Pinhan Psikoloji

İlişkilerde iyileşmenin ilk adımı kendi rolümüzü farketmektir.

Biz değiştiğimizde hem ilişkimiz değişir hem de partnerimize bu konuda ilham vermiş oluruz.

Şöyle bir düşünelim bakalım gerçekten partnerimize sevgimizi hissettirebiliyor muyuz?

Ne yaparsam yapayım onu memnun edemiyorum dediğimiz noktalarda belki de çabayı yanlış yönteme gösteriyoruzdur.

Yeni yıl yeni kararlar, planlar, değişiklikler ve düzenlemelerle geliyor. Evet bu yıl belki her şey gibi gelirimiz de harcamalarımız da çok düzensiz ve plansız oldu fakat yeni alışkanlıklar edinmek için çok güzel bir zamandayız: Yıl sonundayız!

Şimdi artık yaprak gibi savrulmayı bırakıp kontrolü elimize alma zamanı.

İlham veren bir gönderi olmasını diliyorum 💰

Mezun oluyorsunuz ama bitmiyor! Sınav psikolojisi konuşuyoruz bugün sizlerle.

Takipçilerimin pek çoğunun uzaktan ya da yakından mutlaka sınavla bir ilişkisi var ve şimdiye kadar sınav taktiği olarak kullandığımız sistemler artık bizi daha çok strese sokabiliyor. Çünkü artık eski yerleşik net düzen hali yok…

Bu gönderimde paylaştığım fikir sizlerin de işine yarar diye umuyorum herkese iyi çalışmalar diliyorum 🌸🌸

Terapilerde sıkça çiftler arasındaki tartışmanın nasıl kontrol altına alınabileceği konusu hakkında çalışıyoruz, peki ya tartışmanın olmadığı o sessiz ilişkiler?

Taraflardan en az birinin uyumsuzluklardan, tatsız konulardan konuşmaktan kaçındığı durumlarda ilişki gittikçe sessizleşir.

Eğer bir taraf konuşmak isterse, diğer taraf onu huzursuzluk çıkarıyor şeklinde suçlayarak sessiz olmaya mecbur bırakır.

Böylece partnerlerin birbirinden giderek kopması ve ilişkinin sonlanması kaçınılmaz olur.

Bu durumda konuşmaktan, tartışmaktan kaçınan partnerin neden böyle bir yaklaşım sergilediğini düşünmekte fayda vardır. Suçlayıcı olmak yerine partnerimizle doğru iletişim kanalını bulmak konusunda çalışılabilir. Mevcut sessizliğin sizin açınızdan çok ciddi sorunlara yol açtığını karşı tarafın anlaması sağlanabilir.

Aralık ayına giriş yapmışken, günlerin daha da kısalmaya devam ettiğini farkediyoruz.

Peki enerjimizi bu kadar etkileyen güneş ışınlarından uzak kaldığımızda nasıl etkileniyoruz?

Ve bu konuda ne yapabiliriz?

Daha güçlü, haklarının ve sınırlarının farkında olan çocuklar hayal edelim!

Güzel bir uyku çekmiş, uyanınca da üstüne ceket giymesi gerekmiş mutlu bir papatyayla günaydın 🏵

Uyku eğitiminde bugün 8. Günümüz. Bir hafta nasıl geçti özetlemek gerekirse:

İlk gün ikimiz için de zorlayıcıydı. Nil bir saate varan sallama maratonundan çıkmış, ben de her ağladığında bebeğine müdahale eden bir anne olarak, uykuya dalmadan ağladığında sadece başını okşamak yeterli gelmiyordu. Anne yüreği, biraz kalbimin tedirgin attığı bir gündü. İki kez ninni mırıldanarak, hiç kucağa almadan sabrettiğim bir gün oldu.

İkinci günden itibaren her şey bahar bahçe 🌻

Uykuya dalma süreleri 40 dk yı bulsa da daha az mücadele ile daha az ağlama bizi bulmaya başladı ☕️

3. Günden itibaren ikimiz de olaya hakim olmaya başladık ve nil daha uyku müziğini duyar duymaz kendini geriye atıp yatar pozisyona geçme ihtiyacını açıkça göstermeye başladı 😴 Artık 10-15 dakikada bir dakikayı geçen ağlama olmadan altından kalabiliyoruz ⏱

Gece uykusu güncellemesi: Gece uykusu neymiş, ne güzel şeymiş, bunca zaman neredeymiş, iyiki geri gelmiş!🥳 yakın zamanda azaltarak sonrasında tamamen bırakacağımız bir öğünle geceyi tamamlayıp mışıl mışıl uyumaya geri dönüyoruz.

Bu gelişimin ne kadar mucizevi olduğunu anneler çok iyi anlarlar okurken. Biraz kararlılıkla değiştiremeyeceğimiz hiçbir şey yok 💪🏼


Konuyla ilgili sorularınızı bekliyorum 🌸

Şu görüntüyü özleyeceğim asla aklıma gelmezdi 🙌🏼

Fotoğraftaki anneyi kimler bulabilecek bakalım🚼

Eğitimle alakalı birşeyler yaklaşınca içimdeki planlı programlı öğrenci ortaya çıktı tabiki 🤓


Hemen kalan gün sayısını hesaplayıp önümdeki bu kalın kitabı yalayıp yutmak için günde kaç bölüm bitirmem gerekiyor hesapladım. Kitaba bakıp bu asla bitmez diyip kenara atmaktansa beni çok daha fazla motive eden bir yöntem!


(Tabi bir kaç sayfa okuduktan sonra aklım hemen sosyal medyaya kaydı ve telefonu almadan duramadım. O da öğrenci ruhumun bir parçası 😅)

Siz önünüzde dağ gibi gözüken işlerin altından nasıl kalkıyorsunuz peki? Var mı bir taktiğiniz, ya da sadece ölü taklidine mi başvuruluyor…


Tabi Nil Karaca’yı ne yaptığımı soracaksınızdır…
Önceki gönderide sizinle paylaştığım maceranın artık kan ve göz yaşı olan kısımlarını geçip çiçekli yollarına geldik. Gelişmeleri sizinle paylaşacağım, şimdilik hoşçakalın 🏵

Böyle bir sabahtan herkese günaydın ☕️


Nil Karacayla başladığımız uyku eğitimi maceramızın ilk 24 saatini tamamlamış bulunuyoruz 🏆

Gündüz uykularında bir saat süren uyuya kalma mücadelesi biraz gözümü korkutmuştu açıkçası çünkü kafamda, ayağımda sallayıversem beş dakikada uyuyacak diyip duran bir ses vardı💬


Ama bu işte kararlı olmak en önemli mesele ve gerçekten çalışan anneler için 2-3 gün, ama mümkünse 1 hafta bu işe zaman ayırmak ⏰


Gece uykusu kendimi hazırladığım kadar korkunç olmadı 🥲 Zaten emmek için 5-6 kerelere ulaşan ağlamalı uyanmalarımız bu konuda artık bir şeyler yapmam gerektiğine ikna etmişti beni (bir de annemin: Ayşenur, uyku eğitimini düşünücem demiştin, demeleri tabi 😅).

Bazen farkında olmadan kaçtığımız küçük fedakarlıklar ilerisinde gelecek büyük gelişmeleri erteliyor 🍼

Yani böylelikle hem Nil Karaca’nın ihtiyacı olmadığı halde alışkanlıktan gece uykusunu beslenmek için bölmesine son vermiş olacağız hem de ikimiz de güzel bir uyku çekeceğiz💤

Bakalım 2. Günümüz nasıl geçecek…

Kahvemizi yaptık biz Nil Karaca’yla hazırız ✌🏻

Bu fotoğrafı kızımı uyuttuktan sonra arkadaşlarımla güzel bir yemek yiyebilmek için tam 6 kere yazlığın bir ucundan öbür ucuna koştuğum sırada çekmiştim.


Tabiki genç anne olmak çok güzel yoksa nasıl koşardım o mesafeyi 😉


Şaka bir yana

200 metre mesafede insan çok şey düşünebiliyormuş.💭

Tabiki yoruldum, bunaldım, nefes almak istiyorum dediğin, arkadaşlarımla bir akşam bile oturmaya hakkım yok mu diye göz yaşlarını tutamadığın anlar olacak.

Ama ben mesela, koşmadan yaşamayı bilmiyorum. Hayatımın ilk evresinde hep daha verimli olmayı hedefleyerek yaşadım. Az zamanda çok iş yapıp hepsinin de hakkını vermek için zorladım kendimi. Peki ya olanla mutlu olmak? Olabilenle keyfe doymak? Varsın yediğim iki lokma yemek bebek kamerasından ağlama sesi geldi diye ben koştururken yansın! Ettiğim sohbet herşeye değer ve mutlu olmama fazlasıyla yeter!

Tabi o yukarıda bahsettiğim göz yaşları da akar bazen. Ama hepsi yaşama dair şeyler ve onlar da iyiki varlar!!

Bir haftadır aldığımız nefes boğazımızda düğümleniyor sanki…

Çok şey var elbette söylenecek, içimizden taşan öfkeyi hepimiz farklı şekilde dışa vurduk fakat asıl ne var biliyor musunuz konuşulması gereken:

Hala arabasının camından dışarıya çöp savuran insanlar var konuşulacak,

Çocuğuna çöpü çöp kovasına atması gerektiğini öğretmeyen ebevenyler var.

Piknik yapmak adı altında doğayı rezil edenler,

Yürüyüş yaparken çekirdekler için marketten bir kese kağıdı daha almayı hala akıl edemeyenler var.

Çöp kutusuna iki adım yürümeye üşendiğimizde, küçük bir cam parçasının kaç canlıyı yersiz yurtsuz bırakabileceğini artık öğrenelim.

Seyirci kalınmaması gereken bir dönemdeyiz.

Ekranlardan midemize kramplar girmesine sebep olan bu afete elbet bir şekilde yardımcı olabiliriz.

Senin o yardım kolisini birkaç km uzağındaki noktaya götürememek için sebebin varsa herkesin vardır.

Aksiyon alma zamanı.

Hemen, şimdi.

Sizi tanıştırayım: Minik Karaca’mın minik karacası🦌

Bugün kahvaltı yaptığımız yerde bir süreliğine bizi sabote eden dev arıyı göndermeye çalışırken, bu korkuyu çevresindeki pek çok hayvana karşı yaşayan milyonlarca insanı düşündüm.


Kedilerden, köpeklerden hatta karıncalardan korkan onca insan…🐶🐱🐜

Bazı restaurantlara sadece çok fazla kedi var diye gidemeyenler…

Evet biliyorum bunu okurken içinizden pek çok kişi bu benim diyor çünkü o kadar yaygın.

Ancak çözümü de bir o kadar basit. Doğru yaklaşım uygulayarak verilen fobiye yönelik terapi ile çok hızlı sonuç alarak dostlarımızla aramızı düzeltmek mümkün. Öyle anlatıldığı gibi kucağınıza köpeği bırakıp kaçmıyoruz üstelik merak etmeyin 🐶

Daha da önemlisi çocuk yetiştirirken bize hiç bir faydası olmayan bu korkuyu olduğu gibi eklenti paketi halinde miniklerimize aktarma ihtimali. Gerçekten birkaç seans destek almak ve bu korkularınız nereden ve neden geliyor anlamak yerine onlara ömür boyu taşıyacakları bir korku bırakmaya gerçekten gerek var mı?

Hadi karıncalarla arkadaş, kedilere ve köpeklere zarar vermeyen miniklerimize bırakalım bu dünyayı 🌏

Bebekle tatil nasıl mı oluyor?

Ben sürekli birieyler unutmamak derdindeyken Nil Karaca tam olarak böyleydi.


Kendim daha anasınıfındayken her yazımızı geçirdiğimiz yazlığımıza kendi bebeğimle gelme kısmı ise fazla duygusal oldu… Umarım bana ilaç gibi gelen deniz kızımın da en sevgili dostlarından olur.


İşin önemli noktası ise annemle kendimi yer değiştirmiş gibi hissettiğim noktada oldu. Onun seyehat öncesi stres olmasını asla anlayamazdım, sonuçta tatile gidiyorduk ne vardı yani bunda stres olacak? Şimdi annem için tatile gitmek demenin kocaman bir valiz hazırlamak olduğunu, bir haftalığına da olsa Nil Karaca’nın tırnak makası olmadan bir yere gidememezin ne kadar yorucu olduğunu anlıyorum. Sahile inerken birden çok senaryoya göre çanta hazırlamak bile yetiyor insana. Evet anne olunca anlaşılıyormuş bazı şeyler ama neyi farklı yapabiliriz hadi onu düşünelim:

•Planlı olmak bir yere giderken listeler yapmak işimi çok kolaylaştırıyor mesela. Unutmamam gerekenler listesi benim en iyi dostum.
•Mükemmel olmaya çalışmamak, yani evet bazı şeyleri unutabilirim ama o eksiği yaratıcılığımla telafi etmem de mümkün.
•Küçük stresin ardından gelecek huzur en büyük motivasyonum, yani daha büyük tatmin edici unsur için biraz stres çekmeyi tolere edebiliyorum.

Her yaşta, hiç ummadığımız zamanda, ne kadar çok tecrübeli olduğumuzu sansak da öğrenmeye hep devam ediyoruz. Bu fotoğrafı çektiğimde iki gökkuşağının oluşabildiğinden haberim yoktu. Önce hayranlıkla izledikten ve birkaç fotoğrafını çektikten sonra araştırdım evet mümkünmüş ve hatta üç tane de görülebiliyormuş.

İçimdeki romantik kısım da gökkuşağının iki ucunu görebilmenin uğur getirdiğini hatırlattı bir de dilek tuttum üstüne 🐞

Güzel şeyler oluyor etrafımızda hadi bugün başınıza gelen üç güzel şeyi düşünün benimle birlikte. Olumlu bir kapanışla bu uzun bayram tatilini bitirelim ve yarın başlayacak mesaiye güzel bir geçiş yapalım.

Bugün neyi hayal ettiniz? 🌔

Güzel bir tatil, ev, üniversite, mutluluk, huzur, aşk…

Ben bugün huzurlu olmayı hayal ettim. Anlayışlı olduğum, etrafımda olan biten şeyleri değiştirmeden olduğu gibi kabul edebildiğim, önce kendime sonra da çevreme şefkatle yaklaşabildim bir hayat hayal ettim.

Hemen yarın bunu yapabilmek zorunda değilim, her geçen gün biraz daha yaklaşsam, huzurun tadını daha çok hissedeceğime ve çevreme taşacağına eminim.

En son neyi hayal ettiğiniz aklınıza gelmiyorsa şöyle keyifli bir müzik açıp, kahvenizi yudumlarken biraz hayal kurmaktan kimseye zarar gelmez ☕️

Uzun bir aradan sonra manzaram: Nanelerin üzerinde spor yapınca bir de mis kokusu geldi 😅

Unuttuğumuzu hatırlama, kendimizle tekrar buluşma zamanı 💥

Benim unuttuğum şeyler kendimle ilgilenmek, spor yapmak, iyi beslenmek, iyi düşünmekti…



Kimler kendine geri dönüyor? İlk el kaldıran ben🙋🏼‍♀️

Acı... ⠀
☁️Derinlere gizlediğimiz, görmekten korktuğumuz ve en çok farkedilmesinden endişelendiğimiz, içimizi yakan o duygu.⠀
⠀

☁️Yaşadığınız hangi acıyı bastırıyorsunuz bugünlerde? Hangisinin gün yüzüne çıkmasından korkuyorsunuz? ⠀
İş konusunda yeterli performans gösterememeniz mesela? Şefkatli bir ebeveyn olamamanız, her ihtiyaç duyulduğunda yardıma koşan bir evlat olamamanız, ya da herşeyin en iyisini düşünememeniz olabilir mi? ⠀
⠀
⠀
☁️Peki sizce şu an kaç kişi sizinle bu benzer acıyı deneyimliyor, sesini kimse duymasın diye duşta ağlıyor veya bu konuda zorlanmak onu utandırdığı için acısını baskılayıp nedenini bilmediği anlarda patlamalar yaşıyor? ⠀
⠀
⠀
☁️Önce bulunduğunuz şehri, sonra ülkeyi ve dünyayı düşünün. Geçmişte ağlayan onca insanı ve gelecekte bu zorluklarla mücadele edecek binlercesini... ⠀
⠀
⠀
☁️Derin bir nefes alalım şimdi. ⠀
⛅️Yalnız olmadığını bilmek iyi geliyor değil mi?

Uzun bir aradan sonra yeniden merhaba. Tutkuyla bağlı olduğumuz alışkanlıklarımıza nasıl oluyor da aylarca, yıllarca elveda diyebiliyoruz değil mi? Onsuz yapamayacağımızı sandığımız insanlar, dostlarımız, ilişkilerimiz bir bakıyoruz yabancı oluvermişler. Peki ya bağımlılıklarımız? Duygusal ya da fiziksel olanlar? Düzenli yaptığımız o “şey” olmadan da pekala hayatımıza devam edebiliyormuşuz, değil mi? Bazılarından kurtulmak için çabalamak gerekiyorken, bazı alışkanlıkları kalıcı kılmak için mühürlemek gerekiyormuş gibi hissettmiş de olabiliriz. Ya da bazen sadece hayat ipleri eline alıverir. Her fırsatını bulduğunda yaptığı gibi. Öyle kolaydır ki kontrolü kaybetmek, olmak istemediğin bir durumda kendini buluvermek. Aylarca çabalarsın ve bir bakmışsın hop başladığın yerdesin. Peki, “ne için?” sorusu mu geldi yine aklına? Yine başladığım noktaya döneceksem ne diye çabalıyorum mu diyorsun? Belki de mücadeleye devam etmektir hayat ve belki de seni sen yapan, uğruna ter döktüğün şeydir, kim bilir?

Yalnız kalıp düşünceler içinde kaybolduğum anlar benim için en büyük hazine ✨
Hormonların sebep olduğu değişiklikle aylar süren uyku sürecinden fiziksel olarak uyandıktan sonra bir de zihinsel uyanışımı yaşadığımı farkettim bu kitaba kendimi kaptırdığımda.
O an hangi dönemden geçiyor olursak olalım bir şekilde kendimizi konuyla alakalı bilgi çöplüğünde buluyoruz. Bu kirlilikten sıyrılıp cevabı kendi özümüzde aramamıza yardımcı olan bu kitaba birlikte bakalım sevgili anneler, babalar, ebeveynler ve miniklerle ilişki halinde olan tüm bakım verenler 🍼

💙Şöyle bir okuyunca cevaplaması aslında ne kadar da basit gelen bu denklem bazen bizlerin en büyük çıkmazı haline gelebiliyor. Zaten hayatta bizi en çok yıpratan duygusal bunalımların kısa yoldan denklemini çıkarma şansımız olsa çözmek de bir o kadar kolay olurdu değil mi?⁣
⁣
•⁣
⁣
İlişkilerde yaşanan sorunların temeli çoğu zaman iletişim eksikliğinden kaynaklanıyor. Birey henüz duygularını açıkça ifade etmeye ve duyguları üzerinden kendini, partnerine anlatmayı başaramıyorken, karşı taraftan tamamen anlaşılmayı, duygusal destek görmeyi ve hatta ihtiyaç duyduğu her an yanında olunmasını istiyor. Peki böyle bir şey mümkün mü? İlişkide bir tarafın tamamen verici olup, diğer tarafın tamamen beklentide olması. İstediği şey böylesine imkansızken beklentide olan tarafın devamlı yoksunluk yaşaması… ⁣
⁣
•⁣
⁣
Böyle bir durumda kendimize zaman ayırıp, duygularımız ve düşüncelerimiz hakkında düşünmek, duygularımızı partnerimize ifade etmenin en yapıcı yolunu bulmak tahmin edemeyeceğiniz kadar büyük değişimlere sebep olacaktır. Yani hayatımızda gelişme elde etmek için beklentide olmayı bırakıp, kendimizde ne tür değişiklikler yapabiliriz diye düşünmek, belki de kördüğüm olduğunu düşündüğünüz ilişkinize yeni bir soluk getirecektir. ⁣
⁣

Çocuk gelişimi ile alakalı her gün bizleri şaşırtacak yeni bilgiler ortaya koyulsada, öğrenciliğim sırasında en çok ilgimi çeken ve doğruluk payı oldukça yüksek olan şey, dil öğrenimi konusu oldu. Araştırmalara göre bebeklerin 0-3 yaşında farklı dilleri öğrenme yetenekleri ve bu farklı dilleri birbirine karıştırmadan kaydetme becerileri oldukça aktif durumda. Öte yandan çocuğunuzun henüz ana dilini net bir şekilde konuşamadığı aklınıza gelebilir, ancak bu noktada önemli olan çocukların mükemmel cümleler kurabilmesi değil, henüz anne karnındayken başlayan ve duyabildikleri andan itibaren her şeyi kaydediyor olmaları. Yani çocuğunuz henüz kendini kelimelerle ifade etmeye başlamış olmasa da, çevresinden aldığı her şeyi kaydedip ileride kullanılmak üzere işlemeye başladığı bir gerçek.

Bu bilgiden sonra çocuklarına çizgi filmleri farklı dillerde açmaya ne dersiniz?

🌱Farkındalığımızın oldukça yüksek olduğu, kendimizi dinlemek, derinlerden gelen seslere kulak vermek için bol vaktimizin olduğu bu günlerde, biz Pinhan Psikoloji olarak yeniden sizlerle buluşmaya karar verdik. Sosyal mesafeyi korumamızın bu kadar önemli hale gelmesi ve güvende kalabilmemiz için bu süreci olabildiğince devam ettirebilmemiz için biz de gerekli önlemleri alarak terapilere bir süre ara vermiştik. İkinci adımı ise şimdi atıyoruz. Eski düzenimize dönme düşüncelerinin somut bir gelişmeyle bizi heyecanlandırması siz danışanlarımızla çevrimiçi terapiye başlamamızın tam vakti olduğunu düşündürttü. Sadece sizin için oluşturulacak terapi programlarımız ile daha önceki huzurlu ve derin sohbetlerimize geri dönmeye ne dersiniz? Hiç denemediyseniz ise şimdi denemek için doğru zaman. 📚Bilgi ve randevu almak için bize ☎️telefondan, Instagram ve Facebook dm üzerinden ulaşabilirsiniz. En kısa zamanda görüşmek üzere hoşçakalın!

Son 3 aylık süreçte yaşanılan salgının sizlerin hijyen konusundaki uygulamalarınızda nasıl değişimlere sebep olduğunu merak ediyorum.
•
🦠Televizyondaki tavsiyelere dikkat ederek bu konuda biraz daha hassas davranmaya başladım.
•
🧼Zaten çok titiz bir kadınım/erkeğim sonunda herkes ne kadar haklı olduğumu anladı.
•
🧻Çocuklarımın günde 50 defa ellerini yıkadıklarından emin olmadan ailemi güvende hissetmiyorum.
•
🛁Aynı evde yaşadığım anne ve babamın çıkmaması konusunda özen gösteriyorum çünkü onlar risk grubunda.
•
Bu seçeneklerden hangileri size yakın geliyor bir bakmanızı istiyorum, sonrasında da düşünmenizi: Bu davranışım gerçekten yararlı ve gerekli mi? Herhangi bir aşırılık var mı? Çünkü bizler biliyoruz ki “Obsessive compulsive disorder” dediğimiz, aşırı titizlik, sürekli el yıkama, belirli ritüeller olmadan evden çıkamama gibi davranış sorunlarının temelinde düşünce sistemindeki yanlışlar var.
•
Yani bir örnekle anlatacak olursam, eğer siz dışarıdan geldiğinizde kendinizin ve çocuklarınızın ellerini yıkayıp kıyafetlerini değiştirip sonrasında günlük ev hayatınıza devam ediyorsanız, bu davranış pandemi döneminde dışarıdan virüs getirmemek adına herkes için faydalı olacak bir davranış olur. Ancak bu hijyen hassasiyetini, telefonunuza alarm kurup yarım saatte bir el yıkayacak hale getirdiyseniz, çocuklarınızla hasta olma kaygılarından dolayı sık sık konuşma yapmanız gerekiyorsa, eşinizle ayrı odalarda yatmaya başladığınız için evliliğinizde sorunlar çıkmaya başladıysa eğer, sorgulamaya başlamanız gerekiyor demektir. Çünkü belliki yaşamınızın temellerini işlevsel olmayan bir noktaya kaydırmış ve dengeyi sağlamakta zorlanır bir hale gelmişsiniz.
•
Kendi kendinize sorgulama yapmak her zaman kolay olmayabilir, bu noktada çevrenizdekilerin yorumlarının sizlere referans olmasına izin verin. Etrafınızdan gelen ve tekrarlanan şikayetlere kulak verin. Kendi kendinize değişim sağlayamadığınız noktada bir uzmandan destek almaktan çekinmeyin. Size bir güzel haber ise, OKB dediğimiz işlevsel olmayan tekrarlayan davranışlar, terapiyle en güzel sonuçları veren ve danışanların yaşam kalitesinde gözle görülür sonuçlar getiren bir başvuru nedenidir.

Ailecek uzun saatler bir arada olduğumuz, çocuklarımızın her anına şahit olduğumuz bu zamanlarda, onların sıkılmalarıyla baş etmek, huysuzluklarını dindirmek zaman zaman güçleşebilir. Tabi pek çoğunuzun düzeninin nasıl bozulduğundan, saatler süren uyku gerginliklerinden bahsetmemize gerek bile yok. Bu noktada benim değinmek istediğim şey beslenme. Geçirdiğimiz bu dönemde çocuklar normalde bahar havasının tadını aldığı sokaklarda, bahçelerde koşturmalı, tenefüste okulun bahçesinde cirit atmalıydı ancak hepsi duvarların arasında korunmaya alınmış durumda. Onlar için bu şekilde ciddi ve tam olarak anlamlandıramadıkları bir durum varken siz ebeveynler çocuklara besinleri ne amaçla sunuyorsunuz?


🍩Öğleden sonra artık gerçekten sıkıldığını ve bunaldığını hissettiğinizde, belki ağlama krizleri geldiğinde bir adet çikolata ile ödüllendiriyor musunuz?

🍉Evdeki gerginlikten etkilenmemesi ve dikkatini dağıtması için bir tabak meyve verdiğiniz oldu mu?

🧁Küçük kardeşin bunaltmalarına büyük tepkiler vermemesi için abiye/ablaya yaptığınız pastadan ekstra bir dilim ayrıcalığı tanıyor musunuz?

Yukarıdaki maddelerden en azından birini yapıyor olmanız çok mümkün. Çünkü sürecin devam etmesiyle artık sizin de çareleriniz tükenmiş ve çocuklarınızla geçirdiğiniz verimli dakikalar konusunda problem yaşamaya başlamış olabilirsiniz. Burada benim sizler için önereceğim şey sağlıklı bir tabak tarifi değil de çocuklarınıza verdiğiniz yemeği ne zaman ve ne için verdiğinize dikkat etmeniz. Kısacası çocuğunuza besinlerin can sıkıldığında, moral bozulduğunda, istemediği şeylerden kaçınmak istediğinde ya da bazı duyguları bastırmak istediğinde alınan bir şey değilde, (ne tür besin olursa olsun), acıktığı ya da vitaminlerinden faydalanmak için tükettiği şeyler olduğunu öğrettiğinizden emin olmalısınız. Aksi halde, depresyonda gelen aşırı yeme krizleri, eşinizle kavga ettiğinizde kendinizi Nutella kavanozu başında buluşunuz veya sınav zamanı aldığınız kontrol edilemez kiloların temelini çocuğunuz için küçük küçük atmaya başlamış olabilirsiniz.

📌Yazıyı okumaya bir önceki gönderiden başlamayı unutmayın 📌

Evet bu yaşanan durumu kabullenmek için, üstesinden gelmek için, bir anda uyum sağlayabilmek için envai çeşit yöntemle karşılaşıyoruz hayatımız haline gelen internette. Peki başaramadıklarımız? Düştüğümüz anlar, hiçbir şey yapamadığımız o salı günü, ev arkadaşınıza artık tahammül edemediğinizi farkettiğiniz o gece… Belki de önce kabullenişi unutmamamız gerekiyordur. Önce kendimizi, ruhumuzu ve bedenimizi, sonrasında istemeden hayatımızın merkezine yerleşen bu belirsizliği. Dünya tamamen, tahmin edilemez şekilde değişebiliyorken, sizin bir sabah keyifsiz uyanmanız ya da kendinizde enerji hissetmemeniz sevgiyle kabul edilebilir. Her şeyi nizami bir şekilde yapamıyor olabilirsiniz, işleri yetiştirmekte zorlanıyor olabilirsiniz. Öncelikle mükemmel olmak zorunda değilsiniz. Karamsarlığa düşmeden şöyle bir durup kendinizi gözlemleyin lütfen, ne kadar çaba sarfettiğinizi ve ne kadar zor olduğunu, sonra da bir gülümsemeyle kendinize sarılın. Herkese tanıdığınız bu hakkı ilk önce kendinize tanımayı unutmayın lütfen, sevgiyle başladığınız, yüzünüzde gülümsemeyle dolaştığınız bir gün olması dileğiyle…

Değişim doğanın yok sayılamaz bir parçasıdır. Her geçen gün ve hatta an, bir öncekinden tamamen farklıdır. Bizler bu değişime uyum sağlayabilmek ve ne yönde değiştiğimizi anlayabilmek için yıllardır kitaplar okuruz, hakkında sohbet ederiz, spora gider kontrol altında tutarız ve haftalık planlayıcılar kullanırız. Yani her şeyin kontrolümüz altında ilerlediğinden emin olmak için elimizden geleni yaparız.
Peki böyle bir düzende yaşamaya alışmışken, hepimizin hayatında meydana gelen bu tahmin edilemez, kontrol edilemez, planlanamaz pandemi sizleri nasıl etkiledi? Her gün işe gidiyorum diye hazırlanışınız ve bunun için evinizin büyük bir alanını kaplayan kıyafetleriniz size eskisi gibi haz veriyor mu? Peki çocuğunuzu okula gönderdikten sonra en sevdiğiniz komşunuzla içtiğiniz kahvenin keyfine olan özleminiz? Ya arkadaşlarınızla her hafta aynı saatte yaptığınız futbol maçları… Bir de ebeveynleriniz akşam yemeğe gittikten sonra evde keyifle arkadaşlarla sohbet etmek vardı tabii.
Bu kadar ciddi bir dönüşümün olacağını biri size söylese inanabilir miydiniz? Yoğun iş temposunda patronunuzun home office çalışmanızı söyleyeceğini, gittiğiniz oldukça eski kafalı öğretim görevlileriyle dolu okulunuzun online eğitime hızlı giriş yapacağını, ve hatta hayatınızın en önemli günlerinden biri olan mezuniyetinizin, düğününüzün bir çırpıda iptal edileceğini tahmin edebilir miydiniz?
📌Devamı için sonraki gönderiye geçebilirsiniz

🦠 Tüm dünyanın gündeminde olan salgın, bazı gruplarda artan endişe dalgalarına sebep olurken, bazılarının ise hafife alıp umursamadan yaşamlarına devam ettiği bir durum halini aldı. Bu durumda fazla kaygının, paniğin hiçbir işe yaramadığını bildiğimiz gibi umursamazlığın da ciddi sonuçlarının olacağını söylememiz gerek. Okullara ara verilmesi bu noktada ebeveynler tarafından doğru yorumlanması gereken bir gelişme. Şunu unutmamalıyız ki okullar bahar geldiği için çocuklar dinlensin diye tatil edilmedi. Okulların tatil olmasının sebebi, çocukları hızla yayılan virüse taşıyıcı olmaktan korumak ve onlarla daha güvende dezenfekte alanlarda ilgilenmektir.
Tüm ailelerin bu konuda daha bilinçli davranmasını umuyoruz, iyi günler diliyoruz...

🐶🐱Mart ayı ile birlikte güneşli, mis gibi çiçek kokularıyla dolu, açık havada vakit geçirmenin daha bir keyifli olduğu bahar mevsimini yaşıyoruz. Bir düşünelim: Ailenizle birlikte yürüyüşe çıktınız, sahil kenarında kedilere mama veren amcalarla karşılaşıyorsunuz, bir yandan kuş sesleri geliyor ve o an keyiften gülümserken yanınızdan hızla sahibinin peşinden koşan iri bir köpek geçiyor!...... Bu zihinsel canlandırma sizler tarafından pek çok farklı şekilde tamamlanabilir. Bu canlandırmadaki bileşenlerle hiçbir sorunu olmayan bir okur, geçmişte kendi köpeği ile ilgili bir anısını eklerken, kedi ve köpek gibi hayvanlara fobisi olan başka bir okur daha canlandırmanın ilk başında kedilerle ilgilenme fikrinden rahatsız olmaya başlar ve köpeğin tehdit içeren davranışıyla da iyice uyarılır ve belki kaçmaya, belki çocuğunu kucaklayıp korumaya, belki de çığlık atmaya çalışabilir. Ve bunları ortada hiçbir tehdit olmamasına rağmen yapmaktadır. Çünkü masum köpek sadece sahibine eşlik etmektedir.
Kedi köpek fobisi olan bireyler günlük hayatta oldukça fazla sorunla karşılaşırlar. Bu sorunlarla başetmek için kaçınma eyleminde bulunmaları ise onları sadece daha fazla kısıtlayıp kendi yarattıkları sınırların dışına çıkmamalarına sebep olur. Bu sınırlar bireyleri ne kadar zorlasa da bu alışkanlıklar zamanla edinildiği için onlar farkına varmadan hayatlarının bir parçası olur ve bu fobiden kurtulmak için çaba sarfetmeleri gerektiğini düşünmezler. Oysa fobiler bireylerin kendi zihinlerinde yarattıkları, bazen geçmiş deneyimlerinden kaynaklı, bazen de öğrendiklerinden kaynaklanan uyarılmalardır. Ve bu yanlış oluşturulmuş uyarılar, kısa süreli terapi desteğiyle oldukça hızlı sonuç vermektedir.