GPP Gabinet Psychoterapii i Psychoedukacji

Poprzez empiryczną analizę prawdziwych nagrań z sesji oraz transkryptów Blagys i Hilsenroth (2000) wyodrębnili siedem cech określających terapię psychodynamiczną:
1. Zorientowanie na afekt i wyrażanie emocji. Terapia psychodynamiczna zachęca do eksploracji i omawiania pełnego spektrum emocji pacjenta. Terapeuta pomaga pacjentowi opisać i ubrać w słowa uczucia, włączając te, które są problematyczne bądź zagrażające, a także te, których pacjent nie jest w stanie początkowo rozpoznać, bądź przyswoić (W odróżnieniu od orientacji poznawczej, gdzie kładzie się większy nacisk na myśli i przekonania (Blagys & Hilsenroth, 2002; Burum & Goldfried, 2007). Uznaje się również, że wgląd intelektualny nie jest tym samym, co wgląd emocjonalny, rezonujący na głębokim poziomie i prowadzący do zmiany ( jest to jedna z przyczyn, dla których wielu inteligentnych ludzi o psychologizującym myśleniu potrafi znaleźć przyczynę swoich trudności, jednak ich zrozumienie nie pomaga im w ich przezwyciężeniu).
2. Eksploracja prób uniknięcia niepokojących myśli i uczuć. Ludzie, umyślnie i nieumyślnie, robią bardzo dużo rzeczy aby uniknąć tych aspektów doświadczenia, które są problematyczne. To unikanie (w terminach teoretycznych obrony i opór) może przybrać proste formy, takie jak opuszczanie sesji, spóźnianie się, czy bycie wymijającym. Mogą to być też formy subtelne, trudne do rozpoznania w zwyczajnym dyskursie społecznym, na przykład subtelne zmiany tematu, gdy pojawią się określone idee, skupianie się na ubocznych aspektach doświadczenia, zamiast na tym co psychologicznie znaczące, odnoszenie się do faktów i zdarzeń z pominięciem afektów, skupianie się na okolicznościach zewnętrznych, zamiast swojej roli w kształtowaniu wydarzeń i tak dalej. Terapeuci psychodynamiczni aktywnie skupiają się na tych unikach i eksplorują je.
3. Identyfikacja powtarzających się tematów i wzorców. Terapeuci psychodynamiczni pracują nad identyfikacją i eksploracją tematów i wzorców powtarzających się w myślach i uczuciach pacjentów, ich obrazie siebie, związkach i doświadczeniach życiowych. W niektórych przypadkach, pacjent może być dotkliwie świadom powtarzających się wzorców, które są bolesne lub jałowe, ale nie potrafić od nich uciec (np. mężczyzna, którego ciągle pociągają partnerki niedostępne emocjonalnie; kobieta nieustannie sabotująca swój własny sukces). W innych przypadkach, pacjent może być nieświadomy wzorców, dopóki terapeuta pomoże jemu lub jej rozpoznać je i zrozumieć.
4. Omawianie doświadczeń z przeszłości (podejście rozwojowe). Zrozumienie przeszłych doświadczeń jest związane z identyfikacją powracających tematów i wzorców. Szczególnie wczesne doświadczenia ważnych osób, do których się było przywiązanym wpływa na nasze teraźniejsze relacje i to jak ich doświadczamy. Terapeuci psychodynamiczni badają wczesne doświadczenia, związek pomiędzy przeszłością, a teraźniejszością, a także sposoby w jakie przeszłość „nadal żyje w teraźniejszości”. Nie chodzi o skupienie się na przeszłości dla niej samej, ale raczej o to, w jaki sposób przeszłość może wyjaśniać obecne trudności psychologiczne. Celem jest pomoc pacjentom w uwolnieniu się z ograniczeń przeszłego doświadczenia, aby mogli pełniej żyć w teraźniejszości.
5. Koncentracja na związkach interpersonalnych. Terapia psychodynamiczna kładzie duży nacisk na związki i doświadczenia interpersonalne pacjentów. Zarówno adaptacyjne, jak i nieadaptacyjne aspekty osobowości i obrazu siebie tworzą się w kontekście związków i przywiązania, a trudności psychologiczne często pojawiają się, kiedy problematyczne wzorce interpersonalne zakłócają zdolność jednostki do zaspokojenia jej potrzeb emocjonalnych.
6. Koncentracja na relacji terapeutycznej. Relacja pomiędzy terapeutą a pacjentem jest sama w sobie ważnym związkiem interpersonalnym, który może stać się głęboko znaczący i naładowany emocjonalnie. Jeżeli w czyichś związkach i sposobach interakcji z innymi występują powtarzające się motywy, zazwyczaj pojawiają się też one w jakiejś formie w relacji terapeutycznej. Na przykład, osoba, która ma tendencję do nieufności wobec innych może być podejrzliwa wobec terapeuty; osoba która obawia się braku akceptacji, odrzucenia lub porzucenia może obawiać się odrzucenia przez terapeutę, świadomie bądź nie; osoba borykająca się z gniewem i wrogością może zmagać się z gniewem skierowanym w stronę terapeuty; i tak dalej (są to dosyć zgrubne przykłady; powtarzanie wzorów interpersonalnych w relacji terapeutycznej jest często bardziej skomplikowane i subtelne niż te przykłady sugerują). Powracanie wzorów interpersonalnych w relacji terapeutycznej (w terminach teoretycznych przeniesienie i przeciwprzeniesienie) dostarcza wyjątkowej możliwości aby zbadać i zmienić je in vivo. Celem jest większa elastyczność w związkach interpersonalnych oraz zwiększona zdolność zaspokojenia potrzeb interpersonalnych.
7. Eksploracja świata fantazji. Inaczej niż w innych terapiach, gdzie terapeuta może aktywnie strukturować sesje, lub poruszać się w określonym porządku, w terapii psychodynamicznej pacjenci są zachęcani do swobodnego mówienia o czymkolwiek myślą. Kiedy pacjenci to czynią (a większość pacjentów potrzebuje sporej pomocy terapeuty, zanim mogą naprawdę swobodnie mówić), ich myśli w naturalny sposób wędrują po wielu obszarach życia psychicznego, obejmując pragnienia, lęki, fantazje, sny i marzenia na jawie. Cały ten materiał stanowi bogate źródło informacji na temat tego, jak osoba postrzega siebie i innych, interpretuje i nadaje sens doświadczeniom, unika aspektów doświadczenia lub zakłóca swoją potencjalną zdolność do odnajdywania radości i znaczenia w życiu.
To ostatnie zdanie wskazuje na szerszy cel, który jest zawarty we wszystkich innych: Cele terapii psychodynamicznej wychodzą poza remisję symptomów. Skuteczne leczenie powinno nie tylko złagodzić objawy (tj. pozbyć się czegoś), ale także zwiększyć pozytywną obecność zdolności i zasobów psychologicznych.

SKUTECZNOŚĆ TERAPII PSYCHODYNAMICZNEJ
Jonathan Shedler University of Colorado Denver School of Medicine
Tekst ukazał się w American Psychologist. Tom 65 (2), Luty – Marzec 2010, s. 98-109
fot cottonbro

Ważny wykład

''Transferencja gniewu'', c. 1954, autor: Richard Sargent

https://weekend.gazeta.pl/weekend/7,177333,27113715,w-pandemii-codziennie-przyjmujemy-dziecko-po-probie-samobojczej.html

'W pandemii codziennie przyjmujemy dziecko po próbie samobójczej' Kilka lat temu codziennie przyjeżdżało do nas dziecko po dopalaczach. W ogóle już tego nie ma. Teraz dzieci 'idą na nieżycie' - mówi dr Aneta Górska-Kot, ordynator Oddziału Pediatrycznego Szpitala Dziecięcego im. prof. dr. med. Jana Bogdanowicza przy ul. Niekłańskiej w Warszawie.

Psychodynamiczne Studium Socjoterapii i Psychoterapii Młodzieży Psychodynamiczne Studium Socjoterapii i Psychoterapii Młodzieży jest autorskim szkoleniem zespołu

Obudziłam się dziś rano...i pierwsze o czym pomyślałam to, że OD PÓŁ ROKU NIE SŁYSZAŁAM PEWNEGO DZWIĘKU. Niewiarygodne! Zwłaszcza, że wcześniej, przez 4 lata słyszałam go bardzo często, zwykle przez 1/3 miesiąca, często kilka razy dziennie.
Ten dźwięk to dzwonek mojego telefonu ustawiony dla połączeń przychodzących z Ginekologiczno-Położniczy Szpital Kliniczny - Polna kiedy miałam 24h dyżur.

"Tu Oddział Ginekologiczny Pani Aniu Pacjentka poroniła"
"Tu Izba przyjęć, przyjęliśmy Panią ze szpitala psychiatrycznego"
"Tu oddział położniczy Pani wciąż płacze"
"Tu Intensywna Opieka Noworodka mamy takiego Pacjenta...w stanie agonalnym"
"Rodzice chcą się pożegnać"
"Tu sala porodowa Pani mówi, że nie urodzi/nie pozwala się zbadać/ krzyczy"
"Tu OIOM dla dorosłych pacjentka po cięciu mówi że podmieniliśmy dziecko, dziwnie się zachowuje"
"Tu Kasia z ginekologii Pani poroniła do toalety, zamknęła się w łazience, nie otwiera"
"Policja przywiozła nastolatkę po gwałcie"
"Tu Położnictwo Pani chce wyjść na własne żądanie teraz...jest 3 rano"
"Tu neonatologia...umarł nagle ten drugi bliźniak, wie Pani ten Franek, rodzice już jadą"
"Tu opieka pośrednia noworodka przyjęliśmy dziecko z zespołem wad, rodzicie nic nie wiedzieli"
"Tu OIOM Pacjentka po cięciu w stanie krytycznym, rodzina czeka"
"Tu Sala Porodowa, rodzice po porodzie ciąży obumarłej od 5 godzin nie chcą oddać ciała...to chyba trochę za dłlugo"
"Tu Oddział Porodowy mamy poród 13 latki"
"Proszę przyjechać", "Może Pani przyjechać teraz?", "Przepraszam, że dzwonie bo jest 2 w nocy...no ale musi Pani przyjechać", "Może Pani najpierw do nas?"

To taki dźwięk po którym ubierałam buty, brałam kluczyki od auta i jechałam.

🌱Teraz wydaje mi się to oczywiste…
🌱Oczywiste, że dzieci rodzą się, chorują, umierają, kobietom pękają pęcherze płodowe, słyszą diagnozy, przeżywają utratę nadziei, kończą im się sposoby na poradzenie sobie, przechodzą operacje ratujące życie itd…o każdej godzinie. Nie tylko między 7:30 a 15:00.
🌱Oczywiste, że w sytuacji kryzysu nie można powiedzieć komuś „poczekaj do rana”
🌱Oczywiste, że obecny w szpitalu personel medyczny, lekarze, położne i pielęgniarki, ratownicy medyczni…na pewno poradzili by sobie w ekstremalnych sytuacjach. Przecież zawsze sobie radzicie (a jest wiele szpitali w Polsce w których nie macie innego wyjścia). Tylko…po co, skoro możemy być w tym razem, współpracować i dzielić się zadaniami tak, żebyście Wy mogli skupić się na tym co umiecie robić najlepiej a ja zajmę się tym co umiem robić ja.

🌱Oczywiste jest też to…, że w sytuacji kryzysu psycholog wzywany jest do Pacjentki albo rodziny…ALE TO NIE JEST CAŁA PRAWDA. Bardzo często moje doświadczenie było takie, że po konsultacji z pacjentką toczyliśmy jeszcze długie (dużo dłuższe) rozmowy w dyżurkach i na korytarzach. O sytuacji, o pacjentce, o tym jak się masz, o tym jak…albo czy to jest możliwe, aby wrócić do pracy(do innych pacjentek które czekają), o uczuciach bezsilności, smutku, poczucia winy, złości, o innych pacjentkach które przypomniała ci ta sytuacja, o twoich własnych stratach ciąż/ trudnym porodzie/ przerażeniu że coś podobnego mogłoby spotkać twoje maleńkie dziecko/ dorosłą córkę. Kiedy mnie zapraszasz do tych rozmów…albo sama się do nich zapraszam (a ty mówisz „pani Ani to zrobię herbaty”) to czuję, że to ma wielki sens. To żebyśmy rozmawiali o tym jak ty się masz, co niesiesz razem ze swoją pracą, jak ta trudna sytuacja działa na ciebie. I…to są też DLA MNIE OSOBIŚCIE bardzo, bardzo ważne rozmowy, w których czuję że się poznajemy, ufamy sobie, możemy się wspierać. Dziękuję za te HERBATY i KANAPY w dyżurkach i chwile w załamaniu korytarzy, za ZAUFANIE💙

Tobie też wydaje się to oczywiste?
To trzymaj się krzesła. Jest tylko jeden szpital w Polsce, który ma 24h dyżur psychologiczny, z opracowanym wewnętrznym SOP'em(Standardową Procedurą Postępowania), który wyszczególnia wszystkie sytuacje w których personel nie musi zastanawiać się co zrobić, ani pytać kobiety w kryzysie "czy chciałaby Pani pomówić z psychologiem" tylko po prostu dzwoni do nas. Już wiesz który to.
* W Ginekologiczno-Położniczy Szpital Kliniczny - Polna jeden z psychologów jest dostępny, zawsze, przez 24 godziny od 14 lat. Przekonanie, że w szpitalu ginekologiczno- położniczym o III stopniu referencyjności musi tak być Jadwiga Łuczak Wawrzyniak(szefowa naszego Zespołu Psychologów) miała dłuuuugo zanim pojawiły się jakiekolwiek ogólnopolskie standardy i wytyczne. Wiem, że włożyła ogrom pracy w to, żeby Pacjentki, ale i personel w sytuacjach kryzysów mieli całodobowy dostęp do pomocy psychologa…

✈Jeśli masz ochotę UDOSTĘPNIJ ten post do swojego świata. Myślę, że ważne jest, aby coraz więcej osób miało świadomość dwóch rzeczy:
👩‍⚕️psycholog jest członkiem interdyscyplinarnego zespołu i powinien być dostępny we wszystkich ośrodkach III stopnia referencyjności
🔥lekarze, pielęgniarki, położne…to nie roboty z przyciskiem „załaduj zasoby ponownie” tylko żywi ludzie, których środowisko pracy jest ważne, którzy powinni mieć dostęp do wsparcia. WHO jasno określa, że to na tych którzy organizują pracę spoczywa odpowiedzialność za to aby zadbać o kondycję psychiczną pracowników i o niewypalające środowisko.

*dziękuję za wykład p. Natalii Seraty z RegenerAkcja. Miejsce dla zmęczonych aktywistek i aktywistów w trakcie konferencji Fundacja Dajemy Dzieciom Siłę, który przypomniał mi jak ważne jest dbanie o tych którzy pomagają...aby mogli pomagać dalej;)

https://kcp.com.pl/opis-szkoleniaa