Stowarzyszenie Absolwentów i Przyjaciół Filologii Słowiańskiej KUL

Переезжаем! Powszechnie uważa się, że początek roku to dobry czas na zmiany. Wpisując się w ten trend otwieramy nowy profil - Samowar Kultury. To tam będziemy publikować wszelkie treści poświęcone naszym wschodnim sąsiadom, przypomnimy ważniejsze artykuły opublikowane na tej stronie, a także rozszerzymy posty o materiały przydatne do nauki języka rosyjskiego. Serdecznie zapraszamy do polubienia, obserwowania a także nadsyłania swoich propozycji! Widzimy się na: fb.me/samowar.kultury

Ile jest warta herbata?
Proszę sobie przypomnieć, co wypiliśmy dziś do śniadania. Śmiem przypuszczać, że w odpowiedziach przeważać będzie kawa i herbata, są to jedne z bardziej popularnych napojów w naszym kraju. Właśnie o herbacie powiemy dziś kilka słów, bowiem 15 grudnia obchodzimy Międzynarodowy Dzień Herbaty. W Polsce nie brakuje miłośników tego naparu, ale bogatą historię picia i parzenia herbaty ma także Rosja, w której na przestrzeni wieków wykształciły się liczne tradycje z tym związane, a także szereg akcesoriów, by wspomnieć chociażby samowar czy szklanki z podstakannikami – specjalnymi uchwytami, które zapobiegały poparzeniu (pewnie niektórzy z nas pamiętają je z domów naszych babć).
Nie będziemy dziś jednak przywoływać historii herbaty w Rosji, która notabene jest bardzo ciekawa, ani historii samowara czy tradycji rosyjskiego czajepitija (чаепития). Powiemy za to o pieniądzach. Niech każdy szanowny Czytelnik przypomni sobie teraz, jaką herbatę ma w swojej szafce, a następnie przywoła w pamięci, ile za nią zapłacił. Już?
Standardowo za paczkę herbaty, czy to liściastej, czy w torebkach, płacimy kilka złotych. Koneserzy kupują w coraz popularniejszych herbaciarniach nieco droższe, lepszej jakości liście. Są jednak herbaty, za które trzeba zapłacić ogromne sumy. Oto kilka przykładów nadzwyczaj luksusowych światowych herbat, których pewnie mało komu uda się skosztować:
‒ Yellow Gold Tea Buds – 3000 USD za kilogram
Ta niezwykła złota herbata zbierana jest tylko raz w roku, w jednym miejscu na świecie, zbiór odbywa się przy pomocy złotych nożyc. Ucina się nierozwinięte pączki, które suszy się na słońcu, następnie zamyka w specjalnych pojemnikach, a kiedy nabiorą już odpowiedniego koloru i aromatu, miesza się je z 24-karatowym złotem. Dzięki temu napar pięknie się mieni, a ponadto ma właściwości zdrowotne – w Azji złoto uważane jest za pożyteczne dla organizmu człowieka. Herbata sprzedawana jest tylko w Singapurze.
‒ Vintage Narcissus Wui Oolong – 6500 USD za kilogram
Historia tej herbaty liczy pół wieku. Zebrano ją w górach Wui w 1960 r. Skrzynia z 20 kg herbaty trafiła najpierw do Singapuru, potem kilkukrotnie ją sprzedawano, a ostatecznie znalazła się na aukcji herbacianej w Hongkongu w 2013 roku. Kupił ją wówczas malezyjski kolekcjoner herbaty. Jej liście uważa się za najpiękniejsze, a herbatę za jedną z najbardziej wyszukanych chińskich herbat, m.in. z tych powodów nazwa produktu odnosi się do greckiego mitu o Narcyzie.
‒ PG Tips Diamond Tea Bag – 15 000 USD za torebkę
Z okazji 75. rocznicy swojego istnienia brytyjska firma PG Tips wyprodukowała serię torebek herbaty ozdobionych brylantami – każda torebka ma ich 280! Herbata w takiej torebce jest również najwyższej jakości – to Silver Tips Imperial z plantacji Makibari (Darjeeling). Dochód ze sprzedaży brylantowej herbaty został przeznaczony na cele charytatywne.
‒ Da Нong Pao (dosł. Wielka Czerwona Szata) – 1,2 mln USD za kilogram
Ta herbata jest sekretem chińskiej cesarskiej dynastii Ming. Napar tej herbaty uleczył niegdyś chorą matkę cesarza. Władca, widząc to, wysłał swoich poddanych, by zdobyli tę herbatę, a cztery jej krzewy rosły w trudno dostępnym miejscu – w górach o wysokości ponad 2000 m. Tajemnicy naparu pilnie strzeżono. Trzy z tych krzewów istnieją do dziś, ale nie produkuje się już z nich herbaty, są objęte ścisłą ochroną.
Być może po przeczytaniu tych kilku przykładów (a można ich przywołać dużo, dużo więcej), herbata, którą pijemy na co dzień wydaje się nam pospolita i nieciekawa. Istnieje jednak sposób, by nadać naszej zwykłej herbacie niepowtarzalny smak – wypić ją w towarzystwie: mamy, dziadka, koleżanki, sąsiadki, kogoś samotnego itd. Taka herbata stanie się bezcenna i jedyna w swoim rodzaju!

https://novate.ru/blogs/300514/26531/
https://ostrovrusa.ru/samyj-dorogoj-chaj-v-mire
https://www.czajnikowy.com.pl/najdrozsze-herbaty-na-swiecie-najbardziej-cenione-herbaty-swiata/

#чай

Od piątku do niedzieli w Centrum Kultury w Lublinie mamy niesamowitą okazję, by obejrzeć filmy wyprodukowane za naszą wschodnią granicą i spotkać się z ich twórcami.
Polecamy skorzystać z okazji!

Ukraina Festiwal Filmowy U!FF to jedyny festiwal filmów ukraińskich w Polsce, organizowany od 2016 r.

Minął kolejny rok i znowu świętujemy urodziny naszej ulubienicy. Tej, która w Rosji stawia kropkę nad „i”, tworzy jeżyka i choinkę, tej, dzięki której nie mamy wątpliwości, gdzie prawidłowo postawić akcent. Oczywiście mowa o literze „ё”. Jak już niegdyś pisaliśmy litera ta została wprowadzona do alfabetu 29 listopada 1783 roku. Na posiedzeniu Akademii Rosyjskiego Piśmiennictwa Jekatierina Daszkowa zaproponowała, aby raz na zawsze odżegnać się od połączenia „io” na rzecz „ё”. Jej propozycja spotkała się z aprobatą m.in. ze strony Karamzina, którego to nieraz uważa się za ojca tej litery (bo jako pierwszy użył jej w swoim tekście).
Obecnie litera „ё” jest literą fakultatywną, dlatego nie zajdziemy jej w prasie czy książkach. Co więcej pomija się ją w dokumentach! Jednak istnieje całkiem prężnie działająca grupa „ёфикаторов” (jej założyciel i główny „jofikator” kraju to Wiktor Czumakow), walczących o prawa najmłodszego dziecięcia alfabetu. Z ich inicjatywy udało się np. zmienić napis na jednym z moskiewskich dworców na СавЁловкский вокзал oraz zorganizowano pierwszą światową wystawę „ёфикации” z ponad 700 eksponatami (w domu Czumakowa). Ponadto „ё” zaczyna powoli być modne i często wykorzystywana w nazwach marek lub produktów. Najlepsze potwierdzenie – projekt serii elektrycznych samochodów „Ё-мобиль”.
Dlatego świętując urodziny tej litery zaśpiewajmy hymn „ёфикаторов” (na filmiku można zobaczyć W. Czumakowa):
https://www.youtube.com/watch?v=uZ_5KjqhYwc
Будем точки охранять!
Na podstawie:
https://lj-editors.livejournal.com/299714.html
http://xn--d1acjhikg2a.xn--p1ai/article/346


#ё #29ноября

С ДНЁМ МАТЕРИ! WSZYSTKIE NAJLEPSZEGO Z OKAZJI DNIA MATKI!
Nie, nie, nic nam się nie pomyliło, wiemy, że jest listopad, a nie maj, jednak mimo to w najbliższą niedzielę swoje święto będą miały najbardziej wyjątkowe w naszym życiu kobiety – Mamy (z tą drobną różnicą, że nie w Polsce, a w Rosji).
Oficjalnie Dzień Matki zatwierdził w Rosji prezydent Borys Jelcyn 30 stycznia 1998 r. Tak naprawdę jednak świętowano go już od 10 lat, tj. od 1988 r., a tradycja narodziła się w Baku 30 października 1988 r. Zapoczątkowała ją nauczycielka – Elmira Dżawadowna Gusiejnowa. Ona i jej przedsiębiorczy wychowankowie chcieli zorganizować święto dla mam i babć – uroczystość nie tylko doszła do skutku, ale też bardzo się udała, opisano ją w prasie, a potem nie sposób było powstrzymać tej pięknej idei, która zaczęła się rozprzestrzeniać. Dziś istoty tego dnia chyba nie trzeba nikomu tłumaczyć, choć czasem łatwo ją zagubić w natłoku komercyjnych pomysłów, którymi jesteśmy zarzucani.
W Rosji symbolem Dnia Matki jest pluszowy miś oraz niezapominajka – kwiat, symbolizujący w ludowych wierzeniach oddanie i pamięć, podobno też przywracający ją tym, którzy zapomnieli o swoich krewnych.
Dzień Matki świętuje się dziś w 140 krajach, aż w 63 z nich, np. w Estonii, Turcji, Stanach Zjednoczonych, Japonii, Belgii, we Włoszech i in. dzień ten przypada na drugą niedzielę maja. W Polsce – mamy nadzieję, że tego nie trzeba nikomu przypominać – nasze mamy mają swoje święto 26 maja, a dzień ten jest obchodzony w naszym kraju już od 1914 r., w Rosji zaś świętuje się go w ostatnią niedzielę listopada. A w jaki sposób Rosjanie honorują swoje mamy? Podobnie jak w naszym kraju – daje się mamom upominki, kwiaty, słodkości, wyręcza się je w pracach domowych, zabiera na obiad lub do kawiarni, a dzieci obowiązkowo tworzą laurki, na których oznajmiają, mamom, że je kochają.
Choć na właściwy Dzień Matki w naszym kraju przyjdzie jeszcze czas w maju, to cóż szkodzi docenić nasze mamy w listopadzie? Sposobów jest wiele, wystarczy odwiedzić, zadzwonić, upiec jej ciasto, tak bez okazji – by czuły, że je kochamy i o nich pamiętamy, nie tylko, kiedy reklamy przypomną nam o konieczności kupienia prezentu.
Drogie Mamy, żyjcie nam sto lat! 😊

Opracowano na podstawie:
https://my-calend.ru/holidays/den-materi
https://zen.yandex.ru/media/krutomama/den-materi-v-2019-godu-kakogo-chisla-prazdnik-vseh-mam-5db45c2bba281e00afd20fdf
https://news.rambler.ru/europe/35390163-den-materi-v-rossii-chislo-istoriya-prazdnika-kak-otmechat-pozdravleniya-v-stihah/
https://expressilustrowany.pl/dzien-matki-w-roznych-kulturach-jak-obchodzone-jest-swieto-w-innych-krajach/ar/10036789
https://wspolczesna.pl/dzien-matki-przeczytaj-kiedy-i-jak-obchodzony-jest-w-innych-krajach/ar/5717442

Obywatele, wcinajcie orzechów wiele!

Czas jesienno-zimowy sprzyja spotkaniom przy herbacie i cieście oraz na seansach filmowych, podczas których można raczyć się czymś smacznym. Do wyśmienitych przekąsek z pewnością można zaliczyć orzechy włoskie – są nie tylko pyszne, lecz równocześnie zdrowe (ich skład stanowi ok 60% łatwo przyswajalnych tłuszczy i ok 20% białka) i poręczne niczym chipsy. Nalewka orzechowa działa kojąco na żołądek, a receptur na użycie liści/łupin/owoców orzecha jest niezliczona ilość. Drzewo to nie jest w Polsce rzadkim widokiem, jednak pierwotnie swoje korzenie zapuszczało ono wyłącznie w rejonach… dawnej Persji! Dlaczego więc nie mówimy w odniesieniu do tej rośliny „orzech perski”? Pikanterii w tej problematycznej kwestii nazewniczej dodaje fakt, że w Rosji „orzech włoski” przetłumaczymy jako „orzech grecki” (грецкий орех). Roman Karczmarczuk w swoim artykule Orzech grecki, "wołoski" i w efekcie włoski przedstawia nam trasę, jaką pokonało to szlachetne drzewo: „W Helladzie orzech włoski zaczął się rozpowszechniać po sprowadzeniu z Persji pod nazwą „persikon” i „basilikon” (basilikos – królewski). Dalsza droga kultywacji wiodła z kolonii greckich w Italii do Rzymu, skąd „żołądź Jowisza” obejmował stopniowo inne prowincje cesarstwa. Do Chin dotarł z Tybetu w II stuleciu p.n.e. Dzięki kupcom greckim znalazł się na Rusi i figuruje w nomenklaturze rosyjskiej jako orzech grecki.”. Również w Polsce nie zawsze rosły orzechy włoskie: „We wczesnym średniowieczu powrócił do nas [do Polski] z południowego wschodu przez Wołoszczyznę i dlatego nazywano go dawniej orzechem „wołoskim””.
Jeśli w języku polskim onomastyka jest jednoznaczna, w języku rosyjskim sprawa jest dużo bardziej skomplikowana. Botanicy używają określenia „Орех волошский”, zaś z tytułu tego, iż na początku w Persji orzechy te spożywać mogli tylko wybrani, to znaczy rodzina królewska i jej najbliżsi, dobro to było nazywane „orzechem królewskim” (Орех царский). O tym, że nie mamy do czynienia ze zwykłym „ziemniakiem” świadczyć może również wzmianka o nim, która pojawiła się już w Kodeksie Hammurabiego. Dla Greków zaś stał się on symbolem życia – miękka otoczka symbolizowała ciało człowieka, twarda skorupka jego kości, zaś delikatny miąższ – ludzką duszę. Nazywali je orzechem perskim (Персидский орех). Logicznym więc się wydaje, że skoro do Rosji (na Ruś) orzech przywędrował z Grecji, uzyska on miano greckiego. Kolejna teoria na temat tego, dlaczego omawiana roślina nazywana jest w Rosji orzechem greckim, mówi o hołdzie dla greckiego uczonego, Teofrasta z Eresos na wyspie Le**os (370–287), który jako pierwszy zestawił opis budowy i biologicznych cech orzecha.
Zagadka etymologiczna wydaje się rozwiązana, jednak czujny czytelnik mógłby zawołać: „Ależ chwileczkę! Przecież w języku rosyjskim używa się słowa греческий, a nie грецкий!” i miałby 100% racji. Przymiotnika „грецкий” używa się jedynie w kilku związkach wyrazowych, w tym właśnie „грецкий орех” i np. „грецкая губка”.

Bardzo polecamy lekturę pozycji z bibliografii, gdyż w nich znacznie więcej ciekawych informacji na temat tego pięknego drzewa! A na zachętę przepis na lekarstwo, gdy dopadnie nas chociażby angina:

Przy kłopotach z gardłem

Składniki:
150 g orzechów włoskich
Sok z 2 cytryn
1 łyżka oleju
3-4 łyżki miodu (np. lipowego)

Orzechy zemleć, dodać sok z cytryn, olej i miód. Starannie wymieszać. Żuć powoli kilka razy dziennie.
Na początku było drzewo, W. Buchorski, A. Kościelak i in., red. A. Rodak-Śniecińska, Baobab, Warszawa 2011, s. 382.

A Państwo w jakiej postaci lubią orzechy?

Bibliografia:
Roman Karczmarczuk, Orzech grecki, "wołoski" i w efekcie włoski, Wszechświat, t. 113, nr 10 Wszechświat, t. 114, nr 1–12/2012 ̶3/2013, s. 30-33.
Na początku było drzewo, W. Buchorski, A. Kościelak i in., red. A. Rodak-Śniecińska, Baobab, Warszawa 2011, s. 369-387.

Początek listopada to bez wątpienia czas skłaniający do zadumy nad tzw. wielkimi pytaniami: przemijaniem, sensem życia, wiecznością… Naiwnością z naszej strony byłoby usiłować wskazać właściwą odpowiedź na te kwestie. Chcielibyśmy natomiast zaprosić do wysłuchania utworu grupy Flёur „Шелкопряд”, który idealnie wpisuje się w listopadowe rozważania. I choć on również nie da nam odpowiedzi na pytania, to bez wątpienia sprawi ogromną przyjemność estetyczną i może skłoni, aby choć na chwile zatrzymać się, rozejrzeć wokół, uchwycić chwilę w kadrze oczu… W końcu każdy шелкопряд ma swoją fascynującą historię, swoje marzenia, z których tka „ниточку шёлка”.

https://youtu.be/5hVfxEc6WyY

Flёur – Шелкопряд english translate: https://lyricstranslate.com/ru/shelkopryad-silkworm.html (also: Hungarian, Italian, German, Polish, Portuguese, Turkish, French, Croatian,...

Nagroda Nobla
W Polsce wciąż komentuje się przyznanie literackiej Nagrody Nobla pisarce Oldze Tokarczuk, my komentować nie będziemy, ale przy okazji przytoczmy kilka faktów o tym niewątpliwym wyróżnieniu. P. Tokarczuk, której nazwisko na pewno wkrótce pojawi się w nowych podręcznikach do języka polskiego, dołączyła do grona polskich noblistów, wśród których są: Maria Skłodowska-Curie (dwukrotnie: w dziedzinie chemii i fizyki), Henryk Sienkiewicz (literacka Nagroda Nobla), Władysław Reymont (literacka), Czesław Miłosz (literacka), L**h Wałęsa (pokojowa) i Wisława Szymborska (literacka) – to tak dla przypomnienia ;).
Nagroda Nobla jest wręczana 10 grudnia – w rocznicę śmierci fundatora, w Sztokholmie i w Oslo. Składają się na nią: suma pieniężna, medal i dyplom. Przyznaje się ją pojedynczym osobom, wyjątek stanowi jedynie Nagroda Pokojowa, którą może zostać uhonorowana także instytucja. Alfred Nobel pozostawił majątek równy dziś ok. 676 mln zł. Przychody z zainwestowanego funduszu przeznaczane są na nagrody dla wybitnych twórców i naukowców.
Nagrodę wręcza się od 1901 r. i od tej pory, tj. przez 118 lat literacką Nagrodę Nobla, bo o niej teraz rozważamy, przyznano 112 razy 116 osobom, w tym jedynie 15 kobietom.
A czy miłośnicy kultury i literatury rosyjskiej wiedzą, ilu noblistów w dziedzinie literatury ma Rosja?
W Rosji (Związku Radzieckim) w tej kategorii nagrodzono pięciu twórców, byli to:
• Iwan Aleksiejewicz Bunin w 1933 r.
• Boris Leonidowicz Pasternak w 1958 r. Z przyczyn politycznych nagrody jednak nie odebrał.
• Michaił Aleksandrowicz Szołochow w 1965 r.
• Aleksandr Isajewicz Sołżenicyn w 1970 r. Nie mógł odebrać narody od razu w obawie przed zakazem powrotu do ojczyzny, który mogły wydać władze.
• Josif Aleksandrowicz Brodski w 1987 r.
Jesienną porą zachęcamy nie tylko do lektury książek, ale też do pisania. Może w kimś obudzi się pisarskie powołanie i wkrótce będziemy mieć kolejnego noblistę / kolejną noblistkę? 😊

Opracowano na podstawie:
https://ria.ru/20100524/237878426.html
https://encyklopedia.pwn.pl/haslo/Nobla-Nagroda;3948051.html
https://www.tvn24.pl/kultura-styl,8/literacka-nagroda-nobla-najciekawsze-fakty-z-historii,976419.html

Dzisiaj w nocy w większości krajów europejskich przechodzimy na czas zimowy.
Jako pierwszy temat zmiany czasu podjął Benjamin Franklin podczas swojego pobytu we Francji w 1784 r. Zwrócił on wówczas uwagę na to, że paryżanie kładą się spać z zachodem, a wstają ze wschodem słońca. Uznał ten zwyczaj za godny naśladowania i w swoich „paryskich pamfletach” apelował o branie z niego przykładu. Zdaniem amerykańskiego uczonego życie wg czasu świetlnego czyni człowieka „zdrowszym, bogatszym i mądrzejszym”.
Jednak dopiero Brytyjczykowi Williamowi Willettowi udało się zwrócić uwagę społeczeństwa na potrzebę zmiany czasu. Aby „uratować” czasu dziennego, zaproponował, by dwa razy w roku przestawiać wskazówki o 80 min. Oznaczałoby to oszczędność na świecach i dałoby możliwość bardziej efektywnej pracy latem. Jednak rząd brytyjski z roku na rok odrzucał propozycję Willetta, nie upatrując się w niej żadnej dowiedzionej korzyści ekonomicznej.
Po raz pierwszy czas letni został wprowadzony w Niemczech w 1916 r.
W Rosji przejście na czas letni dokonało się po raz pierwszy w lipcu 1917 r. i zwyczaj ten był praktykowany do 1930 r., kiedy to wskazówki zostały przestawione o jedną godzinę do przodu odpowiednio do czasu w danej strefie. Później jeszcze wielokrotnie wprowadzano zmiany czasu na letni/zimowy, jednak kiedy w 2014 roku zegarki zostały przestawione o jedną godzinę do przodu, czas w Federacji Rosyjskiej już na zawsze (przynajmniej do bieżącego roku) pozostał zimowym. Oznacza to, że w Rosji nie następuje zmiana czasu, a co za tym idzie – od dzisiaj będziemy o jedną godzinę bardziej „oddaleni” od kraju białych niedźwiedzi.
Na Białorusi od 2011 roku nie praktykuje się zmiany czasu.
Na Ukrainie przestawiamy zegary na godzinę do tyłu.
Dla spragnionych wiedzy – o fenomenie zmiany czasu na kanale Научпок:
https://www.youtube.com/watch?v=T4kHrv97h30
Źródło:
https://dic.academic.ru/dic.nsf/ruwiki/929117
https://pixabay.com/pl/illustrations/zegar-konwersji-czas-konwersji-1777965/
https://pixabay.com/ru/photos/мальчик-игры-листья-осень-ребенок-1209964/

Z cyklu „и смешно и страшно”
W tym roku w Rosji miały miejsce dosyć specyficzne protesty – młodzi ludzie wychodzili na główne place swoich miast z pustymi kartkami w dłoniach. Chcieli tym samym pokazać nieprzestrzeganie wolności słowa w swoim kraju. Zgodnie z oczekiwaniami niemal natychmiast aresztowano ich i odwożono na komisariat policji.
Cała historia zaczęła się już w 2013 r. w Moskwie, ale w tym roku niejako przypomniał ją youtuber Rusłan Sokołowski – w czerwcu wyszedł na Plac Czerwony trzymając plakat z napisem „Путин лох”. Sokołowski zasłynął już wcześniej łapaniem pokemonów w świątyni Chrystusa Zbawiciela, a teraz chciał wyrazić swoją niezgodę na nowe prawo dotyczące obrazy władzy (dające tejże bardzo sprytny klucz do radzenia sobie z oponentami). Wideoblogera szybko aresztowano i nałożono na niego sporą karę pieniężną. W odpowiedź na jego akcje, kilka dni później Aleksiej Sokołow zamanifestował w Sankt Petersburgu, ale tym razem na plakacie był napis „Пудинг лор”. Nie wprawiło to w zakłopotanie funkcjonariuszy policji, którzy sporządzili protokół, w którym określili treść plakatu jako „против политики, проводимой действующей властью”
W lipcu na Plac Czerwony wyszedł Maksim Kondratiew, ale tym razem z pustym plakatem – protestem przeciw łamaniu prawa do wolności słowa i do zgromadzeń. Oczywiście w ciągu kilkudziesięciu sekund przy mężczyźnie pojawili się policjanci. Maksim wyjaśnił im, że po prostu stoi sobie z czystą kartką i do niczego nie nawołuje. Jego tłumaczenie nie przekonało funkcjonariuszy, którzy zawieźli go na przesłuchanie. Podobne protesty (z podobnym efektem) odbyły się w również w innych miastach m.in. Sankt Petersburgu, Ulianowsku. Protest Maksima Kondratiewa wywołał poruszenie wśród internautów, którzy prócz dyskusji stworzyli memy z plakatem w roli głównej. Zapraszamy do galerii.
Źródła:
https://www.forumdaily.com/na-krasnoj-ploshhadi-zaderzhali-aktivista-s-pustym-plakatom/
https://fishki.net/3016581-uralyskij-bloger-vyshel-na-odinochnyj-piket-k-kremlju-s-plakatom-putin-loh.html
https://zona.media/news/2019/01/22/plakat
https://openmedia.io/news/puding-lor-i-putin-lox-sudi-reshat-kakoj-plakat-opasnee/

Zaczął się październik, studenci rozpoczęli już naukę na uczelniach, niektórzy ją kontynuują, inni dopiero wdrażają się w uniwersytecki system, odkrywając różnice między studiowaniem a szkołą średnią. Nowi studenci poznają pewnie sporo nowych pojęć np. ćwiczenia, wykłady, konwersatoria – zamiast lekcji, dziekanat, dzień rektorski, ECTS, juwenalia (choć to dopiero za jakiś czas), sesja, promotor, zaliczenie i wiele innych. Nie będziemy ich tu teraz objaśniać, z pewnością stopniowo poznacie ich znaczenie i za parę miesięcy będziecie nimi swobodnie operować. Tego Wam życzymy!
Na dobry początek nowego roku akademickiego przedstawiamy kilka rosyjskich dowcipów o studenckim życiu. Jednak aby osoby nieznające rosyjskiego (oczywiście gorąco zachęcamy do nauki tego pięknego języka!) nie czuły się pokrzywdzone, pod każdym żartem będzie jego tłumaczenie. Dobrej zabawy:)
• Три причины ненавидеть зиму: 1. Холодно 2. Сессия 3. +5 кг после новогодней ночи.
Trzy powody, by nienawidzić zimy: 1. Zimno. 2. Sesja. 3. +5 kg po noworocznej nocy.

• У студентов две приметы: снег выпал – скоро сессия, снег растаял – скоро сессия. Вывод: во всем виноват снег.
Studenci mają dwa przesądy: śnieg spadł – wkrótce sesja, śnieg stopniał – wkrótce sesja. Wniosek: wszystkiemu winien jest śnieg.

• Какие виды психологического насилия вы знаете? – Сессия, зачеты, экзамены.
Jakie rodzaje przemocy psychicznej Pan/Pani zna? – Sesja, zaliczenia, egzaminy.

• Самый длинный сон зарегистрирован на паре истории. Студент заснул на 15 веке, а проснулся в 18.
Najdłuższy sen zarejestrowano na zajęciach z historii. Student zasnął w XV wieku, a obudził się w XVIII.

• Профессор спрашивает студентку:
- И вы можете доказать, что вода притягивает электричество?
- Да! Каждый раз, как только я залезу в ванную, звонит телефон.
Profesor pyta studentkę:
- Zatem może Pani udowodnić, że woda przyciąga prąd?
- Tak! Za każdym razem, kiedy pójdę do łazienki, dzwoni telefon.

• - Послушайте, - взрывается преподаватель, - я вам уже третий раз ставлю тройку. Почему вы не учитесь? В конце концов, от учения еще никто не умирал!
- Я знаю, - говорит студент, - но лучше не рисковать.
• - Proszę posłuchać – wybucha wykładowca – trzeci raz stawiam Panu trójkę. Dlaczego Pan się nie uczy? Ostatecznie od nauki jeszcze nikt nie umarł!
- Wiem – mówi student – ale lepiej nie ryzykować.

• Студент пригласил девушку на свидание. Прогуливаясь по городу, они проходят мимо шикарного ресторана.
- Как здорово пахнет! - восклицает девушка.
- Тебе понравилось? Хочешь еще раз мимо пройдем? - спрашивает парень.
• Student zaprosił dziewczynę na randkę. Spacerując po mieście, przechodzą obok wytwornej restauracji.
- Jak pięknie pachnie! – woła dziewczyna!
- Spodobało ci się? Chcesz, to jeszcze raz przejdziemy obok? – pyta chłopak.

Mamy nadzieję, że żaden student nie będzie przeżywał takich traumatycznych egzaminów oraz że wszystkie dowcipy o głodnych studentach pozostaną tylko dowcipami:).

Żarty pozyskano ze stron:
https://www.anekdotovmir.ru/shutki/shutki-pro/shutki-pro-studentov/
http://www.eco-mnepu.narod.ru/humor4.htm
https://www.programva.com/ru/anekdoty-aniekdoty-prikoly-jumor/studienty?limit=80

Wczoraj odbyło się pierwsze w tym roku akademickim nieformalne spotkanie części załogi Stowarzyszenia. Aż nie możemy się doczekać kiedy zaprosimy Was na pierwsze wydarzenia!

Dzisiaj wspomnienie św. Hieronima, patrona wszystkich parających się słowem obcym, a co za tym idzie – Międzynarodowy Dzień Tłumacza.

Wszystkim tłumaczom związanym z naszym Instytutem życzymy sukcesów, nowych wyzwań i niegasnącej miłości w poznawaniu języków. I tego, by kontekst zawsze był znany.

Swoją drogą, czy to przypadek, że Dzień Tłumacza wypada pomiędzy Dniem Kawy a początkiem Roku Akademickiego?

Źródło grafiki: https://twitter.com/toptr_ru/status/993387939139870720

Szanowni Sympatycy IFS KUL,

z wielką radością i dumą pragniemy poinformować o pomyślnym przebiegu obrony prac doktorskich i uzyskaniu tytułu doktora przez dwie doktorantki naszego Instytutu:
Ewelinę Jasińską-Grabowską z tematem "Terminologia prawa celnego w rosyjsko-polskim przekładzie specjalistycznym i tekstach paralelnych"
i Joannę Kozieł z tematem "Film religijny we współczesnej kinematografii rosyjskiej. Studium kognitywno-kulturowe.
Pani Doktor Ewelino, Pani Doktor Joanno, składamy najszczersze gratulacje i życzymy dalszych sukcesów i satysfakcji z pracy naukowej!

Zmęczeni niedzielnymi spacerami, przejażdżkami rowerowymi, a może nawet biegami zapewne usiаdliśmy do komputera. Jeśli nie dla rozrywki to choćby dlatego, że dla wielu internet jest narzędzie, pracym. Będziemy przeszukiwać wirtualne przestworza, korzystając z wyszukiwarek, zgaduję, że będzie to Google Chrome, Firefox, Opera, może Yahoo. Jednak 23 września swoje urodziny obchodzi jeszcze jedna przeglądarka, o której istnieniu na pewno wiedzą osoby, mające styczność z językiem rosyjskim – Yandex (Яндекс).
Dzisiaj Yandex skończył 22 lata, bowiem 23 września 1997 r. zaprezentowano ją na wystawie poświęconej technologiom IT – Softool w Moskwie. Oczywiście prace nad nią trwały już dużo wcześniej. Nazwę zyskała w 1993 r., wymyślili ją dwaj programiści – I. Siegałowicz i A. Wołoż. Słowo Yandex stało się jednym z wariantów pochodnych słów oznaczających istotę technologii. Za podstawę przyjęto słowo „index” (pojęcie istotne w odniesieniu do wyszukiwarek), następnie zdecydowano, że punktem wyjścia stanie się fraza „yet another indexer” i w wyniku jej transformacji powstała znana nam dziś nazwa „Yandex”.
23 września to święto nie tylko samej przeglądarki, ale i wszystkich jej zadowolonych użytkowników.

Opracowano na podstawie:
https://my-calend.ru/holidays/den-rozhdeniya-poiskovoy-sistemy-yandeks
https://ktonanovenkogo.ru/voprosy-i-otvety/chto-takoe-yandeks-i-pochemu-on-nazyvaetsya-imenno-yandeksom.html

Wyrwane z kalendarza

Zatem mamy wrzesień… Uczniowie, czy to w Polsce, czy w Rosji chodzą już do szkoły. Studenci nastrajają się na początek roku akademickiego, a dla większości z nas urlop pozostał już tylko nikłym wspomnieniem.
Nie wpadajmy jednak w melancholijny ton – kończące się lato nie oznacza, że mamy stać się przygnębieni, ospali, senni i tęskniący za kolejnym latem. Dla rozruszania proponujemy spacer, przejażdżkę rowerem lub na rolkach – może trzeba je odkurzyć, póki pogoda sprzyja? Warto, tym bardziej, że 22 września obchodzimy Światowy Dzień bez Samochodu. W wielu krajach władze miast aktywnie promują rezygnację z auta poprzez oferowanie np. darmowych lub tańszych przejazdów komunikacją miejską, najczęściej za okazaniem dowodu rejestracyjnego. Dla wielu zaciekłych kierowców może to być pierwszy taki przejazd od lat!
Idei święta z pewnością nie trzeba nikomu tłumaczyć, można tylko zachęcać do wdrażania jej w życie nie tylko w najbliższą niedzielę, ale znacznie częściej. Może znajdziemy inny sposób, by dotrzeć do szkoły czy pracy, oszczędzając w ten sposób czas, pieniądze i… środowisko.
Po raz pierwszy dzień bez auta obchodzono w Anglii w 1997, wg innych źródeł – rok później we Francji. Pomysł przypisuje się także Komisji Europejskiej, która w 2000 r. wprowadziła ten dzień. W Rosji pierwszy raz świętowano go w 2008 r., jednak na małą skalę, przeszedł wówczas bez większego echa. Z roku na rok coraz więcej miast rosyjskich przyłącza się do akcji. Przyłączmy się i my!
P.S. A kto jeszcze nie wie jak powiedzieć "łańcuch rowerowy" po rosyjsku? W zdjęciach mini słowniczek rosyjski!

Opracowano na podstawie:
https://www.kalbi.pl/swiatowy-dzien-bez-samochodu
https://my-calend.ru/holidays/vsemirnyy-den-bez-avtomobilya

Dzisiaj dodajemy garść inspiracji czytelniczych na wakacje!
Moskiewskie biblioteki opublikowały ranking najczęściej wypożyczanych książek. Bez wątpienia dominuje wśród nich literatura rodzima. Na podium znalazły się:
1. „Лавр. Неисторический роман” Евгения Водолазкина („Laur” Jewgienij Wodołazkin, tłum. Ewa Skórska, wyd. Znak)
2. „Небесный почтальон Федя Булкин” Александры Николаенко (dotychczas nieprzetłumaczona na język polski)
3. „Пищеблок” Алексея Иванова (dotychczas nieprzetłumaczona na język polski, ale autor jest znany przede wszystkim z powieści „Географ глобус п
ропил”, która została przeniesiona na ekrany)
To nie znaczy, że mieszkańcy Moskwy nie interesują się literaturą zagraniczną – rankingi sprzedaży w księgarniach wskazują, że najchętniej kupowanymi książkami w tym roku są:
1. „Once Upon A River” Diane Setterfield (dotychczas nieprzetłumaczona na język polski)
2. „Atlas zbuntowany” Ayn Rand (co ciekawe, powieść ta była wydana po raz pierwszy w Rosji w 1998 i mimo upływu czasu wciąż cieszy się popularnością. W ubiegłym roku doczekała się nowego wydania)
3. „Мятная сказка” Александра Полярного (dotychczas nieprzetłumaczona na język polski)
4. „Smażone zielone pomidory” Fannie Flagg (to chyba jedna z tych ponadczasowych powieści, która trafia do odbiorcy bez względu na metrykę wieku)
Statystyki jak to statystyki, pokazują zaledwie jedną stronę zjawiska, ale może nasza lista pomoże podjąć wybór w bibliotece/ księgarni?
A Wy jaką ciekawą książkę na wakacje możecie nam polecić?

Dołączamy archiwalne zdjęcia, które łączy motyw książki.

Źródła:
https://tiina.livejournal.com/8721944.html
https://news.rambler.ru/moscow_city/42476338-biblioteki-nazvali-samye-populyarnye-knigi-u-moskvichey/ #
https://buklya.com/chto-pochitat-letom-top-10-interesnyx-knig.html
https://www.chitai-gorod.ru/catalog/bestsell/