Gabinet Psychoterapii Anna Gierda

:)

O naszych możliwych możliwościach...
Wiersz Wisławy Szymborskiej

Bliskości boi się większość z nas. I dobrze O lęku przed bliskością mówimy zwykle jak o „chorobie”, tymczasem, tak naprawdę, bliskości boi się większość z nas. I – jak przekonuje Michał Pozdał, psychoterapeuta –  dobrze, bo to nas chroni. Nie sam lęk jest problemem, problemem jest jego skala.

Co o tym sądzicie?

Walenty w środku zimy przypomina nam o miłości:) Małej i wielkiej, do innych i do siebie, bardzo konkretnej i ulotnej, do kota i do wszechświata :) Serdeczności!

Wisława Szymborska " Pod jedną gwiazdką "

"Bycie oddzielnym „ja” to najwspanialsza, a równocześnie najbardziej samotna z samotnych możliwości. Miłość do siebie samego to uczucie przyjemne, lecz... nie dające poczucia pełni. Osobne trwanie to rzecz rozkoszna, ale więź z kimś na zewnątrz naszego „ja” to coś z pewnością jeszcze rozkoszniejszego. Nasza codzienna egzystencja wymaga zarówno bliskości i dystansu, pełni „ja” i pełni więzi z drugim. Pogodzenie tych dwóch, jedności i odrębności, dokonuje się przez zwykłą, stojącą twardo nogami na ziemi, ludzką miłość."

Judith Viorst, To, co musimy utracić
fot Kunal

"Lepiej się rozstać. W każdej sprawie ludzkiej istnieje krąg, którego nie powinno się przekraczać.Lepiej odejść i ocalić chociażby wspomnienia.Szacunek.Godność.To mimo wszystko nie są takie głupie sprawy, jak by się zdawało." Marek Hłasko "Ósmy dzień tygodnia."

"Odwaga nie zawsze krzyczy.
Czasami odwaga to cichy głos na koniec dnia,
który mówi: “Spróbuję jutro jeszcze raz.”
Mary Anne Radmacher

fot. ameenfahmy

– Kiedy ktoś przychodzi i mówi: „Czuję się samotny, mam trudności w relacjach z ludźmi, nie mogę się skoncentrować na pracy, rozpadł mi się kolejny związek", szukamy źródła tych problemów. Wszystkich, którzy się do mnie zgłaszają, pytam, jak korzystają z substancji. Ale przede wszystkim rozmawiamy o tym, czego w ogóle doświadczają i jak sobie z tym radzą. Zdarza się, że ludzie odstawiają, nawet na dość długo, substancje, których używają, lub znacznie ograniczają ilości, a ich kłopoty się nie kończą. Czasem osoby minimalizują problemy wynikające z przyjmowania substancji albo nie są ich świadome. Przede wszystkim rozmawiamy o tym, do czego te substancje im służą.

Do czego?

– Dają złudzenie kontrolowania tego, co i jak czujemy, zamiast znoszenia niepewności, złości, gniewu, smutku, poczucia samotności. Substancje koją, rozładowują napięcie, relaksują, euforyzują. Można je przyjąć w każdej chwili. Żeby zmienić ten mechanizm, trzeba się nauczyć tolerować trudne uczucia, które są integralną częścią życia. I w związku z tym musimy zastąpić alkohol czy marihuanę innym mechanizmem obronnym.

Magdalena Kotyza w rozmowie z Agnieszką Rodowicz, cały artykuł w komentarzu

Wyjściowym stanem emocjonalnym osoby uzależnionej jest poczucie, że czegoś jej brakuje. Osoba uzależniona jest przekonana, świadomie lub nie, że nie jest wystarczająco dobra. Taka, jaka jest, nie podoła wymaganiom życia i nie powinna się pokazywać światu. Nie potrafi znieść własnych emocji bez substancji, które to ułatwiają. Musi uciekać przed bolesnym doświadczeniem wewnętrznej pustki, oddając się aktywności, która chociaż na chwilę daje poczucie celu: pracy, hazardowi, zakupom, jedzeniu, seksowi.
Opisałem ten niezaspokojony psychiczny głód w mojej pierwszej książce, Scattered Minds: „Brytyjski psychiatra R.D. Laing napisał kiedyś, że ludzie boją się trzech rzeczy: śmierci, innych osób i własnego umysłu. Przerażony swoim umysłem, bałem się zostać z nim sam na sam. W kieszeni zawsze miałem książkę, która mogła mnie uratować, gdybym np. musiał choćby przez minutę czekać w kolejce do banku czy kasy w supermarkecie. Zawsze rzucałem mojemu umysłowi coś na pożarcie, jakby był rozwścieczoną krwiożerczą bestią, która pożarłaby mnie, gdyby przez chwilę nie miała w pysku niczego innego.”

Gabor Maté. Bliskie spotkania z uzależnieniem. W świecie głodnych duchów.

-Focusing polega na tym, że jesteś dobrym słuchaczem dla swojego wewnętrznego ja. Wielu ludzi nie ma kontaktu ze swoimi uczuciami i pragnieniami. Często mężczyźni są tak wychowani, aby ignorować lub odsuwać od siebie uczucia, zwłaszcza uczucia "słabości", takie jak strach czy smutek. Kobiety są uczone odsuwania na bok własnych potrzeb i stawiania uczuć innych ludzi na pierwszym miejscu. W rezultacie same już nie wiedzą, co czują i czego chcą. Focusing sprowadza ludzi ponownie do ciała i do kontaktu z tym, co jest dla nich prawdziwe: uczuć, chęci i potrzeb.
Jednym z darów focusingu jest to, że pozwala rozwinąć łagodniejszą i bardziej akceptującą relację ze sobą.
Ann Weiser Cornell "Focusing. Mądrość ciała."

💚 Jeśli chcesz wypracować pozytywną i wspierającą relację z samym sobą - przyjdź na warsztat - FOCUSING. ZROZUMIEĆ SIEBIE, 11-12 marca 2024 r.
Prowadzenie: Katarzyna Kawka

🌱 Więcej informacji: https://osrodekintra.pl/rozwoj-osobisty/warsztat-focusingowy/

Gdy opadł już poświateczno-noworoczny pył przypominamy: życie jest oszałamiająco piękne! ❤❤❤

🎉 Z radością witamy się w 2024 roku! 🎉

Nowy Rok dla niektórych z Nas jest czasem podsumowywania tego, co było i planowania tego, co chcemy, żeby do Nas przyszło 📝 .

Niezależnie od tego, jakie macie podejście do noworocznych postanowień - pamiętajcie o swoich podstawowych prawach do zadbania o siebie i swoje granice! 🌸

Dbając o siebie, jesteśmy w stanie lepiej sprostać wymaganiom codziennego życia!
Zacznij już dziś i pamiętaj o tym każdego dnia! 🌞

"Jeśli tylko będziemy potrafili wznieść się ponad rywalizację, wspólne dzielenie się może stać się fundamentem więzi na całe życie, więzi, która może być dla nas podporą, nawet gdy umrą nasi rodzice, dzieci odejdą do swych domów, a małżonkowie nie spełnią pokładanych w nich oczekiwań. I dlatego, mimo że bycie bratem lub siostrą oznacza stratę przeznaczonej wyłącznie dla nas miłości matki i ojca, strata ta może przynieść ogromne korzyści."
_ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _
~ Judith Viorst, "To, co musimy utracić"
_____________________________________
obraz: Henri Matisse

Życzę świąt świątecznych, a nie rodzinnych – mówi Katarzyna Miller Jaka jest właściwie rola rodziny w naszym życiu? Co zrobić, jeśli przestaje ją odgrywać? A członkowie rodziny – czy można zaliczyć do nich przyjaciół, znajomych i psa? Albo nigdy niewidzianą praprababkę? I czy rodzinne święta to święta najlepsze? O to wszystko psychoterapeutkę K...

https://m.youtube.com/watch?v=yXQViqx6GMY

Mariah Carey - All I Want For Christmas Is You (Official Video) Watch the official music video for "All I Want For Christmas Is You" by Mariah Carey Listen to Mariah Carey: https://MariahCarey.lnk.to/listenYD Subscribe to...

Zaopiekuj się sobą, póki czas. Rozmowa z Wojciechem Eichelbergerem Kupujemy modne buty, bierzemy kredyt na dom i zapisujemy dzieci na kolejne zajęcia dodatkowe. Ale czasu na rozmowy z przyjaciółmi nie mamy. Czy opiekujemy się sobą? Co to właściwie znaczy? I dlaczego tak niewielu z nas to potrafi – wyjaśnia Wojciech Eichelberger, psychoterapeuta.

Post terapeutyczny.

Na pierwszy dzień zimy- James Norbury " Wielka Panda i Mały Smok"

„Kocham cię” i „odejdź”. Współuzależnienie w związku Życie we współuzależniającym związku jest bardzo trudne. Ale ma też swoje ukryte korzyści. Emocje przesłaniają wszystko – z rzeczywistością na czele. A osoby współuzależnione nie chcą się z nią konfrontować. Szukają celu w drugim człowieku, łudzą się, że wypełni pustkę w...

"Bycie neurotycznym oznacza zablokowanie spowodowane nieprzetworzonymi doświadczeniami z dzieciństwa. Nie przepracowane niedostatki (nieobecność dobra), krzywdy (obecność zła) i utraty (to, co dobre, było obecne ale zostało utracone), doznawane we wczesnych okresach życia, leżą u podłoża późniejszych iluzji (pozytywnych zafałszowań rzeczywistości), zniekształceń (negatywnych zafałszowań rzeczywistości) oraz roszczeń (upartego domagania się czegoś, co się pacjentowi w jego poczuciu należy, pomimo podważających to przekonanie dowodów). Te iluzje, zniekształcenia i roszczenia będą utrudniały pacjentowi doświadczenie rzeczywistości taką, jaką naprawdę jest.
( ) Mówiąc w skrócie, z powodu niedostatku (braku dobra) we wczesnych relacjach pacjent w późniejszych związkach będzie rozgrywał neurotyczną konfliktowość, dotyczącą poszukiwania kochającego i akceptującego partnera życiowego.

Martha Stark, Stres Optymalny

Fragment "To co musimy utracić" Judith Viorst

Przemiana zachodzi, kiedy nie wiemy jak iść naprzód, a nie chcemy się cofać; wtedy uznajemy, że pora zrobić to co trzeba, aby być w porządku wobec siebie - i zmiana się dokonuje.
Sharon Wegscheider-Cruse
Fot.Piotr Gierda

Złożone PTSD, oprócz objawów typowych dla „zwykłego” PTSD, charakteryzują trwałe przekonania o własnej bezwartościowości lub wadliwości, którym towarzyszy poczucie wstydu, winy lub porażki. Osoby doświadczające złożonego PTSD – typowe dla nich problemy obrazuje film „Przechowalnia numer 12” (2013, reż. Destin Daniel Cretton) – nie radzą sobie z emocjami oraz nawiązywaniem bliskich, trwałych więzi. W efekcie są narażone na liczne trudności osobiste i społeczne, w tym edukacyjne i zawodowe.

Psychika ludzi, którzy we wczesnych latach nie doświadczyli bezpieczeństwa albo szybko je utracili, a na dodatek doznawali przemocy lub ją obserwowali, jest jak dom postawiony na ruchomych piaskach – pozbawiony solidnych fundamentów, chybotliwy, ciągle grożący zawaleniem. Przekonania wyniesione z traumatyzujących rodzin utrudniają „odróżnianie podłogi od sufitu”, co sprawia, że ludzie cierpiący na złożone PTSD nie potrafią określić źródeł swoich problemów albo je bagatelizują. W najlepszym przypadku sądzą, że mają nieokreślone problemy z samooceną ukształtowaną w dzieciństwie, w najgorszym – że byli „trudnymi dziećmi”, którym przemoc się należała i wciąż zasługują na to, co najgorsze. Jeśli nie znajdą kompetentnej pomocy psychologicznej, mogą latami nieskutecznie leczyć się na zaburzenia lękowe, depresję czy osobowość typu borderline.

Koniecznym elementem terapii złożonego PTSD jest rekonstruowanie traumatycznych doświadczeń, często pamiętanych mgliście lub w ogóle, dzięki zbawiennemu mechanizmowi dysocjacji, odcinającemu dzieci od fizycznego i psychicznego cierpienia, którego nie potrafią udźwignąć.

Odzyskiwanie wspomnień umożliwia dostrzeżenie absurdalności norm, które obowiązywały w domu rodzinnym, takich jak „ojciec i matka zawsze mają rację”, „werbalna i cielesna agresja jest w porządku”. Pozwala na zdystansowanie się wobec przekonań ukształtowanych na skutek bycia dzieckiem maltretowanym lub zaniedbywanym, typu: „Jestem nikim”, „Nie zasługuję na miłość”, „Ludzie są źli”, „Świat jest okropnym miejscem”, „Zawsze spotyka mnie najgorsze”.

Rekonstrukcja wspomnień i ich reinterpretacja prowadzą do uniezależnienia się od traumatyzujących rodziców, z którymi dzieci, także w dorosłości, często są związane swoistym syndromem sztokholmskim. Ludzie uwolnieni od rodzicielskich wpływów mogą wreszcie zająć się tworzeniem nowej instrukcji obsługi życia – bo to właśnie trzeba robić w przypadku złożonego PTSD: uczyć się prawie wszystkiego od podstaw. Pozostałe elementy terapii skutków wielokrotnej, interpersonalnej traumy obejmują budowanie poczucia bezpieczeństwa, samoakceptacji, szacunku dla innych i zaufania do życia, wypracowywanie metod radzenia sobie z własnymi i cudzymi potrzebami oraz emocjami, ćwiczenie nowych nawyków umysłowych, takich jak dystansowanie się, oraz umiejętności komunikacyjnych.

Anna Tylikowska, Jak traumy z dzieciństwa wpływają na dorosłe życie, cały artykuł w komentarzu

Fot: Kadr z filmu Przechowalnia nr 12