Sylwia Kosioł - certyfikowany psychoterapeuta poznawczo-behawioralny

Post dopaminowy. Neurobiolożka behawioralna mówi, dlaczego to nie zadziała Martwią mnie pomysły młodych ludzi, którzy chcą na pewien czas odstawić wszystkie ekrany, i to ma pomóc pozbyć się złych nawyków. Niestety, nie pomoże. To nie jest post dopaminowy - rozmowa z dr Alicją Puścian, neurobiolożką behawioralną

Otwarty dostęp do artykułu o bardzo interesującej tematyce: postrzeganiu siebie przez pryzmat pracy jaką wykonujemy.

"To jasne, że etykiety porządkują rzeczywistość. Budują poczucie przynależności, bywają narzędziem tworzenia koncepcji siebie i swojego stosunku do świata, formą zaczepienia w coraz bardziej rozedrganym, upłynnionym świecie. Ale bywają też przyczyną i formą opresji, źródłem budowania podziałów, podkreślania różnic."

Czy jesteśmy swoją pracą? Pułapką jest ograniczenie swojego poczucia…

Polecam bardzo bardzo!

"- Moje potrzeby są nieważne, bo jako dziecko czułem się nieważny. Rodzice ciągle mieli coś pilnego do zrobienia, nie słuchali mnie. Równocześnie słyszałem: ustąpiłeś młodszemu bratu, jesteś taki kochany. Tak pojawia się schemat deprywacji emocjonalnej i samopoświęcenia się - rozmowa z psychoterapeutą Przemysławem Mućko"

Rządzą nami schematy z dzieciństwa. Trzy z nich robią krecią robotę w związkach - Moje potrzeby są nieważne, bo jako dziecko czułem się nieważny. Rodzice ciągle mieli coś pilnego do zrobienia, nie słuchali mnie. Równocześnie słyszałem: ustąpiłeś młodszemu bratu, jesteś taki kochany. Tak pojawia się schemat deprywacji emocjonalnej i samopoświęcenia się - roz...

"Współczesny ojciec musi przekroczyć w sobie i wokół siebie niemądre kulturowe dziedzictwo powielające patriarchalne stereotypy na temat kobiet. Niestety, świadomość większości ojców jest nadal zainfekowana złogami patriarchalnego myślenia. Najpowszechniejsze z nich to m.in. przekonanie, że prawdziwy mężczyzna musi wybudować dom, spłodzić syna i posadzić drzewo. Wielu mężczyzn nadal uważa więc, że jeśli urodzi się córka, a nie syn, to nie zasługują na miano prawdziwego przedstawiciela swojej płci. Na domiar złego wtóruje im w tym wiele kobiet. Matki bywają sobą zawiedzione, gdy urodzą córkę, bo wedle tych samych stereotypów powinny urodzić swojemu partnerowi syna."

Czego córki potrzebują od ojców? Pytamy Wojciecha Eichelbergera Pierwszy mężczyzna w życiu dziewczynki. W dzieciństwie wzór, bohater. Potem bywa różnie. Zawsze jednak odciska piętno na jej poczuciu pewności siebie, kobiecości, późniejszych relacjach męsko-damskich. Co ojciec może zrobić, żeby to piętno było budujące, a nie niszczące, wyjaśni...

Z okazji Światowego Dnia Świadomości Autoagresji, który przypada właśnie dziś 1.03, wywiad ze mną o tym czym jest autoagresja i jak sobie z nią radzić

Autoagresja to nie tylko fizyczna przemoc wobec siebie. Jak ją rozpoznać? Autoagresja zwykle kojarzy się z robieniem sobie krzywdy fizycznej, ale może przejawiać się również w inny, bardziej zakamuflowany sposób.

W punkt!

Grafika: Miłe Obrazki - Maria Kaczorowska

Jeszcze niedawno grupa tych trybów była nazywana nieadaptacyjnymi trybami rodzicielskimi. Aktualnie odchodzi się od takiego nazewnictwa głównie z przyczyn konfliktu lojalności z rodzicem oraz dlatego, że czasami tryb wewnętrznego krytyka pochodzi od innych ważnych w dzieciństwie osob: cioć, wujków, dziadków, nauczycieli czy grupy rówieśniczej.

Karzący krytyk to wewnętrzny głos, który poniża, umniejsza i karze. Jest odzwierciedleniem doświadczanej w dzieciństwie wrogości i odrzucenia ze strony ważnych osób.

Ten głos to zwykle zdania typu: "Zawsze taki/a byłeś/aś", "Nigdy Ci się nie uda", "A czego ty się niby spodziewałeś/aś?", "Jesteś.. ("zerem", "dnem", "głupi/a", "brzydki/a", "beznadziejny/a", "przegrywem" itp.)

Najczęściej doprowadza do odczuwania nienawiści do samego/samej siebie, a czasem również do samookaleczania.



Czy u Ciebie pojawia się ten tryb?

Jeszcze niedawno grupa tych trybów była nazywana nieadaptacyjnymi trybami rodzicielskimi. Aktualnie odchodzi się od takiego nazewnictwa głównie z przyczyn konfliktu lojalności z rodzicem oraz dlatego, że czasami tryb wewnętrznego krytyka pochodzi od innych ważnych w dzieciństwie osob: cioć, wujków, dziadków, nauczycieli czy grupy rówieśniczej.

Krytyk wywołujący poczucie winy sprawia, że czujesz się winny/a z powodu niespełnionych oczekiwań innych. Trudność z wyrażaniem własnych potrzeb i skutecznym stawianiem granic tylko potęguje dyskomfort.

Główne przekonania w tym trybie to:
"Jesteś odpowiedzialny/a za szczęście innych"
"Musisz troszczyć się o wszystkich"
"Musisz starać się zadbać o zadowolenie innych".



Znasz ten tryb?

Jeszcze niedawno grupa tych trybów była nazywana nieadaptacyjnymi trybami rodzicielskimi. Aktualnie odchodzi się od takiego nazewnictwa głównie z przyczyn konfliktu lojalności z rodzicem oraz dlatego, że czasami tryb wewnętrznego krytyka pochodzi od innych ważnych w dzieciństwie osob: cioć, wujków, dziadków, nauczycieli czy grupy rówieśniczej.

Wymagający krytyk nieustannie naciska i wywiera presję na dziecko w celu spełnienia wygórowanych standardów. Oczekuje doskonałości, wydajności, nie pozwala na odpoczynek, który traktuje jak marnowanie czasu. Uważa, że spontaniczność i okazywanie emocji są złe i nie należy tego robić.

W tym trybie usłyszysz dużo zdań, które zawierają takie słowa jak: ● powinieneś/powinnaś,
● trzeba,
● zawsze/ nigdy,
● musisz,
● należy,
● powinno się,
● nie wolno.

Wymagający krytyk sprawia, że czujesz się niewystarczający/ niewystarczająca i często doświadczasz poczucia porażki.



A czy u Ciebie pojawia się ten tryb?

♡

Ostatni z trzech trybów wewnętrznego krytyka, to karzący krytyk.
To taki uwewnętrzniony głos, który powoduje nienawiść do samego siebie i często prowadzi do samookaleczania, zachowań autodestrukcyjnych. Jest ostry, bezlitosny, surowy.

Jeżeli w dzieciństwie ważne osoby stosowały wobec Ciebie komunikaty zawierające dużo wulgarnych sformułowań, epitetów w Twoim kierunku, np.:
"Tylko d***l taki jak ty może.. "
"Idiotka! Totalne zero"
"Rz**ać mi się chce jak na ciebie patrzę"

to ten tryb może w dorosłym życiu takiej osoby uniemożliwiać patrzenie na siebie z troską i współczuciem. Może przeszkadzać w empatycznym podejściu do samego siebie i utrudniać przejawianie zdrowych zachowań.

W terapii schematu dążymy do jak najszybszego pozbycia się go. Nie jest mile widziany i dajemy mu to odczuć.

No hejka! Oto ja: wewnętrzny krytyk wywołujący poczucie winy. Jeżeli w przeszłości, w dzieciństwie często słyszał*ś:

- "Zobacz, jak mama się o Ciebie martwiła. Nie spała całą noc!"
- "Przywitaj się z wujkiem, bo będzie mu przykro"
- "Nic nie dzwonisz.. Nie odzywasz się tyle czasu, a ja tu czekam z pierogami i ciepłym barszczem"
- "Zjedz jeszcze pierniczki, babcia będzie się cieszyła, nie możesz jej zrobić przykrosci"
- "Wychodzisz z kolegami? No dobrze.. Idź, baw się dobrze.. A ja tutaj sam posiedzę w domu, w święta.."
.to z pewnością zagościłem u Ciebie na stałe. W dorosłym życiu często czujesz poczucie winy, gdy chcesz zrobić coś dla siebie, albo gdy chcesz wyrazić własne (odmienne od innych) zdanie. Trudno Ci postawić granice bliskim, żeby tylko ich nie skrzywdzić lub nie popsuć świątecznej atmosfery. Święta szczególnie mocno uwydatniają tę nieprzyjemną emocję poczucia winy.
No ale przecież musisz się podporządkować. Chyba nie chcesz, żeby ktoś nazwał Cię egoistą/ką?

Co czujesz, gdy czytasz ten opis? Jak radzisz sobie z tym wewnętrznym krytykiem?

Nie bez powodu to właśnie teraz dodaję post o trybach wewnętrznego krytyka. To właśnie w okresie przedświątecznych przygotowań pojawia się bardzo często on: wewnętrzny wymagający krytyk:

-"Muszę jeszcze zrobić i udekorować własnoręcznie pierniczki, umyć wszystkie szafki z zewnątrz i od środka, przygotować 12 potraw, koniecznie wyczyścić dokładnie okna, no bo jak to tak brudne okna na święta- co ludzie powiedzą?! Nie mam już siły i padam z nóg, ale no muszę! Wyśpię się po śmierci. Odpocznę na emeryturze.
- "Wszystko muszę robić sam/a. Co tak wolno? Daj, ja to zrobię lepiej/szybciej."
- "Powinienem wcześniej zabrać się za kupowanie prezentów, co ja sobie myślałem?! Zawsze to samo, wszystko na ostatnią chwilę.. A mogłem to zaplanować i zorganizować 2 tygodnie wcześniej. Tyle czasu zmarnowałem na nicnierobienie. Trzeba było pomyśleć!"

Znasz to? Masz to? Jak sobie z nim radzisz?

Co o tym myślisz?

O!

🔸️Wisienką na torcie zmiany w terapii schematu jest moduł trzeci- behawioralny.

🔸️To właśnie tutaj dzieje się magia. To na tym etapie klient/ka przenosi zdobytą wiedzę i unowe umiejętności do realnego życia i ćwiczy, ćwiczy i jeszcze raz ćwiczy.

🔸️Jeśli coś nie wyjdzie, jakieś zadanie będzie zbyt trudne, to spokojnie jest przestrzeń na sesji, by wszystkie napotkane problemy omówić i stworzyć modyfikację planu działania.

🔸️Wzmacniamy zdrowe tryby, otaczamy troską i zrozumieniem. A jeśli po zakończeniu terapii zajdzie potrzeba dodatkowego spotkania, by omówić coś, przepracować raz jeszcze, to zawsze jest taka możliwość po uprzednim umówieniu.

🔸️Drugi etap to moduł doświadczeniowy, w którym najbardziej pracuje się z trudnymi emocjami i wspomnieniami z dzieciństwa.

🔸️Ten etap jest dla wielu osób najtrudniejszym, ale jego przepracowanie daje niesamowite rezultaty.

🔸️Za pomocą technik wykorzystywanych w terapii schematu, takich jak wyobrażeniowa zmiana skryptu, czy praca z krzesłami zaspokaja się niezaspokojone emocjonalne potrzeby klienta/tki, jednocześnie ucząc i wzmacniając zdrową część osoby, czyli tryb Zdrowego Dorosłego/ Zdrowej Dorosłej.

🔸️W terapii schematu dzielę pracę z klientką/em na trzy etapy. Pierwszym z nich jest moduł poznawczy, w którym klient/ka zapoznaje się z terapią schematu, jej terminologią, uczy czym jest schemat oraz tryb i jakie wyróżniamy potrzeby emocjonalne człowieka, których wg aktualnej wiedzy jest 7, nie 5 :)

🔸️Następnie wspólnie z klientką/em wybieramy z listy nieadaptacyjne/nieprzystosowawcze tryby dziecięce, radzenia sobie i rodzicielskie.

🔸️Później zabieramy się za ich analizę w tabeli. W międzyczasie zachęcam osoby do zapoznawania się z literaturą z zakresu terapii schematu w ramach pracy osobistej.

🔸️W ten sposób zbieramy wszystkie potrzebne informacje, które wykorzystywać będziemy w module numer dwa.

Tu nawet nie ma z czym dyskutować. Zdrowie na pierwszym miejscu. Zawsze. A pamiętaj, że zdrowie to nie tylko brak choroby, ale to także dobre samopoczucie i ogólny dobrostan.
~~~

Dlaczego leki na depresję działają dopiero po kilku tygodniach? Nowe badania Większość leków na depresję zaczyna działać po tygodniach od rozpoczęcia ich przyjmowania. Nowe badanie wyjaśnia, dlaczego

Nikt nie wyrasta z ADHD Nikt, kto kończy osiemnaście lat, nie zostaje w magiczny sposób uzdrowiony z ADHD. Można sprawić, że będzie…

Terapia schematu online - czy to w ogóle możliwe?

Ano możliwe :)
Pandemia koronawirusa COVID-19 pokazała dobitnie, że wiele spraw można załatwić zdalnie. A co z psychoterapią?
Polskie Towarzystwo Terapii Poznawczej i Behawioralnej wydało oświadczenie o prowadzeniu psychoterapii online, które brzmi nastepująco:

„W przypadku zastosowania zdalnej formy udzielania świadczeń psychoterapeutycznych nie należy również obawiać się spadku efektywności oddziaływań terapeutycznych, ponieważ skuteczność interwencji poznawczo-behawioralnych przeprowadzonych zdalnie została potwierdzona w badaniach dla różnych populacji pacjentów (Dèttore, Pozza, Andersson, 2015; Linde et. al., 2015; Podina et. al., 2016; Rooksby et. al. 2015, Ruwaard, 2013).”

Po wprowadzeniu lockdownu większość psychoterapeutów kontynuowała pracę online z klientami, w tym również i ja. Nie zauważyłam spadku skuteczności terapii schematu w związku z prowadzeniem sesji wyłącznie online, wręcz przeciwnie. Warto pamiętać, że bardzo ważna jest relacja terapeutyczna, w oparciu o którą można z powodzeniem pracować tym podejściem nawet online. Dzięki możliwości zdalnej pracy terapeutycznej, więcej osób może skorzystać z tego podejścia, wyleczyć dawne rany, wzmocnić swojego zdrowego dorosłego i żyć szczęśliwszym życiem.

Warto mieć również na uwadze to, że nie każdej osobie terapia online podpasuje i to też jest ok! Życie w zgodzie ze sobą i własnymi potrzebami jest najważniejsze:)

Dzisiejszym wpisem rozpoczynam cykl postów o tematyce terapii schematu, którą darzę miłością wielką! :)

Terapia schematu jest uznawana za przełom w nowoczesnym leczeniu trudności i zaburzeń psychicznych. Czerpie z założeń terapii poznawczo-behawioralnej (CBT), psychodynamicznej oraz Gestalt. Terapia ta wykracza poza ramy tradycyjnej psychoterapii poznawczo-behawioralnej i w znacznie większym stopniu skupia się na zgłębianiu sięgających dzieciństwa i okresu dojrzewania źródeł obecnych problemów psychologicznych.

Więc jeśli zauważasz, że w relacjach z innymi powtarzają się te same problemy, tkwisz w związku, który jest dla ciebie nieodpowiedni, ciągle porównujesz się do innych, masz trudność w okazywaniu emocji, często wybuchasz złością albo wręcz przeciwnie: wszystko dusisz w sobie, to terapia schematu może być właśnie dla ciebie.

Kim jest narcyz? Cechy charakterystyczne narcystycznego rodzica.

https://www.zaufanyterapeuta.eu/porady-dla-pacjentow/dzieci-narcyza-jak-uwolnic-sie-od-narcystycznych-rodzicow