabe punkty partnera. Chroni się je, ale to nie znaczy, że nie można o nich mówić. Mówimy: Wiem, że jesteś jakoś w tym punkcie wrażliwy… albo: Wiem, że mogę ci sprawić przykrość, ale chciałabym/chciałbym ci powiedzieć, że mam inne zdanie i złości mnie to, co robisz."
Andrzej Wiśniewski, "Związki i rozwiązki miłosne"

fot: Khadeeja Yasser

Pytanie do namysłu: prof Katarzyna Schier powiedziała kiedyś, że "Trauma pozbawia nas głosu, ale ciało rzadko milczy."
a co Twoje ciało Ci mówi?

fot Nick Fewings

♥️

"Uczucie zwane „Abhiman” opisuje ból i gniew, jaki odczuwamy w sytuacji, kiedy zostajemy skrzywdzeni przez osobę, którą kochamy albo od której spodziewamy się życzliwego traktowania. U podłoża tego uczucia leżą smutek i szok, ale szybko przeradzają się one w dziką, zranioną DUMĘ. Słowo to jest często tłumaczone jako "zraniona godność" albo "mściwy odwet", niemniej wyrażenia te mają w podtekście małostkowość. Tymczasem abhiman jest reakcją dopuszczalną, a nawet oczekiwaną. Aby uznać abhiman za nieodłączny element naszego życia emocjonalnego, musimy zrozumieć, że zerwanie niepisanych kontraktów miłości i szacunku miedzy członkami rodziny i sojusznikami oznacza zdradę ogromnego kalibru."

Fragment „Księgi ludzkich uczuć” Tiffany Warr Smith
fot Afria Ramio

Podczas jutrzejszego Liva zapytam Edytę m.in. o:

Jakie są najczęstsze problemy seksualne, z którymi borykają się pacjenci po diagnozie i leczeniu nowotworów męskiego układu moczowo-płciowego?
Jakie rodzaje nowotworów najczęściej wpływają na funkcje seksualne u mężczyzn?
Jakie opcje leczenia nowotworów mogą wpływać na życie seksualne pacjentów (np. chirurgia, radioterapia, chemoterapia)?
Jakie są dostępne metody leczenia dysfunkcji seksualnych po leczeniu nowotworów?
Jakie zmiany hormonalne mogą wystąpić u pacjentów i jak wpływają one na ich życie seksualne?
Czy istnieją specyficzne leki lub terapie, które mogą pomóc w przywróceniu funkcji seksualnych?

Jak radzić sobie z lękiem i stresem związanym z diagnozą nowotworu i jego wpływem na życie seksualne?
Jak partnerzy pacjentów mogą wspierać ich w radzeniu sobie z problemami seksualnymi?
Jakie strategie komunikacyjne mogą pomóc parom w otwartym rozmawianiu o problemach seksualnych związanych z chorobą?
Jakie zasoby lub grupy wsparcia są dostępne dla pacjentów i ich partnerów w zakresie radzenia sobie z problemami seksualnymi?

Jakie zmiany w stylu życia mogą pomóc w poprawie życia seksualnego po leczeniu nowotworów?
Jakie znaczenie ma zdrowa dieta i regularna aktywność fizyczna w kontekście życia seksualnego pacjentów po leczeniu nowotworów?
Jakie znaczenie mają regularne badania kontrolne w kontekście zdrowia seksualnego?

Jakie nowoczesne technologie i urządzenia mogą wspomóc funkcje seksualne u pacjentów po leczeniu nowotworów?
Jakie są najnowsze badania i osiągnięcia w dziedzinie leczenia dysfunkcji seksualnych u pacjentów onkologicznych?

Jakie są doświadczenia innych pacjentów w radzeniu sobie z problemami seksualnymi po leczeniu nowotworów?
Jakie są najlepsze praktyki i porady dotyczące utrzymania intymności i bliskości w związku mimo problemów zdrowotnych?

Jest coś jeszcze o co chcielibyście chciałybyście abym zapytała Edytę? Jeśli tak śmiało piszcie.

-płciowego

Jeśli chcesz się dowiedzieć, jak pisać o dzieciach doświadczających wykorzystywania seksualnego, zachęcamy do wzięcia udziału w warsztacie, do którego poprowadzenia został zaproszony Łukasz Wojtasik z Fundacji Dajemy Dzieciom Siłę. Warsztat poprowadzi z nim aktywistka społeczna Maja Staśko. Warsztat odbędzie się online 17 lipca o godzinie 12:00.

🎯 Cel warsztatu:
Warsztat dotyczy etycznego relacjonowania przypadków wykorzystywania seksualnego dzieci – tematu niezwykle wrażliwego i trudnego. Przekażemy praktyczną wiedzę oraz wskazówki, jak odpowiedzialnie informować opinię publiczną, nie szkodząc przy tym poszkodowanym.

🧩 Warsztat skierowany jest do dziennikarzy oraz wszystkich zainteresowanych tematem ochrony dzieci przed wykorzystywaniem seksualnym.

📅 Termin warsztatu:
17 lipca 2024 roku, godzina 12:00

📍 Miejsce:
Platforma TEAMS

✅ Link do zapisów:
https://tiny.pl/dl2lk

Dysforia wrażliwa na odrzucenie (Rejection Sensitive Dysphoria, RSD) to stan emocjonalny charakteryzujący się wyjątkową wrażliwością na odrzucenie lub krytykę, prowadzący do intensywnych reakcji emocjonalnych.

RSD jest szczególnie powszechne wśród osób z ADHD, ale może również występować u innych osób.

Osoby z RSD doświadczają silnego bólu emocjonalnego w odpowiedzi na odrzucenie, krytykę lub porażkę co sprawia, że mogą unikać sytuacji, w których istnieje ryzyko bycia odrzuconym lub skrytykowanym. Może to wpływać na unikanie nowych związków, wyzwań zawodowych czy innych sytuacji społecznych.

Jedną z możliwych konsekwencji RSD w przebiegu ADHD jest również niezwykle surowe podejście wobec siebie i skłonność do nadmiernej samokrytyki. Zdarza się tak, że osoby z RSD nawet drobne błędy mogą postrzegać jako katastrofalne porażki.

Przyczyny i mechanizmy RSD często bywają związane z neurobiologicznymi i psychologicznymi czynnikami. W kontekście ADHD, uważa się, że problemy z regulacją emocji i impulsywnością mogą przyczyniać się do wrażliwości na odrzucenie. Ponadto, wcześniejsze doświadczenia z odrzuceniem lub krytyką mogą wzmacniać te reakcje emocjonalne.

Praca z RSD:
Psychoterapia – różne nurty oparte na doświadczaniu np. ericksonowska, systemowa, humanistyczna, III fala CBT, terapia DBT – psychoterapia ta ma za zadanie pomóc w umiejętności regulacji emocji, radzenia sobie z impulsami, budowania odporności na stres emocjonalny.
W niektórych przypadkach mogą być konieczne lub wskazane leki, które pomagają w regulacji nastroju i zmniejszeniu impulsywności lub leki stosowane w leczeniu ADHD.
Pomocne jest również budowanie zdrowych relacji z rodziną i przyjaciółmi, którzy oferują wsparcie emocjonalne.

Drogie Osoby 🏳️‍⚧🏳️‍⚧🏳️‍⚧
zapraszamy na kolejne spotkanie online grupy wsparcia dla osób transpłciowych, niebinarnych, nienormatywnych płciowo
👉 Najbliższe spotkanie odbędzie się w poniedziałek 8 lipca o godzinie 17.30 na platformie Zoom.
👉 Na tę grupę zapraszamy osoby trans, niebinarne, nienormatywne płciowo (lub zastanawiające się nad swoją tożsamością płciową), które wcześniej nie uczestniczyły w stacjonarnych spotkaniach grup organizowanych przez Trans-Fuzję, a czują się osamotnione i chciałyby porozmawiać z innymi osobami, które mają podobne doświadczenia. (Ze względu na Wasze wątpliwości, wyjaśniamy, że możecie brać udział w spotkaniach tej grupy więcej niż jeden raz.)
✍️ Aby wziąć udział w spotkaniu należy wysłać zgłoszenie pod adres: [email protected]. W tytule maila napisz "grupa dla nowych,08.07". Bardzo nam ułatwi to skoordynowanie spotkań grup.
✍️ Ze względu na bezpieczeństwo i komfort grupy, w spotkaniu będą mogły wziąć udział wyłącznie osoby, które odpowiedzą na dwa proste pytania zgłoszeniowe (nie dotyczą danych osobowych) oraz potwierdzą akceptację regulaminu grup online (regulamin oraz pytania przesyłamy po otrzymaniu zgłoszenia)
👉 W spotkaniu grupy może wziąć udział maksymalnie 15 osób.
🦄👐 Chcemy, aby spotkania online były - podobnie jak to było do tej pory podczas spotkań stacjonarnych - dobrym miejscem do podzielenia się swoimi problemami, wzajemnego wspierania się i spędzania razem dobrego, wartościowego czasu w atmosferze akceptacji i życzliwości

„Jeśli robisz wszystko, co możesz, by wspomagać osobisty rozwój swego potomka, przygotuj się na to, że będziesz musiał radzić sobie z niepokojącymi skutkami tego rozwoju. Jeśli Twoje dzieci w ogóle siebie odnajdą, to nie zadowolą się, dopóki nie odnajdą całych siebie, a to będzie obejmowało zarówno agresję i niszczycielskie elementy destrukcyjne, jak i elementy, które określamy jako miłosne. Nastąpi długa szarpanina, którą musisz przeżyć. Przy niektórych dzieciach będziesz miał szczęście i twoje zabiegi szybko pomogą im używać symboli, bawić się, marzyć, być twórczymi w satysfakcjonujący sposób, ale mimo wszystko droga, jaka do tego prowadzi, może być wyboista. I zawsze będziesz popełniał błędy, które będą spostrzegane i odczuwane jako fatalne, a twoje dzieci będą chciały sprawić, byś czuł się odpowiedzialny za porażki, nawet za te, za które w rzeczywistości nie odpowiadasz. Twoje dziecko powie po prostu: „Nie prosiłem się na ten świat”. Nagrodą będzie dla ciebie bogactwo, jakie się stopniowo wyłoni z osobistego potencjału danego chłopca czy danej dziewczyny. Jeśli ci się uda, musisz być przygotowany na zazdrość, jaką będziesz czuł wobec dzieci, które mają lepsze warunki do osobistego rozwoju, niż ty miałeś. Poczujesz się nagrodzony, jeśli pewnego dnia córka poprosi cię, byś został z jej dziećmi, wykazując w ten sposób, iż myśli, że możesz to dobrze zrobić; albo jeśli twój syn będzie chciał być taki, jak ty - pod jakimś względem - lub zakocha się w dziewczynie, która i tobie by się podobała, gdybyś był młodszy. Nagrody przychodzą n i e w p r o s t. I oczywiście musisz zdawać sobie sprawę z tego, że nikt ci nie podziękuje."

D.W. Winnicott, „Dom jest punktem wyjścia”, tłum. Anna Czownicka
fot Belinda Fewings

Jesteśmy jak kwiaty.
Czasem do siebie podobni, czasem różni.
Każdy jedyny w swoim rodzaju.

I podobnie jak kwiaty - rozwijamy się i wzrastamy w swoim tempie i na swój indywidualny sposób.

Mamy różne warunki, możliwości, predyspozycje, talenty.
Niektórzy z nas potrzebują jasnego planu i tempa, inni spokoju i elastyczności.
To ważne, by znaleźć, odkryć, co i jak nas wspiera we wzrastaniu.

Dzieci są jak kwiaty...i podobnie jak kwiaty - rozwijają się i wzrastają w swoim tempie i na swój sposób 🙂

To naszą rolą - dorosłych jest poznać nasz kwiat i odkryć, czego potrzebuje, w jaki sposób go pielęgnować i co powoduje, że kwiat ma przestrzeń, by wzrastać.

Zdarza się, że obserwujemy, że nasz kwiat nie może wzrastać, jakby coś go blokowało.
To ważne, by dostrzegać trudności i otoczyć go opieką i stworzyć plan wsparcia.
Nie szarpać, nie ciągnąć - to nie sprawi, że kwiat będzie szybciej rósł. Przeciwnie - może go skrzywdzić.
Otoczyć troską i krok po kroku wspierać w rozwoju.

Dzieci są bardzo różne.
Mają różne możliwości.
Nie ma tutaj uniwersalnych recept, planów działania.

Podstawą wsparcia dziecka jest POZNANIE.
POZNANIE, co je wspiera, jakie ma zasoby, a jakie trudności.
Co wzmacnia, a co przytłacza.

I dopiero, gdy POZNAMY, będziemy w stanie odkryć i tworzyć dziecku takie warunki, jakie są dla niego najlepsze.

…by mogło wzrastać.
W swoim tempie i na swój sposób.
♡

Przypominam dzisiaj ten post, by jutro napisać ciąg dalszy refleksji o wzrastaniu, o dziecięcym rozwoju. Dużo mam w ostatnim czasie myśli wokół tego tematu.

Jakie są Wasze myśli?
Jakie refleksje w was wzbudza ten post?
♡
---
Plakat z poniższą grafiką jest dostępny dla Was na blogu - do pobrania:
https://dzieciecapsychologia.pl/wzrastamy-w-swoim-tempie/

Daję też znać, że jestem w trakcie prac porządkowych na blogu :) Część bezpłatnych materiałów niebawem zniknie, zatem zapraszam do korzystania póki są :)

nadal trwa! Dlatego przychodzimy do Was z kolejnym postem, który dotyczy postaw wsparciowych. Tym razem prezentujemy konkretne dane, które mogą być motorem, do bycia osobą sojuszniczą młodzieży 🏳️‍⚧️LGBTQ+🏳️‍🌈

🌈 Sojusznictwo osoby dorosłej 🌈
Posiadanie co najmniej jednej akceptującej osoby dorosłej może zmniejszyć ryzyko próby samobójczej młodzieży LGBTQ+ o 40%. To pokazuje, jak ważna jest akceptacja i wsparcie w naszym otoczeniu

🌈 Społeczność akceptująca 🌈
Młodzież LGBTQ+ żyjąca w akceptującej społeczności zgłasza znacznie niższy odsetek prób samobójczych. Wspólnota, która rozumie i wspiera, może ratować życie.

🌈 Szacunek dla tożsamości płciowej 🌈
Młodzież transpłciowa i niebinarna podejmuje mniej prób samobójczych, gdy ich zaimki są szanowane oraz gdy przebywają w otoczeniu, w którym akceptowana jest ich tożsamość płciowa.

📢 Każdy_a z nas może być tą akceptującą osobą dorosłą. Wspierajmy i akceptujmy młodzież LGBTQ+ – to może zmienić ich życie, a w niektórych przypadkach nawet je uratować ❤️

Dane z treści posta bazują na tych źródłach: https://www.thetrevorproject.org/resources/article/facts-about-lgbtq-youth-suicide/

Już 3 i 4 lipca odbędzie się bezpłatne szkolenie „Jak wdrażać standardy ochrony małoletnich w placówkach opiekuńczo-wychowawczych?” 🤓

❗️ Szkolenie jest przeznaczone dla osób kierujących i pracujących w POW, prowadzone metodami aktywizującymi 🤩

🗓️ Terminy spotkań online:
I dzień: 03.07.2024 r. godz. 10:00 – 14:00
II dzień: 04.07.2024 r. godz. 10:00 – 14:00

🔹 Wymagania: Komputer z dostępem do Internetu, uczestnictwo w obu dniach.
🔹 Liczba miejsc ograniczona.

Więcej szczegółów i link do zgłoszeń: https://edukacja.fdds.pl/course/view.php?id=697

Szkolenie jest finansowane ze środków Save the Children International.

🟣Zapraszamy na cykl dwóch szkoleń C.1. Zaburzenia odżywiania się - perspektywa ericksonowska.

🟣Więcej informacji: https://www.p-i-e.pl/C1

🟣Program szkolenia:

🟣Część I – O miłości do jedzenia – terapia zaburzeń odżywiania.
Warszawa: 20-21.09.2024 – Jolanta Berezowska
Zaburzenia odżywiania coraz częściej są powodem rozpoczęcia psychoterapii. Oprócz łatwo rozpoznawalnych przypadków jakimi są anoreksja, nadwaga czy otyłość, zgłaszają się też pacjenci z ukrytą bulimią, nocnym objadaniem czy ortoreksją. Zaburzenia odżywiania wymagają często łączenia pracy terapeutycznej z leczeniem medycznym i dietetycznym.
Szkolenie ma zwiększyć poczucie kompetencji w pracy ze złożonym zespołem wyzwań, jakie stawia przed terapeutami problematyka zaburzeń odżywiania, odpowiedzieć na pytanie, czy terapią objąć osoby zgłaszające problem, czy też całe rodziny? A także – czy pracować pojedynczo, czy w zespole? – oraz jak zwiększyć poczucie kompetencji i skuteczności w pracy z takimi pacjentami.
1. Diagnoza i różnicowanie zaburzeń odżywiania (anoreksja, bulimia, ortoreksja).
2. Ocena stanu psychicznego, somatycznego, osobowości, charakterystyki rodzin.
3. Łączenie psychoterapii ericksonowskiej (praca z objawem, zadania, hipnoza, przypowieści, bajki, elementy terapii stanów ego) i terapii behawioralno-poznawczej.
4. Etapy i strategia terapii indywidualnej i rodzinnej.
5. Wydobywanie zasobów indywidualnych i systemowych.
6. Prezentacja przypadków, superwizja, wymiana doświadczeń.

🟣Część II – Od wagi się nie zaczęło, odwagi by się zmieniło - praca z pacjentem zgłaszającym się z powodu nadwagi/otyłości.
Warszawa: 11-12.10.2024 – Aleksandra Nowak, Inga Nowak-Dusza
1. Diagnoza z uwzględnieniem motywacji - motywacja do zmniejszania wagi a motywacja do zmiany stylu życia – poszukiwanie obszaru współpracy i negocjowanie celu terapii.
2. Nadwaga/otyłość a problemy emocjonalne - przyczyna czy skutek?
3. Nadwaga/otyłość jako objaw - funkcje objawu i strategie pracy terapeutycznej (perspektywa indywidualna i systemowa).
4. Wybrane metody/techniki pracy terapeutycznej (m.im.: budowanie bezpieczeństwa, kontaktowanie z zasobami, metoda małych kroków, poszukiwanie wyjątków, ważenie zysków i strat, komplementowanie, skalowanie, metafora, praca z wewnętrznymi częściami).
5. Wielospecjalistyczny model pracy z pacjentem i jego rodziną – wyzwania i korzyści w drodze do celu.
6. Opisy przypadków, wymiana doświadczeń.

Ja wiem, porównywanie się to rzecz ludzka. Pewnie nie da się tak zupełnie bez tego. Ale z drugiej strony nie warto też z nim przesadzać.

Bo my się czasem porównujemy tak, jakbyśmy wszyscy grali w tę samą grę komputerową i "ooo, ja nie mogę przejść piątego levelu, a Kaśka to już śmiga na dwudziestym".

(Ale czaicie, o co chodzi? Tu można podłożyć wszystko: zdanie do następnej klasy, studia, pracę, związek, dziecko, pieniądze, sukcesy, umiejętności, grono znajomych... A najgorzej, jak jeszcze ta Kaśka jest w naszym wieku!)

No tylko że w rzeczywistości to jest tak, że Kaśka ma inny komputer i inną myszkę, klawiaturę, pada, dżojstik, czy czym tam się jeszcze gra. Ma inne połączenie internetowe. Może mieć wykupione jakieś dodatki, może mieć ustawiony inny poziom trudności, gra innym zawodnikiem, ma inną broń, zbroję, czy co tam jeszcze. Może zna jakieś kody, cheaty...

No a tak w ogóle to gra w zupełnie inną grę.

Więc w ogóle nie można tego porównać, że piąty level w mojej, to jak się ma do jej dwudziestego. I nigdy się nie dowiemy, bo ja nigdy nie zagram w jej grę, a ona nigdy nie zagra w moją.

Bo moja gra to moje życie i ja się urodziłam w jakimś miejscu, czasie, kraju, rodzinie, coś mam w genach, czegoś doświadczyłam, a czegoś nie, mam jakąś strukturę psychiczną, miałam gdzieś szczęście, a gdzieś pecha i miliony innych czynników. A ona ma swoją grę czyli swoje życie.

Oczywiście, że to też ważne, jak ja gram i jak ona gra, mamy pewien wpływ na te nasze gry. No ale po prostu nie da się ich do siebie porównać.

~~~
To jest jedna z moich ulubionych metafor, z których korzystam jako psycholożka szkolna, ale myślę, że może być użyteczna nie tylko dla nastolatków. Jak Wam się podoba?

🟣Zapraszamy na szkolenie C.18. Negocjacje z ciałem - kontrola i spożytkowanie bólu i innych objawów z ciała.

Więcej informacji: https://www.p-i-e.pl/C18

🟣Program szkolenia
Warsztat jest przeznaczony dla osób zawodowo zajmujących się pacjentami cierpiącymi z powodu bólu i innych dolegliwości ciała (np. objawy alergiczne, kołatania serca, objawy gastryczne, szumy w uszach, niedowłady kończyn, itp.). Celem warsztatu jest dostarczenie uczestnikom praktycznych umiejętności.
1. Komunikacyjna koncepcja aspektów świadomych i nieświadomych, umysłu i ciała.
2. Zasady negocjacji wokół meritum, a przestrzeń umysłu i ciała.
3. Spożytkowanie zasobów pacjenta dla kontroli bólu i dolegliwości ciała.
4. Spożytkowanie objawów z ciała w psychoterapii.
5. Techniki kontroli bólu i innych dolegliwości.
6. Techniki spożytkowujące sygnały ciała w psychoterapii.
7. Demonstracja prac terapeutycznych.

🟣LUCYNA LIPMAN
Psycholog, certyfikowana psychoterapeutka i superwizor S.N.P. Polskiego Towarzystwa Psychiatrycznego (cert. nr 385) oraz EAP (European Association for Psychotherapy).
Szkoliła się w zakresie psychoterapii w M.H.Erickson Foundation, Phoenix, AZ, USA.
Prowadzi psychoterapię indywidualną, małżeńską, rodzinną.

Słowa mają moc
Sprawdź czy nie rzucasz zaklęć na swoje dziecko …

🟣Z okazji zakończenia roku szkolnego życzymy wspaniałych wakacji wszystkim Dzieciom i Rodzicom!

Dzisiaj chcielibyśmy ponownie zaproponować Państwu wspólną rozrywkę inspirowaną popularną grą 🌿🌷

Prezentujemy metaforyczny obrazek i prosimy o podzielenie się skojarzeniem lub metaforą, która pojawia się, kiedy patrzycie Państwo na to małe dzieło sztuki.

Jako, że metafory mogą być istotnym narzędziem pracy terapeutycznej, zachęcamy do dzielenia się skojarzeniami i czerpania od siebie wzajemnej inspiracji.

Źródło: Pixabay