Psychekracht

Onlangs mocht ik Arthur Eaton interviewen, schrijver voor de Groene Amsterdammer en de NRC en van o.a. het boek "Waar ik ophoud" en daarnaast psychoanalytisch therapeut. Hij is één van de docenten van de masterclass Transpersoonlijke Psychologie die in Januari van start gaat. Nieuwsgierig? Lees hier het verslag van het interview!

https://www.linkedin.com/posts/stichting-voor-transpersoonlijke-psychologie_dromen-zijn-de-koninklijke-weg-naar-het-activity-7221433438594084864-Tx1q?utm_source=share&utm_medium=member_desktop

Haha! Het hulpverleners syndroom op geweldige wijze verwoord! 🤗

Op weg naar de docenten bijeenkomst van https://sttpp.nl in Utrecht. Verheug mij erop om deze inspirerende groep mensen te ontmoeten!

Mooi verwoord! De vele voordelen van huilen.. 🥲

Ik zeg: ‘Laat vooral je tranen gaan!’ - Hijama en Cupping Rotterdam In de praktijk hebben wij vaak met mensen te maken die veel last van stress en verdriet hebben. Tijdens onze gesprekken wordt ook vaak gehuild en meteen gevolgd door een ‘sorry hoor’ en worden de tranen gedept met een tissue. Men probeert hun tranen in te slikken en te stoppen. Ook tijdens de hi...

Wat een goed betoog!! 🙏🏼

Arts en traumadeskundige Gabor Maté: 'Belangrijk is dat je weer durft te voelen’ Arts Gabor Maté werd wereldberoemd door zijn unieke, maar ook controversiële visie op trauma’s. Erkenning van emotionele pijn is de eerste stap.

Zet alvast 1 juli in je agenda als je kennis wil maken met onderbewuste delen van jezelf!

Meer dan 90% van ons doen en laten wordt bepaald door ons onderbewuste. Als daar onverwerkte pijnlijke ervaringen opgeslagen liggen, zullen die ons beperken in het dagelijks leven. In de vorm van angsten, die maken dat we dingen vermijden bijvoorbeeld.

Met een IOPT-opstelling kun je in contact komen met deze onderbewuste delen en ze helen. Ook kun je onderdeel zijn van de opstelling van een ander, wat vaak ook iets spiegelt van jezelf.

Een voormalige deelnemer zei het volgende:
"Ik was verbaasd over hoe dit werkte. Van te voren vond ik het spannend om mee te doen, met mensen die je niet kent. Dat laatste viel heel erg mee en vond ik zelfs prettig. Fijn om te merken dat er veel overlap in ieders trauma’s zitten.
Het visueel aspect van de opstelling vond ik ook heel sterk, anders dan alleen praten. Dat je letterlijk dingen ziet gebeuren en die weer op elkaar reageren, ja, dat raakte me wel."

Wil je dit ook ervaren? Dat kan op 1 juli van 9:00 tot 15:00 uur, op de tt Vasumweg 24A. Voor meer [email protected]

Heftige geb***tenissen vergeten wij, maar ons lichaam onthoudt ze

Trauma zit namelijk opgeslagen in ons onderbewustzijn, in ons celgeheugen, waardoor het nog steeds een grote invloed kan hebben op ons dagelijks functioneren. Vaak worden bepaalde geb***tenissen opgeslagen in het onderbewustzijn waardoor we soms zelf niet eens meer weten waar de spanning vandaan komt of wat we voelen.

BRTT® is een afkorting die staat voor “Body Remembers Trauma Therapie”. Het is een methode die het lichaam helpt trauma, diepliggende (chronische) (onverklaarbare) pijn – zoals spierspanning, rug/nekklachten, opgezwollen buik, hoofdpijn/ migraine – veroorzaakt door langdurig stress en trauma, uit het lichaam te ontladen.

Anieta Mathoera nodigt je uit bij haar BRTT-TRB-groepssessie op 11 mei in de spiegelzaal.
https://noordstraalt.nl/brtt-trb

Stel, je hebt twee brokken goud. Ze zijn allebei precies even groot en zwaar. Het ene stuk ligt in een vitrine in een paleis, wordt iedere dag met speciale kwastjes heel voorzichtig van stof ontdaan, dagelijks komen er mensen langs om het goud te bewonderen. Het andere stuk ligt langs de kant van een zandweg. Iedere keer dat er iemand langsrijdt, komt er een nieuwe lading stof over heen, soms schopt een voorbijganger er gefrustreerd tegenaan, of pist een hond erover heen.

Mijn vraag is: welk stuk goud is meer waard?

Ik geloof dat er een gelaagdheid zit in ons (onder)bewustzijn. We ervaren steeds hetzelfde, maar met een ander jasje, met andere spelers, in een iets andere setting. Net zo lang, tot we de clou te pakken hebben en uit het script kunnen stappen. Dus wat ooit je moeder was, is nu je partner. Wat ooit je vader is, is nu je opdrachtgever op het werk. Wat ooit je klasgenoot was, is nu je collega. Je kunt dan wel blijven praten over het hier-en-nu, maar de meeste lading zit bij de eerste ervaring in de reeks. Want toen was je kind, toen was je veel kwetsbaarder dan nu en hadden de ervaringen een veel grotere dreiging voor je. Pas als je die pijn onderkent, kun je uit de keten stappen.
Voelen = helen.
En hoe kom je dan bij die eerste ervaring? Meestal niet via het denken, maar via het voelen van de angst. Wat is het precies waar je bang voor bent? Want dat is hetgeen wat je meegemaakt hebt. We zijn bang dat die pijnlijke ervaring nog een keer gebeurd. Nog preciezer: we zijn bang om herinnerd te worden aan de emotionele pijn van die ervaring. Die is diep weggestopt, niet erkend, niet doorvoeld, niet geheeld.

Onderbewuste delen van je zelf ontmoeten via een opstelling?
Dat kan weer op 22 april van 9:00 tot 15:00 uur. Er zijn nog enkele plekken beschikbaar! Wil je alleen resonantie-persoon zijn voor de opstelling van een ander, dan kan dat ook! Meld je aan via [email protected]

Ja, want voelen = helen!

Verdrietig, boos of angstig? Zó verwerk je heftige emoties snel en blijf je er niet in hangen - Inspirerend Leven Spiritueel leraar Gangaji vertelt je in dit artikel over een fijnere manier van omgaan met heftige emoties als angst, verdriet en woede.

Als je niet van allebei je ouders mag houden.

Je ouders gaan scheiden. Je vader verlaat het gezin. Hij is niet bij machte met jouw moeder op een volwassen manier afspraken te maken. Zij kunnen allebei niet over hun pijn heen stappen. En jij zit met de gebakken peren. Je moet dealen met een leven zonder je geliefde vader. Want voor jou was hij wel een held. Je moeder kan daar geen begrip voor opbrengen. Zij zit in haar eigen teleurstelling. Ze is boos op hem en steekt dat niet onder stoelen of banken. Maar als zij boos op jouw vader is, krijg jij een steek in je buik. Het voelt als een afwijzing, alsof er een deel van jou wordt afgewezen. Dat als je van deze man blijft houden, je je moeder verraad. Dat wil je ook niet, want je houdt natuurlijk ook van haar. Je bent van haar afhankelijk, zeker nu je vader er niet meer is. Diep van binnen wil je boos op haar worden, maar je blijft stilletjes wachten tot haar verwijten weer uitgedoofd zijn. Je bent bang om op je vader te lijken, want dan krijg JIJ die modder over je heen. Je doet er alles aan om anders dan hem te zijn. Je doet alles om je moeder aan jouw kant te houden. Je kunt haar niet ook nog kwijt raken. Dat je daardoor jezelf kwijt raakt, is voor nu niet belangrijk. Dat is voor later zorg. Als je 35 jaar verder bent en bij de psycholoog zit………….

De kracht van samen.

Als ik mijn cliënten vraag of ze interesse hebben om iets in groepsverband te doen, krijg ik regelmatig het antwoord dat ze het spannend vinden om zichzelf bloot te geven ten opzichte van anderen. Dat ken ik. Dat vond ik ook altijd moeilijk. Ik had de gedachte dat anderen niet op mijn gezeur zaten te wachten, of daar niks mee konden. Tot ik door scholingen steeds meer zelf ging deelnemen aan groepen en ook mijn eigen ervaringen daarbinnen ging delen. Ik leerde dat mensen heel begripvol waren, zich herkenden in mijn verhaal en dat maakte dat ik mij gesteund voelde en minder eenzaam. Een heel nieuwe ervaring die mij vervulde met dankbaarheid. Het leerde mij om van mijn eenzame eilandje af te komen en mij open te stellen voor gelijkgestemden. Liefde (en dus ook heling en transformatie) wordt vermenigvuldigd als het gedeeld wordt, en daarom werkt een groep zo krachtig!

Ik doe meer dan alleen gesprekstherapie! Ik geef ook Cranio-sacral healing en sound bowl chakra balancing. Wil je dat ook eens proberen?

Afgelopen zaterdag nam ik zelf deel aan een IOPT-opstellingen dag. Ik mocht een verlangen opstellen en deze keer was het “Ik heb ook iets nodig”. Uit deze zin koos ik er voor om de woorden “ik”, “ook” en “nodig” op te stellen en ik koos drie mensen uit de groep om op die woorden te gaan resoneren. “Ik” en “ook” gingen in tegenover gestelde richtingen zitten en “nodig” zat daar tussen in. Die was erg bezig met wat anderen van haar nodig hadden. Zelf keek ze naar een lege ruimte. “Ik” was helemaal gefocust op een punt en dat gaf haar rust en “ook” was juist energiek en opgewekt. Ik voelde dat deze laatste een niet-geleefd deel van mij is. Het deel dat levendig is, grappig is, een beetje stout en plagerig is en vooral heel veel plezier heeft. Ik werd blij als ik contact maakte met dit deel, maar tegelijkertijd was het ook verdrietig dat het niet geleefd kon worden. Dit had te maken met een persoon die zoveel van mij nodig had dat ik dit deel van mij geen ruimte kon geven.
Heel helder werd het weer en ik ben vastbesloten om “ook” nu alle ruimte te geven! 😃

Mooie passage uit het boek “Blauwdruk” van mijn pas overleden collega Peter Thijssens

Stoornissen in de huid en het immuunsysteem gezien vanuit de Chinese Geneeskunde In de longen ontmoeten binnenwereld en buitenwereld elkaar heel direct. Je laat letterlijk de buitenwereld in je toe. Je neemt er uit wat je kunt gebruiken (zuurstof) en laat de rest (Co2) los.

You don't know what you've got until you loose it!
Wat een vreemd gevoel om je stem volledig kwijt te zijn. Gewoon GEEN geluid te kunnen uitbrengen. Ik kan gewoon mijn zus niet te woord staan aan de telefoon, ik kan de cassiere niet aanspreken (lang leve de zelfscan tegenwoordig), maar bovenal: ik kan mijn werk niet doen. Voor mij werk is mijn stem een noodzaak! Wat ben ik dankbaar dat ik normaal gesproken dit prachtige instrument van de stem tot mijn beschikking heb. Dat ik mij kan uitspreken, mijn ideeën en behoeftes met anderen kan delen, dat ik mijzelf kan uitdrukken. Gelukkig kan dat ook nog op andere manieren, maar toch ben ik blij met mijn stem! :-)

Zojuist kwam ik weer aantekeningen van mijn eerste trauma-opstelling (IOPT volgens Franz Ruppert) tegen die ik bij mijn therapeut onderging. Ik had als verlangen: "Ik wil gezien worden" gekozen. En daar had ik drie woorden uit mogen selecteren om op te stellen. Je zou zeggen dat "gezien" dan in ieder geval aan bod komt, maar blijkbaar had ik gekozen voor de woorden "ik", "wil" en "worden". Ik had ze op briefjes geschreven en die briefjes verspreid door de kamer gelegd.

Mijn therapeut ging voor mij op de briefjes staan, zodat ik nog even de kat uit de boom kon kijken. Per woord ging ze voelen wat er bij haar naar boven kwam.
Ze begon bij "wil" en zat helemaal in elkaar gedoken. Ze hoorde in de verte huilen en wist niet of ze dat zelf was. Ze dacht van wel, maar kon er geen contact mee maken. Het was lekker rustig zo en ze kon bijna in slaap vallen.

Wat gek om dat zo voor je te zien worden uitgebeeld. Het gevoel was voor mij heel herkenbaar. Zeker van uit mijn kindertijd. Ik was een teruggetrokken kind, stil, onbeweeglijk, tevreden in mijn eigen bubbel.

Toen mijn therapeut op "worden" ging staan, werd ze als een soort lappenpop heen en weer geslingerd. Ik zie het beeld nu nog op mijn netvlies en ik vond het beangstigend om daarnaar te kijken en ik kreeg steeds de neiging om te zeggen: pas op! Voorzichtig! Niet vallen!
En terwijl ik hier naar kijk, beseffende dat dit symbool zou staan voor delen van mij, word ik heel verdrietig. Heb ik zo mijn eigen wil opgegeven dat ik met me heb laten sollen als een lappenpop? Ben ik een soort marionet geworden? Ja, ik heb mij altijd erg aangepast, was pleasend naar mijn moeder, deed altijd wat er van mij verwacht werd en dacht niet na over mijn eigen wensen. Die waren niet relevant. Ik was eigenlijk steeds bezig om te voorkomen dat mijn moeder gestresst werd, want dan werd ze kortaf, ging ze mopperen en dat vond ik heel naar.

Op het woord "ik", die met zijn neus naar de muur gericht was, was voelbaar dat er kramp in de benen was. Mijn "ik" kon niet in beweging komen, niet van de plek komen. Dit bevestigde eigenlijk het bovenstaande. Het verdriet werd voelbaar en ik kon compassie met mijzelf voelen.

Na de sessie voelde ik mij opgeruimd en rustig. Ik belde mijn zus om te vertellen hierover en ze vond dat ik er zo anders uitzag, zo sereen. Daarom maakte ik een selfie :-)

Een nieuw jaar kan de impuls geven om iets aan te gaan wat je al langere tijd van plan was. Wat als je nu eindelijk die pijnlijke ervaringen uit het verleden wilt gaan opruimen? Zodat je niet langer geketend bent aan je vermijdingsgedrag, maar vrij bent om helemaal jezelf te zijn en toen wat je wil!

Op 29 januari organiseer ik weer een zelfontmoetingsdag, waar we met behulp van trauma-opstellingen jou in contact kunnen brengen met onverwerkte ervaringen in je onderbewuste.

Terugkoppelingen van eerdere deelnemers:
"De dag heeft veel met mij gedaan en zoals daar al aangegeven was ik blij dat ik niet aan de b***t was. Ik heb mijn sessie in mijn slaap als nog gehad. Het heeft enorm bij mij doorgewerkt. Dat is dus wel positief. Er kwam wel weer een bak aan verdriet uit."

"Wat een bijzondere ervaring was dat! Het heeft een grote impact op me gehad, juist omdat de inzichten en gevoelens voorbij het cognitieve (mijn valkuil) gaan. Ik heb dus niet alleen nog veel nagedacht over de dag, maar ook veel na-gevoeld. Er is echt een stuk zwaarte van me afgevallen."

Ben je geïnteresseerd en wil je je aanmelden of meer weten? Kijk dan op https://www.psychekracht.nl/iets-voor-jou/

En zo gaat het al eeuwen… tijd om dit te doorbreken!

Uit het boek “Hoe overleef ik in een getraumatiseerde en traumatiserende samenleving” van Frans Ruppert. Hoeveel mensen lijden aan liefdes trauma?

Woorden van Christina von Dreien, waar ik mij helemaal in kan vinden. “There may be people who can be very helpful…” Ik hoop daar een van te zijn!! 🙏🏼

Jezelf ontmoeten
18 december: workshop door Alexandra Dullaart

Bij een zelfontmoeting met een opstelling van subdelen van jezelf.
Als je iets naars meemaakt en je bent op dat moment niet in de gelegenheid om dat goed te verwerken, dan splitst je ziel zich op in delen. De emotionele pijn van de nare ervaring wordt dan afgesplitst van de rest en een ander deel wordt daar als een soort bodyguard voor gezet, om te zorgen dat de emotionele pijn niet gevoeld wordt. Je hebt dan dus te maken met drie delen van jezelf: een trauma deel (het deel wat de nare ervaring heeft meegemaakt), een overlevingsdeel (de bodyguard) en een gezond deel (het deel wat goed kan blijven functioneren). Door je subdelen voor je opgesteld te zien word je uitgenodigd om te gaan (h)erkennen wat je afgesplitst had en daardoor de delen weer tot 1 geheel laten integreren. Meer lezen of aanmelden klik: https://noordstraalt.nl/jezelf-ontmoeten-
Of kijk op de pagina www.noordstraalt.nl onder evenementen