Faculty of Painting Sculpture and Graphic Arts, Silpakorn University

ความเป็นมาของคณะจิตรกรรมฯ

‘คณะจิตรกรรมและประติมากรรม’ คือคณะวิชาแรกที่ก่อตั้งขึ้นมาพร้อมกับมหาวิทยาลัยศิลปากร โดยในระยะเริ่มต้น เปิดให้มีการเรียนการสอนศิลปะหลักสูตร ‘ภาควิชาจิตรกรรม’ และ ‘ภาควิชาประติมากรรม’ ซึ่งสืบต่อมาจากโรงเรียนประณีตศิลปกรรม โดยมี ศาสตราจารย์ศิลป์ พีระศรี เป็นคณบดีคนแรก และเป็นผู้ส่งต่อองค์ความรู้ทั้งภาคปฏิบัติและภาคทฤษฎี ตามมาตรฐานหลักวิชาการศิลปะตะวันตก (academic art) จากสถาบันศิลปะฟลอเรนซ์ ประเทศอิตาลี สู่เยาวชนไทยในรั้วของคณะจิตรกรรมฯ

ในเวลาต่อมา ด้วยรูปแบบการสร้างสรรค์และการแสดงออกที่น่าสนใจของศิลปะภาพพิมพ์ จึงเกิดการผลักดันให้จัดตั้ง ‘ภาควิชาภาพพิมพ์’ ขึ้น ซึ่งเป็นเหตุให้ชื่อคณะเปลี่ยนมาเป็น คณะจิตรกรรมประติมากรรมและภาพพิมพ์ ดังเช่นในปัจจุบัน นอกจากนี้ ด้วยจุดมุ่งหมายที่จะอนุรักษ์ สืบสาน และพัฒนาองค์ความรู้เกี่ยวกับศิลปะไทย จึงก่อตั้ง ‘ภาควิชาศิลปไทย’ รวมถึงตั้ง ‘ภาควิชาทฤษฎีศิลป์’ ขึ้นเป็นลำดับถัดมา เพื่อรวบรวมจัดการเรียนการสอนในวิชาทฤษฎีให้เป็นระบบ และมีความเข้มข้นมากยิ่งขึ้น

จนเมื่อศิลปะประเภทสื่อผสม รวมถึงศิลปะสื่อใหม่ได้เข้ามามีอิทธิพลต่อความคิดความสนใจของนักศึกษามากขึ้น คณะจิตรกรรมฯ จึงเปิด ‘โครงการจัดตั้งภาควิชาสื่อผสม’ขึ้นมา เพื่อตอบรับกับความสนใจนั้น ตลอดจนสนับสนุนให้เกิดการสร้างสรรค์ผลงานที่มีคุณภาพ อย่างไรก็ดี คณะจิตรกรรมฯ ยังคงตระหนักถึงความสำคัญของพื้นฐานทักษะทางทัศนศิลป์ ซึ่งจะมีผลต่อการศึกษาศิลปะในระยะยาว จึงจัดตั้ง ‘โครงการภาควิชาแกนทัศนศิลป์’ ขึ้นมาเสริมสร้างทักษะให้กับนักศึกษารุ่นใหม่ที่มีพื้นฐานความรู้ต่างกัน ซึ่งจะนำไปสู่การประยุกต์ใช้ความรู้ เพื่อสร้างงานศิลปะในแขนงต่างๆ ได้อย่างโดดเด่นมีเอกลักษณ์

คณะจิตรกรรมฯ ไม่เพียงแต่จะมุ่งจัดการเรียนการสอนเพื่อผลิตศิลปิน หรือนักวิชาการทางศิลปะเท่านั้น แต่ยังเล็งเห็นความสำคัญของการบริการความรู้อย่างยั่งยืน จึงร่วมบูรณาการความรู้กับคณะศึกษาศาสตร์ มหาวิทยาลัยศิลปากร เปิดหลักสูตร ‘สาขาวิชาทัศนศิลป์ศึกษา’ในระดับปริญญาโท เพื่อผลิตบุคลากรที่มีความรู้ทางทัศนศิลป์ และสามารถดำเนินการสอนศิลปะได้โดยเฉพาะ นอกจากนี้ เพื่อการพัฒนาบุคลากรอย่างสมบูรณ์แบบ คณะจิตรกรรมฯจึงได้เปิดหลักสูตรปริญญาเอก ‘สาขาวิชาทัศนศิลป์’ เพื่อเสริมสร้างบุคคลากรทางศิลปะที่มีความรู้ความสามารถในการสร้างองค์ความรู้ใหม่ เป็นผู้นำในการสร้างสรรค์ และมีความสามารถในการวิจัยทางทัศนศิลป์ขั้นสูง อันเป็นจะกำลังสำคัญ และเป็นต้นแบบทางการศึกษาศิลปะในวงการศิลปะร่วมสมัยต่อไป

 ...