Psychoterapia Białystok

To trochę jak myśli niepomyślane Biona, szukające kogoś, kto je pomyśli albo użycie obiektu Winnicott'a, może być twórcze i rozwijające lub wręcz przeciwnie...
Słowa jako kontenery dla uczuć, pragnień, marzeń. Nadają znaczenia lub odzierają z nich.

Myślenie magiczne jest bardzo wygodną formą myślenia. Jeśli wystarczy tylko wyrzec słowo, nie trzeba mierzyć się z prawdą o wydarzeniach, a tym bardziej w żaden sposób nie reagować. Jednak pomimo wygody myślenie magiczne ma jedną zasadniczą wadę – nie „działa”; można budować na nim jedynie kolejne warstwy magicznych konstrukcji. Takiemu „myśleniu” brakuje punktów zaczepienia w rzeczywistości lokującej się poza umysłem. Nie jest zatem autentycznym myśleniem, lecz atakiem na postrzeganie rzeczywistości i prawdziwe myślenie (stanowi rodzaj antymyślenia). Prowadzi do zastąpienia faktycznej rzeczywistości zmyśloną oraz do załamania granicy między rzeczywistością zewnętrzną a wewnętrzną. Na przykład przekonanie, że w kontaktach interpersonalnych można posługiwać się swobodnie zasadą „wybacz i zapomnij”, prowadzi daną osobę nie tylko do ślepoty na rzeczywistość jej emocjonalnych więzi z ludźmi, ale też nie pozwala rozpoznać, kim ona sama jest. Sama dla siebie staje się postacią coraz bardziej fikcyjną, magicznym wynalazkiem własnego umysłu, tworem oderwanym od zewnętrznej rzeczywistości.

Thomas H. Ogden, Przeżywanie nieprzeżytego życia

Obraz: Marc Chagall, Nad miasteczkiem | 1913, Galeria Trietiakowska, Moskwa

🧸🛝 Czwartek z psychoanalizą dzieci 🪀🪁

Czy rzeczywiście chcesz tak się czuć w życiu?

The weight on a mother's shoulders is created into a piece of artwork. Here’s to all you Mothers out there who try the best every day of your lives for your kids. ❤️

👉Z cyklu poniedziałkowego o psychoanalitycznych teoriach rozwoju

„Cały XX wiek to ewolucja obyczajowa i rodzinna (…) Zachodzą nowe zjawiska: demokratyzacja relacji dzieci-rodzice, niwelowanie dystansu międzypokoleniowego, a wraz z tym osłabienie autorytetów i zachwianie tradycyjnej hierarchii wartości opartej na dekalogu; (…) poczesne miejsce zaczynają zajmować wartości narcystyczne oraz wartości ideału ego. Pojawiają się (…) nowe wartości w obrębie superego, takie jak sukces, zdrowie, piękne ciało, przedłużanie życia i podnoszenie jego komfortu. Dojrzewanie nie przebiega już tak burzliwie (…) kryzys ustępuje raczej miejsca zjawisku metamorfozy (…) Dramaturgia adolescencji rozgrywa się nie tyle na osi ‘niewinność-seksualność’, ile raczej na osi ‘lęk przed dorosłością-sukces społeczny’. (…) gorset obyczajowy (…) nie rodzi już takich ostrych konfliktów wewnętrznych; dziś sytuują się one częściej pomiędzy ‘ja’ a światem oraz manifestują się na ogół depresją, alienacją, słabością, psychotyzacją, przemocą (…)
Wszystkie te przemiany znajdują swe odbicie w gabinecie psychoanalitycznym, gdzie (…) spotyka się dziś głównie patologiczną organizację osobowości, związaną najczęściej z uszkodzeniem pierwotnych funkcji macierzyńskich (odzwierciedlanie, dostrajanie emocjonalne, zawieranie, holding itp.). Wydaje się, że patologię tę najtrafniej opisał współczesny psychoanalityk Andre Green, określając ją mianem kompleksu martwej matki. Skonfrontowany z nim analityk musi w przeciwprzeniesieniu wziąć pod uwagę głębokie, prewerbalne depresje dziecięce i odszukać okruchy różnych pierwotnych konstelacji, na których rekonstruuje się oraz rewitalizuje w czasie i przestrzeni przeniesieniowej tkanka psychiczna (…) Z praktyki klinicznej wynika, że w takich warunkach ego rozwija się nie tylko na gruncie pierwotnej konstelacji edypalnej, lecz także innych wariantów konstelacji pierwotnych.”

Walewska Katarzyna. (2012). Progi narodzin. Rola teorii w pracy psychoanalitycznej. Doświadczenia własne. Kraków: WUJ

Fot. Archiwum własne

Ważne

Pamiętaj, to że jesteś inny to nie znaczy, że robisz coś źle.

To, że jesteś inny nie znaczy, że musisz dopasować się do reszty.

To dzięki Tobie, a także Twojej inności pozostali ludzie mogą poszerzyć swoją perspektywę i powiększyć serca

https://youtu.be/T3Lt2Y4NQY0?si=fhddLxrj8APaw0Ec

Mierzenie się z prawdą o sobie - Jon Frederickson i prof. Bogdan de Barbaro Rozmowa z Jonem Fredericksonem – światowej sławy psychoterapeutą, autorem książki „Kłamstwa, którymi żyjemy” i prof. Bogdanem de Barbaro - psychiatrą i tera...

Bezpieczna więź czyni cuda 🥰🥰🥰
Prof. Bogdan de Barbaro

Dziękuję Aldona za możliwość nauki, rozwijania systemowego rozumienia i za fantastyczne narzędzie terapeutyczne.
Sesje systemowe w rozwoju ❤❤❤

GENERATION-CODE Polen vertreten durch Aldona Karuzys....Sie hat am letzten Wochenende auf der Ahn:innencouch Platz genommen. Das Buch Vererbtes Schicksal ist in diesem Jahr in Polen erschienen...Aldona hatte zuvor bereits das Stammbaumspiel Starke Wurzeln übersetzt und in polnischer Version veröffentlicht... Es ist mir eine große Freude sie hier als mein Gast zu haben... Neue Pläne für GENERATION-CODE Polen werden geschmiedet.... Aldona Karużys Psychoterapia
Www.itp-wendeburg.de

Przywiązanie, więź, relacja

👉🏻 Z cyklu poniedziałkowego o psychoanalitycznych teoriach rozwoju 🚀🌟

Człowiek nie potrafiący zadbać o swoje granice jest jak ogród bez ogrodzenia, z którego każdy może korzystać jak i kiedy chce.

Szkolimy się..

Psychoterapia dzisiaj - człowiek, pacjent, mentalizacja i zaufanie. https://konferencja.humani.pl/

Efekt Dunninga-Kruegera –
„Ludzie o niskich kwalifikacjach wyciągają błędne wnioski i podejmują błędne decyzje, ale nie są w stanie uświadomić sobie swoich błędów z powodu niskich kwalifikacji”.
Niezrozumienie błędów prowadzi do wiary we własne prawa, a co za tym idzie, do wzrostu pewności siebie i świadomości własnej wyższości. Zatem efekt Dunninga-Kruegera jest paradoksem psychologicznym, z którym wszyscy często spotykamy się w życiu: mniej kompetentni ludzie uważają się za profesjonalistów, a bardziej kompetentni mają tendencję do wątpienia w siebie i swoje umiejętności.
Punktem wyjścia swoich badań Dunning i Kruger nazwali słynne stwierdzenia Karola Darwina:
„Ignorancja częściej rodzi pewność siebie niż wiedza” i Bertran Russell: „Jedną z nieprzyjemnych cech naszych czasów jest to, że ci, którzy są pewni siebie, są głupi, a ci, którzy mają jakąkolwiek wyobraźnię i zrozumienie, są pełni wątpliwości i niezdecydowania. "

Czytanie czas zacząć

Z uśmiechem...

Warsztaty ze specjalistką

Kliniczne rozumienie poziomów traumy relacyjnej w pracy z pacjentami borderline i narcystycznymi http://www.konferencja.humani.pl/warsztat-clary-mucci-psychoterapia

Maria Beisert: Przebadałam blisko tysiąc więźniów skazanych za wykorzystanie dziecka w rodzinie lub poza nią: taki ojciec uznaje dziecko za swoją własność. Uważa, że może wszystko. To go odróżnia od obcego wykorzystującego dziecko.

Katarzyna Włodkowska: Skala zjawiska?

Maria Beisert: W oficjalnych statystykach ofiarami kazirodztwa jest około 4 procent dzieci, z wyraźną przewagą dziewcząt. Są najbardziej zagrożone, bo większość jest wykorzystywana przez heteroseksualnych ojców. Ale to niepełne dane. Tyle zostało ujawnionych.

Katarzyna Włodkowska: Osadzeni za kazirodztwo mają zwykle wykształcenie podstawowe lub niższe.

Maria Beisert: Ci wykształceni i dobrze sytuowani do więzienia raczej nie trafiają. Mogą zatrudnić najdroższych adwokatów oraz potrafią zacierać ślady, manipulować dzieckiem, rodziną. Wiedzą, jak ukryć przestępstwo. Płacą też za milczenie.

Link do całej rozmowy, która ukazała się w Gazecie Wyborczej w komentarzu.

A my zapraszamy na czerwcową konferencję podczas której
prof. Maria Beisert wygłosi wystąpienia "Trzy strony przemocy seksualnej" - www.konferencja.humani.pl

Zdjęcie ze zbiorów www.uniwersyteckie.pl

Rozumienie traumy relacyjnej.
Konferencja. Szkolimy się

Kliniczne rozumienie poziomów traumy relacyjnej w pracy z pacjentami borderline i narcystycznymi http://www.konferencja.humani.pl/warsztat-clary-mucci-psychoterapia

Coś o psychoterapii.

Niektórzy ludzie [...] przychodzą na terapię z okrutnym wewnętrznym głosem, który nieustannie przypomina im o ich defektach, brakach, błędach, grzechach i złudzeniach. W trakcie terapii tacy pacjenci muszą się nauczyć, że nie są tak źli, jak myślą, że w ich ograniczeniach czy grzeszności nie ma nic szczególnie niezwykłego oraz że ogromna różnica, jaką dostrzegają między własnym charakterem a charakterem wymyślonej, wyidealizowany postaci, jest niedorzeczne. W miarę jak ich surowe superego zaczyna łagodnieć pod wpływem nieustannego eksponowania ich znienawidzonych cech przed rozumiejącym i niezawstydzającym terapeutą, przestają się atakować a zaczynają pocieszać. Przestają uważać, że są wyjątkowo źli, i zaczynają być zadowoleni z tego, że są wystarczająco dobrzy.

Nancy McWilliams Psychoterapia psychoanalityczna